deel IV: De missie in Zwitserland…

Sommige boeken hebben een revolutionaire inhoud en zijn niet meer in de boekhandel te verkrijgen, óf ze zijn volledig uit de belangstelling verdwenen. Nogmaals, vanwege die inhoud, eigenlijk onterecht. Zo het boek dat we op dit moment in delen op WantToKnow plaatsen. Het gaat nu om het boek ‘De Onkwetsbare Profeet, het Nederlandse fenomeen ‘Mirin Dajo”.
Dankzij de toestemming van de uitgever van het boek, ‘Frontier Publishing’ kun je de komende weken van dit boek genieten. Een relaas over Arnold Henskes, de man die een missie had, die hem onkwetsbaar maakte. Onkwetsbaar voor de doorboring met scherpe voorwerpen, zoals sabels en zwaarden! Kortom een boek dat de moeite waard is om te lezen. 

Met de toestemming van Frontier Publishing plaatsen we hier op de site in delen het boek over Mirin Dajo. HIER staat het eerste deel en kun je evt. ook dát nog lezen en/of daar beginnen. We wensen je veel plezier bij dit vierde deel uit het boek.

 

* * *

Was Arnold Henskes/Mirin Dajo een ‘wondermensch’..?

xx
Een bijzonder relaas over de man die onkwetsbaar was.

 

2003 © Oorspronkelijke uitgave – Jan D. de Groot & Frontier Publishing
2013 © deze publicatie: WantToKnow.nl/.be

 x

* * *

 x

– Deel 4 –
x

De Missie in Zwitserland

x

Mirin Dajo, Hylke en ik vertrokken naar Zwitserland. Er was een contract afgesloten voor een optreden in het  Corso Theater in Zürich. We gingen als artiesten want alleen als artiest kon Mirin Dajo een vergunning voor Zwitserland krijgen. Dit land was aangewezen door de hoogste geestelijke leiding en diende als springplank voor  zijn zending. We gingen met de trein vanuit Amsterdam en waren van plan drie weken weg te blijven. De reis  duurde ongeveer twintig uur. Door alle spanningen en het denken aan ons eerste optreden in een voor ons vreemd land konden we niet slapen.

In Zürich werden we van het station afgehaald door de directeur van het Corso Theater. Het viel hem op dat we er niet uitzagen als gefortuneerde mensen. Begrijpelijk, want in de naoorlogse jaren was er niet veel goede kleding te koop. Bovendien konden we niet veel nieuws aanschaffen omdat we weinig geld hadden. We kregen een  voorschot op onze gage. Daarvan werd nieuwe kleding aangeschaft. Daarna werden we naar Hotel Rothuus in de Marktgasse gebracht. We kregen de beschikking over 3 hotelkamers, 2 slaapkamers en ’n zitkamer. Mirin Dajo en ik deelden een kamer.

De volgende dag hadden we een bespreking met de heer Hubert. Hij vertelde ons dat hij voor die middag een afspraak met professor Bruner had gemaakt voor een  demonstratie. Om drie uur kwamen wij in het hospitaal aan, waar we professor Bruner, zijn staf en een aantal studenten ontmoetten. We gingen direct door naar de aula. De professor waarschuwde de hooggeleerde wetenschappers. Er zouden bij de demonstratie weleens dodelijke verwondingen kunnen ontstaan… Daarna gaf hij aan dat we met de demonstratie  konden beginnen.

Eerst hield Mirin Dajo een kleine toespraak. Hij vertelde dat hij geen fakir of degenslikker was en dat wat hij zou demonstreren, alleen mogelijk was bij een goede geestelijke instelling en een volledig Godsvertrouwen. Volgens mij interesseerde dit de geleerden niet; het ging hen er meer om het zogenaamde wonder te aanschouwen. Zo was  het ook voorgespiegeld door de directeur van het Corso Theater. Mirin Dajo ontblootte zijn bovenlijf, waarop ik de floret aan de rugzijde in de buurt van zijn nieren door  zijn lichaam heen stak. Aan de voorkant kwam de floret er weer uit, maar er was geen druppeltje bloed te zien. Iedereen had daar vol spanning op zitten wachten. Men was verbaasd dat  er geen bloed vloeide.

Röntgenfoto’s…!
Direct werden er vragen gesteld. Niemand had er iets van begrepen. Professor Bruner stelde voor een röntgenfoto te laten maken. Mirin Dajo stemde hiermee in. De professor vertelde dat de röntgenkamer helemaal aan de andere kant van het gebouw lag. Misschien was het beter Mirin Dajo op een brancard te leggen. Maar dat was  niet mogelijk met dat wapen door hem heen. Mirin Dajo stelde zelf voor er naar toe te lopen. Nu bleek dat ik ook nog door de maag gestoken had. Er werd een groot  laken om hem heen gedaan. Aan de voorkant zag je de punt van de floret 30 centimeter uitsteken.

In optocht liepen we door de gangen van het ziekenhuis. In de gangen kwamen we een paar zusters tegen. Bij het zien van Mirin Dajo holden ze luid gillend weg. Bij de  röntgenkamer stond een brancard met daarop een van pijn kermende man, die een paar gebroken botten had. Toen hij ons zag, was hij zo gefascineerd dat hij stil werd  en ons met grote ogen van verbazing aankeek. In de röntgenkamer zei Mirin Dajo tegen mij: “Dat wordt niks met die foto’s, want die man is veel te zenuwachtig.” We  kregen later ook te horen, dat de foto’s slecht waren.

x
Ik trok ter plekke het wapen uit het lichaam van Mirin Dajo. Iedereen stond klaar met watten en een desinfecteermiddel, want ze verwachtten een enorme bloedstroom. Er gebeurde niets. Er waren alleen wat druppels wondvocht. Professor Bruner sprak met ons en vroeg mij of ik op dezelfde manier een hond zou willen doorsteken. Ik antwoordde hierop: “Als u een onkwetsbare hond voor mij heeft, dan wel. Zo niet dan is het antwoord nee.” Meneer Hubert was heel erg blij met het resultaat. Hij had  zich steeds afgevraagd of dit alles wel mogelijk was. Gerustgesteld kon hij nu met een reclamecampagne beginnen.

Het was inmiddels 31 mei 1947.
De dag van ons eerste optreden in het theater brak aan. Met veel tamtam werden we via een speaker aangekondigd. Toen het gordijn  open ging, zagen we volle zaal. We mochten niet spreken, alleen maar demonstreren. Tussen de coulissen stond Hylke naar ons te kijken. Ik doorstak Mirin Dajo. Het  was doodstil in de zaal. Toen ik het wapen weer uit hem trok, brak de spanning. Er werd langdurig geapplaudisseerd. We traden nog een paar avonden op. Daarna  kregen we de geestelijke opdracht er mee te stoppen. Het was genoeg geweest. Mirin Dajo reageerde hierop met de volgende woorden: “Jullie kunnen mij dit wel zeggen, maar ik zit met een geestelijke opdracht en aards ben ik gebonden aan een contract. Daar kan ik niet onderuit.”

De volgende avond gingen we weer naar het Corso Theater. We stonden op het toneel. Ik wilde hem doorsteken. Maar het ging niet helemaal goed. Het wapen kwam er  niet aan de voorkant uit. Ik drukte nog harder en wat gebeurde er? Mirin Dajo viel om. Het publiek werd angstig en begon te schreeuwen. De toneelknecht trok gauw het  gordijn dicht, want die dacht dat er een ongeluk had plaatsgevonden. Mirin Dajo bleef volkomen rustig. Hij zei tegen mij dat ik het wapen er maar uit moest trekken.  Daarop stapte hij voor het gordijn. Hij kon aan het publiek laten zien dat er niets aan de hand was.

De dag erna hadden we een bijeenkomst met een groep artsen. Zij vroegen Mirin Dajo: “Wilt u zo graag demonstreren? Is dat zo belangrijk voor u?” Hij antwoordde hierop: “Helemaal niet. Dat is bijzaak. Veel belangrijker voor mij is dat ik tot de mensen kan spreken. Maar dat mag niet volgens ons contract.” Hierop werd besloten, dat de artsen verdere optredens zouden verbieden, zodat hij ook geen verplichtingen meer had. De vraag bleef: “Waarom ging het wapen niet door Mirin Dajo heen?”  Uiteindelijk was dit al enige honderden keren gebeurd. Het was duidelijk.

De Hoogste Geestelijke leiding had reeds enkele keren het teken “Stoppen!” doorgegeven. Dit kon niet  volgens het contract. Er moest iets gebeuren. Het resultaat was heel eenvoudig. Toen ik begon met doorsteken werden mijn handen en het wapen zo geleid, dat ik met de  punt van het wapen in de Hoofd Chakra, zonnevlecht of manipura uitkwam. Deze was door de Leiding zo verhard dat het wapen er niet doorheen kon. Daarmee wordt duidelijk dat aardse problemen ook door de Geestelijke Leiding van  ons beïnvloed kunnen worden.

Wij waren blij met de aanwezigheid van de artsen. Zij hadden kennis van het menselijk lichaam. Door Mirin Dajo hadden ze  kunnen ontdekken, dat er aan hun theorie nog iets ontbrak. De wetenschap gaat van het standpunt uit dat iets bewezen moet worden anders is het geen wetenschap. Maar hoe kun je iets, dat voor honderd procent geestelijk is, wetenschappelijk verklaren? Als ze mijn denkwijze overnamen zou het gemakkelijker zijn. Maar dan moesten ze wel openstaan voor het geestelijke. Na een gesprek met meneer Hubert werd besloten dat Mirin Dajo de gelegenheid kreeg om voor de demonstraties een toespraak te houden. Ook zou de mogelijkheid worden onderzocht filmopnamen te maken. Een tournee door Zwitserland zou daarmee door kunnen gaan.

Ondertussen hadden we veel contacten met de religieuze kant van de bevolking. Op een dag zou Mirin Dajo in het Corso Theater spreken. Het was op een  zondagmorgen. Er was veel belangstelling. Mirin Dajo sprak zeer goed en iedereen ging tevreden naar huis. De volgende dag stond er in de kranten dat Mirin Dajo een Tempel Gods van het Corso Theater had gemaakt. Verder waren alle recensies in de kranten zeer positief. Ook begonnen de mensen vragen te stellen over alles wat te maken had met religie en magie. We kregen het bewijs dat velen zoekende waren.

Velen bedankten Mirin Dajo voor het gesprokene en de lichamelijke hulp. Klachten die ze hadden waren verdwenen. Wat gebeurde er eigenlijk tijdens het spreken?  Terwijl Mirin Dajo sprak over het ontwaken van het moraalbewustzijn, bewoog hij zijn handen als iemand die zegent. Mensen die zich volledig overgaven, werden  daardoor geholpen. We kwamen in contact met een aannemer. Zijn dochtertje lag in het ziekenhuis. Hij wilde graag dat Mirin Dajo even naar haar zou gaan kijken. Bij  aankomst in het ziekenhuis werden we opgewacht door een groep medici, die graag wilden weten wat Mirin Dajo zou gaan zeggen. Mirin Dajo hoorde van zijn  beschermer, ook wel controle genoemd, wat er met haar aan de hand was. Hij vertelde wat ze mankeerde.

Iedereen was verbaasd. Haar vader was zielsgelukkig. Toen we hem vertelden, dat we een film gingen maken over Mirin Dajo, gaf hij ons spontaan 30.000 Zwitserse Francs als dank voor het bezoek aan zijn kind. Na deze gift werd een afspraak gemaakt met een filmmaatschappij om filmopnamen te maken over de onkwetsbaarheid  van Mirin Dajo. Voordat de opnamen begonnen zei Mirin Dajo: “Jij hebt al zo vaak iets met mij gedaan. Nu zal ik iets met jou doen.” Ik werd nieuwsgierig. Hij zei:  “Vannacht slaap je niet in je bed, maar in de klerenkast.” Ik moest er op mijn hoofd staand de hele nacht in gaan slapen. Deze opdracht vond ik niet moeilijk.

Na een half uur deed hij de deur weer open en maakte me wakker. Hij zei: “Er is geen lol aan, want je bent rustig gaan slapen.” Ik had de proef doorstaan door het grote  vertrouwen dat ik in hem had en in de Hoogste Geestelijke leiding. Voor mij was dit weer een bewijs dat alles mogelijk is wanneer er vertrouwen is in de Godskracht. Tijdens de opnamen van de film stak ik aan de linkerkant door de long. De floret ging niet recht door Mirin Dajo heen, maar iets omhoog aan de onderkant door zijn hart. We hadden dit niet van tevoren afgesproken. Na deze opname trok ik het wapen weer uit zijn lichaam. We hadden op dat moment geen watten bij ons. Mirin Dajo maakte het gebaar met zijn handen dat het niet nodig was. Er werd hierna snel nog een tweede filmopname gemaakt.

We hadden daarna nog een afspraak voor een demonstratie in het Bürgerspital in Bazel. Daar zou ook gefilmd worden. Om de opnamen mogelijk te maken, moest er een  extra kabel gelegd worden voor de vele belichtingslampen. Op de dag van het optreden waren er verschillende artsen, professoren en andere genodigden aanwezig.  Voordat we begonnen, ging het wapen eerst van hand tot hand. Deze keer zou ik Mirin Dajo doorsteken van opzij, voor de ruggengraat langs, om net boven het bekken  onder de borstkas met de punt weer naar buiten te komen. Toen dit gebeurd was, werd er voorgesteld om naar de afdeling ernaast te gaan voor een cardiogram.

Tijdens het maken van het cardiogram luisterde Professor Massini nog even naar de long- en hartfunctie. Hij verklaarde: “Ik heb ruim 42 jaar ervaring, maar dit kan ik niet verklaren.” Hierna werden er nog röntgenfoto’s gemaakt. In totaal heeft Mirin Dajo bijna vijftig minuten met het wapen in zijn lichaam rond gelopen en dat in de hitte van alle lampen. Hij transpireerde erg.

Na afloop bleek dat Dr. Kaufmann, medisch medewerker van de film “My UFA”, ook aanwezig was. Er werd door de aanwezige artsen nagepraat. Niemand van de medische staf wist zich raad met de situatie. Helemaal niet wat betreft het Geestelijke. Eén van de aanwezige studenten had een verklaring. Het ging hier om hypnose! Hij vermeldde dit ook zo in het medisch maandblad.

Er werd afgesproken dat Mirin Dajo zou demonstreren in het Bernoullianum. Dr. Kaufmann liet eerst een film zien waarin menselijke harten werden getoond, die tijdens de oorlog door granaatscherven beschadigd waren. Deze harten functioneerden nog perfect ondanks de beschadigingen. Op dat moment kreeg Mirin Dajo van de Hoogste Geestelijke Leiding door dat er die dag niet gedemonstreerd mocht worden. Dit kwam natuurlijk volkomen onverwacht en niet gelegen, aangezien de zaal vol  zat met een uitgelezen gezelschap van wetenschappers. Voor de wetenschap is het erg moeilijk om over het geestelijke ook maar een zinnig woord te zeggen, omdat dit tot nu toe niet wetenschappelijk verklaard kan worden.

Mirin Dajo ging het podium op en sprak over het geestelijke. Hij vertelde erbij dat hij niet kon demonstreren, omdat hij de dag ervoor erg veel energie had gebruikt in  het Bürgerspital. Tot dan toe was dat de zwaarste demonstratie geweest. Professor Kern zei: “Er ligt meer kracht in het zeggen van ik demonstreer nu niet dan het toch te  toen onder ongunstige omstandigheden.” Weer een ander zei: “Dit is het bewijs, dat het niet alleen lichamelijk is.” Dr. Nicolaas Kaufmann zei: “Hieruit valt veel te leren. Mirin Dajo heeft toegezegd, dat hij over drie dagen wel zal demonstreren.” Mij werd gevraagd hoe ik erover dacht. Mijn antwoord was: “Men mag God niet verzoeken. De mens wikt en God beschikt.”

Onkwetsbaarheid is geen zaak om een spelletje van te maken. Het is een begenadiging, een roeping. Het was Mirin Dajo, die zich volledig overgaf aan de Godskracht.  Juist daardoor was alles mogelijk. Wie van ons zou zich zo beschikbaar stellen en zeggen: “God, hier ben ik en ik zal alles doen wat U van mij verlangt.” Dit alles wijst op  een diep religieus besef en een geest, die reeds vele ervaringen in vorige levens moet hebben beleefd. Daardoor kan deze geweldige overgave en gehoorzaamheid  opgebracht worden. Alles wijst op een Kosmisch bewustzijn. Hij is als iemand bij wie zich het Christus Bewustzijn geopenbaard heeft, waardoor hij zich veilig en  beschermd voelt door alle Goddelijke krachten. Daardoor geeft hij zich in het belang van de Mensheid zonder enig winstbejag voor zichzelf.

Mirin Dajo werd door de professor onderzocht met de modernste instrumenten die er in het laboratorium waren. Er was geen enkele afwijking te constateren. Voor professor Kern was het een geweldige belevenis. Hij gaf aan Mirin Dajo graag nog eens te willen ontmoeten. Na de filmopname volgde al snel een derde opname en wel  in het Bernoullianum te Bazel. De zaal zat vol artsen die daar een congres hadden. Ze kwamen uit heel Europa.

Mirin Dajo vertelde dat zijn toespraak bedoeld was om mensen tot nadenken te brengen. Door de demonstratie kon hij laten zien wat mogelijk was als we ons meer op   het geestelijke richten. Hij zei dat de mensen kwamen, omdat ze belust waren op sensatie. Daarna hield hij een lezing over de kracht van de geest en als toegift was er een demonstratie. Ik stak hem door de rechter long. Ik zag, dat een arts op de voorste rij zijn handen voor zijn ogen deed. Hij moest vast bang geweest zijn dat hij  gehypnotiseerd werd.

Mirin Dajo liet zich van alle kanten zien. Daarna verwijderde ik het wapen. De spanning was gebroken. Alle artsen begonnen spontaan te applaudisseren. Dit was voor ons een ongewone situatie. Als we in Nederland demonstreerden, bleef het na een optreden meestal doodstil. We hadden nu drie goede filmopnamen. Genoeg materiaal  om er een film van te maken. Onze tournee was geweldig. Na afloop van iedere bijeenkomst kwamen de mensen Mirin Dajo bedanken. Velen waren gekomen met  pijnklachten. Ze voelden zich direct al veel beter.

In die periode kwamen we in contact met de Nationaal Raad Dutweiler. Meneer Dutweiler was eigenaar van ongeveer veertig Micro zaken in Zwitserland. Hij was begonnen als venter in levensmiddelen. Hij had daarvoor een kleine wagen. Later kwam hij op het idee om alle producten te wegen en af te ronden op ronde getallen. Daardoor kon hij zijn producten sneller afleveren en afrekenen. Op die manier groeide zijn omzet snel. Hij werd eigenaar van veel grote zaken. Later heeft hij vanwege  de belasting alle zaken aan zijn klanten cadeau gedaan met de bepaling, dat hij een soort lijfrente zou krijgen.

Tijdens deze tournee was ook Hylke Otter actief bij het helpen van patiënten. Deze activiteit breidde zich steeds meer uit. We kregen brieven met foto’s van zieken. Om  die brieven te beantwoorden, hadden we hulp nodig. Ik deed dit samen met de heer Luscher. We hadden het erg druk. Toch vonden we nog de tijd om op bezoek te gaan  bij vrienden. We leerden de familie Beutler kennen. Ze woonden in Speicher. Hij was kunstschilder. Zijn vrouw had een kliniek, waarin ze vanaf haar twintigste jaar vele patiënten geholpen had door het stellen van irisdiagnose. Patiënten met gal- en nierstenen werden door haar geholpen met behulp van kruidenbaden. In haar kliniek had ze vijftig bedden.

Uit heel Europa kwamen er patiënten om bij haar te kuren. Op een dag kwam ze naar mij toe. Ze vroeg mij of ik een praatje wilde maken met een patiënt. Hij geloofde  niet zo sterk. Toen ik hem zag, vroeg ik hem heel impulsief: “Wat gebeurt er als iemand dood gaat?” Hij antwoordde: “Heel eenvoudig. Het leven gaat eruit.”
“Juist, ” zei  ik. “Het leven gaat eruit. Wij noemen dat geest of levensenergie. Deze energie heeft alles wat er gebeurd is in het leven in zich opgeslagen, zowel het goede als het kwade.  Deze energie of geest gaat naar de sfeer waar hij thuis hoort. Energie blijft eeuwig en gaat nooit verloren.

Op zekere dag wordt er een kindje verwekt. Op het niveau  waarop de ouders zich dan geestelijk bevinden wordt een geest aangetrokken zoals de gedachtewereld op dat moment is. Het mensje kan zich verder ontwikkelen. De geest of levensenergie die aangetrokken is, heeft ook eigenschappen die in hem zijn opgeslagen bij zich. Nu komt het er op aan. Wat brengt die mee?  Het goede of het kwade? Dat is het belangrijkste van ons aardse leven. Hebben we het goed gedaan of er een potje van gemaakt. Scheppen we het nieuwe mensje op met een goed of een slecht begin?”

De man antwoordde hierop: “Als onze dominee het zo zou vertellen, dan was het beter te begrijpen.” Ik werd hartelijk bedankt. Ik was die dag zeer tevreden. Door Hylke  leerden we mevrouw Pletscher kennen. Zij woonde in Zürich aan de Zürichsee. We mochten bij haar thuis telefoneren naar Holland. Toen ik op een avond mijn vrouw  wilde bellen, kreeg ik geen gehoor bij onze overburen, de familie Dankmeijer. Ik haalde Mirin Dajo erbij om hem te vragen of hij wist wat er aan de hand was. Hij  antwoordde: “Ze zitten te kaarten bij vrienden en komen vannacht om half twee thuis. Bel morgenochtend maar. Dan kun je direct controleren of ik gelijk heb.”

De  volgende ochtend belde ik al om acht uur en kreeg meneer Dankmeijer aan de telefoon. Die zei met een slaperige stem: “Jij bent vroeg, de Groot. Mijn vrouw is al  naar de overkant om je vrouw te halen.” Ik zei tegen hem: “Het valt ook niet mee als je tot half twee hebt zitten kaarten.” Hij reageerde: “Barst, hoe weet jij dat nou?” Ik wist  nu dat de helderziendheid van Mirin Dajo klopte. Soms vroeg ik Mirin Dajo hoe het bij mij thuis was. Als ik dan een paar dagen later even naar Holland belde, kreeg ik  van Gé te horen dat het klopte wat hij gezegd had.

Ik kreeg opdrachten van Mirin Dajo om alles te controleren. Deze opdrachten kwamen van de Hoogste Geestelijke Leiding. Omdat alles juist bleek te zijn, kreeg ik nog  meer vertrouwen in hem. Ik wist dat wat Mirin Dajo mij opdroeg ook mogelijk was. In diezelfde periode kwamen er klachten binnen bij de Zwitserse politie over het genezen door ons op geestelijk en lichamelijk gebied. Ze waren afkomstig van artsen die tegen ons waren. We ontvingen bericht van de vreemdelingenpolitie dat we binnen een maand het land moesten verlaten, omdat we zonder bevoegdheid de geneeskunst uitoefenden.

Mirin Dajo besloot contact op te nemen met meneer  Dutweiler. Hij had ons eens gezegd, dat we altijd een beroep op hem konden doen wanneer er problemen zouden komen. Meneer Dutweiler belde met de  vreemdelingenpolitie. Kort daarop ontvingen we bericht van de Nationaalraad, dat onze verblijfsvergunning met drie maanden  verlengd was dankzij de tussenkomst van meneer Dutweiler. Toen we naar Zwitserland vertrokken, dachten we hooguit drie weken van huis te zijn. Zo langzamerhand  zaten we er al zes maanden. Ik verlangde erg naar huis. Ik wilde de verjaardag van mijn dochter Kea vieren.

Hylke en Mirin Dajo vonden het goed dat ik voor een lang  weekend terug ging. Ik vloog met de K.L.M. Het was heerlijk mijn vrouw en kinderen te zien. Mijn jongste dochter Ina was zo gegroeid dat ik haar nauwelijks herkende. We hadden veel te bespreken. Voor ik het wist was het weekend weer voorbij. Na mijn terugkomst in  Zwitserland werd er door Zwitserse vrienden een vereniging opgericht. De naam van de vereniging was ‘Freunden von Mirin Dajo’. Het bestuur bestond uit  vooraanstaande, aardige, serieuze en betrouwbare mensen. Mirin Dajo was erg tevreden over de activiteiten van onze vrienden. Ze verrichtten goed werk. Het was de  bedoeling van Mirin Dajo dat er spontaan meer kernen ontstonden.

Wel zei Mirin Dajo: “Maak er geen sekte van. Dat is niet de bedoeling van mijn boodschap. Het gaat erom, dat de mensen beseffen, dat geestelijke groei vanuit het  ik-bewustzijn naar het moraalbewustzijn hoog nodig is. Vandaar mijn demonstraties.” Ik zal de namen van de vrienden niet vermelden uit angst er eentje te vergeten, maar ze deden allemaal hun uiterste best omdat ze in Mirin Dajo geloofden. De vriendenkring van Mirin Dajo bestond uit vooraanstaande Zwitsers. Ze deden goed werk voor ons  en organiseerden een tournee door heel Zwitserland. Mirin Dajo waarschuwde ze. Hij zei: “Het gesproken woord is het belangrijkste. Het demonstreren is er maar  een onderdeel van. Als de mensheid met zijn eigen opvattingen over het Goddelijke maar tot een hoger geestelijk inzicht komt. Dat is het belangrijkste. Er zijn vele  wegen naar een hoger besef. Maar uiteindelijk leiden ze allemaal naar de Oerbron waaruit alles ontstaan is.”

In deze tijd leefden we echt niet in weelde. Ik herinner me dat ik op een avond tegen Mirin Dajo zei, dat ik niet wist hoe we de hotelrekening moesten betalen. Hij antwoordde hierop: “Jøhnan, (dat was de nieuwe spirituele naam die Jan Dirk de Groot van Mirin Dajo had gekregen) morgen nog voordat je hebt ontbeten, heb je 500 francs in je hand.” Nou, dat wilde ik nog wel eens zien. Die avond kwam er een echtpaar naar ons toe. Ze heetten Eklof. Meneer en mevrouw Eklof nodigden ons uit de volgende ochtend samen te ontbijten.

We waren de volgende ochtend op tijd in de eetzaal en naast het bord van Mirin Dajo lag een gesloten enveloppe. Hij pakte hem op en gaf hem aan mij. Na het ontbijt bedankten we de familie hartelijk en nadat we de zaal verlaten hadden, zei Mirin Dajo: “Hier zijn de 500 francs, die ik je gisteren beloofde.” Ik maakte de enveloppe open en zag dat het klopte. En weer was dit een bewijs, dat de controle van tevoren alles al had waargenomen en het aan Mirin Dajo doorgaf.

De roofmoord en de voorspelling..
Kort daarna kreeg ik hiervan nog een bewijs. Ik las in de krant een artikel over een roofmoord. Ik vroeg aan Mirin Dajo: “Weet jij wie de dader is?” Hij antwoordde: “De  moordenaar staat op de foto naast het artikel.” Ik vroeg: “Moeten we dat dan niet doorgeven aan de politie?” Hij antwoordde: “Nee, dat is niet mijn taak. Ik moet mensen  helpen. Wees gerust, over twee dagen wordt hij opgepakt. Eén van de familieleden krijgt een droom, waarin hij de dader ziet. Die zal dan de politie inlichten.” De dader werd opgepakt en bekende. De volgende dag stond dit met grote letters in de krant.

In de gezamenlijke Zwitserse pers werd het geval Mirin Dajo uitvoerig besproken. Uit de artikelen van de journalisten wordt duidelijk dat de onkwetsbaarheid van Mirin Dajo door onderzoek niet is bewezen. Bij de verslaggevers bestond toendertijd de behoefte om achter de geestelijke zending van de vreemde Hollanders te komen. Er was  iets ongehoords gebeurd. We laten nu enige kranten aan het woord.

– TAGESANZEIGER – 

Wat zich in de operatiezaal afspeelde in het bijzijn van zes doktoren,  talrijke assistenten en verpleegsters mag als een wetenschappelijke sensatie worden aangemerkt.

Op de gezichten van de aanwezigen lag een hoopvolle, maar ook een  medelijdende glimlach toen de tengere Hollander, slechts gekleed in pantalon en schoenen, in het midden van de zaal ging staan. Hij liet verklaren, dat zijn vriend Jan Dirk de Groot hem nu met een floret zou doorsteken. Twijfel ging al gauw over in een grenzeloze verbazing. De Groot pakte een zeventig centimeter lange stalen spies met een dikte van zes millimeter. Hij stak hem met grote kracht door de daar zo rustig staande wondermens. De punt van het vreselijke wapen stak aan de voorkant van  zijn lichaam dertig centimeter uit.

Tijdens deze procedure, die volgens de uitspraak van de artsen de dood van elk ander mens tot gevolg zou hebben, werd het gezicht van Mirin Dajo lichtroze om daarna  weer een rustige, bijna Goddelijke gezichtsuitdrukking aan te nemen. Het ongelooflijkste kwam echter nog. De spies was van achteren bij de nieren binnengedrongen.  Daarmee liep de man op verzoek van de controlerende artsen de zaal uit. Hij ging de gang in, liep de trap op en ging naar de röntgenkamer, waar verschillende foto’s van  hem werden gemaakt. De dodelijke spies werd er pas na twintig minuten weer uitgetrokken. Tegen alle verwachtingen in vloeide er géén enkel druppeltje bloed. De  onmiddellijk ontwikkelde röntgenfoto’s toonden onmiskenbaar aan dat het wapen de edele organen had doorboord. Professor Dr. Brunner verklaarde dat hij voor een  raadsel stond. Ook andere professoren uitten zich op ongeveer gelijkluidende wijze.

– NEUE ZÜRICHER NACHRICHTEN –

Mirin Dajo laat zich een floret van tachtig centimeter van achteren door zijn lijf boren. Het is net of hij heel rustig tegen het wapen aandrukt. Na enige seconden steekt  het wapen er aan de voorkant twintig centimeter uit. Met dit instrument in zijn lichaam draait hij zich onder het licht van de schijnwerpers naar alle kanten. Bluf is  uitgesloten. Wat is er medisch gebeurd? Bij de doorboring werden tweemaal het buitenste buikvlies, de nieren, de maag of darmen en hoogstwaarschijnlijk ook de lever  doorstoken. Bij een gewoon mens zou onverbiddelijk de dood zijn ingetreden tengevolge van een buikvliesontsteking ontstaan door infectie van het maagdarmkanaal. 

Bekend is dat een deel van ons onwillekeurig zenuwstelsel door oefening van de geestelijke concentratie beheerst kan worden. Als voorbeeld gelden de kunsten van  fakirs. De doorboring van Mirin Dajo zonder dat de dood wordt veroorzaakt is een volkomen nieuw fenomeen. Voor de wetenschap blijft dit voorlopig onverklaarbaar.

 – DIE ALGEMEINE SCHWEITZERISCHE VOLKSZEITUNG –

De professoren staan voor een raadsel. Iemand onder deze Züricher professoren en artsen, die de experimenten bijwoonde, schijnt ongeveer het volgende gezegd te hebben: “Houd toch eindelijk op met dat bovenverstandelijke gebazel. Wij geloven slechts in dat wat bestaat en wat de wetenschap in deze toestand is.” Daarna krabde hij in zijn haren en schudde zijn hoofd.

 – NATIONAL ZEITUNG –

Mirin Dajo werd door de leider van de psychiatrische kliniek lange tijd verhoord. Alle medische autoriteiten stonden voor een raadsel. Ze konden geen verklaring geven  voor dit wonder. De doktoren zijn evenwel vol bedenkingen. Hoewel ook het experiment herhaaldelijk gelukt is, moet men toch met een plotseling ongeval en de dood  van Mirin Dajo op het toneel rekening houden. Aangezien de spies niet gedesinfecteerd is, moet men ook het gevaar van vergiftiging in aanmerking nemen.

DE REACTIE VAN HET ZWITSERSE PUBLIEK

De grootste inwerking heeft Mirin Dajo op het Zwitserse publiek gehad. Dit is te begrijpen. Zij hebben een andere zienswijze dan de wetenschap. De onkwetsbaarheid van de Hollander heeft de mensen in beroering gebracht. Ook voelde het publiek aan dat Mirin Dajo met de demonstraties een diepere bedoeling had. Dit gold zeker voor degenen die zijn spreekbeurten hadden meegemaakt. Overal waar de drie mannen verschenen, werden zij door mensen van allerlei komaf aangesproken. Dagelijks  wendden tallozen zich per brief of telefoon tot Mirin Dajo om iets naders over hem te weten te komen. Medici verlangden foto’s. Astrologen wilden geboortedata en  geboorteuur. Grafologen vroegen om naamcijfers. Frenologen wilden schedelmaten, vinger- en handafdrukken. Schriftlezers en filosofen wensten kennis te maken met  de drie Hollanders.

Ook politici probeerden iets naders omtrent Mirin Dajo’s wereldbeschouwing en zending te weten te komen. Velen vroegen om hulp voor hun lichamelijke en geestelijke  noden. Er kwam ook een vrouw met een maagzweer. Mirin Dajo nam haar hand tussen zijn handen en zei: “Laat nu maar opnieuw röntgenfoto’s maken.” Wanneer er  een opdracht bij Mirin Dajo doorkwam, werd de opdracht alleen uitgevoerd als ik er achter kon staan. Als dat niet het geval was, werd de opdracht uitgesteld tot het  moment dat ik hem begreep. Door onze samenwerking ontstond er een harmonische relatie. We waren bereid alles te doen in het belang van de zending van Mirin Dajo.

We leerden de familie Roggenmoser kennen. Zij vonden het prettig, dat wij een tijdje bij hen kwamen logeren in hun villa aan de Zürichsee. Mirin Dajo en ik mochten in  twee immens grote kamers slapen. Het waren ruimtes waarin wel honderdvijftig mensen konden verblijven. We hielden hier een aantal bijeenkomsten. Na afloop van één van die avonden stelde een heer een vraag over het zegenen van de wapens. Mirin Dajo wist direct dat hij te maken had met een priester, die zelf wapens had gezegend. Mirin Dajo gaf hem de volgende les:
Het kan nooit goed zijn wapens te zegenen om medemensen te doden, onverschillig welk geloof of denkwijze de ander ook moge hebben. Ieder mens heeft zijn geestelijke ontwikkeling en denkt en handelt daar ook naar. Hij kan niet verder zien en denken dan binnen zijn vermogen ligt. Zelfs  een atheïst, die in de natuurkrachten gelooft, maakt niet uit welke naam wij de Schepper geven. Vanuit dit standpunt moeten we kijken naar het leven van alle volkeren op Aarde. Het is meer verwaandheid dan oprecht geloven, als ook maar iemand durft te beweren dat zijn geloof het ware is. Alle religies hebben hetzelfde doel. Dat is vervolmaking en het zich richten tot de Oerbron waaruit alles ontstaan is. Daarom moet de mens inzien dat strijden om het geloof of religie dwaas is. Ieder gelooft op zijn eigen manier.

Tijdens onze tournee door Zwitserland ontmoetten we weer wetenschappers die een eigen mening hadden over de wijze van demonstreren. Door het zien van de film en  het gesproken woord van Mirin Dajo, Hylke en mij kregen de mensen een beter inzicht in het doel van Mirin Dajo. De brenger van iets goeds moet rekening houden met  tegenwerking. Zo gaat dat met alles. Het demonische zit niet stil en zal de harmonie die heerst in het werk van het goede trachten te verstoren. Er waren demonstraties  waarbij werd opgemerkt: “Ja, die Mirin Dajo is toch wel kwetsbaar. Als hij doorstoken is, loopt hij wel heel voorzichtig om toch vooral niet ergens tegenaan te stoten.”  Deze opmerking was op zich juist. Wij hadden geen ervaring op dit gebied.

Het Amerikaanse blad ‘The Times’ schreef dat niet Mirin Dajo het grote wonder was, maar ik. Door de kennis die ik van het menselijk lichaam zou hebben, wist ik hem  zo te doorsteken dat het wapen overal tussendoor gleed. Dit was ook weer een bewijs hoe materieel de mens ingesteld kan zijn. Hoe weinig hij van het bestaan van de  geest afweet. Men spreekt over “Heilige Geest” maar denkt er verder niet over na. Naar aanleiding van deze beweringen kreeg Mirin Dajo de opdracht om samen met mij  en twee filmoperators de bergen in te gaan. Daar moest ik hem doorsteken. Het wapen moest daarbij bewegen. Dit werd geregeld. Met z’n vieren gingen we naar de  Utilieberg bij Zürich. We vonden daar een geschikte plek We hadden afgesproken, dat ik hem door zijn lever en ingewanden zou steken. Dan zou de floret goed kunnen  bewegen. Ook kreeg Mirin Dajo de opdracht gymnastiekoefeningen te doen en een rondje hard lopen terwijl hij doorstoken was. De Hoogste Geestelijke Leiding gaf de  opdracht een vervolg op de film te maken.

Het wapen moest nu niet rond van vorm zijn. We kregen de opdracht een demonstratie te filmen met een tweesnijdend zwaard. We waren in het bezit van zo’n wapen.  Het werd geloof ik een hartsvanger genoemd. Het wapen was drie centimeter breed. Voor de opnamen gingen we naar een zaal in Bern vlakbij de Berenkuil en de   Regeringsgebouwen. Dit werd de laatste film die over de onkwetsbaarheid van Mirin Dajo werd gemaakt. In Zwitserland heeft Mirin Dajo vele aanvallen van het  demonische moeten doorstaan en overwinnen. Het was een wedloop tussen het goede en het kwade zoals hij zelf zei. De mensen waren door de welvaart materieel  ingesteld waren. Men stond weinig open voor het geestelijke.

Mirin Dajo zei vaak tegen mij: “Wat moet ik toch doen, opdat de mensen willen aanvaarden, dat het zo niet langer door kan gaan.” Er volgde een tijd, waarin we vele  opdrachten kregen. Ze waren vooral gericht op de geestelijke training. We kregen in die periode ook bezoek van een groep Mohammedanen. Mirin Dajo sprak met ze in  hun eigen taal. Het bleek dat hij alle talen kon spreken zonder ze geleerd te hebben. Toen ik hem vroeg hoe dat kon, zei hij: “Ik krijg van de Hoogste Geestelijke macht  door wat ik zeggen moet en daardoor is het mogelijk.” Tijdens een demonstratie kwam er ook iemand naar hem toe voor raad en hulp.

Een vrouw had in het ziekenhuis röntgenfoto’s laten maken van haar ribben. Ze had vier ribben gebroken. Mirin Dajo vroeg haar waarom ze bij hem kwam. Ze antwoordde dat ze er van overtuigd was, dat hij haar genezen kon. Hij pakte daarop haar hand en hield die een poosje vast tussen zijn handen. Hij zei toen tegen haar: “Uw ribben zijn genezen. Ga naar het ziekenhuis en laat opnieuw foto’s maken.” En inderdaad bleek later in het ziekenhuis dat de ribben waren geheeld.

Dr. Kaufmann  had de demonstraties in het Bürgerspital bijgewoond. Hij wilde Mirin Dajo namens de UFA Filmmaatschappij een voorstel doen voor het maken van een bioscoopfilm. We zouden hierdoor veel geld kunnen verdienen. Mirin Dajo stemde hier niet mee in. Hij zei: “Ik heb mijn onkwetsbaarheid niet gekregen voor het maken  van zo’n film. Mijn taak is om het Geestelijke naar voren te brengen. Als u een film wilt maken, waarin dat getoond kan worden dan is het goed. Maar een film, getiteld “Cyancali”, met veel geweld en moord, daar pas ik voor”

We kregen daarna nóg een fantastisch aanbod. Daarvoor moesten we naar Amerika. We konden een maand lang  optreden in het Circus Barnum and Bailey. We zouden hiervoor een bedrag krijgen van een miljoen dollar. Menigeen zou deze kans gepakt hebben. Mirin Dajo  weigerde. Hij zei: “Het gaat niet om geld, alleen het geestelijke telt.” Het was ook maar de vraag of Mirin Dajo als circusartiest ook onkwetsbaar geweest zou zijn. Ik denk  van niet. Volgens mij waren deze aanbiedingen aanvallen van het demonische om het goede doel te schaden.

Mirin Dajo kreeg op een dag door, dat wij naar Nederland mochten voor familiebezoek. We namen het vliegtuig naar Schiphol. De film over hem hadden we bij ons,  zodat we die in Nederland eens rustig konden bekijken. Bij aankomst moesten onze koffers open. Een douanebeambte nam de film en de filmcamera in beslag. Ook de  camel jas, die Mirin Dajo gekregen had, werd hem afgenomen. Kort daarop konden we onze spullen op Schiphol weer ophalen tegen betaling van een boete. We hadden  verzuimd de spullen aan te geven en invoerrechten te betalen.

Na een paar dagen in Nederland geweest te zijn, moesten we weer terug. Bij het vertrek zei Mirin Dajo: “Hier kom ik niet meer terug.” Hij zag er zeer bezorgd uit. Ik heb  met hem diverse uittredingen mee gemaakt. Als we met de trein reisden, zag ik dat hij ineens wegzakte. Het leek net alsof hij sliep. Ik wist, dat dit niet het geval was. Zijn  geest trad uit zijn lichaam en deed ergens anders waarnemingen.

Als hij dan na een tijdje zijn ogen opendeed, vroeg ik altijd: “Waar ben je geweest?” Op een keer zei hij, dat hij even in Amerika geweest was, waar onze film gedraaid werd. Een mijnheer sprak daarbij en deed dat erg goed. Twee dagen later kregen wij kranten knipsels, waarin bevestigd werd wat Mirin Dajo tijdens zijn uittreding in de trein verteld had. Tijdens spreekbeurten was het geweldig om te zien hoe door zijn uitstraling het hele toneel gevuld was met lichte kleuren om hem heen.