Van frituurvet naar biodiesel..!

x

x

Van frituurvet naar biodiesel..!

2012 © WantToKnow.nl

x

Een Nederlandse bedrijf maakt van gebruikt frituurvet van onder andere McDonalds en FEBO, maar ook van andere afvalvetten biologische benzine.. Voor dit Nederlandse familiebedrijf Simadan, is afgewerkt frituurvet de olie voor een oliesjeik.. Het is een goudmijn en bovendien groen, zeker niet steeds meer de biodiesel uit landbouwgewassen in het verdomhoekje wordt gezet.. De omzet van het vetverwerkingsbedrijf, waar zo’n 190 mensen werken, is met maar liefst met zo’n €100 miljoen gegroeid de afgelopen paar jaar en alles wijst erop dat hier nog lang geen einde in zicht is. Het publiciteitsschuwe bedrijf is een van de weinige ondernemingen in de wereld die frituurvet op deze manier exploiteert.

Simadan heeft inmiddels ‘Green Mills’ ontwikkeld, een fabrieksterrein in het Amsterdamse Havengebied, waar de afval-vetstromen worden verzameld. Daarbij gaat het dus vooral om het afgewerkte frituurvet.  Na zuivering wordt het vet omgewerkt tot biologische diesel, die gemengd kan worden met gewone dieselolie.

In de jaren vijftig begon de vader van Peter Bakker, eigenaar van Simadan, een klein vetverwerkingsbedrijfje en imiddels heeft Bakker jr. het bedrijf uitgebouwd en haalt het een omzet van zo’n € 250 miljoen. Peter Bakker: ‘Ik geloofde er al die tijd heilig in, het is namelijk een heel grote markt geworden’, aldus Bakker in het Tv-programma Nova in 2007. Inmiddels is zijn bedrijf zo groot dat hij een CEO heeft aangesteld, Chris Linderman.

Chris Linderman: ‘‘Ik werkte eerste in de olie-industrie en Peter had mij daar al een tijdje aan het werk gezien. Op een gegeven moment vroeg hij of ik de dagelijkse leiding over het bedrijf wilde overnemen.’ Iedereen is blij met ons, want zowel de linkse en de rechtse politiek en ook veel milieuorganisaties juichen onze werkwijze toe.” De bioraffinaderij van Simadan is met een jaarlijkse productie van ca. 120 miljoen liter van de zogenaamde ’tweede generatie biodiesel’ zelfs de grootste in Europa en ‘misschien wel van de wereld’, aldus Linderman. Met Shell en BP als grootste afnemers behaalt Simadan een jaaromzet van €250 mln.

Maar er is geen sprake van dat de biodiesel van Simadan voedsel voor menselijke consumptie verdringt, want hun ‘frituurvet-biodiesel’ valt in de tweede generatie omdat hij niet voor consumptie geschikt is.  En hij is veel groener; Chris Linderman daarover: ‘Biodiesel van de eerste generatie geeft slechts 20% tot 40% minder CO2-uitstoot, terwijl de reductie bij de tweede generatie 80% tot 90% bedraagt.’

Op dit moment bestaat 4,5% van het totale brandstofverbruik in de EU uit biobrandstoffen, waarbij ongeveer 90% van alle biobrandstof sprake is van ‘eerste generatie-biobrandstoffen‘. Dit zijn biobrandstoffen op basis van landbouwproducten, hetgeen helemaal niet zo milieuvriendelijk blijkt te zijn als aanvankelijk gedacht. Want voor het verbouwen van gewassen zijn kostbare landbouwgrond en kostbare energie nodig. Ook ontwikkelingsorganisaties zagen deze ontwikkeling met angst en beven aan, want dit riep bijvoorbeeld Oxfam Novib in het rapport ‘Hunger Grains’. ‘Land dat nu gebruikt wordt om Europese auto’s te laten rijden op biodiesel of benzine kan bij normaal gebruik tarwe en mais produceren voor 127 miljoen mensen’.

De Europese Commissie wil nu met nieuwe plannen bewerkstelligen dat de overstap wordt gemaakt van eerste naar de tweede generatie biobrandstoffen. Toch heeft Simadan geen stimulering vanuit de EU nodig om verder te groeien. Linderman: ‘Wij hebben het altijd helemaal zonder subsidie gedaan. Onze fabriek maakt van iets nutteloos een brandstof waar je op kunt rijden. Dat is sowieso business. Ook zonder milieudoelstellingen. Misschien dat de vraag naar ons product verdubbelt, maar de hoeveelheden vet die we binnenkrijgen, blijven hetzelfde. We hebben 20.000 afhaaladressen en er rijden honderd vrachtwagens van ons in Nederland. Wij hebben de handen al vol aan de huidige projecten.’

Linderman legt ook uit waarom de omzetting van vetafvalstromen naar biodiesel nauwelijks wordt gekopieerd, want het lijkt immers een goudmijn. ‘Je zou ons concept in principe kunnen kopiëren en in andere landen kunnen opzetten, maar dat is wel erg moeilijk. Onze kracht is dat we de hele keten beheren: van de vrachtwagens tot het chemische proces. Dat is geleidelijk zo gegroeid. Zoiets is niet eenvoudig op te zetten.’

* * *