Circulaire economie begint met productontwerp..

x

Volgens ‘mensen die het weten kunnen’, hebben we in 2050, op de manier waarop we nu leven, 2¼ Aarde nodig..Zo’n 6 jaar geleden passeerde de wereldbevolking de grens van 7 miljard mensen en die groei gaat gestaag door, om in 2050 de 9,4 miljardmijlpaal aan te tikken. En vanzelfsprekend proberen steeds méér mensen hogerop te komen, op de economsche ladder; een stuk welvaart naar zich toe trekken/te ontwikkelen, waarbij ze in rust kunnen leven, zonder bedreigingen van tekorten. Vorig jaar bestond de groep ‘middle-class’-burgers op Aarde, uit zo’n 3,2 miljard mensen, ruwweg de helft dus van de totale wereldbevolking. Men verwacht dat dit aantal met o’n 160 miljoen per jaar zal groeien, tussen nu en 2030.

En een grotere middenklasse betekent meer zakelijke transacties, handel dus. Meer welvaart, meer economische kansen dan ooit tevoren. Maar vanzelfsprekend betekent dat allemaal ook méér consumptie. In de komende 20 jaar, zo wordt voorspeld, zal onze energie-behoefte wereldwijd stijgen met 48%. Op grond daarvan, uitgaande van de huidige manier van energie-opwekking, zullen broeikasgassen met 34% stijgen. Als we daar dus niets aan doen. De wereldwijde behoefte aan water zal stijgen met 40% bóven het aanbod.. Watertekort op een waterplaneet dus.. Dit alles bij elkaar tekent het feit waarom er gezegd wordt dat onze Aarde in 2050 tekort heeft en eigenlijk uit 2¼ keer de Aarde zou moeten bestaan om ons allen te ondersteunen.

En 2050 is niet zo heel ver weg. We zullen onze kleinkinderen in de ogen moeten kijken, wanneer zij over 30 jaar aan ons vragen, wat wij in hemelsnaam hebben gedaan aan duurzaamheid. Wanneer ze vragen stellen over schoo-watertekorten, ruimte, stilte, schone lucht en energie-opwekking. Gaan we dan iets roepen als: “Sorry kids, we wisten dat we deze kant zouden opgaan, maar we konder er geen zakelijke draai aan geven. Het leek gewoon té moeilijk destijds..” Klinkt nogal sullig nietwaar? Maar misschien is een ander paradigma nodig, om onze huidige ‘vanzelfsprekendheden’ af te breken en ze met nieuw elan te bekijken.

Het creëren van een nieuwe economie die niet meer gebaseerd is op een lineaire denkwijze, maar een circulaire. Dat we dus geen producten mee maken die al vanaf de industriële revolutie worden gemaakt aan het begin van die lijn en aan het einde van die lijn op de vuilnishoop belanden.. Als grote industriële bedrijven nu eens het principe zouden omarmen van ‘craddle to craddle’, van ‘wieg-tot-wieg’ dus. Als die bedrijven nu eens zouden moéten gaan werken, vanuit een zakelijk principe, vanuit efficiency, circulair en op basis van een economie met een lage-koolstof-uitstoot. Als er nu eens een enorme boost kwam in het veranderen van de manier waarop producten worden gemaakt..?

Nieuwe uitvindingen doen, in de zin van niet op de manier van ‘nieuwe producten bedenken’, maar ‘bestaande producten vernieuwen’..?! Dan veranderen we FUNDAMENTEEL de basis waarop wij economisch produceren. Opnieuw het wiel dus uitvinden, letterlijk.. De manier waarop we producten ontwerpen, produceren, gebruiken en ‘HER-gebruiken’..! En precies dát is nu hot-topic bij veel industriële topmensen. En inderdaad doen ze dit niet vanuit een ‘liefde-voor-de-Aarde’ alleen.. Er is veel winst te behalen, met deze nieuwe denkwijze, een nieuw paradigma. Het is met name het klimaatakkoord van Parijs, dat uitgerold zal worden naar ALLE grote industrieën, dat ervoor zorgt dat er een stok achter de deur staat.

Want om de doelen van dit akkoord te behalen, dienen regeringen van landen wetgeving uit te rollen, dat de producenten zal VERPLICHTEN zich aan te passen. En dat doen ze niet alleen volop, er is steeds méér enthousiasme over het hergebruiken van materialen en grondstoffen, die gewoon ook steeds schaarser en dus ook steeds duurder worden..! Het betekent een enorme toename in de efficiency, als je een product niet meer helemaal van zero hoeft te maken. En de milieuwinst is -last but not least- ook gigantisch..!

En het begint allemaal bij het product-design..!
Er zullen producten moeten komen die niet alleen langer meegaan, maar ook eenvoudiger te repareren zijn, zelfs in het geval van gecompliceerde technologische producten.En er zal veel meer vanuit de ‘statiegeldgedachte’ dienen te worden gedacht. Het verhaal met de lege inktcartridges is daar al een goed voorbeeld van. Die inkthouders zijn natuurlijk nog PERFECT in orde, nadat de cartridge leeg is. Het retourneren van deze lege inktpatronen, is veel goedkoper, dan nieuwe produceren, die de gebruiker dan weer dient te betalen. Er is -ervaringsgewijs- een reductie mogelijk van 57% van het plastic.

Daar waar het eerst de geitenwollensokken-benadering leek, is dit nieuwe imago van de circulaire economie, nu rap aan het doordringen bij grote commerciële bedrijven. Het gaat namelijk om een triple-win..

1. Bedrijven kunnen veel geld besparen door een grote waarde toe te kennen aan ruwe grondstoffen. Zij kunnen nieuwe markten openen, door de nieuwe productdesigns te presenteren als nieuwe producten, wat veel bedrijven al enkele keren per jaar doen. Met de focus dus meer gericht op het feitelijke product dan het gebruik van het product. Voorbeeld: een nieuw Tv-toestel, dat goedkoper is dan het vorige, enkele technische features heeft, maar vooral goedkoper is, door de wijze waarop het product (de Tv dus) is gemaakt.  ‘Milieuprestatie’ zou je die nieuwe producteigenschap kunnen noemen..
2. Consumenten ondertussen, besparen tijd en in heel veel gevallen ook geld, waarbij niet-gebruikte product(-delen) worden doorgegeven aan de volgende consument.
3. De planeet zal er wel bij varen, als grote afvalbergen niet meer als afval worden gezien, maar als bron van grondstoffen en hergebruik. Producten niet op deze afvalbergen dumpen, zal het imago van ‘resten’ snel doen veranderen..Minder energieverbruik bij hergebruik en minder inkoopinspanningen, wanneer er gebruik wordt gemaakt van het winnen en hergebruiken van grondstoffen uit ‘oude producten’. Elke keer vanaf ZERO beginnen is er dus niet meer bij.

In Nederland hebben we het idee van de visionaire architect Thomas Rau, die niet meer wil spreken over het kopen van bijvoorbeeld een gloeilamp voor zijn ontworpen kantoren, maar van Philips alléén het licht-van-de-gloeilamp wil kopen..!!.Hierdoor dient Philips dus -als ze in de lichtbusiness willen blijven- zijn eigen zaakjes op orde te hebben. Dus meer verantwoordelijkheid t.a.v. de technische werking van de gloeilamp; dus productie-verantwoordelijker..

De koper-van-licht heeft het ineens dus een stuk eenvoudiger. En ja, het eigendom van een gloeilamp is daarmee dus voorbij.. (zie HIER artikel). Mensen hoeven dus geen ‘zooi’ meer te kopen, maar dienen zich te verdiepen in ‘het gebruik van’. Geen lamp kopen, maar licht.  Geen Tv, maar Tv-kijken..

Een goed service-distributiemodel, dat maatschappelijk de producten weer terug laat gaan, naar de producent (Philips dus in dit geval), zorgt ervoor dat deze fabrikant zijn oorspronkelijke product weer terug krijgt en terug ziet, het kan ontmantelen en als ‘grondstof’ kan hergebruiken. Misschien dat meer bedrijven nu in deze cirkels gaan denken en handelen, waar ze eerst als een kip-zonder-kop in deze duurzame cirkel rondkeken.

Hert zal goed zijn voor het zaken-doen, de economie, het zal goed zijn voor de ‘consument’ en het zal goed zijn voor de Aarde. Iets waarvoor je kinderen je dankbaar zullen zijn..