Wat is het verhaal hier? Het IPCC is een wereldwijde club van georganiseerde wetenschappers in vakgebieden die te maken hebben met ons wereldklimaat. Denk nou niet dat ‘het klimaat’ zomaar even in 1 wetenschappelijke discipline te vatten is.. Nee, daarvoor heb je veel, heel veel wetenschappers van divers allooi nodig, om ook maar één gevolgtrekking te trekken en/of één hypothese op te stellen. Vanaf het begin blijkt dit IPCC een vermomd monster te zijn.
Onder de vlag van gedegen, omvangrijke wetenschap, zouden we als mensheid te weten komen, wat er nu PRECIES speelt op Aarde. In de eerste plaats om de vraag te beantwoorden OF de vermeende opwarming wel een FEIT is.. En zoja, op de tweede plaats, óf de mensheid ZELF daar de schuld van heeft, ergo de oorzaak van is.. Nou, verstandige, slimme mensen wereldwijd, waaronder veel duizenden TOPWETENSCHAPPERS, zien in de pogingen van het IPCC om deze 2 vragen te beantwoorden, niets anders terug dan manipulaties, halve waarheden en regelrechte leugens..
Kijk in dit verband/het verhaal van het ‘voormalige IPCC-opperhoofd’ prof.dr. Schneider en zijn quote op de illustratie hierboven. Hoe is het mogelijk, dat een man van zijn kaliber oproept tot FRAUDE IN NAAM VAN ‘DE JUISTE BALANS’…. De angst druipt van zijn quote af.
Inmiddels zijn we een aantal IPCC-rapporten verder en steeds meer blijkt (door vooral de toenemende argwaan!!) hoe manipulatief het IPPC te werk gaat. Leugens blijken steeds verder te worden ontmanteld en inmiddels zijn we beland bij de CO2-uitstoot-idiotie.. De claim dat onze Aarde naar de ratsmedeej zou gaan, door te hoge CO2-uitstoot van de mens. Deze claim vormt, je weet het zelf, de ruggegraat van wereldwijd klimaatbeleid. Maar het IPCC wil hier zelf geen essentiële uitspraken over doen; het is inmiddels duidelijk dat CO2 helemaal niet het gif is, dat onze wereld ontwricht.. En wat blijkt vervolgens:
Klimaatactivisten gefrustreerd
door weigering IPCC om weerextremen
toe te schrijven aan CO2-uitstoot.
*
*
*
Hoe ook het IPCC langzaam
MAAR ZEKER afhaakt…!
2025 © | climategate.nl – Chris Morrison| deze versie WantToKnow.nl/be
*
Het is tegenwoordig gebruikelijk dat politici in hun uitspraken weerextremen aanvoeren, als bewijs van klimaatverandering. En dat we in de toekomst deze extremen zullen toenemen. Maar zelfs het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) kon hiervoor geen wetenschappelijk onomstoten bewijs vinden. Kortom, niet alleen een gevalletje van misleidend paniekzaaien om het ineffectieve maar uiterst kostbare klimaatbeleid te legitimeren, maar vooral de ontmaskering van ‘MISLEIDING’ door hetzelfde IPCC.
Afgelopen juni 2023, meldde de staatsonafhankelijke BBC, dat door de mens veroorzaakte klimaatverandering de hittegolven in de VS en Mexico “35 keer waarschijnlijker (HIER)” had gemaakt. Niets ongewoons hier in de reguliere media, met iedereen die dit soort bizarre toeschrijvingen doet. Maar voor degenen die de klimaatwetenschap en de beoordelingen van het IPCC/Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) nauwlettend volgen, “kunnen dit soort headlines moeilijk te begrijpen zijn”, merkt de vooraanstaande wetenschapsjournalist Roger Pielke op.
In een harde aanval (HIER) op de pseudowetenschappelijke industrie van klimaatonderzoek betoogt Pielke betoogt dat de extreme positie van het toeschrijven van individuele slechte weersomstandigheden ‘ruwweg overeenkomt’ met extreem linkse houding. Hij stelt:
“Noch het IPCC, noch de onderliggende wetenschappelijke literatuur komt ook maar in de buurt van het doen van zulke sterke en onbetwiste claims van toeschrijving. Klimaatwetenschap is niet, of zou in ieder geval niet moeten dienen als, een proxy voor politieke stammen”
Maar dat is het natuurlijk wel. De ‘Net Zero’-fantasie is een collectivistische nationale en supra-nationale agenda, die steeds meer vertrouwt op het demoniseren van slecht weer. Nu de wereldwijde temperaturen hooguit met 0,1°C per decennium blijken te stijgen, kan er alleen maar algemeen en hilarisch gelachen worden als IPCC-baas Jim Skea beweert dat de Britse zomers in minder dan 50 jaar, 6°C warmer (HIER) zullen zijn.
Twee langdurige temperatuurpauzes sinds 2000 hebben de oorzaak van het wereldwijde koken niet geholpen. Bovendien zijn er steeds meer twijfels over de betrouwbaarheid van temperatuurregistraties door veel meteorologische organisaties, die niet in staat lijken om op de juiste manier rekening te houden met grootschalige stedelijke hittes in vergelijking met landelijke koelte..!!
Het grote probleem voor klimaatextremisten van het ‘extreem linkse’ type is dat oorzaak-toeschrijving een vorm is, in de woorden van Pielke, van ’tactische wetenschap’. Dergelijke wetenschap dient juridische en politieke doeleinden en is niet altijd onderworpen aan peer review. Zoals de BBC en andere media kunnen bevestigen, wordt het werk ‘over het algemeen gepromoot via persberichten’.
‘Het is ontwikkeld als reactie op het falen van het IPCC om de meeste soorten extreem weer, waaronder droogte, overstromingen, stormen en bosbranden, te detecteren en toe te schrijven aan menselijke betrokkenheid’, zo merkt Pielke op. Erger nog, het IPCC kan weinig tekenen van menselijke betrokkenheid vinden in de aanloop naar 2100… Wetenschappers kunnen niet direct beantwoorden of bepaalde gebeurtenissen worden veroorzaakt door klimaatverandering, aangezien extremen op natuurlijke wijze voorkomen.
Ondertussen is het IPCC enigszins afwijzend over weersattributie, of zoals Pielke het noemt, ‘weersattributie-alchemie’. Het merkt diplomatiek op:
“Het nut of de toepasbaarheid van beschikbare methoden, voor het toeschrijven van extreme gebeurtenissen voor het beoordelen van klimaatgerelateerde risico’s blijft onderwerp van discussie.”
Het IPCC is een bevooroordeeld orgaan vol klimaatalarmisten, maar het onvermogen om afzonderlijke gebeurtenissen toe te schrijven aan mensen is duidelijk zeer irritant en enigszins onhandig voor activisten en hun mediacollega’s.
Dr. Friederike Otto runt World Weather Attribution (WWA) vanuit het Imperial College London en is regelmatig te zien op de BBC. De WWA-organisatie zit achter veel van de directe toeschrijvingen van slecht weer aan menselijke oorzaken en daarbij zijn hun motieven om dit zo ‘duidelijke te stipuleren’ duidelijk. Zoals Dr. Otto heeft opgemerkt:
“In tegenstelling tot elke andere tak van klimaatwetenschap of wetenschap in het algemeen, werd gebeurtenistoeschrijving oorspronkelijk voorgesteld met de rechtbanken in gedachten.”
Otto is er duidelijk over dat de belangrijkste functie van dergelijke studies, deels gefinancierd door Net Zero-ondersteunende miljardairs en sterk gepromoot door de mainstream media, is om rechtszaken tegen fossiele brandstofbedrijven te ondersteunen. Het onvermogen van het IPCC om slecht weer toe te schrijven aan mensen, wordt door klimaatactivisten gezien als ‘politiek problematisch’, zo meldt journalist Pielke. Hij wijst op het werk van klimaatactivisten Elizabeth Lloyd en Naomi Oreskes die zich zorgen maken dat het ontbreken van toeschrijving. Pielke hierover:
“de indruk wekt dat we het gewoon niet weten, wat onzekerheid, twijfel of onvolledigheid voedt, en de algemene neiging van mensen om bedreigingen die niet op handen zijn, te negeren”.
Verwerp de gedachte dat er onzekerheid, twijfel of onvolledigheid zou moeten zijn in de gevestigde wereld van de klimaatwetenschap. Het verschilt natuurlijk van alle andere takken vaan de wetenschap in die zin, dat alle meningen juist zijn en er bijgevolg geen behoefte is aan het nutteloze proces van voortdurend onderzoek en experiment. Het hoeft nauwelijks te worden toegevoegd dat er geen twijfel bestaat bij de BBC, waar voormalig Radio 4 Today-redacteur Sarah Sands het voorwoord (HIER pdf) schreef voor een WWA-gids voor journalisten.
Sands herinnerde zich toen wijlen Nigel Lawson suggereerde dat er geen toename was geweest in extreem weer en merkte op: “Ik wou dat we deze gids voor journalisten hadden om ons te helpen zijn bewering effectiever te betwisten.” Tegenwoordig, zo vertelde Sarah Sands enthousiast, hebben toeschrijvingsstudies ons ‘belangrijk inzicht gegeven in de ruiters van de klimaatapocalyps’.
Friederike Otto wil op haar beurt de ‘ketters’ aanpakken.
Ze stond aan het hoofd van de recente beruchte intrekking (HIER) van een artikel in een Springer Nature-tijdschrift waarin werd gesteld dat er geen bewijs was, dát er een klimaatcrisis was. Geschreven door vier Italiaanse wetenschappers en geleid door professor Gianluca Alimonti, betoogden ze dat een klimaatnoodsituatie niet werd ondersteund door de gegevens. Otto, die eerder 10 jaar aan de Oxford School of Geography had gewerkt, claimde in haar oppositie, dat de 5 wetenschappers niet te goeder trouw schreven. Ze eiste:
“Als het tijdschrift om wetenschap geeft, zouden ze het luid en openlijk moeten intrekken en zeggen dat het nooit had mogen worden gepubliceerd.”
