Lichtverschijnsel ‘Orbs’: waar gaat dat over..?

Een artikel uit 2010, dat we herplaatsen om je o.a. attent te maken op de komende lezing van fotograaf Ed Vos en schrijver Jaap Rameijer over Orbs. Kijk op de site voor alle info over deze lezing die op 15 april wordt gegeven in Quinta Essentia in Zwaanshoek.

x

x

x

Lichtverschijnselen, manifestaties uit andere bewustzijnsvormen ?

x
© 2010 Ed Vos / Dutch Light Orbs 
(artikel eerder verschenen in Spiegelbeeld)

x

Lichtverschijnselen als zodanig zijn niet nieuw, reeds sinds lang doen er de verhalen de ronde over dwaallichten, ‘Witte Wieven’ en soortgelijke verschijnselen. Vaak verwijzen we die door naar oude sagen en legenden. Doen het af als volksverhalen, ontsproten aan een wellicht wel erg rijke fantasie van verhalenvertellers. Maar wat dan te denken als deze lichtmanifestaties zich plotseling op hedendaags foto en filmmateriaal laten zien. Zijn het wellicht manifestaties uit andere dimensies. Mogelijk hebben we te maken met deva’s; natuurwezens zoals boomgeesten, elfen en kabouters?

Als beroepsfotograaf zo’n 29 jaar werkzaam in de fotografie en fotohandel, ben ik vele foto’s tegengekomen met ‘merkwaardige’ verschijnselen. Deze zijn door mij doorgaans terug te voeren op puur technische oorzaken. Een enkele keer echter overkwam het mij dat ik voor bepaalde zaken geen passende verklaring had. Ook collega’s met een lange staat van dienst konden geen duidelijkheid verschaffen betreffende deze zaken, zodat ik met het onbestemde gevoel bleef zitten, iets niet te kunnen verklaren.

Vaak wordt ik geconfronteerd met ‘sliert-achtige’ objecten, die zijn ontstaan omdat de fotograaf, of iemand in diens nabijheid een sigaret rookte, en het flitslicht door die rook gereflecteerd wordt. Een ander voorbeeld zijn lichtstippen of cirkels op foto’s, die genomen werden tijdens regen of sneeuwbuien, en eveneens het flitslicht reflecteerden. Hetzelfde geld voor een zwoele zomeravond, wanneer insecten in grote getale aanwezig kunnen zijn.

Ook spiegelende oppervlakken in de ruimte waar gefotografeerd wordt kunnen de meest wonderlijke effecten te weeg brengen. Denk aan glazen tafels, spiegels, fotolijsten enzovoort. Deze objecten hoeven zich niet binnen het beeldveld te bevinden, maar kunnen door hun reflectie wel degelijk een foto of video-opnamen beïnvloeden. Ik wil hiermee maar aangeven hoe makkelijk een verschijnsel als ‘paranormaal’ beschouwd wordt, terwijl het rationeel verklaarbaar is.

Fototechniek.
Regelmatig wordt mij gevraagd foto’s te beoordelen op het verschijnsel ‘lichtmanifestaties’. Veelal stuurt men dan foto’s via de computer, maar daar kan ik op zich niet veel mee doen. Zelfs de originele foto’s zeggen niet altijd wat. Ik wil er het liefst de negatieven bij hebben, omdat dat het meest oorspronkelijke materiaal is. Gezien mijn beroep, weet ik wat er allemaal kan gebeuren tijdens het ontwikkelen en afdrukken van de foto’s, met name bij het afdrukken. Heel simplistisch voorgesteld heb je een lichtbron, vervolgens het negatief, daarna een lenzenstelsel en uiteindelijk het fotopapier waarop het beeld van het negatief wordt geprojecteerd.

 

Wanneer er zich ergens in deze keten een onrechtmatigheid voordoet, krijg je de meest fantastische verschijnselen. In moderne foto afdruk apparatuur bevindt zich bijvoorbeeld een zogenaamde diffuser, meestal een soort doos met melkglas, die het licht egaal over het negatief moet verdelen. Wanneer zich daarop stof bevind, of ander vuil, krijg je werkelijk heel mooie ‘lichtbollen’.

Het experiment
Op uitnodiging van een goede vriend, Rudi Klijnstra, auteur van de boeken ‘Graancirkels, codes uit andere dimensies’ en ‘Dimensies voorbij tijd en ruimte’, ben ik, samen met mijn vriendin Nel, afgereisd naar Twente, om aldaar met Rudi experimenten te doen aangaande lichtverschijnselen. Rudi heeft al veel langer ervaring met lichtbollen, en omdat ik dat beslist niet had, stond ik er behoorlijk kritisch tegenover. Dat het experiment zowel mijn scepsis als die van Nel zou doen verdwijnen konden we niet bevroeden, in tegendeel, wat we hebben meegemaakt in Twente heeft onze visie ten aanzien van deze lichtbollen totaal veranderd.

Aanvankelijk zag Rudi de lichtbollen alleen tijdens het flitsen met een camera, al dan niet geladen met film, maar later met het blote oog. Mijn eerste reactie was, dat zal wel, ik kon het me niet echt voorstellen, maar nu ik dezelfde ervaring heb, weet ik beter, en is mijn scepsis uiteraard totaal verdwenen. Het experiment bestond uit het bezoeken van diverse krachtplaatsen, omdat deze verschijnselen zich op krachtplaatsen makkelijker manifesteren. Ook de tijd kan belangrijk zijn, vandaar dat we ons experiment tijdens zonsondergang begonnen, op een wel heel bijzondere Nederlandse krachtplaats:

De Tankenberg
Vlak voor zonsondergang kwamen we bij de Tankenberg aan, een zeer mystieke plaats met een rijke achtergrond, gelegen nabij de Twentse plaats Oldenzaal. Met name heeft de Germaanse Godin Tanfana, een maan en water Godin, zo’n 2000 jaar geleden haar indruk op deze plek achtergelaten.

De Tankenberg is een druk bezochte toeristische trekpleister, dus leek het ons een goed idee de plaats te reinigen met een wierook ritueel, om eventueel aanwezige ‘negatieve’ energieën te neutraliseren. Vervolgens hebben we een korte meditatie gehouden om de natuurwezens of wat de lichtbollen dan ook doet ontstaan, toestemming te vragen voor dit experiment. Lenny hanteerde voornamelijk de videocamera, Rudi en ikzelf maakten gebruik van onze fototoestellen.

Mijn eerste indrukken waren overweldigend. Hoewel ik meende eerst thuis, na ontwikkelen en afdrukken van de foto’s eventueel resultaat te zien, mocht ik ook ter plekke een bijzondere ervaring beleven. Als fotograaf weet ik wat je in de zoeker van een zogenaamde doorzichtzoeker kamera, zoals de meeste compact kamera’s dat zijn, ziet, wanneer je een flitsfoto in een bos of open landschap maakt. Bomen etc. lichten dan voor een fractie van een seconde op, en blijven qua vorm goed te onderscheiden. Ze worden alleen wat lichter.

Wat me tijdens het experiment opviel, was dat dit mij zo vertrouwde beeld hier niet werkte, ondanks de grotere afstand waarover gefotografeerd werd. Nu zag ik in tegenstelling tot wat ik verwachtte telkenmale een totaal witte zoeker, gevuld met een intens wit licht, alsof er iemand met een flitser recht in mijn ogen flitste. Deze ervaring was zo bijzonder, dat als het experiment geen interessante opnamen zou opleveren, deze ervaring voor mij al mooi genoeg was om de lange reis en gemaakte kosten er voor over gehad te hebben.

Achteraf bij thuiskomst bleek op de videoband inderdaad een aantal van deze lichtbollen te staan. Dat weekend bezochten we nog meerdere krachtplaatsen in Twente, met ook heel mooie ervaringen, zoals bijvoorbeeld landgoed ’t Twickel, waar veel UFO waarnemingen plaatsvinden, en met videocamera’s het gebied door ‘Twickelwatch’, een onderdeel van de UFO werkgroep Nederland, 24 uur per dag wordt in de gaten gehouden.

Het bospad.
We hebben allemaal wel eens dat we iets menen te zien, wat er onmogelijk kan zijn. Een dier een flits of een lichtverschijnsel. Van met name poezen is bekend dat ze makkelijk buiten hun lichaam treden, en zich ergens anders kunnen bevinden. Ik schenk daar best geloof aan, maar schreef de meeste van deze ervaringen toe aan mijn verbeelding. Hoewel…. Bewijzen had ik niet, en die zou ik zo graag willen hebben. Nou die kreeg ik. Een paar dagen na de excursie naar Twente, reed ik met Nel op een Gelders bospad, op weg naar haar woning. Het was aarde donker.

Plotseling zagen we het beiden tegelijk. Een lichtverschijnsel, op zo’n 2 meter boven de grond, dat zich het beste laat omschrijven als een soort lichtgevend, ronddraaiend stoepbord, waarmee winkeliers wel te kennen willen geven dat ze bijvoorbeeld ijs verkopen. In onze beleving was het ongeveer 50 meter verderop. We reden langzaam door, om te zien of er wellicht iets in de bomen hing wat het licht van de koplampen zou hebben kunnen gereflecteerd, maar konden niets vinden. Het mooie van deze ervaring is, dat we deze allebei op exact dezelfde manier beleefden. Dan komt het ineens wel erg dichtbij.

Later merkte ik dat Mevrouw Helena Blavatsky (1831-1891) in haar boek ‘De geheime leer’ dit verschijnsel op dezelfde manier omschreef. Het verschijnsel deed zich overigens voor in de nabijheid van alweer een bekende krachtplaats; ‘Landgoed Kernhem’ Veel mensen hebben daar spirituele ervaringen, en er worden bij volle maan regelmatig mediterende mensen aangetroffen bij de zogenaamde ‘Bloedsteen’. Men heeft er een lange nachtelijke wandeling voor over door een donker bos. Tevens kent ook dit landgoed een lange en levendige historie, waar ik hier verder niet op zal ingaan.

Engeland
Lichtmanifestaties worden wel vaker genoemd. In Engeland bijvoorbeeld worden ze regelmatig waargenomen bij plaatsen als Stonehenge en de steencirkel bij Avebury, alsmede op andere krachtplaatsen. Ook bij het ontstaan van graancirkels worden regelmatig licht fenomenen gerapporteerd, waarvan zelfs video-opnamen van bestaan. Tijdens onze graancirkelvakantie hebben Lenny en ik in ‘The Barge Inn’, een pub waar graancirkelliefhebbers van over de hele wereld elkaar treffen, een paar foto’s direct achter elkaar genomen.
Op één ervan is ook weer zo’n lichtmanifestatie zichtbaar geworden. Voor de goede orde vermeld ik, dat er niet gerookt werd, niet door de fotograaf noch door anderen. Vaak worden ook bij het ontstaan van graancirkels lichtbollen waargenomen.

Hetzelfde verschijnsel was al eerder op foto’s naar voren gekomen, onder andere op een foto van twee dames onder een boom. Dit was eveneens een serie foto’s achter elkaar, waar op slechts één foto de manifestatie zich voordeed. Ook daar werd niet gerookt. Navraag bij een helderziende leverde op dat het energieën waren die met de boom te maken hadden. Er moest ook een weiland in de buurt zijn. En dat klopte exact. Overigens ervoeren wij ook een enorme energie op die bewuste plek

Er worden ook regelmatig lichtflitsen waargenomen uit de piramides in Gizeh. Paul Brunton beschrijft het bijvoorbeeld in zijn boek “Geheim Egypte”. Zelf toonde mij iemand een van een videoband overgenomen foto van het verschijnsel. Later heb ik de originele tape gezien, en hoorde ook de verbazing van deze persoon tijdens het filmen, dus voordat de band bekeken kon zijn.

Wat veroorzaakt deze lichtbollen ?
Er zijn diverse theorieën. De verschijnselen bij de piramides zijn wellicht van een andere categorie dan de andere hier genoemde manifestaties. Ik laat de piramides even buiten beschouwing. Voor de hier besproken manifestaties zou kunnen gelden dat het een uitwisseling is van de Moeder Aarde energie, met kosmische energieën. Een op zich plausibele verklaring, nu we in een energetisch drukke tijd zitten, zo in de overgang van het vissen- naar het watermantijdperk.

Een andere opvatting is die van het loslaten van energie van de aarde, omdat we de aarde misbruiken, en ze negativiteit moet afstoten. Maar of dat dan uitgerekend met lichtverschijnselen plaatsvind ?

Ook worden de lichtbollen wel toegeschreven aan drukverschillen in de aardkost, waardoor spontane elektrische ontladingen plaatsvinden.

De vormen die de diverse mensen op de foto krijgen willen ook nogal verschillen. De een krijgt perfecte cirkels, de andere halve bollen, en weer iemand anders totaal andere figuren. (Niet te wijten aan de vorm van het diafragma van de gebruikte camera) Er zijn lieden die aannemen dat de gedachtenkracht van de fotograaf zich op de gevoelige plaat manifesteert.

Het zou een goede verklaring kunnen zijn, ware het niet, dat bij mijn foto’s de verschijnselen ook optreden als ik er niet eens aan denk. Maar het is niet uit te sluiten dat een onbewuste wens, iets aantrekt in een voor jou bekende vorm. In elk geval is het opmerkelijk dat bepaalde personen, met grote regelmaat dezelfde figuren fotograferen of filmen.

Hoewel ik beslist de wijsheid in deze niet in pacht heb, voel ik toch veel voor de opvatting dat het allemaal te maken heeft met de natuurwezens, de deva’s. (elfen kabouters etc.) De werkers uit andere dimensies dus. Na diverse gesprekken met verschillende mensen die ook deze lichtmanifestaties waarnemen is mij gebleken dat vaak deze deva theorie aangehaald wordt.

Het is ook niet zo verwonderlijk dat juist in deze tijd meer en meer van dit soort verschijnselen wordt waargenomen. Immers, we staan met zijn allen wellicht voor de overgang naar een andere dimensie. Mogelijk zijn de deva’s en andere natuurwezens de voorboden daarvan.

Uiteraard dient wel opgemerkt te worden dat er al in een ver verleden sprake was van dwaallichten etc. die mogelijk dezelfde oorsprong hadden. Dat steeds meer mensen ervaringen hebben met lichtbollen, kan veroorzaakt worden door het frequenter optreden van het verschijnsel. Duidelijk is wel dat steeds meer mensen gevoeliger worden voor wat “paranormale” verschijnselen worden genoemd, en dus lijkt het erg logisch dat er ook steeds meer van deze manifestaties worden ervaren.

In elk geval mogen we vaststellen dat we in een uitermate boeiende overgangstijd leven, waarin alles in een stroomversnelling lijkt te geraken. Het lichtfenomeen doet daar blijkbaar ook aan mee.

x

En dan is er nog ‘Orbs, het persoonlijke verhaal..’

x

Als beroepsfotograaf, ruim 30 jaar inmiddels, kwam ik dagelijks vele ‘verschijnselen’ op foto’s tegen, die echter steeds op foto technische wijze verklaard konden worden. Tijdens het productieproces van het fotorolletje tot aan de foto in het album, kunnen er allerlei zaken optreden die schitterende “lichtverschijnselen” te zien geven. Daarnaast kan er tijdens het fotograferen zelf het nodige plaatsvinden dat ‘bijzondere’ verschijnselen op de foto  zichtbaar laat worden. Te denken valt aan reflecties in het inwendige van het lenssysteem, lichtlekkage in de camera, reflecties van spiegelende objecten etc.

Ondanks mijn sterke wens deze verschijnselen op rationele wijze te verklaren, bleef ik toch zitten met een aantal onverklaarbare zaken. Van jongs af aan geïnteresseerd zijnde in fenomenen en metafysische verschijnselen, kon ik niet bevroeden dat ik in contact was gekomen met een bijzonder fenomeen. Het zou nog vele jaren duren, alvorens ik het fenomeen in zijn volle omvang mocht ervaren.

Sceptisch
Aanvankelijk werd ik uitdrukkelijk geconfronteerd met het verschijnsel, op foto’s, door Nel gemaakt. Hoe zeer ik ook zocht naar een technische verklaring, ik moest het antwoord schuldig blijven. Opmerkelijk genoeg begon ik ook zelf lichtbollen op foto’s te krijgen en deed ik hopeloze pogingen te zoeken naar een verklaring, die ik echter niet kon vinden. Hoewel ik open sta voor fenomenen, realiseer ik me, dat ik indertijd uitermate sceptisch was ten aanzien van het lichtbollenfenomeen. Ik moest en zou er een verklaring voor vinden!

Voor Nel moet het behoorlijk frustrerend geweest zijn, dat telkens wanneer ze me foto’s toonde, ik een rationele verklaring trachtte te zoeken, en daarmee afbreuk deed aan haar enthousiasme. Mijn scepticisme en drang naar het verklaren van het fenomeen, werd echter gelogenstraft door het feit dat ook ikzelf lichtbollen op foto’s ging krijgen, en ik zeker gezien de condities waaronder de foto’s gemaakt werden, niet langer aan het fenomeen voorbij kon gaan. Een voor ons totaal nieuw en onbekend verschijnsel.

Internationaal
Aangezien het een redelijk onbekend fenomeen betreft, was het moeilijk, het te delen met anderen. Een surftocht op Internet echter, leerde, dat er op internationaal niveau, meerdere mensen doende zijn met het fenomeen, en onderhoud ik inmiddels een aantal jaren dagelijks contacten met mensen van over de hele wereld, die foto’s en theorieën, alsmede andere opmerkelijke feiten, het lichtbollen verschijnsel aangaande, met elkaar uitwisselen.

Op foto’s van klanten zie ik bijna nooit lichtbollen, maar wat opmerkelijk is, dat wanneer ik ze wél aantref, het doorgaans bij vrolijke gebeurtenissen is, zoals concerten, feesten en toneelstukken. Ook zijn ze wel te zien bij kinderen en dieren.

Hoewel het fenomeen, als zodanig, betrekkelijk jong lijkt te zijn, zijn er diverse aanwijzingen, dat ook in voorgaande eeuwen het lichtbollenverschijnsel bekend is geweest. Met name in sagen en legenden, worden regelmatig verwijzingen gegeven naar lichtmanifestaties, in de vorm van ‘witte wieven’ en ‘dwaallichten’, niet alleen in ons land, maar ook ver daarbuiten. De tot nog toe oudst bekende foto van een lichtbol, stamt uit 1896, toen de fotografie nog in de kinderschoenen stond.

Het betreft een opname van een man, die genomen is met het meest primitieve fototoestel dat ooit bestaan heeft: De Camera Obscura (letterlijk: donkere kamer) Een doos of kistje, waarin slechts een klein gaatje zat, en aan de tegenoverliggende ‘wand’ de film werd bevestigd. Pas later kwam men op het idee er een lens in te plaatsen om scherpte en lichtsterkte van het apparaat te verbeteren.

Een zich ontwikkelend fenomeen
Waren de lichtbollen aanvankelijk ronde, onverklaarbare vormen op foto’s, tegenwoordig laten ze zich vastleggen in de meest uiteenlopende patronen. Binnen de bollen valt inmiddels een structuur waar te nemen, die kan variëren van circulaire afbeeldingen, een bol opgebouwd uit diverse ringen, alsmede een meer radiale weergave, en alles wat zich daartussen bevindt. Opmerkelijk is ook, dat bepaalde lichtbol fotografen, hun begeleidende lichtbollen vastleggen. Regelmatig verschijnen lichtbollen van dezelfde kleur, of vormgeving op hun foto’s, ongeacht met welke camera ze gemaakt zijn, en onder welke weersomstandigheden, of andere condities, die een bepaalde vorm zouden kunnen rechtvaardigen.

Ook worden deze begeleidende lichtbollen vastgelegd op verschillende locaties, en tonen ze zich eveneens op foto’s, bijvoorbeeld in de vakantie genomen, wanneer de persoon in kwestie soms duizenden kilometers van huis verwijderd is. Blijkbaar zijn de lichtbollen in staat mee te reizen, dan wel in staat ruimte en tijd te negeren. Een heel ander type lichtmanifestaties is dat van de wegschietende lichtbollen, ‘shooters’ genaamd in het Engels.

Deze kenmerken zich door de langgerekte vorm, die er als een soort staart van de lichtbol uitziet, en vaak een veelkleurig voorkomen heeft. De lengte van deze ‘shooters’ kan variëren van behoorlijk kort, tot zeer lang. Behalve in veelkleurige variaties, komen ze ook voor in enkelvoudige kleuren. De ‘shooters’ lijken doorgaans van beneden naar boven te ‘schieten’ maar kunnen ook een horizontale bewegingsrichting hebben.

Weer een  ander facet van het lichtbollenfenomeen zijn de patronen die veelal aan een soort mist, of plasma-achtige substantie doen denken. Er wordt wel verondersteld, dat de lichtbollen zich vanuit een dergelijke plasma nevel opbouwen tot de lichtbollen zoals we die in hun basis vorm kennen. Binnen deze plasmavormen zijn doorgaans ook heel mooie patronen te zien, die soms grote gelijkenis vertonen met dieren, planten of mensen, waardoor het vermoeden bestaat dat er op zijn minst enige connectie is met de, voor velen, ongeziene wereld van de Deva’s. De boomgeesten, natuurwezens, elven, kabouters enzovoorts.

Het lichtbollenfenomeen blijkt geenszins een statisch fenomeen te zijn, maar is constant in beweging. Opvallend is, dat de veranderingen zich op mondiale schaal manifesteren. Er is een periode geweest, waarin blauwe lichtbollen centraal stonden, gevolgd door groene. Er was ook een periode waarin hartvormige lichtverschijnselen werden vastgelegd. Blijkbaar wordt het scenario bepaald door datgene, dat de bron is van de lichtbollen.

Ogenschijnlijk vindt er een ontwikkeling plaats binnen het lichtbollen fenomeen. Momenteel, ten tijde van het schrijven van dit artikel, hebben we te maken met lichtverschijnselen die zich als overwegend horizontale, maar ook als verticale afbeeldingen laten waarnemen, in de vorm van strepen.

Oorsprong: wat veroorzaakt de lichtbollen, en waar komen ze vandaan?
Deze vraag heb ik me vaak gesteld, en blijf ik me vooralsnog stellen. In Amerika zijn er diverse groepen, die de lichtbollen toeschrijven aan geesten van overleden personen, of dieren. Men fotografeert vaak, uitsluitend, op kerkhoven, en hanteert erg strakke regelgevingen. En juist door die strakke regelgevingen, wordt verzuimd ook de ongekende terreinen te onderzoeken en uit te proberen of de lichtbollen wellicht toch anders reageren dan wij denken.

De groep waar ik deelnemer van ben, treedt het fenomeen ‘open minded’ tegemoet, en daardoor vaak met zeer wonderlijke resultaten. De lichtbollen zoals Nel en ik ze fotograferen, zijn in onze beleving bewustzijnsvormen uit andere dimensies. Een  Intuïtieve benadering, maar daarom niet minder geldend. Tevens blijkt dat er met lichtbollen op telepathische wijze te communiceren valt. Ze reageren op vragen die je in gedachten stelt.

Bijvoorbeeld laten ze zich fotograferen op plaatsen waar je om gevraagd hebt, en tevens kunnen ze zich op verzoek verplaatsen. Mede om die reden, gaan we er van uit, behalve met geesten van overleden personen of dieren te maken te hebben, dat de oorsprong van de lichtbollen tevens gezocht moet worden in het Devarijk.

Fotograaf
Een opmerkelijk gegeven is ook, dat wanneer ik er op uittrek om lichtbolfoto’s te maken, ze zich in grote getale laten vastleggen. Dit in tegenstelling tot foto’s die ik beroepsmatig maak. Daarop heeft zich nog nooit één lichtbol laten zien. Blijkbaar houden ze er rekening mee, dat het verschijnen van lichtbollen op groepsfoto’s etc. niet bepaald gewenst is. Het feit dat lichtbollen me in mijn werk niet storen, intrigeert me natuurlijk in hoge mate.

Op foto’s van klanten zie ik bijna nooit lichtbollen, maar wat opmerkelijk is, dat wanneer ik ze wél aantref, het doorgaans bij vrolijke gebeurtenissen is, zoals concerten, feesten en toneelstukken. Ook zijn ze wel te zien bij kinderen en dieren. Dit laatste, wat ik dan op mijn werk zo af en toe aantref, is overigens een bekend verschijnsel onder lichtbol liefhebbers. Internationaal zijn we het er allemaal over eens: lichtbollen houden van plezierige, vrolijke situaties, en worden blijkbaar door kinderen en dieren aangetrokken.

Lichtbolgeluiden
Tijdens onze vakantie in de zomer van 2002, verbleven wij op de Hongaarse Puzta. Op het terrein aldaar bevond zich een schaalmodel van de grote piramide te Gizeh, keurig noord-zuid gericht. Wij hebben daar natuurlijk ook gefotografeerd, en verschenen de lichtbollen ook daar in grote aantallen. Later onderzoek met de wichelroede wees uit dat er zich een heel krachtig Leycentrum in de piramide bevond. Niet exact in het midden, maar iets er naast.

Eerder hadden we reeds in graancirkels heel wonderlijke geluiden opgenomen, en hebben we een poging gedaan op deze krachtplaats in de piramide eveneens geluiden op te nemen. Onze verbazing was groot, toen we de geluiden ook nu weer langzaam aan hoorden aanzwellen tot een fors volume om dan abrupt weer af te breken. Dit patroon herhaalde zich vele malen. Van de 2,5 uur opnamen, hebben we later de bandruis weggeknipt, en hebben ruim 80 minuten lichtbollen geluid overgehouden.

Of het lichtbolgeluiden zijn, laat zich op zich niet vaststellen, het kan natuurlijk ook de energie van die plaats zijn, waardoor lichtbollen zich aangetrokken voelen, maar het beestje moet nu eenmaal een naam hebben. We maakten de opnamen met een memorecorder en externe microfoon. Dit jaar gaan we weer naar diezelfde plek,  nu uitgerust met geavanceerdere, digitale geluidsapparatuur, om onze experimenten aldaar te herhalen en liefst uit te breiden.

Waarschuwende lichtbollen
Vrienden van ons uit Amerika, reden enige tijd geleden over een donkere weg zonder straatverlichting, en regende het enorm hard. Dit echtpaar trekt er dan vaak op uit om lichtbollen te fotograferen, omdat deze orbs, zoals ze in het Engels genoemd worden, zich ook door water, in dit geval regen, aangetrokken voelen. Al rijdende en fotograferende in het donker, verwacht je dan strepen van de regendruppels op de foto, omdat de auto rijdt. Los van die strepen, legden ze ook lichtbollen vast in een perfect ronde vorm. Deze reisden dus blijkbaar met hen mee.

Door het slechte weer, waren ze hun favoriete meer voorbij gereden waar ze lichtbollen wilden fotograferen. Keren kon pas 6 mijl verderop, en de lichtbollen bewogen zich heen en weer voor de auto. Na korte tijd deden de koplampen het niet meer, en besloten onze vrienden dan toch maar ter plekke te keren, om terug naar huis te gaan. Nadat ze gekeerd waren deden de koplampen het weer. Het was overigens op een plek waar ook wel UFO’s waargenomen werden. Wichelaars als onze vrienden zijn, hebben ze dit natuurlijk met de wichelroede nagetrokken, en kregen ze ‘water op de weg’.

Door de hevige regenval had er een overstroming plaatsgevonden, en was er een gedeelte van de onverlichte weg beschadigd, hetgeen de volgende dag bleek. De lichtbollen hadden hen blijkbaar gewaarschuwd.

Geen rationele verklaring
Het is mensen natuurlijk eigen om verklaringen te zoeken voor fenomenen, en sommigen gaan daar heel ver in, met name sceptici. Zelf heb ik ook altijd een verklaring trachten te zoeken voor onverklaarbare zaken. Een wetenschappelijk standpunt is, dat voor alles een verklaring te vinden is. Zo denken we heel veel kennis van het universum te hebben, maar weten we er in feite nog maar bitter weinig van af. Onze kennis gaat niet verder dan datgene dat we met bijvoorbeeld de Hubble telescoop hebben kunnen waarnemen.

Tot die tijd vertroebelde de dampkring ons zicht op het heelal. Mogelijk zijn graancirkels, UFO’s en lichtbollen heel goed verklaarbaar, maar vermoed ik, dat het in heel andere dimensies gezocht moet worden, dan onze huidige derde dimensie. Wereldwijd gezien is het maar een handje vol mensen dat lichtbollen fotografeert en/of ziet, maar worden dat er steeds meer. Wellicht een aanduiding dat we ons trillingsgetal en bewustzijn verhogen, en langzaam maar  zeker, op weg zijn naar de vijfde dimensie.

Ed Vos – September 2003

ed.vos@hetnet.nl

Lichtbol website van Ed Vos: Dutchlightorbs.nl

Ed Vos geeft samen met Jaap Rameijer op zondag 15 april,
een wanttoknow-lezing over deze prachtige lichtverschijnselen.
x

Klik hier voor meer informatie.