China op kop in de nieuwe Groene economie!

Begin jaren 1900 hadden we de ’technische revolutie’. De hele wereld kwam als het ware in een stroomversnelling, vooral door de enorme opkomst van de stoommachine en de mechanisatie. Productieprocessen konden worden geïndustrialiseerd en er ontstond langzaam maar zeker een bepaalde mate van materiële vooruitgang, een situatie van economische groei. Deze periode legde de basis voor onze latere economische welvaart. En daar valt behoorlijk wat op af te dingen; daar ging nou niet bepaald alles goed. Vervuiling, onderdrukking (via o.a. kolonialisatie!), machtswellust (via de superrijken) enz.

Het wordt dus tijd om de steven te wenden, om in scheepvaart termen te spreken. We zetten een andere koers in, want we moeten wel en we willen het..

En als er één land diep overtuigd is van het feit dat de nieuwe ‘Groene Economische Revolutie’ aanstaande is, dan is dat China! We hebben vaak een indruk van China als oppervlakkige productie-economie. Maar China is niet gek, het land vernieuwt zich in een razend tempo. De rest van de wereld kijkt toe, of helpt zelfs een handje..!
De rest van de wereld helpt China een handje, want juist door het combineren van de Chinese lage loonkosten en de hoogwaardige Westerse technieken, is dit land niet meer te stuiten in zijn Groene Opmars. Lees het verhaal van Joren Gettemans van ‘Duurzaam Nieuws’.

x

Groene energie nieuwe ‘Spoetnik’ voor VS

© Joren Gettemans / IPS

x

Het succes van landen als China op het vlak van hernieuwbare energie overschaduwt de technologische vooruitgang in de Verenigde Staten, waarschuwt de Amerikaanse minister van Energie Steven Chu. Hij vergelijkt het met de technologische voorsprong die de Sovjet-Unie met de Spoetnik hadden.

Chu verwees met zijn uitspraak naar de lancering van de Spoetnik door de Sovjet-Unie in 1957, de eerste satelliet in een baan rond de wereld. De VS werden toen in snelheid gepakt en verdubbelde meteen de inspanningen in de ruimterace. 

De uitdagingen op het vlak van schone energie vereisen “een gelijkaardige mobilisatie van de Amerikaanse innovatiemachine zodat we kunnen concurreren in de globale race voor banen in de toekomst”, zei Chu op een toespraak begin deze week. “Als het aankomt op innovatie, gaan de Amerikanen nooit achteraan zitten, en dat zijn we nu ook niet van plan.”

“Van windenergie over kernreactors tot hogesnelheidslijnen zijn China en andere landen agressief de koppositie aan het veroveren”, zei Chu. “Die uitdaging, en de enorme economische kansen in schone energie dwingen Amerika om te doen wat we het beste kunnen: innoveren.”

Volgens Chu doen de Verenigde Staten het wel goed in onderzoek naar biobrandstoffen en baanbrekende batterijen die veel meer energie kunnen opslaan dan de huidige lithium-ion batterijen. Maar in andere sectoren dreigen de VS hopeloos achterop te raken. Zo heeft China een plan om zeventien miljard dollar te investeren in voertuigen op basis van alternatieve energie, zoals elektriciteit of brandstofcellen. Het land wil tegen 2020 vijftien miljoen van dergelijke voertuigen produceren.

China installeert windenergie aan een sneller tempo dan eender welk land ter wereld en produceert al 40 procent van alle zonnepanelen wereldwijd. En in zes jaar tijd is China geëvolueerd van de import van technologie voor hogesnelheidstreinen naar de export ervan. Het land beschikt nu over de snelste trein en het meest uitgebreide hogesnelheidsnet. Ook op het vlak van nucleaire energie en supercomputers neemt China de leiding.

De uitspraak van Chu was nog niet koud, of onderzoeksbureau Ernst & Young publiceerde zijn Country Attractiveness Index for Renewable Energy. Daarin heeft China de VS van de eerste plaats verdrongen als meest aantrekkelijke investeringplaats voor hernieuwbare energie. China steeg enkele punten dankzij “het zorgvuldig gepland energie- en industriebeleid van het land, dat schone technologieën optilt naar een nationaal strategisch niveau.”

Tegelijk daalde de positie van de VS lichtjes door de aanhoudende gevolgen van de financiële crisis, de lage gasprijzen en de onduidelijke beleidslijn van het land op het gebied van economische ontwikkeling.