Aards groepsdenken en universeel bewustzijn.. (slot)

Wil je het hele boek ‘Penetration’ van Ingo Swann hier volgen, klik dan HIER.

x

– Hoofdstuk 25 –

Aards groepsdenken
x

2011 © vertaling: Jan Smith – WantToKnow.nl/.be

X

 

Ik heb het theoretisch concept van telepathie uitgelegd als geest-tot-geest-gebeuren dat mogelijk wordt door iets dat lijkt op radiogolven. Ik heb ook aangegeven dat dit model zelfs tegenwoordig nog algemeen wordt erkend als zijn HET ENIGE ECHTE, CORRECTE model van telepathie. Bovendien heb ik de authenticiteit van dat model in twijfel getrokken – hoofdzakelijk omdat er eigenlijk nooit iets uit voortgekomen is. En toch wordt dit model wereldwijd omarmd door het Aardse groepsdenken, ondanks de aangetoonde onwerkbaarheid ervan.

Lezer zou kunnen veronderstellen dat mijn twijfel over de authenticiteit van mij zou uitgaan, maar dat is geenszins het geval.

Het concept van telepathie als een geest-tot-geest-gebeuren ontstond ergens in 1882 en was eigenlijk heel inspirerend. Omdat er zoveel bij kwam kijken, werd er gedurende de daaropvolgende vijfentwintig jaar grondig aandacht aan besteed. Enerzijds waren en nauwelijks vorderingen te melden, hoewel aan de andere kant de bewijzen zich begonnen op te stapelen waaruit bleek dat de theorie niet deugde of kon worden toegepast.

In 1919 verscheen een uitgebreid overzicht hierover van de hand van voormalig professor in de logica en ethiek James Henry Hyslop, een van de vermaarde psychisch onderzoekers in Amerika. Hyslop publiceerde en uitgebreid overzicht van voorgaande onderzoeken naar telepathie en besloot dat werk met een zesdelige verklaring dat “Er geen enkel wetenschappelijk bewijs bestond voor de volgende begrippen dienaangaande.”

(1) Telepathie als proces voor het verkrijgen van informatie uit het onderbewustzijn van een willekeurig persoon in de aanwezigheid van de waarnemer;

(2) Telepathie als proces voor het verkrijgen van informatie uit geest van een persoon op afstand van de waarnemer, op basis waarvan een volledig beeld kan worden gevormd van de desbetreffende persoon;

(3) Telepathie als proces voor het verkrijgen van herinneringen van willekeurige levende personen teneinde de doden te laten herleven;

(4) Telepathie als middel om gedachten over te brengen op elk ander individu, waarbij een keuze wordt gemaakt uit de nodige zaken voor het nabootsen van een individu;

(5) Telepathie als direct proces tussen proefpersoon en waarnemer;

(6) Telepathie als verklaring voor wat dan ook, waaronder elke bekende oorzaak.

Bijgevolg was het nieuws dat de theorie over telepathie niet werkte al in 1919 bekend. Waarom dit bewijs werd vernietigd en waarom het Aards groepsdenken gewoon doorging met het bepleiten van de onwerkbare telepathische theorie zijn vragen die maar door weinigen zijn overwogen. Misschien is het een beetje ongelukkig dat professor Hyslop de zes bevindingen in 1919 aan het begin van zijn boek publiceerde ‘Contact With The Other World’.

Door dit onderwerp plaatste hij zichzelf volledig buiten de wetenschappelijke en filosofische normen. Zoals is gebleken was het voortdurende vertrouwen in het onwerkbare model van telepathie zo groot, dat de enthousiastelingen gewoon doorgingen met het promoten ervan totaan de dag van vandaag. Een hypothetisch antwoord op de vraag waarom het Aards groepsdenken bij voortduring kon worden besmet met het onwerkbare model van telepathie is dat HET NIET WERKT.

Zolang de Aardlingen het beeld voor ogen hebben dat een niet werkend model niettemin authentiek is, nou ja, dan zullen de Aardse geheimen wel nooit worden doorgrond door middel van telepathische middelen. Als dit het geval is, dan is het niet het falende telepathische model dat belangrijk is, maar eerder het groepsdenken dat ervoor zorgt dat de authenticiteit van het model niet wordt aangevochten.

Zie hier een zeer herkenbaar geval van gemanagede brokken informatie teneinde de ontwikkeling van de Aardse telepathie te bestrijden. Het gebeurt gewoon door het in stand houden van een brok informatie waardoor telepathie geen enkele kans krijgt zich ten goede te ontwikkelen. DIT is net zoiets als het optrekken van en versterken van een mentaal scherm dat schijnbaar zo logisch in elkaar zit dat daardoor de eigen onlogica volledig wordt versluierd.

Het is duidelijk dat dit type scherm erg goed uitkomt voor de Aardlingen die niet staan te trappelen dat hun geheime activiteiten telepathisch worden binnengedrongen.

Bovendien kun je de hypothese overwegen dat er ook Buitenaardsen zijn die om dezelfde redenen niet erg in hun nopjes zijn over een dergelijk scherm. Daarom zou het weleens zo kunnen zijn dat de Aardse telepathie op dubbele wijze wordt vervloekt, zuiver hypothetisch gesproken natuurlijk.

In elk geval is het karakter van het Aards groepsdenken wel interessant, om reden dat het werkelijk effectief managen van brokken informatie alleen dan kan plaatsvinden wanneer er sprake is van groepsdenken vooropgezet dat het een soort telepathische basis heeft. Als dat niet zo zou zijn, wordt het managen van informatie op individuele basis wel heel erg arbeidsintensief. Het is algemeen aanvaard dat groepsdenken bestaat. Het kan worden gezien als de manier waarop grote bedrijven proberen hun werknemers te ‘conditioneren’ enthousiasme op te brengen voor de bedrijfscultuur en de bedrijfsdoelstellingen.

Bovendien hebben het concept van het groepsdenken en dat van intellectuele beeldvorming klaarblijkelijk iets met elkaar te maken. Zowel groepsdenken als beeldvorming blijken voort te komen uit het eeuwenoude axioma ‘soort zoekt soort’ omdat wordt aangenomen dat dit een actief onderdeel vormt van de menselijke aard.

Wanneer het bestaan van groepsdenken en beeldvorming wordt geaccepteerd, dan is het enige  dat rest het probleem of de mogelijkheid van welke brokken informatie erin gestopt dienen te worden en daarna gemanaged moeten worden om de een of andere uitkomst te bewerkstelligen.

In het licht van het bovenstaande kan echter niet worden ontkomen aan het bestaan van groepsdenken. Als je erachter wil komen welk thema voortdurend wordt weggepiept, ontweken en onderdrukt, hoef je alleen maar te denken aan de nagenoeg volledige afwezigheid van het groepsdenken. Als je je er werkelijk in wil verdiepen, al is dat misschien maar ten dele, is het noodzakelijk je bezig te houden met het karakter van wat Aardlingen aanduiden als ‘bewustzijn’.

* * *

– Hoofdstuk 26 –

Is bewustzijn individueel of universeel?
x

2011 © vertaling: Jan Smith – WantToKnow.nl/.be

x

 

Wanneer iemand een onderzoek wil beginnen naar de geheimhouding omtrent UFO’s, die bijna dagelijks merkbaar is, is het verstandig zich eerst te richten op de vraag wat er nu precies geheim gehouden wordt. Als daarna wat verder gekeken wordt dan de meest voor de hand liggende feiten, wordt duidelijk dat niet alleen informatie achter wordt gehouden, maar dat er bovendien door de hoogste instanties valse informatie wordt verspreid om informatie die niet verborgen kan worden gehouden te ontkrachten. Bijgevolg wordt het hele gebeuren rond Ufo’s gekarakteriseerd door een grote hoeveelheid geheimhoudingsblokkades en cover-up listen.

In deze dubbelzinnige situatie springen twee opmerkelijke factoren in het oog die slechts zelden worden besproken.

De eerste factor heeft te maken met de sociale omvang die meespeelt. De eerlijkheid gebiedt ons, te zeggen dat die omvang wereldomvattend, of anders gezegd, planetair is. Dit gegeven brengt ons direct op het tweede punt, namelijk het feit dat er een omvangrijke samenwerking nodig is om de geheimhouding en de doofpot gedurende tientallen jaren volledig in tact te houden. Hoewel het eigenlijk neerkomt op een schertsvertoning, omdat er aan de lopende band Ufo’s worden gesignaleerd en op foto en videobeelden worden vastgelegd.

Sedert 1998, toen dit hoofdstuk werd geschreven, is het grote publiek in vele landen en naties zich steeds bewuster geworden van het feit dat Ufo’s bestaan en dat ze worden bestuurd door ‘intelligenties’.

Als dit allemaal in ogenschouw wordt genomen, wordt het duidelijk dat het bestaan van Ufo’s niet datgene is dat wordt geheimgehouden, omdat ze nu eenmaal worden waargenomen, gefotografeerd en gefilmd. Bovendien kan het idee dat die dingen door een of andere intelligentie worden bediend niet verborgen worden gehouden – juist omdat het idee dat ze NIET het product zijn van intelligentie, volstrekt belachelijk is.

Met al die mysteries in het achterhoofd, blijft men echter met een vraag zitten: WAT wordt er nu eigenlijk onder het deksel van die enorme doofpot gehouden? Per slot van rekening worden Ufo’s wereldwijd dagelijks waargenomen, als men de wekelijkse updates van gespecialiseerde websites tenminste mag geloven. Bovendien staan geheimhouding en doofpotten duidelijk in de publieke belangstelling dankzij een groot aantal boeken en andersoortige publicaties.

In dit kader is zo ongeveer de enige plek waar geheimzinnigheid en verheimelijking nog effectief zijn, daar waar de verantwoordelijke personen zich ophouden – dat wil zeggen diep in de hiërarchieën van regeringen, leger, wetenschap en media – daar waar het stilzwijgen het hardnekkigst is. En waarover zo hardnekkig wordt gezwegen is absoluut niet duidelijk.

Even ter verduidelijking: het verhullen van iets dat zo overduidelijk voor de hand ligt is een oxymoron. Maar iets toedekken dat betrekking heeft op het onmiskenbare dat niet gemakkelijk blijkt uit zonneklare bewijzen, zou wel hout kunnen snijden, anders is al het andere niet anders dan een idiote vertoning. Iedereen die graag wil werken voor een inlichtingendienst leert dat  een van de manieren om een niet zo makkelijk te doorbreken mysterie is om te zoeken naar andere mysteries die er enigszins mee overeenkomen.
In dit geval worden de geheimhouding en de cover-up op sublieme wijze in stand gehouden door nauwe samenwerking tussen regering, leger, wetenschap en media. Om die reden is het nuttig om uit te kijken naar een ander voorbeeld waarbij die Grote Vier entiteiten ook al samenspanden om zaken verbogen te houden.

En dan springt er al direct een prachtig voorbeeld in de kijker. Het heeft te maken met een onderwerp dat niet zo makkelijk kan worden omschreven omdat het op net zo energieke wijze werd onderdrukt en verhuld als het onderwerp van de bezoeken en intelligentie van buitenaardsen.

Een topje van deze specifieke ijsberg kwam in 1957 aan het licht toen schrijver Vance Packard een boek publiceerde met als titel ‘De Verborgen Verleiders’, waarvan dit de essentie is. In het begin van de jaren ’50 was een bioscoopeigenaar in New Jersey iets te weten gekomen over subliminale suggestie. Hij had bedacht om heel kort de woorden ‘Drink Coca Cola’ over het gelaat van actrice Kim Novak te projecteren. Dit had als resultaat dat de verkoop van het drankje in zes weken tijd met 58 % was gestegen.

Packards ‘De Verborgen Verleiders’ verschafte inzicht in dit verschijnsel en beschreef hoe grote groepen van menselijke geesten konden worden beïnvloed door woorden of boodschappen die zo kort en snel in beeld kwamen dat ze verstandelijk niet konden worden waargenomen, maar op onbewust niveau wel.

Het gegeven van subliminale communicatie en waarneming lag zeer voor de hand. Desalniettemin was de heisa die het veroorzaakte enorm en de Grote Vier sloegen de handen ineen bij het samenstellen en verspreiden van informatiebrokken met als doel de publieke aandacht van de realiteit van subliminale activiteiten af te leiden.

Als je kijkt naar de stappen van die conditionering, ontdek je al vrij snel dat die niet zoveel afweken van de methode die werd gehanteerd in het geval van de UFO’s. Dat wil zeggen: het ontkennen, het in diskrediet brengen en het verlagen van het vertrouwen. Er bestaan verschillende manieren om de situatie van Vance Packard te benaderen.

Eldon Taylor onderzocht het in zijn boek ‘Subliminale Communicatie’ (1988). Taylor schrijft: “Packard presenteerde een duidelijk geval van overtuiging door de kunst en  wetenschap van motiverende analyse, feedback en psychologische manipulatie. ‘De Verborgen Verleiders’ was de eerste openlijke poging om het publiek te informeren over een mogelijk Orwelliaans medium waarmee op zeer clandestiene wijze de geest kon worden onderworpen.”

Het lijkt erop dat het boek van Packard cultureel gezien werd genegeerd omdat het een publiek geheim was dat:
(1) de menselijke  geest kon worden beïnvloed, en
(2) dat ze werden beïnvloed door kunst, literatuur, intellectuele suggesties en opvoedkundige conditionering.

Per slot van rekening is het voornaamste doel van elke sociale groepering om een zo breed mogelijke intellectuele beeldvorming te bewerkstelligen om te kunnen profiteren van reacties van versmolten groepsgeesten en daardoor het kader en de werkbaarheid van de samenleving aan te geven. En dus gingen de Grote Vier gewoon door hetgeen uitmondde in een stormloop tegen subliminale perceptie – en het onderwerp werd daarna langzaam opnieuw uit het bewustzijn van samenleving weggedrukt.

De woede richtte zich opnieuw tegen de Grote Vier in de jaren 70 toen er weer een boek verscheen met de titel ‘ Subliminale Verleiding’, geschreven door ene Wilson Bryan Key. Dit boek werd al vrij snel in verschillende oplagen door verschillende uitgevers gepubliceerd. Bijgevolg rees uit de kringen van de Grote Vier wederom een grote golf op van negatieve conditionering.
De strekking ervan ging over hersenbloedingen, het plotseling wegvallen of volledig verlies van het bewustzijn, sensatie en vrijwillige hersenactiviteit. Maar ja, de grote hoeveelheid reacties afkomstig van de Grote Vier was voor velen reden genoeg te veronderstellen dat waar zoveel rook werd ontwikkeld, er ook zeker een fikse brandhaard moest zijn met als direct gevolg dat er veel vraag naar het boek ontstond.

Key’s boek verschafte substantieel bewijs dat subliminale verleiding werd toegepast door de grote adverteerders van Madison Avenue in een bewuste poging de openbare mening te beïnvloeden om zodoende de verkoopcijfers van diverse producten te laten toenemen door het inlassen van verborgen boodschappen. Het was inmiddels bekend dat het verpakken van subliminale ‘boodschappen’ in advertentie-illustraties in de vorm van naakte vrouwen of de woorden NEUKEN, ZUIGEN, TIETEN of BALLEN, de verkoopcijfers van de geadverteerde producten inderdaad deden toenemen.

De subtiel verstopte boodschappen werken niet op bewust niveau, maar stimuleren activiteit op het onbewuste niveau waar neiging en of drang ontstaat. Dit resulteert in perceptie zonder dat men zich daarvan bewust is.

Tenslotte werd bevestigd dat het door middel van subliminale ‘boodschappen’ mogelijk was bepaalde activiteit te veroorzaken of juist publieksreacties af te zwakken met betrekking tot nagenoeg alk willekeurig onderwerp.

In ieder geval werd de zogenaamde ‘tegenstelling’ tot onzin verklaard. Die werd breed uit de doeken gedaan in een zwaarlijvig en wetenschappelijk gerespecteerd boek getiteld ‘Subliminale Perceptie: De Aard van de Tegenstelling’ (1971), geschreven door Norman F. Dixon, toentertijd werkzaam aan het University College in London. Dixons boek werd, voor zover ik weet, nooit in de Verenigde Staten uitgegeven.

Naast de doeltreffende wijze waarop de bestuurselite zich bedient van het op verschillende manieren managen van de ‘publieke opinie’, is het onderwerp van subliminale verleiding nauw verbonden met het onderwerp van het groepsbewustzijn. Want het ‘Groepsbewustzijn’ is tenslotte een soort van groepsgewijs bewustzijn. Het publieksbewustzijn, als groepsgewijs bewustzijn, ook wel aangeduid als het massabewustzijn.

Als je daarna genoeg tijd spendeert om informatie te vinden over massabewustzijn, loop je vanzelf tegen een bevreemdend gegeven aan met betrekking tot cover-ups en informatiebrokken.

Allereerst moet worden opgemerkt dat het kennelijk de klaarblijkelijke wens van openbare bestuurders is om het ‘menselijk gedrag’ te doorgronden en te weten te komen hoe het menselijk massabewustzijn eigenlijk werkt, teneinde het publieksdenken makkelijker te kunnen beïnvloeden. Het bestaat daarom eigenlijk niet dat er op dit gebied nooit eens onderzoek is uitgevoerd.

Mijn eigen onderzoek op dit vlak wees uit dat onderzoek naar massabewustzijn of kuddegedrag tussen 1933 en 1935 abrupt teneinde kwam. Dat is te zeggen het kwam teneinde voor zover dat voor het publiek toegankelijk was. Het hield op omwille van een aantal ontdekte conclusies. Een ervan was dat massabewustzijn NIET collectief reageerde op rationele intellectuele verwachtingen, maar veel meer op een soort emotionele empathie die op een of andere manier op onbewust niveau werd uitgezonden. Dit kon echter niet worden verklaard tenzij het concept van telepathie erbij werd betrokken. En DAT betekende het EINDE voor dat soort onderzoek.

Er bestaat echter een nogal opmerkelijk verband. Als het bestaan van ontwikkelde telepathie wordt onderdrukt en onder het deksel wordt gehouden door de elite van de Aardse krachten, dan moet ook het bestaan van een mogelijk verband met de telepathie van en door Ruimtewezens verborgen worden gehouden.

Het is de moeite waard nog eens te herhalen dat psychisch en parapsychologisch onderzoekers min of meer in het stof hebben moeten bijten OMDAT zij voorstelden ook TELEPATHIE te onderzoeken – het enige menselijke kenmerk waarvan vele Aardse machtstructuren liever niet zien dat het zich ontwikkelt. Misschien is een andere benadering beter om wat dieper in deze mogelijkheid te duiken. Laten we eens kijken naar het bewustzijn.

Bewustzijn
Er bestaan zoveel verschillende definitie voor BEWUSTZIJN dat het bij elkaar genomen wel begint te lijken op een cognitief moeras. Evengoed bestaat er wel een officiële definitie en die wordt dan ook min of meer door de Grote Vier aangehangen. Deze definitie komt in verschillende delen voor in ‘The Encyclopedia of Philosophy’ uit 1967. De definitie is niet verouderd, want hij wordt tot op de dag van vandaag zo gehanteerd.

Hij begint met een verwijzing naar John Locke (1632-1704), de welbekende Engelse filosoof en oprichter van de Britse experimentele filosofie. Block definieerde BEWUSTZIJN als “de perceptie van wat er in het brein van iemand omgaat … [al het proces] van iemands waarneming van de innerlijke werking van zijn brein. Door middel van bewustzijn verkrijgt iemand ideeën over de verschillende processen of mentale stadia, zoals de idee van perceptie, denken, twijfelen, beredeneren, weten en willen en neemt op elk moment zijn eigen mentale stadia weer.”

De ‘Encyclopedia’  gaat dan verder met uit te leggen dat, “ofschoon de term BEWUSTZIJN vele definities kent, het woord ook veel gebruikt wordt om elke mentale toestand aan te duiden alsmede alles dat ermee te maken heeft waardoor het mentaal wordt. … Het is het bewustzijn dat een gegeven mentaal maakt.”

Alle vage en verwarrende definities van BEWUSTZIJN ten spijt, spreekt uit het bovenstaande een klinische doeltreffendheid die nauwelijks in twijfel kan worden getrokken. En dus zullen de meesten dit kritiekloos voor waar aannemen.

Maar de definitie noemt een kenmerk dat best wel interessant is, als er eenmaal op wordt gewezen. Want de woordverklaring verwijst naar de definitie van BEWUST als een van de mechanismen van het individu. Dat wil zeggen dat ofschoon ieder persoon een bewustzijn heeft, het niettemin puur persoonlijk is. Even ter verduidelijking: ieder persoon heeft bewustzijn en dus is iedereen, zogezegd, een eiland van bewustzijn te midden van alle andere talloze soortgelijke eilanden. Als er dan tussen die eilanden informatie wordt verstuurd, dient dat te gebeuren door middel van objectieve middelen.
Nergens in de ‘Encyclopedia’ staat echter een verwijzing naar het feit dat bewustzijn iets anders is dan puur persoonlijk. Dus, zonder dat te expliciet te zeggen, is telepathie, als inmenging van bewustzijn onafhankelijk van de objectieve transmissiemiddelen, ten strengste verboden.

Er staat geen enkele verwijzing naar ‘TELEPATHIE’  in de ‘Encyclopedia’. Hoewel er een redelijk objectieve verhandeling in voorkomt over BUITENZINTUIGLIJKE VERSCHIJNSELEN, waarin telepathie wordt aangeduid als een “soort BUITENZINTUIGLIJKE EIGENSCHAP”, maar verder staat er niets over in – behalve dan de mededeling dat het bestaat.

Telepathie kan niet bestaan, en nog minder worden verklaard, wanneer de kenmerken van bewustzijn beperkt worden tot de mentale uitrusting van het biologisch individu.

Omdat er tussen menselijke individuen informatie wordt “uitgewisseld” of “verkregen” zonder dat er sprake is van een objectieve methode, waardoor de op die manier uitgewisselde informatie resulteert in de mentale perceptie ervan, ligt het voor de hand dat er een bepaald bewustzijn bestaat dat onafhankelijk is van iedere biologische menselijke eenheid.

De definitie in de ‘Encyclopedia’ lijkt dus tot op bepaalde hoogte te voldoen, maar is niettemin niet volledig. En die definitie heeft zo zijn tekortkomingen. Er wordt bijvoorbeeld in gezegd dat bewustzijn mentaal besef is. Maar lang voordat de ‘Encyclopedia’ in 1967 werd samengesteld, was het echte bestaan van het onderbewustzijn reeds aangetoond. De belangrijkste definitie van het ‘ONDERBEWUSTZIJN’ houdt in dat het zich bewust is van informatie waarover geen mentaal besef bestaat. Dat niet alleen, maar ook nog dat het onderbewustzijn een bio-mentaal organisme veroorzaakt dat reageert op informatie waarvan het mentale bewustzijn zich niet bewust is. En dit is nu precies de hypothese over het proces dat leidt tot de doeltreffendheid van subliminale ‘boodschappen’.

Bovendien kwam uit het eerdere onderzoek naar massabewustzijn de aanname naar voren dat er op een of ander submentaal bewustzijnsniveau informatie WAS verstuurd en uitgewisseld. Als gevolg daarvan was er een of ander submentale eenheid of verbinding ontstaan in wat zou kunnen worden aangeduid als een onbekend soort telepathie waarmee bepaald groepsgedrag kon worden veroorzaakt.

Een van de concepten dat hieruit voortkomt is dat hoewel elk individu misschien een eiland van bewustzijn is, al dergelijk eilanden mogelijk in een grotere bewustzijnsoceaan drijven die onafhankelijk bestaat van elke menselijke levenseenheid. In dit opzicht zegt de ‘Encyclopedia’  dat bewustzijn alleen datgene is waarvan het individu zich mentaal bewust wordt. Maar strikt genomen beschrijft de definitie een FUNCTIE van het bewustzijn en niet het wezen van het bewustzijn zelf.  En hiermee zijn we aanbeland bij de complicaties van het mysticisme dat altijd heeft beweerd dat bewustzijn een Universeel wezen is en dat elk mens daarvan slechts een kleine manifestatie is.

Het hele boek, een afronding
Ik wil echter terugkeren naar de strekking van niet alleen dit hoofdstuk, maar eigenlijk van dit hele boek.

Buitenaardsen bestaan en daarover bestaat op Aarde veel bewijs. Men zou de vraag kunnen stellen: hoe zit het met hun intelligentie? Is hun bewustzijn bijvoorbeeld net zo universeel als dat van ons? We kunnen ons ook afvragen of hun bewustzijn technisch zo ver ontwikkeld is,  bijvoorbeeld op het gebied van materialenkennis, dat hun vliegend materieel met gemak alle Newtoniaanse wetten en alle kennis over atomen en kwantumzaken op Aarde kan tarten.

We zouden zelfs de vraag kunnen opwerpen of ze, met al hun vergevorderde technologie op het gebied van het bewustzijn, voor wat betreft buitenzintuiglijk waarneming en telepathie net zo klungelig zijn gebleven als wij Aardlingen. Zou hun telepathie een ontwikkelde versie zijn van de telepathische ‘taal’ die universeel binnen het universele bewustzijn is?

Anderen voor mij hebben aangegeven dat als bewustzijn bestaat, het moet werken volgens bepaalde wetmatigheden en onmogelijk alleen maar kan bestaan uit waar een bepaalde bio-geest-entiteit hier op Aarde zich van bewust is of wordt.

Als deze overweging echter genoeg wordt doorgetrokken, zou het weleens kunnen leiden tot een grotere kans dat iemand profiteert van de toepassing van die wetmatigheden van geavanceerde bewustzijnstechnologie om er zeker van te zijn dat:

(1) Aardse entiteiten zich van een heleboel zaken niet bewust worden, en

(2) dat Aardlingen geconditioneerd worden om zich alleen mentaal bewust te zijn van wat iemand anders wil dat zij zich bewust zijn.

Deze twee mogelijkheden zijn natuurlijk zeer speculatief, maar….als een dergelijk Aards mentaal management inderdaad een feit zou zijn, dan zou elk schijnbaar succesje afhangen van het VERWIJDEREN (of tenminste het verwarren) van bepaalde factoren uit het menselijk bewustzijn.

Er zouden weleens heel veel van dergelijke noodzakelijke verwijderingen kunnen zijn.

Als ik (1) en (2) zou willen bereiken, zou ik alle bewustzijnsconcepten deleten die verder gaan dan het individuele functioneren. Ik zou ook de Aarde ontdekking en toepassingen van subliminale boodschappen en suggesties uitwissen. Per slot van rekening zijn de betreffende technieken van toepassing op groepsmanagement en groepskenmerken, in het bijzonder met betrekking tot welke informatiebrokken wel en niet zouden moeten worden aangeboden om de gewenste beeldvorming op te roepen en in stand te houden.

Het zou me ook goed uitkomen wanneer verschillende groepen Aardbewoners er verschillende en tegenstrijdige denkbeelden op na zouden houden. Dit zou er niet alleen voor zorgen dat de verschillende partijen door elkaar in verwarring zouden worden gebracht, maar ze bovendien tegen elkaar zou opzetten. En op die manier zou het concept van Verdeel en Heers gemakkelijk kunnen worden doorgevoerd. Alle Aardse pogingen om IEDERE vorm van telepathie te ontwikkelen, zouden in de kiem moeten worden gesmoord – omdat wanneer Aardse telepathie Aardse geesten kan binnendringen, dan is er geen enkele reden waarom Ruimtegeesten dan ook niet zouden kunnen worden binnengedrongen.

Als ik dan al die doelstellingen heb vastgesteld, moet ik nog uitzoeken hoe ik ze zal invoeren terwijl ik er aan de andere kant alles aan zal doen om te zorgen dat ze geheim blijven.

Gelukkig laten Aardlingen zich makkelijk een bepaald beeld opdringen, meestal zelfs op enorm grote schaal. Als ik dit als Ruimtewezen zou doen, zou ik mijn toevlucht hebben gezocht tot telepathie-plus. En alles wat nodig is, zijn een paar krachtige boodschappen die subliminaal binnendringen in het behoorlijk achterlijk en onderontwikkelde Aardse bewustzijn.

Twee bijkomende meevallertjes voor Ruimtewezens: de Aardse elites kicken nu eenmaal op het hebben van geheimen en dus houden ze alles ook verborgen Dit leidt automatisch tot de noodzaak om al hun geheimen in de doofpot te stoppen. En, bij wijze van voorzorg, verhullen ze gewoonlijk dus alles wat er verhuld kan worden.

Het voorgaande is uiteraard een ongelofelijk daad van speculatie en er zitten, zoals gebruikelijk, veel gaten in. Maar weer terug in de Aardse realiteit moet je vaststellen dat er toch een dikke rode draad doorheen loopt: de almaar voortdurende zwartmakerij en onderdrukking van telepathie en alles dat ermee te maken heeft.

 

– POSTSCRIPTUM –

Er is veel water op de maan!

X

In 1998, terwijl dit boek werd gemaakt, werden er twee belangrijke wetenschappelijke ontwikkelingen aangekondigd betreffende de ‘ontdekking’ van water en een atmosfeer op de Maan. Het is belangrijk dit hier te melden omdat ze een zekere relevantie hebben met dit boek en omdat ze in bepaalde kringen opnieuw hebben geleid tot enthousiasme over de mogelijkheid om de Maan te koloniseren.

Die recente ontwikkelingen zijn zeker gedenkwaardig en fantastisch mooi. De Maan is niet langer de dode, droge, luchtloze en onbewoonbare satelliet zoals ALLE officiële bronnen sedert de jaren twintig hebben beweerd. Het Dode Maan Dictum is nu niet alleen op miraculeuze wijze op zijn kop gezet, maar door die maanontwikkelingen lijkt het wel of de officiële wetenschap op weg is naar een of andere vorm van totale en complete onthullende bekendmaking.

Men dient echter te onthouden dat dit dezelfde Maan is die in de jaren 60 onderwerp was van zeer kostbare pogingen van de Amerikanen en de Russen om te worden gekoloniseerd, dezelfde Maan die vaak werd bezocht door ronddraaiende satellieten, bemande ruimteschepen, dezelfde Maan waarop de mens rondliep en dezelfde Maan waarnaar niemand terugkeerde.

En als men weet heeft van de vele schokkende anomalieën en eigenaardigheden, is het duidelijk dat er talloze factoren zijn die nog steeds in diverse cover-up scenario’s de ronde doen. Zoals we hebben kunnen zien, zijn al die factoren niet onbelangrijk. Ontelbare onofficiële waarnemers hebben er aan de hand van officiële documenten overvloedig, direct en  fascinerend bewijsmateriaal over bijeengebracht.

Van het water wordt gezegd dat het in de ijsvorm voorkomt, voornamelijk aan de polen en een halve meter onder het maanoppervlak begraven. De schattingen over de hoeveelheden zijn indrukwekkend en lopen op tot wel zes miljard kubieke ton. Er wordt gezegd dat dit voldoende is om gedurende een eeuw zo’n 100.000 Maankolonisten te kunnen voorzien en tevens te dienen als bron voor de aanmaak van zuurstof en waterstof voor de Maanbases en ruimtereizen.

Hoewel dit opwindend nieuw is, kan men, afgaande op de eerder in de jaren 60 bekend geworden foto’s van wolken en nevels op de Maan, echter niet volhouden dat Al het water op de Maan alleen maar in de vorm van begraven ijs voorkomt. Elke encyclopedie zal het bevestigen: een wolk wordt gedefinieerd als “een zichtbare massa van waterdeeltjes in de vorm van mist, nevel of damp die door de lucht of een atmosfeer zweeft.” Als de Maan dus geen atmosfeer zou hebben, konden de waterdeeltjes nergens in rondzweven. Voor wat betreft de Maanatmosfeer, verklaarde de ‘American Geophysical Union’ recent nog dat, hoewel “de conventionele kennis zegt dat de Maan verstoken is van een atmosfeer – en voor een leek komt dat dicht genoeg bij de waarheid – is de ruimte vlak boven het Maanoppervlak geen volledig vacuüm.” (Zie: AGU Release No. 98-26, 17 Aug 98).

De Maanatmosfeer is ongetwijfeld niet gelijk aan die van de planeet Aarde, maar zelfs als die ijler zou zijn en minder dicht, dan nog bestaat die atmosfeer nu OFFICIEEL wel, net als het water. En dus blijkt nu dat de ONOFFICIËLE bronnen die vroeger reeds wezen op de aanwezigheid van water en een atmosfeer op de Maan, het volkomen bij het rechte eind te hebben gehad en kunnen alle betrokkenen ironisch genoeg een voor een worden gerehabiliteerd.

Een van de bizarre bijverschijnselen hiervan is, dat al het materiaal, inclusief de vele NASA foto’s, dat door allerlei niet officiële bronnen (zie de literatuurlijst) werd gepubliceerd, opnieuw en met hernieuwde belangstelling zal moeten worden bekeken. Officiële NASA foto’s waarop duidelijk wolkenformaties en mistflarden op de Maan te zien zijn, zijn al tijden beschikbaar – daterend uit de dagen van de Lunar Orbiters en bemande Apollo-vluchten.

De aanwezigheid van wolken en nevel is een onweerlegbare aanwijzing voor waterdamp en een atmosfeer. Men zou zich dus kunnen afvragen waarom het bestaan ervan zo overduidelijk door de autoriteiten ontkend is gebleven, ondanks al het fotomateriaal dat het tegendeel aantoont. Alleen de hoeveelheden water en atmosfeer zouden reden geven voor het opwerpen van vragen. En toch hielden de autoriteiten voet bij stuk dat geen van beide aanwezig was.

Men kan uit de hele affaire trouwens afleiden, zoals nagenoeg iedere scherpzinnige niet-officiële analist ook al heeft gedaan, dat de cover-up betreffende het maanwater en de atmosfeer niet uit naam van de wetenschap heeft plaatsgevonden. Er is duidelijk sprake van andere factoren – die een of andere strategische importantie moeten hebben gehad om er zo’n omvangrijke doofpot voor op touw te zetten die zo’n zestig jaar is volgehouden.

Als je hierover nadenkt was er in de jaren zestig helemaal geen BEHOEFTE aan een cover-up over water en  atmosfeer, omdat die wetenschap zou hebben bijgedragen aan het enthousiasme om de Maan te koloniseren. Achter alle ironie steekt echter een grote hoeveelheid factoren en feiten die naar alle waarschijnlijkheid zullen worden gladgestreken of, wat meer voor de hand ligt, volledig zullen worden weggevaagd uit de geschiedenis van de Maan.

Het bewijs voor maanwater werd reeds wetenschappelijk opgemerkt en gerapporteerd door vroegere selenografen uit de tweede helft van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Later werden de analyses van die selenografen bevestigd door middel van NASA foto’s.

Even ter verduidelijking: volgens de meeste onofficiële analisten zijn op talloze officiële NASA maanfoto’s uit de jaren zestig wolken en nevelflarden zichtbaar boven bergkammen en kraters. En dus moet snel worden toegegeven (of had reeds veel eerder moeten worden toegegeven) dat waar wolken zijn, water en lucht niet ver weg zullen zijn. Hoewel er slechts drie NASA foto’s zijn, waarop wolken zichtbaar zijn, werden de volgende foto’s door verscheidene niet-officiële kanalen gepubliceerd:

1. Een onmiskenbare wolkenformatie van het type Mackerel kan gemakkelijk worden waargenomen net naast de krater Vitello (NASA Lunar Orbiter V foto, No. MR 168).
2. Een zeer grote wolkenbank hangt boven de rand van een krater in Mare Moscovience aan de achterzijde van de Maan (NASA Lunar Orbiter V foto, No. HR 1033). Dezelfde foto vertoont echter iets dat lijkt op twee sigaarvormige vliegende voorwerpen waarvan de schaduw op het Maanoppervlak valt. De foto vertoont ook een zeer grote ronde koepel – die kennelijk heel veel op de Maan voorkomen en waarvan sommige eerst verschijnen en dan weer verdwijnen.
3. Op NASA Apollo 16 foto, No. 16-758 zijn twee grote wolkenformaties te zien die tegen de rand van krater Lobachavsky drijven.

Maar het meest opmerkelijke en duidelijk waarneembaar op deze foto is ontegenzeggelijk een groot rond voorwerp dat naast de bovenkant van de kraterwand hangt en een grote schaduw op de helling werpt. Dit is geen natuurlijke ronde vorm. Het is een rond voorwerp of structuur, die naar alle kanten ronde afmetingen heeft. Het doet denken aan een golfbal die bovenop een tee ligt.

Wat het ook moge zijn, het is extreem groot omdat het ondanks de lage resolutie van de foto toch uitzonderlijk goed zichtbaar is. Je vraagt je af wat er te zien is op de veel scherpere foto’s die Clementine heeft gemaakt. Volgens zeggen werd de Maan tijdens die missie grotendeels in kaart gebracht, maar er is tot nu toe nog geen enkele scherpe foto met een hoge resolutie naar buiten gebracht.
Om ijs te kunnen waarnemen dat zich onder het Maanoppervlak bevindt, zou je toch verwachten dat er hoogwaardige apparatuur voor het maken van duidelijke beelden aan boord zou zijn. En daarom is het ook niet meer dan logisch te veronderstellen dat hetzelfde zou gelden voor fotocamera’s voor het maken van foto’s van dingen OP het maanoppervlak.

En dat brengt ons weer terug bij het tegenstrijdige karakter van zowel de officiële als de niet-officiële versies van de Maan. De OFFICIËLE versies werden onder auspiciën van de uitgebreide kringen van regering, wetenschap, academici en voornaamste media naar buiten gebracht. In de officiële versies werd lange tijd volgehouden dat er geen water (noch een atmosfeer) op de Maan kon zijn. Dus alle officiële rapportages aan het publiek werden zodanig in elkaar gezet dat het idee van de afwezigheid van water werd versterkt.

De NIET-OFFICIËLE versies kwamen voort uit de talloze individuele bronnen – waarvan sommige heel veel tijd, geld en moeite hadden gestoken in onderzoek en het maken van hun boeken en artikelen. Een van hen was bijvoorbeeld Fred Steckling (zie literatuurlijst), wiens boek uit 1981 een zeer gedetailleerde verhandeling bevat over het bestaan van water, vegetatie en kunstmatige structuren.

De niet-officiële versies werden uiteraard voor rotzooi uitgemaakt en naar de prullenmand verwezen door tal van infame activiteiten van de bureaucratie. Nu dat het bestaan van maanwater is bevestig, worden de betere niet-officiële bronnen in ere hersteld – tenminste waar het gaat over water en atmosfeer.

Hoewel, als de niet-officiële scherpzinnige analisten al in 1981 bewijs voor de aanwezigheid van water op de Maan konden leveren, dan is het welhaast zeker dat diezelfde onderzoekers ook ANDERE zaken op de Aardsatelliet kunnen ontdekken en er passende verklaringen voor geven. Zelfs officiële lage resolutie foto’s afkomstig van NASA laten nu veel reusachtige ‘golfbalachtige dingen’ zien op de meest onwaarschijnlijke plekken op de Maan. Deze en de verschijnende en verdwijnende koepels zijn, net als het water, makkelijk te ontdekken op de officiële foto’s.

Deze auteur is niet de eerste dat het reizen naar de Maan zo’n vijfentwintig jaar geleden plotseling ophield – en na al die ongelofelijk hoge kosten die ermee gepaard waren gegaan om er sowieso te komen. In een poging erachter te komen hoe de officiële verklaringen luiden over “het plotselinge verlies van de interesse voor de Maan”, is de meest gehoorde wel (geloof het of niet) dat het AMERIKAANSE PUBLIEK bezwaar begon te maken tegen de hoge kosten en tegenvallende resultaten van het NASA Maanprogramma.

Het is zeker waar dat het Amerikaanse publiek er soms in slaagt invloed uit te oefen op belangrijke zaken. Maar de Sovjet-Unie stopte tezelfdertijd met naar de Maan te gaan. En in de voormalige Sovjet-Unie deed wat het Russische publiek ergens van vond helemaal niet ter zake. Trouwens, NASA stopte weliswaar met het kostbare Maanprogramma, maar startte onmiddellijk daarna met nog veel duurdere projecten van allerlei aard. De Maan verdween dus in de anonimiteit achter de vele andere projecten die de ruimtevaartorganisatie had opgestart – hoewel de wetenschap, NASA en de regeringsingewijden zeker weet hadden van het water en de atmosfeer en de mogelijkheden die daardoor ontstonden voor de civilisatie van de Maan.

Je moet toch wel heel erg lichtgelovig zijn om zonder slag of stoot te accepteren dat de Amerikaanse inspanningen om de Maan te koloniseren zo abrupt werden gestaakt, omdat het publiek nota bene de interesse had verloren. Ja, in de jaren zestig waren er zo’n slordige twintig bemande ruimtevluchten gepland, stuk voor stuk peperdure en geldverslindende projecten die allemaal reeds waren gebouwd en klaar om te worden gelanceerd. En er gingen er tenslotte slechts zeventien de ruimte in, terwijl de resterende drie vluchten van de ene op de andere dag werden gecanceld.

Dus er is water op de Maan en ook een atmosfeer. We zijn er verschillende keren op geland, hoewel dat op plekken was waar niet meer te zien viel dan wat rotsen en maanbodem direct onder het landingsvaartuig. Er werden geen hoge resolutie foto’s vrijgegeven van Maanlandschappen gezien vanaf het Maanoppervlak. Geweldig beeldmateriaal overigens van het zand waarin de vlag werd geplant, je weet wel, dat stuk doek dat direct begon te wapperen Maanbriesjes.

Er zijn DRIE ongebruikte Apollo-capsules ver weggemoffeld in de cover-up. Het is toch zeker volkomen logisch om te weten te willen komen waarom ze werden opgeslagen om te kunnen wegrotten en waarom twintig jaar durende en miljarden dollars verslindende inspanningen plotseling werden gestaakt – met het volstrekt belachelijke excuus dat  het publiek het niet meer zag zitten.
Ja, het ongeïnteresseerde publiek werd NOOIT goed geïnformeerd over het feit dat we niet meer zouden teruggaan naar de Maan. In plaats daarvan was de Maan, met al haar water en atmosfeer, gedoemd in de officiële vergetelheid te raken. En had de hele affaire gewoon moeten blijven rusten, maar ja, er verschenen allerlei niet-officiële verhalen over de Maan en de anomalieën en curiositeiten – die, zeker wat betreft het water en de atmosfeer, allemaal op waarheid blijken te berusten.

Als je de tijd zou nemen een paar van de niet-officiële bronnen te lezen (misschien eens beginnen met het boek van Fred Steckling uit 1981), dan komt er al snel een mogelijkheid bovendrijven.

Er zijn twee historische voorbeelden die enige realiteitszin aan deze mogelijkheid geven in de vorm van de volgende foto’s die werden genomen in de jaren zestig en hier onder vermelding van hun NASA-identificatienummers worden genoemd en waarop onomstotelijk ‘vliegende’ objecten te zien zijn vlak boven het Maanoppervlak:

1. NASA Apollo 11 foto, No. 11-37-5438 – waarop duidelijk een oplichtend cilindrisch object zichtbaar is dat hoog boven het oppervlak van de Maan vliegt met daarachter een duidelijke contrail.
2. NASA Apollo 16 foto, No. 16-19238 – laat duidelijk een behoorlijk groot sigaarvormig of cilindrisch object zien waarvan de schaduw op het Maanoppervlak valt.

Dat cilindrische voorwerp op de NASA foto’s kreeg nogal wat extra aandacht doordat het televisiestation TNT in september 1998 een zeer goed gedocumenteerde rapportage uitzond getiteld ‘Geheime  KGB-verslagen over Ufo’s’. De documentaire bevatte en paar indrukwekkende beelden (verkregen in de late jaren zestig) waarin Sovjet MIGs een ontmoeting hebben met een aantal Ufo’s. De beelden waren afkomstig van de neuscamera’s van drie MIG’s, die erop uit waren gestuurd, om een aantal ongeïdentificeerde vliegende voorwerpen te onderscheppen die het Russische luchtruim waren binnengevlogen.

Een van deze Ufo’s bleek een cilindervormig object te zijn dat snel voortbewoog boven een wolkenformatie. Toen het merkte dat het werd bespied, verhoogde het de snelheid en vloog razendsnel buiten het bereik van de toch niet zo langzame MIGs. In de TNT-documentaire wordt aangegeven dat het voorwerp tenminste driemaal zo snel als het geluid moest vliegen om die ontwijkmanoeuvre te kunnen uitvoeren. MACH-3 is heel snel en er zijn op Aarde geen vliegmachines die daartoe in staat zijn.

De afmetingen van de snel voortbewegende cilinder werden geschat op een grootte van 2 tot 3x de grootte van de Russische MIGs. Dat komt nagenoeg overeen met het voorwerp van de eerder genoemde NASA-foto, hoewel dat voorwerp mogelijk nog groter is geweest.

~~~~~

Note redactie: Om te laten zien, over wat voor ‘voertuigen’ we spreken, tonen we hier een opname van één van de camera’s die het vertrek van het maanoppervlak filmden:
X

~~~~

Voor dit soort bewijsvoering kunnen we ons echter beter niet meer verlaten op alleen die historische nababbelden, of zelfs op de beelden uit de niet-officiële kanalen. Kijk maar eens op het internet bij sommige sites die wekelijks een overzicht geven van allerlei dagelijkse Ufo-waarnemingen over de hele wereld.

Of bezoek CNI News, een tweewekelijks internet nieuwsjournaal dat uitsluitend over UFO-verschijnselen, de ruimte en verwante onderwerpen gaat. Deze twee bronnen presenteren een waanzinnige hoeveelheid UFO-cilinders, sigaarvormen, driehoeken, boemerangs, schijven en schotels die soms ook nog licht geven. Al die objecten doen dingen die ze in de Aardatmosfeer kennelijk moeten of willen doen en daarbij vliegen ze zelfs af en toe vlak boven de boomtoppen en velden. Als de implicaties van beelden op deze internetsites zijn doorgedrongen, gaat men zich toch afvragen waarom er in de omgeving van Aarde en Maan lichtgevende Ufo’s worden waargenomen.

Een andere benadering kan zijn om in de zoekmachine woorden als MAAN of MOONSTRUCTURES of MAANBASES in te typen. Mogelijk komt dan een artikel tevoorschijn getiteld ‘Astonishing Intelligence Artifacts(?) Found On Mysterious Far Side Of The Moon’, geschreven door Jeff Rense, (met computerbeelden door Liz Edwards van ‘Wonder Productions’.)

Al die fantastische zoektermen zullen je voeren naar allerlei feiten over de Maan, waarvan er  ook een paar zijn die een reden noemen om NIET naar de Maan terug te gaan. Die reden is nog fantastischer dan zes miljard ton Maanwater in de vorm van ondergronds ijs. Blijkbaar bestaat die reden al heel lang en werd ontdekt in de tijd van de Maanavonturen in de jaren zestig en hij bestaat tot op de dag van vandaag nog steeds.

Achter alle officiële toestanden en cover-ups lijkt die reden gecompliceerder te worden dan ooit tevoren. En het begint zo langzamerhand behoorlijk lachwekkend te worden dat de voornaamste nieuwsvoorzieningen nog steeds niet willen toegeven dat die reden bestaat en  zich in allerlei bochten wringen om de feiten verborgen te houden.

Een van de belangrijkste feiten is dat de onderwerpen over de Ufo’s en structuren op de Maan slechts heel zelden worden meegenomen in beschouwingen over de Aardse toestanden met Ufo’s. Ondanks een grote hoeveelheid bewijzen over Ufo’s op de Maan, mijden Ufologen de Maan als de pest. In 1998 kwam er bijvoorbeeld een boek uit getiteld ‘UFO Headquarters: Investigations on Current Extraterrestrial Activity’, van de hand van Susan Wright.

Dit boek is best aardig omdat het anders dan vaak het geval is, het overvloedige feitenmateriaal terugbrengt tot een makkelijk leesbaar geheel. Er wordt echter met geen woord gerept over de Maan – terwijl daarover toch heel veel bronnen zijn.

Het lijkt erop dat de uitdrukking ‘BUITENAARDSE ACTIVITEIT’ tevens kan slaan op Buitenaardse activiteit op de Maan – want als buitenaardsen bestaan, zullen zij zich toch zeker niet alleen maar tot de planeet Aarde beperken, maar ook de Maan aandoen (en die zelfs koloniseren vanwege het water en de atmosfeer.

En ALS zij zich ophouden in de omgeving van de Maan, zijn zij zeker in staat bepaalde, laten we zeggen, NASA-activiteiten op de Maan, weg te jagen.

x

* * *

Tot slot

Wij van WantToKnow.nl/.be willen Jan Smith bedanken voor het fantastische werk dat hij deed,
om deze ongelooflijk vertaalklus van het boek van Ingo Swann op zich te nemen.
Jan, als je dit leest, heel hartelijk dankjewel namens alle lezers voor ‘Penetration’ in het Nederlands!
Je bent een kanjer!