Even voorstellen, de auteur van dit artikel, J.P. Robinson (1975) wonend in Engeland. Hij raakte voor het eerst gefascineerd door de mogelijkheid van UFO’s en buitenaardse wezens in de vroege jaren ’90; het laatste decennium voor de explosie van het internet, in die tijd beïnvloed door de buitengewone beweringen van ex-NASA medewerker en klokkenluider Robert Oechsler. (HIER YT-interview) Zijn onderzoek leidde hem toen naar de onverklaarbare mysteries van de oude geschiedenis en de grote beschavingen uit het verleden.
Geïnspireerd door het onderzoek van grootheden als Graham Hancock en John Anthony West, kreeg zijn interesse in de vergeten geschiedenis van de mensheid snel vorm. Hij begon zijn schrijfvaardigheden aan te scherpen en volgde een vijf jaar durende universitaire studie in ‘contempory photofgraphy’ aan de Northumbria University, daar ontwikkelde hij zijn vaardigheid om uitgebreid onderzoek te doen. Hij paste dit toe in zijn proefschrift, waar hij een eerste graad met onderscheiding behaalde.
Tijdens een periode als zelfstandig freelance fotograaf Robinson, dat het tijd was om al zijn kennis te verzamelen en in 2016 publiceerde hij zijn eerste non-fictie boek The Alien Enigma, twee jaar later gevolgd door The Myth of Man. Momenteel woont hij in Kingston upon Hull met zijn partner en twee dochters, waar hij werkt aan zijn derde boek dat ingaat op het leven na de dood en wat er voorbij de fysieke wereld ligt. J.P. Robinson heeft enkele boeken over dit buitenaardse onderwerp geschreven (HIER), maar het gaat nu om zijn bespreking van ‘Ringmakers of Saturn’..
In het artikel hieronder, gaat Robinson in op het fascinerende boek ‘Ringmakers of Saturn’, geschreven door Norman Bergrun, verschenen in 1986. Een vrij onbekend boek, maar werkelijk F A S C I N E R E N D..! Lees verder en verbaas je.
* * *
x
X
De ‘Ringmakers van Saturnus’.. fascinerend..!
2022 © WantToKnow.nl/be
x
Dr. Norman Bergrun schreef het boek ‘Ringmakers of Saturn’, waarin full color foto’s & illustraties werden opgenomen en waarvan veel foto’s genomen zijn, tijdens de Voyager 1 vlucht naar Saturnus in 1980. Op een van deze foto’s in dit opmerkelijke boek, is te zien is dat de A-ring incompleet is. (zie hieronder) De auteur tracht dit verschijnsel in een begrijpelijke vorm te verklaren. Ook de beroemde Cassini- en Enke-hiaten passen in deze verklaring. En de door de auteur gebruikte microfotografie, beantwoordt veel van de vragen over Saturnus, die sinds Galileo zijn gesteld. De auteur toont verder een verband aan met de goed gedefinieerde krater op ‘onze Aardse’ maan die ‘Mare Oriëntale’ wordt genoemd en met de welbekende Tunguska-catastrofe van 1908 in de USSR
Dr. Norman Bergrun werkte twaalf jaar als onderzoekswetenschapper in het Ames Research Laboratory, NACA (National Advisory Committee for Aeronautics) van NASA. Hier was hij pionier bij het opstellen van ontwerpcriteria voor de preventie van thermisch ijs in vliegtuigen en bij het ontwikkelen van rolstabiliteitswetten voor vliegtuigen, raketten en raketten. Daarna trad hij in dienst bij Lockheed Martin, waar hij manager was van de planning en analyse van vliegproeven voor het Polaris Underwater Launch Missile System van de marine. Gedurende zijn dertien jaar bij Lockheed was hij tevens senior scientist met verantwoordelijkheid voor analyse van speciale ruimte-satelliettoepassingen.
Als Associate Fellow van het American Institute of Aeronautics and Astronauics (AIAA) was hij actief als leider in Congressional Visits Day-evenementen op Capitol Hill. Hij ontving talrijke prijzen en onderscheidingen, waaronder de California Society of Professional Engineers Archimedes Engineering Achievement Award.. Je kunt fragmenten uit dit boek horen citeren op Youtube: ‘James Horak on OhioExopolitics with Mark Snider’. Begin te luisteren bij minuut 11:00:
Dr. Norman Bergrun, een voormalig NASA-onderzoekswetenschapper, is de auteur van een verbluffend boek, gepubliceerd als ‘Ringmakers van Saturnus’, waarin foto’s worden getoond die van de ringen van Saturnus zijn genomen tijdens de Voyager I-vlucht in 1980. De Voyager I was naar de ringen van Saturnus gestuurd om een aantal vreemde anomalieën te onderzoeken die zij hadden waargenomen vanaf de Aarde.
NASA kon niet geloven wat zij aantroffen op de beelden die teruggestuurd waren.
Naast zijn betrokkenheid bij NASA werkte Bergrun ook aan high-profile, top-secret lucht- en ruimtevaartprojecten voor Lockheed Martin. Dat hij in zijn functie toegang had tot top-secret documenten in die tijd, had een prijs, zoals Bergrun op 91-jarige leeftijd uitlegde in een Project Camelot interview: “Ik moest mijn leven weggeven voor dertig jaar.” Hij liet ook doorschemeren dat er een grens is aan wat hij zelfs nu nog kan zeggen, en onthulde dat zijn leven ernstig in gevaar zou komen als hij te veel zou zeggen. Hier is dat specifieke interview van Carry Cassidy met Bergrun:
Met exclusieve toegang tot de onbewerkte NASA foto’s die in 1980 van Voyager I werden teruggestuurd, zag Bergrun uit de eerste hand wat het grote publiek niet mocht zien, waardoor hij het eerste legitieme, geverifieerde lid van de wetenschappelijke gemeenschap werd die cilindrische voertuigen ontdekte. Bergruns boek onthulde voor het eerst precies wat Voyager I zag, maar omdat hij het niet in Amerika gepubliceerd kon krijgen, reisde hij naar Schotland en kreeg het uiteindelijk gepubliceerd in Aberdeen, Schotland
De ongelooflijke conclusies/foto’s..
Een van de foto’s uit het boek van Bergrun’s book, toont een kunstmatig geconstrueerd object in de A-ring van Saturnus, dat hij een ‘elektromagnetisch voertuig’ noemt. Het was een verbazingwekkend voertuig, wat een understatement is. Het voertuig is… 2000 mijl lang en meer dan 450 mijl in diameter, dat is meer dan twee keer de lengte van Groot-Brittannië! Wat voor spitstechnologie moet er nodig zijn om een object van die omvang te bouwen, en wie kan verantwoordelijk zijn voor zo’n onmogelijke technische prestatie..!? Dr. Bergrun beschreef wat hij kon zien op de afwijkende beelden van de Voyager I en geeft commentaar over dit voertuig en legt uit waarom wat hij op de foto’s zag, een elektromagnetisch voertuig was:
“Ik weet niet wie het gebouwd heeft, maar wat ik ontdekt heb is dat deze dingen op Saturnus wonen, daar ontdekte ik ze voor het eerst. En ze verspreiden zich, ze zijn nu in Uranus en Jupiter… overal waar je nu ringen ziet. Ik noem het de ringenmaker. Ik kon op de ringen neerkijken en parallelle lijnen zien die alle ringen tegelijk kruisten – zo lang kun je niet gaan. Ik kon zien dat die lijnen de buitenkant van een object markeerden. Ik zeg dat het een elektromagnetisch voertuig is omdat ik er stroomlijnpatronen ten opzichte van kan identificeren waarvan ik wist dat het wat wij noemden ‘potentiële lijnen’ waren en dat zegt dat het elektrisch was”.
Bergrun dacht dat het mogelijk was dat deze vaartuigen de ringen maakten, vandaar de titel van het boek, maar andere geleerden hebben de mogelijkheid geopperd dat zij de edele metalen en voedingsstoffen waaruit de ringen bestaan, aan het delven zijn. Hoe dan ook, wat een ongelooflijke ontdekking, nog een die buiten het publieke domein lijkt te zijn gebleven. Een recensent die commentaar gaf op Bergruns boek schreef: “De ringen van Saturnus zijn ‘niet’ natuurlijk, maar zijn een soort afvalwater van gigantisch grote, cilindrische objecten, zelfs gemeten in termen van aardse diameters!”
In zijn fabelachtige boek uit 1986 publiceerde Bergrun voor de allereerste keer beelden van deze immense objecten, waarmee hij zijn beweringen als legitiem verifieerde. De foto’s die hij presenteert tonen ‘immens grote, enorm krachtige ruimtevoertuigen die zich in de buurt van Saturnus en zijn manen bevinden’, zoals zijn inleiding uitlegt. Deze fotografische onthullingen worden versterkt door, en zijn consistent met, wetenschappelijke gegevens die zich uitstrekken over eeuwen zo ver terug als Galileo Galileï.
De foto’s zijn door de auteur verkregen met behulp van eenvoudige, herhaalbare verbeteringstechnieken die zijn toegepast op openbaar toegankelijke NASA-foto’s van Voyager 1 en 2-vliegen naar Saturnus. De Voyager-foto’s, die zijn gemaakt met behulp van vooraf geplande vluchtprogramma’s, zijn wetenschappelijk gezien uniek, omdat ze strikt onpersoonlijk zijn. Wie ook verantwoordelijk is voor deze enorme machines, heeft duidelijk toegang tot onvoorstelbare technologie die nog meer vragen oproept over de buitenaardse hypothese. De vraag is hoelang deze nog onbeantwoord zal blijven.
Wil je het boek bekijken, klik HIER voor een pdf die we konden vinden op het net.
