De Belangrijkste Overgang – deel 3

Er wordt gesuggereerd dat de oriëntatie van de Aarde ten opzichte van een immens groot magnetisch veld dat in ons ruimtelijke omgeving is waargenomen, op de een of andere manier de afgifte van galactische energieën veroorzaakt. Er bestaat geen bevestigd mechanisme voor dit verschijnsel, maar we weten dat ‘Space Weather’ nu een vaststaand gegeven is en dat het aardmagnetisch veld tegenwoordig instabiel is.

De kop van een persbericht van NASA van 16 december 2008, luidde: “Een Reusachtige Scheur in het Magnetisch Veld van de Aarde”, en in het bericht werd in detail beschreven dat, in tegenstelling tot lang gekoesterde ideeën in de natuurkunde van de ruimte, het beschermende schild van de Aarde in juli 2007 als gevolg van het normale ‘Space Weather’ terugliep in plaats van sterker werd.

Volgens NASA wetenschappers is het globale effect ervan dat de magnetosfeer van de Aarde door plasma wordt opgeladen, maar wanneer sprake is van een uitbarsting van ‘Space Weather’, zoals een uitstoot van coronale massa (CME- Coronal Mass Ejection), veroorzaakt het een veel grotere geomagnetische storm op Aarde. Wetenschappers gebruiken de analogie van het opendraaien van de gaskraan, om vervolgens te enige tijd te wachten met het aansteken van de gaspit. Door het wachten ontstaat een veel grotere steekvlam.

NASA heeft het als haar taak gezien de wereld te informeren dat er in de komende jaren meer en veel grotere geomagnetische stormen kunnen worden verwacht.
Daarbij komt nog de aankondiging in september 2008, die nog verbazingwekkender was, waarin ons werd verteld dat de zonnewind, die fungeert als het schild van ons zonnestelsel, sedert het midden van de jaren ’90 aan het afnemen was en NASA wetenschappers er openlijk over speculeerden dat het beschermend omhulsel weleens helemaal zou kunnen verdwijnen.

Dit scenario bevestigt metafysische voorspellingen over een reusachtige toename van evolutionaire energieën, alsmede de Maya profetie van een Nieuw Wereld Tijdperk dat door ether of ruimte zal worden gedomineerd.

Wat nog belangrijker is, is het feit dat het gedrag van de Zon nu om allerlei redenen aanleiding geeft tot zorgen, omdat de activiteit van de zonnevlekken “uitzonderlijk rustig” is en op die manier een andere factor vormt voor de mogelijkheid dat onze planeet zal worden overstroomd door kosmische straling.

Volgens NASA wetenschappers bevinden we ons op het ogenblik op een hoogtepunt van het binnenstromen van kosmische en galactische straling. De combinatie van al deze factoren zou voor meer intelligente mensen een aanzet moeten zijn zich ten minste te beraden over de evolutionaire implicaties voor al het leven op Aarde.

Hieronder deel 3 van het vertaalde essay van Susan Joy Rennison. (De andere delen staan overigens ook nog op de site. Kijk bij ‘dossiers’ en klik op Susan’s naam.)

* * *

x

De Belangrijkste Overgang in de Geschiedenis van De Mensheid

– Wederkomst van het Paradijs –

Onthulling van het Grote Geheel

Deel 3

De ‘Bewaarders van Oude Wijsheid’ Voorspellen ‘Space Weather’

“Wij bevinden ons nu in een transformatieproces dat de “Cyclus van de vermenging van het duister en het licht’ wordt genoemd … De cyclus van het licht zal in volle kracht beginnen op 12/21/2012… Moeder Aarde zal als levende entiteit transcenderen naar een ander bewustzijnsniveau of andere bewustzijnsfrequentie en een nieuw en bijzonder tijdperk zal zijn intrede doen.” Gerardo Barrios, Maya Bewaarder van de Tijd.

Dus in mei 1998 kwam en ging de Galactische Conjunctie, maar velen zijn er nog steeds van overtuigd dat er in 2012 iets apocalyptisch staat te gebeuren. Inmiddels wordt een aantal van de claims van de moderne inheemse Bewaarders van de Oude Wijsheid in overtreffende trap genegeerd. Ze hebben ons echter specifieke details gegeven over een transitieperiode van 25 jaar die wordt omschreven als ‘zuivering, reiniging, versnelling, ontwaken, waarschuwing of loutering, die zal uitmonden in de aanvang van een Nieuwe Wereld in 2012.

In termen van binnenkomende en uitgaande stromen van etherische of spirituele energie is dit proces ook wel beschreven als een “planetaire opfrisser.” Moderne Maya Oudsten doen hun voorspellingen op basis van hun 20 verschillende tijdrekeningen (kalenders) van variërende lengte, die te maken hebben met planten, mensen, profetieën, numerologie, het Zonnestelsel, de Melkweg, het universum en het Goddelijke, om er maar een paar te noemen. Maar er bestaan ook nog eens vijf kalenders die zo geheim zijn dat men weigert daarover informatie te verschaffen. Daarom zul je je mogelijk afvragen waarom we dan eigenlijk nog aandacht besteden aan die Maya Oudsten?

Wel, als je een studie maakt van wat er nog rest van hun cultuur, die niet werd gestolen of vernietigd door de Spaanse Conquistadores, zul je ontdekken dat er een paar opmerkelijke overeenkomsten bestaan met andere oude overleveringen die, net als de Maya, ook beweren dat ze een overblijfsel zijn van een veel vroegere en hoogontwikkelde wereldbeschaving die ook werd vernietigd door een cataclysme.

Hedendaagse Maya Oudsten beweren dat zij de catastrofale dans zijn ontsprongen die Atlantis vernietigde en daarover bestaat overtuigend bewijs dat bijeengebracht werd door negentiende eeuwse Franse geleerden, dat overigens volkomen werd genegeerd door hun collega’s. Deze wetenschappers beweerden, tussen twee haakjes, dat zij bepaalde documenten te zien hadden gekregen van spirituele Maya leiders en ze beweerden bovendien dat de Maya nog veel meer van hun overgeleverde kennis in grotten verborgen hielden, zoals inmiddels door recente ontdekkingen is aangetoond.

“Een van de reusachtige kalenders van de Maya beslaat bij benadering 26.000 van jullie zonnejaren. En die kalender is de tijdrekening die aangeeft wanneer Moeder Aarde de grote veranderingen zal doormaken.” Hunbatz Men, Maya Oudste.

We mogen die speciale boodschappers zoals Maya Oudste Carlos Barrios, historicus, antropoloog en onderzoeker die de wereld heeft rondgereisd om de boodschap van de Guatemalteekse Oudsten te verspreiden wel heel erg erkentelijk zijn. Vanaf zijn negentiende jaar studeerde hij met traditionele Oudsten gedurende 25 jaar en is nu een Maya Ajq’ij, een ceremoniële priester van de Adelaarclan en spiritueel leider.

Jaren geleden nam hij, samen met zijn broer Gerardo het initiatief tot een onderzoek naar de verschillende Maya kalenders, die zij samen met vele leraren bestudeerden. Hij zegt dat zijn broer Gerardo bijna 600 Maya Oudsten heeft geïnterviewd in een poging hun kennisgebied open te leggen. Er doen verhalen de ronde over trektochten door de Guatemalteekse jungle in hun eerzame pogingen de Maya Oudsten op te sporen tijdens een burgeroorlog waarbij in de verte geweerschoten te horen zijn – twijfel over hun oprechtheid in deze is dus absoluut niet op zijn plaats.

De Maya en andere spirituele tradities onderkennen dat de kosmische energieën die op Aarde afkomen in de tijd variëren in aantal, kwaliteit en eigenschappen. Vandaar dat rekening moet worden gehouden met de verdeling in aarde, lucht, vuur, water en ether (de moderne schrijfwijze is aether) die wordt geassocieerd met de kosmische tijdrekeningen.

Carlos Barrios legt in zijn boek ‘The Book of Destiny: Unlocking the Secrets of the Ancient Mayans and the Prophecy of 2012’ (2009) uit, dat een cyclus van 26.000 jaar is onderverdeeld in vijf periodes van 5.200 jaar. Deze cyclusdelen in de ‘Nimahaab’, of Lange Tijdrekening, zijn elk gerelateerd aan de beweging van de Zon ten opzichte van de Melkweg. Volgens de Maya Hoeders van de Tijd. ‘De Grandfathers’ noemen dit ‘de Terugkomst van het Begin.’ Hij schrijft:

“Job Ajaw – De vijfde Zon. De vijfde cyclus van 5.200 jaar zal worden geregeerd door zowel mannelijke als vrouwelijke energie (evenwicht) en het element Aether. 21 december 2012 is de centrale datum waarover iedereen inmiddels wel heeft gehoord. Volgens onze traditie is dat de dag waarop wordt verwacht dat de periode van ‘Job Ajaw’, ofwel de Vijfde Zon, zal beginnen. Deze periode is van groot belang omdat het een tijd zal zijn waarin mensen zullen ascenderen naar een harmonieus spiritueel niveau.” (Blz. 120)

Hier wordt ons duidelijk verteld dat we een Nieuw tijdperk zullen binnengaan dat gedomineerd wordt door de ruimte of de aether, dat 5.200 jaar zal duren, en ook dat deze transitie zal plaatsvinden over een periode van ongeveer 25 jaar. Carlos Barrios kwalificeert deze verklaring door uit te leggen dat we het verschijnen van nieuwe energetische invloeden niet kunnen vergelijken met het aanknippen van een elektrische lamp. Daarom zegt hij: “Het is niet zoiets als het omzetten van een schakelaar, maar het begin van een langzame progressie.”

Ondertussen hebben verschillende Maya Oudsten het gehad over een periode van overgang naar een nieuwe energietoestand; dit nu kan in alle redelijkheid worden vergeleken met ons snel veranderende kosmische milieu. De feiten zij aldus: de laatste twintig jaar of zo ondervindt de Aarde een nieuw fenomeen dat onze wetenschappers ‘Space Weather’ (Ruimteweer) hebben genoemd; we worden gebombardeerd met in hevigheid toenemende niveaus van zonne-energie, kosmische straling en galactische energieën.

Dit brengt letterlijk een verschuiving teweeg in de structuur van ruimte-tijd naar nieuwe hogere energieniveaus rondom de Aarde. Zoals we meer in detail zullen bespreken, zijn onze wetenschappers met stomheid geslagen door het gewelddadige karakter van dit nieuwe kosmische ontwaken en er wordt nu een overvloed aan kosmologische theorieën aangedragen ter verklaring van hetgeen er aan de hand is.

Op het hoogtepunt van Zonnecyclus 23, toen de Zon enorme zonnevlammen produceerde, verklaarde een geschrokken John Cole, deskundige op het gebied van de Zon: “Ik heb in mijn hele lange carrière als natuurkundige nog nooit zoiets meegemaakt.”

Tegenwoordig wordt de Zon door een uitgebreide vloot satellieten in de gaten gehouden, een technologische armada ontworpen om als tijdig waarschuwingssysteem te dienen in een poging ruimtevaartuigen die om de Aarde cirkelen te beschermen. Desondanks zijn de condities echter van dien aard, dat de technologie faalt. In mei 2009 waarschuwden experts dat het ‘Global Positioning System’ (GPS) op instorten stond. Het was onvoorstelbaar dat Amerikaanse overheidsambtenaren hun zorg uitten over het feit dat de kwaliteit van het GPS op zijn vroegst pas in 2010 zou gaan verslechteren.

Hoewel erop werd gewezen dat de Amerikaanse Luchtmacht zich in voorgaande jaren al in allerlei budgettaire bochten had moeten wringen om succesvolle GPS-satellieten te bouwen, werd publiekelijk met geen woord gerept over de “technische moeilijkheden.” De onnauwkeurigheid van het GPS wordt in het bijzonder voornamelijk veroorzaakt door turbulentie in de ionosfeer, wanneer geomagnetische stormen actief zijn, die fluctuatie van het aantal elektronen teweeg brengt. En met de toenemende niveaus van het Ruimteweer, zijn de geomagnetische condities alleen maar meer verslechterd.

Dus nu wordt de Aarde overspoeld door Ruimteweer afkomstig uit een grote verscheidenheid aan astronomische bronnen en de kosmische stralingsniveaus bereiken regelmatig recordhoogten en de voorspellingen zijn dat ze niveaus zullen gaan bereiken die in honderden jaren niet zijn voorgekomen. Wetenschappers mompelen dat de Aarde doelwit is van ultrahoge kosmische energiestraling en stellen alles in het werk te achterhalen waar die afwijkende kosmische straling precies vandaan komt.

Tegelijkertijd beweren sommige wetenschappers dat we worden getroffen door “donkere materie” afkomstig uit onzichtbare bronnen, daar men subatomische positrons heeft ontdekt – de positief geladen tegenhangers van elektronen -, waarvan wordt gedacht dat ze hun ontstaan tijdens de vernietiging van donkere materie.

Russische geleerden zijn het daarmee oneens en denken juist dat de Aarde wordt overladen door ‘vreemde’ energie afkomstig van een pulsar (een bepaald soort neutronenster), maar op dit moment moeten we het verschijnsel echter beschouwen als onderdeel van een enorme instroom van galactisch ruimteweer.

Op hetzelfde moment dat deze aanslag plaatsvindt, verschijnen er openingen in het aardmagnetisch veld en er ontstaan grote scheuren in; de magnetische interactie tussen de Zon en de magnetische velden van de Aarde tart nu al onze huidige begrippen en zorgt voor fundamentele aanpassing van de wetenschappelijke inzichten die tot nu toe bestonden over de wisselwerking tussen de zonnewind en onze magnetosfeer.

Zodoende is de magnetische bescherming van onze planeet van tijd tot tijd verdwenen, waardoor grote hoeveelheden kosmische energie in onze magnetosfeer kunnen binnenkomen. De toename van de zonnewind is te vergelijken met een gaspit die wordt aangezet waardoor zich druk kan opbouwen.

Wanneer de Zon, in de vorm van een ‘Coronal Mass Ejection’ (CME), enorme hoeveelheden plasma uitstoot (een gaswolk die bestaat uit subatomaire deeltjes – elektronen en atomen die een elektron hebben verloren en om die reden ionen worden genoemd (foto)), vindt er ontlading plaats waardoor het gas rondom de Aarde explodeert. Het gevolg hiervan is het ontstaan van geomagnetische stormen en winden – verstoringen van de bovenste laag van onze atmosfeer of ionosfeer – die een enorme impact hebben op satellieten, communicatienetwerken en zelfs energienetwerken.

Als gevolg van het verslechteren van de condities in de ruimte, ondervinden technici die de satellieten aansturen enorme logistieke problemen. Een belangrijk onderwerp hierbij is om uit te zoeken welke locaties rondom Aarde het minst gevaarlijk zijn, zodat de schade die de elektronica van de satellieten door het elektronenbombardement kan oplopen, tot een minimum kan worden beperkt. Die zogenoemde ‘killer electrons’ ontstaan in de buitenste regionen van de Van Allen stralingsgordel, die zich tussen de Zon en de Aarde bevindt, waar ze een versnelling ondergaan als gevolg van de zonnewind.

Satelliettechnici moeten nu extra op hun hoede zijn bij hun pogingen de miljarden dollars kosten investeringen te beschermen en de levensduur van de technische apparatuur veilig te stellen. Ook dient speciale aandacht te worden besteed aan het toegenomen ruimteafval dat zich in vaste banen om de Aarde bevindt. Als gevolg van het Space Weather kan men er niet meer op vertrouwen dat het afval in die gefixeerde banen blijft.

Op 10 februari 2009 kwamen twee militaire satellieten met elkaar in botsing: de in onbruik geraakte Russische satelliet ‘Kosmos 2251’ botste op een hoogte van ongeveer 800 kilometer boven het noorden van Siberië op de Amerikaanse militaire satelliet ‘Iridium 33’. Die gebeurtenis veroorzaakte veel commotie in de internationale gemeenschap van fabrikanten en eigenaren van communicatiesatellieten. Beide satellieten werden volledig vernietigd. Het uiteindelijke gevolg van deze gebeurtenis zou wel eens kunnen betekenen dat we zo langzamerhand het keerpunt bereikt hebben waarop we de gehele infrastructuur van het netwerk aan communicatiesatellieten zouden kunnen kwijtraken, zoals ingewijden al geruime tijd roepen.

Het staat inmiddels buiten kijf dat wetenschappelijk is aangetoond dat de Aarde samenwerkt met het universele plan voor evolutionaire veranderingen door het toelaten van reusachtige hoeveelheden kosmische energie.

Het valt niet meer te ontkennen dat we in een elektromagnetische omgeving leven, die chaotischer en intenser wordt nu we toenemende aanvallen van kosmische straling moeten ondergaan. Het bestaan van bizarre elektrische verschijnselen zoals ‘sprites’ en ‘jets’ krijgt steeds meer bekendheid, maar gedurende geomagnetische stormen treden nu ook al weer nieuwere manifestaties in de hooggeladen omgeving op.

‘National Aeronautics and Space Administration’ (NASA) heeft vreemde plasmapluimen ontdekt, die ontspringen vanuit de evenaar van de Aarde en het GPS beïnvloeden en de hoog- en laagfrequente radiocommunicatie verstoren. In maart 2010 onthulde ESA (de Europese Ruimtevaartorganisatie) dat ‘killer electrons’ tegenwoordig ook al hun weg weten te vinden in de atmosfeer van de Aarde en vooral ter plaatse van de Zuid-Atlantische Anomalie, waar het beschermende schild van de Aarde erg zwak is, leidt dat zelfs tot grote ongerustheid.

NASA heeft toegegeven dat er verhoogde risico’s bestaan met betrekking tot bijvoorbeeld elektromagnetische interferentie (EMI) van satellietcommunicatie, luchtvaartnavigatie-systemen en radiocommunicatie (er wordt overigens met geen woord gerept over de mogelijke gevaren van EMI voor mensen). Het is inmiddels bekend dat piloten hun grote zorg hebben geuit over het feit dat een elektromagnetische zonne-impuls (EMP) de mogelijke oorzaak is geweest van de ramp op 1 juni 2009 met de Franse Airbus 330-320 die op weg van Rio de Janeiro naar Parijs in zee stortte waarbij alle 228 inzittenden om het leven kwamen.

Daarbij komt ook nog eens dat luchtvaartonderzoekers hebben toegegeven dat de Airbus QF72 van Qantas op weg van Singapore naar Perth op 7 oktober 2008 boven de Indische Oceaan werd geraakt door kosmische straling, waardoor het vliegtuig tijdelijk onbestuurbaar werd met als gevolg dat 100 passagiers gewond raakten, waarvan 11 zeer ernstig letsel opliepen. Een hulpverlener verklaarde nadien: “Binnen in het vliegtuig leek het wel of er een tornado had huisgehouden.”

Het duurde 13 maanden eer men tot deze conclusie kwam, die overigens maar weinig media-aandacht kreeg. Het gebrek aan aandacht zal echter spoedig verdwijnen wanneer het steeds duidelijker zal worden dat ‘Space Weather’ wel degelijk van grote invloed is op onze technologische wereld.

Er zijn nog maar weinig automobilisten die niet hebben gehoord van de problemen van het plotseling accelereren van Toyota’s waardoor inmiddels mogelijk 100 dodelijke slachtoffers zijn gevallen. De oorzaak wordt toegeschreven aan kosmische straling die interfereerde met de elektronica van de voertuigen, maar terwijl de publiciteit zich richtte op Toyota Motor Corporation, geloven deskundigen dat het probleem zich ook heeft voorgedaan bij elektronica van andere merken.

In onze op mobiliteit gerichte maatschappij heeft de ongerustheid hierover ervoor gezorgd dat specialisten van NASA zich met de zaak zijn gaan bemoeien en heeft de Wetenschappelijke Raad voor Regeringsbeleid, die de overheid adviseert, een eigen vijftien maanden durend onderzoek aangekondigd naar de toepassing van computertechnologie in auto’s.

“Voor 1989 werd de bewering dat ‘space weather’ gevolgen zou hebben voor energiesystemen, afgedaan als geloof in kleine groene mannetjes.”

David Boteler, Elektrisch Ingenieur

Naarmate het Space Weather in toenemende mate verslechtert, nemen onze wetenschappers de bedreiging van onze technologische wereld steeds serieuzer. Naast het afgeven van waarschuwingen aan het publiek dat we steeds grotere geomagnetische stormen mogen verwachten, heeft NASA onderzoek gelast naar de mogelijke schade als gevolg van Space Weather.

Het rapport werd in januari 2009 vrijgegeven onder de titel: Severe Space Weather Events–Understanding Societal and Economic Impacts: A Workshop Report, samengesteld door de Commissie die zich bezighoudt met sociale en economische invloeden van ernstige gebeurtenissen aangaande Space Weather op moderne technologie – het uitvallen van energienetwerken, black-out van hoogfrequente communicatiesystemen en anomalieën in het functioneren van ruimtevaartuigen. Die invloeden zijn nu goed gedocumenteerd.

De potentiële economische en sociale gevolgen van de verstoring van kritische technologische systemen door zwaar ruimteweer waren voorheen echter niet eenduidig omschreven, maar kunnen vergeleken worden met de omvangrijke schade als gevolg van zeer grote natuurrampen.

In de metafysische gemeenschap heeft niet zoveel discussie plaats gehad over Space Weather en in de beginjaren en het midden van negentiger jaren werd heftig ontkent dat er sprake zou zijn van een Nieuwe Energie op deze planeet. Dat was in dezelfde tijd dat onze wetenschappers druk in de weer waren met het observeren van enorme uitbarstingen op de Zon die op onze magnetosfeer inbeukten en via de polen naar de kern van de Aarde wervelden om tenslotte ter hoogte van de evenaar een gedeelte van de energie achter te laten!

In de metafysische wereld bleef één voorspelling voor wat betreft de nauwkeurigheid ervan echter met kop en schouders boven de rest uitsteken. Volgens Barbara Marciniak, een internationaal hoog aangeschreven trancemedium, inspirerend spreekster en auteur van verschillende toonaangevende boeken, is de geleidelijke opbouw van energieën op Aarde onderdeel van een Goddelijk plan.

In haar boek ‘Earth: Pleiadian Keys to the Living Library’ (1995) treffen we de volgende passage aan:

“Wanneer jullie in de toekomst kosmische gebeurtenissen zullen meemaken, zijn jullie reeds eerder herhaaldelijk blootgesteld aan die energieën. Wat jullie nu dus meemaken is te vergelijken met een homeopathische dosering.”

In haar latere werk, getiteld ‘Path of Empowerment: Pleiadian Wisdom for a World in Chaos’ (2005), geeft Marciniak een formule voor het verloop van de dramatische toename in energietransmissies. Daaruit blijkt dat de  versnellingsenergie” tussen 1987 – 1996 jaarlijks met een factor 10 zal toenemen. Tussen 1997 en 2006 neemt die energie jaarlijks met een factor 100 toe.

De laatste vijf jaar tot 2012, dus van 2007 tot 2012 zal de toename jaarlijks met een factor 100.000 keer toenemen.

Dit komt overeen met de informatie die is doorgegeven door Zieners uit de Bijbelse, Egyptische, Vedische, Taoïstische en Inheemse Amerikaanse Tradities, die door Robert Cox bijeen werden gebracht in zijn waardevolle boek ‘The Pillar of Celestial Fire – The Lost Science of the Ancient Seers Rediscovered’ (1997).

Hij verklaart dat in al die werken voorspeld wordt, dat de niveaus van subtiele materie rond het jaar 2000 aanzienlijk, en later exponentieel zullen toenemen naarmate de “Dag der Verlichting”, naar hij meent in 2010, zal aanbreken.

Volgende week Deel 4