De Belangrijkste Overgang – Deel 12 (Slot)

De laatste 11 weken heeft u hier op Wanttoknow kunnen kennis nemen van de resultaten van het wetenschappelijk onderzoek dat Susan Joy Rennison gedurende vele jaren heeft uitgevoerd. Het essay dat daaruit voortvloeide hebben we met veel plezier aan u gepresenteerd en we hopen dat het uw inzichten omtrent de Belangrijkste Overgang in de Geschiedenis van de Mensheid heeft kunnen verruimen.

In deel 1 stond een citaat van  Richard Fisher die in juni van dit jaar als Hoofd van NASA’s ‘Heliophysics Division’ een persbericht deed uitgaan, getiteld ‘As the Sun Awakens, NASA Keeps a Wary Eye on Space Weather’. Hij verklaarde daarin ondermeer:

“Ik geloof dat we op de drempel staan van een nieuw tijdperk, waarin Space Weather net zo’n grote invloed op ons dagelijks leven zal hebben als het gewone weer op Aarde. Wij nemen dit daadwerkelijk heel serieus.”

125 Jaar geleden haalde William F. Warren in zijn fantastisch boek ‘Paradise Found’ (1885) een Bijbelse spreuk aan om zijn betoog over het opnieuw verschijnen van de Levensboom kracht bij te zetten:

“Wie overwint, hem zal ik te eten geven van de boom des levens, die in het midden van het Paradijs Gods staat.”

(Openbaringen 2:7)

Een wereld van verschil..
Tussen de twee bovengenoemde citaten ligt een ontzagwekkende wereld van verschil. In de tussenliggende periode is de mensheid vele treden hoger komen te staan op de evolutionaire ladder. Wisten wij in 1885 ‘nog maar net’ dat de Aarde rond was en waren uitgesproken dromen over een reis naar de Maan pure godslastering, tegenwoordig kan op het internet allerlei waardevolle informatie worden opgehaald over de actuele toestand van het Ruimteweer, Space Weather.

In dit essay heeft Susan Joy Rennison in grote  lijnen een scenario beschreven waarvan zij meent dat het de laatste decennia niet serieus genoeg in overweging werd genomen, ondanks alle bewijzen die de mensheid nu ter beschikking staan. In het verleden waren sjamanen in staat ‘de voorvaderen’ te zien en met hen te communiceren, maar tegenwoordig is het ‘zien’, zelfs zonder digitale camera’s het wijdverspreide privilege van de ‘gewone man’ geworden. Betekent dit nu dat de mensen zijn veranderd door het nieuwe kosmische milieu of dat het milieu is veranderd?

Susan Joy gelooft dat het besef dat wij naast (een) andere levensvorm(en) leven de weg zal vrijmaken voor het nieuwe inzicht dat we leven in een kosmische geheel waarvan ook Gaia deel uitmaakt. Als de informatie die door onze voorvaderen werd doorgegeven correct is, wacht ons een kosmische vonk die de hemelen zal ontsteken waarna Aarde op een nieuwe manier tot leven zal komen.

Inmiddels werken wij hard aan een plan om Susan Joy Rennison naar Nederland te laten komen voor het geven van een serie lezingen over dit boeiende onderwerp. Houdt daarom de berichten op Wanttoknow hierover in de gaten.

Hier is het laatste deel van het essay van Susan Joy.
Veel plezier ermee, ik hoop dat u genoten heeft!

Jan Smith

– DEEL 12 (Slot) –

De Belangrijkste Overgang in de Geschiedenis van De Mensheid
X

– Wederkomst van het Paradijs –

Deel 12 (slot) Het Grote Geheel

x

Peratt zegt ons dat vijftig jaar geleden voor het eerst werd verondersteld dat een toegenomen plasmastroom vanaf de Zon die gedurende aanzienlijke tijd een of twee keer krachtiger zou zijn, voldoende moest zijn voor het doen opgloeien van het Noorderlicht. Deze hypothese was afkomstig van T. Gold, die zich baseerde ‘op sterk astronomisch en geofysisch bewijsmateriaal’ en in zijn discussiestuk lag de nadruk op de mogelijkheid van een dergelijke grote uitbarsting die elke 10.000 jaar zou plaatsgrijpen.

Toch gelooft Peratt dat hooggeladen magnetisch plasma afkomstig van sterke zonne-uitbarstingen dat de ruimteomgeving rond de Aarde raakte de oorzaak kan zijn geweest van het ontsteken van de aardatmosfeer, hoewel hij ons eraan herinnert dat een bron van hoogenergetische elektronen niet per se van de Zon afkomstig hoeft te zijn, maar mogelijk van ieder elektrisch geladen ruimteverschijnsel dat de toestroom van plasma naar de Aarde veroorzaakt.

Welnu, dit gebeurt inmiddels al. Wetenschappers van ESA voorspelden in 2003 dat een “vloedgolf” van dicht plasma, dat zij ‘sterrenstof’ noemden, tegen 2012 tenminste tien maal in kracht zou toenemen, maar tot nu toe heeft de Zon nog niet heftig gereageerd op deze kosmische invasie. Het is interessant van Peratt te vernemen dat in het Neolithicum of de vroege Bronstijd de instroom direct op de Zuidpool van de Aarde was gericht, daarmee doelend op het feit dat we daarmee enig bewijs hebben dat de laatste uitbarsting van het hemelse vuur afkomstig was van een ‘galactische straal’.

En toch moeten we ook het aandringen van Fulcanelli niet uit het oog verliezen die beweerde dat we weldra te maken zouden kunnen krijgen met ‘een zuiverend vuur dat het Noordelijk Halfrond zou verteren.’ Bridges en Weidner lieten ons in hun artikel uit 2002 ‘Fulcanelli’s Final Revelation: Raising the Djed at the End of Tim’ weten dat zij bij het ontcijferen (van de boodschap van Fulcanelli – vert.) weer iets meer te weten waren gekomen en zij verklaarden:

“Zonder nog meer ingewikkelde coderingen of anagrammen, zegt de inscriptie ons, dat het monument (de Pilaar van Hendaye – vert.) een manier is om te bepalen, te meten, wanneer de slangen en de kruisen samenvallen. Dit moment van Vereniging zal zich voordoen tijdens de voltooiing van de precessiecyclus.”

We moeten aannemen dat Fulcanelli in de toekomst heeft kunnen kijken, omdat in 2009 het ruimtevaartuig IBEX van NASA net buiten ons Zonnestelsel een reusachtige slang heeft ontdekt, die niet werd gespot tijdens eerdere missies van Voyager I en II toen zij in respectievelijk 2005 en 2008 door het betreffende gebied vlogen. Dus ondanks wetenschappelijke discussies over het ontstaan van dit kenmerk, bestaat er geen enkele twijfel over dat we hier te maken hebben met een echt verschijnsel en het is verschenen binnen een periode van slechts een paar jaar waarin allerlei belangrijke voorspellingen werden gedaan.

In overleg met Peratt speculeert Van der Sluijs erover hoe onze wereld naar een zeer sterke hoogenergetische plasmaomgeving zou kunnen worden geslingerd.

“Klimatologen, geologen en archeologen hebben ontdekt dat een aantal zeer ernstige rampen is voorgevallen rond 3.000 en 2.300 v.Chr., rampen met zeer belangrijke gevolgen voor het weer en het klimaat, die complete beschavingen van de aardbodem hebben weggevaagd. Van doorslaggevend belang is hier dat tijdens een of twee van deze catastrofale episoden sprake is geweest van een ongewoon grote verstoring van het aardmagnetisch veld, mogelijk veroorzaakt door een botsing met een ander magnetisch veld..

Het resultaat hiervan was een sterke instroom van geladen deeltjes in de polen van ons magnetisch veld – er vond een krachtige elektrische ontlading plaats tussen de aarde en de bron van het inwerkende externe veld, waardoor het plasma werd ontstoken. Het gevolg was een extreem langdurig Noorderlicht.
De trechter waardoor de geladen deeltjes het veld van de Aarde binnenkwamen lichtte rond de aardpolen op in de vorm van een reusachtige lichtgevende pilaar. Dit was de mythische as van de wereld – Axis Mundi.”

Ken je de ‘Local Fluff’…?
Zoals reeds eerder uitgelegd, staat het ‘andere’ magnetische veld’ inmiddels op de stoep van ons Zonnestelsel, aangeduid als de “Local Fluff”. Ogenschijnlijk zou het niet moeten bestaan, maar dat is wel zo, omdat het bijeen wordt gehouden door een sterk magnetisch veld. Dit heeft belangrijke implicaties omdat het betekent dat we in de toekomst met een nog grotere en sterkere gemagnetiseerde wolk te maken kunnen krijgen.

Dit zou de reden kunnen zijn waarom er zo’n aanhoudende geruchtenstroom is geweest en zelfs een recente wetenschappelijke publicatie waarin wordt gesproken over een vreemde “zwaartekracht-anomalie” buiten ons Zonnestelsel, hoewel dit ook weleens te maken zou kunnen hebben met een hooggeladen elektromagnetisch object.

Het bewijs wordt versterkt door de hernieuwde academische belangstelling voor stofvormige plasma’s en door persberichten afkomstig van NASA betreffende de zich wijzigende kosmische condities die een bedreiging vormen voor ons Zonnestelsel.

Dientengevolge is het zeker niet overdreven te stellen dat een aantal ruimtevaartdeskundigen van NASA nerveus wordt. In juni 2010 heeft Richard Fisher als Hoofd van NASA’s ‘Heliophysics Division’ een persbericht doen uitgaan, getiteld ‘As the Sun Awakens, NASA Keeps a Wary Eye on Space Weather’. Hij verklaart daarin ondermeer:

“Ik geloof dat we op de drempel staan van een nieuw tijdperk, waarin Space Weather net zo’n grote invloed op ons dagelijks leven zal hebben als het gewone weer op Aarde.” en  “We nemen dit daadwerkelijk heel serieus.”

Dit uiteindelijke overzicht zou niet compleet zijn, als er geen verklaring in is opgenomen: De geschiedenis herhaalt zich!

Alain Danielou heeft een aantal boeken geschreven over de spirituele tradities van India. In het boek ‘While the Gods Play’, wijst hij op de cyclische aard van de tijden en hij geeft de volgende verklaring af:

“De cirkel is een illusie, want het kosmisch mechanisme wordt in werkelijkheid gevormd door spiralen. Niets komt ooit terug op het beginpunt. De cirkel geeft een vereenvoudigd beeld.”

De Maya Oudsten geloven dat ruimte-tijd zich gedraagt als een spiraal waarin we gelijksoortige gebeurtenissen kunnen verwachten, maar de uitkomst is nooit helemaal precies dezelfde. Aarde herhaalt nu dus een belangrijke cyclische gebeurtenis van een grote zondvloed van galactische kosmische energie waarvan men gelooft dat die zich slechts eens in de 26.000 jaar voordoet.
De precieze oorzaak heeft men (nog) niet kunnen vaststellen, maar die wordt, naar men aanneemt, bepaald door dezelfde Universele krachten die verantwoordelijk zijn voor de precessie van de Aarde.

Voor bewijzen hoeven we alleen maar te verwijzen naar de nieuwe verschijnselen van het Space Weather die inmiddels door de wetenschap goed gedocumenteerd zijn; het aantal kosmische stralen neemt toe naarmate het magnetische veld van de Aarde onstabieler wordt en het schild van ons Zonnestelsel, in de vorm van de heliosfeer, is aan het verzwakken.
Wetenschappers weten dat de toegenomen kosmische straling zal leiden tot evolutionaire veranderingen door de onvermijdelijke mutaties van ons DNA en de klimaatveranderingen, hetzij in de vorm van de opwarming van de Aarde, hetzij door de extreme hoeveelheid binnendringende materie en of IJstijden.

In de metafysische gemeenschap verschijnen aanhoudend boodschappen dat we genoeg geholpen hebben en dat het elektromagnetische raster van de Aarde gerepareerd werd en herdoopt in het ‘Christus -’, ‘Diamant -’ of ‘Paradijsraster’. In ‘The Planetophysical report’ van Dmitriev e.a. wordt door ultraviolet opnamen bevestigd dat Russische “Vacuüm Domeinen” of “Ongeïdentificeerde Lucht Verschijnselen” zijn gesignaleerd tijdens het opwaarderen van het elektromagnetisch veld van Aarde.

Nog interessanter was het dat de opsteller van het Britse ‘Condign Report’ zijn verbazing uitsprak over het feit dat het bestaan van deze levensvormen openbaar was gemaakt…!

We hebben dus een nieuw raster gekregen en we moeten aannemen dat als ons Zonnestelsel wordt overspoeld door hooggeladen dicht, stofvormig en gemagnetiseerd plasma, elke bijkomende vonk van hemels vuur de hemel zal doen ontbranden, zoals is voorzien door Fulcanelli, een ziener die zich bewust lijkt te zijn geweest van de mogelijkheden van de toekomst van planeet Aarde.

In plaats van een wereldomvattende catastrofe als gevolg van dubbele lagen die als condensatoren werken en rondom de Aarde exploderen omdat ze niet opgewassen zijn tegen de plotselinge energie-uitbarsting en daardoor een directe verandering van de positie van de rotatie-as van de Aarde veroorzaken, lijkt het erop dat metafysische bronnen hebben verklaard dat we een nieuw Paradijs zullen worden in geslingerd en we mogen hopen en bidden dat dit betekent dat de hemel zal oplichten en een nieuwe kosmische realiteit zichtbaar zal worden.

We mogen hopen dat de toekomst van de mensheid een gouden Tijdperk te zien zal geven, die een herhaling is van een extreem hoogenergetische plasmaomgeving op Aarde waarvan we weten dat die ook ooit in oude tijden is ervaren en in het collectieve geheugen is blijven voortbestaan als het Paradijs of de Hof van Eden. Hoe ongeloofwaardig dit scenario ook moge lijken, in een tijd waarin veel verschillende aspecten van de samenleving ineenstorten, is chaos op korte termijn in alle systemen de normaalste gang van zaken bij het optreden van veranderingen.

Ilya Prigogine, de in Rusland geboren Belgische chemicus, die in 1977 de Nobelprijs voor Scheikunde won, veronderstelt dat een systeem dat in evenwicht is en goed functioneert maar moeilijk te veranderen is. Als echter een systeem in wanorde vervalt, wordt verandering steeds waarschijnlijker en tenslotte onvermijdelijk. Op dat punt aangekomen kan het laatste stukje van de coherente orde het gehele ontregelde systeem naar een nieuw evenwichtstoestand brengen.

Welke richting dat opgaat is afhankelijk van de aard van de chaosattractor die de chaos naar een nieuwe orde tilt. De attractor is de ‘magische’ kracht die een systeem aantrekt teneinde de verandering te beïnvloeden. In dat geval moeten we niet alleen kijken naar onze hoge graad van technologische ontwikkeling, want universele krachten zijn uitsluitend geïnteresseerd in de ontwikkeling van het menselijk bewustzijn.

Het lijkt er dus op dat er de laatste decennia mensen op deze planeet zijn geweest die zich hebben ontwikkeld en daarna een belangrijke bijdrage leverden aan het sturingsproces naar een hoger bewustzijn van de mensheid. Het is echter het niveau van het menselijk bewustzijn als geheel geweest dat het baken vormde voor het besluit van de mensheid om zich verder te ontwikkelen naar een hoger niveau.

En ondanks de klaarblijkelijke chaos werd de basis voor de vestiging van nieuwe structuren inmiddels al wel gelegd. Er bestaat met zekerheid geen enkele twijfel over dat een collectief er misschien wel enige honderden jaren over doet om het Gouden Tijdperk op Aarde te realiseren en de overgang kan misschien wel helemaal niet zo gemakkelijk verlopen, omdat we inmiddels ook al weten dat de moderne technologische wereld niet werd ontworpen om te kunnen omgaan met een hoogenergetisch kosmisch milieu.

Afgezien daarvan vertellen NASA wetenschappers ons nu dat wij oog in oog staan met de uitdaging dat Space Weather in grote mate van invloed zal worden op onze dagelijkse gang van zaken. De Openbaring van dit Grote Geheel heeft geen rekening gehouden met de gevolgen voor mensen die leven in een hoogenergetisch milieu, er is ook niet dieper ingegaan op de te verwachten evolutie van de mensheid, of gespeculeerd over de vraag welke kant het zal opgaan.

De INCA-voorspelling
Naast de profetieën van de Q’ero-Indianen over de ‘Pachakuti’ – de omwenteling van ruimte-tijd – bestaat er een Inca voorspelling over de opkomst van een nieuwe mens – ’Homo Luminus’, de Verlichte Mens. De metafysische boodschap over de transformatie van de mensheid is duidelijk, maar die transformatie moet samenvallen met de evenwichtige manier waarop de mensheid met het milieu omgaat en dat houdt in dat we hoogenergetische mensen moeten worden.
Ongelukkigerwijs is de boodschap echter dat als gevolg van de noodzaak voor een zeer snelle transformatie een elektromagnetische chaos deel uitmaakt van de deal. Dat elektromagnetische mensen om die reden hun eigen energievelden zullen moeten versterken en beschermen is nog niet ter sprake gekomen.

In het boek ‘Afstemmen op de Kosmos’ wordt het concept van Space Weather geïntroduceerd en komt de geomagnetische weerslag die dat heeft op het menselijk energieveld ter sprake. Er wordt in onthuld dat het menselijk energieveld als een schild werkt en kan worden versterkt. Er wordt in aangegeven dat, hoewel dit een heel natuurlijk proces is dat altijd optreedt tijdens spirituele evolutie, er methodieken zijn ontwikkeld voor het versnellen van dit proces door gebruik te maken van de katalytische energieën die nu op Aarde aankomen.

Vergelijkingen worden aangedragen tussen de functie van het aardmagnetisch veld en NASA’s ‘Vision for Space Exploration’ waarvan wetenschappers geloven dat supergeleidende magneten krachtige velden kunnen opwekken om daarmee de ruimtevaartuigen tegen kosmische straling te beschermen door middel van het handhaven van een stabiel magnetisch veld over een langere perioden.
Aanvullend kan nog worden opgemerkt dat met behulp van plasmaonderzoek recentelijk is aangetoond dat verdund plasma, dat een miljoen keer minder dicht is dan lucht, een intense, hoogenergetische elektronenstraal, waarmee normaal gesproken door enkele millimeters dik staal heen kan worden gebrand, kan doen afbuigen of reflecteren.

Vincent Bridges en Jay Weidner geloven dat zij zijn gestuit op ’s werelds grootste geheim toen zij het mysterie van het Kruis van Hendaye wisten te ontrafelen, maar velen zijn het daar, met alle respect, mee oneens.

Het grootste geheim is het feit dat we niet alleen zijn en dat er andere levensvormen naast de onze bestaan – een complete ecologie die plasmatisch is en varieert van eenvoudig amoebeachtige creaturen tot en met “schepsels” die het liefst tikkertje spelen met vliegtuigen, schepen en soms ook met auto’s tot grote verbijstering van mensen, of bolvormige wezens, orbs, die het leuk vinden ons te plagen met wiskunde door de verschijnselen van de graancirkels te creëren en dan zijn er ook nog de traditionele vliegtuigachtige objecten die allerlei dynamiek en capaciteiten bezitten die niet van deze wereld zijn en alle wetenschappelijke analyses tarten.

Hoewel er bewijs is van kleine wetenschappelijke studies die de afgelopen zestig jaar werden uitgevoerd – en we rekenen daartoe ook de radar – dan weten wij dat het bestaan van een andere levensvorm waarschijnlijk al ergens in de jaren ’40 werd vermoed! Maar de Katholieke Kerk geeft in bedekte termen te kennen dat zij dat al eeuwen eerder wisten.

In de uiteindelijke analyse kan niet over het hoofd worden gezien dat deze levensvorm op een of andere manier verantwoordelijkheid is voor het in de gaten houden van deze planeet. Ondanks alles wat we nu al weten, mag het toch duidelijk zijn dat het onderzoek van onze kosmische buren nog maar in de beginfase verkeert en ondanks de duizenden boeken die reeds over het raadsel van Ufo’s werden geschreven, zullen er in de toekomst nog zeker ontelbare volgen.

Dit essay heeft in grote lijnen een scenario beschreven waarvan de auteur meent dat het niet serieus genoeg in overweging werd genomen, ondanks alle bewijzen die nu ter beschikking staan. In het verleden waren sjamanen in staat ‘de voorvaderen’ te zien en met hen te communiceren, maar tegenwoordig is het ‘zien’, zelfs zonder digitale camera’s het wijdverspreide privilege van de gewone man geworden.

Betekent dit nu dat de mensen zijn veranderd door het nieuwe kosmische milieu of dat het milieu is veranderd? De auteur gelooft dat het besef dat wij naast een andere levensvorm leven, de weg zal vrijmaken voor het nieuwe inzicht dat we leven in een kosmische cocon leven waarvan ook Gaia deel uitmaakt. Als de informatie die door onze voorvaderen werd doorgegeven, correct is, dan wacht ons een kosmische vonk die de hemelen zal ontsteken zodat Aarde op een nieuwe manier tot leven zal komen.

Stel je eens voor dat de hemelen oplichten, wat voor invloed zal dat wel niet hebben op het bewustzijn van de gehele mensheid?

Dit laatste citaat is uit ‘Paradise Found’ (1885) van William F. Warren. In hoofdstuk 6 ‘De Centrale Boom’ lezen we het volgende:

“Volgens Genesis stond in het midden van de Hof van Eden een bijzondere boom, zowel wat zijn karakter betreft als wel met betrekking tot de mens. Zijn vrucht was “goed om te eten”, hij was een “lust voor het oog”, “een boom om lief te hebben.”

“Op het eerste gezicht moge het misschien onwaarschijnlijk lijken dat een studie naar deze boom in de verschillende mythologieën van de oude wereld zou kunnen bijdragen aan de plaatsbepaling van het primitieve Paradijs. In de discussies over dergelijke plaatsen die gewoonlijk werden voorgesteld, kon dit niet het geval zijn, maar als de Hof van Eden precies op de Noordpool zou hebben gelegen, dan is het duidelijk dat een dergelijk mooie boom in het midden van die Hof, een zichtbare en duidelijke kosmische betekenis zou hebben die met geen mogelijkheid aan iemand anders zou hebben kunnen toebehoren.”

“Zijn trotse stam, omhoog schietend in een kaarsrechte lijn als het lichaam van een van de “reusachtige bomen uit Californië”, met zijn zware kruin, zou voor iemand die eronder stond hebben geleken op een levende steunpilaar van de hemel.  Hij zou de “sterren van God” hebben doen ronddraaien als in een eerbetoon: door zijn bovenste takken zou de menselijke aanbidder omhoog hebben gekeken naar dat onbeweeglijke middelpunt waar de onveranderlijke troon van de Schepper stond.”

“Hoe denkbaar is het dat die Schepper dit unieke altaarstuk van de Aarde zou hebben gereserveerd voor heilige doeleinden, en dat Hij dit buitengewone sieraad als door een heel bijzonder bevel zou behoeden voor heiligschennis! Als er ergens in de tempel van de natuur een altaar zou moeten staan, dan kon dat uitsluitend hier zijn geweest. Dat het hier ook was, wordt op een frisse en onverwachte manier bevestigd door de bijzondere overeenkomst van veel oude mythologieën die hun Paradijsboom associëren met de as van de wereld, of anders gezegd, ze plaatsten hem allemaal onmiskenbaar op de Arctische pool van de Aarde.”

Als de hier aangedragen uitleg van de Belangrijkste Overgang in de Geschiedenis van de Mensheid correct is, dan zal het verschijnen van De Heilige Wereldboom, De Levensboom of De Boom der Kennis het teken zijn dat de mensheid werkelijk een nieuwe kosmische en spirituele mijlpaal heeft bereikt. Het wachten is dus op een nieuwe glorie.

“Wie overwint, hem zal ik te eten geven van de boom des levens,

die in het midden van het Paradijs Gods staat.”

Openbaringen 2:7

Klik HIER voor een overzicht van alle delen van dit essay van Susan Joy Rennison.