Het Israël-Hamas-conflict: lang van te voren gepland?

Zoals de HAMAS met hun paragliders, die maanden geoefend moeten hebben.. Om maar eens wat te noemen. Allemaal buiten het gezichtsveld van de Israëlische geheime diensten..?? Hieronder komen politici, journalisten en generaals van over de hele wereld aan het woord; zij wijzen op één grotere samenhang. Té onwaarschijnlijk om van ’toeval’ te spreken.. Spreken we hier van de meest gruwelijke valse-vlag-operatie van de afgelopen decennia..?

Het Israël conflict lang van tevoren gepland?
De Hamas-aanval op Israël op 7 oktober 2023 heeft het conflict in het Midden-Oosten opnieuw doen escaleren. De beelden en berichten erover maakten emoties los en zorgden wereldwijd voor verdeeldheid. Juist omdat de fronten tussen ‘Israël-voorstanders’ en ‘de pro-Palestijnen’ zo onverzoenlijk lijken, komen de politici, journalisten en generaals aan het woord. Hun uitspraken onthullen niet alleen ongerijmdheden, ze wijzen ook op mogelijk diepere doelen in het huidige conflict.

Qui Bono? Wie heeft er voordeel bij..?
Wie heeft er belang bij om mensen met verschillende overtuigingen te misbruiken als schild voor mensonterende oorlogsplannen? Zoals de Israëlische journalist Efrat Fenigson rapporteert, heeft Israël een zeer modern, goed getraind militair apparaat en de meest vergaande inlichtingendiensten ter wereld.

De grens met Gaza is beveiligd met de modernste technologie, waarbij elke duif of ooievaar onmiddellijk alle strijdkrachten waarschuwt. Desondanks slaagde Hamas er op 7 oktober 2023 in om door de hekken heen te breken, en rukte openlijk over de weg 6 uur lang Israëlische dorpen binnen zonder een Israëlische reactie.

Bovendien waren kritische waarnemers onmiddellijk na de aanval verrast dat het hoog uitgeruste Israëlische leger kort daarvoor was teruggetrokken van de grens met de Gazastrook. Dit ondanks het feit dat Israël volgens de BBC drie dagen eerder door Egypte was gewaarschuwd voor een dergelijke gebeurtenis.

Het vertrek van de Israëlische regeringsleider naar de VS direct na het uitbreken van de oorlog is ook heel merkwaardig. Onmiddellijk na zijn bezoek begonnen de VS, Groot-Brittannië en andere NAVO-lidstaten massaal vloten en militaire vliegtuigen te verzamelen in de oostelijke Middellandse Zee en de Perzische Golf. Dit wijst eerder op de voorbereiding van een grootschalige regionale oorlog dan op het louter steunen van Israël tegen Hamas.

Door de vele, vele tegenstrijdigheden, die bij nuchtere mensen de ruimte krijgen om te evalueren, rijst de vraag, of het mogelijk is dat het Israëlische leger bewust deze aanval aanvaardde? Of werd Hamas zelfs geïnstrumentaliseerd? De voormalige Israëlische generaal Yitzhak Segev vertelde aan de New York Times dat Israël Hamas al sinds de jaren zeventig van geld voorziet.

‘HAMAS, schepping van Israël’…
Ron Paul, Amerikaans oud-presidentskandidaat, en Avner Cohen, voormalig Israëlisch regeringsfunctionaris, typeren Hamas zelfs als de ‘schepping van Israël’. Bijzonder explosief: in 2010 publiceerde Wikileaks een eigenlijk geheime brief van de Israëlische inlichtingenchef Amos Yadlin.

In juni 2007 schreef hij aan de Amerikaanse ambassadeur Richard Jones dat hij ‘erg blij’ zou zijn als Hamas een regering zou vormen in de Gazastrook.‘Een paar uur na deze brief begon Hamas de regering te vormen. Hiermee had de Israëlische geheime dienst schijnbaar zijn doel bereikt om de Gazastrook tot een ‘vijandige eenheid’ te verklaren.

Als we deze feiten samen nemen, rijst de vraag in hoeverre beide partijen worden beïnvloed door geopolitieke krachten. Interessant is de vraag naar de onderliggende doelen.

Onderliggende doelen

Volgens Salman Rafi Sheikh, onderzoeksanalist internationale betrekkingen in Pakistan, is het van doorslaggevend belang voor de VS om dit Midden-Oosten schipbreuk te laten leiden. Dit is de enige manier om te voorkomen dat het een belangrijke bondgenoot wordt van China en Rusland evenals van de andere BRICS-staten. Een militair conflict met Iran zou de politiek van het nieuwe Midden-Oosten tientallen jaren terugzetten.

De Duitse journalist dr. Milosz Matuschek wijst hier ook op: “Er zijn duidelijke belangen in het Midden-Oosten […]. Een conflict in deze regio heeft onmiddellijke betekenis voor de hele wereld. Laten we het zeggen zoals het is: chaos in het Midden-Oosten is hoogstwaarschijnlijk in het voordeel van de wankelende hegemonie van de VS.”

Deze situatie is ook in geopolitiek opzicht uiterst explosief, omdat er in 2001 al Amerikaanse oorlogsplannen waren voor het Midden-Oosten. Slechts enkele weken na de aanslagen van 11 september 2001 werd de voormalige opperbevelhebber van de NAVO Wesley Clark door een generaal in het Pentagon op de hoogte gebracht van concrete aanvalsplannen. Namelijk dat de VS ‘de komende vijf jaar zeven soevereine staten wil aanvallen: Eerst Irak, gevolgd door Syrië, Libanon, Libië, Somalië, Soedan en tenslotte Iran.’

In bijna al deze landen heerst ondertussen chaos en vernietiging – behalve in Iran. En dan is uitgerekend Hamas nu de mogelijke reden, voor een oorlog tegen Iran. De voormalige Franse premier Dominique de Villepin zei eind oktober 2023 tegen France Info: “Van Hamas gaan we naar Iran, van Iran gaan we naar andere doelen, en dan komen we in de logica van een oorlog van beschavingen.” Wesley Clark spreekt zelfs van een geplande destabilisatie van het hele Midden-Oosten.  Een brief van Albert Pike laat zien dat er voor 1900 al plannen waren voor dit doel.

Albert Pike, een hoge graad vrijmetselaar van de 33e graad en satanist, schreef in 1891 een brief aan de Illuminati Guiseppe Mazzini:

“De wereld zal drie wereldoorlogen meemaken. De eerste is om de tsaar in Rusland te vernietigen en het communisme op te bouwen. De tweede is om het nationaal-socialisme te verpletteren en het zionisme zodanig te versterken dat er een staat Israël ontstaat.
Nadat de twee wereldoorlogen al hebben plaatsgevonden, moet de Derde Wereldoorlog beginnen tussen zionisten en Palestijnen en leiden tot een allesomvattende vernietiging. In het bijzonder moeten de regeringen en religies elkaar zo afmatten dat er uiteindelijk slechts één wereldregering onder leiding van het satanisme overblijft”

Samenvatting
De Deense filmmaker David Sörensen vat wat zich op dit moment afspeelt voor de ogen van de wereld als volgt samen:

“Eigenlijk is dit een oorlog tussen de diepe staat en de hele mensheid. En zowel het Israëlische als het Palestijnse volk zijn het slachtoffer van deze oorlog. We worden allemaal misleid door een zeer machtige en zeer geslepen groep mensen die achter de schermen actief is en aan de touwtjes trekt.”

Dr. Milosz Matuschek:

“Er is weinig verbeeldingskracht voor nodig om de gedachte toe te laten dat het huidige conflict minder over Hamas-Israël en meer over de VS-Iran (en dus onvermijdelijk ook China en Rusland op de achtergrond) gaat, met Israël-Palestina als spil en decor van een veel groter machtsconflict. […] Degenen die nu het retorische geschut munitie geven [… ] ongeacht aan welke kant, moeten niet vergeten dat dit conflict kan leiden tot een Derde Wereldoorlog, met meerdere kernmachten aan de speeltafel en de wereldbevolking als inzet in het spel.”

Wat is Israëls plan voor het ‘Ben Gurion-kanaal’
in relatie tot Gaza?

Terwijl Israël doorgaat met zijn aanval op de belegerde Gazastrook, zijn er online gesprekken opgedoken over een lang besproken economische mogelijkheid die bekend staat als het Ben Gurion Kanaalproject. Dit project, vernoemd naar de oprichter van Israël, David Ben-Gurion, werd eind jaren ’60 bedacht, om een alternatieve route te creëren voor het Suezkanaal, de belangrijkste scheepvaartroute tussen Europa en Azië. De  kwetsbaarheid van dát kanaal is keer op keer bewezen, met name omdat er geen alternatief is voor de scheepvaartroutes van Azië <–> Europa vv. Anders dan om Afrika heen te varen.

Terwijl Israël op dit moment alle oproepen tot een staakt-het-vuren afwijst en de gruwelijke militaire campagne tegen Gaza geen tekenen van onmiddellijke beëindiging vertoont, wordt het cruciaal om eens te kijken naar de historische context van het Ben Gurion Kanaalproject, de voorgestelde betekenis ervan en de ingewikkelde geopolitieke achtergronden rond het Suezkanaal.

Om de beweegredenen achter het voorstel te begrijpen, moet de complexe geschiedenis van het Suezkanaal, de Tripartiete Agressie van 1956 en de onverwachte schokken voor de wereldhandel als gevolg van de sluiting ervan worden onderzocht. Deze achtergrond onderstreept het potentiële strategische belang van een alternatief kanaal, gecontroleerd door Israël, in de steeds veranderende dynamiek van de regio.

Wat is het Ben Gurion Kanaalproject?
Het Ben Gurion-kanaalproject was een voorstel in de jaren 1960 van Israël om de Rode Zee met de Middellandse Zee te verbinden via het zuidelijke uiteinde van de Golf van Akaba. De route was gepland via de havenstad Eilat en de Jordaanse grens, door de Arabah Vallei voor ongeveer 100 kilometer tussen het Negev (Naqab) Gebergte en de Jordaanse Hooglanden en draaide naar het westen voor het Dode Zeebekken en door een vallei in het Negev Gebergte (Naqab) Range. Daarna zou het weer naar het noorden gaan om de Gazastrook te omzeilen en verbinding te maken met de Middellandse Zee.

Er bestaat echter al een verbinding tussen de Rode Zee en de Middellandse Zee via het Suezkanaal – een kunstmatige waterweg op zeeniveau in Egypte die schepen een directe route biedt tussen de Noord-Atlantische en de Noord-Indische oceanen, waardoor de reisafstand en -tijd worden verkort. Het Suezkanaal is de kortste zeeroute tussen Azië en Europa en verwerkt momenteel ongeveer 12% van de wereldhandel.

Waarom stelde Israël het project voor?
De Internationale Conventie van Constantinopel – in 1888 ondertekend door de grote Europese mogendheden van die tijd – garandeerde ooit het recht op doorvaart via het Suezkanaal aan alle schepen in tijden van oorlog en vrede. Maar nadat het Suezkanaal in 1956 was genationaliseerd door de toenmalige Egyptische president Gamal Abdel Nasser, sloot Egypte bij verschillende gelegenheden de toegang tot het kanaal af na de oprichting van Israël in 1948 en de gewelddadige verdrijving van Palestijnen, ook wel bekend als de Nakba.

Egypte blokkeerde van 1948 tot 1950 de toegang van Israëlische schepen tot het kanaal, waardoor de handel met Oost-Afrika en Azië werd belemmerd en de import van olie uit de Golfregio werd bemoeilijkt. De toegang tot het Suezkanaal werd in 1956 gesloten voor alle internationale scheepvaart, na de tripartiete agressie tegen Egypte, waarbij Israël, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk een alliantie sloten om de controle over het Suezkanaal terug te krijgen en Nasser uit de macht te zetten.

Het kanaal werd tijdens het conflict effectief gesloten en de situatie escaleerde tot een crisis met internationale en economische vertakkingen. Het Suezkanaal werd ook gesloten voor een duizelingwekkende periode van acht jaar in 1967, aan het begin van de Zesdaagse Oorlog, ook bekend als de Arabisch-Israëlische Oorlog, die werd uitgevochten tussen Israël en een coalitie van Arabische staten (voornamelijk Egypte, Syrië en Jordanië). Toen alle handelsroutes over land werden geblokkeerd door Arabische staten, werd de mogelijkheid van Israël om handel te drijven met Oost-Afrika en Azië, voornamelijk om olie te importeren uit de Perzische Golf, ook ernstig belemmerd.

Economische voordelen
Een alternatief voor het Suezkanaal, vooral een onder het gezag van de belangrijke westerse bondgenoot Israël, zou het potentiële gebruik van het Suezkanaal en de Straat van Tiran als hefboom door Egypte tegen Israël of zijn bondgenoten elimineren. Het Suezkanaal is van cruciaal belang geweest om de economie van Egypte vooruit te helpen. Het verdient inkomsten door tol- en doorvaartgelden te innen van schepen die door het kanaal varen.

In 2021 voeren zo’n 20.649 schepen door het Suezkanaal – een stijging van 10% ten opzichte van 2020. In 2022 bedroegen de jaarlijkse inkomsten uit transitgelden US$ 8 miljard. Voor het fiscale jaar dat eindigde op 30 juni 2023, vestigde het Suezkanaal een nieuw record met een jaaropbrengst van US$ 9,4 miljard.

Hoewel het Suezkanaal het economische hart van Egypte vormt, investeringen naar het land aantrekt en leidt tot de ontwikkeling van diensten en industrieën, blijft het primaire belang van het kanaal zijn vermogen om de internationale handel te faciliteren, waardoor het een efficiënte wereldwijde handelsroute wordt.

Als het Ben Gurionkanaal wordt aangelegd, zou het het Suezkanaal evenaren en een grote financiële bedreiging vormen voor Egypte. Als het wordt aangelegd, is het bijna een derde langer dan het huidige Suezkanaal van 193,3 km en wie het kanaal controleert, heeft een enorme invloed op de wereldwijde aanvoerroutes voor olie, graan en scheepvaart.

Waarom Gaza belangrijk is
De VS hadden ooit voorgesteld om zo’n 520 kernbommen te gebruiken in de Negev-woestijn (Naqab) om te helpen bij de aanleg van het kanaal. Nu Gaza met de grond gelijk is gemaakt, zijn er naar verluidt plannen om letterlijk de bochten af te snijden en de kosten te drukken door het kanaal dwars door de Palestijnse enclave te leiden. De aanwezigheid van Palestijnen daar zou echter continue ‘een obstakel’ blijven…

Sinds Israël is begonnen met de aanval op de belegerde enclave, heeft het de Palestijnen gedwongen om naar het zuiden te trekken door het noorden van Gaza meedogenloos te bombarderen voordat het weken later een grondinvasie uitvoerde. Volgens statistieken van het Palestijnse Centraal Bureau voor de Statistiek (PCBS) zijn minstens 400.000 Palestijnen uit het noorden naar het zuiden getrokken.

Ongeveer 800.000 Palestijnen zijn achtergebleven in gebieden die als ‘noordelijk’ worden beschouwd – namelijk voorbij het noorden van Wadi Gaza. De willekeurige bombardementen van Israël, die vooral gericht waren op het noorden, hebben ten minste 12.000 mensen gedood in Gaza – voornamelijk burgers, waaronder vrouwen en kinderen.

Israël ontkent plannen te hebben om de Gaza-strook te annexeren, maar heeft opgeroepen tot de ‘vrijwillige migratie’ van Palestijnen in Gaza na beschuldigingen dat het de enclave ‘etnisch zuivert’.

DE VOOR VELEN ONBEKENDE GAZA GASRESERVES..!

Een tweede motivatie voor Netayahu, boven persoonlijke glorie’, is het feit dat Gaza RECHT heeft op haar gasreserves in de Middelandse Zee.. Geologen en grondstof-neconomen hebben bevestigd, dat de bezette Palestijnse gebieden boven grote reservoirs van olie en aardgas liggen, in Gebied C van de Westelijke Jordaanoever en de Middellandse Zeekust voor de Gazastrook, volgens een recent onderzoek van UNCTAD.

Nieuwe vondsten van aardgas in het Levant Basin liggen in de orde van 3,5 miljard m³, terwijl de winbare olie wordt geschat op 1,7 miljard vaten, volgens de studie, getiteld ‘The Economic Cost of Occupation for the Palestinian People: The Unrealized Oil and Natural Gas Potential’.

Dit biedt de mogelijkheid om ongeveer 524 miljard dollar te verdelen onder de verschillende partijen in de regio en vrede en samenwerking te bevorderen tussen de oude strijdende partijen, aldus de studie. Deze fondsen zouden de sociaaleconomische ontwikkeling in het Palestijnse gebied kunnen financieren als onderdeel van de 2030-agenda voor duurzame ontwikkeling van de Verenigde Naties.

Tot nu toe is het de Palestijnse bevolking echter verboden om de olie- en gasreserves in hun eigen land en water te exploiteren om aan hun energiebehoeften te voldoen en fiscale en exportinkomsten te genereren.

Dit verhoogt zowel de alternatieve kosten als de totale kosten voor het Palestijnse volk als gevolg van de bezetting, aldus de studie. Beoordeling van de economische kosten van de bezetting. In een aantal resoluties van de Algemene Vergadering van de VN is UNCTAD gevraagd om de economische kosten van de bezetting voor het Palestijnse volk te beoordelen en hierover verslag uit te brengen.

De studie richt zich op olie en aardgas vanwege de hoge waarde en het cruciale belang ervan om te kunnen voorzien in de Palestijnse basisbehoeften aan energie en fiscale en exportinkomsten. Het identificeert en beoordeelt bestaande en potentiële Palestijnse olie- en aardgasreserves die geëxploiteerd zouden kunnen worden.

Cruciaal zijn ook de nieuwe olie- en aardgasvondsten in het oostelijke Middellandse Zeegebied die Israël voor eigen gewin begint te exploiteren, terwijl deze bronnen als gedeelde bronnen kunnen worden beschouwd, omdat de olie en het aardgas in gemeenschappelijke reservoirs zitten, zo waarschuwt ook de studie:

“Wat een bron van rijkdom en mogelijkheden zou kunnen zijn, kan rampzalig blijken als deze gemeenschappelijke hulpbronnen individueel en exclusief worden geëxploiteerd, zonder inachtneming van internationale wetten en normen,”

Kosten enorm en escalerend
Israëls exploitatie van Palestijnse natuurlijke hulpbronnen, waaronder olie en aardgas, brengt voor het Palestijnse volk enorme kosten met zich mee die escaleren naarmate de bezetting voortduurt,aldus de studie. Het benadrukt de eigenaardigheden van olie en aardgas als niet-hernieuwbare hulpbronnen en stelt dat de huidige generaties niet noodzakelijk de enige eigenaars zijn van deze hulpbronnen, die zich uitstrekken over landsgrenzen. En daarom gezamenlijk eigendom kunnen zijn of worden van meerdere staten en generaties.

De studie beveelt ook verdere gedetailleerde studies aan om het recht van het Palestijnse volk op hun afzonderlijke natuurlijke hulpbronnen duidelijk vast te stellen, evenals hun rechtmatige aandeel in de gemeenschappelijke hulpbronnen die collectief eigendom zijn van verschillende buurlanden in de regio, waaronder Israël. De studie komt in de aanloop naar de publicatie van het rapport van UNCTAD over haar hulp aan het Palestijnse volk, die gepland staat voor 10 september.

Maar het is volkomen duidelijk: als Israël erin slaagt de Palestijnen uit Gaza te verwijderen, wat wellicht nu onmogelijk lijkt, is de ‘beloning’ gigantisch. Een honderden-miljarden-dollar-reward.. Helpt u mee het publiek bewust te maken van deze diepere samenhangen, want misschien zou het goed zijn als het wereldpubliek deze keer vooraf slimmer is, dan achteraf.