Revolutionair: het Volkstribunaal..!

x

x

x

‘Er is maar één Wet,
namelijk de Wet die alle andere wetten overheerst.
Dit is de Wet van onze creator.

De Wet van menselijkheid, recht en gelijkheid.’

Edmund Burke – 1780

x

x

Revolutionair: het Volkstribunaal..!

2014 WantToKnow.nl/.be

x

Waarom een volkstribunaal? Als je tevreden bent met het huidige bestel, de bestaande rechtspraak en de manier van wetsvorming, dan is deze informatie niet voor jou bedoeld. Maar heb je begrepen, door persoonlijke of indirecte ervaringen, dat het huidige systeem van rechtbanken niet de gewone mens dient, maar feitelijk onze mensenrechten schendt, dan zal het volgende je beslist interesseren. Door ervaring hebben we vastgesteld dat het huidige rechtssysteem zichzelf niet objectief kan beoordelen. Als er een onenigheid met een bestuursorgaan optreedt, trek je als burger  vaak aan het kortste einde. Je wordt gedwongen in langdurige, gecompliceerde procedures. Deze zijn vaak ook nog behoorlijk kostbaar. Dit alles om je gelijk te krijgen, wat eigenlijk  al bij aanvang duidelijk en bewijsbaar was.

Vaak is het een getouwtrek om regeltjes en procedures, waar je als normale mens al gauw in verdrinkt. Wordt er één klein procedurefoutje gemaakt, dan heb je alsnog je gelijk  verspeeld, alsof het een spelletje is. Dit is een citaat van John Hancock in 1777: ‘Als we geen rechtbanken hebben die zijn opgericht en in stand worden gehouden door het volk, maar in plaats daarvan door omkoopbare rechters, dan zullen we geen Republiek hebben… Onze constitutie en onze natie staat of valt bij de onafhankelijkheid van onze rechtbanken.’ Daarom is er door burgers voorzien in dit falen der rechtspraak, door het oprichten van een volkstribunaal..

Is het volkstribunaal iets nieuws?
Het volkstribunaal is uit onze samenleving erdwenen, maar vroeger, voordat er overheersers waren, was het er een vast onderdeel van. In feite reguleerde het volkstribunaal het leven voor de woongemeenschappen. Als er een dispuut was of iemand had iets gedaan wat een ander had geschonden, dan werd dit volgens de procedures van het volkstribunaal voor alle betrokkenen tot een zo optimaal mogelijke oplossing gebracht.

Daarbij was een ieder er zich van bewust dat een juiste uitspraak van belang was voor de veiligheid, vrijheid en soevereiniteit van de groep of gemeenschap. We dienen te begrijpen dat rechtspreken geen professie is, maar een menselijke kwaliteit. Zodra we ons oordeel gaan baseren op regeltjes wordt deze menselijke kwaliteit steeds meer naar de achtergrond  verdrongen. Men krijgt dan zijn gelijk omdat het geschreven staat en niet omdat men het zou hebben.

Daarom bestaat een jury van een volkstribunaal uit meerdere mensen, normaal gesproken minimaal 12. Als deze mensen, aan de hand van het aangeleverde bewijs en het verweer  van de gedaagde, unaniem tot de uitspraak komen, dat iemand terecht gewezen dient te worden, dan is dit onherroepelijk. Het vonnis dient de gemeenschap in zijn geheel te dienen,  dus ook de veroordeelde.

Is onze samenleving niet veel te complex geworden voor een volkstribunaal?
De vraag ‘wie dient wie’ is hier meer op zijn plaats. Zijn wij er voor de samenleving of is het andersom? Zijn we bereid om onze vrijheid en menselijkheid op te geven voor een economie? Of hebben we dit reeds gedaan? Vooral de laatste decennia zijn we in versnelde mate vervreemd van de controleorganen van onze maatschappij. Dit is duidelijk merkbaar
aan de politieke desinteresse onder de mensen en het geringe aantal juridische procedures die door burgers wordt gestart.

De bevolking verliest elke dag meer, het vertrouwen in het systeem en kan zich hier niet meer in vinden. Aan de andere kant neemt de gewelddadigheid toe en vervreemden we steeds meer van elkaar. Leven we in een maatschappij of in een samenleving? In een maatschappij kennen we rechtbanken die rechtspreken op basis van een bedrijfsreglement. Daar is de persoon/medewerker ondergeschikt aan de regels. Personen zijn dienend aan die maatschappij.

In een samenleving spreken mensen recht middels een Volkstribunaal. Daar zijn alle mensen gelijkwaardig en gehouden aan de natuurwet. Niet kennis van wetten en regels, maar  gezond verstand en handelen volgens het moreel kompas volstaan. Overheden, rechtbanken en bedrijven zijn in dat geval dienend aan de mensen. Volgens de huidige wetgeving  worden wij inderdaad gezien als een product en vertegenwoordigt de mens alleen nog maar een economische waarde.

De vraag die hieruit volgt luidt: wie dient deze civiele of burgerwetgeving? Blijkbaar niet de mens, want als zodanig komt hij in deze wetgeving niet voor. Hier is alleen sprake van burgers, ingezetenen, belastingplichtigen en natuurlijke personen. Willen we terugkeren naar een menselijke samenleving, dan dienen we als eerste deze te vereenvoudigen, zodat iedereen ook weer kan begrijpen hoe dingen functioneren. Daarmee keert ook de mogelijkheid tot controle weer terug. Het volkstribunaal is een eerste stap in die richting, omdat het recht dan weer in handen komt van diegene die er recht op hebben. Vervolgens dienen we de kleur uit ons huidig bestuur te halen en weer transparant met elkaar om te gaan. Ook hiervoor is het tribunaal de natuurlijke basis.

Inleiding dagvaarding medewerkers van de Staat der Nederlanden
Het Nederlandse Volkstribunaal wil op korte termijn de Staat der Nederlanden ter verantwoording roepen, op grond van het op grove wijze schenden van mensenrechten.   Dit mag voor het grote publiek duidelijk worden, want elke (internationale) erkenning van een Rechtstaat is gebaseerd op haar belofte tot het respecteren van de mensenrechten binnen deze Staat. Maar zeggen dat men er zich aan zal houden en het ondertekenen van internationale verdragen voor mensenrechten geven nog geen garantie voor de daadwerkelijke uitvoering ervan. Een oprecht mens zal zonder enige twijfel de stelling dat een Staat geen mensenrechten mag schenden voor haar bestuurlijke organisatie volmondig met JA bekrachtigen.

De Staat probeert in samenwerking met andere naties onze vrijheden en daarmee rechten te beperken onder de noemer van bescherming tegen boze machten. Ondertussen weten we uit verschillende bedreigingen (9/11, aanslag in de metro van Londen, ISIS, MH17, Midden-Oosten, etc) dat de westerse regeringen keihard áchter de organisatie van deze terroristische aanslagen steken! Hiermee hebben ze de mensen ‘gemotiveerd’ om afstand van hun rechten (vrijheden) te doen. In de VS is zulks gepaard gegaan, via het aannemen van de ‘Patriot Act’, de valse naam als vlag op een modderschuit meevoerend.

Door afstand van hun burgerrechten te doen zou de Staat hen door een betere controle beter kunnen beschermen, zo luidde het verhaal. En zo luidt het nog té vaak. Deze motivatie is echter gepaard gegaan met misleiding en bedrog en daarmee zijn weer onze rechten geschonden. Deze toestemming (van een onbepaald aantal mensen) is dus onrechtvaardig verkregen en we hebben daarmee het recht dit weer ongedaan te maken. Het bovenstaande in overweging nemende is het noodzakelijk om nog een stap dieper in onze mensenrechten te duiken.

Ook een volk (vrijwillig of onder dwang) mag geen mensenrechten schenden. Als (een deel van) een volk zich meent te moeten beschermen door afstand te doen van haar rechten, dan kan men andere mensen, die zelf geen mensenrechten hebben geschonden daar niet mee duperen. Dat zou een schending van hun rechten zijn. De mensenrechten zijn erop gebaseerd, dat je recht hebt op onschendbaarheid, zolang je niet iemands rechten hebt geschonden.

Dit is de basis van gerechtigheid en gelijkwaardigheid in rechten. Het is het principe van Creatie dat elk kind dat geboren wordt, begiftigd is met onvervreemdbare vrijheden, die geen enkele autoriteit, wet, regering of religie kan beperken of afschaffen. Elke kracht die dat probeert staat gelijk aan tirannie en is onwettig.

Dat regeren op basis van gelijkwaardigheid niet mogelijk is zal een ieder op den duur wel duidelijk worden. Deze terechtzitting is ook niet bedoeld om aan te geven hoe het beter kan, maar alleen om vast te stellen dat het zo niet verder kan gaan. Op basis van mensenrechten wordt het begrip democratie een utopie. Een democratie, waarbij de minderheid van de bevolking moet doen, wat de meerderheid van de bevolking denkt te willen, schendt per definitie mensenrechten. Waarom hanteren we dit model nog steeds als het meest ideale systeem?

Wat is Recht en wat is Wet?
Dit is alleen maar uit het Natuurlijke Recht of Geboorterecht af te leiden. Zoals gemeld, zijn onze mensenrechten erop gebaseerd, dat je onschendbaar bent, zolang je niet iemand anders zijn rechten hebt geschonden; de basis van gelijkwaardigheid in rechten. Er is niemand die dit feitelijk kan tegenspreken. De paus kan beweren dat hij de plaatsvervanger van God op aarde is, maar aangetoond is dat tot op heden nog niet.

Bovendien gedraagt hij zich niet als zodanig…Iemand kan in de overtuiging zijn, dat hij voor een hogere macht werkzaam is, maar dat geeft hem nog niet de legitimiteit om andermans rechten te schenden. Als er zoiets als een hogere autoriteit bestaat, dan zal deze nooit mensenrechten schenden of anderen opdracht geven dit te doen, omdat hij daarmee zijn autoriteit verliest.

Omdat mensenrechten onvervreemdbaar, fundamenteel en onweerlegbaar zijn, is dit de enige Wet op het gebied van rechtspraak. Al het andere is daarvan afgeleid en noemen we regelgeving. Deze is bedoeld om De Wet te beschermen. Regelgeving overtreden is dus niet per definitie een schending van rechten en dwingt niet altijd tot correctionele maatregelen. Daarentegen kan men De Wet schenden zonder het overtreden van regelgeving. We dienen ons dus te baseren op De Wet, samengevat in één regel:

Je hebt recht op onschendbaarheid, zolang je andermans rechten niet schendt.

Zolang zij niet wordt weerlegd is dit een Natuurwet.

Wanneer is een Staat en Rechtstaat?
Vandaag de dag erkennen we de Staat als een legitieme autoriteit. Maar waar is deze legitimiteit daadwerkelijk op gebaseerd…? We hebben niet alleen met elkaar afgesproken om de mensenrechten te respecteren, maar we beschouwen dat als een onvervreemdbaar, fundamenteel recht. Iedereen heeft zich daaraan te houden, ook de mensen die wij aanwijzen om zaken voor ons te regelen.

In Nederland en omringende landen is het rechtssysteem geïnstitutionaliseerd. Daarvoor heeft de Nederlandse Staat het monopolie of alleenrecht op rechtspraak geclaimd. Niemand anders mag op Nederlands grondgebied rechtspreken. Tevens heeft zij het monopolie op geweldpleging geclaimd, om haar vonnissen ten uitvoering te kunnen brengen. Absolute voorwaarde is natuurlijk wel, dat de Staat dan iedereen toegang geeft tot een daadwerkelijk rechtsmiddel. Als echter aangetoond kan worden, dat het Nederlandse rechtssysteem de mensen geen toegang geeft tot een eerlijk proces en een daadwerkelijk rechtsmiddel, maar daarentegen systematisch mensenrechten schendt, dan verliest zij niet alleen haar autoriteit tot rechtspreken, maar ook haar gezag als Rechtstaat.

Hoewel een bestuur in dienst staat van haar leden (het volk) en daarmee ondergeschikt is aan het belang van de burgers, zien we in onze huidige maatschappij eerder het tegenovergestelde. De Nederlandse Staat vormt zich momenteel hoofdzakelijk uit hoger opgeleide mensen. Ook zien we vaak dat families generaties lang hoge posities in bestuursfuncties bekleden. Deze hebben vaak weer nauwe connecties met grote industriëlen. Daardoor blijft dit een gesloten groep, een rijke elite die de ‘wetten’ bepaalt. Hun invloed op de media als deel van de elite zorgt ervoor dat de gemiddelde burger gelooft dat hij in vrijheid leeft.

Het Nederlands rechtssysteem maakt gebruik van het zogenaamde civiel recht (handelsrecht) of burgerrecht. In dit rechtssysteem wordt de mens in de wet weergegeven als een Natuurlijk Persoon. Dit is niet de mens zelf, maar een juridische entiteit of rechtspersoon, zoals ook bedrijven en instellingen rechtspersonen zijn. Door de mens als Natuurlijk Persoon te behandelen wordt hij handelswaar. Door deze constructie wordt de mens zijn rechten ontnomen, omdat de rechtbank voorts de mens alleen nog maar als juridische entiteit waarneemt.

Een juridische entiteit is onderdeel van het handelsrecht en heeft geen mensenrechten. Deze regels (wetten) opstellen schendt nog geen mensenrechten, hoewel de intentie al aantoonbaar is. De uitvoering van de rechter doet dit echter wel, maar de rechter beweert dat hij slechts de wet (regels) toepast. En zo vervallen we in een vicieuze cirkel, waarbij de mens en zijn rechten nagenoeg altijd het onderspit delft.

Rechten zijn onvervreemdbaar. Zodra aan rechten voorwaarden worden verbonden, dan zijn het geen rechten meer, maar privileges. Dat is wat de Nederlandse Staat feitelijk doet. Ze stelt aan alles voorwaarden. Ze heeft voor alles procedures. Als mens wordt je in deze procedures gedwongen. De zaak dan vaak niet meer te overzien en men is dan genegen om ‘professionele’ hulp van een advocaat in te roepen. Deze volgt echter weer de Nederlandse wetgeving en ziet de mens weer als natuurlijk persoon. Hij past vervolgens allerlei regeltjes (procedures) toe die mensenrechten schenden.

Een regel die uit De Wet voortvloeit is dat we recht hebben op een eerlijk proces. Dat we in staat worden gesteld om onszelf te verdedigen en bewijslast om onze onschuld te bewijzen mogen verzamelen. Dat diegene die over ons oordeelt alle aangedragen feiten in overweging neemt, ook het feit dat je een mens bent en van daaruit neutraal rechtspreekt. Dit dient de Nederlandse Rechtstaat ons als mens te garanderen. Zodra het noodzakelijk wordt om je recht te krijgen via procedures, dan is er blijkbaar geen daadwerkelijk rechtsmiddel aanwezig.

Het Nederlands recht kent het hoger beroep. Als door een lagere rechtbank een uitspraak wordt gedaan, waarmee je het niet eens bent, dan kan je hoger beroep aantekenen. De hoogste rechtbank is uiteindelijk de Hoge Raad. Ons wordt echter in eerste instantie de lagere rechtbank toegewezen. Ook hier heb ik reeds recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel en een eerlijk proces. Ook hier mogen geen mensenrechten worden geschonden. Als op dit niveau van rechtspraak geen aanspraak kan worden gemaakt op een eerlijk proces, wat heeft een hoger beroep dan voor zin. Bovendien stelt de Nederlandse rechtspraak het verplicht dat ik mij laat vertegenwoordigen door een advocaat. Dus een hoger beroep in de Nederlandse wetgeving schendt mensenrechten. In dit systeem loop ik als mens volledig vast als ik aanspraak maak op mijn rechten.

Onze hele samenleving valt of staat met een eerlijke rechtspraak. Als politie, de belastingdienst en andere ambtenaren mensenrechten schenden, dan dient dit door een daadwerkelijk rechtsmiddel gecorrigeerd te worden. Anders ontspoort het systeem. Dat is wat we nu waarnemen. Hoe dit alles is ontstaan is op dit moment niet zo relevant. We willen met deze zaak alleen maar vaststellen hoe het op dit moment functioneert. Daarvoor hebben we van 6 willekeurige mensen in totaal 9 gerechtelijke uitspraken gedocumenteerd en vastgelegd. Bij deze vaststelling van de schending van mensenrechten binnen een rechtssysteem, dient deze schending direct en daadwerkelijk te worden opgelost. Vindt deze correctie niet direct plaats, dan is er op dat moment geen daadwerkelijk rechtsmiddel meer aanwezig.

De vaststelling hebben we voorgelegd aan de daarvoor verantwoordelijke personen met het dringende verzoek om correctionele maatregelen te treffen tot herstel van het rechtssysteem. Dit is in eerste instantie aan het bestuur van de betreffende rechtbanken gedaan. Als hierop niet inhoudelijk wordt gereageerd, dan wordt de verantwoordelijke minister van justitie daarvan op de hoogte gesteld met hetzelfde verzoek. Bij het uitblijven van een inhoudelijke reactie van zijn zijde wordt zijn baas, de minister president van de Staat der Nederlanden om ingrijpen verzocht in deze kritische staatsaangelegenheid.

Daarmee hebben we alle verantwoordelijke personen van het Nederlandse rechtssysteem de kans gegeven om in te grijpen en om te corrigeren. Als zij hierop niet adequaat reageren, dan hebben we tevens vastgesteld, dat de verantwoordelijken niet de noodzaak inzien voor het in stand houden van een daadwerkelijk rechtsmiddel.

Deze vaststelling leggen we vervolgens voor aan een 25-koppige jury van een volkstribunaal. Daarvoor worden alle betrokkenen door het tribunaal gedagvaard, dus de rechters, bestuursleden van rechtbanken en verantwoordelijke ministers. De gedaagden krijgen 10 dagen de tijd om aan te geven of ze gebruik willen maken van hun recht op verweer tegen de aanklachten. Zij kunnen de bewijslast opvragen en hun verweer schriftelijk indienen. Ze kunnen ook mondeling worden gehoord. Dit zal dan op video worden opgenomen en toegevoegd worden aan het strafdossier. Alle dossiers worden dan via de website gepubliceerd, zodat een ieder in staat is om de aanklachten, de eisen, de bewijslast en verweren in te zien. De juryleden zullen dan met deze informatie tot een oordeel komen. De uitspraak van de jury dient unaniem te zijn.

Eerste stappen..
Voor het volkstribunaal worden groepen gevormd die zijn ingedeeld volgens de nationale gerechtelijke arrondissementen. Elke regio vormt op deze manier zijn eigen tribunaal, gesteund door een landelijk netwerk. Voordat we over kunnen gaan tot een lokale rechtspraak volgens het Gewoonterecht, dienen we eerst een aantal nationale misstanden recht te
zetten. Als de Staat de aanspraak op rechtspreken al had, dan heeft ze deze verloren door het op grote schaal schenden van de mensenrechten. Hiervan hebben we voldoende  bewijsmateriaal voorhanden. Het is nu zaak om deze bewijslast voor te leggen aan de te vormen jury’s, zodat de stem van het volk deze handelingen veroordeelt en de daders ter  verantwoording roept.

x

Kevin Annett en het wereldwijde kindermisbruik
Hoe is het mogelijk dat wereldwijd een elite zichzelf buiten schot houdt, door elkaar de hand boven het hoofd te houden in een zaak als kindermisbruik..!? Wanneer we kijken naar hoe het Volkstribunaal zijn werk heeft gedaan in deze gevallen, waarbij met name Kevin Annett de grote voortrekker was, dan zien we dat er veel is bereikt. Vooral voor de slachtoffers is er eindelijk een luisterend oor van juridisch deskundigen en een veroordeling, op basis van ‘common sense’; de wet van het Volk.

We plaatsten hier op de site al eens artikelen over het werk van Kevin Annett, die je bijvoorbeeld HIER en HIER vindt. Met name het rituele kindermisbruik, dat plaatsvindt onder stilzwijgende goedkeuring van een groot deel van de rechterlijke macht in Nederland (waarbij men ook nog eens vermoedt dat een deel bij dit misbruik betrokken is..), kan in de ogen van Kevin Annett niet snel genoeg veroordeeld worden en tot een halt worden gebracht.

Kevin Annett richtte zijn ‘Volkstribunaal-organisatie’ op, International Tribunal into Crimes of Church and State.  Deze internationale organisatie pakt het seksueel misbruik van kinderen aan, dat door priesters en andere geloofsdienaren wordt uitgevoerd, en de systematische cover-up door de Roomse en Anglicaanse kerk en het stilzwijgen door de diverse overheden. Na Toos Nijenhuis komen er regelmatig nieuwe getuigenissen, die bevestigen dat er hoogwaardigheidsbekleders betrokken zijn bij rituele moorden op kinderen in o.a. Nederland. Wie pakt deze mensen dan aan..? De rechterlijke macht van Nederland? Van Engeland? Terwijl daarin wellicht de meest betrokken personen aanwezig zijn?? Precies het verhaal dat rondom Joris Demmink de ronde doet, als zou hij zoveel informatie hebben over zijn mogelijke ’tegenstanders’, dat deze het wel uit hun hoofd laten Demmink aan te pakken. Tja en dan kan een (Nederlands) Volkstribunaal een zeer effectief middel zijn!!

De ontwikkelingen van een dergelijk Nederlands volkstribunaal zijn in volle gang; we houden je op de hoogte!

x

* * *

woensdag 29 oktober 21:00 uur:

Interview met Kevin Annett op Finding Voices Radio

in het programma

‘From the Unseen Worlds

met Jeroen Ghuijs en Heine Wind

x

FindingVoicesRadio.com

* * *