China totaal te kijk gezet door Trump-Pence..!!

x

x

China’s totaal te kijk gezet door Trump-Pence..!!

2018 © WantToKnow.nl/be

x

Het verhaal dat Mike Pence, vice-president van de VS onder president Trump, afgelopen week op het Hudson Institute afstak, zal legendarisch genoemd kunnen worden. De manier waarop hij, in zeg maar ‘aller-aardigste’ bewoordingen de vloer aanveegt met de Volksrepubliek China, is in één woord ongekend. Dit is bijna niet diplomatiek meer te noemen. En toch bevat de speech een zekere waardigheid, maar dan vooral vanuit het perspectief van de het beleid van de VS-overheid in het belang van alle Amerikanen. Geen verhaal vol van de ‘branie’ waarvan Trump regelmatig beticht wordt.

Het ‘Hudson Institute’ is een non-profitorganisatie die 1961 werd opgericht door Herman Kahn, met het doel om het conventionele denken uit te dagen op het gebied van toekomstige, strategische transities. Dit door studies van diverse richtingen (interdisciplinair), zoals defensie, internationale betrekkingen, economie, gezondheidszorg, cultuur en wetgeving elkaar te laten aanvullen. Het instituut wil in dat kader politieke en economische beleidsmakers en wereldleiders begeleiden in het ontwikkelen van beleid, door middel van een programma van publicaties, conferenties, politieke briefings en open aanbevelingen.

Mike Pence beschuldigt China in zijn toespraak van het ‘meddling in America’s democracy’, wat zoveel wil zeggen dat China zich bemoeit met het beïnvloeden van de a.s. tussentijdse verkiezingen. Daarnaast maakt Pence gehakt van de pogingen van China om in de Zuid-Chinese Zee eilanden aan te leggen op uiterst strategische plaatsen, om deze te militariseren.

Maar vooral de pogingen van China om overal in de wereld geld uit te lenen, tegen woekervoorwaarden, worden door Mike Pence in het licht gezet. En juist dáár ligt een uiterst opvallende link met het vermeende beleid van Donald Trump, om de Deep State te ontmaskeren. Immers, deze Deep State wordt grotendeels bestuurd door de rijksten der Aarde. En ja, dan zit je al snel op de Rothschild-familie, die feitelijk áchter de Democratische nominatie van Hillary Clinton stond/staat..!

Maar de Amerikaanse vice-president spreekt uitdrukkelijk ook over de pogingen van China om de Republiek Taiwan trachten te isoleren, door andere naties onder druk te zetten. Kortom een uiterst boeiend verhaal, dat heel duidelijk laat zien, wat de drijvende kracht is achter de politieke beleidsmaatregelen van de regering Trump..!

De financieel-economische banden tussen China en de bancaire machten in de VS
De geschiedenis van Wall Street en Anglo-Amerikaanse financiën in China is er een die zelden wordt besproken in de westerse media of zelfs in de academische wereld, terwijl het veel zou verklaren over de verbluffende economische opkomst van China in de afgelopen 70 jaar!!
En zeker ook over de schijnbaar stijgende spanningen tussen China en de VS vandaag de dag. Het is moeilijk te zeggen of er sprake is van echte spanning en vijandschap vanwege de geloofwaardige rivaliteit tussen de VS en China, of dat alles verloopt volgens een bredere, diepere, veel langere termijnplanning op basis van gewenste, duurzame en dus politieke coördinatie.

Grote investeringsbanken uit de VS, het VK en de EU zijn nieuwkomers in de ontluikende obligatiesector van China, maar blijven ook al lang aanwezig op het gebied van de financiële en economische ontwikkeling van China. Dergelijke factoren moeten worden afgewogen tegen andere historische gegevens bij de beoordeling van de recente dreiging van China om ‘Amerikaanse staatsobligaties te dumpen’ en om uiteindelijk het gevoel van symbiose tussen de VS en China te zien, en waarom.

Zijn banken zoals JP Morgan Chase, Goldman Sachs, Citigroup, Standard Chartered, BNP Paribas, Deutsche Bank en andere noodzakelijkerwijs tegen een ‘obligatiereeks’ en een bredere trash van Amerikaanse schulden? Of niet zozeer? Wie profiteert er meer specifiek van? In een video-aflevering van Money & Fear wordt de monetaire en politieke geschiedenis van Wall Street en Beijing onder de loep genomen. Details vam deze geschiedenis, worden niet gedeeld, laat staan geanalyseerd, door de reguliere zakelijke pers, die zogenaamd verslag uitbrengt over de handel tussen de VS en China, tarieven en/of valutaoorlogen, zelfs.

Banden met Rothschild-China en Rockefeller-China losgesneden..
Deze speech van Pence is dus van groot belang, als we kijken naar de ontwikkelingen achter de schermen, in het kader van de ‘Q-Anon’-fenomeen. (HIER) Wanneer we kijken naar de historie van de ontwikkelingen van China, zien we dat Rothschilds en de Rockefellers, als kapitaalkrachtige mega-bankiers, áchter de ontwikkeling van China zitten.

Als we kijken naar de wijze waarop Pence zich afzet tegen bijvoorbeeld de ONMENSELIJKE factoren die nu in China in ontwikkeling zijn, hebben we daar een essentiële vinger op de zere plek in relatie tot Trump’s beleid ten opzichte van dat van zijn voorgangers. De onmenselijkheid van de Chinese bewindvoerders, is een script dat rechtstreeks past in een boek van George Orwell, of in de agenda van de New World Order.. Kijk eens naar deze video over het ‘Social Credit Score’-systeem, dat de Chinese bewindvoerders met grote vaart aan het uitrollen zijn..

 

De speech van Mike Pence

We hebben het transcript van deze speech voor je vertaald; je kunt deze meelezen met de video die je hieronder aantreft.

 

– transcript-

Opmerkingen van vice-president Pence over

Het beleid van de US-regering ten aanzien van China

4 oktober 2018 – The Hudson Institute – Washington, D.C. (transcript)

DE VICE-PRESIDENT:

Dank u, Ken, voor deze vriendelijke introductie. Aan de leden van de Raad van Toezicht, aan Dr. Michael Pillsbury, aan onze voorname gasten en aan u allen die, trouw aan uw missie in deze plaats, ‘op onconventionele wijze aan de toekomst denken — het is een eer om terug te zijn bij het Hudson Instituut.’ Al meer dan een halve eeuw zet dit instituut zich in voor “het bevorderen van wereldwijde veiligheid, welvaart en vrijheid”. En hoewel Hudson’s thuislanden in de loop der jaren zijn veranderd, is er één ding constant: U hebt altijd die vitale waarheid naar voren gebracht, namelijk dat Amerikaanse leiderschap de weg wijst. En nu ik het over leiderschap heb, wil ik beginnen met de groeten van een groot voorstander van Amerikaans leiderschap in binnen- en buitenland — ik breng groeten van de 45ste president van de Verenigde Staten van Amerika, president Donald Trump (Applaus.)

Vanaf het begin van deze regering heeft president Trump van onze relatie met China en president Xi een prioriteit gemaakt. Op 6 april vorig jaar verwelkomde president Trump president Xi in Mar-a-Lago. Op 8 november vorig jaar reisde president Trump naar Beijing, waar de leider van China hem hartelijk welkom heette. In de afgelopen twee jaar heeft onze president een sterke persoonlijke relatie opgebouwd met de president van de Volksrepubliek China, en zij hebben nauw samengewerkt aan kwesties van gemeenschappelijk belang, met name de denuclearisering van het Koreaanse schiereiland.

Maar ik kom hier vandaag voor u, omdat het Amerikaanse volk het verdient om te weten dat Peking op dit moment een totalitaire aanpak door haar regering hanteert, waarbij gebruik wordt gemaakt van politieke, economische en militaire instrumenten en propaganda om zijn invloed en belangen in de Verenigde Staten te bevorderen.

China past deze macht ook pro-actiever dan ooit tevoren toe om invloed uit te oefenen en zich te mengen in het binnenlands beleid en de politiek van dit land. Onder leiding van president Trump hebben de Verenigde Staten vastberaden actie ondernomen om op China te reageren met Amerikaanse actie, door de beginselen en het beleid toe te passen die al lang in deze zalen worden bepleit.

In onze nationale veiligheidsstrategie die de president Trump afgelopen december heeft uitgebracht, beschreef hij een nieuw tijdperk van “grote machtsconcurrentie”. Vreemde landen zijn begonnen, zoals wij schreven, “hun invloed regionaal en wereldwijd opnieuw te bevestigen” en ze “betwisten de geopolitieke voordelen van [Amerika’s] en proberen [in essentie] de internationale orde in hun voordeel te veranderen”.

In deze strategie heeft president Trump duidelijk gemaakt dat de Verenigde Staten van Amerika een nieuwe benadering van China hebben gekozen. Wij streven naar een relatie die gebaseerd is op eerlijkheid, wederkerigheid en respect voor de soevereiniteit, en wij hebben krachtig en snel actie ondernomen om dat doel te bereiken.

Zoals de president vorig jaar tijdens zijn bezoek aan China zei: “We hebben de kans om de betrekkingen tussen onze twee landen te versterken en het leven van onze burgers te verbeteren”. Onze visie op de toekomst is gebaseerd op de beste delen van ons verleden, toen Amerika en China elkaar de hand reikten in een geest van openheid en vriendschap. Toen onze jonge natie in de nasleep van de Revolutionaire Oorlog op zoek ging naar nieuwe markten voor onze export, verwelkomden de Chinezen Amerikaanse handelaars vol ginseng en bont.

Toen China tijdens haar zogenaamde “Century of Humiliation” te lijden had onder vernederingen en uitbuiting, weigerde Amerika mee te doen en pleitte het voor het ‘Open Door’-beleid, zodat we vrijere handel met China konden hebben en hun soevereiniteit konden behouden. Toen de Amerikaanse zendelingen het goede nieuws naar de kusten van China brachten, werden ze geraakt door de rijke cultuur van een oud en levendig volk. En niet alleen verspreidden zij hun geloof, maar diezelfde zendelingen stichtten ook enkele van China’s eerste en beste universiteiten.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, stonden we samen als bondgenoten in de strijd tegen het imperialisme. En in de nasleep van die oorlog zorgde Amerika ervoor dat China lid werd van de Verenigde Naties en een groot vormgever van de naoorlogse wereld. Maar al snel na de machtsovername in 1949 begon de Chinese Communistische Partij autoritair expansionisme na te streven. Het is opmerkelijk om te bedenken dat we slechts vijf jaar nadat onze naties samen hadden gevochten, elkaar bevochten in de bergen en valleien van het Koreaanse schiereiland. Mijn eigen vader zag de strijd op die grens van de vrijheid.

Maar zelfs de brute Koreaanse oorlog kon onze wederzijdse wil om de banden te herstellen die onze volkeren al zo lang met elkaar verbonden waren, niet aantasten. De vervreemding van China ten opzichte van de Verenigde Staten eindigde in 1972, en kort daarna herstelden we diplomatieke betrekkingen en begonnen we onze economieën voor elkaar open te stellen, en Amerikaanse universiteiten begonnen een nieuwe generatie Chinese ingenieurs, bedrijfsleiders, geleerden en ambtenaren op te leiden.

Na de val van de Sovjet-Unie gingen we ervan uit dat een vrij China onvermijdelijk was. Amerika, dat aan het begin van de 21e eeuw optimistisch was, stemde ermee in om Peking open toegang te geven tot onze economie, en we brachten China in de Wereldhandelsorganisatie.

De vorige regeringen hebben deze keuze gemaakt in de hoop dat de vrijheid in China zich in al zijn vormen zou uitbreiden – niet alleen economisch, maar ook politiek, met een nieuw verworven respect voor de klassieke liberale principes, privé-eigendom, persoonlijke vrijheid, godsdienstvrijheid – de hele familie van de mensenrechten. Maar die hoop is onvervuld gebleven.

De droom van vrijheid blijft voor het Chinese volk ver weg. En terwijl Beijing nog steeds lippendienst bewijst aan ‘hervorming en opening’, klinkt het beroemde beleid van Deng Xiaoping nu hol.

In de afgelopen 17 jaar is het BBP van China negen keer zo groot geworden; het is de op één na grootste economie ter wereld geworden. Veel van dit succes werd gedreven door Amerikaanse investeringen in China. En de Chinese Communistische Partij heeft ook gebruik gemaakt van een arsenaal aan beleid dat niet strookt met vrije en eerlijke handel, waaronder tarieven, quota, valutamanipulatie, gedwongen technologieoverdracht, diefstal van intellectueel eigendom en industriële subsidies die als snoep worden uitgedeeld aan buitenlandse investeringen. Dit beleid heeft de productiebasis van Peking gebouwd, ten koste van zijn concurrenten — vooral de Verenigde Staten van Amerika.

De acties van China hebben bijgedragen aan een handelstekort met de Verenigde Staten dat vorig jaar tot US$ 375 miljard is opgelopen — bijna de helft van ons wereldwijde handelstekort. Zoals president Trump net deze week zei, in zijn woorden: “We hebben China de afgelopen 25 jaar opnieuw opgebouwd.”

Nu, door middel van het “Made in China 2025” plan, heeft de Communistische Partij haar vizier gericht op het controleren van 90% van de meest geavanceerde industrieën ter wereld, waaronder robotica, biotechnologie en kunstmatige intelligentie. Om de heersende hoogten van de 21e eeuwse economie te winnen, heeft Peking zijn bureaucraten en bedrijven opdracht gegeven om Amerikaans intellectueel eigendom te verkrijgen — de basis van onze economische leiding — met alle middelen die nodig zijn.

Peking vereist nu vele Amerikaanse bedrijven om hun handelsgeheimen te overhandigen als de kosten van het zakendoen in China. Het coördineert en sponsort ook de overname van Amerikaanse bedrijven om eigenaar te worden van hun creaties. Het ergst van allen, hebben de Chinese veiligheidsagentschappen de in het groot diefstal van Amerikaanse technologie — met inbegrip van scherp-rand militaire blauwdrukken bemachtigd. En met behulp van die gestolen technologie maakt de Chinese Communistische Partij op grote schaal van ploegscharen zwaarden.

China besteedt nu evenveel aan zijn militaire als aan de rest van Azië samen, en Peking heeft prioriteit gegeven aan mogelijkheden om de militaire voordelen van Amerika op het land, op zee, in de lucht en in de ruimte te eroderen. China wil niets minder dan de Verenigde Staten van Amerika uit het westelijk deel van de Stille Oceaan duwen en proberen te voorkomen dat wij onze bondgenoten te hulp schieten. Maar ze zullen falen.

Peking gebruikt ook zijn macht als nooit tevoren.
Chinese schepen patrouilleren routinematig rond de Senkaku-eilanden, die door Japan worden bestuurd. En terwijl de leider van China in 2015 in het Witte Huis in de Rozentuin stond en zei dat zijn land, en ik citeer, “niet van plan was om de Zuid-Chinese Zee te militariseren”, heeft Peking vandaag de dag geavanceerde anti-schip- en anti-luchtraketten ingezet op een archipel van militaire bases die op kunstmatige eilanden zijn gebouwd.

De agressie van China was op vertoning deze week, toen een Chinees marineschip binnen 45 yards van de ‘USS Decatur’ kwam, in de Zuid-Chinese Zee, onder het motto van vrijheid-van-navigatieverrichtingen, dwong het ons schip om snel te manoeuvreren om een botsing te vermijden. Ondanks deze roekeloze pesterijen zal de Amerikaanse marine blijven vliegen, varen en opereren waar het internationaal recht dat toestaat en waar onze nationale belangen dat vereisen. We zullen niet geïntimideerd zijn en we zullen niet afzien van actie. (Applaus.)

Amerika had gehoopt dat de economische liberalisering China tot een groter partnerschap met ons en met de wereld zou brengen. In plaats daarvan heeft China gekozen voor economische agressie, die op zijn beurt zijn groeiende militaire macht heeft aangemoedigd. Evenmin heeft Beijing, zoals we hadden gehoopt, zich in de richting van meer vrijheid voor de eigen bevolking bewogen. Peking heeft een tijd lang gestreefd naar meer vrijheid en respect voor de mensenrechten. Maar in de afgelopen jaren heeft China een scherpe ommezwaai gemaakt in de richting van controle en onderdrukking van het eigen volk.

Vandaag de dag heeft China een ongeëvenaarde staat van toezicht opgebouwd, en het wordt steeds expansiever en opdringeriger – vaak met behulp van Amerikaanse technologie. Wat zij de ‘Great Firewall of China’ noemen, wordt eveneens hoger, waardoor de vrije informatiestroom naar het Chinese volk drastisch wordt beperkt.

En tegen 2020 willen de Chinese heersers een Orwelliaans systeem implementeren dat uitgaat van het beheersen van vrijwel elk facet van het menselijk leven – de zogenaamde ‘Social Credit Score’. In de woorden van de officiële blauwdruk van dat programma, zal het “de betrouwbare mensen in staat stellen om overal onder de hemel te zwerven, terwijl het voor de in diskrediet geraakte mensen moeilijk wordt om een enkele stap te zetten”.

En als het gaat om religieuze vrijheid, is er een nieuwe golf van vervolging op Chinese christenen, boeddhisten en moslims.

Vorige maand sloot Beijing een van China’s grootste ondergrondse kerken. In het hele land zijn de autoriteiten bezig met het afbreken van kruisen, het verbranden van bijbels en het opsluiten van gelovigen. En Peking heeft nu een akkoord bereikt met het Vaticaan, dat de openlijk-atheïstische communistische partij een directe rol geeft bij de benoeming van katholieke bisschoppen. Voor de christenen in China zijn dit wanhopige tijden.

Peking is ook hard in het optreden tegen het Boeddhisme. In het afgelopen decennium hebben meer dan 150 Tibetaanse boeddhistische monniken zich in brand gestoken om te protesteren tegen de onderdrukking van hun geloof en cultuur door China. En in Xinjiang heeft de Communistische Partij maar liefst een miljoen moslim Oeigoeren gevangen gezet in regeringskampen waar ze de klok rond hersenspoeling ondergaan. Overlevenden van de kampen hebben hun ervaringen beschreven als een bewuste poging van Beijing om de Oeigoerse cultuur te wurgen en het moslimgeloof uit te roeien.

Zoals de geschiedenis echter aantoont, houdt een land dat zijn eigen volk onderdrukt daar zelden op. En Peking streeft er ook naar om zijn bereik over de hele wereld uit te breiden. Zoals Hudson’s eigen Dr. Michael Pillsbury heeft geschreven: “China heeft zich verzet tegen de acties en doelstellingen van de Amerikaanse regering. China bouwt inderdaad zijn eigen relaties op met de bondgenoten en vijanden van Amerika die in tegenspraak zijn met de vreedzame of productieve bedoelingen van Beijing”.

In feite gebruikt China de zogenaamde ‘schuldendiplomatie’ om zijn invloed uit te breiden. Vandaag de dag biedt dat land honderden miljarden dollars aan infrastructuurleningen aan regeringen van Azië tot Afrika, Europa en zelfs Latijns-Amerika. Toch zijn de voorwaarden van die leningen in het beste geval ondoorzichtig, en de voordelen vloeien steevast voor een overweldigende meerderheid naar Beijing.

Vraag Sri Lanka, dat een enorme schuld op zich heeft genomen om Chinese staatsbedrijven een haven van twijfelachtige commerciële waarde te laten bouwen. Twee jaar geleden kon dat land zich zijn betalingen niet langer veroorloven, waardoor Peking Sri Lanka onder druk zette om de nieuwe haven rechtstreeks in Chinese handen te geven. Het kan binnenkort een voorwaartse militaire basis worden voor China’s groeiende blauw-waterzeemacht.

Op ons eigen halfrond heeft Peking een levenslijn verlengd naar het corrupte en incompetente Maduro-regime in Venezuela dat zijn eigen volk onderdrukt. Zij beloofde US$ 5 miljard aan dubieuze leningen, die met olie moesten worden terugbetaald. China is ook de grootste schuldeiser van dat land, dat het Venezolaanse volk opzadelt met meer dan US$ 50 miljard aan schulden, zelfs als hun democratie verdwijnt. Peking is ook van invloed op de politiek van sommige landen door directe steun te verlenen aan partijen en kandidaten, die beloven de strategische doelstellingen van China te verwezenlijken.

En sinds vorig jaar alleen al heeft de Chinese Communistische Partij drie Latijns-Amerikaanse landen ervan overtuigd om de banden met Taipei te verbreken en Beijing te erkennen. Deze acties vormen een bedreiging voor de stabiliteit van de Straat van Taiwan, en de Verenigde Staten van Amerika veroordelen deze acties. En terwijl onze regering ons één-China-beleid zal blijven respecteren, zoals blijkt uit de drie gezamenlijke communiqués en de wet op de betrekkingen met Taiwan, zal Amerika altijd geloven dat de omarming van de democratie door Taiwan een betere weg toont voor álle Chinezen. (Applaus.)

Dit zijn slechts enkele van de manieren waarop China zijn strategische belangen in de wereld heeft proberen te bevorderen, met een toenemende intensiteit en verfijning. Toch hebben alle vorige regeringen de acties van China bijna genegeerd. En in veel gevallen hebben zij hen daarbij geholpen. Maar die dagen zijn voorbij. Onder leiding van president Trump hebben de Verenigde Staten van Amerika onze belangen met hernieuwde Amerikaanse kracht verdedigd.

We hebben de sterkste militairen in de geschiedenis van de wereld nog sterker gemaakt. Begin dit jaar, ondertekende president Trump een wet die de grootste verhoging van onze nationale defensie behelst, sinds de dagen van Ronald Reagan. US$ 716 miljard om de sterkte van het Amerikaanse leger tot elk domein uit te breiden.

We moderniseren ons nucleaire arsenaal. We zijn bezig met de ontwikkeling van nieuwe geavanceerde gevechtsvliegtuigen en bommenwerpers. We bouwen een nieuwe generatie vliegdekschepen en oorlogsschepen. We investeren als nooit tevoren in onze strijdkrachten. En dit omvat het initiëren van het proces om de United States Space Force op te richten om onze voortdurende dominantie in de ruimte te verzekeren. En we hebben actie ondernomen om meer mogelijkheden in de cyberwereld te bemachtigen, teneinde afschrikking van onze tegenstanders op te bouwen.

Volgens orders van president Trump, verhogen wij ook invoertarieven tot US$ 250 miljard op Chinese goederen, waarbij de hoogste tarieven specifiek gericht zijn op de geavanceerde industrieën die Peking probeert te onderscheppen en te controleren. En zoals de president ook duidelijk heeft gemaakt, zullen we nog meer tarieven gaan heffen, met de mogelijkheid om dat aantal aanzienlijk, méér dan te verdubbelen, tenzij er een eerlijke en wederkerige overeenkomst wordt gesloten. (Applaus.)

Deze acties  -zijn oefeningen van de Amerikaanse kracht- hebben een grote impact gehad. De grootste beurs van China is in de eerste negen maanden van dit jaar met 25% gedaald, voor een groot deel omdat onze regering sterk staat tegenover de handelspraktijken van Beijing. Zoals president Trump duidelijk heeft gemaakt, willen we niet dat de Chinese markten eronder lijden. In feite willen we dat ook zij gedijen. Maar de Verenigde Staten willen dat Beijing een vrij, eerlijk en wederkerig handelsbeleid voert. En we zullen daarin blijven staan en eisen dat ze dat ook gaan doen. (Applaus.)

Helaas hebben de heersers van China tot nu toe geweigerd die weg in te slaan. Het Amerikaanse volk verdient het om dat te weten: Als reactie op het sterke standpunt dat president Trump heeft ingenomen, voert Beijing een alomvattende en gecoördineerde campagne om de steun voor de president, onze politieke agenda en de meest gekoesterde idealen van ons land te ondermijnen. Ik wil u vandaag vertellen over datgene wat we weten over de acties die China hier in ons land onderneemt; sommige daarvan hebben we ontleend aan inlichtingenstudies, waarvan sommige openbaar toegankelijk zijn. Maar het zijn allemaal feiten.

Zoals ik al eerder heb gezegd, hanteert Beijing op dit moment een hele regeringsaanpak om zijn invloed en belangen te bevorderen. Het gebruikt deze macht op meer proactieve en dwingende wijze om zich te mengen in het binnenlands beleid van dit land en zich te mengen in de politiek van de Verenigde Staten. De Chinese Communistische Partij beloont of dwingt Amerikaanse ondernemingen, filmstudio’s, universiteiten, denktanks, geleerden, journalisten, en lokale, staat, en federale ambtenaren.

En het ergste van alles is dat China een ongekende inspanning heeft geleverd om de Amerikaanse publieke opinie, de verkiezingen van 2018 en het klimaat voor de presidentsverkiezingen van 2020 te beïnvloeden. Om het ronduit te zeggen: het leiderschap van president Trump werkt; en China wil een andere Amerikaanse president. Er kan geen twijfel over bestaan: China bemoeit zich met de Amerikaanse democratie. Zoals president Trump vorige week nog zei, hebben we, in zijn woorden, “vastgesteld dat China heeft geprobeerd zich te mengen in onze aanstaande [tussentijdse] verkiezingen”.

Onze inlichtingendiensten vertellen dat ‘China de V.S. en lokale overheden en ambtenaren bewerkt, om om het even welke verdeeldheid tussen federale en lokale niveaus op beleid te exploiteren. Het gebruikt splijtende kwesties, zoals handelstarieven, om de politieke invloed van Peking vooruit te helpen’. In juni van dit jaar, verspreidde Peking een gevoelig document, getiteld ‘Propaganda en Censuur’. Het heeft daarin zijn strategie uiteengezet en het regime stelde dat China, in haar woorden, ‘nauwkeurig en zorgvuldig de verschillende binnenlandse groepen uit elkaar moet splitsen in de Verenigde Staten van Amerika.’

Daartoe heeft Peking heimelijke actoren, frontgroepen en propagandamogelijkheden gemobiliseerd om de perceptie van de Amerikanen van het Chinese beleid te veranderen. Zoals een seniorlid van onze inlichtingengemeenschap het me deze week vertelde: “Wat de Russen doen verbleekt in vergelijking met wat China doet in dit land.” En het Amerikaanse volk verdient dit te weten!

Hooggeplaatste Chinese functionarissen hebben ook geprobeerd invloed uit te oefenen op bedrijfsleiders om hen aan te moedigen onze handelsactiviteiten te veroordelen, door gebruik te maken van hun wens om hun activiteiten in China voort te zetten. In een recent voorbeeld dreigde China een bedrijfsvergunning voor een groot Amerikaans bedrijf te weigeren als zij weigerden zich uit te spreken tegen het beleid van de regering Trump.

En als het aankomt op het beïnvloeden van de middenmoot, hoeft u alleen maar te kijken naar de importtarieven van Beijing in reactie op de onze. De tarieven opgelegd door China, richten zich tot op heden specifiek op industrieën en staten, die een belangrijke rol zouden spelen in de voor-verkiezingen van 2018. Volgens een schatting heeft meer dan 80% van de Amerikaanse provincies waarop China zich richtte, in 2016 voor president Trump en mijzelf gestemd; nu wil China dat deze kiezers zich tégen ons bestuur keren..

En China doet ook direct een beroep op de Amerikaanse kiezers. Vorige week, betaalde de Chinese overheid om een multipage-supplement te hebben dat in het Register van Des Moines wordt opgenomen — het document van verslag van de thuisstaat van onze Ambassadeur aan China, en een centrale staat in 2018 en 2020. Dit supplement, dat werd geschreven om op een nieuwsartikel te lijken, verwierp ons handelsbeleid, met woorden als ‘roekeloos’ en ‘schadelijk voor Iowans’.

Gelukkig hebben Amerikanen geen trek in deze zaken. Zo staan bijvoorbeeld de Amerikaanse landbouwers achter deze president en zien ze echte resultaten van de sterke maatregelen die hij heeft genomen, met inbegrip van de handelsovereenkomst tussen de V.S. -Mexico-Canada van deze week, waar wij wezenlijk Noord-Amerikaanse markten voor de producten van de V.S. hebben geopend. De USMCA is een grote overwinning voor Amerikaanse boeren en Amerikaanse fabrikanten. (Applaus.)

Maar de acties van China zijn niet alleen gericht op het beïnvloeden van ons beleid en onze politiek. Peking onderneemt ook stappen om zijn economische hefboomwerking en de allure van hun grote markt te benutten om zijn invloed op Amerikaanse bedrijven te vergroten. Peking vereist nu Amerikaanse joint ventures die in China opereren om vast te stellen wat zij ‘partijorganisaties’ noemen binnen hun bedrijf, waardoor de Communistische Partij een stem krijgt — en misschien een veto — in het inhuren en investeringsbeslissingen.

De Chinese autoriteiten hebben ook de bedrijven van de V.S. bedreigd die Taiwan als afzonderlijke geografische entiteit afschilderen, of die van Chinees beleid inzake Tibet afdwalen. Peking dwong Delta Airlines om zich publiekelijk te verontschuldigen voor het feit dat het Taiwan, niet als een ‘provincie van China’ op zijn website heeft genoemd. En het zette de Marriott-hotelketen onder druk, om een Amerikaanse werknemer die alleen maar van een tweet over Tibet verzond, te ontslaan.

En Beijing eist routinematig dat Hollywood China in een strikt positief daglicht stelt. Het straft studio’s en producenten die dat niet doen. De censuur van Peking is snel om films te bewerken of te verbieden die China bekritiseren, zelfs op minder belangrijke manieren. Voor de film, ‘World War Z’, moesten ze de scriptvermelding over een virus eruit knippen, omdat dit uit China komt. De film ‘Red Dawn’ werd digitaal bewerkt om de schurken Noord-Koreaans te maken, niet Chinees. Maar naast zakendoen en entertainment besteedt de Chinese Communistische Partij ook miljarden dollars aan propaganda in de Verenigde Staten en, eerlijk gezegd, over de hele wereld.

China Radio International zendt nu Beijing-vriendelijke programma’s uit op meer dan 30 Amerikaanse verkooppunten, veel in grote Amerikaanse steden. Het China Global Television Network bereikt meer dan 75 miljoen Amerikanen en krijgt zijn marsorders rechtstreeks van zijn communistische partijmeesters. Als hoogste leider van China zette het tijdens een bezoek aan het hoofdkwartier van het netwerk, en ik citeer, de ‘media die door de Partij en de overheid worden geleid zijn propagandafronten en moeten de Partij als hun achternaam hebben’. Het is om die redenen dat het ministerie van Justitie het netwerk vorige maand de opdracht heeft gegeven om zich als buitenlandse agent te laten registreren.

De Communistische Partij heeft ook de Chinese familieleden van Amerikaanse journalisten die te diep wrikken bedreigd en vastgehouden. En het heeft de websites van Amerikaanse media-organisaties geblokkeerd en het moeilijker gemaakt voor onze journalisten om een visum te krijgen. Dit gebeurde nadat de New York Times onderzoeksrapporten over de rijkdom van sommige Chinese leiders had gepubliceerd. Maar de media is niet de enige plaats waar de Chinese Communistische Partij een cultuur van censuur wil bevorderen. Hetzelfde geldt voor de academische wereld.

Ik bedoel, kijk niet verder dan de Chinese Studenten en Geleerden Vereniging, waarvan er meer dan 150 filialen zijn op de Amerikaanse campussen. Deze groepen helpen sociale evenementen te organiseren voor een aantal van de meer dan 430.000 Chinezen die in de Verenigde Staten studeren. Ze waarschuwen ook Chinese consulaten en ambassades wanneer Chinese studenten en Amerikaanse scholen van de communistische partijlijn afdwalen.

Aan de Universiteit van Maryland sprak een Chinese studente onlangs bij haar afstuderen over wat zij, en ik citeer, de “frisse lucht van de vrije meningsuiting” in Amerika noemde. De officiële krant van de Communistische Partij heeft haar snel gestraft. Ze werd het slachtoffer van een vuurstorm van kritiek op China’s strak gecontroleerde sociale media, en haar familie thuis werd lastiggevallen. Wat de universiteit zelf betreft, het uitwisselingsprogramma met China – een van de meest uitgebreide van het land – veranderde plotseling van een overstroming in een druppeltje.

China oefent ook op andere manieren academische druk uit. Peking biedt genereuze financiering aan universiteiten, denktanks en geleerden, met dien verstande dat zij ideeën die de Communistische Partij gevaarlijk of aanstootgevend vindt, zullen vermijden. Met name China-deskundigen weten dat hun visa zullen worden uitgesteld of geweigerd als hun onderzoek in tegenspraak is met de gesprekspunten van Beijing.

En zelfs wetenschappers en groepen die Chinese financiering vermijden, zijn het doelwit van dat land, zoals het Hudson Institute uit de eerste hand ontdekte. Nadat u aanbood om een spreker te ontvangen die Beijing niet beviel, leed uw website onder een grote cyberattack, afkomstig uit Shanghai. Het Hudson Institute weet beter dan de meesten dat de Chinese Communistische Partij de academische vrijheid en de vrijheid van meningsuiting in Amerika vandaag de dag probeert te ondermijnen.

Deze en andere acties, als geheel beschouwd, vormen een intensivering van de inspanningen om de Amerikaanse publieke opinie en het Amerikaanse beleid af te brengen van de “America First”-leiding van president Donald Trump. Maar onze boodschap aan de Chinese machthebbers is dit: Deze president zal niet terugkrabbelen. (Applaus.) Het Amerikaanse volk zal niet worden geslingerd. En we zullen sterk blijven staan voor onze veiligheid en onze economie, zelfs als we hopen op betere betrekkingen met Beijing.

Onze regering zal zich vastberaden blijven inzetten voor de bescherming van de Amerikaanse belangen, de Amerikaanse werkgelegenheid en de Amerikaanse veiligheid. Bij de wederopbouw van ons leger zullen wij de Amerikaanse belangen in de Indo-Pacific blijven verdedigen. Als reactie op de handelspraktijken van China zullen wij blijven eisen dat de economische betrekkingen met China vrij, eerlijk en wederkerig zijn. Wij zullen eisen dat Peking zijn handelsbelemmeringen doorbreekt, zijn verplichtingen nakomt en zijn economie volledig openstelt – net zoals wij de onze hebben geopend.

We zullen actie blijven ondernemen tegen Beijing totdat de diefstal van Amerikaans intellectueel eigendom voor eens en voor altijd ophoudt. En we zullen sterk blijven staan totdat Beijing stopt met de roofzuchtige praktijk van gedwongen technologieoverdracht. We zullen de privé-eigendomsbelangen van het Amerikaanse bedrijfsleven beschermen. (Applaus.)

En om onze visie van een vrije en open Indo-Pacific te bevorderen, bouwen we nieuwe en sterkere banden op met landen die onze waarden in de regio delen, van India tot Samoa. Onze relaties zullen voortkomen uit een geest van respect, gebaseerd op partnerschap, niet op dominantie. We smeden nieuwe handelsovereenkomsten op bilaterale basis, net zoals vorige week president Trump een verbeterde handelsovereenkomst met Zuid-Korea heeft ondertekend. En we zullen binnenkort beginnen met historische onderhandelingen over een bilaterale vrijhandelsovereenkomst met Japan. (Applaus.)

Ik ben ook blij te kunnen melden dat wij internationale ontwikkeling en financiële programma’s stroomlijnen. Wij zullen buitenlandse naties een rechtvaardig en transparant alternatief bieden voor China’s schuldenvaldiplomatie. In feite, deze week nog, zal president Trump de BUILD Act in wet ondertekenen.

Volgende maand zal het mijn voorrecht zijn om de Verenigde Staten te vertegenwoordigen in Singapore en Papoea-Nieuw-Guinea, bij ASEAN en APEC. Daar zullen we nieuwe maatregelen en programma’s onthullen ter ondersteuning van een vrije en open Indo-Pacific. En namens de president zal ik de boodschap overbrengen dat de Amerikaanse inzet voor de Indo-Stille Oceaan nog nooit zo sterk is geweest. (Applaus.) En dichter bij huis, om onze belangen te beschermen, hebben we onlangs CFIUS – het Comité voor buitenlandse investeringen – versterkt door onze controle op Chinese investeringen in Amerika op te voeren om onze nationale veiligheid te beschermen tegen de roofzuchtige acties van Beijing.

En als het gaat om de kwaadaardige invloed van Beijing en de inmenging in de Amerikaanse politiek en het Amerikaanse beleid, zullen we dit aan de kaak blijven stellen, ongeacht de vorm die het aanneemt. We zullen samenwerken met leiders op alle niveaus van de samenleving om onze nationale belangen en de meest gekoesterde idealen te verdedigen. Het Amerikaanse volk zal een doorslaggevende rol spelen – en dat is nu al het geval.

Terwijl we hier samenkomen, ontstaat er in heel Amerika een nieuwe consensus. Meer bedrijfsleiders denken verder dan het volgende kwartaal, en denken twee keer na voordat ze zich op de Chinese markt begeven als dat betekent dat ze hun intellectuele eigendom moeten omdraaien of de onderdrukking van Peking moeten tegengaan. Maar er moet meer volgen. Google zou bijvoorbeeld onmiddellijk een einde moeten maken aan de ontwikkeling van de ‘Dragonfly’-app, die de censuur van de Communistische Partij zal versterken en de privacy van Chinese klanten in gevaar zal brengen. (Applaus.)

Het is ook geweldig om meer journalisten te zien die de waarheid rapporteren zonder angst of gunst, diep graven om te vinden waar China zich bemoeit met onze samenleving, en waarom. En we hopen dat Amerikaanse en wereldwijde nieuwsorganisaties zich in toenemende mate zullen blijven aansluiten bij deze inspanning. En meer geleerden spreken zich ook krachtig uit en verdedigen de academische vrijheid, en meer universiteiten en denktanks verzamelen de moed om het gemakkelijke geld van Peking af te wenden, erkennend dat elke dollar met een overeenkomstige vraag komt. En we zijn ervan overtuigd dat hun rangen zullen groeien.

En over de natie, groeien de Amerikaanse mensen in waakzaamheid, met een pas ontdekte appreciatie voor de acties van ons beleid en de leiding van de President om de economische en strategische verhouding van Amerika met China terug te stellen. Amerikanen staan sterk achter een president die Amerika op de eerste plaats zet. En onder leiding van president Trump, kan ik u verzekeren dat Amerika de koers zal aanhouden. China moet weten dat het Amerikaanse volk en zijn gekozen functionarissen in beide partijen zijn opgelost.

Zoals onze nationale veiligheidsstrategie stelt: We mogen niet vergeten dat ‘concurrentie niet altijd vijandigheid betekent’, en dat hoeft ook niet. De president heeft duidelijk gemaakt dat wij een constructieve relatie met Peking willen, waar onze welvaart en veiligheid samen groeien, niet uit elkaar. Terwijl Beijing verder van deze visie is verwijderd, kunnen de Chinese machthebbers nog steeds van koers veranderen en terugkeren naar de geest van hervorming en openstelling die kenmerkend is voor het begin van deze relatie tientallen jaren geleden. Het Amerikaanse volk wil niets meer en het Chinese volk verdient niets minder.

De grote Chinese verhalenverteller Lu Xun betreurde vaak dat zijn land, en hij schreef, “naar buitenlanders heeft gekeken als bruten, of tot hen als heiligen,” maar “nooit als gelijken”. Vandaag reikt Amerika de hand uit naar China. En we hopen dat Peking spoedig terug zal komen met daden, niet met woorden, en met hernieuwd respect voor Amerika. Maar wees gerust: we zullen niet opgeven, totdat onze relatie met China gebaseerd is op eerlijkheid, wederkerigheid en respect voor onze soevereiniteit. (Applaus.)

Er is een oud Chinees gezegde dat luidt: “Mannen zien alleen het heden, maar de hemel ziet de toekomst”. Laten we in de toekomst met vastberadenheid en geloof een toekomst van vrede en welvaart nastreven. Geloof in het leiderschap en de visie van president Trump en de relatie die hij heeft gesmeed met de president van China. Geloof in de blijvende vriendschap tussen het Amerikaanse volk en het Chinese volk. En geloof dat de hemel de toekomst ziet – en door Gods genade zullen Amerika en China die toekomst samen ontmoeten.

Dank u. God zegene u. God zegene u. En God zegene de Verenigde Staten van Amerika. (Applaus.)

EINDE

* * *