AIG: “Mensen mogen kiezen tussen water of eten”…

Dit artikel lijkt een kneuterverhaal over de kosten van water in 2 Amerikaanse, afgelegen stadjes. Maar niets is minder waar..! Het toont in al zijn eenvoud de catastrofale roof aan die de grote, nietsontziende mega-bedrijven van WallStreet aan het uitvoeren zijn, op de infrastructuur van de VS. Je kunt je afvragen hoe desperaat dit soort grote bedrijven zijn, om nog geld érgens vandaan te peuteren.

Want dat is in feite de essentie van dit verhaal. Amerika is gewoon failliet. Punt. Wat is er nou nog meer om je schuld in te lossen dan je huis? Antwoord: een nog primairdere levensbehoefte dan wonen.. In de hypotheekmarkt voor woningen is geen droog brood meer te verdienen, dus stappen ‘grote investeerders’ over op infrastructuur. Het skelet van een land en samenleving. Het ‘Eten en drinken’..

Dit verhaal gaat over AIG, de American International Group, die groot geworden is in verzekeringen en financiële services. Het bedrijf opereert in 130 landen wereldwijd, maar haar oorsprong en hoofdkantoor staat op WallStreet. Maar het meest bizarre: sinds september 2008 heeft AIG al US$ 150 miljard federale steun ontvangen, in ruil voor de voogdij over het bedrijf. Dus de Amerikaanse overhied is in feite, net als onze regering bij de ABN*AMRO in Nederland, degene die de scepter zwaait. Maar kennelijk niet hard genoeg om dit soort praktijken in de VS te stoppen..

Een boekje open over de werkwijze van ‘de gesubsidieerde plunderaars achter de schermen’..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Reddingsoperatie AIG: keuze tussen water of eten

By Yasha Levine, AlterNet November 26, 2009

Wat krijgen de Amerikanen in ruil voor de mega-financiële reddingsoperatie van AIG (American Insurance Group Inc.) die eind 2008 plaatsvond..?

Tot nu toe slechts roofzuchtige tarieven voor creditcards, exorbitant hoge tarieven en weerzinwekkende Wall Street-bonussen. Maar de Amerikanen worden ook op andere, nog gluiperige manieren bestolen. Het heeft er alle schijn van dat de belastingbetalers in de armste, kwetsbaarste gebieden van de VS worden geplunderd door dezelfde instituten die door de staat financieel werden geholpen. Een goed voorbeeld hiervan is de manier waarop AIG op slinkse wijze de inwoners van Kentucky denkt te kunnen kaalplukken.

Middlesboro en Clinton zijn twee kleine, verpauperde stadjes in het zuiden van de staat Kentucky. Samen hebben ze 12.000 inwoners. In 2008 was het inkomen per hoofd van de bevolking $13.189 per jaar, slechts een paar honderd dollar meer dan de gemiddelde arbeider verdiende in Derdewereldland Mexico; als ze al het geluk hadden een baan te hebben.

De werkeloosheidscijfers zweven zo ergens rond de 30% en de staat zelf is zodanig failliet, dat de helft van de mensen die in aanmerking komen voor een uitkering, die niet ontvangen. Het leven is hard en de meeste mensen leven in armoede, maar dat wil niet zeggen dat ze niet nog armer kunnen worden gemaakt.

Die les leerden de inwoners na de financiële reddingsoperatie van het schurkenbedrijf AIG. Het bedrijf nam hun waterleidingbedrijf over en verhoogde onmiddellijk de tarieven om nog eens $1 miljoen extra te kunnen verdienen aan de pas verworven klanten, waardoor enkelen werden gedwongen tot een keuze tussen leidingwater of brood op de plank.

De stadjes liggen zo afgelegen, dat hun inwoners nog nauwelijks te maken hebben gehad met de internetrevolutie. Commentaar leveren via e-mail of je mond opendoen op fora, kun je dus wel vergeten. In Clinton moet je op zoek gaan naar handgeschreven brieven die inwoners aan het gemeentebestuur stuurden om uiting te geven aan hun bezorgdheid over de verhoging van de drinkwatertarieven. Gelukkig waren lokale bestuurders zo aardig een aantal van die brieven te scannen en te archiveren.

Hier is er een, gedateerd 8 augustus 2009:

“Mijn man en ik hebben een vast inkomen en met alle stijgende prijzen is een verhoging van het tarief een zeer zware last voor ons en de meeste inwoners van Clinton. De meeste inwoners zijn zoals wij en dus is een dergelijke maatregel voor ons erg zuur. Een verhoging van 50,8% is zonder meer schandalig. Laat dit alstublieft niet gebeuren. Het maakt echt het verschil tussen eten en geneesmiddelen kopen en het betalen van een hoge waterrekening om het leven van iemand anders aangenamer te maken.”

De overval door AIG ging als volgt in het werk: In 2005 kondigde AIG aan dat ze, met het geld dat ze hadden verdiend aan schimmige transacties met de verkoop van hypotheken, Utilities Inc. wilden kopen. Utilities Inc. is een houdstermaatschappij die een groot aantal kleinere waterleidingbedrijven, verspreid over 17 staten, onder beheer had. Met slechts 300.000 klanten was het bedrijf niet echt groot, maar ze gingen er prat op, dat ze het grootste geprivatiseerde waterleidingbedrijf van het land zijn.

“We beschouwen waterinfrastructuur reeds lang als een aantrekkelijke investeringsmogelijkheid en een uitstekende aanvulling op ons bestaande productenpakket voor energievoorziening. Utilities Inc. is marktleider in deze bedrijfstak en we zijn blij dat we de mogelijkheid hebben gekregen deze business in te lijven,” stelde AIG Voorzitter en CEO Win J. Neuger vergenoegd in een persverklaring.

AIG had alle reden om blij te zijn met de aankoop. Waterleidingbedrijven vormen een reusachtig winstgevende aangelegenheid. Internationaal opererende corporaties behalen makkelijk winstmarges van 20 – 30%, volgens een rapport uit 2007 van de Food and Water Watch ¹. Federale regelgeving in de VS stelt de bovengrens voor winsten op 10%, een vervelende regel die bedrijven makkelijk omzeilen door te goochelen met de cijfers en te beleggen in nevenactiviteiten.

Dit soort trucs wordt met afgunst bekeken door de farmaceutische en olie-industrie. Hoe doen waterleidingbedrijven dat? Volgens de Food and Water Watch berekenen ze 50% meer voor hun diensten dan openbare nutsbedrijven en steken ze het verschil in hun zak, waardoor de mogelijkheden voor een vrije markt worden vergroot.

Mensen die als gevolg van de hoge tariefkosten reeds werden uitgekleed door banken die financieel gesteund werden, weten inmiddels wat Utilities Inc. de inwoners van Middlesboro en Clinton heeft geflikt. In de zomer van 2008, toen AIG wankelde en naarstig op zoek was naar fondsen, waardeerden zij hun factureringssysteem op en werden de worstelende inwoners geconfronteerd met een omwenteling in de tariefkostenberekening.

Alle inwoners ontvingen hun waterrekeningen, zolang als ze zich konden herinneren, altijd stipt op tijd, maar verwarring en onrust sloegen toe zodra Utilities hun nieuwe factureringssysteem in werking stelde. Maandelijkse afrekeningen begonnen te laat binnen te komen of kwamen maanden achtereen niet eens aan.
Mensen ontvingen rekeningen met een dubbel tarief en kregen dubbel zo hoge boetes opgelegd als ze te laat hun betalingen voldeden voor rekeningen die ze nooit hadden ontvangen. De ene maand vermeldde de rekening wel rioolrechten en de volgende maand weer niet – en mensen werden beboet als ze zelf de vergissing niet hadden ontdekt en gemeld.

Het is duidelijk dat het nieuwe factureringssysteem ontworpen was als pure pesterij, voor het creëren van chaos en het opstrijken van de inkomsten uit de verlate betalingen.

Het is duidelijk dat het nieuwe factureringssysteem ontworpen was als pure pesterij, voor het creëren van chaos en het opstrijken van de inkomsten uit de verlate betalingen.

Binnen Utilities werd de vernieuwing van het factureringssysteem aangeduid als het ‘Phoenix Project’.  Het klonk op griezelige wijze hetzelfde als het gelijknamige programma van de CIA, dat werd ontwikkeld om weerbarstige Vietnamese dorpelingen te terroriseren, te martelen en te vermoorden tijdens de Vietnam-oorlog, om ze te kunnen onderwerpen. Een maand nadat ‘Project Phoenix’ verwarring begon te zaaien onder de inwoners, stortte AIG in elkaar en incasseerde het als eerste een deel van de 150 miljard dollar die door de regering was uitgetrokken voor een financiële reddingsoperatie op kosten van de belastingbetaler. Dat betekende dat het ‘Project Phoenix’ gewoon kon doorgaan met het terroriseren van de inwoners en dat gebeurde dan ook.

Het Utilities-systeem klinkt op griezelige wijze hetzelfde als het gelijknamige programma van de CIA, dat werd ontwikkeld om weerbarstige Vietnamese dorpelingen te terroriseren, te martelen en te vermoorden tijdens de Vietnam-oorlog, om ze te kunnen onderwerpen…

In maart 2008 omschreef een plaatselijke krant het nieuwe factureringsprogramma in Clinton als volgt:

In de loop van de zomer van 2008 begonnen de nieuwe rekeningen binnen te komen en vanaf de eerste dag deugde er niets van. Slechts enkele inwoners van Clinton namen telefonisch contact op met het bedrijf omdat ze  meer dan een rekening hadden ontvangen. Een bedrijf haalde opgelucht adem nadat de rekening een beetje werd verlaagd, totdat men ontdekte dat er geen rioolrechten op voorkwamen. Dit ging zo maandenlang door.

Tenslotte kwam de rekening voor de rioolrechten – in zijn geheel en in een keer te voldoen. Verzoeken om een betalingsregeling waren bestemd voor dovemansoren.. . . . Sommigen van ons waren zo in de war door de rekeningen, dat we ze maar gewoon betaalden zodra ze op de mat vielen.. . . . Vrees voor slechte aantekeningen aangaande het betalingsgedrag en zelfs afsluitingen, zorgden ervoor dat de meeste klanten hun rekeningen op tijd betaalden.

Om het de inwoners van Clinton nog moeilijker te maken hun klachten te kunnen deponeren, sloot AIG het plaatselijke kantoor zodra het bedrijf was overgenomen. Telefonische smeekbeden werden geweigerd.

De plaatselijke bevolking is woedend, geschokt en angstig. Vele oudere burgers met een uitkering moeten bijten allang op een houtje bijten. Anderen die onder de armoedegrens leven en geen hoop hebben op een betaalde baan maken zich zorgen hoe ze de oplopende rekeningen moeten betalen.

Klanten die wij hebben gesproken ‘willen iets doen’, maar zeggen een bemiddelingspoging financieel niet te kunnen opbrengen. De reis naar Frankfort is een dure onderneming. Sommigen durven hun baan of zaak niet in de steek te laten gedurende de tijd dat ze naar Frankfort moeten reizen om daar een hoorzitting bij te kunnen wonen.

In november 2008, direct nadat AIG de tweede uitkering van de reddingsoperatie had geïncasseerd, liet het de inwoners van de twee steden weten dat de tarieven met 51% te zullen verhoogd. Dat zou extra inkomsten opleveren ter waarde van $750.000 per jaar, afkomstig van slechts 8.000 klanten.
Dit geld was niet bestemd voor renovatie van de infrastructuur – die nooit hadden plaatsgevonden en ook niet in de planning zaten. Nee, volgende een zegsman van de onderneming, probeerde het bedrijf haar in het nieuwe factureringssysteem geïnvesteerde kapitaal terug te krijgen; het kwam erop neer dat de slachtoffers werden gedwongen te betalen voor hun eigen beroving.

Het lijkt erop dat Utilities behoorlijk openhartig is geweest met de uitleg dat een groot gedeelte van die $750.000 in de zakken van de investeerders zou verdwijnen, volgens de “West Kentucky Journal of Politics and Issues”.

Een andere verklaring kwam van de financiële expert van het bedrijf Pauline M. Ahern, die meende ‘dat de verhoging van de tarieven Utilities de mogelijkheid zou bieden om de waarde van de aandelen met 11,60% tot 12,10%. te verhogen’ In de huidige markt is dat een zeer attractief rendement op de investering.

Een miljoen dollar lijkt misschien niet zo veel tegenwoordig, maar voor de door armoede getroffen inwoners van Middlesboro en Clinton is het in ieder geval een hoop geld. Er kwamen behoorlijk wat zwaarmoedige handgeschreven verklaringen ter tafel op de hoorzitting over de verhoging van de watertarieven in het gemeentehuis van Clinton. Het is goed om er hier een aantal te citeren om gevoel te krijgen over de mate van wanhoop die in soortgelijke gemeenschappen verspreid over het hele land bestaat.

Hier is er nog een van 8 augustus 2009:

“Ik ontvang iedere maand  $675,00. Als ze de watertarieven verhogen of andere diensten dan kan ik dat niet meer betalen. Ik zou zonder water of gas en dergelijke komen te zitten. Ik ben gehandicapt en kan niet lopen. Verhoging van de tarieven doet veel mensen in Clinton veel verdriet. Niet alleen mij, maar iedereen. Zoals het er nu uitziet kan ik de waterrekening niet betalen omdat hij zo hoog is. Maar ik zal kijken wat ik kan missen.”

Nog een brief gedateerd 12 augustus 2009:

“Ik heb het gevoel dat een verhoging van de tarieven met 50,8% een zware belasting zal vormen voor onze kleine gemeenschap. Onze burgers [zo staat er woordelijk] die in onze stad woont hebben een sociale uitkering, hebben een baan die nauwelijks het minimum loon oplevert of werken in drie parttime banen tegelijk om de touwtjes aan elkaar te kunnen knopen.”

Nog een uit mei 2009:

“Ik heb altijd een hoge rekeningen [zo staat er woordelijk] te betalen. Ik betaal wat ik kan. Ik ben gehandicapt. [woordelijk] Ik probeer niet al teveel water te gebruiken. En toch krijg ik steeds een hoge rekening. Als de rekening nog hoger wordt, zal ik blij zijn als ik  $10,- kan betalen in plaats van $80,-“

Uiteindelijk verlaagde een regulerende commissie van Kentucky de verhoging van het watertarief van 50,1% naar 30%. Hoe lang zal het duren voordat ze de tarieven toch weer gaan verhogen? Of totdat het energiebedrijf besluit om tot vordering over te gaan? Het is moeilijk te zeggen.

Maar één ding is zeker: de overname door AIG laat weer eens duidelijk zien dat het Amerikaanse volk de klos is door de financiële reddingsoperatie van miljardairs, die in plaats van dankbaarheid te tonen of bereidheid coulance te betrachten, zich schuldig maken aan het opjagen van de kwetsbaarste Amerikanen, vergelijkbaar met de vijftiende-eeuwse baronnen die de boeren uitbuitten.

En als de steden en staten van de VS beginnen met de uitverkoop van de publieke voorzieningen om hun schulden af te lossen, kunnen we erop wachten dat de banken nog meer controle zullen krijgen over het publieke welzijnsdomein. Middlesbro en Clinton bieden ons een kijkje in de toekomst van het tijdperk van het postgeprivatiseerde Amerika..!

Voetnoot:

1. Food & Water Watch is een non-profit consumentenorganisatie die toeziet op schoon drinkwater en veilige voedingsmiddelen in de VS en wereldwijd.

© 2009 Independent Media Institute.