*
*
Weten dat het goed komt…
2024 © Sander Compagner | deze versie WantToKnow.nl/be
*
Rond mijn 35e schrok ik wakker uit een periode die ik – terugkijkend – vooral als een tijd van apathie ben gaan zien. Ik kan me uit die tijd niet herinneren wat ik dacht en voelde. Een goede baan en koopwoning in Amsterdam, veel vrienden en een vol sociaal leven maakten mijn leven een ogenschijnlijk succesverhaal. Tijdens een managementtraining waaraan ik deelnam, gebruikte de trainer het woord ‘liefde’. Een woord dat ik daar, in de tien jaar dat ik voor dit bedrijf werkte, nooit eerder had gehoord. Deze trainer-coach raakte mij met dit simpele woord..
Na een persoonlijk ontwikkeltraject dat ik bij hem ging volgen, nam ik een jaar later ontslag. Werken in een puur commerciële omgeving, waar financieel succes en aandeelhouderswaarde altijd belangrijker zijn dan het welzijn van de medewerkers en de impact op de leefomgeving, wilde ik van bijna de ene op de andere dag niet meer.
Ongeveer tegelijkertijd leerde ik over de werking van het financiële systeem, fiat-geld, geldcreatie en het oneigenlijke gebruik van rente (woeker). Ik leerde over 9/11 en niet veel later over de machten achter de schermen en alle onheil en leed die ze wereldwijd veroorzaken. Alsof ik terecht was gekomen in een parallelle realiteit die geen plek had in de zichtbare, ons voorgeschreven, werkelijkheid.
En ondanks de heftige realisatie en de tijd die ik nodig heb gehad om dit een plek te geven, maakten alle opgedane inzichten mij een gelukkiger mens. Naast alle leugens over materiële zaken zoals geld, oorlogen en macht, veranderde ook mijn eigen zijnsvisie. Van een 100% materieel wereldbeeld, ontdekte ik via de wetenschap van de kwantummechanica en de leer van veel wijsheidstradities dat er wel degelijk meer is tussen hemel en aarde.
Dat ik in essentie een ziel ben in een tijdelijke, menselijke vorm. En dat de creatie, de simulatie waarin we leven, gestuurd wordt door bewuste en vooral vaak onbewuste overtuigingen. Oftewel, dat ik geen slachtoffer ben van de omstandigheden, maar de vormgever van mijn eigen realiteit. En dat mijn uiteindelijke scheppende kracht liefde is.
Sinds mijn 35e ben ik negen keer oom geworden en negen keer bevestigd in mijn weten dat de mens van oorsprong liefde is.
De ontdekking dat de huidige destructieve orde geen natuurwet is, maar ontstaan door het totaal corrupte systeem, gaf ineens perspectief op een andere, ook mogelijke, werkelijkheid. De inzichten van meer dan tien jaar geleden gaven mij de mooie missie me te gaan inzetten voor een wereld die wel werkt.
Begrijpend dat wanneer we als mensen geen fundamenteel andere keuzes gaan maken, we eindigen in Orwells 1984. En wetend dat de gecorrumpeerde elites met alles wat in hun macht ligt, zullen blijven ijveren aan de dystopische wereld waarin we langzaam maar zeker steeds verder belanden. Met als grootste troef een agenda van verdeel en heers.
Waarom nu dit persoonlijke verhaal? Ik merk aan mezelf dat ik, nu we steeds meer in het oog van de storm komen, vaker moeite heb een gelukkig mens te blijven. Mijn vertrouwen in de goede afloop te blijven voelen. Dat ik me kan laten meesleuren in de verdeel-en-heersagenda. Dat ik afstomp bij het ondraaglijk leed dat op zoveel plekken mensen wordt aangedaan.
Met dit stuk doe ik een oproep aan mezelf en aan alle lezers die dit herkennen elkaar te steunen, het licht te blijven zien en de goedheid in jezelf (en dus de ander) te blijven voelen. Om onderdeel van de verandering te zijn op alle mogelijke vlakken. En vooral nooit in de val te trappen van verdeel en heers.
Alle ellende die over de wereld uitgestort wordt heeft, naast de agenda’s zelf, ook het simpele doel ons geloof dat het ooit beter en anders kan, te breken. En pas als dat geloof -of beter dat weten -bij ons gebroken wordt, belanden we in een uitzichtloze situatie. Dus note to self en aan iedereen die dit begrijpt: blijf vertrouwen en blijf weten dat we samen een menswaardige plek zullen gaan realiseren.
* * *
Een prachtig stuk van Sander Compagner !. Wij kopen nogal eens een los nummer van de Andere Krant -ook al moeten wij daarvoor in de auto, want in onze woonplaats niet verkrijgbaar- daarbij krijgen wij ook wekelijks een mail van hun binnen met topic artikelen. Superkrant!.
De afbeelding van de twee ‘911 loketten’ zijn treffend voor de mentaliteit en de lethargie waarin veel, overigens veelal goedwillende mensen, zich momenteel bevinden. Het doet mij denken aan een stuk uit de Bergrede van Matteüs hoofdstuk 7 vers 13-14 : “Ga door de nauwe poort naar binnen want de brede weg die velen volgen en de ruime poort waar velen door naar binnen gaan leiden naar de ondergang. Nauw is de poort naar het leven en smal de weg ernaar toe en slechts weinigen weten die te vinden”. Deze woorden zijn nog steeds van toepassing op de tijdgeest van nu, niet altijd makkelijk om er gevolg aan te geven maar ‘iets’ in mij zegt, dat ik toch maar die nauwe poort en die smalle weg moet blijven volgen….