Van hart naar buik.

“Als je net begint op de weg van innerlijke groei, dan zul je waarschijnlijk beginnen vanuit je hoofd. Je gaat je bijvoorbeeld interesseren voor bepaalde boeken, of verhalen die mensen je vertellen, en je gaat daar eens over nadenken. Overtuigingen die je had over hoe het hoort, hoe je je leven moet inrichten, wat wel en niet goed is, kunnen aan het wankelen raken. Je gaat anders denken over het leven. Gesprekken met mensen, het bijwonen van lezingen, het lezen van boeken en tijdschriften kunnen je daarbij helpen en de stimulans vormen tot het openbreken van je denken. Zo begint voor velen de zoektocht naar binnen.”

Een stuk uit de doorgeving die Pamela Kribbe die we hieronder plaatsen. HIER plaatsten we al eerder een artikel van haar. Het onderstaande stuk is opnieuw géén zweverig verhaal, maar voetjes op de grond. In feite is dát ook de essentie van de channeling. AARDEN!

Dat ‘channelingen’, zoals ze genoemd worden, alleen door zweverige, geitewollensokken-types worden gedaan en gelezen..? Als we je mogen adviseren: lees het verhaal hieronder met een open mind, wanneer je het gaat lezen, wanneer het je raakt. Elk vooroordeel zit je -natuurlijk- al bij voorbaat in de weg.

Deze prachtige tekst verdient het. Van hart naar buik. Dankjewel Pamela Kribbe!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Van hart naar buik

Pamela channelt de Aarde – 13 augustus 2009 – © Pamela Kribbe 2009

Lieve mensen,

Ik ben de aarde die ‘spreekt’ tot jullie. Ik ben jullie moeder, en draag jullie in mijn schoot, je hele leven lang. Jullie worden door mij gekoesterd, ook al weet je dat niet, heb je het druk, en staat je hoofd er niet naar. Ik draag jullie allen, en nodig je uit vandaag contact met mij te maken, omdat ik je iets wil geven, en je iets in herinnering wil brengen.

Het gaat om iets ouds en dierbaars wat in de moderne wereld verloren lijkt te zijn gegaan. Ik heb het over de oergeborgenheid van het zijn op aarde.Om je die in herinnering te brengen, kun je kijken naar de natuur om je heen: naar de seizoenen, en hoe die zich vanzelf voltrekken, of naar de planten en de dieren, die het ritme van hun leven volgen. Je kunt luisteren naar het ruisen van de wind of het klateren van een watertje.

Op die manier kan je even in herinnering gebracht worden dat de belangrijkste dingen in het leven vanzelf gaan en je vanuit de natuur worden aangereikt. Die natuur is er om je heen, én in jouzelf, want jij hebt ook een natuur en jij bent ook deel van de natuur.Jullie zijn, vooral in het westen, zo vanuit je hoofd gaan leven, dat je dit bent vergeten: dat je een natuurwezen bent, net als de planten en de dieren.

Kijk eens naar de dieren, hoe vanzelfsprekend zij zich overgeven aan het leven. Zij kunnen haast niet anders. Zij kennen wel emoties van angst of verzet, maar zij kunnen zich niet zo sterk tegen het leven keren als de mens dat kan. De mens kan door zijn denken vele dammetjes opwerpen tegen zijn natuur, en dat breekt hem op. Uiteindelijk valt het leven niet te sturen en te controleren door het menselijk denken. De oerkrachten van de natuur zijn sterker dan dat, en vroeger of later kom je op het punt dat je je moet overgeven aan de natuur zelf.Vaak bereik je zo’n punt door een crisis, een moment dat je vastloopt in je leven, en de controle moet loslaten, omdat er dingen gebeuren om je heen die je niet meer kunt beheersen.

Loslaten doet pijn, het kan een worsteling zijn.

Toch brengt het je thuis: je denkt dat je verdwaald raakt en in een chaos verzandt, maar je nadert juist dichter de oergeborgenheid van het zijn zelf, dat jou draagt en liefheeft. Crises lijken vaak wreed en noodlottig te zijn, maar in de kern zijn ze dat niet. Altijd schuilt er in een crisis de wenkende hand van de natuur zelf, van God zo je wilt, die zegt: ” kom terug, kom naar huis!”. Die hand wenkt je en wil je de richting wijzen.

Jullie allen, die dit beluisteren of lezen, zijn bezig aan een innerlijke reis naar heelwording, naar voltooiing en vervulling van wie je ten diepste bent. Het is je doel om je ziel zich volledig te laten manifesteren op aarde in een lichaam van vlees en bloed. Op deze weg van innerlijke groei doorlopen jullie verschillende fasen. Je zou het ook zo kunnen zeggen: de ziel daalt in je leven in door verschillende stadia heen.

Als je net begint op de weg van innerlijke groei, dan zul je waarschijnlijk beginnen vanuit je hoofd. Je gaat je bijvoorbeeld interesseren voor bepaalde boeken, of verhalen die mensen je vertellen, en je gaat daar eens over nadenken.

Als je net begint op de weg van innerlijke groei, dan zul je waarschijnlijk beginnen vanuit je hoofd. Je gaat je bijvoorbeeld interesseren voor bepaalde boeken, of verhalen die mensen je vertellen, en je gaat daar eens over nadenken. Overtuigingen die je had over hoe het hoort, hoe je je leven moet inrichten, wat wel en niet goed is, kunnen aan het wankelen raken. Je gaat anders denken over het leven. Gesprekken met mensen, het bijwonen van lezingen, het lezen van boeken en tijdschriften kunnen je daarbij helpen en de stimulans vormen tot het openbreken van je denken.

Zo begint voor velen de zoektocht naar binnen.

In het begin lezen jullie je helemaal suf, omdat je interesse is gewekt. Diep in jou wil iets ontwaken, en iets wil een verandering aangaan, en daarom ga je vanuit je hoofd nieuwe ideeën onderzoeken. Dat is het eerste stadium van de reis naar binnen.Op den duur begin jij te verlangen naar meer. Je denkt: “dat staat hier nou allemaal wel in die boeken, maar hoe breng ik dat nou in de praktijk? Hoe wordt dat werkelijk levend voor mij, hoe belichaam ik dat ook daadwerkelijk in mijn gevoel, en in mijn handelen op aarde?”

Deze vraag kan je gaan kwellen en zelfs tot wanhoop drijven. Je kunt het leven echter niet forceren. Vanzelf zal zal er op een goed moment iets gebeuren in je leven, en vaak is dat een crisis, waardoor je een doorbraak maakt van je hoofd naar je hart. Van je hoofd naar je gevoel.Er gebeuren bijvoorbeeld zaken op het gebied van werk, of op het gebied van je relaties, die vragen om aandacht. Ziekte kan je leven binnenkomen, of de dood van een geliefde.

Wat het ook is, op een gegeven moment worden er gevoelens in jou wakker die zo heftig zijn dat je niet anders kan dan ernaar luisteren, erin duiken, en de transformatie aangaan. En dan beweegt jouw ziel zich richting hart. Eerst was de ziel, jouw innerlijke vlam, gewekt op het niveau van het hoofd, doordat je kennis nam van nieuwe denkbeelden, via boeken en gesprekken. Nu klopt de ziel aan je deur op een dieper niveau, het niveau van je hart, en je gaat meemaken wat het is om door gevoelslagen heen te gaan, waarvan je voorheen niet eens wist dat je ze had.

Crises lokken het naar de oppervlakte komen van oude gevoelens en jeugdherinneringen uit; zelfs herinneringen aan levens voor dit leven kunnen doordringen tot je bewustzijn. En terwijl jij die gevoelslagen verkent, ontplooit zich het centrum van je hart. Je ziel daalt dieper in en vult het hart-chakra met haar energie.

In jullie voltrekt zich dan een ingewikkeld proces.

Je gaat de wereld met andere ogen bekijken, en ook je verbindingen met andere mensen ondergaan een transformatie. Diep in je hart begint het niveau van eenheidsbewustzijn te ontwaken. Dit is het bewustzijn dat wij allen, mensen, dieren, planten, de natuur, gedragen worden door één goddelijke kracht en dat wij elkaar gespiegeld zien in elkaar. Dit weten kan overweldigend zijn. Voor velen van jullie geldt dat de doorbraak naar een hart-bewustzijn, vanuit het hoofd naar het hart, een diepe gevoeligheid met zich meebrengt, die je wankel kan maken. Grenzen vervagen, je emoties kunnen grenzeloos zijn, je kunt overgevoelig worden.

De doorbraak van hoofd- naar hart-bewustzijn (hoewel zij mooi en krachtig is), is niet de laatste stap op weg naar incarnatie van de ziel.

De ziel wil nog dieper naar beneden toe, nog verder: zij wil doorstromen naar je buik. Daar waar de ziel is doorgestroomd tot op het niveau van het hart, ben je deels ontwaakt.Je bent je bewust van diepe gevoelens in jezelf, je durft je emoties aan te kijken, je bent bereid naar binnen te gaan en je eigen wonden te helen. Tegelijk voel voel je je ook zwak door je overgevoeligheid en de instabiliteit die daaruit voortkomt. Door een overvol hart, waarin je (te) veel opneemt vanuit je omgeving, kun je het spoor bijster raken, omdat je je aarding verliest.

Dit gebeurt met velen van jullie. Je kunt het ook zo zeggen: wanneer je gevoelskant plotseling radicaal wordt geopend, ontstaat er een bepaald risico op instabiliteit. Je gevoeligheid kan je teveel worden, en je kunt de neiging krijgen je terug te willen trekken uit de wereld, je niet meer te willen manifesteren, omdat het allemaal teveel en te overweldigend is.Dit kan je somber en angstig maken.Het antwoord ligt niet in teruggaan naar waar je ooit was, terug naar het hoofd. Het antwoord ligt in je buik.

Jullie zijn nu toe aan de overgang van hart naar buik.

De ziel wil nog dieper in jouw lichaam doorstromen. In jouw buik zetelt een centrum, in het midden van jouw buik. Een stilte punt. Zoek het eens op met je bewustzijn, terwijl ik nu met je spreek. In dat centrum is geen taal, er is geen denken, er zijn geen concepten. Hoor maar het ruisen van de wind door het gebladerte van bomen. Of hoor de golfslag van de zee. Daarin wordt de stilte van dit centrum voelbaar.Van hart naar buik. Een Ziel op weg om een Aardse ervaring te ontvangen.”Als je net begint op de weg van innerlijke groei, dan zul je waarschijnlijk beginnen vanuit je hoofd. Je gaat je bijvoorbeeld interesseren voor bepaalde boeken, of verhalen die mensen je vertellen, en je gaat daar eens over nadenken. Overtuigingen die je had over hoe het hoort, hoe je je leven moet inrichten, wat wel en niet goed is, kunnen aan het wankelen raken.

Op dit niveau wordt jouw spirituele weten en voelen instinctief, het wordt zoals men noemt “een tweede natuur”. Er hoeft niet meer over gedacht, zelfs niet meer gevoeld te worden. Er is een diep weten van waaruit jij de dingen doet, en het leven door jou heen stroomt, als vanzelf.

Jouw ziel is dan je natuur geworden, een instinctmatig weten. En dat geeft balans! Dat zorgt ervoor dat je in je centrum blijft, ook al sta je in een wereld die rumoerig en hard en moeilijk is.

Het gevoel in jou wil verbinding maken met je buik, zodat het echt kan aarden, en zodat je je werkelijk geborgen kunt voelen in het leven op aarde.

Laten wij die plek nu eens opzoeken in je buik. Vertrouw maar dat het er is. Vertel je ziel dat zij daar welkom is, dat ze mag stromen door jouw hoofd, waar ze je denken inspireert, dat ze mag stromen door je hart, waar ze warmte geeft en liefde aan de mensen om je heen, en dat ze nog dieper mag komen, in je buik, waar ze jou zelfvertrouwen geeft, eigenwaarde, een diepe innerlijke kracht, een weten: “ik ben zoals ik ben, ik ben goed zoals ik ben. Ik mag zijn die ik ben, hier op aarde, en uitstralen wat ik te geven heb”.

En voel dat welkom in je buik. Voel hoe het gouden licht van jouw ziel doorzakt naar je stuitchakra……en verbinding maakt met mij, de aarde. Zak dieper in jezelf. Wees het centrum van  stilte,  en van daaruit komt je overgevoeligheid tot rust.  Het rust in jou, en jij bepaalt wat je met je gevoel doet: waar je het inzet, en waar je het afgrenst. Jij bepaalt wanneer je je openstelt, en wanneer je dicht bij jezelf blijft. Jij bepaalt wanneer je ‘ja’ zegt, en wanneer het tijd is om ‘nee’ te zeggen; wanneer je je verbindt, en wanneer je los laat. De sleutel ligt in je buik.

Om je te helpen contact te maken met dit centrum, stel ik voor dat je een dier uitzoekt dat in je opkomt, om je te helpen je eigen innerlijke kracht, die in je buik zetelt, te verbeelden. Vergeet niet dat een dier een uiterst spontaan wezen is. Het leeft op zijn instincten, het handelt vanuit puur natuurlijke reflexen. Dit dier weerspiegelt jouw instinctmatige diepe innerlijke weten, het is er al.  Het wacht op jou.  Je hoeft het niet te maken of te ontwikkelen, je hoeft het alleen maar te zien en te herkennen. Nodig dit dier uit bij je te komen, kijk het aan. Groet het.

Vraag het eens of het een boodschap voor je heeft, dit dier.  Iets dat je kan helpen dieper in te zakken in je buik.

Laat het dier spreken. Het dier belichaamt de wijsheid van het instinctmatige, en jij kan die wijsheid ontvangen, juist omdat je een hoofd en een hart hebt: je kunt het benoemen en je kunt het doorvoelen. Dat is het mooie van de samenwerking tussen hoofd, hart en buik.  Geen enkele van deze centra is beter of hoger dan de andere, het gaat om het samenspel en het totaalbeeld.

Je hoofd kan je veel plezier geven. Je denken kan je genot geven en het geeft je de mogelijkheid te communiceren met anderen, doordat je gemeenschappelijke taal spreekt. Het hart biedt je de mogelijkheid vreugde te ervaren, en de vele emoties die het menselijk leven rijk is. Het is een prachtig geschenk. Je buik geeft jou je basis, je fundament. ‘Ik’ durven zeggen, je eigen grenzen bepalen, je eigen vastheid en stevigheid voelen. Wanneer je ziel doorstroomt in je buik, zul je helemaal geworteld zijn in jezelf en speel je vanuit die basis samen met je gevoel en je denken.

Wanneer deze drie op elkaar zijn afgestemd, ben je een compleet mens, en is het leven waard om geleefd te worden op aarde. Het kan dan vol van inspiratie, warmte, liefde en geluk zijn. Je kunt je dan verliezen in wat jou beroert en inspireert, zonder dat je je stevigheid verliest of je centrum kwijtraakt. Je kunt bij jezelf blijven, en tegelijk geven én ontvangen.

Ik groet jullie allen. Mijn warmte is je steeds nabij. Ik speel dit spel met jullie samen, en vorm een onderdeel hiervan. Jullie zijn mooi en rijk als menselijke wezens. Geloof in de schoonheid en de kracht van de instrumenten die je ter beschikking staan, zowel het denken, als het voelen, als het zijn vanuit de buik.

Ik groet je en heb je lief.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

© Pamela Kribbe 2009 / website van Pamela Kribbe HIER