Steeds meer mensen krijgen een oogje op de bangmakerij-industrie. Het kan ook niet anders, de tijd is er rijp voor!
Op 14 Mei plaatsten we hier al de weergave van de gesproken column van Maarten van Rossem op Radio 1, die exact deze strekking heeft. De bangmakerij-industrie. HIER dat stukje van Maarten.
Naast het projecteren van je eigen angst op allerlei zaken, is bangmakerij natuurlijk ook (en wellicht vooral) een leep truucje om macht te krijgen over een situatie, over mensen en over geld. Wie bang is heeft hulp nodig en als jij die nou nét op dat moment biedt, ben je ‘in business’.
Hieronder plaatsen we een mooi relaas van schrijver Ton van der Kroon, o.a. bekend van zijn prachtige roman ‘De terugkeer van de Koning’ en het ‘Boek der Liefde, het verborgen evangelie van Maria Magdalena’.
Zijn uitgangspunt in dit verhaal is Laura, zeg maar de zeilster die te jong is om zeilsster te worden, omdat de witte zeilen van haar bootje kennelijk een prachtig projectiescherm waren voor velen die hun angsten erop kondern projecteren. Een prachtig verhaal met een even diepzinnige boodschap. “Wees niet bang!” Vaar Laura, VAAAAR!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Vaar, Laura, Vaar!
Of: hoe Nederland ten onder ging
Door Ton van der Kroon
” He, Ton, ben je al terug van vakantie?” staat er op de voicemail. Het is mijn buurman. “ik moet je dringend spreken. Bel je me even?”
Ik luister de andere berichten af, kijk de post door en kijk op internet of er nog nieuws is. Het verhaal van Laura valt me op, het meisje dat solo rond de aarde wil varen. Het brengt de gemoederen danig in beroering, niet alleen bij mij, maar blijkbaar bij half -Nederland.
Waar we vroeger blijkbaar het lef hadden om dergelijke avonturen aan te gaan, lijken er nu hele hordes mensen, psychologen, kinderbeschermers, rechters, deskundigen en politici op de dijken te staan, die in koor roepen: “Niet doen! Niet doen! Veel te gevaarlijk! Niet je hart volgen, niet je droom achternagaan. Daar kan niets goeds uit voortkomen.”
Het lijkt een scene uit een kinderverhaal van Annie M.G. Schmidt. ‘Maar ik heb nog geen meter gevaren”, roept Laura verbaasd over alle ophef.
Het sprookje lijkt echter nog wat boosaardiger te worden: ‘Als dit zo doorgaat moeten we de vader en moeder de ouderlijke macht over het meisje ontzeggen,’ zegt de kinderrechter. ‘We hebben al naar Nieuw Zeeland gebeld, en ook daar gaan ze haar onverantwoordelijke gedrag niet goedkeuren,’ zegt een kinderbeschermer. ‘Misschien is ze in haar jeugd wel mishandeld door haar ouders,’ zegt een ontwikkelingspsycholoog.
‘Er moet grondig onderzoek worden gedaan,’ oordeelt de raad van de rechters. ‘Dit kan zo maar niet! Stel je voor dat alle kinderen op wereldreis zouden gaan. Wie denkt ze wel dat ze is, Pippi Langkous?’
Ik moet opeens denken aan de film de Truman show waarin de hoofdpersoon ontdekt dat er iets niet klopt in zijn veilige wereldje. Er vallen studiolampen op straat; de lift lijkt een filmset te zijn; zijn vrouw praat in reclameslogans; kortom; er lijkt iets grondig mis te zijn.
Hij gaat op onderzoek, maar het lijkt alsof de hele wereld wil voorkomen dat hij zijn onderzoek voortzet. De ultieme poging die hij onderneemt is met zijn zeilbootje de zee opvaren om uit breken uit de wereld die hem steeds meer benauwd. Een storm steekt op, maar ondanks dat hij bijna verdrinkt, zet Truman door. Dan bereikt hij met zijn boot de rand van de wereld: de boeg van zijn boot blijft steken in de wand van een immense studio, die is opgezet om zijn leven vanaf de wieg te volgen in ‘the Truman Show’. Tijdens zijn worsteling met het water kijken duizenden mensen Live naar zijn strijd en vragen zich af of hij wint of verliest.
Het lijkt op het verhaal van Laura.
De zee: oneindige vlakte van golven, stormen, wind en zout, kusten en stranden. De zee opgaan betekende moed, durf en doorzettingsvermogen. Het betekende voorbij de horizon gaan, nieuwe gebieden ontdekken, het avontuur tegemoet treden. De zee op varen staat symbool voor je droom achternagaan, je hart volgen, je passie waarmaken… Het betekent ook de strijd met het water aan gaan. Zou het daarom Nederland zo raken in het hart, vraag ik me af, een land dat worstelt met water, dat dijken bouwt om zichzelf te beschermen, en dat groot is geworden door de wereldzeeën te bevaren?
Mijn buurman belt op. ‘he, Ton, je weet dat ik niet van de samenzweringstheorieën ben, maar wat ik nu heb uitgevonden…!’ fluistert hij door de telefoon. ‘Nee, niet nog meer, denk ik.
“Ik ben eens gaan kijken wie er in de Raad van Bestuur zitten van al die grote banken in Amerika die uitgekocht worden…Het zijn allemaal dezelfden!. Eerst verkopen ze malafide hypotheken aan mensen die nauwelijks geld hebben om ze af te lossen. Deze hypotheken worden dan gebundeld en in een verzekeringsconstructie bij AIG ondergebracht. Hun balans is dan gedekt. Maar er is zoveel verstrekt dat ze een eventuele waardedaling nooit kunnen uitbetalen; vervolgens dreigen ze dat het hele bankstelsel omvalt als de regering niet toeschiet met miljarden aan hulp; dan worden ze met gouden handdruk ontslagen; hebben miljoenen verdiend, terwijl het bedrijf of de staat failliet gaat…. ” Mijn buurman draaft door. Ook zijn bootje helt gevaarlijk naar een kant.
“En weet je wat die financiële crisis in het totaal heeft gekost?”
“Nee, zeg ik onschuldig. “” € 7300 miljard… “
“Oh’’ Antwoord ik gelaten. Ik weet niet zo goed hoeveel 7300 miljard euro is.
“7300 miljard euro”, roept hij door de telefoon,”dat is € 1044 per aardbewoner!! Heb jij je ooit afgevraagd hoeveel de oorlog in Irak heeft gekost? En hoe we in die oorlog verzeild zijn geraakt?”
“Doet het NIPO daar geen onderzoek naar?” vraag ik hem ter geruststelling, maar hij luistert niet. Mijn buurman begint danig in de gevarenzone te komen, besef ik me. Ik ruik de storm, en erger nog; de golven die hij maakt maken ook mijn boot aan het schommelen.
Zonder dat hij wacht op mijn antwoord gaat hij door. “De kosten van die oorlog gaat je voorstellingsvermogen te boven, maar de werkelijke vraag is: wie heeft al dat geld verdiend? Heb je je dat wel eens afgevraagd? Dat zijn weer diezelfde mensen.”
“Wie?”
“De mensen die aan de touwtjes trekken. Als je wat doorzoekt op Google en gewoon kijkt wie in welk bedrijf de macht heeft, dan schrik je je rot,” zegt hij onheilspellend. “Slaap je wel genoeg?” vraag ik hem bezorgd.
Maar mijn buurman wimpelt mijn vraag af en gaat door. “Weet je dat ze in Amerika aparte kampen hebben opgezet voor mensen die zich niet willen vaccineren? Ze heten FEMA kampen….En dat de WHO die vaccinatie verplicht kan maken? En weet je wie een grote vinger in de pap heeft bij de WHO?”
“De regering?” vraag ik. “Nee, de pharmaceutische industrie, de mensen die ook miljoenen verdienen aan de vaccinaties. Het bedrijf dat het vaccin produceert heeft een aantal jaren geleden per ongeluk naar onderzoekslaboratoria in 18 landen het virus opgestuurd, in plaats van vaccin. Hoe duidelijk moet ik zijn? Per ongeluk? Per ongeluk!?” briest hij. “Weet je wat dat betekent? If it looks like a duck, it sits like a duck, it sounds like a duck, it probably is a duck!”
Ik weet niet meer wat ik moet zeggen.
“Heb je dat bericht gelezen over Laura die in haar eentje over de oceaan wil varen?” vraag ik hem voorzichtig.
“Wat heeft dat er nu in vredesnaam mee te maken?” gilt hij bijna door de telefoon. “ik heb het hier over een wereldcomplot!”
Ik laat de woorden van mijn buurman langzaam tot me doordringen. Opeens bekruipt me het bange vermoeden dat ik ook Laura ben, dat we allemaal Laura zijn, en dat ons land de afgelopen tien jaar steeds meer op de Truman Show is gaan lijken. Zou mijn buurman gelijk hebben? Ik denk aan de dingen die me de afgelopen jaren zijn opgevallen. Losse incidenten, maar zet ze bij elkaar en je krijgt een akelig nauwkeurig patroon. Een geheel van feitjes, gebeurtenissen en toevalligheden die schijnbaar niets met elkaar te maken hebben, maar bij elkaar een vreemd gevoel in mijn buik geven.
De premier kondigt een nieuw logo van Nederland aan; een modernere leeuw zonder de ouderwetse spreuk ‘Je maintiendrai’ erop. Kosten € 17 miljoen. “Niemand weet immers meer wat de spreuk betekent” verklaart de premier. ‘Ik houd stand’, denk ik, maar tegelijkertijd heb ik het idee dat ik de enige ben die afglijdt. Misschien is het maar beter ook om die spreuk eruit te halen. Hij is uit de tijd.
Ik denk aan Pim Fortuyn. Met zijn kale kop, zijn vreemde persoonlijkheid en heldere woorden was hij iemand die me wakker schudde. Hij noemde de dingen bij de naam, zei waar het op stond en ook al was ik het vaak niet mee eens met wat hij zei; hij bracht helderheid en frisheid in de gelederen. Maar het duurde niet lang – een dag na bevrijdingsdag, hoe symbolisch kan het – of zijn kop werd eraf geschoten. Hij was te ver met zijn hoofd boven het maaiveld uitgekomen. Hij was Laura, Neo, Truman en al die anderen.
“Een gevaarlijke wildeman”, had premier Kok hem genoemd. Die was nog bezig het debacle van Srebrenica te verwerken, waar we weliswaar schuldig aan waren, maar waar we geen politieke verantwoordelijkheid voor wilden nemen. Dat ging namelijk veel te veel kosten.
Door de inbreng van Fortuyn moest de oude generatie van politici het veld ruimen en een nieuwe lichting ging aan de slag: Bos, Balkenende, Rouvoet. Maar ook al doen ze hun best, het lijkt of Nederland desalniettemin steeds dieper wegzakt in de modder.
In het tweede deel van ‘Lord of the Rings’ komt een prachtige scene voor:
De koning van Rohan zit op zijn troon, maar is vermoeid, ziek en uitgeblust. Hij is zich niet bewust van de strijd die er woedt in de wereld, wentelt zich in zelfmedelijden en laat zich beinvloeden door zijn boosaardige raadgever Wormtong. Het is het beeld wat ik krijg als ik aan de Nederlandse politiek denk.
De koning is ziek en we laten alles rustig geschieden. We staan erbij en kijken ernaar. We zijn lethargisch en verzwakt, niet in staat om op te treden of krachtdadig te handelen. Heldhaftig, vastberaden en barmhartig. Helaas, niet meer. Vrij en onverveerd. Dat is verleden tijd. Normen en waarden? Ik weet niet precies waar ze op doelen, maar ik heb toch heel andere normen en waarden. In de tussentijd fluistert Wilders Wormtong kwade woorden in het oor van de koning. Hij zaait angst en tweedracht dat het een lieve lust is en niemand weet hem te stoppen.
Mijn buurman belt me op. “Weet je hoeveel dieren er per jaar in Nederland geslacht worden?”
“30 miljoen?” opper ik.
“500 miljoen! 500 miljoen!! Kippen, varkens, nertsen, koeien, paarden, kuikens, lammeren. En weet je hoeveel kilo’s vaccins, hormonen en medicijnen daarin gaan? Heb je daar wel eens aan gedacht? Dat is big business! En wie eet dat uiteindelijk op, al dat spul?”
Ik hang op. Ik word gek. Vaar, Laura, vaar, denk ik. Ik ga de stad in met de tram, maar vergeet uit te checken. “Dat kost € 4- meneer”, zegt de conducteur. “Maar ik heb die rit helemaal niet gemaakt! Kan u dat niet ongedaan maken?”
“Dat kunt u alleen bij het centraal station. Daar kunt u een formulier krijgen en dan wordt het geld teruggeboekt op uw rekening.” Ik pak de tram naar het Centraal Station en vergeet van de weeromstuit opnieuw uit te checken. ‘8 Euro!’ denk ik.
Wie heeft dit systeem in godsnaam bedacht? En: Waarom? Om personeel te kunnen ontslaan? Om zwartrijders te kunnen vermijden (hoeveel waren dat er? Zijn zwartrijders vooral Marrokanen?) Voldeed de strippenkaart niet meer? Een miljoenenoperatie waarvan ik me afvraag wie er in vredesnaam baat bij heeft. De installateur van die metalen poortjes? Of de GVB die verdient aan alle mensen die net als ik vergeten uit te checken bij het verlaten van de tram..?
We leven in een wereld die steeds minder vrij wordt, waar steeds meer regels gelden, steeds meer controle is, waar ondernemerszin steeds vaker wordt afgeremd, waar bureaucratie en kafka-achtige toestanden zich voordoen, en de burger steeds meer betutteld wordt.
Waar kinderen in de gevangenis worden gezet omdat hun ouders illegaal zijn; waar we niet meer op onze paspoortfoto mogen lachen; waar we straks verplicht moeten worden gevaccineerd; waar we via de mobiel en OV-chipkaart tot op de seconde gevolgd kunnen worden; waar monsterprojecten als de Noord-Zuid lijn, de BTW-lijn of de Joint Fight Striker worden doorgedrukt; waar een Europese grondwet op slimme wijze wordt doorgevoerd; waar we onze buurman mogen verklikken als-ie zijn huis onderverhuurt; waar we sluipenderwijs vertrouwd raken met genetisch gemanipuleerde voeding; waar buitenlanders als gevaarlijke mensen worden gezien; waar hun religie als de oorsprong van alle kwaad is (waar heb ik dat eerder gehoord?).
En deze lijst is willekeurig aan te vullen met veiligheidscamera’s, Sociale diensten, UMTS straling, de codex Alimentarius die homeopathische middelen verbiedt …..
Terwijl we op TV vermaakt worden met steeds meer programma’s die er volstrekt niet toe doen, louter om ons in slaap te sussen, lijken we ons niet bewust van een sluipende dreiging die zich meester maakt van Nederland.
We worden niet bedreigd door stijgend water of een gevaarlijk virus, maar door iets wat veel gevaarlijker is: ANGST.
Angst voor het onbekende, angst voor het nieuwe, angst voor chaos, angst voor onze dromen, angst voor het volgen van ons hart… Niet doen! Niet doen! Veel te gevaarlijk!
Ik zie overal tekenen van de chaos om me heen en begin te twijfelen aan mezelf. Heb ik als puber teveel boeken gelezen als 1984 en Brave New World? Is er helemaal geen samenzwering? Is het alleen maar onwetendheid, verwarring, menselijk falen? Is er geen schuldige? Geen zondebok? Noch de buitenlanders, de belastingdienst of de regering? Maar wie dan wel? God. Die bestaat al niet meer sinds de jaren zestig. Mijn ouders? De buurman? Ikzelf….?
Of is er helemaal geen probleem? Zie ik spoken?
“Momenteel heerst er een jubelstemming” zegt de directeur van de BinckBank over het beursklimaat. (Wat is de Binckbank?) “Als bank hebben wij geen mening over het verloop van de crisis, maar ik denk zelf dat we het ergste wel gehad hebben.” Zie je wel, ik maak problemen die er niet zijn. Ik heb een mening over een crisis, waar zelfs de banken geen mening over hebben. Crisis, what crisis?
Ik draai door. De storm steekt op. Mijn bootje schommelt vervaarlijk op en neer.
Als ik weer thuis ben, kijk ik even op Google Nieuws. ‘Laura is onder toezicht gesteld van bureau Jeugdzorg. De vader mag aanblijven. Er is nog niet aangetoond dat hij een slechte vader is.’
Ik vrees dat een paar maanden onderzoek weleens het tegenovergestelde zou kunnen aantonen. Wie weet was Laura wel ongewild drugskoerier voor haar vader? denk ik opeens. Zit die vader ook in het wereldcomplot. Ik weet het niet, maar het zou kunnen. Van Laura’s moeder hoor je weinig. Die woont in het buitenland. Dat is een veeg teken. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik er van overtuigd begin te raken dat haar vader een gevaarlijke crimineel is, die het beste achter slot en grendel zou moeten worden geplaatst.
Tringgg. Mijn buurman.”Weet je waarom de gloeilamp voortaan verboden is? Puur protectionisme. Dan kunnen de arme landen hun gloeilampen niet meer kwijt. Europese bedrijven hebben inmiddels het patent op die fletse spaarlampen. Jij dacht zeker dat dat een maatregel voor het milieu was?”
Ik kan geen woord uitbrengen. Ik leg de hoorn weer neer. Tringg.
“Nee, nu even niet. Het is genoeg,” roep ik door de telefoon. Maar het blijkt een medewerker van de Postbank te zijn. Oh nee de ING. “Meneer, excuses voor het storen, maar wilt u ook een kapitaalrekening?”
“Ik heb niet veel kapitaal.” antwoord ik, wat uit het veld geslagen.
“Maar dat hoeft ook helemaal niet”, antwoord de man. “Zodra u wat geld heeft, wordt het automatisch naar uw kapitaalrekening doorgeboekt, en krijgt u daar 5 % rente op. Dan kunt u geld verdienen aan uw geld, zonder dat u er iets voor hoeft te doen. Dan groeit uw kapitaal. Dat is gunstig voor u en gunstig voor de economie.”
“Dát klinkt heel fijn”, antwoord ik, “maar ik hoef niet echt te verdienen aan mijn geld. Ik wil alleen maar dat u het bewaart.”
“Wilt u niet verdienen?” vraagt de medewerker verbluft. “Maar dat wil toch iedereen?”
Ik denk aan Truman en aan de woorden van Laura. “Ik wil mijn droom achterna.”
“Maar dat is nu precies wat ik bedoel”, roept de man opgetogen. “Als u een kapitaalrekening opent kunt u later, als u veel kapitaal hebt verzameld, alle dromen achterna jagen die u heeft. Is dat niet geweldig?” en de man laat een veelbelovende stilte klinken.
“Nee, dank u. Ik laat het liever zoals het is.”
“Maar, meneer, u krijgt het gratis. U hoeft er niets voor te doen!” De man smeekt me bijna.
“Toch niet, dank u wel.” Ik wordt steeds vastbeslotener. Ik moet denken aan een vriend van me die huizenmakelaar is geweest en na de huizencrisis uit de business stapte. “Een huis is om in te wonen, niet om aan te verdienen”, zei hij. “En dat geldt ook voor geld.” Ik moest lang nadenken over zijn woorden.
“Alstublieft, meneer, wilt u het voor mij doen?” klinkt de stem van de medewerker na een lange en beladen stilte. “Ik krijg er namelijk provisie op.” De schaamte klinkt door de telefoon. Ik heb meelij met de man.
Ik moet denken aan het verhaal van Momo, waar de grijze heren langzamerhand de wereld in hun greep krijgen.
De vertrouwde Postbank heeft plaatsgemaakt voor de deftige ING. Internationaal, niet meer zo kneuterig nederlands, weg met dat giroblauw past bij jou; dat paste helemaal niet. Het gaat om groot geld, professionaliteit, modern bankwezen, een zakelijke markt die om innovatie vraagt. Geen oude blauwe giromaten, maar frisse oranje.
Momo, Laura, Truman, Neo, Frodo… de lijst wordt steeds langer, het systeem steeds ingewikkelder. We hebben meer wildemannen nodig, of narren, of kinderen die zich niets aan trekken van kinderrechters. Waar zijn de Pietje Bellen, de Swiebertjes, de Tita Tovenaars, de Floris en Sindala’s, de Hansje Brinkers van Nederland? Diegenen die als het water aan de lippen staat de moed hebben om hun hart te volgen.
“Ik snap hoe het in elkaar zit”, zegt mijn buurman als ik hem bel om te vragen hoe het er mee staat. “Kijk, vroeger speelden we monopoly.’ Dat weet ik nog maar al te goed, bedenk ik me. Het spel eindigde steevast in ruzie. Mijn oudste broer was de bank en die won altijd. Later is hij bankier geworden in Manhattan. Hij kocht en verkocht bedrijven voor banken als Morgan Stanley. Een lucratieve business waar hij altijd bonussen voor kreeg.
Miljoenen dollars gingen er in om, en duizenden mensen verloren er hun baan door. Als afschrift van de bonus kreeg mijn broer een schilderijtje waarin de deal en de namen van de medewerkende banken vermeld stonden: JP Morgan, Lehmann Brothers, The Bank of America, ABN Amro etc. De grote jongens. Mijn broer mocht erin mee spelen, totdat hij verloor. Hij kreeg AIDS en keerde terug naar Nederland. Ik kreeg van hem de schilderijtjes met de bonussen, waar ik later de bonussen uit heb gehaald en er andere plaatjes in heb geplakt.”
“Kijk”, zegt mijn buurman. “Als je maar lang genoeg doorspeelt is er één winaar en de rest verliest. Dat is de opzet van het spel. Dat is in het gewone leven ook zo.”
“Oh ja?” vraag ik beduusd. Ik probeer al jaren niet de verliezer te zijn, sinds de Sociale dienst verklaarde dat ik niet levensvatbaar was. Ik dacht dat dat aan mij lag. Blijkt dat volgens mijn buurman nu opeens door het systeem te komen.
“Ik zal het je uitleggen; ieder systeem waarin een exponent zit, groeit toe naar een limiet. Dat is een wiskundige zekerheid. Ook al is het maar één of twee procent, dat maakt niet uit. Dardoor krijg je een exponentiele curve die eerst langzaam stijgt, uiteindelijk steeds sneller, todat –ie bijna vertikaal stijgt. Dan zijn de rapen gaar. Steeds meer geld komt in handen van steeds minder mensen. De grote groep verliezers – waar jij ook toe behoort – voegt hij er terloops aan toe, moet steeds meer afbetalen via hypotheken, inkomstenbelastingen, omzetbelasting, verzekeringen om het systeem in stand te houden en de gigantische schulden af te betalen van geld wat uiteindelijk maar bij een paar mensen terecht komt. Ben je daar nog?” vraagt hij. Het duizelt me.
“Dus we bewegen naar een limiet, een eindpunt?”
“Klopt, dat proberen ze nog een beetje te rekken en uit te stellen, maar het is onomkeerbaar, net zo onomkeerbaar als het zinken van de Titanic op het moment dat er meer dan 5 laadruimen onder water lagen. Alles is met alles verbonden, begrijp je. Als er een bank valt, valt de rest ook, omdat ze allemaal leningen hebben uitstaan bij elkaar, die uiteinlijk gedekt zijn door de staat. Maar wie dekt de staat? Dat zijn wij. Jij en ik. Kijk maar naar IJsland. Die liggen al onder water.”
Als het gesprek is afgesloten, ik de hoorn erop heb gelegd, moet ik de rand van het bureau vasthouden om niet weg te zakken. Het bootje van Laura is inmiddels een hele Titanic geworden. Alles zakt weg in de diepe oceaan. Hoe komen we hier ooit nog uit? Help, denk ik. Help, Laura!
Alsjeblieft, ga varen. Doe het voor mij, en al die anderen. Neem die boot, kaap desnoods een schip. Wordt piraat en schrijf je in in Somalië. Ik zal voor je bidden, en als het nodig is de Marine om de tuin leiden op mijn surfplank. Ik offer me op. In mijn hart reis ik met je mee.
‘Vaar wel, Laura,’ mompel ik als laatste woorden voordat ik onder mijn bureau op de grond ineen zak.
Epiloog
Als ik bij bewustzijn ben gekomen besluit ik naar de film te gaan. Ik moet hieruit, weer nuchter worden; dat hele verhaal over Laura vergeten. Zoek het maar uit met je boot. Ik moet overleven.
Maar het verhaal van Laura achtervolgt me meedogenloos. Ik zie het voorfilmpje van de nederlandse film ‘De Storm’ over de watersnoodramp in 1953. Grote golven overspoelen Nederland. Een verhaal over helden en rampspoed. Een verhaal over overleven en vergaan. De titelsong is ‘Geef niet op.’
Geef niet op? Maar wat moet ik dan? Hoe komen we hier ooit uit?
U mag met dit artikel doen wat u wilt; er zit geen copyright op. U mag het doorsturen, copieëren, doormailen of in de prullebak doen. Allemaal goed. Ik stuur geen advocaat of rechter op u af.
Op mijn site vindt u alle andere artikelen: www.tonvanderkroon.nl
Met vriendelijke groet, Ton van der Kroon
Ik haak af hier….ik vind het niet erg prettig dat ik als een klein kind wordt behandeld en met een betuttelend “Gossie” wordt aangesproken. Je zou toch denken dat iedereen hier zijn mening mag geven op een normale manier en niet meteen van die denigrerende antwoorden terug krijgt. Have fun in deze “vertotte”wereld.
@Bibi
Behandeld worden als een klein (hulpeloos?) kind is wat anders als een klein (hulpeloos) kind zijn.
Voor mij geef je hier jouw waarheid, jouw pijn weer. Er zijn naast deze waarheid ook andere waarheden.
Je bent pas vrij als je kan leven op een appel en een ei!
Wat zeg ik nou…?!?!
ik ben ZELF eens gaan kijken wie er in de Raad van Bestuur zitten van al die grote banken in Amerika die uitgekocht werden… Maar kan geen enkele gelijke persoon vinden.
Of de Council of governing boards zijn verandert na die uitkoop samengaan of er klopt niks van bovenstaant vermoeden ivm Raad van bestuur. We willen toch eerst de bewijzen inzien zodat we het totale plaatje bewust kunnen waarnemen om eventueel aktie te kunnen ondernemen. Daarom is het beter een bron mee te linken met de betrefde namen en Banken. Iets openbaren zonder bron is niet voldoende en niet betrouwbaar. Veel mensen die het lezen geloven het op zijn woord en dat zonder de feiten. Geef ieder de bron zodat de onderste steen boven komt en er komt vanzelf tegen aktie.
Ik begrijp dat mensen het systeem niet vertrouwen want zo zijn we op gevoed door de staten die mensen geld afhandig maken. vandaar die stijging van inbraken, overvallen, skimmen ed. Omdat werkers zelfs in 5 ploegen hun gezin maar moeilijk kunnen voeden laat staan zelf op kunnen voeden als beide onderhand verplicht moeten werken en de opvoeding van HUN kind aan de staat overlaten (Laura).
Het positieve van dit is dat meerdere dit bewust word door onze ervaringen en er zo een verandering op komst is. langzaam maar zeker.
@Droppie
Is dit wat je bedoelt met je kind haar/zijn eigen waarheid zelf te laten ontdekken?
6-jarige Chinese wil ‘corrupte ambtenaar’ worden PEKING – Een 6-jarig Chinees meisje heeft de harten van veel Chinezen gestolen door op haar eerste schooldag in een tv-interview te zeggen, dat ze ervan droomt om een corrupte ambtenaar te worden. Dat meldden Chinese staatsmedia vrijdag.
„Als ik later groot ben wil ik ambtenaar worden”, zei het meisje. „Wat voor ambtenaar?”, vroeg de interviewer, waarop het meisje antwoordde: „Een corrupte ambtenaar, omdat corrupte ambtenaren veel spullen hebben.”
Op Chinese websites is een discussie losgebarsten over de uitspraken van het meisje. Toonaangevende bloggers noemen de uitspraken „een weerspiegeling van de sociale realiteit”. Anderen prijzen het kind voor haar „realistische” kijk op het leven of zijn cynisch over de wijdverbreide corruptie in het land. „De schaduwkant van het leven heeft zelfs al effect op kinderen – hoe moeten we de volgende generatie nog opvoeden?“
Bron zie http://www.telegraaf.nl/buitenland/4755733/__6-jarige_steelt_harten_Chinezen__.htmleren – hoe moeten we de volgende generatie nog opvoeden?“
Er wordt te veel gepraat en we verliezen het zicht. Hoe moeten we de nieuwe generatie nog opvoeden!!! kom op zeg. Val in de slachtofferrol en schuif alle verantwoording van je af!!
Het is duidelijk wat er moet gebeuren….X
…..en als je je eventueel afvraag wat dat is…voorbeeld volgt! Be the change you wish to see in the world. X
@Willing
Gespierde taal.
Wat mij betreft is het goed om te erkennen dat je slachtoffer bent geworden. En het is ook prima om daarover een potje te janken en boos te worden (dit in het kader van leer uzelf kennen) en vervolgens erover te rouwen (dit in het kader van leer uzelf accepteren, liefhebben). De laatste stap is moed verzamelen om verder te gaan en indien mogelijk niet weer in dezelfde val te lopen. Iedereen moet het namelijk doen met de kennis en vaardigheden enzo, die die op dat moment heeft.
Deze laatste stap kost het meeste energie alhoewel er geloven/culturen/gezinnen zijn waar zelfs de eerste stap wordt afgewezen. New age, lichtwerkers (blg). Ik haat ze.
Dus eh, neem uw kruis op en wandel. Ben even vergeten waar die vandaan komt.
@Willing @Droppie
Alles volkomen begrepen?
Of begrijp je niet wat je niet begrijpt.
weten we het echt allemaal beter dan de ouders van laura?
als we ons allemaal gaan bemoeien met de opvoeding van iemand anders zijn/haar kinderen waar blijven we dan met onze liefde en begrip voor anderen en hun ideeen van het leven?
gunnen we anderen nog wel hun vrijheid of zeggen we dat enkel maar
hoe kun je je eigen situatie vergelijken met dat van een ander als je alleen van horen zeggen weet wat die ander denkt of doet.
de opmerking, een kind van twaalf is niet sterk genoeg klopt ook niet helemaal als je weet dat ze iedere zomervakantie alleen uit zeilen gaat
alleen sterk genoeg in de vakantie?
de grote vraag is hier; is het echt nodig dat de overheid ingrijpt in dit soort situaties of is de sociale controle van familie, buren en school e.d niet al voldoende
deze mensen staan in ieder geval nader tot laura dan wij met zijn allen.
@San
Tweede poging?
Waar het werkelijk om moet gaan is het feit dat je als ouder en kind gezamenlijk de vrije beslissing moet en mag nemen om een dergelijke actie te ondernemen. Zelf spaar ik al jaren voor mijn beide dochters opdat ze straks van school gaan en 17/18/19 jaar zijn en wereldreis kunnen maken. Van rijk naar arm en visa versa. Ik begon pas wat te leren toen ik andere mensen en culturen mocht ontmoeten in mijn leven. Deze les wil ik mijn kinderen graag mee geven. Daar kan geen on(der)wijs tegen op! De reden dat we wachten tot dat ze school af hebben is simpel; wij zijn niet zulke helden als de ouders van Laura. Maar ik heb de overtuiging, hoe eerder, hoe beter. En nogmaals Laura, ga wijffie, ga!
Dit is inderdaad een prachtig mooi verhaal, wat zeker weer bijdraagt aan het bewustzijn van vele mensen.
@Droppie
Wat is een lichtwerker?
Wat haat je?
@Droppie, Ik ben het ook eens hoor met het herkennen en verwerken van slachteroffer..heid ( om het zo maar te schrijven….) Het is niet de bedoeling om daar in te blijven zitten. Jezelf ermee identificeren…. wordt problematisch. Je bent de slachtoffer niet. Het wordt zo ‘gemaakt’ om je kracht op een zilveren schaaltje weg te geven. En, als je kinderen heb ( en niet alleen dan…..want er is ook verantwoording aan jezelf etc.) Lijkt het mij wel de bedoeling eruit te stappen. Ik haat lichtwerkers niet. Vind ze noodzakelijk in deze tijd. Maar wie is een lichtwerker??? Ik ken er een heleboel! En van die heleboel zijn er maar een paar die het ook zijn. Onbevooroordeeld, onvoorwaardelijke liefde en het besef nooit klaar te zijn met leren zoals ze hier op aarde zijn (zowel over hunzelf als een ander..), en zichzelf niet beter of verheven te voelen en een ego die niet de boventoon voert maar een hulpmiddel is….X @Tsja, ………….. Hoe eerder hoe beter is tegen de natuur in.X
@San, stel die vraag ook eens aan jezelf? dan doe ik dat ook.X
Zaterdag 5 september 2009…
Dit is een prachtig stukje tekst en voor velen te verorberen, het zet mensen aan het denken, hoe het “systeem” werkt.
Ik had het gevoel deze week om dit stukje maar eens te gaan verzenden aan al die in mijn lijstje staan van hotmail. Maar het kwam er niet van op de doordeweekse dag.
Ik ben op dit moment gefocussed op numerologie, het heeft mijn aandacht weer opgeeist.
Onlangs kwam ik op W2K.nl artikelen tegen m.b.t. synchroniciteit.
Vandaag, voordat ik ga sporten, wilde ik 3 dingen doen, en uitkomen op 11:11: naar de reformische winkel voor natuurspul, naar NGC energy healing in Veldhoven voor fleske CZ, en dit stuk “vaar-Laura-vaar”.
Het was 10:50, moest nog geld pinnen, pak de auto voor 5 seconden rijden naar pin-automaat omdat ik misschien daarna door wou rijden naar Veldhoven om op 11:11 aan te komen bij NGC.
Toen twijfelde ik, want dat was niet haalbaar.
Tweede optie, naar de reformwinkel wat 5 minuten zou kosten want het was inmiddels al 11:00.
Toen twijfelde ik ook weer en besloot toen naar huis te rijden (5 seconden met de auto) om dit artikel met Laura door te sturen naar mijn hotmail contacten.
Het was inmiddels 11:05 en begon te kopieren en te plakken en contacten te selecteren. 1x mislukte het omdat Hotmail het artikel plakte op de adresregel, en dat gaat niet!
Het was 11:09 en ik twijfelde aan de epiloog met de verwijzing naar de eigen homepage van Ton. Ik heb namelijk veel vrienden die in de materialistische wereld zitten, en als ze de website van Ton gaan bekijken zullen zij het artikel meer als onzin gaan beschouwen…
Ik wil mijn vrienden/kennissen van een aantal zaken overtuigen/bewust maken, maar te grote stappen kunnen ze niet aan.
Dus verwijderde ik de link naar Ton’s website.
De klok gaf 11:10 aan en ik kreeg het gevoel dat ik op “send” kon drukken.
Natuurlijk kreeg ik reply dat er iemand zijn/haar email adres niet bereikbaar was.
Ik kijk op de klok en het was 11:11…………….
@Lianne
Alles wat zich op internet lichtwerker noemt en daar interessant over doet.
Vooral het in hokjes plaatsen: Jij ben er een en jij niet, staat me tegen. Alsof ze een soort übermenschen zijn. Ook dat het ‘gewone volk’ mee gaat doen met dit in hokjes plaatsen vind ik verontrustend.
Naar mijn vaste overtuiging heeft ieder mens voldoende licht in zich om de belangrijkste zaken te kunnen onderscheiden. En van dat licht moeten deze lichtwerkers afblijven.
En naar mijn vaste overtuiging heeft ieder mens zijn licht en schaduwkanten. Dat is goed zo.
Ook met betrekking tot deze lichtwerkers.
@Droppie.. Je lijkt wel een lichtwerker..! DANK! Zonder schaduw, is het verrekte moeilijk licht te ‘onderscheiden’.
Moeder Laura tegen zeilreis dochter. (NOS Teletekst 5 September 2009)
De moeder van de 13-jarige Laura wil niet dat haar dochter op deze leeftijd alleen rond de wereld gaat zeilen. In de Volkskrant zegt ze dat Laura de reis technisch aankan, maar in haar ogen is ze er nog niet volwassen genoeg voor. De ouders van Laura zijn gescheiden.
Laura’s moeder voorziet problemen in havens van ontwikkelingslanden. Ook kan de psychische druk van het alleen zijn op zee te groot worden, zegt de moeder. Laura heeft inmiddels laten weten dat ze bij haar plan blijft.
Laura staat 2 maanden onder toezicht van jeugdzorg. Onderzocht wordt in die periode of ze de wereldreis aankan.
@Droppie
Okee ik begrijp je.
Ik denk alleen dat jij meer licht in je hebt dan je denkt!!!
Heeft hier iemand uberhaupt wel eens van VRIJE WIL gehoord??
Zelf het de gezeur over en weer is overbodig.
Ieder kiest zijn pad. Gaan we straks ook de overheid op elke hoek van de straat zien om te beoordelen of we rechtsaf hadden gemoeten ipv linksaf?
Vrije wil ontstaat al op zeer jonge leeftijd. Een kind is geen bezit, niet van de ouders, niet van de staat, zeker niet van de staat.
Ik moet er een traan van huilen, om de overheid, om de omstanders, om de discussie. Vrije wil, live and let live.
Varen met die boot en och, wie weet blijft ze wel in Europa zeilen, het is haar vrije wil.
@john, fijn dat ze tóch zitten te zeuren, anders had ik nooit je commentaar mogen lezen.. 😉
Hallo want to knowers; Vers van de pers een persoonlijke onprettige Censuur ervaring op een andere bekende ‘sociale nieuws forum site’.
Ik heb dus net op een bekend ‘sociaal’ nieuws forum een censuur moment voor m’n kiezen gehad, nu gebeurde me dit afgelopen jaar wel eerder een paar keer, maar toen had ik altijd nog het idee dat ik mezelf maar een beetje hoefde af te vlakken en even een momentje dimmen en dan kan ik wel weer een keertje of wat reageren. Misschien dat ik vandaag extra last heb van een zwarte vlek waardoor ik nu nog even niet goed zie waarom mijn stukje toch echt niet kan. Verwijderen kan altijd nog en zie maar of het wel of niet mee valt. Het is het zoveelste draadje over Laura de zeilster, op Zaterdag middag vandaag dus zie ik dat er al weer honderden reacties zijn en dit binnen anderhalf uur; die reacties zijn vaak genoeg wel vermakelijk en informatief tegelijk. Deze keer kon ik het dan toch ook echt niet laten om zelf weer eens even een cocktailtje samen te stellen met een hoop ingrediënten, die ik ook van andere reaguurders had opgepikt. Binnen 2 minuten na plaatsing van mijn borduur werkje met woorden en associaties had ik zowaar ‘2 plusjes en 2 minnetjes’ te pakken van mede reaguurders; na 5 minuten wil ik nog even kijken wat ‘de opbrengst’ deze keer is en Jawel Hooooorrrr; een gele kaart van de redactie te pakken; “deze reactie is door de redactie verwijderd”. Nogmaals, misschien dat ik vandaag het niet goed genoeg zie en morgen of overmorgen zelf “tot inkeer” moet komen bij de pastoor en dat ik dan moet beamen net als onze EO coryfee Arie Jezus Kanarie dat ik straf verdient heb en m’n leven moet beteren, anders zwaait er misschien wel een rode kaart. Tot nu toe wist ik de ‘randjes’ van het forum nog wel zo’n beetje te onderscheiden, ik bedoel welke woorden je beter wel en niet kan gebruiken om iets aan te duiden; nu vlak na de vakantie valt mij op dat de sfeer bij het overbekende nieuwsforum waar ‘Jij het nu mag zeggen’ snel verkillt en verpaniekt; er wordt niet meer zorgvuldig gesnoeid maar keihard gehakt in het reaguurders aanbod, ik heb niet echt het idee dat een bepaalde opgebouwde “identiteit” als nick met daarachter een menselijk persoon met ups down en ervaringen en natuurlijk frustraties en passies en soms interessante reflectieve inzichten en observaties er op dit moment bij “Jij mag het nu zeggen” er nog veel toedoet; door de massaliteit van het reaguurders aanbod rest de beperkt bezette redactie nog maar 1 ding en dat is de botte bijl; als dit een maatschappelijke trend van dit moment is, ik bedoel dat het normaal is dat je geïntervenieerd wordt door iemand zonder gezicht en zonder mededogen en misschien wel zonder inzicht en met alleen maar orders ‘van hogeraf’ dan zie ik het niet prettig in voor het komende forum jaar. Bij deze het door mij geplaatste Laura stukje (nr. 251) dat anderhalf uur geleden rücksichtlos door een anonieme (vast part time) bromsnor is verwijderd;
===========
de mensen van de Vinex, die willen geen sex maar hebben een ex…
ze emmeren op ZaterZaadmiddag wat raak, over een meid die wat wil; als ze 13 is, nou dan gaat ze al van billl!!; haar vader is zeerover en haar zeilend paard is wit met zwarte stippen, haar slimme aapje zit op haar schouder schalks mee te luisteren naar opdringerige botte hournalisten van de spiezende niezende grieperige vergriepte Spitszzz, anders nooit zo erg pro-actief als er wederom, in een eindeloze reeks, een opeenvolgende nieuwe bill van de bilderberg wordt uitgevaardigd, bij koninklijk decreet nog wel; laat toch zeilen het secreet; haar bootje heet Guppy, maar zij zelf speelt maar al te graag de plaatsvervangende Groene Draek; met haar kille koude prikoogjes, die oogjes die nu al gevuld zijn met haat en tomeloos ongenoegen; haar oeverloze brede harde mond; spoorbielzen, lippen die ijzerhard tot smalle strepen opeen geperst zijn; mijn vader is een zeerover en ik treed in zijn voetsporen; Mijn Wil is wet en Ik Beschik en hou, net als vroeger, zoals het een echte zeerover betaamt, van landjepik en wie mij in de weg staat die spoort niet, Ik beschik, met koud blauw geaderd bloederig poeder wit gelaat; is dat niet vreemd voor juist zo’n zonnig beroep?!
de mensen van de Vinex, die willen niets meer; in de Vinex staat een hok met een plat dak en geknepen ramen, als ware het een wachttoren uit het voormalig Oost Duitsland, voor de dubbel vergrendelde overzekerde fiscaal overbelaste Groene Deur, een wel heel middelmatig hokje op wielen, de Audi A4 staat voor het absolute SuccSex; dan hoef je niets meer te willen; Neeeeh joh… Dan Ben je Iemand; Iemand die wel even zal vertellen, waar het in het Echte Leven om draait; “op slot dat tot in de hel verwende hok”, afzender een “een liefhebbende part time ex stief moeder en bromsnor van jeugdzorg incluis met foeilelijke geknepen bunkerbril als teken van lidmaatschap van het absolute staatsrechtelijke kader”; dat zal haar leren!; pas op haar veertigste mag zij er uit; als het bloemetje al ruim opgedroogd en verwelkt is; dan pas begint het Echte Leven; een over verzekerd comateus virtueel ontzield bestaan een leven in de echte VerzorgingsHel.
Quote:
“Nee, u kijkt niet naar een scene uit het overgestileerde De Noorderlingen van Alex van Warmerdam. Het is ook geen foto van een of andere tuinstad in veilige vroege vijftiger jaren. Het is gewoon een van Funda getrokken pica van de Amersfoortse vinexwijk Vathorst. Zo’n tussen twee snelwegen ingeklemd IKEA-paradijs voor de gegoede middenklasse van Nederland. Daar waar Audi A4 (bouwjaar 2001) en maxi-cosi (van Marktplaats) de winst moeten behalen. Welnu, de verkoop van deze splinternieuwe dubbel-geïsoleerde woondozen is dit jaar teruggelopen met maar liefst ZEVENTIG PROCENT!”
http://www.geenstijl.nl/
http://www.nujij.nl/moeder-wil-zeilster-laura-niet-laten-gaan.6548777.lynkx
@HyperAlert: en nu een (klein) beetje samenvatten..
misschien?
Bericht van de moeder van Laura is natuurlijk koren op de molen van de Raad van de Kinderbescherming.
“Ik heb liever een dochter in levende lijve die ik nooit meer zie, dan een dochter die er niet meer is”.
En dat is precies wat de Raad doet, kijken op het nivo van het lichaam. En dat vind ik nou angstaanjagend.
Toevallig is Laura (deze ziel) geboren door het lichaam van deze vrouw. Mijn kinderen zijn via mijn lichaam geboren. Ze zijn niet van mij. Nooit en te nimmer.
En als mijn docher zo super arrogant is en voor sommige minzaam om zich heenkijkt (vastberaden staan voor haar vrijheid en zelfbeschikkingsrecht), zou ik een super trotse moeder zijn.
Ik heb het liefst een dochter in levende lijve waarbij haar innerlijk kind springlevend is, dan een levend lichaam waarbij haar innerlijk kind dood is en in een Vinex-woning woont.
@Guido. Zo kort samengevat!
En ja, dat de moeder zich zorgen maakt kan ik ook begrijpen. Wat als ze zich gesteund zou voelen door alle moeders over de hele wereld.
Dat in iedere haven haar dochter met open armen ontvangen wordt door alle Pipi’s die in moeders zitten.
En alle vaders in piraten boten haar veilig escorteren door ‘wilde woeste wateren’.
Haar dochter is dan veilig en beschermd door alle moeders en vaders van de wereld.
Dan zie ik een heel groot wereldfeest voor me.
De SCHRIK (angst) is dan plots SCHIK
Met zijn allen, met zijn allen, met zijn aaaallen …(die liedjes blijven maar in mij opkomen, ik lijk wel Pipi)
@Willing @Droppie
Bondje sluiten?
Samen tegen de slachtoffers? Ik weet niet wat dat julllie maakt?
Naar wie refereren julie? Toch niet naar mij en Bibe mag ik hopen?
Het stuk over dat Chinese meisje is een vollledig citaat om je/jullie tot eigen inzicht te brengen,
Maar ja, aangezien julllie zo druk met elkaar bezig zijn.
@Willing
“Als jij het eerst doet”
Ik doe niets anders dan mezelf vragen te stellen. Ik heb geen antwoorden wel vragen. Kennelijk maak jij het jezelf vragen stellen afhankelijk van mij. Wie is er dan slachtoffer? En wie gaat er dan aanvallen?
@Droppie
Gespierde taal? Vechten als een David tegen een Goliath? Nog steeds praten vanuit pijn. Wat is nu werkelijke moed? Grootmoedigheid of zachtmoedigheid? Of wellicht kan het hand in hand?
Achter deze gespierde taal, die jouw woorden zijn, ervaar ik pijn en moed. Alleen de zachtheid naar jezelf kan ik er niet uit opmaken en daardoor ook niet naar de ander. Jammer, gun ik je van harte.
@Bibe
Haak niet af joh, gewoon in het kontakt blijven zetten wat er voor je is.
En ja, soms realiseren anderen zich niet dat ze je kunnen kwetsen en pijn doen.
Het is de grootste spiri bullshit dat als je in eenheidsbewustzijn zit je dan geen pijn meer zou kunnen ervaren. Onzin. Laat de ander het maar weten als iets je pijn doet.
En als de ander daar geen rekening mee wenst te houden, dan heb je inderdaad het volste recht om af te haken. VInd hetzelf ook niet prettig om steeds op de blaren te zitten.
Kan de ander leuk sorry zeggen en je dan weer pijn doen? Lijkt me niet!
Blijf gewoon lekker voor jezelf staan. En ik vond hetgeen je deelde heel herkenbaar. Onderschat jouw bijdrage niet, het heeft heel wat in beweging gebracht. In ieder geval bij mij.
Zelf ervaar ik ook dat ik als moeder het goede voorbeeld probeer te geven en dat verdomd lastig vind als mijn kinderen om zich heen bestookt worden met allerlei dingen.
Voel me vaak in een ontzettende spagaat bewegen en me met mijn rug tegen de muur gedrukt.
En iedere keer deel ik met ze wat er is. En geven zij mij dingen terug. MIjn kinderen zijn mijn “grootste leermeesters”.
Vanaf het allereerste moment dat ik moeder ben geworden is de liefde die ik voel voor een ander levend wezen immens. En tevens maakt mij dat enorm kwetsbaar en raast de angst mij soms om de oren.
Let the Sun shine,
Let the Sun shine,
Let the SUN shiiiiine
Die was ik even vergeten!
And in my hour of darkness,
She is standing right in front of me.
Speaking words of wisdom.
Let it be.
Let it beee,
Let it beeeejeh,
Let it be.
Wisper words of wisdom,
Let it be!
@San
😉
Ofwel ik haak af, San.
Love and Gratitude…SanX
@HyperAlert
ff los van het onderwerp: Ik vind het wel literatuur voor gevorderden hoor.
Ik kan me voorstellen dat een beheerder het eraf flikkert, als die z’n publiek, doelgroep (al dan niet terecht) inschat als zijnde relaxte lezers. Gna, ‘paarlen voor de zwijnen’ zoals Tessa dus ‘ns wanhopig schreef.
🙂
hoe het ook zij,
het is een zaak van Laura en haar ouders.
Vrijheid is niet voor watjes en dat schijnen maar weinigen in dit over-gereguleerde enge kleinzielige landje te begrijpen
Iedere dag sterven soldaten, zogenaamd voor de ‘vrijheid’,
dat wordt dan wel algemeen geaccepteerd maar zodra een meisje een werkelijk beroep doet op diezelfde vrijheid, is het land te klein en staan hufterige instellingen in de rij om met een belerend vingertje te zwaaien.
Ik zou zeggen; fuck_them en varen met die hap.
@Droppie
en ik vroeger maar een hekel hebben aan opgedrongen school ‘literatuur’; ook waar je een hekel aan denkt te hebben ook daar ga je dus kennelijk uiteindelijk toch op lijken; ik had altijd het idee van waarom niet simpel zeggen wat de schrijver bedoelt?!; waarom allemaal zo opgeprikt ingewikkeld?; en nu dan heel wat jaren later krijg ik kennelijk zelf last van ‘literaire’ oprispingen… moet niet gekker worden, trouwens over literatuur gesproken: dit hele draadje begint op een top boek te lijken, echt waar! en @Bibi ook jouw verhaal heb ik met belangstelling gelezen; laat je niet ontmoedigen door harde vecht reflexen van Droppie; ze bedoelt het wel goed maar ze heeft volgens mij nog meer verschillende ‘buien’ dan ikkus; de vriendelijke zachte in- en meevoelende Droppie is er ook heus wel; en @Guido in m’n beleving was ik aardig puntig en niet langdradig maar als ik mezelf effe terug lees nu, dan tsja jemug rettequetehtt, het ratelt inderdaad maar door; ik noem het wel eens ‘orakelen’; wel altijd effe sjekken uit wat voor sfeer het nieuwste orakel nu weer afkomstig is
@Droppie
:)Gossie
@San
You are welcome
@Droppie
Ik haak niet af hoor.
Derde poging ook niet gelukt. Maar ja, een poging is inherent gedoemd te mislukken.
Heb vertouwen. Het is mij ook gelukt. En je bent niet de enige. De coryfee didn’t get it either!
@San
Quote
“@Droppie
🙂 Gossie
Posted by San | september 7, 2009, 10:48 @San
You are welcome
Posted by Droppie | september 7, 2009, 14:23
@Droppie
Ik haak niet af hoor.
Derde poging ook niet gelukt. Maar ja, een poging is inherent gedoemd te mislukken.
Heb vertouwen. Het is mij ook gelukt. En je bent niet de enige. De coryfee didn’t get it either!
Posted by San | september 7, 2009, 14:33
Einde Quote
Mijn opmerking was als een handreiking bedoeld, maar uh, blijkbaar niet op z’n plaats volgens jouw?
Mopje:
Zegt de masochist: Sla mij, sla mij.
Zegt de sadist: Nee,… ik sla lekker niet.
Hahahaha. Leuk mopje.
Vsn mij is het ook een handreiking. Schudden we elkaar gewoon de hand. Klaar.
Hand in hand kameraden
Hand in hand … de rest zullen wel weer zwarte gaten zijn, wellicht kan Gait die vullen!
Jaaaah Gait en ook vooral Reasonable vind ik hilarisch om te lachen, in ieder geval heel vertrouwd, op een bepaalde manier, dat ik hem grappig vind, zonder zwarte gaten is het eigenlijk ook niets, dat moet je toegeven
Tja. als Gait het af laat weten, dan vul ik ze zelf wel aan.
Zal wel niet helemaal kloppen, but WHO cares?
Hand in hand kameraden
hand in hand
geen woorden maar daaaaaden
PIPI komt eran
Zeg maar Guido hoor!
🙂
@sas van wout uuuh wout van sas
dan heb je mezus nog niet gezien!
Hi zus!