Ommekeer

Johan Oldenkamp is een druk baasje; dat is een constatering van ons als WantToKnow-redactie. Johan heeft een bijna ongeëvenaarde drive om onze wereld op een positieve wijze te helpen groeien. En daarin herkennen wij onszelf. Deze week kregen we het onderstaande artikel onder ogen, wat we uitermate de moeite waard vinden om hier op de WantToKnow-site te plaatsen. Het gaat over groei en over het proces waarin we ons bevinden.

Onze wereld groeit en groeit en haar groeistuipen zijn bijna voelbaar. Lees in dit opzicht ook het artikel van Karen Bishop elders op de site. (Of klik gewoon HIER.) Het kan zo af en toe helemaal geen kwaad om eens te kijken waar we staan in ons groeiproces, kunnen we helpen dit proces positief te beïnvloeden?

Een mooi verhaal van Johan Oldenkamp; veel plezier ermee!

X

* * * * * * *

Ommekeer

© Johan Oldenkamp, februari 2010

3 Fasen

We kunnen in ons innerlijk groeiproces drie fasen herkennen.

Fase 1: Officieel is waar

Fase 2: Officieel is onwaar

Fase 3: Ik ben de waarheid

De grote meerderheid van de mensen op onze planeet zit in fase 1. Ze vertrouwen erop dat het officiële verhaal waar is. En iedereen die daarvan afwijkt, die is niet goed wijs of zelfs gevaarlijk, volgens iemand die in fase 1 zit.

Steeds meer mensen komen terecht in fase 2, omdat ze hebben ontdekt dat één of meerdere officiële verhalen helemaal niet waar zijn (zoals global warming, vaccinaties of 911). In veel gevallen is het officiële verhaal zelfs het omgekeerde van de waarheid. De meeste mensen gaan in fase 2 onderzoeken waarom er officieel wordt gelogen, en komen dan tot onthutsende conclusies.

Net als alles overal in de Cosmos, completeert het neutrale het positieve en het negatieve. Het is dan ook nadrukkelijk de bedoeling dat iedereen in fase 2 doorgroeit naar fase 3. In deze derde fase wordt duidelijk dat we zelf de bron zijn van alles in ons leven.

Goed, laat ik nu dan maar even heel praktisch worden, want waarschijnlijk sta je nu op het punt om af te haken.

Politiek? Heeft dat zin? Dat hangt af van jouw fase. In de eerste fase heeft politiek zeker zin. Want wie niet stemt, die verspeelt daarmee de kans om de eigen belangen te laten behartigen, volgens de zienswijze van fase 1.

In de tweede fase besluiten velen om niets meer met politiek te maken te willen hebben. We leven immers in een schijndemocratie waarin de echte machthebbers achter gesloten deuren de belangrijkste besluiten nemen. Het opkomstpercentage is dan een maat voor de hoeveelheid mensen die dit door hebben. Om dit niet te laten vertekenen is niet stemmen voor deze groep dus duidelijker dan blanco stemmen.

Er zijn ook mensen in de tweede fase die denken dat zij wel zuivere politiek kunnen gaan bedrijven. Deze mensen denken blijkbaar dat de machthebbers achter de schermen hun macht weer terug zullen gaan geven aan het volk via haar vertegenwoordigers zodra zij de dienst mogen uitmaken.

Politiek gaat per definitie altijd en alleen maar om macht. Mensen in de derde fase hebben bewust afscheid genomen van macht, zowel uiterlijk als innerlijk. Macht is immers synoniem met ongelijkwaardigheid, onbalans en disharmonie. Voor mensen in de derde fase zijn onvoorwaardelijke gelijkwaardigheid en respect voor harmonie en natuurlijke kringlopen fundamentele kernwaarden die nooit en te nimmer verloochend zullen worden.

Mensen in de derde fase nemen hun volledige verantwoordelijkheid voor alles. Deze mensen zullen hoogstwaarschijnlijk dit artikel niet gaan lezen. Ook de mensen in de eerste fase zullen dit niet lezen, tenzij een landelijke krant het integraal afdrukt op de voorpagina. Ik richt me daarom op de mensen in de tweede fase, die zoekende naar de waarheid veelvuldig het internet afstruinen.

Angst? Niet alleen de officiële berichtgeving staat bol van de bangmakerij. Ook de overige berichtgeving roept bij velen angstgevoelens op, en misschien nog veel sterker dan de officiële angstverhalen. Waar ligt de grens tussen journalistiek en stemmingmakerij?

Wij geven alleen maar de feiten weer zoals ze zijn, dus wij zijn goed bezig. Iedere zichzelf respecterende redactie zal dit waarschijnlijk van zichzelf vinden. Maar de allerbelangrijkste taak van een redactie is niet het weergeven van nieuwsfeiten; het is de selectie ervan! Waar wordt aandacht aan besteed? Want hetgeen aandacht krijgt, dat groeit (vanwege onze bewustzijnsenergie). Nieuwsredacties bepalen dus wat wij gezamenlijk laten groeien.

Voor de meeste mensen in fase 2 is het wel duidelijk wat de main stream media (msm) moet laten groeien (van de verborgen machthebbers): angst, verdeeldheid, zelfzucht, hebzucht, verspilzucht, onverschilligheid en verlies aan wilskracht, denkvermogen en empathie. De mensen onwetend, klein en separaat houden, daar komt de (verborgen) taakstelling voor de msm in grote lijnen wel op neer.

Maar wat wil de overige media dan laten groeien? Laten we eens naar wat onderwerpen kijken. Wat is het effect van berichtgeving over feiten die aantonen dat uitsluitend de verstrengelde belangen van de machthebbers worden gediend en die van de overige mensen (doelbewust) worden geschaad? Deze feiten zouden mensen in fase 1 kunnen helpen om naar fase 2 te gaan, maar deze berichten staan uiterst zelden in de msm en juist volop in de overige media. Mensen in fase 2 blijven door dit soort berichten onnodig lang hangen in de tweede fase. En bovendien geeft het ook nog eens energie aan al deze corrupte praktijken.

Wat is het effect van berichtgeving over oorlogsdreiging? De aanleiding voor iedere oorlog (groot of klein, warm of koud) kunnen we vinden in de belangen van de (verborgen) machthebbers.

Waarschuwen dat er al weer een nieuwe oorlog aan zit te komen is net zoiets als zeggen dat niet alle machthebbers dezelfde belangen hebben. Een oorlog is nooit onze oorlog! Laten we er daarom ook maar geen aandacht meer aan geven. Bovendien bijten blaffende honden niet.

Wat is het effect van gechannelde berichtgeving? Wat velen maar steeds niet willen begrijpen, is dat het gaat om onze (bewuste) keuzen. Wij zijn de redders waar sommigen hunkerend van verlang naar uitzien. Natuurlijk mogen we allemaal zelf bepalen welke signalen we opzoeken, oproepen of toelaten. Maar laten we toch eindelijk eens stoppen met gemakzuchtig denken dat we gered zullen gaan worden door verhevenen of ruimtereizigers.

Alles in ons leven is altijd en alleen maar een les. Denken dat een ander onze les wel even voor ons gaat leren is misschien wel het toppunt van onwetendheid. Wij zijn zelf van boven gekomen. Wij stonden te popelen om hier en nu te mogen zijn. En nu zijn we er, en gaan we als machteloze lammetjes smachtend omhoog kijken. En dan ook nog tegen anderen zeggen dat ze wakker moeten worden. Wie slaapt er nu echt?

Laten we heel gericht onze energie geven aan wat we wel willen. Willen we vrijheid? Laten we dan met elkaar delen hoe we steeds meer vrijheid voor onszelf kunnen creëren. We hoeven de systemen die ons slaaf proberen te houden niet te bestrijden. Sterker nog, daar worden deze systemen alleen maar krachtiger door. We kunnen nu overal mee stoppen en besluiten voortaan alleen nog maar ons eigen spel te spelen. Iedere stap in deze richting werkt dubbelop. Het maakt ons allereerst meer vrij, en het geeft ons extra energie om ook de volgende stap te zetten.

Waar het om gaat is dat we nu handen en voeten gaan geven aan de grootste ommekeer uit onze totale geschiedenis. En het mooie is, dan gaan we ook nog eens helemaal zelf doen, op eigen kracht en zonder gedetailleerde planning. Gewoon bewust doen. En ieder stap telt. Geen vergadering, geen betoging, geen slap geouwehoer, geen betweters, geen spraakverwarring, geen dogma’s, geen mentaal oordeel. Gewoon voelen en intuïtief doen.

Johan Oldenkamp

Zeist, 26 februari 2010