Mineralen en Edelmetalen: De kracht van de aarde verdwijnt uit ons eten!

Wist je dat zilver al sinds de oudheid door vele volkeren gebruikt wordt om voeding en drank te conserveren? En dat in de medische wereld zilver vanaf circa 1800 wordt ingezet als ‘natuurlijk antibioticum’..? En wist je dat de Chinezen in de oudheid al gouden munten in kokend water deden om kleine deeltjes van dit edelmetaal in te kunnen nemen en de de eersten waren die colloïdaal goud maakten?

En wist je dat al in 1945 werd gevonden dat nano-deeltjes platina, kankercellen doden zonder schade aan gezonde cellen te veroorzaken? Het mag in ieder geval duidelijk zijn dat veel van deze, als sinds de oudheid erkende, werkingen van edelmetalen tegenwoordig nog maar weinig wordt besproken… Een oeroude wijsheid die teloor dreigt te gaan.

Zilver
De wetenschapper Carl Nageli toonde in 1893 voor het eerst aan dat colloïdaal zilver een zeer effectief antibioticum bleek dat tevens erg veilig was. De colloïdale deeltjes waren -in tegenstelling tot het maalgruis- klein genoeg om het lichaam weer te kunnen verlaten, waardoor geen toxiciteit plaats vond. Het colloïdale zilver werd in de Verenigde Staten algemeen ingezet door artsen en was zelfs een geregistreerd geneesmiddel.

In de ruimtevaart..!
Sinds de jaren 70 wordt in de ruimtevaart gebruik gemaakt van nano-zilver, om drinkwater aan boord van het ruimtevoertuig, bacteriën-vrij te houden. Maar er zijn meer bacterieëndodende toepassingen van zilver. In Hong Kong wordt zilver in hoge mate toegepast in de airconditioning van het enorme ondergrondse transportnetwerk, om griepvirussen en bacteriële infecties tegen te gaan! En in verscheidene ziekenhuizen werd deze vorm van zilver gebruikt, om de beruchte MRSA-ziekenhuisbacterie te weren.

Met de ontwikkeling van penicilline verdrong kwam het gebruik van colloïdaal zilver in de vergetelheid en daarmee werd antibiotica, het eerste grote succes van de farmaceutische industrie dat ten koste ging van een natuurlijk genezingsproces. Ook de zilverprijs was een continue onstabiele factor, terwijl penicilline goedkoop geproduceerd kon worden. Maar het was vooral het feit, dat colloïdaal zilver niet gepatenteerd kon worden als geneesmiddel, dat nano-zilver verdrongen werd als officieel geneesmiddel in 1938 door het ‘wonder’ penicilline..

De herrijzenis van colloïdaal verdunde metalen
In de jaren 70 van de vorige eeuw beleefde colloïdaal zilver echter een opmerkelijke opleving. Een aantal onderzoekers en medische professionals deden bijzondere, volledig nieuwe ontdekkingen rondom zilver. HIerover werden boeken geschreven en het productieproces van colloïdaal zilver werd fundamenteel verbeterend. En ja.. Dan is het toch opvallend, dat juist in die jaren het colloïdaal zilver in de V.S. verboden werd als voedingssupplement…!! De onzichtbare hand van Big Pharma??

Maar de zilvergeest was uit de fles.. Of in de fles eigenlijk, want vanaf dat moment ontstond er een levendige markt van huis-, tuin- en keukenapparaten om zelf colloïdaal zilver te maken, gebaseerd op de elektrolyse-techniek. Hierbij wordt een metaal op nano-niveau opgelost in een vloeistof/water, wanneer er een elektrische stroom doorheen wordt gevoerd.

Je kunt je voorstellen dat, hoewel mensen daar baat bij hadden én hebben, de kwaliteit van zelfgemaakt zilverwater met o.a. kraanwater, een stuk minder is en zelfs ongeschikt voor langdurig gebruik, dan wanneer professionele productie het colloïdaal zilver maakt.. Deze professionele producenten, werken inmiddels zo zuiver, dat inmiddels de meest krachtige en veilige vorm van colloïdaal zilver is ontwikkeld. Het nano zilver, waarbij de allerkleinste zilverdeeltjes worden gemaakt in colloïdale vorm. Deze deeltjes zijn zelfs zó klein, dat ze in water blijven hangen en NIET zinken..!

Goud
Het woord ‘alchemie’ is terug te voeren naar de Chinese woorden Kim (goud) en Yeh (vocht). Alchemisten vervaardigden een elixer van goud die het leven aanzienlijk zou verlengen. Het was onder andere Paracelsus, de beroemde arts, alchemist en apotheek uit de 16e eeuw, die niet alleen colloïdaal goud voorschreef tegen melancholie (“Goud maakt het hart blij,” zei hij) en als een leven-verlengend en verjongend middel.

Maar goud werd steeds meer gebruikt als medicijn voor diverse ziekten. Als de voorloper van de moderne farmacologie, ontwikkelde deze Paracelsus medicijnen uit verschillende metaalhoudende mineralen, waaronder goud. En ook deze kennis leek eerst verloren te zijn gegaan.

Bekend is inmiddels, dat als goud uit één atoom bestaat (mono-atomair), het zijn metallische eigenschappen verliest en een zg. ‘supergeleider’ wordt. Dit was al bekend bij de oude alchemisten. Monoatomair goud komt in de natuur voor in vulkanische bodem, zeewater en in kleine hoeveelheden in de huid van paarse groenten en fruit zoals rode druiven en aubergines. De krachtige effecten van goud ontstaan voornamelijk in mono-atomaire vorm.

De beste kwaliteit nano-goud bestaat voornamelijk uit monoatomair goud. Hoe kleiner de deeltjes, hoe helderder de kleur en hoe beter het goud functioneert in het menselijk lichaam. Een hoge kwaliteit nano-goud bevat gouddeeltjes tussen 0,14 en 4 nanometer. Nano-goud verbetert -zo blijkt uit proeven- de geleidende functie van zenuwcellen, wat resulteert in sterk verbeterde hersen- en zenuwstelselfuncties. Goud fungeert ook als een katalysator voor hormonen zoals de stof dopamine, een neurotransmitter. Niet zo gek dus dat die alchemisten zélf, tot zulke inzichten zijn gekomen..!

Platina
Naast goud en zilver, werd in de vroege oudheid ook platina graag gebruikt, Vooral in sieraden. Zowel de oude Egyptenaren als de inheemse stammen van noord- en zuid amerika, smolten hun goud samen met platina, om zo een bijzonder ‘wit goud’ te maken. In 1945 werden platina nanodeeltjes wetenschappelijk getest en werd gevonden dat deze kankercellen doden, zonder daarbij schade aan gezonde cellen te veroorzaken.

In tegenstelling tot de op platina gebaseerde chemotherapie die sinds 1970 algemeen gebruikt wordt (zoals cisplatine), is nano-platina een zuiver natuurlijke platina en bevat het geen van de toxische bijwerkingen die van chemotherapie bekend zijn. Vanwege de reputatie van platina dat het levensduur verhogend werkt, voerde de Universiteit van Tokio een volledig gecontroleerd experiment uit op wormen en vond uit, dat de consumptie van platina-nanodeeltjes de levensduur van de wormen met maar liefst een-derde verhoogde.!!

Ook wordt platina door vele wetenschappers in verband gebracht met de harmonisatie en synchronisatie van de menselijke hersengolven. Verhoogde hersenactiviteit kan zich uiten in een meer consistent en gericht gebruik van mentale energie en dus een effectiever gebruik van de hersenen. Dit kan feitelijk leiden tot ‘dieper leren’ en ‘meer effectieve’ denkprocessen.

Colloïdaal ijzer
IJzer heeft de langste en best beschreven geschiedenis van de micronutriënten. En dat is geen wonder! Het mineraal is namelijk een sleutelelement in het metabolisme van vrijwel alle levende organismen. Voor de mens is ijzer een essentieel onderdeel van honderden eiwitten en enzymen.

Desondanks is een ijzertekort (wereldwijd!) een van de meest voorkomende tekorten in onze voeding. Vooral bij jonge kinderen en menstruerende of zwangere vrouwen, sporters en ouderen komt het tekort veel voor.

Wanneer een dieet onvoldoende ijzer bevat, wordt de opslag van ijzer in het lichaam gebruikt. Ongeveer 65 tot 75% van ijzer in het lichaam zit in het bloed in de vorm van hemoglobine; een eiwit in de rode bloedcellen dat zuurstof naar de weefsels (bijv. de spieren en de hersenen) transporteert! En Myoglobine, de stof die zuurstof naar de spiercellen brengt, vereist ook ijzer. Daarnaast is ijzer betrokken bij reacties in het lichaam die energie produceren. Overtollig ijzer wordt opgeslagen in het lichaam als reserve. Als ook die voorraad opraakt, dan zakt het hemoglobinegehalte in ons bloed, wat we bloedarmoede noemen.

Bloedarmoede veroorzaakt symptomen zoals vermoeidheid, een gezwollen tong, een zwakker immuunsysteem, verminderd mentaal functioneren, een lagere sociale ontwikkeling van kinderen en een verstoring van lichaamstemperatuur. Het ijzertekort vermindert de capaciteit om zuurstof naar de cellen van de spieren te transporteren via myoglobine.

In alle gevallen veroorzaakt een tekort aan ijzer problemen in de energiehuishouding en de ontwikkeling van de hersenen, maar bij mensen op leeftijd bestaat er ook risico op zogenoemde ijzerstapeling. Deze aandoening krijgt men, wanneer het lichaam tijdens het ouder worden het vermogen verliest om ijzer op te nemen. Het ijzer dat niet benut kan worden stapelt op in de lever, hetgeen kan resulteren in ernstige leverklachten en zelfs leverfalen!.

Ondertussen ontstaat er een ijzertekort, dat ook alle bovengenoemde klachten geeft. Door de diëtisten wordt er vooral in die gevallen een IJzer-supplementen in colloïdale vorm voorgeschreven, omdat het lichaam die veel gemakkelijker op kan nemen. Zo neemt het tekort af en kan de ijzerstapeling zich niet verder ontwikkelen.

De oorzaak van het IJzertekort..
Dit komt grotendeels door de verarming van de bodem. In de laatste 10 jaren is het mineraalgehalte van de landbouwgrond behoorlijk gedaald. Gezonde, vruchtbare grond bevat normaal de juiste hoeveelheid mineralen in relatie tot calcium, waarbij de stoffen afhankelijk zijn van elkaar. Helaas is er bij uitputting van de landbouwgrond een onbalans tussen de verschillende stoffen, waarbij de mineralen uit de grond verdwijnen en het calcium achterblijft. Zo raakt ‘natuurlijk’ ook de verhouding calcium op mineralen in het voedsel, zoals IJzer, Zink en Koper, uit balans.

En -logischerwijs- zit je dan vervolgens met een tekort! Kijk eens naar deze tabel, hoe mineralen en vitaminen een dramatisch daling vertonen in hun aanwezigheid in een paar van de meeste gegeten groenten en fruit. Kijk ook eens naar de enorme daling van Vitamine C in appels en spinazie..!