VN bedreigt internet-vrijheid..!

x

Verenigde Naties bedreigt Vrije Meningsuiting op het Internet!

x

Internationale, Top-down Regelgeving is onethisch ten opzichte van Internet,

dat onder het huidige bestuursmodel tot bloei gekomen is.

2012 © Robert M. McDowell Bron: Hier

2012 © vertaling Door Frankema

x

Op 27 Februari zal in Geneve een proces beginnen dat zou kunnen resulteren in een nieuwe overeenkomst die de VN ongekende controle geeft over het internet. Tientallen landen, inclusief Rusland en China zijn hard aan het pushen om dit doel voor het einde van het jaar te bereiken. Volgens een uitspraak van de Russische eerste Minister Vladimir Putin afgelopen Juni, is het doel dat hij en zijn bondgenoten voor ogen hebben; het tot stand brengen van een ‘Internationale controle over het Internet’ via de ITU (International Telecommunication Union) – een organisatie die onder toezicht van de VN staat.

Indien succesvol, zouden deze nieuwe regulatoire voorstellen het bloeiende internet regime, in werking sinds 1988, volledig op zijn kop zetten. In 1988 kwamen gedelegeerden van 114 landen in Australië samen om overeenstemming te bereiken voor een verdrag dat het decor vormde voor een dramatische bevrijding van internationale telecommunicatie. Het schermde het Internet af van economische en technische voorschriften waardoor het al snel het grootste ongereguleerde succesverhaal aller tijde werd.

Sinds de geboorte van het Net hebben technici, academici, gebruikersgroepen en anderen harmonisch samengewerkt in bottum-up, niet door de overheid gereguleerde organisaties, die het Internet zeer voorspoedig in bedrijf  hielden met wat bekend staat als het ‘gezamenlijke inzet’ bestuursmodel. (‘multi-stakeholder’ governance model) Deze op onderlinge overeenstemming gebaseerde benadering in de particuliere sector, is de sleutel geweest tot het fenomenale succes van het Net.

In 1995, kort nadat het geprivatiseerd werd, gebruikten slechts 16 miljoen mensen wereldwijd het Internet. Tegen 2011, waren er meer dan 2 miljard mensen online – en dat getal groeit met een half miljoen per dag. Deze explosieve groei is het directe resultaat van het uitblijven van inmenging van de verschillende overheden aangaande zaken die het Internet betreffen.

Toegang tot het Net, speciaal middels mobile toestellen, verbetert de menselijke conditie snel – en op een meer fundamentele manier – dan welke technologie dan ook in de geschiedenis. Nergens is dit meer waar dan in de derde wereld, waar onbelemmerde Internet technologieën economieën uitbreiden en de levensstandaard omhoog brengen. Boeren die ver van markten afwonen zijn nu, via het Internet in staat om kopers voor hun oogsten te vinden, zonder de risico’s en de kosten van het onderweg zijn met hun goederen. Ongeruste ouders kunnen online medicijnen voor hun zieke kinderen vinden. En voorstanders van politieke vrijheid zijn beter in staat om informatie te delen en ondersteuning te organiseren teneinde muren van tirannie naar beneden te halen.

Het Internet is ook een schepper van werkgelegenheid geweest. Een recentelijk onderzoek van McKinsey kwam tot de conclusie dat voor elke baan die door Internetverbinding verdwenen is, er 2.6 nieuwe banen gecreëerd zijn. Het is niet toevallig dat, hoe verder het Internet af kwam te staan van controle door overheidsinstanties, des te meer deze prachtige ontwikkeling tot bloei kwam.

Echter, op dit moment willen Rusland, China en hun bondgenoten binnen de 193 lidstaten, opnieuw onderhandelen om de invloed van de ITU  uit te breiden in voorheen ongereguleerde gebieden van het in 1988 afgesloten verdrag. Het lezen van zelfs een gedeeltelijke lijst van voorstellen die gesystematiseerd zouden kunnen worden in internationale wetgeving aankomende December in een conferentie in Dubai geeft koude rillingen.

• Ondergeschikt maken van ‘cyber-veiligheid’ en privé gegevens aan internationale controle;
• Toestaan van telefoonbedrijven om gelden te innen voor internationaal Internet verkeer, misschien zelfs op een ‘per-klik’ basis voor bepaalde bestemmingen op het Web, met als doel inkomsten te genereren voor staatsbedrijven en budgetten van de overheid;
• Opleggen van nieuwe economische reguleringen – tot op heden ongereguleerd – zoals verplichte tarieven, termijnen en voorwaarden voor het uitwisselen van handelsverkeer. Reeds benoemd als “gluren”;
• Vestigen van ITU dominantie over belangrijke taken van bestuurlijke eenheden van het Internet zoals de ‘Internet Corporation for Assigned Names and Numbers’; een non-profit organisatie die de .com en .org webadressen wereldwijd coördineert;
• Onder internationale controle van de overheid plaatsen van vele taken van de ‘Internet Enginering Task Force’, de ‘Internet Society’ en andere ‘gezamenlijke inzet’ groeperingen die de benodigde bouwkunde en technische standaard voor het operatief zijn van het Internet neerzetten;
• Regulering van internationale tarieven en manieren om rond te surfen op het Net.

Veel ontwikkelingslanden, inclusief India en Brazilië, zijn bijzonder geïntrigeerd door deze ideeën. Hoewel Internet technologieën het leven van miljarden mensen verspreid over de wereld verbetert, voelen bepaalde overheden zich buitengesloten en willen meer controle hebben. En laten we eerlijk zijn, regimes die uit zijn op controle worden bedreigt door de roep van het volk, versterkt door onbelemmerde internet activiteit, om meer politieke vrijheid. Men heeft kans gezien om indrukwekkende samenwerkingsverbanden te creëren en alle moeite heeft duidelijke vooruitgang opgeleverd.

Alleen maar ‘nee’ zeggen, op welke verandering van de huidige stuctuur van besturing van het Internet dan ook, is waarschijnlijk een onhaalbaar voorstel. Een succesvollere strategie voor de voorstanders van vrijheid op het Internet en welvaart voor elke natie, zou het aanmoedigen zijn van een dialoog onder alle geïnteresseerde partijen, inclusief overheden en de ITU. Hiermee zou men de ‘gezamenlijke inzet’ paraplu uitbreiden met als doel overeen te komen om bestaande, redelijke zorgpunten te adresseren. Als onderdeel van dit gesprek, zouden we de geweldige voordelen die het Internet voor de derde wereld heeft opgeleverd door het ‘gezamenlijke inzet’ model moeten onderstrepen.

Het onderuit halen van dit model met een nieuw regulatoir verdrag breekt naar alle waarschijnlijkheid het Internet op, omdat sommige landen onvermijdelijk ervoor zouden kiezen om uit het huidige Net te stappen. Een verdeeld Internet zou een verwoestend effect hebben op wereldwijde vrije handel en nationale soevereiniteit. Het zou de groei van het Internet het meest aantasten in de derde wereld, maar ook in de rest van de wereld omdat technologen gedwongen worden via bureaucratische procedures toestemming aan te vragen om te kunnen innoveren en investeren. Dit zou de verspreiding van nieuwe grensoverschrijdende technologieën, zoals ‘cloud computing’ eveneens ondermijnen.

Een top-down, gecentraliseerde en internationaal gereguleerde overlapping is onethisch ten opzichte van de architectuur van het Internet; een globaal ‘netwerk van netwerken’ zonder grenzen. Geen enkele regering, laat staan een regerings-overlappende instantie, kan bouwkundige en economische beslissingen in bliksemsnelle Internet tijd maken. Productiviteit, omhoog brengen van de levensstandaard en wereldwijde – met name in de derde wereld – verspreiding van vrijheid, zou tot stilstand komen omdat bouwkundige en zakelijke beslissingen politiek verlamd raken binnen een globaal regulerend orgaan.

Welke poging dan ook om de macht tussen de verschillende regeringen over het Internet uit te breiden – hoe geleidelijk aan of schijnbaar onschuldig ook – zou meteen teruggedrongen moeten worden. Modernisatie en hervorming kan constructief zijn, maar niet als het eindresultaat een nieuwe globale bureaucratie is die verwijderd is van het ‘gezamenlijke inzet’ model. Verlichte naties zouden een grens moeten trekken tegen nieuwe reguleringen terwijl ze hervormingen die een non-regulatoire rol voor de ITU inhouden zouden moeten verwelkomen.

Pro-regelgevende machten zijn, tot op heden, energieker en veel beter georganiseerd dan degenen die de ‘gezamenlijke inzet’ benadering verkiezen. Voorstanders van regulering hoeven slechts een meerderheid van de 193 lidstaten te verkrijgen om hun radicale en contraproductieve agenda te codificeren. Anders dan bij de V.N. Veiligheidsraad, kan geen enkel land een veto uitbrengen tegen ITU werkzaamheden. Met dit in ons achterhoofd, zijn er schattingen dat ongeveer 90 landen intergouvernementele reguleringen van het Internet zouden kunnen ondersteunen – slechts 7 ontbrekende stemmen om een meerderheid te behalen.

Terwijl kostbare tijd weg tikt, heeft U.S.A. geen leider voor de onderhandelingen voor het verdrag benoemd. We moeten wakker worden uit onze slaap en actie ondernemen voordat het te laat is. Niet alleen hebben deze ontwikkelingen het potentieel om het dagelijks leven van alle Amerikanen aan te tasten, ze bedreigen ook vrijheid en voorspoed over de hele wereld.

Mr. McDowell is een commissaris van de Federal Communications Commission.