Persbureaus, en Reuters in het bijzonder..

Eustace Clarence Mullins (1923 – 2010) was een Amerikaans schrijver, onderzoeker, schilder, fotograaf, dichter en essayist. Hij schreef onder meer voor American Free Press, The Spectrum Magazine, Criminal Politics, en de Barnes Review.Hij was een beschermeling van de Amerikaanse dichter en essayist. Ezra Pound,  Mullins Hij bezocht Pound vanaf april 1949 tijdens diens gedwongen verblijf in een psychiatrische kliniek. Volgens Mullins was Pound op grond van politieke overwegingen zonder proces gevangengezet door president Franklin Delano Roosevelt, uit angst dat Pound zou doorgaan met het verspreiden van zijn mening over “het verraad van Roosevelt en de bankierswereld”.

Roosevelt zou volgens Pound al lang van tevoren geweten hebben van de Japanse aanval op Pearl Harbor, zodat de VS te betrokken zou worden, bij de voor hen zeer lucratieve Tweede Wereldoorlog, waarin alle partijen, ook Hitler en Japan, vrijwel volledig gefinancierd werden door de grote bankiersfamilies Rothschild, Warburg, Oppenheimer, Schiff, Rockefeller, etc.

Eustace Mullins had tussen 1949 en 1952, in opdracht van Pound onderzocht en geconcludeerd, dat de FED, ‘The Federal Reserve’, de centrale bank van de VS, één grote scam was. Een door de Rothschilds opgericht syndicaat, dat volgens hem via samenzwering, omkoping en chantage tijdens het kerstreces van 1913 opgericht hadden weten te krijgen.

Eustace Mullins was -mede dus door zijn onderzoek- een fervent tegenstander van de Federal Reserve, die volgens het door hem gepubliceerde bewijsmateriaal dus het onwettige bezit was van banken en van particuliere aandeelhouders, via het aandeelhouderschap in de 12 plaatselijke afdelingen van de Federal Reserve. In Mullins’ lijst staan Banque Lazard, Kuhn, Loeb & Co, J.P. Morgan & Co., Goldman Sachs, Lehman Brothers, NM Rothschild & Sons, Israel Sieff, Paul Warburg en de familie Rockefeller. Het uitgebreid gedocumenteerde onderzoek van Eustace Mullins toont aan dat bankiersfamilies het economische, juridische, medische en politieke leven van de VS beheersen en controleren, met de FED dus als spin in het web. 

Het onderstaande stuk komt uit een referaat van Mullins over de zogenaamde ‘Vrije Pers’; voor hem ook een van de grootste illusies waarmee mensen worden zoetgehouden.. Want door de controle over de Centrale Bank van de VS, kwam voor de Rothschilds ook de controle over de nieuwsmedia. Zo schreef zelfs ook Kent Cooper, hoofd van AP/Associated Press, in zijn autobiografie ‘Barriers Down’: ‘Internationale bankiers, werkzaam onder ‘het Huis van Rotschild’, waren in staat een belang te verwerven in de 3 leidende Europese persagentschappen.’

Op deze wijze kochten de Rothschilds het persbureau ‘Reuters International News Agency’, dat gevestigd is in Londen, persbureau ‘Havas’ in Frankrijk en persbureau ‘Wolf’ in Duitsland. Feitelijk controleren en verspreiden deze 3 nieuwsagentschappen al het nieuws in Europa.

x

x

De Reuters Connectie(s)

2015 © WantToKnow.nl (origineel Eustace Mullins )

x

Dit artikel zou feitelijk iedereen moeten lezen, die geïnteresseerd is in nieuws. Want persbureau Reuters, is één van de grootste persbureau’s in de wereld. Een keihard bedrijf, dat simpelweg ‘nieuws’ verkoopt.. Aan redacties van kranten, die het voor ‘waar’ aanbieden aan hun klanten, nieuwsgierigen overal op de wereld. Maar wij raden iedere student politieke wetenschappen aan de autobiografie van Sir Roderick Jones uit 1951 te lezen, getiteld ‘A Life in Reuters’. Ook dit boek geeft je veel informatie over de wegen en achtergronden van het ‘nieuws’. Deze sir Roderick is jarenlang chef van nieuwsagentschap Reuters geweest, toen het nog op het historische adres 24 Old Jewry in London gevestigd was.

Het is moeilijk om over ‘journalistiek’ te schrijven zonder rekening te houden met ‘propaganda’ en ‘spionage’. In het boek van Roderick zijn veel voorbeelden van hun onderlinge relatie en drie-eenheid te vinden. Op pagina 200 beschrijft Sir Roderick een stukje geschiedenis waarover niet zal worden gesproken op de universiteit. Het gaat over een lunch, door Sir Roderick gegeven voor Generaal Smuts, Sir Starr Jameson en Amerikaans ambassadeur Dr. Walter Hines Page. Hij schrijft:

“We aten in een privékamer in de Windham Club, de ruimte waarin twintig jaar later de voorwaarden van de troonsafstand van koning Edward VIII zouden worden geregeld. We praatten wat en kwamen op het onderwerp of de Verenigde Staten zich met de oorlog tegen Duitsland zou gaan bemoeien, Groot-Brittannië en Frankrijk hadden al lang geduldig gewacht.

 Dr. Page liet ons op dat moment weten dat hij die middag onder geheimhouding persoonlijk een bericht had ontvangen van de Amerikaanse President. Hij kon bevestigen dat, eindelijk, de teerling was geworpen. Niet zonder emotie kon hij ons allen verzekeren dat de Verenigde Staten binnen een week de oorlog zou verklaren aan de Centrale mogendheden. De ambassadeur had de waarheid gesproken. De lunch speelde zich af op vrijdag 30 maart. Op 2 april vroeg President Wilson het Congres de staat van oorlog te verklaren. Op 6 april was het zover.

Sir Roderick vertelt ons dat Baron Julius de Reuter werd geboren als Israël Ben Josaphat Beer, zoon van rabbijn Samuel Beer van Caase in Duitsland. Zoals zoveel van zijn mede religieuzen zag Beer dat het Britse Rijk rijp was om geplukt te worden. Hij emigreerde, zette een persbureau op, het huis van Rothschild richtte haar ogen op hem en de rest is geschiedenis.

Inmiddels Baron de Reuter geworden, tekent Beer in 1859 een convenant met twee van zijn rivalen in Europa: Havas in Frankrijk en Wolff in Duitsland. Havas was een Franse jood, Wolff een Duitse jood en deze drie hebben de wereld onderling verdeeld. Havas zou Zuid-Amerika krijgen en met zijn drieën zouden ze Europa verdelen. De rest van de wereld was voor Reuter.

De Reuters XX door Eustace Mullins
De regeling werd net voor het uitbreken van de burgeroorlog in de Verenigde Staten afgerond en bleef intact tot aan de Eerste Wereldoorlog voor zionisme. Sir Roderick Jones begint zijn carrière als assistent van de correspondent in Transvaal in Zuid Afrika, ene Leo Weinthal, net voor de Boerenoorlog. Op pagina 38 vinden we interessante achtergrondinformatie over dat conflict:

‘Aan het eind van 1895 waaiden er smeulende branden van politieke onvrede in Johannesburg. De Transvaal National Union en de goudmijn eigenaren geven er een presentabele vorm van ‘revolutie’ aan. Een Uitlanders Reform Committee wordt opgericht, met daarin John Hays Hammond, Lionel Phillips (een van de hoofden van het goud en diamant mijnbouwbedrijf Eckstein–The Corner House), George Farrar, hoofd van East Rand Property mijnen en kolonel Frank Rhodes, broer van Cecil Rhodes, premier van de Kaap. Percy Fitzpatrick, ook van Eckstein, is de Secretaris.

Het algemene toezichtcomité bestaat uit zestig vooraanstaande burgers, met inbegrip van Abe Bailey en Solly Joel. Sir Roderick spreekt vrijelijk over de rol van het bedrijf Eckstein die de oorlog bevordert, en het belang van het huis van Rothschild wordt ook niet onder stoelen of banken geschoven. John Hays Hammond is op dat moment de belangrijkste ingenieur voor de Rothschilds. Later wordt hij tegen een salaris van vijfhonderdduizend dollar per jaar aangetrokken door de Guggenheims. Tenslotte wordt hij Washington lobbyist voor de politieke groep van de Rothschilds, de Council on Foreign Relations.

Sir Abe Bailey is de belangrijkste figuur van de zusterclub in Groot-Brittannië, de Royal Institute of International Affairs. In bijna elke biografie over Cecil Rhodes hoort de lezer dat Cecil in zijn Afrikaanse Keizerrijk is gefinancierd door de Rothschilds. Op 28 April 1915 schiet Baron Herbert de Reuter, baas van het agentschap, zichzelf door het hoofd. Oorzaak is de crash van de Reuters-Bank. Deze was opgericht door Baron Julius de Reuter om buitenlandse overschrijvingen te kunnen doen zonder te worden onderworpen aan inspectie.

Het lijkt de bestuurders van Reuters onverstandig om de Baron vervangen door een andere Duitse jood, nu er een oorlog gaande is met Duitsland. Sir Roderick Jones, die Leo Weintal getrouw en goed gediend had, werd gekozen als een respectabeler front voor de internationale activiteiten van het Agentschap.’

Op pagina 363 vertelt Sir Roderick Jones ons:

“Het gebeurde dat ik in 1915 een uitnodiging ontving voor de lunch van de heer Alfred Rothschild, toen het hoofd van het Britse Huis van Rothschild. Wij krijgen helaas niet de inhoud van het gesprek te horen, sir Roderick beperkt zich tot een beschrijving van de formaliteiten die horen bij een bezoek aan de Rothschilds.

Hierna gaat de directeur van Reuters de wereld door, overal wordt hij ontvangen met koninklijke egards. In India wordt hij door de onderkoning Lord Reading vermaakt. Lord Reading is met de naam Rufus Isaacs ingevoerd in de synagoge. Isaacs vertelt hem dat hij op zijn eerste bezoek in India een nederige scheepsjongen was. Tijdens zijn tweede bezoek wordt hij tot onderkoning benoemd. Sir Roderick merkt op dat zoiets alleen in het Britse rijk kan gebeuren.

* * *

x