Er is al veel gesproken over het mannelijke en het vrouwelijke oerprincipe en vaak blijven beschouwingen hierop in een soort theoretische hoek hangen. De gastcolumn van deze week is geschreven door Jenny Menheere-Komen en is hierop echter een prachtige uitzondering; de inslag van haar verhaal over spirituele groei, is vooral geankerd in onze praktische aardse stoffelijkheid.. We zijn allemaal nogal eens geneigd ‘op te stijgen’ en daarbij onze aarding te vergeten.
Het is vooral die ‘aarding’ waar het in eerste instantie om gaat in het leer- en genezingsproces van ieder mens in deze ‘duale wereld’. Het in de heling van mentale wonden speelt het mannelijke en vrouwelijke principe keurig hun rol.. Onderdeel van het ‘spel van de dualiteit’. Wanneer één van beiden echter -zoals op Aarde is gebeurd- de laatste 2000 jaar de hoofdrol heeft gespeeld, brengt dát op zich al een heel onevenwichtig proces op gang.
Onlosmakelijk zijn wij als mensen in dit proces betrokken, omdat we er heel simpel gezegd, een onderdeel van zijn. ‘Goed en kwaad’, nog zoiets.. Het zit in ons allemaal, het kwaad kún je niet buiten je laten, het vraagt om omarming. Een ‘wees-welkom’, als onderdeel van je eigen Zijn. Hier op Aarde, in je fysieke lijf. In resonantie met onze omgeving. Het mannelijke en vrouwelijk principe in ieder mens, spelen daarin een veel grotere rol, dan we ons realiseerden.
Een prachtig artikel van Jenny, over een zoektocht naar Aardse spiritualiteit, over het licht en het donker, over resonantie met alles om ons heen. Maar vooral over bewust(er)-worden!
X
* * *
‘Liefde is aantrekkingskracht.
Het is de liefde die de planeten op hun plaats houdt.
Geleerden noemen het zwaartekracht.’
– Mahaguru –
X
X
Leven in resonantie..
x
het vrouwelijke principe in de praktijk.
februari 2010 © Jenny Menheere-Komen
(te bereiken via menko@kpnmail.nl) x
Het vrouwelijke principe in healing.. Rond mijn 40e jaar (1986) begon ik een lange ontdekkingstocht naar wat voor mij ‘healing’ betekent. Ik had een grote behoefte aan ‘spirituele ontwikkeling’ maar merkte dat ik dat niet echt in mijn dagelijks leven kon integreren. Door alle ervaringen die ik had was ik gaan zien dat de grote valkuil een machtstrilling en onzuiverheid is tussen de therapeut, leraar, medium en ‘cliënt’.Vaak is er geen werkelijke verbinding met de aarde en dus ook geen acceptatie van de pijn en de dualiteit van het leven op aarde. In allerlei opleidingen en therapieën werd veel gesproken over aarding maar niemand kon mij het werkelijk laten ervaren en ik zag veel zwevers; mijzelf incluis! Ik voelde een diep verdriet en onmacht, een soort oerpijn en ik besloot alle opleidingen en/of therapie los te laten.
Een ding was mij duidelijk geworden: voor mij was healing een proces in liefde en wijsheid en niet vanuit macht en wil.
Ik was toen 47 jaar en besloot uiteindelijk ‘niets’ meer te doen en werd lid van een vrouwenkoor. Daar leerde ik mijn stem te laten horen en er gewoon te zijn met mijn onzekerheid. We repeteerden in het Davidhuis in Rotterdam en na verloop van tijd ontmoette ik daar Joy Messick, een Amerikaanse helderziende en Sufi Master. Zij heeft veel ervaring opgedaan met de oorspronkelijke wijsheid van de Indianen en heeft een sterke verbinding met de Moeder, het vrouwelijk principe. Zij heeft zich de helende werking van de aarde energie her-innerd en het ‘resonance healing’ genoemd.
De eerste workshop die zij in het Davidhuis gaf (1994) noemde zij ‘The Feminine Mystery’. Daar wilde ik wel wat meer van weten en nam mij voor één dag te gaan. Bij haar voelde ik die dag de fysieke klik, de werkelijke aarding, en ik herkende meteen wat ik al die tijd gemist had. Zij was volledig aanwezig in haar lichaam en in het hier en nu, in verbinding met de resonantie van de aarde. Dat was een verademing omdat met veel humor en lichtheid in korte tijd gebeurde wat met veel moeite daarvoor in andere cursussen en opleiding niet gelukt was..!
Het meest opvallend voor mij was dat ze zo heel gewoon deed over wat ze ons liet ervaren. Haar houding was: “Laten we asjeblieft gewoon doen, er niet al te heilig bij kijken, we zijn het gewoon vergeten en iedereen kan het leren. Het is nu de tijd om ons verloren deel weer te herstellen. Dit is niet in competitie met andere vormen van healing maar de basis van elke healing”.
Zij liet ons het vrouwelijk principe, de verbinding met de aarde, de Godin, de Moeder ervaren. Zij maakte ons bewust van het feit dat wij de aarde niet vernietigen maar dat de aarde ons laat zien dat het element aarde in ons sterft. Dat deze planeet een plaats is van dualiteit en dat we dus ook twee energie systemen hebben: één van magnetisme/resonantie/aarde-energie en één van de lucht/licht/kosmische energie.
De resonantie van de aarde was voor mij het ontbrekende stuk van de puzzel. Ik kwam door deze ervaring letterlijk thuis in mijn lichaam ik had het gevoel dat ik nu pas echt incarneerde en leerde niet alleen het belang van het vertellen van je eigen verhaal en het spreken van je eigen waarheid, maar vooral te luisteren naar anderen zonder te reageren b.v. door een ongevraagd advies of conclusie; daar was ik (en velen met mij) namelijk nogal goed in…….
Heel belangrijk was dat ik ging onderscheiden dat veel ‘spirituele’ mensen (waaronder ikzelf) alleen een mentale aarding hebben en vooral vanuit hun ‘spirituele hoofd’ leven en werken. Wij aarden ons vaak op de ander waardoor er afhankelijkheid ontstaat (machtstrilling) en mijn eerdere ervaringen werden nu heel duidelijk. Ik deed in een paar jaar tijd alle workshops tot ‘resonance healer’ en ‘teacher’, zodat ik de resonance healing ook aan anderen kon doorgeven.
Ik ging zien dat wij in onze westerse cultuur a.h.w. alleen in het mannelijke principe worden geboren. De moeder liggend in een bed en vaak in een ziekenhuis niet verbonden met de aarde. Bij de oorspronkelijke volken zoals de Indianen, krijgt de vrouw haar kind op een natuurlijke manier omringd door vrouwen en vaak letterlijk in de aarde.
De taak van de grootmoeder is dan om het kind met Moeder Aarde te verbinden (de resonantie ‘adem’= vrouwelijk) zodat het zich veilig voelt nu het uit haar/zijn biologische moeder is geboren. In onze cultuur is onze focus op de ademhaling via de longen (de lucht ademhaling=mannelijk) en maar zelden wordt de werkelijke aarding volledig gemaakt door het kind bewust te verbinden met Moeder Aarde. Daardoor leven we vaak in illusies en denkpatronen en zijn we gevoelig voor manipulatie.
Dit alles heeft natuurlijk ook te maken met het feit dat in onze cultuur het vrouwelijk principe o.a. onder invloed van het christendom als bedreigend gezien werd en onderdrukt en genegeerd is. Alles wat met het lichaam en het vrouwelijke te maken had was slecht of verdacht. We zijn onszelf kwijtgeraakt, doorgeschoten in het mannelijke principe zonder de wijsheid van het vrouwelijke principe.
Zoals we kunnen zien is dit wat er in deze tijd bij veel mensen weer in het bewustzijn komt. Mijn ervaring is dat er zowel bij mannen als bij vrouwen het gemis gevoeld wordt van dat verloren deel. Er zijn in de loop der jaren veel boeken over dit thema verschenen en ik had me daar intens in verdiept. We bezochten o.a. de plaatsen in Frankrijk waar de Zwarte Madonna’s zijn en het Katharengebied. Ik ging herkennen dat zonder het vrouwelijk principe het Christusbewustzijn zich niet op aarde kan manifesteren. Jezus had Maria Magdalena naast zich nodig als partner en geliefde om zijn taak te kunnen vervullen op aarde. Later werd, dank zij het boek De Da Vinci Code, dit thema op grote schaal onder de mensen gebracht.
Mijn leven had een enorme wending gekregen. Ik nam beslissingen die ik daarvoor niet voor mogelijk had gehouden. Ik werd me bewust dat de pijn van de aarde en in mij juist het verlies van de Moeder, de Godin, het vrouwelijk principe is. Ik probeerde die pijn te compenseren door te veel te willen en te doen en te denken iets te moeten ‘bereiken’ en/of ‘bijzonder’ te zijn.
Ik heb nu het vrouwelijk en het mannelijk principe in mijzelf (h)erkent en ik ben me bewust van de resonantie én het licht. Mijn perceptie in het leven is totaal veranderd.
Door mijn ervaringen is mij duidelijk geworden dat het vrouwelijk principe in healing voorwaarde is voor de integriteit en de zuiverheid van de healer. Het vrouwelijk principe in healing betekent voor mij in eerst instantie dat je als healer een veilige ruimte schept voor de ander waarin zij/hij zichzelf volledig geaccepteerd voelt en vanuit zichzelf tot healing kan komen. Voor mij is dat er zijn vanuit mededogen voor de (oer)pijn van mijzelf en de ander. Meevoelen zonder er iets aan te willen veranderen en zonder enige verwachting; dan kan er healing plaats vinden. Als dat er niet is blijven we voor God spelen en proberen we de dingen naar onze hand te zetten met alle pijn en frustratie van dien.
Leven in resonantie in de praktijk
In mijn eigen dagelijkse leven ben ik gaan ervaren dat de focus op vrouwelijke principe, dus op de resonantie van de aarde dient te zijn omdat anders het mannelijke gaat domineren. Met andere woorden: ik ga in mijn denkhoofd en verlies de verbinding, ik krijg het gevoel dat ik en alles wat er gebeurt niet in orde zijn en dat ik dat moet veranderen. Door de aandacht op het vrouwelijke principe richten, te resoneren met de frequentie van de aarde, worden we een vat, een graal en wordt het mannelijke principe aangetrokken.
Het element aarde is immers het element dat de andere elementen (water, vuur, lucht) kan bevatten. Het licht komt thuis in de materie en zo groeien we naar harmonie en eenheid als mens op aarde. M.a.w. Ik ben in mijn lichaam en uit mijn denkhoofd en aanwezig in het hier en nu. Mijn ervaring is dat de twee energieën zich met elkaar verbinden in ons lichaam, we creëren een eigen ‘Veld van Eenheid’ en zo kunnen we ons bewust met dit ‘Veld van Eenheid’ verbinden. Dit veld wordt ook wel het ‘Unified Field’, ‘Ether’, ‘Akasha’, ‘Zero Point Field’, ‘Het Ongemanifesteerde’ genoemd.
Volgens mij dient dit proces eerst in onszelf plaats te vinden zodat we het meer en meer gaan leven en daardoor groeien naar een nieuw bewustzijn. Iets willen veranderen buiten onszelf zonder dat we het zelf helemaal kunnen leven gaat volgens mij niet lukken.
Het is natuurlijk niet zo dat ik met de resonance healing voorgoed van mijn problemen en stress af ben. Het is ‘het oneindige verhaal’ van mezelf meer of minder kwijtraken in moeilijke situaties en elke keer opnieuw bewust de fysieke verbinding te maken met de resonantie van de aarde waardoor ik weer in mijn lijf kom en in het hier en nu en de angst kan laten zijn. Het is wat het is en het duurt zolang als duurt. Het is de keuze maken om niet weer in mijn hoofd en het oude drama te gaan, het drama van de machtstrilling, van de projecties en de oude patronen.
Vooral in het begin liep ik nogal op tegen de ‘spiritualiteit’ van, zoals Joy dat noemde: ‘the love and light people’. Er werd zelfs tegen me gezegd dat de aarde energie ‘gevaarlijk’ was want dan trok je het kwaad aan. Nooit iets van gemerkt, wel veel warmte, bewustzijn en veiligheid, ook inzicht in wat werkt en wat niet. Ik ben erg praktisch en efficiënt geworden.
Ik ben nu 63, geef sinds 10 jaar de workshops en deel zoveel mogelijk van mijn ervaringen en dat terwijl ik ‘nooit’ met groepen wilde werken. Toen ik met de resonance healing in contact kwam en e.e.a. in mijzelf op haar plek viel, begreep ik dat ik dat niet wilde omdat ik enorme weerstand had tegen ‘de oude manier’: hier staat de ‘leraar’ en daar de leerlingen en de leraar draag kennis over aan de leerlingen.
In de ‘nieuwe manier’, vanuit het vrouwelijk principe zijn we in een cirkel gelijkwaardig met elkaar waarin ik mijn ervaringen en waarheid deel en een veilige plek creëer (holding the space) waarin de deelnemers hun eigen ervaringen op kunnen doen met de resonantie van de aarde en dieper contact kunnen maken met de eigen informatie, wijsheid, en waarheid; het zich weer te her-inneren en thuis te komen bij zichzelf.
Synchroniciteit en de doorbraak
Waar ik ook heel blij van wordt is dat, als ik iets in mezelf bewust geworden ben, de bevestiging als synchroniciteit op mijn pad komt in de vorm van b.v. gebeurtenissen of een boek.
In september 2000 gaf Zohra Noach, grondlegster van de Psychosofia, een lezing in het Davidhuis met de titel ‘De Doorbraak’ die uit mijn hart gegrepen was en naadloos paste op de ervaringen die ik had opgedaan. Ik heb toen op verzoek een artikel geschreven n.a.v. haar lezing over dit belangrijke thema, hier volgt een deel ervan:
‘Er ontstaat een machtstrilling als we het licht op de verkeerde wijze gebruiken. We komen terecht in een macht-onmacht situatie. De duisternis van de materie is nodig om tot bewustzijn te komen, we hebben die weerstand nodig. Als het licht ‘wint’ volgt er duisternis”.
Zohra sprak van een ernstige waarschuwing. “Als je alleen maar in het licht wilt zijn, verzwakt je energieveld. De duisternis is de realiteit van de aardse werkelijkheid. Het licht is een wegwijzer en geen einddoel om tot een eenheid met de realiteit van het eigen hoger zelf te komen. Dit is een onderdeel van het licht, dan pas worden we volledig mens. De volledige acceptatie van de duisternis/pijn van de aarde brengt ons de werkelijke transformatie en liefde om tot transmutatie dus realisatie van deze verandering in de stof te komen: Het menselijke mededogen!
Er is een oproep dat er een nieuw energieveld mag gaan komen. Het is nodig dat bewustzijn in materie gebracht wordt omdat het licht zich anders tegen je gaat keren. Als het bewustzijn groter is dan wat in de reële werkelijkheid geleefd kan worden, dan word het lijden steeds dieper totdat de ervaring is opgedaan.
Dit is de wet van resonantie, alles komt voort uit het Ene Zijn en dat moet een plaats krijgen in ons. Dan pas kan de mens staan in de eigen waar(dig)heid, dus zelfvertrouwen wat voortkomt uit werkelijke volledige acceptatie. Dit kan niet alleen maar mentaal of geestelijk gebeuren, dit is een fysiek stoffelijk proces! Het is de illusie doorbreken van het ‘denken’ en ‘weten’. We zijn een slaaf/gevangene van ons (spirituele) denken.”
Zohra stelt dan ook de vraag: “Hoe doen we dit dan? Hoe werken we ermee? We hebben iets nodig om mensen terug te brengen op aarde!”
Volgens mij is dit de verbinding met de resonantie/energie van de aarde, het vrouwelijk principe, de Moeder. Dit is de Doorbraak! We hebben de ondersteuning nodig van het aarde element in ons, het stoffelijke lichaam. De mens is het vrouwelijke aangezicht van God, de ontvangenis, de vermaterialisering van het hogere.
Het menselijk mededogen is voor mij de werkelijke verbinding met het vrouwelijke principe, de Moeder. Alles wijst er op dat we via dat bewust vrouwelijke tot eenheid kunnen komen. De aard van het vrouwelijke aarde principe is dat het licht (mannelijk principe) aantrekt. Het brengt samen en verbindt. Onze taak is het licht in de materie te brengen. Ik kan dat alleen als ik de macht van het licht loslaat en in het zijn van de vrouwelijke ontvangenis ga staan in contact met mijn stoffelijk lichaam en uit mijn denkhoofd. Zo alleen kan ik volledig mens worden: in mijn lichaam, luisterend naar mijn lichaam en in verbinding met de resonantie/energie van de aarde. Dat is het hier en nu.’
Een paar jaar geleden gaf ik een workshop en een van de deelnemers bracht toen een boek mee: De dertien Oorspronkelijke Clanmoeders van Jamie Sams. Hierin worden de aspecten van het vrouwelijke principe beschreven vanuit de Indiaanse traditie zoals die altijd mondeling werden doorgegeven. De schrijfster heeft van twee Kiowa Grandmothers de opdracht gekregen om dit nu op te schrijven omdat anders deze wijsheid verloren gaat. Prachtig en een en al herkenning.
Ook het boek Een Nieuwe Aarde van Eckhart Tolle kwam als zo’n synchroniciteit.
Hij verwoord prachtig wat ik met het zijn in resonantie van de aarde ervaar en zijn uitspraak is een van mijn favorieten: ‘Als we het contact met de stilte in onszelf verliezen, verliezen we het contact met onszelf. Als we het contact met onszelf verliezen, verliezen we onszelf in de wereld’. Tolle benoemt de aarde energie niet concreet; voor mij is het de sleutel
Het boek Liefhebben van Barry Long was ook zo’n geschenk; ook een en al herkenning en de bevestiging van waarom het op de ‘oude manier’ binnen relaties niet gaat werken. Ik heb daarmee nogal wat ervaring; ik ben al 42 jaar getrouwd met dezelfde (v)echtgenoot!
Een belangrijk thema dat ook vaak naar voren komt is dat er evenwicht tussen het vrouwelijk en mannelijk principe in onszelf op basis van fifty/fifty zou moeten zijn. Volgens mij is dat een idee uit de ratio, in ieder geval werkt het voor mij niet zo.
Na zo’n periode van gesprekken, waarin ik met een paar mensen die me na staan nogal wat frustratie voelde over dit thema, kwam het boek De Hele Olifant in Beeld van Marja de Vries op mijn pad en ik heb dat ‘juichend’ zitten lezen. Zij schrijft over de Universele wetten, Heilige Geometrie en Gulden Snede en legt het verband tussen mystiek en wetenschap.
Ik kreeg de bevestiging in de 7e Wet van de Dynamische Balans, waarin zij schrijft: ‘De balans tussen het vrouwelijk en mannelijk dient een dynamische balans te zijn met een overhelling naar het vrouwelijke en in de curve/verhouding zoals in de Gulden Snede beschreven staat zodat er groei en evolutie is. Een statisch evenwicht zorgt voor stilstand en herhaling van het oude.’
Zij beschrijft wat ik voel als waarheid in de zin van: wat werkt en wat niet werkt. In de quantumwetenschap wordt nu ook duidelijk dat resonantie/zwaartekracht de spiraal veroorzaakt die nodig is voor creatie en evolutie. In mijn ogen staan we aan het begin van een doorbraak die alles te maken heeft met het herstellen van deze Dynamische Balans.
Ik ben dankbaar dat ik deel mag zijn van dit herstel en de bewustwording van het vrouwelijke principe: mijn rode draad.
X
“Liefde is een energie die waarheid naar voren brengt.
Daar hoef je niets voor te doen, het is een natuurwet.
Mensen geloven dat liefde een gevoel is, maar liefde is een kracht”.
A. Almaas
* * *
XX
De hierboven besproken boeken kun je evt. direct bij Bol.com bestellen.
Klik daarvoor op de plaatjes van de covers.
XX
Kom op, Martijn, laten we Aram niet teleurstellen, die is net met popcorn en een sapje aangeschoven voor een openhartig en verhelderend encounter tussen het vrouwelijk en het manlijk principe. (Dat was toch de dubbele bodem van die “wijzen”, Aram?)
Je begrijpt best dat ik het overdrachtelijk bedoelde. Natuurlijk dacht ik niet dat je een yogi bent.
Het beeld van de in zichzelf gekeerde yogi was een – wat mij betreft – mooie illustratie van hoe ik jou ‘voel’. In dit beeld is overigens geen enkele verandering gekomen doordat je zegt voor je gezin te zorgen door 6 dagen per week te werken met tweedehands spul.
De yogi heeft, met deze woorden, slechts even een vlieg verjaagd die zijn diepe rust wel eens had kunnen gaan verstoren; m.n. vrouwtjesvliegen kan je beter bijtijds op een afstand houden. Voor je het weet zoemen ze je de oren van de kop. En snuffelen ze irritant overal rond op zoek naar zoete gevoelens en een plekje om hun larfjes te deponeren.
En daar zit yogi niet op te wachten, want stel je voor dat de met ijzeren discipline onder de duim gehouden gevoelens door het vliegje gevonden zouden worden. Nou maak dan je borst maar nat. Tabee Nirvana!
Ik chargeer natuurlijk een beetje, Martijn, maar snap je?
(Sorry, Aram, maar ik betwijfel of we yogi zullen kunnen verleiden om zijn gevoelens te tonen. We zullen het wellicht moeten doen met zijn kille wijsheid.)
🙂
PS. Ik zie nu net je laatste berichten… mooie woorden over moeder aarde… bijna gevoelig…
mmmmm….. zou ik me dan toch vergissen…?
Of is het ‘t bosje bloemen wat de man zo nu en dan meeneemt voor zijn verwaarloosde vrouw…?
@ Martijn,
Mooi, het geluk zit in ons verbonden in het hier en nu
En laten we er een groot feest van maken
Heb je nog de herinnering vanuit de bron hoe we zingen dansen en stralen het mag ook hier de golf van Liefde stroomt ook nu
@Sjamamma
Je denkt teveel, ik ben nou eenmaal wie ik ben.
Ik heb geen ijzeren discipline, ik ben eerder laks.
Ik spuug graag mijn gal uit over anderen maar dan wel over mensen die het kunnen hebben. Jij kan het misschien hebben, maar ik ben van het meeste gal al af. Dus wat nu?
Wat wil je zo graag van me weten, of ik gevoelig ben, of een koude kikker?
Nou, ik ben heel gevoelig, ik kan absoluut niet tegen pesten en andere oneerlijke dingen. Ik heb altijd de pesters geplaagd. Ik ben zot op dieren als honden en ook wel poezen, al zijn die wat moeilijker in de omgang. Maar ja, we kunnen niet allemaal gemakkelijk zijn, zou niet meer leuk zijn.
Verder hou ik van de natuur, daar voel ik mij werkelijk thuis. Grote steden, ik ben altijd blij als ik weer huiswaarts ga, terug naar de rust.
Troep genoeg om me heen, toch zal het Nirvana er altijd zijn. Al ben ik even in de shit terecht geraakt, kom altijd terug in Nirvana.
Het is wat het is, NU.
@Janee
We maken er weer een feest van, zoals het hoort.
Laten we genieten van de natuur, van het leven, het is ons gegeven.
Kus!
@Martijn,
Kus op je voorhoofd dat is de heilige kus die ons verbindt als mens met de eenheid.
Oké, Martijn, het zal wel een taalprobleem zijn. We houden er over op.
Truste
@Sjamamma
Kus
Ah, Sjamamma, het gaat niet om taal, het gaat om wie we zijn.
Zeg dan gewoon direct wat je bedoeld, of is dat niet het punt?
Janee, jij ook een kus op je voorhoofd, je bent fantastisch.
@Sjamamma
Nu zit Aram daar met zijn popcorn en komt er niets meer.
Volgens mij zit Aram lekker aan de pruimenlikeur en maakt het hem geen reet uit, maar goed.
Aram, je bent top, vertel ook eens een leuk verhaaltje.
Janee en Martijn, jullie weten dat ik het niet gauw doe, jongens, maar nu voor jullie beiden een dikke kus!
En, vooruit nou ik toch bezig ben, natuurlijk ook een voor Aram. Voor bij de popcorn.
Lekker slapen straks!
@Sjamamma Martijn
Ik merk dat ik wat onduidelijk ben, nee deze keer geen pruimenjenever.
Wat ik bedoelde is dat ik jullie allebei erg wijs vind op een totaal verschillende manier, maar dat maakt het voor mij genieten.
Sjamamma heel prozaisch en liefdevol recht voor z,n raap.
Martijn kort en krachtig en liefdevol ook recht voor raap.
Dat even ter verduidelijking.
Deze posting zat al even in mijn conceptenbox en nu moet hij er dan maar uit. Het is volle maan en de lente zit in de lucht, mijn buizerds en de kievieten zijn terug van weggeweest en het wordt tijd om met het rijzen van de zon weer op te staan in plaats van naar bed te gaan; een mooi moment dus…
@Guido en allen
Ik heb het al een paar keer aangegeven dat mijn tijd hier op het forum ten einde loopt. Er is nu eenmaal een tijd van komen en gaan. Ruim een week geleden voelde ik plotseling dat ik eigenlijk ‘klaar’ was. Bij zieke dieren voel ik ook of het onherroepelijk naar het eind toegaat (ook al kan dat nog een paar dagen duren), of dat ze een doorstart kunnen maken (en dan sleep ik ze erdoor met o.a. water dat ik speciaal voor die gelegenheid transformeer tot medicijn, Gait!). Niet dat ik mijn aanwezigheid hier op het forum zie als een sterfbedscene, maar ik wist op diezelfde manier dat het einde onafwendbaar was. (Maar om in de sfeer te blijven: wie weet misschien reïncarneer is nog wel eens op dit forum.)
Aangezien ik tot over mijn oren in nog lopende interacties zat met een aantal forumgasten besloot ik deze ‘lopende zaken nog af te handelen’. Dat duurde wat langer dan ik gedacht had en het begon me steeds zwaarder te vallen. Als ik wat doe, doe ik het namelijk met hart en ziel en moet ik mijn mind stevig onder controle houden, want ik wil alleen het beste geven. Ik heb de afgelopen 5 weken zo’n 100 uur per week mijn/het hoger zelf / de ziel (hoe je ook noemen wil) ‘gechanneld’ om zo zuiver mogelijk jullie teksten te kunnen lezen/ervaren en mijn postings te kunnen schrijven; ruim 80 A4-tjes.
Normaliter krijg je een hoop energie van contact met hoger zelf, maar als je het 100 uur per week ‘moet’ doen omdat je niemand wilt laten wachten op respons, dan ligt dat toch een beetje anders. Het lichaam heeft daar nog wat moeite mee. Vandaar dan ook waarschijnlijk dat ik zo duidelijk dat signaal kreeg dat ik er een punt achter moest zetten.
Ik ben nu doodmoe. Maar happy.
Het was een onverwacht avontuur. Het was – in ieder geval voor mij – boeiender, spannender, leuker, leerzamer, ontroerender en vruchtbaarder dan ik kon bevroeden toen ik er aan begon en op het forum binnenviel met de woorden “Heren, heren toch, order!”.
Ik dank jou, Guido, voor je geweldige website en het platform dat je aan een ieder biedt en voor je lieve wijze woorden voor mij, je ‘zus’. En ik dank alle forumgasten die ik heb mogen leren kennen. Dank voor het lezen en reageren, met zoveel liefde, wijsheid en plezier, op mijn postings. Mijn speciale dank is voor hen die mij de oorlog hebben verklaard… want dankzij hen spoorde ik nog wat goedverborgen zere plekjes op, zodat ik ze in het licht van mijn verlossende aandacht kan zetten.
Het pijnlijkst vond ik eigenlijk nog de devaluatie van de “liefdevolle groeten en kussen” die men elkaar soms in het vuur van de strijd toewerpt; dat voelt als aanranding. Maar dat is misschien een persoonlijke gevoeligheid van mij.
Ja, het was soms heftig; ik weet dat mijn manifestaties vaak een katalytisch effect hebben op mijn broeders en zusters. Soms geeft dat toegang tot vreugde, soms tot pijn, maar het zet altijd iets in beweging of brengt het in versnelling; het bevestigt nooit de status quo.
Het ego heeft zijn best gedaan om zo getrouw mogelijk de ziel van dienst te zijn, opdat het zich niet als een olifant in de porseleinkast zou gedragen. Misschien is het hier en daar toch even fout gegaan en ‘trippelde’ de olifant vrolijk trompetterend een nederzetting binnen en veroorzaakte wat paniek. Tja, ook ik heb niet altijd alles onder controle. Ik deed mijn best en kon niet beter.
En toch houd ik van mijn olifantje…
Het was een wonderschoon proces en leverde, al zeg ik het zelf, mooi materiaal op. Als kunstenaar wil ik natuurlijk ook altijd iets tastbaars maken. Het creatieve proces in de geest wil zich uitdrukken in de vorm. Zodoende rees gaandeweg het idee om dit materiaal te bundelen (Marcel w had het ergens wel goed aangevoeld, dat ik maar beter boeken kon gaan schrijven in plaats van het forum te verfraaien met mijn ellenlange zogenaamde kunstzinnige proza!) In verband met privacy en auteursrechten kan ik alleen gebruik maken van mijn eigen postings en die zal ik dus aan elkaar moeten schrijven. Daarbij zal ik alle namen die er in voor komen ook veranderen.
De komende tijd zal ik me daar dus aan wijden. Bovendien liggen er nog een paar manuscripten en een geïllustreerde gedichtenbundel waar nodig eens de puntjes van op de i moeten worden gezet. Werk aan de winkel dus.
(Gesprekken waar ik nog bij betrokken ben, zal ik, zo nodig, evenwel nog afronden.)
Lieve mensen, het ga jullie allen goed en al zien jullie me niet, ik blijf bij jullie en ik blijf de site natuurlijk bezoeken, maar voorlopig alleen nog om te lezen en te kijken hoe het met jullie gaat en jullie onverpakt licht te zenden.
Oh, verdraaid, het lijkt echt een beetje op sterven…ik zal jullie verdorie missen….zo’n bitterzoet gevoel … het is zo verdomd móói geweest…
Maar, nu op naar nieuwe avonturen in de eindeloze wonderbaarlijke Spaciousness!
Alles komt goed (omdat het altijd al goed was en zal zijn)!
@Sjamamma
Ik sluit je in mijn Hart. Het beste voor jou.
Hier geen Kieviten wel veel Buizerds met hun prachtige schrille ¨ieuw¨
@Sjamamma,
Ik zal je missen, mijn beroep is kunstenaar alleen een ander discipline dan dat jij beoefend.
Heb sinds jij op dit forum bent gevoeld dat jij ook een kunstenaars ziel hebt,.Ik schud je de hand zowel de linker als de rechter het ga je goed.
Janee
@Sjamamma
Hmmmm, ik heb niet het gevoel dat het tussen ons al af is!
Waarom schuif je wat ik aandraag gelijk van tafel? Sta jij nog open voor andere ideeen?
Jij hebt gechanneld? moest je daar zo geheimzinnig over doen? Dan begrijp ik je reactie op wat monique schrijft.
Ik ken haar persoonlijk Sjamamma en zij is een liefdevolle vrouw die begaan is met anderen.
Sjamamma, jij zegt dat je met je hogere zelf channelt maar heb je ooit bedacht dat daar nog enkele spelbrekers tussen kunnen zitten?
Het was absoluut niet saai met jouw hier op het forum!
@sjamama je mag mijn naam en mijn postings gebruiken zo je wilt (heb ik al eerder opgemerkt) ik geloof namelijk niet in copyright en plak dat dus ook niet op door mij geschreven teksten groet marcel
@ Sjamamma
Vergeet je medicijnenkist niet, heb ze niet nodig hoeven te hebben om iets van je gechannel te begrijpen.
Het was me eerzaam een genot om uit nondualiteit je af en toe een aai te geven waar nodig was en ik heb met de rest genoten van je hele magic show hier.
Tis jammer dat je nooit op me naam geklikt hebt voor een meer persoonlijk onder onsje, dan had meer kunnen zien dan dat je daar je hogere zelf niet echt voor nodig had gehad en zeker geen channelings.
Het ga je goed en leef zoals je denkt dat je leven moet, levenslessen aan de ander zullen altijd verloren gaan hoe goed je ook in je charme bent om iets te willen zijn.
In Ka’lesh!
@Sjamamma
Zolang we nog over je denken zal er geen werkelijk afscheid zijn. Veel goeds gewenst, je blijft de stukken lezen en denk zelf ook wel de comments.
Goed om niet teveel tijd en energie erin te steken, dat brak mij ook op en doe het daarom wat rustiger aan.
Beloof je me dat je toch weer een comment gaat plaatsen als er iets is wat aan je knaagt? Een artikel, een mening, maakt niet uit.
Succes ook met je boek, noem me maar zoals je wilt, desnoods yogi of een andere gekke naam.
Mijn comments mag je ook vrij gebruiken. Alle woorden die ik ken heb ik toch ook van iemand anders geleerd.
Bedankt en tot ziens, we spreken elkaar vast nog wel eens…
ppffff het is nu eigenlijk wel saai……..!
ik ga liever een dicussie met mams aan(om samen tot een hogere waarheid te komen), dan dat ik de flauwe berichtjes van onze gaitepait moet gaan zitten lezen.
gaaaap! maar ja gedane zaken nemen geen keer……!
@lianne klik eens op martijn zijn naam of op die van paul kom je in de klepbox das zeker niet saai en verruimt de blik. Je leerd elkaar daar op een heel andere manier kennen en discussies kunnen daar oook of topic gevoerd worden .groet marcel
@ marcelw
Dan is het ook de hoogste tijd dat je zelf de link toevoegd, hoe meer namen hoer meer vreugde in het land, des te beter WTK wordt.
@paul onderwijs me maar ik wil het wel proberen te regelen hoor
@paul ik kom vanavond wel even op de klepbox kan je me dan uitleggen hoe ik dat moet doen tot vanavond