Het ‘vagina-imago’: Beperkt Houdbaar!

Er tekent zich een trent af bij de plastisch-chirurgische ingrepen aan de geslachtsdelen bij vrouwen. Het lijkt erop dat steeds meer vrouwen de onvrede over hun uiterlijk in het algemeen, ook focussen op het beeld dat zij hebben van hun vagina, zonder dat ze überhaupt weten hoe een ‘normale’ vagina er dan wel uit zou moeten zien.. Maar ze vinden dat ook hun vagina dient te voldoen aan een bepaald beeld, het ideaalbeeld. En ook hierbij is de plastische chirurgie kennelijk dan weer het wondermiddel.

Maar het lijkt erop, dat de stevig groeiende interesse van vrouwen rondom dit thema, door de soft/pornografische industrie in de hand wordt gewerkt. Met name door het verspreiden van het ‘ideaalbeeld’ van het uiterlijk van het vrouwelijke geslachtsorgaan enerzijds en de genoemde onwetendheid van vrouwen anderzijds. .

Filmmaakster Sunny Bergman oogste veel lof met haar indrukwekkende documentaire ‘Beperkt houdbaar’, die keihard de money-machine laat zien die zich in de VS aan het uitrollen is, rondom dit onderwerp.

Hoe kan het, dat het vrouwelijk schoonheidsideaal steeds onechter, maakbaarder en ‘perfecter’ wordt. Dat er bewust een onrealistisch vrouwbeeld wordt gecreeërd d.m.v. van Photoshop en het gebruik van vooral jonge, sexy en dunne modellen.

Maar er komt steeds meer verzet tegen het schoonheidsideaal, verzet tegen de pornoficering van de samenleving. Cosmetische ingrepen worden ook in Nederland steeds normaler.

Tienermeisjes overwegen al borstvergrotingen en schaamlipcorrecties, omdat ze zich spiegelen aan het onrealistische schoonheidsidealen die zij zien in deze reclames, clips en glossy’s. En ook via de steeds eenvoudigere toegang tot pornografie via het Internet. Kijk een compilatie van haar documentaire helemaal onderaan dit stuk van Bonnie Zylbergold.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

In search of the Perfect Vagina

By Bonnie Zylbergold, National Sexuality Resource Center April 17, 2009~

© 2009 vertaling Guido Jonkers/WantToKnow.nl

“Het ziet er niet uit ” zegt de 42-jarige Carla Westman. “Alsof ik ongelijk ben, alsof de ene kant langer is dan de andere en het is ook alsof ik ouder ben. Ik geloof dat een kant zelfs uitgerekt is. Vóór de operatie kon ik mijn benen tegen elkaar doen en kon je gewoon niets zien en nu kun je van een kant iets meer zien dan van de andere kant en daar stoor ik me aan”.

Carla Westman is artsenbezoeker en woont in Phoenix, Arizona en ze voelt zichzelf oud. En hiervoor geeft ze in feite haar vagina, of om precies te zijn, haar schaamlippen de schuld. En hoe bizar het ook mag klinken, ze is nou niet bepaald de enige.. Want volgens de Amerikaanse Vereniging van Plastische Chirurgen, zijn er in 2006 rond de 1000 ‘vaginaverjongingen’ uitgevoerd. 2006 Is het meest recente jaar waarover cijfers beschikbaar zijn.

Dat betekent een stijging van 30% t.o.v. 2005. Niets ergs om over naar huis te schrijven, zul je wellicht denken, maar het aantal van dit soort operaties groeit exponentieel. En bedenk ook dat er verder geen enkele database cijfers beschikbaar heeft over vrouwelijke genitale chirurgie.

“De  zoekterm ‘schaamlipcorrectie’ is een van de hoogste treffers op internet die mij business bezorgt” zegt Dr. Scott W. Mosser, een gecertificeerd plastisch chirurg in San Francisco, die ook schaamlip’correcties’  uitvoert sinds 4 jaar. Hij gaat verder: “Als ik kijk naar alle ander ingrepen die ik doe, dan blijkt dat het aantal specifieke  zoektermen op een bepaalde ingreep ongeveer gelijk loopt met het aantal operaties dat ik uitvoer”.

Maar ondanks de enorme bezoekersaantallen op zijn website met betrekking tot schaamlipcorrecties, voert hij er hiervan ‘maar’ een stuk of 10-15 per jaar van uit. “Schaamlipcorrecties zitten nog een beetje in een ’twilightzone’ en zijn nog een beetje obscuur. Vrouwen zijn er nerveus over, of het is een gebied dat een beetje taboe is.”

Maar wat is schaamlipcorrectie eigenlijk?

Voor degene die nog onbekend is met de procedure, schaamlipchirurgie bestaat eruit dat er een cosmetische schoonheidsoperatie plaatsvindt aan de schaamlippen van een vrouw. Vrouwen vragen om deze ingreep om een drietal redenen. Het gaat daarbij zowel om visuele als fysieke klachten die variëren van ongemakken tijdens sport of gymnastiek, tot aan problemen bij geslachtsverkeer en/of ongemakken tijdens het dragen van kleding (daarbij speciaal aangestipt het probleem dat de kleine schaamlippen ‘ruzie maken’ met het elastiek uit ondergoed). Maar vooral de bijna mentale problemen die mevrouw Carla Westman hierboven aangeeft blijken vaak doorslaggevend te zijn.

In dit geval zijn vrouwen dus niet tevreden met de symetrie van hun schaamlippen, afwijking van de kleur (…) of het aangezicht van hun schaamlippen in het algemeen.

Dr. Mosser geeft toe dat er psychologisch verlangen is onder vrouwen om hun genitaliën schoon en ‘opgeruimd’ te hebben. Ondanks het feit dat er geen enkele, duidelijke reden is om aan te nemen dat schaamlippen buiten proporties zijn gegroeid of iets dergelijks.. “Er is een duidelijke trend naar het gevoel van een ‘schoon uiterlijk’, wat dat ook betekent, die ook geassocieerd wordt met de jeugd”, aldus Dr. Mosser. Desalniettemin is hij ervan overtuigd dat alles wat genoeg aanleiding geeft iemands levensstijl of iemands kwaliteit-van-leven, negatief te beïnvloeden, iets is waaraan aandacht besteed moet worden.

Is het de porno-industrie die aanzet tot deze trend, en de ‘Ideale genitaliën’ promoot?

Maar anderen zijn niet zo overtuigd van de argumenten die vrouwen aandragen.

“Met betrekking tot cosmetische chirurgie is onze maatschappij nog maar recent zódanig veranderd, dat dit soort ingrepen ongelooflijk ‘normaal’ lijken te zijn geworden”, aldus Dr. Virginia Braun, psycholoog aan de Universiteit van Auckland, en gespecialiseerd in vrouwelijke hygiëne en gezondheid. Zij is tevens auteur van o.a. het boek ‘Feminism and Psychology’. “Maar onze kennis van de vrouwelijke genitaliën is nog steeds ontoereikend, we weten nog niet alles.”

Dr. Braun is een van het handjevol doctoren en professionals die onvermurwbaar en radicaal tegen het uitvoeren van ‘correcties’ op de schaamlippen is, de zg. ‘labiaplastica’. En ook tegen andere vormen van ingrepen bij de vrouwelijk genitaliën, zoals het ‘verjongen’ van de vagina, door deze te vernauwen. Of de zg. hoodectomie, waarbij de clitoris wordt blootgelegd, om seksueel genot te verhogen. De eerder genoemde plastische chirurg dr. Mosser verricht overigens deze beide ingrepen niet.

Dr. Braun legt uit dat er een enorm gebrek is aan de genitale diversiteit bij vrouwen. “Vrouwen die hun neus laten rechtzetten of hun borsten vergroten hebben bijzonder veel vergelijkingsmateriaal om uit te keizen. Ze zien natuurlijk duizenden neuzen per dag, en hoewel ze niet de hele dag naakte borsten zien, weten ze wél hoe borsten eruit zien.”

Dus de vraag is waar vrouwen zoals Westman, die terugverlangen naar hun vagina’s van voorheen, hun vergelijkingsmateriaal vandaan halen. Prof. Dr. Deborah Tolman is docent Sociaal Werk en auteur van het boek: ‘Dilemma’s van verlangen: Teenage meisjes praten over seksualiteit’. Zij vraagt zich af: “Wat is er gebeurt in de laatste 3 jaren, dat vrouwen hun schaamlippen opeens zo groot zijn gaan ervaren, dat ze er niet meer mee kunnen rondlopen.”

Als we moeten afgaan op wat chirurgen en de media vertellen, dan is met name pornografie van doorslaggevende betekenis in het beeld dat vrouwen hebben van aantrekkelijk zijn. Hoewel het niet waarschijnlijk is dat vrouwen gegevens uitwisselen onder elkaar over hun vaginale afmetingen, zijn ze natuurlijk wel steeds meer vertrouwd geraakt met de grote stroom pornografie van de laatste jaren op TV en vooral het Internet.

Dát heeft geleid tot een éénzijdige kijk op het beeld van hoe vagina’s eruit zien. Voeg daar nog eens aan toe de trend van de Braziliaanse Bikini wax, waarbij al het schaamhaar, tot op het kleinste plukje, verwijdert wordt, dan hebben vrouwen voor de eerste keer een High-Defenition beeld van hun vulva’s buiten het biologie-klaslokaal..

Het controleren van vrouwenlichamen.

Dit fenomeen is volgens Professor Tolman niks minder dan nóg een middel om de bewering te ondersteunen dat de seksualiteit van vrouwen buiten henzelf wordt gecontroleerd; het resultaat van het tekort aan onderwijs dat zowel vrouwen als mannen hebben gekregen over het vrouwelijk lichaam.

“In een dergelijk kennisvacuüm kunnen gedachten worden geïnsinueerd over wat goed is, of normaal of ideaal.” aldus deze professor. “Als er andere reguliere manieren zouden zijn, zoals permanente kennisverstrekking en discussies over de feitelijke werking en functies van het vrouwelijk lichaam, zou het veel moeilijker zijn, dat dit soort misvattingen binnensluipen en als normaal gaan worden gezien.”

Beide artsen spreken in dit verband over het ‘perspectief van een maakbare maatschappij’, waarbij een verlangen wordt gezien als een gedrag dat kan worden aangeleerd, en niet iets dat biologisch bizar is. Met andere woorden, mensen verlangen naar dit soort ingrepen. Dit soort plastische chirurgie bij vrouwen is dus iets dat als een soort consumptie wordt gezien. We worden daarmee ‘plastische-chirurgie-consumenten’.

“We willen het niet, ik bedoel we denken dat we het willen. Het voelt alsof we het graag willen, maar als we kijken naar de korte termijn waarin deze ontwikkeling is komen opzetten, dan kun je toch wel concluderen, dat dit niet altijd een rol heeft gespeeld in de kwaliteit van het leven van vrouwen.”

Maar wat moet je dan zeggen over alle vrouwen, die werkelijk overtuigd zijn dat ze een hogere kwaliteit van leven zullen hebben, als ze FGCS hebben laten verrichten (FGCS = female genitale cosmetische chirurgie)? Moet je ze vertellen dat ze eigenlijk niet exact weten, of begrijpen in dit geval, wat ze werkelijk willen?

“De individuele keuze is niet het enige critrium” aldus Dr. Leonore Tiefer, professor in de klinisch psychiatrie aan de New York University School. Volgens haar is het de publiciteit rondom cosmetische mogelijkheden die het onvredige gevoel opwekken. Vooral de TV-programma’s rondom make-overs creëren een omgeving waarin vrouwen leren om in onvrede te raken met hun lichaam en hun genitaliën. En hoe ze zouden kunnen profiteren van de ingrepen, die -volgens de doktoren in de show-  betere seks voor vrouwen beloven en ook voor hun partners..

Dr. Tiefer gaat verder: “Ik kan het niet verdragen dat doktoren de mogelijkheid hebben om te adverteren met hun praktijken voor dit soort plastische ingrepen, zonder dat hier wetenschapppelijk bewijs tegenover staat. En ik heb het evenmin op doktoren die de ‘voor-en-na’ foto’s laten zien op hun website, om de heel eenvoudige reden, dat er geen enkele toegang is tot, of vergelijking gemaakt wordt met, een aantal normale schaamlippen.”

Zij staat ook bekend van een fel tegenstander van de trend in de medische wetenschap om angst/gevaar te gebruiken bij het medische managen van sexueel-vrouwelijke problemen. Ze houdt dan ook vol dat we -als we niet oppassen- op weg zijn naar één generiek beeld van de vrouwelijke vagina.

Ondanks de retoriek die roept dat je vrijheid van keuze hebt als vrouw en dat de resultaten van een vaginale ingreep hun positieve invloed zouden hebben op het seksuele genot. Sterker nog, volgens Dr. Tiefer wordt de vrouwelijke genitale diversiteit volledig in de pathologische hoek gedreven; er wordt alleen maar over de fysieke kant gesproken. Om haar onvrede en boosheid in daden om te zetten, heeft zij in 2000 de New View Campaign opgericht, een organisatie die tot doel heeft al vormen van FGCS te laten stoppen. Deze organisatie vergelijkt deze chirurgische ingrepen keihard met vrouwelijke genitale mutilatie (FGM), zoals deze bijvoorbeeld bij vrouwenbesnijdenis plaatsvindt.

Het is begrijpelijk dat de meeste mensen deze vergelijking schokkend vinden. Het bijzondere is wel, dat mensen van buiten de culturen die vrouwenbesnijdenis toepassen, deze praktijken onbegrijpelijk vinden en niet van deze wereld.. “Maar” zo vind Dr. Braun, “In beide gevallen is dat, wat met de genitaliën van een vrouw wordt uitgehaald, een aanpassing aan het beeld en de verwachtingen van hoe deze genitaliën eruit zouden moeten zien, hoe ze eruit zouden moeten zien om vrouwelijk en aantrekkelijk te zijn volgens het ‘standaardbeeld”.

En zelfs de verhalen van vrouwen die FGM of FGCS hebben ondergaan zijn vergelijkbaar, waarbij deze vrouwen uitspraken doen, zoals: “Het is belangrijk voor me dat mijn genitaliën er normaal uitzien, fatsoenlijk en op een juiste manier.” aldus Dr. Braun. En hoewel er ook grote verschillen zijn, kun je dus bij beide groepen vrouwen hetzelfde soort ideeën en normen beluisteren, over hoe lichamen eruit horen te zien en dat de vrouwelijke geslachtsdelen een juiste plek zijn om ingrepen te doen..

De keuze van vrouwen: het is een kwestie van ‘kwaliteit-van-leven’.

Desalniettemin gelooft Dr. Mosser niet dat de vrouwen het met deze vergelijking eens zijn, die vergrote schaamlippen hebben en hier ook last van hebben, tijdens sport, wandelen en seksueel verkeer en het onprettig vinden ernaar te kijken wanneer ze naakt in de spiegel kijken. Dr. Mosser: “Maar deze vrouwen zullen niet het gevoel hebben, dat het door externe druk komt, maar dat deze correctie de kwaliteit van leven heeft verbeterd.”

Hoe dan ook, vrouwen zoals Carla Westman, zouden hun best moeten doen om vertrouwd te raken met hun genitaliën, zoals ze zijn. In ieder geval is dat een heel stuk goedkoper.