Elk pad is er één van vele miljoenen. Daarom moet je in gedachten houden dat elk pad maar een pad is; als je het gevoel hebt dat je het niet zou moeten volgen, doe dat dan ook niet, onder geen enkele conditie.
Maar om deze duidelijkheid te krijgen, zul je een gedisciplineerd leven moeten leiden. Je komt pas dán tot het weten dat een pad slechts een pad is, en dat het geen blamage is voor jezelf of voor anderen, om het pad dat je nu loopt te verlaten, wanneer je hart vertelt dat je dát zou moeten doen.
De keuze om op je pad te blijven óf het juist te verlaten moet niet worden beïnvloed door angst of door ambitie.
Ik waarschuw je: kijk nauwkeurig en gemotiveerd naar elk pad. Probeer het zo vaak als je denkt dat dát noodzakelijk is te belopen. Stel jezelf, en jezelf alléén, dan vervolgens één vraag. Het is dezelfde vraag die alleen een heel oud mens zich stelt.
Mijn leermeester vertelde me dit een keer toen ik jong was, toen mijn bloed nog té onstuimig was om het te kunnen begrijpen. Maar nu begrijp ik het.
Ik zal je zeggen welke vraag je moet stellen: “Heeft dit pad een hart?”
Alle paden zijn hetzelfde, ze leiden nergens naar toe. Er zijn paden die dóór het bos gaan, en paden die het bos ingaan.
Ik kan je zeggen dat ik in mijn leven veel lange, lange paden heb bewandeld, maar ik ben dan ook niet zomaar ergens. De vraag die ik van mijn leermeester leerde, heeft nu betekenis gekregen. “Heeft dit pad een hart?” Het pad met het hart versterkt je en het andere verzwakt je.
Het probleem is alleen dat niemand zich deze vraag stelt; en wanneer een persoon uiteindelijk realiseert dat ze een pad bewandelen zonder hart, is het pad al op weg om hen te doden. En zelfs op dat punt, op dat punt stoppen slechts weinigen om met zichzelf te overleggen. En slechts weinigen verlaten dan dit pad.
Op een pad zonder hart is het nooit prettig gaan. Je moet er zelfs hard voor werken om het te kiezen. Aan de andere kant is het lopen van een pad-met-een-hart eenvoudig; je hoeft er geen moeite voor te doen om het leuk te vinden.
Van mijn kant is er alleen maar het reizen op paden die een hart hebben of op paden die een hart zouden kunnen hebben. Daar gá ik, en de enige uitdaging die ik tegenkom is de uitdaging om het pad hélemaal af te lopen.
En daar ga ik, aanschouwend, ademloos aanschouwend.
~ Don Juan~ De leerling van een Yaqui-wijze.
EEN PAD ONTSTAAT DOOR ER OP TE LOPEN.
Vele wegen kent het leven, maar van al die wegen
is er één die jij te gaan hebt.
Die éne is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg
die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?
Erg mooi stuk Guido!
Momenteel sta ik ook voor een kruispunt. Kies ik voor de schijnbare “zekerheid” of ga ik een nieuw pad bewandelen waar mijn hart ligt, die in eerste instantie veel onzekerheid met zich meebrengt? Ik denk dat ik bovenstaande tekst boven mijn bureau ga plakken 🙂
@Guido
het is voor mij een beetje tegenstrijdig,want is het niet zo dat je van negatieve dingen ook veel kunt leren(je moet harder werken). Zou je die op het pad met het hart tegenkomen?
Is het niet zo dat het niet uitmaakt welk pad,als je het maar bewandelt vanuit je”eigen hartenergie”
@lianne: wanneer je je voorstelt dat de breedte van het pad niet bepaald is, kun je je dan voorstellen, dat er een oneindig pad ligt naar het midden. Het precieze midden is Eenheid. Links en rechts daarvan liggen de ‘negatieve’ en ‘positieve’ dingen, zonder welke je het midden nooit zou bereiken..
Het is dus niet tegenstrijdig. Op elk pad ligt een uitdaging. Het gaat erom welk uitdagingspad je kiest voor jouw harts-ontwikkeling. Zoiets?
Stel je een inwaartse spiraal voor, die oneindig naar binnen blijft gaan. Het pad van het hart!
@Guido
Dank je, zo had ik het nog niet gezien. We leven dus eigenlijk in een flipperkast!! ha ha 🙂 was het eerste wat me te binnen schoot!
Maar wie bediend de knoppen??
@lianne: knoppen? Ook een flipperkast IS. In het ZIJN zit alles opgeborgen, het voertuig en de bestuurder, het gevolg én de oorzaak. In het heilige NU is alles al aanwezige. ZIJN in het NU. Dé heilige poort.
Dankjewel liniair denken, je hebt me tot hier gebracht, maar ik ga het nu anders doen..
Op elke plek op dat pad is het voor je gevoel even breed.. Links en rechts, negatief en positief zijn er als je er je focus/intentie op richt.
@Guido
Shakespear’s oneliner is zo slecht dan toch nog niet hè. to be or not to be, that’s the question!
Okee ik weet dat je eigenlijk alles in eigen hand hebt,maar of je er iets mee doet is de vraag?
De potentie is er, maar is de intentie er ook?en als de intentie er is waar richt je die dan op?
En kun je dan met de gevolgen omgaan,want deze heb je uiteindelijk zelf veroorzaakt!
Dan is het gezegde door schade en schande wijzer worden ook zo slecht nog niet! De moeilijkheid is natuurlijk,heb je het vermogen om van iets negatiefs, iets positiefs te maken.
Wat ik van je begrijp is dat het pad uiteindelijk alleen nog maar de gulden(fibonacci?)middenweg is.