‘Het masker van Obama’ in een ander daglicht..

Is Obama de man die we hopen dat hij is, is Obama de grote belofte die het voor ons gaat waarmaken..? Waar we achteraan mogen en willen lopen, omdat we zo graag achter een leider aanlopen, die fier en fair is. Of is hij toch de door de machtige Illuminatie in het zadel gehesen president, die naar hun pijpen danst..? Of…

Hannah van Buuren is oprichtster van de Stichting Poort en een -zoals ze zichzelf omschrijft- ‘onorthodoxe, radicale, no-nonsense spiritueel’..Ze reageert op de vertaling die wij eerder hier op de site plaatsten van de  Afrikaanse Sjamaan Credo Mutwa. Deze vertaling (door  mij GJ) riep veel reacties op en Hannah’s reactie is het in onze ogen meer dan waard, om een groter kader te worden uitvergroot.Als was het alleen maar om jezelf bewust te worden van de Obama-spagaat waar je mogelijk in terecht bent gekomen!

Reactie van Hannah van Buuren op ‘Het masker van Obama’, HIER op WantToKnow.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De -overigens slechte- Nederlandse vertaling hier op de site gaat daar ook van uit, en maakt het nog een tikkeltje dreigender en denigrerender; vandaar dat ik de mijne hier weergeef, maar als u wilt, kunt u de Nederlandse vertaling die op internet staat onderaan deze maandduiding ook lezen.

“Op het eerste gezicht zie je hier een ware ontmaskering: Obama op wie zoveel wereldlingen hun hoop hebben gevestigd, “Yes we can!”, zal een verrader blijken te zijn, een bedrieger, iemand die ons voor de gek gehouden heeft. En ja, de mensen die het stuk op internet lazen, en er commentaar op gaven, lazen het allemaal als een ontmaskering: Obama is iemand die mooi doet, maar onheil brengt, en ons daarmee bewust misleidt. Zo zo!!…..

Wij kunnen nog niet zo goed tweezijdig waarnemen. Ons éénzijdige waarnemen kan slechts leiden tot het tegendeel, kan slechts denken in reactie, met andere woorden: als het niet zo goed blijkt als dat het zich presenteert, dan is het bar slecht. Die vuile bedrieger, die aanhanger van geheime genootschappen die ons in het verderf willen storten. Wij werden wakker! Wij doorzien jou wel! Bedrieger!

Maar zo ligt het niet.

Dit stuk is één en al uitnodiging tot èn-èn. En dan bedoel ik niet dat weeïg soort dat murmelt: ‘het slechte is altijd wel ergens goed voor’. Brr.

Deze uitspraak is gedaan door een echte sjamaan (geen westers soort, een echte). U weet waarschijnlijk dat deze mannen zich vaak in vrouwenkleren hullen (zie de foto), juist om aan te geven dat hun weten zich bevindt in het gebied van polariteiten: nacht kan dag worden, vrouw kan man worden, de tegendelen zijn één.

Kijk en zie. Kijk en zie.Hoe kan een Judas, een rattenvanger van naties, een brenger van trieste oorlog, getooid met nylon vleugels van hoop, tegelijk een prins zijn, een heer zijn, een zoon, een koning? Hoe kan een zoon ‘geboren om te bedriegen’, tevens hoop uitdragen? En hoe kan zo’n zoon gezegend wezen, en tegelijk maar moet hopen dat God hem vergeeft dat hij de Afrikaanse schepen in vervoering zingt opdat ze op de rotsen te pletter slaan? En dan alles ook nog eens met dat engelenmasker onder het kleed van een demon! Ons gewende menselijke brein dat zó hoopt op een verlossende wereldleider slaat meteen 180 graden om, bij zulke tegenstrijdigheden. Ha, we ontmaskeren hem! Bedrieger! Wij worden wakker, Judas! Je hoort de Republikeinen al juichen.

Maar zo ligt het niet. Kijk en zie.
Hoog is onze hoop gespannen. Alle spirituele bladen die ik las schrijven Obama een grote ziel toe. Gooi gouden licht om hem heen, schrijft Shield, om de engelen te helpen die hem beschermen. Hij is onze hoop! En dit in context van de donkere chaos die de wereld nu in haar greep houdt, mèt de fervente verwachting van een gouden eeuw na 2012! Èn in de context van de duizenden ontmaskeringen die vlak voor onze ogen plaats vinden.

Een grote ziel -en het lijdt geen twijfel dat Obama dit is- wekt bewustzijn.
Een grote ziel wekt tegenspraak. “Ik ben een teken van tegenspraak,”zei Jezus eens. En dan bedoel ik niet dat hij niet klaar krijgt wat hij het Amerikaanse volk, en daarmee de wereld, beloofd heeft: banen, een betere wereld, een transparante eerlijke regering. Ik bedoel veel meer. In deze donkere tijd, waarin wanhoop eigenlijk niets anders baart dan onverschilligheid, berusting, lam-geslagenheid wekt hij nieuwe hoop. Daarmee drijft hij het laatste restje positief denken dat ons nog rest òp.

Zie je wel! Het kan ook anders!

Wij durven weer te verwachten.
Wij zien in hem degene die de nieuwe gouden tijd brengt, zelfs al weten wij diep van binnen dat hij niet alles waar kan maken wat hij belooft. Maar in tegenstelling tot zijn Republikeinse aasgieren vinden wij dit helemaal niet zo vreselijk, want hij zègt het toch maar, en hij dòet toch maar dingen als Guantanamo Bay open zetten, en hij maakt zijn bankiers toch maar uit voor vuilakken, en hij bevriest zijn eigen loon toch maar. Hij dóet het toch maar!

En wij wenen bij de tv als hij zijn eed uitspreekt (ik ook! Ik ook!), want het is nota bene een zwarte die de grote verandering gaat brengen. En omdat hij het zegt, en ook doet, denken wij ook allemaal, vol nieuwe moed, van binnen: “Yes, we can!”

Zou het ons helpen, op wereldniveau, als het wereldweer nù omsloeg..?
Veel en veel dieper zou een schok ons treffen waarbij wij al massaal, als uit één wereldmond, hosanna roepen, met geheven armen, onze handen uitgespreid om met de handpalmen het nieuwe morgenlicht op te vangen, en het te zegenen, en in extatisch gezang uit te barsten zodra het zich vertoont, o! Maar op dat uur splijt de blauwige hemel in scheuren van zwart, geen zon meer te zien, en wij staren met ons allen de onpeilbare diepe donkerte in van het heelal dat ons met verpletterend zwijgen omringt.

Voor deze evolutie-transit zullen wij nog veel verder moeten gaan met onze hoop op een nieuwe dageraad, onze spirituele sites en bladen moeten nog veel strakker gespannen staan van al het gouden goede wat ons omringen zal met ongekende weligheid, wij moeten zelfs nog veel en veel hoopgevender stralen in ons mensbeeld, ons beeld van onszelf (“o, geliefde meesters!”), engelen moeten nog veel schallender trompetteren in talloze glorieuze doorgevingen.

En een man als Obama, een kleurling nota bene prachtig o práchtig!, moet ons nog veel intenser vervoeren, o nog maar een paar jaartjes, een paar maar, tijdens onze slaap dromen wij al met een glimlach op de gebarsten lippen, nog meer, nog hoger, nog gespannener van verwachting,-opdat ons bewustzijn breekt, breekt en als dood uit elkaar valt, opdat het werkelijk àndere zich erin kan dringen met totaal nieuw leven..! Het nieuwe is geen voortzetting van het oude op wat nieuwe motor-onderdelen. Evenmin het totaal-tegenovergestelde.

Het nieuwe is anders.
Dus voor zoiets is een ziel nodig die juist valse hoop wekt, en de hele wereld daarmee om de tuin leidt. Die het bewustzijn van ons allen met valse hoop òpjaagt en in roes brengt.

Wéét zo iemand dit van zichzelf?
Met zo’n uitstraling, met zo’n reikwijdte van invloed op ons wereld-bewustzijn: minstens onderbewust wel. Tegelijk leeft zo iemand zijn leven, en zit zo iemand volop in het moment. Dit moment is aan de orde: hoop wekken tegen alle klippen op! Dit leeft hij, dit belevendigt hij. Zo iemand echter kent tegelijk onrust in zijn hart. Hoe gevoed door toejuichingen ook, in Amerika, in Irak, in Praag en in Jeruzalem, er zal altijd relativering in hem ritselen over wat hem overkomt, en twijfel zachtjes knagen aan wat hij wil bewerkstelligen.

Pas op een bepaald ‘moment suprême’ -en ja, wat Kennedy overkwam, is niet ondenkbaar dat het ook zijn lot kan wezen- zal zo iemand zien wat hij gedaan heeft: mondiaal valse verwachtingen geschapen, naties verleid tot onverantwoord gedrag, een treurige oorlog gesteund die nergens toe leidt, een sirene geweest die het laatste respect voor wat Afrika en kleurling is vernietigd heeft.

De grote Teleursteller. Breker van mondiaal bewustzijn. Ons alleen latend met brokstukken van valse hoop, bloot gesteld aan een donker en zwijgend heelal. En daarmee rijp voor een totaal andere visie. Maar die is voor anderen om in ons op te wekken, niet voor hem en zijn vurige echtgenote. O God, zal het door hem heen flitsen, wat heb ik gedaan. O God, waartoe heeft u me uitgelokt, o God waarom verlaat u mij nu. Dit is het moment vlak vóór hij inziet wat hij is, heeft moeten zijn.

Mondiale verguizing is wat hem dan energetisch wacht.
In de stilte van het levenstoneel, als het stuk uit is, zal echter vanonder het demonisch kleed het engelachtige masker zichtbaar worden.  Ah, gelukkig, gelukkig voor het spiritueeltje in ons, o gelukkig, is Obama dan toch een engel? Een weliswaar ietwat moeilijk te begrijpen engel, maar toch engel, grote ziel, hoge engel, glanzend wezen, bijna god zelf, doordat hij via het breken van ons bewustzijn dan toch maar opening biedt voor vers nieuw leven? Nee.

Ook dat engelachtige blijkt een masker.
Het is niet ‘na het een komt het ander, na het zuur komt het zoet.’ Het is èn-èn. Opjager, doorbreker, iets totaal àndere mogelijk makend via werelddiepe Teleurstelling. Zichzelf inzien, zichzelf doorgronden in zijn functionaliteit, brengt even ontreddering, desolate verlatenheid. Dieper doorgronden brengt hem tot herkenning van zichzelf: een werkelijk grote ziel, niet op normen en waarden van de maatschappij, maar in functionele liefde voor de hele wereld. Een ziel die de verantwoordelijkheid opnam om dit te zijn, als mens.

Barack Obama, gezegende mensenzoon, koning die stáát.
Dit kunnen wij nu zien, als we wat moeite doen. Dit konden wij bij de val van Gorbatsjov nog niet zien. Dit kunnen wij nu gaan begrijpen.
Maar dan moeten onze ogen niet gevestigd blijven op het gewende, en ook niet op het vaste. Dan zouden onze ogen gericht moeten zijn op bewegingen, en duiding van bewegingen.
Dan zouden wij heel wat meer doen dan gouden licht om hem heen werpen als bescherming. Dan zouden wij hem zíen, en daardoor hem bestaansrecht geven voor wat hij op zich nam om te zijn. Als maar een paar mensen dit ten diepste zien……..

Dán zien wij ook dat Bush al behoorlijk wat voorwerk heeft gedaan: de hele wereld met zijn -in onze ogen- verschrikkingen zo in het harnas heeft gejaagd, dat de wereld gemakkelijk vervalt in het tegendeel: blikkerende hoop! O, wat was Bush slècht. En wat is Obama, donkerhuidig, een hemelse voorproef van wat we zo graag en zo diep verlangen.

Kijk en zie. Spring over jezelf heen..
Zie het voorwerk van Bush als beweging. Zie de grote Teleursteller als beweging. Zie wat ons wacht -het spijt me- als noodzakelijke beweging. Begrijp de noodzaak van vernietiging, begrijp de noodzaak van vernieuwde vruchtbaarheid. Mens, begrijp!
Wat begrepen wordt, doet zoveel minder pijn, en is zoveel helderder van manifestatie. Wees twee. Wees lente.”

© 2009 Hannah van Buuren, www.stichtingpoort.nl