Een missie met een omweg..

Van 1982 tot 1994 was Ed Monsma huisarts in Den Haag. In 1994, werd hij consultatief arts voor homeopathie, iets dat hij vanaf 1989 al parttime deed, de eerste vijf jaar naast zijn huisartsenpraktijk. Dit alles kwam doordat hij tot het inzicht kwam dat hij als huisarts weinig genas, maar vooral bezig was met het bestrijden van symptomen; steeds weer kwamen mensen met dezelfde klachten terug, of was er sprake van verschuiving van symptomen.

Er waren ook patiënten die niet meer kwamen, omdat het ’toch geen zin’ had. In zijn zoektocht naar ‘beter’ kwam homeopathie in beeld, waar hij enthousiaster over werd naarmate zijn kennis en ervaring toenamen. Monsma werd zó enthousiast, dat hij na 12 jaar de huisartsenpraktijk beëindigde, omdat hij meende met homeopathie meer voor mensen te kunnen betekenen.

Via zelfstudie verdere verdieping in voeding en orthomoleculaire zaken. Meer mogelijkheden om serieus te werken aan een betere vitaliteit en gezondheid bij patiënten. Maar Ed was ervan overtuigd dat hij nog veel meer zou kunnen betekenen, dus bleef hij verder zoeken….. Dit gebeurde vóór alles met passie, met liefde voor het vak. Het was een innerlijk ‘willen’, absoluut geen ‘moeten’.

Door seminars te beluisteren en boeken te lezen van mensen als Zig Ziglar, Anthony Robbins, Brian Tracy, Jim Rohn, Deepak Chopra, Ron White, Wayne Dyer, Michael Angier, en vele anderen, en die kennis weer door te geven, hoopte dokter Ed Monsma een positieve bijdrage te kunnen leveren aan het geluk en de gezondheid van anderen. Helaas lijkt aan zijn roeping/hobby/passie een einde gekomen te zijn, door de gevolgen van een ongeval.

Toch wil hij de kennis niet verloren laten gaan en naar mogelijkheden kijken om zowel informatie als een weblog bij te houden. Verder hoopt Ed  Chi Neng® Qigong lessen te gaan geven.En dan is er sinds kort de website www.pakjegeluk.nl.

Dit is een artikel van zijn hand, een introductie. Door mee te lezen en vooral mee te voelen, zul je veel van de huidige maatschappelijke struggle herkennen in zijn verhaal. De gastcolumn is voor dokter Ed Monsma.
X

* * * * * * *

Een missie met een omweg

©  Ed Monsma, maart 2010

Vanaf minstens mijn 5e wist ik dat ik arts wilde worden. Niet om het arts zijn, maar om mensen beter, gezonder te maken. Het voelde als een roeping, een missie. Maar met deze missie om ‘mensen beter te maken, gezonder te maken” ging het niet echt goed.

Ik dacht dat ik dit als huisarts zou kunnen gaan doen, maar toen ik dat uiteindelijk was geworden en een eigen praktijk had, merkte ik dat ik nauwelijks mensen beter maakte. Degene die beter werden, waren dat zonder mij ook wel geworden, en de anderen waren chronisch ziek en moesten chronisch medicijnen slikken of waren ernstiger ziek en gingen dood. Ik stond machteloos toe te kijken…
Het ergste was dat die mensen die chronisch medicijnen slikten er niet beter van werden maar eerder een langzame verslechtering te zien gaven. Van mijn missie kwam dus bar weinig terecht.

Natuurlijk is het niet helemaal eerlijk wat ik zeg, want er waren natuurlijk ook goede gesprekken en in het geval van acute ziekten kon ik wel een helpende hand bieden! En natuurlijk heb ik ook een aantal mensen van een wisse dood kunnen redden door handelend op te treden, maar voor 60-80% had toch écht een computer mijn werk kunnen doen. Dit had ik na een jaar al door, en dus ging ik naarstig op zoek naar hoe ik beter kon helpen.

Homeopathie als uitkomst?
Dat werd in eerste instantie homeopathie, waar ik toevallig inrolde. Ik ontdekte dat ik leerde wat nodig was: het bekijken van de gehele persoon en dat totaalplaatje meenemen bij de keuze van je middel. Op dat moment ben je tenminste een mens aan het behandelen en niet een orgaan of een stukje lichaam; alsof we uit allemaal aan elkaar hangende deeltjes bestaan…!
Bovendien zijn homeopathische middelen, middelen die het eigen herstellend vermogen stimuleren en geen bijwerkingen hebben. Door de homeopathie leerde ik ook veel meer dan voorheen dat iedereen anders is en dat ook mag zijn. Het respect voor mijn medemens werd er (nog) groter door. En had het gevoel dat ik nu echt op het spoor van mijn missie zat! Ik kon mensen helpen echt gezonder en beter te worden.

Ik werd nieuwsgierig of er nog meer gereedschappen waren die ik kon gebruiken om mensen nog beter te helpen. Na 12 jaar besloot ik te stoppen met de huisartsenpraktijk en ging ik alleen nog homeopathie doen. Toen ik eenmaal gestopt was als huisarts lag de weg open om meer te gaan ontdekken.
Zo volgden o.a. opleidingen Integra, NEI, NLP, bioresonantie, Train de trainer, orthomoleculaire voedingsleer, e.d. Tussen 1994 en 2003 bloeide er zo een praktijk op waarin ik multifunctioneel werkzaam was. Ik paste toe wat me op dat moment bij die persoon het nuttigst leek. De laatste jaren voor 2003 breidde ik mijn missie uit om: ‘mensen beter, gezonder en sterker te maken’. Sterker vooral ook in de breedte, ook op psychisch/mentaal gebied dus; sterker in het leven.

Ik ging steeds meer beseffen dat wij als mensen moeten leren ons leven te managen. Zoals een bedrijf gerund wordt, zo moeten wij ook leren ons leven te runnen, in goede banen te leiden, te sturen. Tijdens mijn consulten was ik meer en meer bezig op deze manier mensen te ondersteunen en merkte dat het meer genoegdoening gaf dan het geven van alleen medicamenten.

Op specifieke homeopathische middelen zag ik mensen individueel ook wel groeien en sterker worden, maar door de juiste vragen, de juiste adviezen, de juiste inzichten, kwam hun ontwikkeling vaak ook in een stroomversnelling terecht.

Helaas volgde voor mij toen een ernstige periode in mijn leven. In 2003 viel ik met mijn fiets en toen bleek, dat wat in eerste instantie een dubbele armbreuk was, een posttraumatische dystrofie te worden (complex regionaal pijnsyndroom; CRPS) met een behoorlijke invloed op mijn hele systeem.
Toen bleek ook, en helaas werd mij dat pas laat duidelijk, dat er ook sprake was van een lichte hersenbeschadiging. De gevolgen waren ‘rampzalig’: want ik kon niet meer fatsoenlijk lezen en daardoor dus ook niet werken. De informatie kwam niet meer binnen; voor iemand die 2-3 boeken per week kon lezen, en waarbij het werk ook al bestond uit zeer veel lezen, was dat nogal een invaliderende gebeurtenis.

Missie ten einde?
Daar ging mijn missie. Ik probeerde het nog jaren met een klein aantal cliënten, waarbij ik van tevoren mezelf oplaadde met zo’n 2 uur Chi Neng® Qigong; maar het werd steeds meer op het tandvlees lopen, omdat ik na een consult werkelijk compleet uitgeput was. Later bleek dat dit kwam doordat ik geen dingen tegelijk meer kon met mijn hersenen. En mijn werk bestond juist uit allerlei dingen tegelijk doen: afwegen, analyseren, diagnosticeren, evalueren, gevaren onderkennen, middelen bedenken, etc. Dat ging dus niet meer.

Aan de geneeskunde had ik zelf niets. (Maar dat had ik natuurlijk zélf ook al ontdekt..) De collega die me op een bepaald moment zei dat er vele boeken over waren geschreven maar dat ‘we’ er eigenlijk niets van afwisten, had wellicht nog het meest gelijk.
Artsen ontsloegen me snel omdat ze niets konden, en een gespecialiseerde collega wilde me niet zien nadat ik had uitgelegd wat er scheelde, omdat hij ‘gespecialiseerd was in een stukje van de aandoening’...!  Het tekent de huidige geneeskunde: we zijn niet met de mens bezig maar met steeds kleinere stukjes mens; hoe kun je dan mensen echt genezen?

Overleven
Zeker de periode na 2003 was voor mij puur een kwestie van overleven. Ik had weliswaar een beregoede conditie (enkele maanden voor het ongeluk had ik de marathon van Rotterdam zelfs voor de derde keer gelopen), maar gaandeweg bleef daar niet veel van over. Ik voelde me in de steek gelaten door de geneeskunde en ook door mijn ArbeidsOngeschikheidsverzekering, tot niets in staat en psychisch een jojo.

Er was ook geen vooruitgang waar ik die wel verwachte en hoopte. Bovendien kon niemand me vertellen waar de klachten nu vandaan kwamen. Zo kon ik bijvoorbeeld door mijn benen zakken na een consult, maar ’s avonds wel weer 15 km hardlopen; daar begreep ik niets van en af en toe dacht ik zelfs dat mijn aandoening psychisch was, hoewel het niet zo voelde).
Daar kwam ik pas na een paar jaar achter door zelf op internet te gaan zoeken en door er later voor te zorgen dat ik nog eens goed werd onderzocht. Toen kwam de aap uit de mouw en bleek er sprake te zijn van een hersenbeschadiging. Hierdoor was het voor mij onmogelijk om te doen wat ik probeerde te doen (toch nog wat werken) en dat deed mijn energie weglopen. En daardoor bleek dat ook een mogelijk herstel in de weg te staan..

Toch werd ik ook sterker in die periode. Ik besefte namelijk heel goed, dat ik al die kennis die ik gebruikte voor anderen, nu in de praktijk op mezelf moest gaan toepassen, nog meer dan ik het eigenlijk natuurlijker wijze al deed. Het managen had ik wel al aangepakt, maar ik besloot ook alle energetische technieken te gaan gebruiken op mezelf.

Affirmaties omdat ik te snel boos werd, visualisaties op herstel, het gebruik van metaforen om het anders te benaderen, idem te herkaderen, NEI als ik emotioneel dingen ervoer, EFT als ik op blokkades stuitte, Chi Neng Qigong om de arm en schouder mobiel te houden en te verbeteren, in het NU te zijn als ik teveel ging malen, en ga zo maar door.

Uit het hoofd, in het hart.
Ook ontdekte ik dat ik wel (kortere stukken) kon lezen wat uit het hart geschreven was. Het bijzonder was dat dat niet lukte met rationeel geschreven stukken..! Als het dus ‘maar’ uit het hart kwam. Als ik er te veel over moest denken – zoals briefwisselingen met mijn advocaat – had ik dagen nodig om bij te tanken, het sloopte me!
Maar die ervaring, dat ik zelf wel kon schrijven vanuit mijn hart en mijn ervaring, opende weer een weggetje naar mijn missie: ‘mensen gezonder, beter, sterker maken‘.

Mijn eerste boek..
Zo besloot ik tot het schrijven van mijn eerste boek, dat de titel kreeg ‘Bouw je eigen rots, stap voor stap’. Hierin beschrijf ik diverse van de door mij gebruikte ‘gereedschappen’ of ‘techniekjes’; mede aan de hand van een verhalende lijn. Zelf heeft het schrijven van dit boek, me niet alleen door een hele moeilijke fase heen gesleept, maar het heeft me ook doen inzien dat je zelf ongelooflijk veel in de melk te brokkelen hebt, als je je dat maar bewust bent; en actief iets met jouw kennis doet…! Ik besloot het boek niet uit te geven, maar gewoon op mijn sites te plaatsen, beschikbaar voor iedereen die dat wilde. Voor jou als WantToKnow-lezer kun je dit boek HIER downloaden als .pdf.

In die tijd besloot ik ook de website PakJeGeluk.nl op te zetten, omdat ik ervoer dat geluk geen kwestie van mazzel of toeval is, maar de manier waarop je met het leven omgaat. Het is vooral de manier waarop je naar dingen kijkt, en welke keuzes je in het leven maakt. Via de weblog op de site probeer ik dit bewustzijn te prikkelen, zodat mensen op een andere manier kunnen gaan kijken naar dingen en zaken om hen heen. Intussen had ik ook al heel veel informatie op mijn ‘gewone’ website gezet, en ook daarmee ga ik door. Kijk HIER op praktijkmonsma.nl

Mijn vrouw Hanneke heeft heel lang een stuk van mijn werkzaamheden overgenomen (de intakes) toen ik dat zelf niet meer kon; nu is ze parttime werkzaam als NEI-therapeute en Chi Neng® Qigong instructeur. Zonder de onvoorwaardelijke steun van Hanneke (ook mijn karakter was wat veranderd door het ongeval) was ik misschien ook niet geweest waar ik nu ben.

Onlangs heb ik ook een tweede boek geschreven en op de genoemde sites gezet. Dit boek is getiteld ‘Je bent zelf grotendeels verantwoordelijk voor je gezondheid’. Hierin beschrijf ik waarom je daarvoor zelf verantwoordelijk bent (domweg omdat niemand anders dat kan of wil zijn) en geef ik tips om die verantwoordelijkheid ook te pakken. Ook dit boek kun je gratis downloaden; ga hiervoor naar de site praktijkmonsma.nl en klik op de ‘homepage’ en daar op ‘Ed’s boeken’; daar vind je dit boek.
Ook ben ik weer begonnen met een tweewekelijkse E-zine, waarmee ik probeer het leven op een positieve manier te benaderen en bewustwording te vergroten d.m.v. kleine verhaaltjes, metaforen, anekdotes, en quotes. (Als dit E-zine ook wilt ontvangen, meld je dan aan via één van de sites).

En last but not least
Mede door het beoefenen van Chi Neng® Qigong ben ik gekomen waar ik nu weer ben. Ik kan niet meer als arts werken, maar kan lichamelijk weer redelijk functioneren. Ik heb nog weinig pijn en kan weer een aantal nuttige dingen doen. De Chi Neng® Qigong heeft me gezonder gemaakt en me meer in contact gebracht met het ‘AL’, met ‘de bron’, of hoe het allemaal ook mag heten. Ik heb uiteindelijk geaccepteerd dat ik sta waar ik sta.

Samen met Hanneke mijn vrouw, ben ik instructeur geworden in Chi Neng® Qigong, om mensen te helpen sterker te worden op lichamelijk, emotioneel en mentaal gebied. (Onze site vind je HIER)

Al met al zit ik weer redelijk op de koers van mijn missie. Alleen nu op een heel andere manier. Het moet nu via de websites, de boeken en de E-zine en natuurlijk de Chi Neng® lessen niet vergeten…
Ik ben nog lang niet uitgeschreven en wellicht zal ik nog eens een uitgever zoeken. Voorlopig zijn de boeken gratis te downloaden in de hoop dat ik daar mensen mee help. Hen help om gezonder, beter en sterker te worden…

En zo ben ik met een omweg toch weer bij mijn missie terug; heb je het in de gaten..? Met heel andere gereedschappen, maar nog steeds diezelfde drive en liefde voor mijn medemens. Zolang ik dat allemaal met plezier mag blijven doen, zal ik doorgaan en is mijn missie niet voltooid. Ik zal proberen een stukje van het verschil te zijn wat ik in de wereld graag zou willen zien en dat samen met mijn vrouw Hanneke.

Met dank aan de shit die ik tegenkwam, die me deed groeien; en dankbaar voor de mogelijkheden om mijn kennis en ervaringen via het internet te kunnen en mogen delen, en zo de ‘gezonder, beter en sterker’-missie weer op te pakken…