Advertentie

De bril op mijn hoofd

by GuidoJ. Posted on

Het onderstaande artikel is een pennevrucht van onze vertaler Jan Smith. Afgelopen vrijdag is hij 60 jaar geworden. Vanaf deze plek feliciteren wij hem hartelijk en plaatsen met alle liefde dit prachtige artikel. De moeite waard om even te lezen en in herkenning weer verder te gaan. Met de bril op je neus, de bril in je brillemapje of zonder bril, het maakt in feite niet uit..
Als je maar weet waar ‘ie IS..

Ik feliciteer je graag alsnog Jan, vanaf deze plek en zeer van harte! Maak er een mooi nieuw-jaar van! Dank voor al je mooie vertalingen tot nu toe en dank  voor je deelname aan ons team. Hiep-hiep..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De bril op mijn hoofd..

© Jan Smith december 2009

XX

‘I am That”, was het antwoord van de grote advaita-leraar Shri Nisargadatta Maharaj, op de vraag van een bezoeker: “Wie bent U?”

‘Ik ben Dat’…

Jan Smith met bril op de neus...

Sinds ik zijn indrukwekkende boek ‘Ik Ben, Zijn’ (in de meesterlijke vertaling van Wolter Keers) meerdere keren heb gelezen, houden die vraag en dat antwoord me voortdurend bezig. Hoe zou ik kunnen weten wie ik ben? Wie ben ik? Wie is dat ‘ik’. Steeds dieper gaat die vraag.

En ‘De Nis’, zoals ik hem inmiddels liefkozend ben gaan noemen, geeft daar een eenduidig en mooi antwoord op: “Je kunt alleen maar weten wie je bent, door te weten wat of wie je niet bent.” En dat gaat heel ver, want uiteindelijk ben je niets dan liefde. Goddelijke Liefde.

Vaak realiseer ik mij dat ik van alles en nog wat ervaar. Ik ben iemand die van alles ervaart, want bij elke ervaring verschijnt er een ‘iemand’ die de ervaring ervaart. Dan kijk ik van binnen uit, vanachter mijn ogen. Ik zit weliswaar in dit lichaam, maar ik ben het lichaam niet.

“ ‘Ik’ gaat dieper, ‘Ik’ is de in-grond, de essentie van alles dat wordt waargenomen. Alle ervaringen worden steeds door een ander ‘iemand’ ervaren en door ons geheugen ontstaat er afgescheidenheid; telkens is er kennelijk weer een ander ‘iemand’ die iets ervaart. Maar de essentie, de alomtegenwoordige Ik, vormt de basis, de tijdloze en ruimteloze ‘mogelijkheid’ voor elke ervaring. Zo staat het er in het eerste hoofdstuk.

“Als je daarmee in contact wil komen, hoe doe je dat dan”, vraagt een leerling hem op enig moment.

En De Nis antwoord: “Dat kan niet, dat hoeft ook niet, want je bent het al. Laat je gehechtheid aan het irreële los en het reële zal ervoor in de plaats komen, moeiteloos. Houd op met je voor te stellen dat je dit of dat ‘bent’ of ‘doet’ en je zult je realiseren dat jij de bron en het hart bent van alles.
Dat zal grote liefde met zich brengen, liefde die niet het gevolg is van je eigen keuzen of smaak en ook niet van je gehechtheid, maar de Liefde die een kracht is die alle dingen toont in het licht van wat wij zijn: LIEFDE.”

Dat eerste hoofdstuk staat diep in mijn wezen gegrift.

Bij alles dat me tegenwoordig overkomt moet ik steeds vaker lachen, want bij voortduring besef ik dat er helemaal niets is dat gezocht of bereikt hoeft worden. We zoeken verlichting, we speuren naar ons moment van ontwaken, we verlangen naar vrijheid en mediteren ons suf om vooral een golf van liefde in ons hart te voelen. Onnodig!

Want we zijn het allemaal al.

We zijn al verlicht, ontwaakt, vrij en liefde. Door al dat voortdurende gezoek, die tijdrovende activiteit, zien we dat gegeven volledig over het hoofd.
Er is helemaal niets dat gevonden of bereikt kan worden. Het is te vergelijken met de man die naarstig op zoek is naar zijn bril, terwijl hij op zijn hoofd geklemd zit. Totaal vergeten.

Er is helemaal niets dat gevonden of bereikt kan worden.

Het is te vergelijken met de man die naarstig op zoek is naar zijn bril, terwijl hij op zijn hoofd geklemd zit.

Totaal vergeten.

‘Iets’, noem het een flits van kennend bewustzijn, wakkert plotseling het besef aan dat de bril op het hoofd zit. Hij hoeft hem alleen maar een beetje te verplaatsen om alles goed te kunnen zien. Ook dat is een soort ontwaken: je plotsklaps realiseren dat datgene wat je zoekt er al die tijd al is.

We zijn allemaal als heel klein mensje geboren, verbleven misschien een jaar, twee jaar in totale onwetendheid, in het Al. Door ons opvoeding en lerende omgeving raakten we steeds verder verwijderd van die volledige, oneindige en grenzenloze open ruimte waarin we al die tijd verbleven. Eén met alles om ons heen.
We werden daarna ondergedompeld in allerlei ervaringen die we in ons geheugen opsloegen. omdat ons dat werd verteld, en die ons voor de rest van ons leven ‘ten dienste’ zouden staan om bij nieuwe ervaringen als vergelijkende maatstaf te dienen, een norm waarnaar we ons konden richten.

Een van de geschriften van Shri Nisargadatta Maharaja (klik voor link op het plaatje)

Maar ervaringen zijn vluchtig. Iedere ervaring is vluchtig als dunne ether. Elke ervaring is als een verbrand stuk touw. Als je het aanraakt, verpulvert het onder je vingers, als je ertegen blaast vervliegt het tot kleine asdeeltjes. Een ervaring is waardeloos. Er is eenvoudig niets om te ervaren. Alles dat wordt ervaren, ben je al.

Geheugen is ook iets waar je vraagtekens bij mag plaatsen. Het geheugen bevat niets anders dan een grote berg ervaringen. Wat is de waarde van het voortdurend meten en inschatten van ervaringen op basis van iets dat zo vluchtig is?

Het weten huist in ons hart, in de ziel. Maar er werd ons geleerd die twee delen van ons wezen af te schermen, te vergeten, te doen alsof we grote mensen zijn.

Alles gebeurt zoals het bedoeld is.
Het leven van alledag is een aaneenschakeling van ervaringen die voorbij zijn eer je er erg in hebt. Wat is het nut van het opslaan van die vluchtig voorbijgaande feiten? Zelfs ervaringen op lange termijn zijn voorbij eer je er erg in hebt. Ik heb een opleiding genoten, ik ben ‘iets’ geworden, ben getrouwd geweest, heb kinderen ter wereld gebracht.

Steeds is daar weer: ‘ik ben dit of dat, ik heb zo of zo’ Altijd maar die verleden tijd, altijd weer die voltooid verleden tijd. Ervaringen, ervaringen, ervaringen. En ik maar zoeken, wachten op mijn moment van ontwaken, van verlichting. Me richtend naar wat anderen vertelden over de prachtige ervaringen die ze HADDEN na urenlange meditaties.

“Als ‘hadden’ komt, is ‘hebben’ allang voorbij’.

Door al dat gezoek raakt je geest uitgeput, ben je geneigd er het bijltje bij neer te gooien: “het lukt me maar niet om verlicht te raken”. “Ik ben niet compleet”. Hoe kom je erbij? Juist de inspanning die het zoeken vergt, blokkeert het zicht op de volledige vrijheid die je bent. Je eigen compleetheid is zo klaar als een klontje, ligt direct voor het grijpen, is binnen handbereik.

Zoeken, verlangen, willen hebben, verwerven, beter willen worden dan anderen, nog meer willen hebben dan gisteren, werkt als een blokkade. Het is de zware voorhang die je het zicht op innerlijke alomvattende liefde en vrijheid ontneemt.

De gedachte ‘Ik ben’ is het enige dat onveranderlijk overblijft en eigenlijk is ‘Ik’ al meer dan genoeg. Het ‘Ik’ is de kenner van alles dat aan mij voorbijtrekt, niets meer, maar ook niets minder. Het ‘Ik’ verblijft in de allerhoogste sferen, is onaantastbaar, kijkt vol liefde en mededogen naar alles dat passeert.
En in die enig overblijvende activiteit, dat waarnemen,  neemt het volume aan allesoverheersende liefde alleen maar toe. Kijkend naar de wereld om me heen, vloeien grote hoeveelheden alomvattende liefde in mij, door mij en vanuit mij weer de wereld in. Verblijvend in die universele golf van overvloed is alles goed. Alles is GOED.

Hoe teken je water..? Hoe zie je het 'IK'..? Door de omgeving te bestuderen, wordt het water en het 'IK' op de opengevallen plek zichtbaar.. De omgeving maakt de aanwezigheid duidelijk. JIJ bent de omgeving.

Dit besef is niet nieuw, het is geen ontwaken. Dit besef was er altijd al, dit besef gaat ook nooit weg, blijft altijd voorradig, paraat en kan met één kleine gedachteflits op ieder moment levendig aanwezig worden gebracht. Het is de enige herinnering die van onschatbare waarde is, die herinnering kan mensen in nood plotseling doen beseffen dat niets hen kan schaden. Zoals de bril op het hoofd, je hoeft hem alleen maar iets te verschuiven en alles is weer duidelijk zichtbaar.

Iemand vroeg mij laatst, drong er bij me op aan deze innerlijke kennis ten behoeve van andere mensen aan het papier toe te vertrouwen. Ik liep daar een aantal dagen op te kauwen en wist niet waar te beginnen.

Totdat ik me de bril op mijn hoofd herinnerde. Ik schoof hem voor mijn ogen en kon plotseling alles in heel duidelijke beelden zien: er is niets te zien, niets te ontdekken, niets te winnen of te verliezen, niets te verwerven, niets te bereiken en niets te doen, want alles is hier al.

“Alles wat er is, is dit. Alles is hier al en er is niets”, zegt Tony Parsons zo treffend. In het niets verblijven, is zweven in de toestand van het kleine baby’tje. Er is helemaal niets en dat is Alles en eigenlijk is het niet in woorden uit te drukken.

Soms spreek ik mensen die er prat op gaan elke dag een uur of zo te mediteren om vooral in hogere sferen te geraken en mooie ervaringen te hebben. Ze zien er moe uit, terwijl ze zeggen er zo van op te knappen. Wat een inspanningen zijn dat toch. Terwijl er niets is dat bereikt kan worden: alles is hier al.

Schei toch eens uit met het zoeken naar je bril; hij zit al die tijd bovenop je hoofd. Alleen was je het even vergeten.

Zo eenvoudig is het. Wat valt er verder nog te zeggen?  Er is helemaal niets en alles is er al. Hebben De Nis, Tony en al die anderen toch gelijk: Ik ben Dat

Jan Smith – Januari 2009

Bronnen:

Ik Ben, Zijn: Shri Nisargadatta Maharaj, ISBN-10: 90 6963 641 7

Stilte van het hart: Robert Adams, ISBN 978-90-77228-70-8

Alles en Niets: Tony Parsons, ISBN 978-90-77228-73-9

Amigo 2009 #11: Jeff Foster

Het boek Ken

46 gedachten over “De bril op mijn hoofd”

  2. Prachtig artikel vol waarheid.

    Nog een paar goede boeken:

    Welkom in Satsang, zeven leraren over de essentie van het bestaan: Paul Blok ISBN 90 6963 550 x

    De vreugde van verlichting: Hans Laurentius
    ISBN 90-202-7021-4

    Dat ieder in essentie verder mag leven.

  7. Allereerst de felicitatie….

    Een leuk een aardig artikel, maar wat te doen als men alleen afhankelijk van een leesbrilletje is en niet constant op het hoofd staat, die kan dan wel eens zoek zijn of vergeten zijn om mee te nemen als men net op punten wel iets zou willen lezen dan kan dat niet altijd hahahaa!!!

  9. pas 60! en nog zolang mogen leven met dit gevoel!
    Die bril van jou is absoluut niet rose misschien is het eerder een helderheidversterker.

    congratulations!
    groetjes Lianne

  12. Ik heb ook gesmuld van ‘de Nis’, Jan.

    Ik schreef ooit eens in mijn dagboek: Je bent pas gewoon je zelf als je ieder idee over wie of wat je bent hebt losgelaten.

    “Een ervaring is waardeloos. Er is eenvoudig niets om te ervaren. Alles dat wordt ervaren ben je al.” schrijf je.
    Ja.
    Toch is de ervaring niet waardeloos. Het, de ervaring, schept het referentiekader om het niets te herkennen in het iets.
    Het IK (het ene oer-ik)gaat middels ervaringen (projecties) een relatie met zich Zelf aan, waardoor HET zichzelf kan kennen en liefhebben.

    Zo boven, zo beneden:
    De baby blijft ook niet in het niets rond zweven.

  13. Grappig Sjamamma.. Als ik je reactie zie, zie ik een fibonaccispiraal voor me.
    De grap van die reeks is, dat het eerstvolgende cijfer de optelling is van de 2 ervoor. Dit is waar ervaring voor staat, ‘het vorige getal’.
    Dus als je met niets begint en je bent ALLEEN.. Dan kom je op 1. Je BENT!
    Door je vervolgens te realiseren dat daarvoor niets was.. het cijfer ‘0’ dus, ben je vervolgens z’n tweeën.. (2 ervaringen) Dan staat er dus het getal en de creatie ‘2’… Dan op dezelfde wijze een 3 en 5 enz.

    En zo zijn onze manieren, manieren, zooo zijn onze maniiieren..!

    Wat ik probeer te zeggen, is dat de schepping dus precies DIE ERVARING zo belangrijk laat zijn. Zó essentieeel is dat het ws. zelfs de schepping IS..
    De ervaring is dus namelijk het vorige ‘cijfer’. Opgeteld met ‘dat-waar-je-nu-bent’, betekent dat de mogelijkheid voor een nieuwe creatie, namelijk een nieuwe STAP.
    Wij vinden het zo vanzelfsprekend die volgende stap te zetten, dat we niet eens meer doorhebben, hoe ongelooflijk scheppend we zijn..!

    0 – 1 – 1 – 2 – 3 – 5 – 8 – 13 – 21 etc.

  14. @Guido
    Yes!
    Die eerste stap van het Niets schept/projecteert de Ruimte die vervolgens wetmatig uitdijt. Vanuit (een oneindig aantal punten in) de Ruimte kan HET de oneindige mogelijkheden van zichzelf/het niets zien/ervaren. En ieder ‘standpunt’ in de Ruimte is tevens weer een mogelijkheid om een nieuwe Ruimte te projecteren die enz. enz.
    Wow…

    Ik ga de stal maar even mesten voordat ik full speed door mijn kruinchakra wegspuit in space!

  17. Heerlijk Sjamamma!! Geweldig dat je dit ook voor je ziet! Rustig aan in die stal.. Hopelijk Schep je niet teveel stront..

    Steve Rother en The Group channelde eens het volgende over de Schepping, over Spirit/God.
    God is een oneindige ‘cirkel’. Het absolute teken van oneindigheid natuurlijk, die cirkel..!
    Vervolgens, om ‘zichzelf’ te leren kennen, draaide de cirkel zich in een lus, een lemniscaat. Op de kruispunten van deze gedraaide cirkel, op dat punt, ontstonden vonken die heen-en-weer oversloegen. Hierdoor was Creatie een feit.

    Maar hier op WantToKnow staat ook de fenomenale tekst van de site van de Wingmakers. Kijk op deze link en lees hem eens. In het blauw naast het eerste plaatje, de Centrale Boodschap. http://www.wanttoknow.nl/overige/wie-of-wat-god-is/
    Een fijne dag!

  19. Alles de totale energie is niets. Niet dat het niets is het is alles , een doorgang zodat wij er geen mentaal beeld van maken en het zuiver laten zoals het is.
    Het is er al, dit wetende is er enkel het Nu, in het gevoel van eenheid slaat de vonk over in hartsverbondenheid, Gezegend zijn wij als mens wetende dat deze kracht van de ene bron in ons is. Ik ben volledig in alles en niets het is er al

  24. @Guido
    Moest zo hard lachen – niet teveel stront Scheppen! – dat mijn hond (die met 4 poten en een staart) zich ongerust maakte!

    Nee, ik schepte precies net zoveel als mijn paarden hebben geschapen. LOL! De weg wijst vanzelf. Zolang we de goddelijke manifestaties geen kurk in de poepert stoppen.

    Jij ook een heel fijne dag!

  25. De weg van de witte wolk.

    Niets om vast te houden, meegaand met de wind.
    Om uiteindelijk op te lossen en weer te verschijnen.
    Oneindig oplossen en verschijnen.

    Donkere wolken houden van alles vast, botsen met andere wolken, dit is niet de weg van de minste weerstand.

    Ik ben, zoals ook de witte wolk.

  28. RIAGG: Rijks Instituut Anti Goddelijk Gedrag

    Wat is Is, en wat NIET-IS, Is dus ook? Anders kon het NIET ‘NIETS’-zijn..
    Toby of geen toby, het hondje van Sjeek Spier.

  31. Naast de diepzinnige vraagstukken van het leven die gaan over onze ingewikkelde aard waarvan de wortels tot in de diepste diepten van het universum reiken, is er ruimte voor de stille kracht van eenvoud. Deze vriendelijke, ongrijpbare kracht bemoedigt ons in onze stille momenten en zegt ons te leven in het heden en naar binnen te kijken naar de stilte van ons wezen.

    ‘Eenvoud is het kenmerk van het ware’, volgens een oud gezegde. Terwijl we onszelf van binnen naar buiten ontwikkelen, onthullen we meer en meer van de innerlijke waarheid. De diverse situaties en veranderingen in ons dagelijks leven sporen ons voortdurend aan ons te ontwikkelen, maar het is niet altijd gemakkelijk deze kansen te benutten, met name omdat veranderingen vaak onaangenaam lijken en we ons ertegen verzetten. We hebben welwillendheid, vertrouwen en een gezonde humor nodig, die we ons eigen kunnen maken door meer objectief over de realiteit en onszelf na te denken.

    De hemel houdt lang stand, en de aarde blijft.
    Wat is het geheim van hun duurzaamheid?
    Is het niet omdat ze niet leven voor zichzelf
    Dat ze zo lang kunnen bestaan?
    Daarom houdt de wijze zich op de achtergrond,
    Maar staat aan het hoofd van anderen;
    Hij rekent zichzelf niet mee,
    Maar blijft veilig en behouden.
    Is het niet omdat hij zelfloos is
    Dat zijn hoogste zelf wordt verwezenlijkt?

    Omdat ik altijd vanuit het centrum spreekt, vanuit de eenvoud waarin de twee polen zijn verenigd, lijken sommige beweringen elkaar tegen te spreken. Maar de grote les die we eruit kunnen trekken is dat er altijd minstens twee goede antwoorden of gezichtspunten zijn bij het oplossen van een vraagstuk. Als we beide kanten van een probleem kunnen zien, ontdekken we uiteindelijk dat er geen wezenlijk verschil tussen beide is. We kunnen dan tot de kern van het vraagstuk komen.

  33. Er zijn culturen waar mensen die buiten het referentiekader durven stappen gezien word
    als een voor verlichting In onze cultuur worden ze bestempeld als gek en onder medicatie gezet ze zouden toch eens gaan ontwaken. Door uit je referentiekader te stappen leer je te luisteren naar je intuïtie dit is je link naar de eenheid je intuïtie is thuis in de impliciete orde
    je denken is te beperkt hiervoor en baseert zijn informatie op de expliciete orde dit is de wereld om je heen, die zeker de moeite waard is en heel veel interessants in te ontdekken .
    Maar om werkelijk tot de eenheid te komen is het toch van belang om in te zien mijn perceptie van de werkelijkheid is een illusie en een wurggreep van blokkades durf je dit echt los te laten echt, als je dat verlangt en durft uit vrije wil dan trekt God je in het Niets,
    hier is het duister je hebt er geen referentie voor wees niet bang geef je in vol vertrouwen er aan over alles wat je dacht te zijn wordt hier vernieuwd het is de kraamkamer van God
    Het is de wedergeboorte een nieuw levensveld van openbaring opent zich dit is Alles.

  34. De hele waarheid is de flarden van waarheid die door anderen verteld worden.

    De waarheid ligt altijd immers in het midden.

    De ziel is altijd in het midden.

    Het hart is altijd in het midden.

    De liefde zit altijd in het midden.

    Het in balans zijn ligt altijd in het midden.

    Het NU ligt altijd in het midden.

    De eenvoud ligt altijd in het midden.

    De stilte zit hem in het midden.

    De kern van alles ligt altijd in het midden.

    Een weegschaal balanceert en is graag in het midden.

    De midden stip van het voetbal veld ligt altijd in het midden.

    Alle kracht van in zich en vrede ligt in het midden.

    Geen oordelen en bevooroordelen ligt in het midden.

    Midden in het midden zijn, in het Midden Oosten zijn.

    Op het midden van de wereld zit een evenaar.

    Alles ligt in het midden tussen iets en niets.

    In het middelpunt van belangstelling staan.

    Opleiding in het middenkader hebben gehad.

    Tot je middel in iets weg gezakt zitten.

    Dus waarom zou je nu steeds in onbalans moeten zijn ?

  35. “Dus waarom zou je nu steeds in onbalans moeten zijn?”
    Het antwoord zit, zoals altijd, gewoon in de vraag.

    Omdat mensen, in hun diepste Zijn, ervoor KIEZEN om uit balans te zijn.. Da’s toch niet zo moeilijk..?!
    Gewoon lekker leren-van-op-je-snuffert-te-gaan..

  37. Ja, en…,Paul?
    Kom eens tot de kern van het vraagstuk?
    (geen citaten a.u.b. en indien toch, dan graag auteur vermelden.)

    Posted by Sjamamma | februari 3, 2010, 13:05

    Ben jou niks verplicht, jammer maar helaas, ik ben ik en ik weet wie deze ik is zonder citaat.
    Voor jou een vraag voor mij een weet.

  41. @Gait
    Gait als je me op straat zou tegenkomen zou je me voorbij lopen. Ik ben niet om het zo te zeggen knap maar ook niet lelijk ik ben zo als Paul het zegt een midden-type. Maar Gait als je me zou kunnen aankijken zou je de glans in mijn ogen zien want Gait ik ben een godin…… Ik ben er achter dat ik een creatie van God ben die in al zijn(niet te beschrijven)goedheid mij heeft gemaakt zoals ik ben en ik ben dus volmaakt Gait Ik Kan God niet meer bedanken dan door met hem te praten en te zeggen dat ik er blij mee ben zoals ik ben met al mijn zwakheden en mijn sterke kanten!
    Gait met alles wat je zegt kun je mij niet (meer) raken want mijn essentie heeft mij laten zien door veel denken ervaren en voelen dat alles goed is zoals het is en het was een lange weg!

  42. @ Lianne

    Heel mooi gesproken, jou inzicht verblijd mijn ziel, het straalt mijn passie om hier te zijn en in balans.

    Af en toe heb je die on-balans nodig dat je uit het veld geslagen raakt, het versterkt immers het midden perspectief.

  44. @Lianne,
    Mooi gezegd, bizar eigenlijk dat we een lange weg nodig hebben om tot dit inzicht te komen, grappig genoeg weten we dit al als we geboren worden, zoooooo irritant dat we van dit middenpad afdwalen door ´onze´ maatschappij met zijn (on)hebbelijkheden. Ik kijk veel naar mijn zoontje van 1,5 en verwonder me erover hoe makkelijk het nog is voor hem om gewoon te ‘zijn’. Uiteindelijk is dat ook het enige dat ik hem en een ieder toewens, lekker ‘zijn’ in je eigen essentie. De essentie was er altijd al, het is nooit weggeweest en klaar om gevonden te worden.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.