xx
Cardioloog Aseem Malhotra:
‘Covid-vaccins:
de grootste medische misdaad in onze levens’
2023 © Christophe Degreef | deze versie WantToKnow.nl/be
x
De Britse cardioloog Aseem Malhotra toert de wereld rond met één boodschap: ‘haal de covid-mRNA-middelen van de markt’. Volgens Malhotra is de manier waarop de mRNA-middelen tot stand zijn gekomen, typerend voor de werking van de farmaceutische industrie. ‘We denken kennelijk dat we, omdat we mensen op de maan hebben gezet, nu in staat zijn, om op minder dan een jaar tijd een nieuw en degelijk vaccin-middel te ontwikkelen. Terwijl dat doorgaans tien jaar duurt.’
Malhotra sprak onlangs in Antwerpen, waar journalist Christophe Degreef hem kon interviewen. Deze Britse cardioloog, Aseem Malhotra (1977), is al sinds het begin van zijn carrière een bekend en succesvol activist. Vooral tegen de grote invloed van de farmaceutische industrie in de medische wereld, en tegen de grote invloed van de voedingsindustrie. Het bekendst werd hij met zijn strijd tegen de suikerovervloed in ons eten en met zijn pleidooien tegen het uitgebreid voorschrijven van cholesterolmedicatie.
Maar ten aanzien van de mRNA-middelen, waagt Malhotra zich veel verder. Dat ze zo snel tot stand zijn gekomen en dat ze aan iedereen werden opgedrongen; het is voor hem typerend voor de ‘psychopatische’ manier waarop de pharmaceutische industrie te werk gaat. ‘Big Pharma heeft meer macht en invloed dan de gemiddelde staat.’
Malhotra is zelf gevaccineerd tegen covid, en deed dat vooral op aanraden van zijn vader. De arts ging echter diepgaand op onderzoek uit, toen zijn vader, zes maanden na toediening van een mRNA-vaccin, stierf aan een hartaandoening. De man was volgens Malhotra kerngezond en had geen hartproblemen. Dr. Aseem Malhotra:
‘Eerst en vooral: er is begripsverwarring over wat de covidvaccins konden en niet konden. Oorspronkelijk was het doel van het covidvaccin om ernstige infectie tegen te gaan. Men dacht dat, net omdat vele mensen door het vaccin niet meer ernstig ziek zouden worden, de besmettingsketen in de samenleving als een bijproduct daarvan ook gestopt zou worden. Dat lijkt logisch. Maar dat was niet de werkelijkheid.
De oorspronkelijke onderzoeksstudie van Pfizer over hun vaccin toonde in 2020 een relatieve risicoreductie van 95% aan in het krijgen van covid. In absolute termen betekende dat toen voor elke 119 personen die gevaccineerd waren, één persoon niet ziek zou worden.
Op basis daarvan een volledige bevolking inenten kan alleen op voorwaarde dat de vaccins volstrekt veilig zijn. Daar leek men toen – zonder het degelijk te onderzoeken – rotsvast van overtuigd. Vandaar de drang van het medische establishment om ook jonge mensen te vaccineren voor een ziekte waar zij niet zo veel gevaar voor liepen.
Het probleem was echter dat de vaccins ziekte helemaal niet tegengingen, en dat je soms zelfs een verhoogde kans op covid had als je het vaccin had genomen. You couldn’t make this shit up. De meeste mensen in het medische establishment baseerden zich in hun evaluatie van het vaccin ook maar op de persberichten van Pfizer en op wat in de media verscheen.
Men heeft de bevolking dus een vaccin opgedrongen dat weinig baten heeft, veel kwalijke bijwerkingen blijkt te hebben, en desondanks toch miljardenwinsten heeft opgeleverd voor de farmaceutische industrie. Dat is op zijn minst criminele nalatigheid.’
Dat tegen een luchtweginfectie als griep nog altijd geen efficiënt vaccin is ontwikkeld, zou het medische establishment toch moeten hebben doen concluderen dat meer voorzichtigheid geboden was?
‘Wat is gebeurd, was eigenlijk volstrekt voorspelbaar. Dat is een inzicht waartoe ik in een periode van twintig jaar ben gekomen, pandemie inbegrepen. Ik ben al lang geobsedeerd door systemische problemen in de medische wereld die ertoe leiden dat de patiënt steeds aan het kortste eind trekt. De kern van het probleem waarmee we te maken hebben, is dat artsen beslissingen nemen op basis van partijdige en commercieel tot stand gekomen informatie.
De meeste gepubliceerde onderzoeksresultaten in medische vakliteratuur zijn onbetrouwbaar of onvolledig. En dat komt omdat de farmaceutische industrie uiteindelijk maar één doel heeft: winst maken ten gunste van de aandeelhouders. Niet om het best mogelijke geneesmiddel te ontwikkelen. Tijdens dat proces gedragen farmaceutische bedrijven zich als psychopaten; puur utilitaristisch en zonder enig ontzag voor ethiek.
Voordat je dat begrijpt, en je vervolgens beseft dat, aan het begin van de pandemie, farmaceutische bedrijven al meer macht hadden dan ze daarvoor ooit gehad hebben, dan hoeft het niet te verwonderen dat met de covidvaccins is gebeurd wat er is gebeurd. Temeer omdat niet alleen de samenleving, maar ook het medische establishment zowel de kern als de draagwijdte van het probleem niet vat.’
Wat met de medische tijdschriften? Die publiceren toch kritische studies?
‘Dat de farmaceutische industrie zich roekeloos gedraagt, weten we inderdaad deels dankzij grote medische tijdschriften als de British Medical Journal, waar op zich best wel veel kritisch onderzoekswerk in verschijnt. Ik zeg vaak met een kwinkslag dat vaccinscepticisme aangewakkerd is door de British Medical Journal zelf, net omdat zij regelmatig hun werk doen en kritisch zijn voor vaccins. Maar kritisch onderzoek in medische vaktijdschriften zet de dingen niet in beweging.
Hoe dat komt? Omdat de medische overheidsregulatoren hun werk niet doen, en als ze het al doen, het in alle stilte doen. Slechte medicijnen worden geruisloos van de markt gehaald. Farmabedrijven betalen in alle stilte monsterboetes. 33 miljard euro tussen 2003 en 2016. De burger is zich daar niet van bewust.
Ik heb vroeger vaak genoeg campagne gevoerd tegen zowel de farmaceutische industrie als tegen de voedingsindustrie om te weten hoe het werkt. In 2018 heb ik daar zelfs nog een lezing over gehouden in het Europees Parlement. Dat is nota bene in de krant De Morgen verschenen, net omdat ik toen de Britse krant The Guardian mee had.
Maar goed. Ik zat met andere woorden middenin het medische establishment, voerde campagne en probeerde met de kennis van toen het medische establishment en de politiek bewust te maken van het gevaar.
Tot iemand in dat establishment me zelf zei: “Aseem, er verandert niets omdat het Britse ministerie van Volksgezondheid te dicht bij de farmaceutische industrie staat”. Toen besefte ik dat ik zoveel campagne mocht voeren als ik wou, maar dat de farmaceutische sector meer macht had dan de overheid zelf.’
Heeft de farmaceutische industrie niet altijd met veel macht gehandeld? Of was er in Europa tegelijkertijd altijd een voldoende onderlegd middenveld om de belangen van de samenleving te vertegenwoordigen?
‘Ze zijn versneld in hun methoden, en de schaal waarop het gebeurt is groter dan vroeger. Wat u opmerkt over het middenveld (In het Verenigde Koninkrijk bestaat het middenveld niet zoals bij ons, Malhotra heeft bij deze vraag de Britse openbare gezondheidsorganisatie NHS in gedachten, red.) is interessant. Politiek rechts hoort het niet graag, maar de manier waarop de farmaceutische sector opereert, is het logische en directe gevolg van het ongebreidelde kapitalisme.
De grote fout die rechtse covid- of vaccincritici maken, is dat ze het pandemische beleid zien als een soort marxisme dat hen wordt opgedrongen. Dat heeft er niets mee te maken. Dit soort pandemische beleid en vaccinatie-uitrol, is het resultaat van plat bedrijfskapitalisme dat niet meer door een overheid wordt tegengesproken en in evenwicht gehouden.
In de Angelsaksische wereld is dat het directe gevolg van de besparingspolitiek die politici als Margaret Thatcher en Ronald Reagan hebben doorgevoerd. Zij wilden de markten dereguleren en grote bedrijven aan zo weinig mogelijk controle en belastingen onderwerpen. Op papier klinkt dat geweldig, die vrije markt.
Maar in de realiteit hebben we met de farmaceutische industrie een markt die vooral vrij is om te misleiden. En die groter is dan de overheid, en die overheid bijgevolg dus gaat controleren, in plaats van andersom. De grootste farmaceutische bedrijven hebben meer toegang tot kapitaal en macht dan een gemiddelde staat.
Kijk, mijn volledige bewustwording heeft twintig jaar geduurd, dankzij en ondanks het feit dat ik al heel mijn leven campagne voer tegen de grote farma- en voedselconcerns. De reden waarom ik eerder laat de covidvaccins in vraag ben beginnen stellen, is omdat vaccins voor mij nog altijd een soort heiligheid hadden.
Vaccins zijn de beste en meest betrouwbare medische producten die we kennen. Gelukkig had ik door mijn eerdere strijd wel de openheid om minstens op onderzoek te gaan toen ik vele dissidente geluiden over de vaccins begon te horen.’
Mijn indruk is dat de medische wereld nu stilletjes de covidvaccins afvoert en ze niet meer promoot, als een soort schuldbekentenis dat ze te ver zijn gegaan. Wat denkt u?
‘Ik twijfel eraan of men de volledige draagwijdte van het probleem nu al erkent. Vele medische experten zijn ook “expert” kunnen worden omdat ze het spel hebben meegespeeld. Het spel meespelen is vriendelijk genoeg zijn voor de farmaceutische industrie. Vele medische experten zijn dus vooralsnog een onderdeel van het probleem.
Het is een jammerlijke vaststelling, maar in de medische wereld zijn er te veel immorele mensen, incompetente mensen en/of mensen die te veel financiële belangen hebben in de farmaceutische industrie. Artsen en onderzoekers zijn niet automatisch belust op geld of kwaadaardig, maar zijn doorgaans wel gevoelig voor macht en prestige.
Vanaf het moment dat ze dan toch eens het deksel lichten van de corrupte pot, zijn er verschillende mechanismen die artsen wel anders doen beslissen. Smeercampagnes en het mogelijke machtsverlies doen de meesten tot de conclusie komen dat ze beter van in de tent naar buiten kunnen pissen, dan van buitenaf in de tent te pissen. Dat verhaal maken ze alvast zichzelf graag wijs, is mijn ervaring.
Eén concreet voorbeeld: Richard Horton is de hoofdredacteur van het bekende medische tijdschrift The Lancet. Ik ken hem goed. Horton weet waar ik voor sta, ook met de covidvaccins. Hij is zelfs al naar mijn lezing durven komen enkele maanden geleden. Dat komt omdat ik hem daarvan heb kunnen overtuigen, en ook omdat hij moest toegeven dat hij helemaal niet op de hoogte was van de belangrijkste kritische covid-vaccinstudie die we momenteel hebben. De studie die de klinische proeven van Pfizer zelf onderzoekt en vaststelt dat 1 op de 800 gezette vaccins leidt tot een ernstige bijwerking.
‘Dat die studie bestaat, laat staan dat ze in een geloofwaardig tijdschrift als Vaccine is gepubliceerd, peer reviewed en al, was niet doorgedrongen in het hoofd van mensen zoals Horton. In 2015 was Horton zich nochtans al bewust van mank en beïnvloed onderzoekswerk in medische tijdschriften, en noemde hij de medische wereld in zijn artikel zelf “erg duister geworden”. Hij stelde toen ook dat niemand de eerste wil zijn om de augiasstal schoon te maken.
Met andere woorden: Horton kent het klappen van de zweep. Maar wat concludeert hij nadat hij naar mijn lezing was gekomen, en alle materiaal dat ik hem aanreik heeft doorgenomen? Dat ik wel van alles beweer, maar dat ik daarmee antivaxxers en complotdenkers in de kaart speel.’
‘Ik weet dat er mensen zijn die denken dat de pandemie bewust gecreëerd is, en dat sommige antivaxxers denken dat de vaccins microchips bevatten. Ik denk dat voor de goede orde zelf niet. Wat ik zeg, op basis van mijn ervaring, is dat het medische systeem corrupt is en dat de covid-vaccinatiecampagnes als gevolg daarvan een gigantische systeemfout zijn. Dat is een veel rationelere uitleg. Het feit dat mensen als Horton zo reageren, wil voor mij zeggen dat ze goed en wel beseffen dat het systeem corrupt is, maar uiteindelijk hun job en hun financiering willen behouden.’
Toen ik vorig jaar de Belgische vaccin-adviseur Jean-Michel Dogné van het EMA (Europees geneesmiddelenagentschap) interviewde (HIER), viel het me op dat, als je specifieke vragen stelt, mensen uit het medische establishment best veel informatie meegeven om de aandachtige lezer de conclusie aan te reiken dat de brede vaccinatiecampagne in feite één groot gehaast experiment was met een nieuwe technologie, waarvan onderzoekers de precieze impact niet kenden.
Het probleem: vanaf je luidkeels over de problemen begint, klappen ze dicht. Is het vooral niet belangrijk dat de medische wereld nu zelf voldoende klaarheid schept?
‘Het is van fundamenteel belang dat de medische wereld nú zegt dat de keizer geen kleren draagt. Mijn ouders – die zelf ook arts waren – hebben me geleerd dat de waarheid heilig is, en dat je voor je zaak moet vechten. Wie bang is en zwijgt krijgt overigens ook klappen. Ik voer niet de Grote Morele Strijd.
k doe wat ik doe omdat ik dat het meest rationele vind dat ik als arts kan doen. Dat betekent dat je ook moet proberen begrijpen hoe artsen en experten in het systeem opereren, zonder hen alleen individueel verantwoordelijk te houden voor wat er is gebeurd.
In feite heeft de medische wetenschap een huizenhoog intern cultuurprobleem. De burger heeft nog een te positieve perceptie van de medische wereld. Men denkt gemakkelijk dat technologische vooruitgang gelijk is aan vooruitgang in de medische wereld. Een nieuw product, dat op de koop toe erg veel gekost heeft om het te ontwikkelen, moét bijgevolg wel efficiënt en fantastisch zijn.
Dat is een cruciale denkfout. Moderne farmacie is slechts voor een klein deel verantwoordelijk voor echte vooruitgang op gezondheidsvlak. We leven niet zozeer langer dankzij medicijnen, maar dankzij betere voeding, betere hygiëne en betere leefomstandigheden.
De laatste 150 jaar is de mensheid erin geslaagd om gemiddeld 40 jaar langer te leven dankzij gewijzigde basisfactoren. Medicijnen zorgen er slechts voor dat we vier van die veertig jaar langer leven. Gebouwen rookvrij maken is efficiënter voor de gezondheid dan er een medicijn voor ontwikkelen.
Maar we denken desondanks nog altijd dat, omdat we mensen op de maan hebben gekregen, we nu in staat zijn om op minder dan een jaar tijd een nieuw en degelijk vaccin te ontwikkelen. Terwijl dat doorgaans tien jaar duurt.’
Laat ons inhoudelijk naar de beruchte Fraiman-vaccinstudie (HIER) kijken waar u naar verwijst. Zij stelt dat 1 op de 800 gezette mRNA-covidvaccins tijdens de klinische proeven van Pfizer en Moderna, geleid hebben tot een serieuze bijwerking. Wanneer we zelf een berekening van het Duitse Paul Ehrlich-instituut erbij nemen (HIER), komen we uit op een cijfer van 1 op 3.400 ernstige bijwerkingen voor alle in Duitsland gezette vaccins. Een ruwe eigen berekening voor België zegt 1 op 9.000. Wat is volgens u aannemelijk, zeker wanneer men altijd blijft herhalen dat een melding van een bijwerking nog geen verband betekent met het vaccin?
‘Kijk, je kan nooit 100% zeker zijn. Elke diagnose die een arts stelt is een afweging van mogelijkheden. Het punt dat ik maak, is dat er voor mij meer dan genoeg met cijfers onderbouwde signalen zijn die erop wijzen dat er ernstige problemen zijn met de covidvaccins.
Men zegt bijvoorbeeld vaak als tegenargument: “hartspierontsteking wordt ook veroorzaakt door covid”. Dat klopt. Maar dat wil toch niet zeggen dat myocarditis ook niet kan veroorzaakt worden door het covidvaccin? Als het vaccin myocarditis veroorzaakt bij een aantal mensen, dan is dat ten laste van het vaccin en dan moet dat in een risico-batenanalyse worden opgenomen. Ik kijk naar zoveel mogelijk gegevens, en niet alleen naar studies die proberen geruststellen.
Het grootste probleem hier is psychologisch, niet intellectueel. Mensen – met inbegrip van een flink deel van de medische wereld – zijn emotioneel geïnteresseerd in de vaccins, ook door het vroegere succes van andere vaccins. Daardoor is het moeilijk om toe te geven dat de voorbije covid-vaccincampagnes – en alstublieft, citeer me hier maar letterlijk – de grootste medische misdaad in onze beider levens zijn. Dat tot daar. Maar het blijven ontkennen en proberen toedekken is nog veel gortiger dan de misdaad zelf.
Maar, de Fraiman-studie, inhoudelijk, dus (een journalistieke samenvatting hierover werd eerder gepubliceerd op Doorbraak, red.). Waarom staat die studie voor mij als een huis? Vooreerst baseert ze zich op gegevens van Pfizer zelf, die dubbelblinde onderzoeksresultaten zijn. Twee: ze hebben uit eigen beweging een peer review ondergaan.
De enige serieuze opmerking die er op de Fraiman-studie te maken valt, is dat het op basis van die gegevens niet mogelijk is om aan leeftijdsstratificatie te doen, wat zou kunnen aantonen wanneer precies een vaccin gevaarlijker wordt dan covid zelf. Maar dat weten de auteurs zelf ook. Daarom dat ze ook vragen dat de ruwe data worden vrijgegeven. Zonder succes.
Maar dat is voor mij irrelevant. Weet je waarom? Omdat een cijfer van 1 op 800 automatisch zou moeten leiden tot meer ernstig onderzoek. In het verleden zijn er al vaker vaccins van de markt gehaald voor veel minder bijwerkingen. Zoals bijvoorbeeld het vaccin tegen het rotavirus voor een ernstige bijwerking die bij 1 op 10.000 kinderen voorkwam. Of het vaccin tegen varkensgriep, dat bij 1 op 100.000 gevaccineerden tot het Guillain-Barré-syndroom leidde (een zenuwaandoening, red.).
Als we dan nóg verder gaan, en mee in rekening nemen dat alle bijwerkingen van de covidvaccins die zijn gemeld naar aloude gewoonte waarschijnlijk slechts een fractie van de werkelijke bijwerkingen zijn, dan moeten we tot de conclusie komen dat 1 op de 800 ernstige bijwerkingen waarschijnlijk een serieuze onderschatting is. Iedereen die met geneesmiddelenveiligheid bezig is, weet dat doorgaans slechts 10% van de bijwerkingen wordt gemeld.’
Valt er volgens u eigenlijk nog iets te zeggen voor de klassieke risico-afweging die in de overheidscommunicatie nu nog overeind blijft: voor oudere mensen is het verstandig om de mRNA-covidvaccins te blijven nemen?
‘Heel in het begin van de covidpandemie was er een moment waarop het puur mathematisch gezien waarschijnlijk beter was om je als oudere persoon te laten vaccineren, ook al waren de effecten van het vaccin kortstondig. Het probleem is dat er op geen enkel moment de kans is geweest op individuele risico-afweging. Daar komt nog eens bij dat – en dit zeg ik op basis van mijn eigen ervaring met informed consent – wanneer je mensen de keuze geeft tussen een mogelijke ziekte waar 1 op de 200 ouderen aan kan sterven, en een vaccin dat hen in minstens 1 op de 800 gevallen zware bijwerkingen geeft, flink wat onder hen het vaccin weigeren. Net omdat mensen automatisch begrijpen dat het vaccin dan niet echt goed is.’