Wist je dat zilver al sinds de oudheid door vele volkeren gebruikt wordt om voeding en drank te conserveren? En dat in de medische wereld zilver vanaf circa 1800 wordt ingezet als ‘natuurlijk antibioticum’..? En wist je dat de Chinezen in de oudheid al gouden munten in kokend water deden en de eersten waren die colloïdaal goud maakten?

En wist je dat al in 1945 onderzoek werd degaan naar de werking van nano-deeltjes platina op kankercellen? Het mag in ieder geval duidelijk zijn dat colloïdale edelmetalen tegenwoordig nog maar weinig wordt besproken… Een oeroude wijsheid die teloor dreigt te gaan.

Zilver
De wetenschapper Carl Nageli toonde in 1893 voor het eerst aan dat colloïdaal zilver een zeer effectief antibioticum bleek dat tevens erg veilig was. De colloïdale deeltjes waren -in tegenstelling tot het maalgruis- klein genoeg om het lichaam weer te kunnen verlaten, waardoor geen toxiciteit plaats vond. Het colloïdale zilver werd in de Verenigde Staten algemeen ingezet door artsen en was zelfs een geregistreerd geneesmiddel.

In de ruimtevaart..!
Sinds de jaren 70 wordt in de ruimtevaart gebruik gemaakt van nano-zilver, om drinkwater aan boord van het ruimtevoertuig, bacteriën-vrij te houden. Maar er zijn meer bacterieëndodende toepassingen van zilver. In Hong Kong wordt zilver in hoge mate toegepast in de airconditioning van het enorme ondergrondse transportnetwerk, om griepvirussen en bacteriële infecties tegen te gaan! En in verscheidene ziekenhuizen werd deze vorm van zilver gebruikt, om de beruchte MRSA-ziekenhuisbacterie te weren.

Met de ontwikkeling van penicilline verdrong kwam het gebruik van colloïdaal zilver in de vergetelheid en daarmee werd antibiotica, het eerste grote succes van de farmaceutische industrie dat ten koste ging van een natuurlijk genezingsproces. Ook de zilverprijs was een continue onstabiele factor, terwijl penicilline goedkoop geproduceerd kon worden. Maar het was vooral het feit, dat colloïdaal zilver niet gepatenteerd kon worden als geneesmiddel, dat nano-zilver verdrongen werd als officieel geneesmiddel in 1938 door het ‘wonder’ penicilline..

De herrijzenis van colloïdaal verdunde metalen
In de jaren 70 van de vorige eeuw beleefde colloïdaal zilver echter een opmerkelijke opleving. Een aantal onderzoekers en medische professionals deden bijzondere, volledig nieuwe ontdekkingen rondom zilver. Hierover werden boeken geschreven en het productieproces van colloïdaal zilver werd fundamenteel verbeterend. En ja.. Dan is het toch opvallend, dat juist in die jaren het colloïdaal zilver in de V.S. verboden werd als voedingssupplement…!! De onzichtbare hand van Big Pharma??

Maar de zilvergeest was uit de fles.. Of in de fles eigenlijk, want vanaf dat moment ontstond er een levendige markt van huis-, tuin- en keukenapparaten om zelf colloïdaal zilver te maken, gebaseerd op de elektrolyse-techniek. Hierbij wordt een metaal op nano-niveau opgelost in een vloeistof/water, wanneer er een elektrische stroom doorheen wordt gevoerd.

Je kunt je voorstellen dat, hoewel mensen daar baat bij hadden én hebben, de kwaliteit van zelfgemaakt zilverwater met o.a. kraanwater, een stuk minder is (en zelfs ongeschikt is voor langdurig gebruik), dan wanneer professionele productie het colloïdaal zilver maakt. Deze professionele producenten, werken inmiddels zo zuiver, dat inmiddels de meest krachtige en veilige vorm van colloïdaal zilver is ontwikkeld. Het nano-zilver, waarbij de allerkleinste zilverdeeltjes worden gemaakt in colloïdale vorm. Deze deeltjes zijn zelfs zó klein, dat ze in water blijven hangen en NIET zinken..!

Goud
Het woord ‘alchemie’ is terug te voeren naar de Chinese woorden Kim (goud) en Yeh (vocht). Alchemisten vervaardigden een substantie van goud die het leven aanzienlijk zou verlengen. Het was onder andere Paracelsus, de beroemde arts, alchemist en apotheek uit de 16e eeuw, die niet alleen colloïdaal goud voorschreef tegen melancholie (“Goud maakt het hart blij,” zei hij) en als een leven-verlengend en verjongend middel.

Maar goud werd steeds meer gebruikt als medicijn voor diverse ziekten. Als de voorloper van de moderne farmacologie, ontwikkelde deze Paracelsus medicijnen uit verschillende metaalhoudende mineralen, waaronder goud. En ook deze kennis leek eerst verloren te zijn gegaan.

Bekend is inmiddels, dat als goud uit één atoom bestaat (mono-atomair), het zijn metallische eigenschappen verliest en een zg. ‘supergeleider’ wordt. Dit was al bekend bij de oude alchemisten. Monoatomair goud komt in de natuur voor in vulkanische bodem, zeewater en in kleine hoeveelheden in de huid van paarse groenten en fruit zoals rode druiven en aubergines. De krachtige effecten van goud ontstaan voornamelijk in mono-atomaire vorm.

De beste kwaliteit nano-goud bestaat voornamelijk uit monoatomair goud. Hoe kleiner de deeltjes, hoe helderder de kleur en hoe beter het goud functioneert voor het menselijk lichaam. Een hoge kwaliteit nano-goud bevat gouddeeltjes tussen 0,14 en 4 nanometer. Daarnaast wordt goud van oudsher in verband gebracht met het heldere denken… Niet zo gek dus dat die alchemisten zélf, tot zulke inzichten zijn gekomen..!

Platina
Naast goud en zilver, werd in de vroege oudheid ook platina graag gebruikt, vooral in sieraden. Zowel de oude Egyptenaren als de inheemse stammen van noord- en zuid Amerika, smolten hun goud samen met platina, om zo een bijzonder ‘wit goud’ te maken.

Vanwege de reputatie van platina dat het levensduur verhogend werkt, voerde de Universiteit van Tokio een volledig gecontroleerd experiment uit op wormen en vond uit, dat de consumptie van platina-nanodeeltjes de levensduur van de wormen met maar liefst een-derde verhoogde.!!

Ook wordt platina door vele wetenschappers in verband gebracht met de harmonisatie en synchronisatie van de menselijke hersengolven. Verhoogde hersenactiviteit kan zich uiten in een meer consistent en gericht gebruik van mentale energie en dus een effectiever gebruik van de hersenen. Dit kan feitelijk leiden tot ‘dieper leren’ en ‘meer effectieve’ denkprocessen.

De strijd om Colloïdaal Nano-Edelmetaal!
De afgelopen jaren hebben Nederlandse producenten van Colloïdale mineralen en de NVWA (Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit) een flinke strijd gevoerd over de wetgevingen voor deze producten. Een touwtjetrekken waar, naar ons idee, een vreemd luchtje aan zit en waarschijnlijk nog een tijdje zal voortduren.

Daarom raden wij je, zoals altijd, van harte aan om zelf op onderzoek uit te gaan en meer te lezen over het gebruik van nano-mineraalwater op websites als www.nanomineralen.com