Bijen sterven ‘indirect’ door pesticiden!

De afgelopen jaren staan in het teken van onthullingen. Het lijkt alsof we werkelijk aan het einde van een rit komen, waarbij een nieuwe rit pas kan beginnen, als we uitgestapt zijn en ons vergewist hebben van onze handel en wandel tijdens de ‘afgelopen rit’…

En als we het dan hebben over ‘uitstappen’, dan is het onderstaande artikel in dat verband wel heel ernstig. Uitstervende dieren, omdat wij tijdens onze rit, zo nodig met allerlei chemicaliën moesten ’toveren’.
Wij zijn die tovenaarsleerling, die alle potten wel weet te staan, maar niet meer precies weet wat die stoffen eigenlijk allemaal ‘doen’..  Het end van het liedje is dat alleen de tovernaarsleerling in feite wat ‘heeft gedaan’.. Namelijk de geest uit de fles gelaten…

Het antwoord op de vraag ‘Hoe maak je dieren dóód’, is kennelijk sneller te geven dan het antwoord op de vraag ‘Hoe máák je dieren?‘ Maar ja, als we het dan hebben over ‘ongedierte’ dan is het ook niet nodig om dit ongedierte weer te maken, toch? Want daar kunnen we maar beter van af zijn.. zo lijkt het.

Maar net als met medicijnen is het natuurlijk krankzinnig te veronderstellen dat dat pilletje precies weet waar het naar toe moet. Dat weet dat pilletje niet, dus krijg je gratis bij je chemische medicijn een papiertje, dat vaak zó vol bijwerkingen staat, van het medicijn dat je gaat nemen, dat het papiertje een heel epistel blijkt te zijn.

Precies eender gaat het met landbouwchemicaliën. Want hoe weet je nou dat een landbouwchemisch middel precies en alleen dát doet, waarvoor het bedacht is..? Nou net zo simpel als bij die medicijnen, geldt dat ook hier: “We weten het niet”..!

Sterker nog, de kans dat het middel terecht komt in de voedselketen van mens en dier is gewoon 100%, daar kun je vanuit gaan. Het artikel hieronder verhaalt over de wetenschappelijk bewijzen van dit gebruik van chemische middelen. Wat moesten we zonder… ahum!

De megabelasting die al die chemische middelen op onze sociaal maatschappelijke infrastructuur gaan leggen, valt nog met geen pen te beschrijven. De geest is werkelijk uit de fles…

XX

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Pesticiden duiken op in uitstervende dieren

Door Tom Laskawy for Grist

2010 © Nederlandse vertaling Jan Smith / WantToKnow.nl/.be

(Tom Laskawy is mediaconsulent en technisch adviseur. Hij denkt dat het verruïneren van de planeet een slechte zaak is. Hij twittert en blogt o.a. op Beyond Green over voedselpolitiek, alternatieve energie, klimaatwetenschappen en politiek, maar ook over de vele verschillende gevolgen voor het leven op een veranderend klimaat op onze planeet)

‘Environment 360’ van de Universiteit van Yale heeft een nieuw onderzoeksverslag van de hand van Sonia Shah gepubliceerd, dat je zou moeten lezen.

Hierin legt zij verband tussen pesticiden en het uitsterven van grote aantallen amfibieën, bijen en vleermuizen. Dit nieuws komt juist op het goede moment naar buiten, niet zo zeer door de giftigheid van de pesticiden, maar des te meer door de indirecte gevolgenvoor die dieren als gevolg van langdurige blootstelling aan vooral LAGE doseringen van chemische stoffen:

In de laatste twaalf jaar deden zich niet minder dan drie nog nooit eerder gesignaleerde ziektes voor onder amfibieën, bijen en, de laatste tijd vooral, ook onder vleermuizen. Een groeiende hoeveelheid bewijsmateriaal wijst erop dat blootstelling aan laaggedoseerde hoeveelheden pesticiden aan een belangrijke rol speelt bij de getalsmatige afname van de twee eerstgenoemde diersoorten. Wetenschappers onderzoeken nu of een dergelijke blootstelling ook te maken zou kunnen hebben met de dood van meer dan 1 miljoen vleermuizen in de afgelopen jaren in het noordoosten van de Verenigde Staten.

De recente toename van de wijdverbreid voorkomende sterfgevallen is begonnen bij de amfibieën. Wetenschappers ontdekten in 1998 de boosdoener – een waterzwam, genaamd  Batrachochytrium dendrobatidis van de zwammensoort ‘chytriden’. “Bij de verwoestende werking van deze zwammen valt alles dat we hebben gezien bij het uitsterven van de dinosauriërs, in het niets”, zegt amfibisch deskundige Kevin Zippel. “Meer dan 1.800 verschillende soorten amfibieën worden nu met uitsterven bedreigd.”

Het kan zijn, zo geloven veel deskundigen, dat de chytridezwam een nieuw soort ziekteverwekker is, die een bedreiging vormt voor soorten die er niet tegen bestand zijn, net als de Europese waterpokken en mazelen die in de zestiende en zeventiende eeuw de inheemse Amerikaanse bevolking decimeerden. Maar “er is ook een heel plausibele verklaring, die te maken heeft met chemische stoffen die het immuunsysteem aantasten waardoor dieren vatbaarder worden”, zegt conservatorbioloog Carlos Davidson van de Universiteit van San Francisco.

Shah gaat verder met de uitleg van een mechanisme waarbij pesticiden die in de Californische ‘Central Valley’ worden gebruikt bij gewasbestrijding, uitwaaieren in de richting van de bergen van de Sierra Nevada, “waar ze neerslaan in lucht, sneeuw en oppervlaktewater, maar ook in het weefsel van amfibieën worden opgeslagen”.

Een wetenschapper die de zaak bestudeerde stelde vast ‘dat er een nauwe correlatie bestaat tussen bovenwinds pesticidengebruik … en de afnemende amfibieënpopulaties.’

Tegelijkertijd treft de bijen en vleermuizen eenzelfde lot – gestorven als gevolg van sterke ziekteverwekkers die weliswaar in theorie mogelijk nieuw zijn, maar die in de praktijk blijken te profiteren van het door pesticiden verzwakte immuunsysteem van de verschillende soorten populaties.

Een van de interessantste aspecten van het geschrift van Shah is de beschrijving van het ongepubliceerde onderzoekresultaat van een Italiaanse wetenschapper, waarin hij de ‘missing link’ veronderstelt tussen neo-nicotinoïde, een reeds in Europa verboden pesticide die in de VS nog steeds wordt toegepast, en de massale sterfte onder bijenvolken.

Het houdt verband met de toepassing van met neo-nicotinoïde gecoate zaden, die worden geplant door machines waarbij, door het omwoelen van de grond, grote wolken pesticiden vrijkomen:

In een, tot nu toe nog niet gepubliceerd onderzoek, [door entomoloog Vincenzo Girolami van de Universiteit van Padua] trof Girolami boven zaaimachines wolken van pesticiden aan in concentraties die 1.000 maal hoger waren dan de dodelijke dosis voor bijen. “In de lente, wanneer de zaaimachines aan het werk zijn”, zegt Girolami, “denk ik dat meer dan 90% van de sterfte onder bijen het gevolg is van directe pesticidenvergiftiging.”

Girolami ontdekte ook dodelijke hoeveelheden neo-nicotinoïden op andere, voornamelijk niet onderzochte plaatsen, zoals tussen de bladeren van gewassen, waarin zich druppeltjes vloeibare verdelgingsmiddelen verzamelen waarmee bijen en andere insecten hun dorst lessen.

Shah eindigt met de vaststelling dat dit opstapelende bewijs vergezeld dient te gaan met protesten en waarschuwingen aan het adres van producenten die, als ik het mag zeggen, op meedogenloze manier profiteren:

Het is verschrikkelijk moeilijk met statistische zekerheid aan te tonen dat blootstelling aan lage concentraties pesticiden levende wezens vatbaarder maakt voor ziektes. Er zijn nu eenmaal teveel verschillende soorten pesticiden die in teveel complexe en nog nauwelijks begrepen leefmilieus voorkomen, om gefundeerde belastende aanklachten te onderbouwen.

De bewijslast is nog te subtiel en suggestief.

Hoe subtiel en suggestief het ook is, het is zeer onwaarschijnlijk dat die chemische stoffen ook niet op ons zouden inwerken. Dit nieuws, in combinatie met de informatie die te maken heeft met de mogelijke consequenties voor de menselijke gezondheid ten gevolge van de blootstelling aan lage concentraties van chemische stoffen als atrazine, bisfenol en ftalaat, zou tot paniek onder de bevolking moeten leiden en onze regering in een staat van opgewonden regelgeving moeten brengen.

Maar in plaats daarvan raken we echter verlamd en moeten we beloften van ‘verder onderzoek’ voor zoete koek aannemen. Terwijl wij wachten op een chemische ramp, vraag ik mij af welke volgende dierenpopulatie er binnenkort zal uitsterven. Wil iemand met mij wedden?