IDFA, jouw aandacht waard..

Het IDFA in Amsterdam is in volle gang. Documentaires die je niet zo maar even op TV te zien krijgt, worden gepresenteerd op een bijzonder goed georganiseerd festival. Wij willen je graag even meenemen naar dit festival door je een paar trailers te laten zien van indrukwekkende films.

Je kunt stellen dat deze reportages en films, méér aandacht verdienen dan ze krijgen. We lijken namelijk tevreden gehouden te worden, met de bijna verdovende ‘zoetigheid’ van de consumptie-economie, terwijl onze wereld op veel plaatsen uit balans is; ernstig uit balans.

Dat we onze TV-toestellen gebruiken voor ontspanning, wil niet zeggen dat je je ogen moet sluiten voor andere zaken die spelen in onze wereld.

Het filmfestival duurt van 19-29 November en dit is de agenda, mocht je interesse hebben om er naar toe te gaan. HIER. Ongetwijfeld zullen de films op andere manieren op een later tijdstip nog beschikbaar komen/zijn, bijv. via DVD.

Een greep uit het aanbod. (Met dank aan RJH!)

Een indrukwekkende documentaire over overbevissing:

Charles Clover maakte deze eerste lange onderzoeksdocumentaire over de rampzalige gevolgen van overbevissing. The End of the Line begint met de kabeljauw, die exemplarisch is voor het lot dat vele andere vissen te wachten staat.

Het reusachtige visgebied bij Newfoundland leek ooit een onuitputtelijke bron maar in 1992 was de kabeljauw plotseling op.

Veertigduizend woedende vissers verloren hun baan. Sindsdien is de gehele visstand dramatisch gedaald. Als het zo doorgaat zwemmen er alleen nog algen, plankton, wormen en kwallen in de oceanen. Ondertussen gaat de illegale vangst gewoon door.
De meest gewilde vis ter wereld is de inmiddels zeldzame blauwvintonijn, waar de beste sushi van wordt gemaakt. Klokkenluider Roberto Mielgo Bregazzi, zelf ooit tonijnduiker, spot wereldwijd schepen die te veel blauwvintonijn vangen. De EU faalt ondertussen in het vaststellen van algemene quota: er mag drie keer zo veel gevangen worden als volgens wetenschappers nodig is voor het herstel van de visstand. Gekweekte vissen zijn ook geen oplossing: veertig procent van de gevangen wilde vis wordt gebruikt voor het voeden van de gekweekte.

~~~~~~~~~~~~

Een film over een positieve verandering: Bógota Change:

Een stad, als een feniks uit de as herrezen; de Colombiaanse hoofdstad Bogotá stond lange tijd te boek als een van de meest criminele, gevaarlijke en onleefbare steden ter wereld. Toen kwam de ommekeer: Antalas Mockus werd met grote meerderheid tot burgemeester werd verkozen.
Eerder had hij, rector van een universiteit, opzien gebaard door ten overstaan van een zaal vol schreeuwende, protesterende studenten zijn broek te laten zakken. Deze onaangekondigde ontbloting van zijn achterste leverde hem bijval en respect op.
En toen hij eenmaal tot burgemeester werd gekozen, keek de stad ademloos toe hoe hij met onorthodoxe middelen cruciale mentaliteitsveranderingen realiseerde. Hij leerde de burgers samen te leven en verantwoordelijkheid te dragen. Daarmee baande hij de weg voor de volgende visionaire burgemeester, Enrique Peñalosa, die vanaf 1998 de stad fysiek zou transformeren.
Er kwamen vele kilometers fietspad, lommerrijke parken, sportvelden, speelplaatsen, bibliotheken en het ambitieuze openbaar vervoerproject Transmillennium. Andreas Mol Dalsgaard maakte een dynamische reconstructie van een succesverhaal over twee mannen die, ongehinderd door partijpolitiek, erin slagen een kansloze achterstand om te zetten in een zekere voorsprong. De metamorfose van Bogotá geldt inmiddels als lichtend voorbeeld van humane stadsvernieuwing.

~~~~~~~~~~~~~~

Hoe wetenschappers in de ban raken van geld, in relatie tot de voedselindustrie

De aardappels, tomaten, maïs en andere plantaardige producten die we in de supermarkt kopen, zijn steeds vaker genetisch gemodificeerd. Autoriteiten voor voedselkeuring en biologen die voor grote voedselbedrijven experimenteren met het manipuleren van DNA-structuren stellen dat deze producten voldoende doorgetest zijn en dus geen gevaar vormen voor de volksgezondheid.
Dat is een leugen, menen de wetenschappers die in Scientists under Attack — Science in the Magnetic Field of Money aan het woord komen.

De commerciële belangen van beursgenoteerde grootverdieners leiden ertoe dat onderzoeksresultaten gecensureerd worden en cruciale vragen onbeantwoord blijven. Microbioloog Àrpàd Pusztai vond zesendertig significante verschillen tussen ratten die een genetisch gemodificeerde en ratten die een ‘gewone’ aardappel hadden gegeten. Bij de eerste groep ontwikkelden organen zoals de lever zich minder goed. Maar toen Pusztai dit in een televisie-interview naar buiten bracht, kon hij zijn ontslagbrief in ontvangst nemen. Tegen zijn collega Ignacio Chapela werd na de publicatie van negatieve onderzoeksdata in Nature op internet een viral marketing campagne ontketend om deze te ontkrachten, waarna de redactie in een editorial schreef het artikel beter niet te kunnen hebben publiceren.

Zo brengt een vooraanstaand wetenschappelijk tijdschrift zijn eigen onafhankelijkheid in gevaar, wat ook geldt voor universiteiten die grote sommen geld van het bedrijfsleven aannemen voor het doen van voedselonderzoek. Zijn wetenschappers nog wel te vertrouwen?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

U.N. Me..

Na de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog was er een sterk verlangen naar een betere wereld waarin de vrede zou worden bewaard en de mensenrechten gerespecteerd. De idealen, vastgelegd in het Handvest van de VN, opgericht in 1945, waren groots, de doelstellingen navenant.

Maar nu, meer dan zestig jaar later, is het imago van de VN drastisch verslechterd. Het is niet alleen beroerd gesteld met de internationale vrede en veiligheid. Er zijn ook legio verhalen die aantonen dat de bijdrage van de VN en haar belangrijkste orgaan de Veiligheidsraad, in een groot deel van de conflicthaarden waar zij ingrepen, meer kwaad dan goed heeft gedaan.

Documentairemaker Ami Horowitz neemt de kijker mee op een brutale reis langs een aantal plaatsen waar VN-missies plaatsvonden. Via interviews met betrokkenen — die soms anoniem wensen te blijven — en archiefmateriaal onthult hij feiten over aperte misstanden en schandalen rond VN-missies en mensen. Zoals een ‘vergeten’ schietpartij in Ivoorkust, waar VN-soldaten het vuur openden op ongewapende betogers. Of het ‘Oil for Food’-programma in Irak, waar uiteindelijk de verkeerde mensen van profiteerden. En Horowitz rakelt het schrijnende verhaal op van de VN-soldaten die onmachtig toekeken bij de genocide in Rwanda.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Michael Moore’s ‘Capitalism: A Love Story’

Het is duidelijk: het motto van het eenentwintigste-eeuwse kapitalisme is pakken wat je pakken kan, en de rest kan barsten. De maker van Roger & Me, Bowling for Columbine en Fahrenheit 9/11 verpakt zijn boodschap als een volleerd entertainer. Hij wisselt schrijnende situaties bij werknemers af met lachwekkende maar tegelijk diepbedroevende zelfverrijking aan de top van politiek en bedrijfsleven.
Banken ontvingen het afgelopen jaar miljarden staatssteun en keerden desondanks miljarden aan bonussen uit, terwijl ze weigeren geld te lenen aan bedrijven die daardoor vervolgens werknemers moeten ontslaan. Ondertussen worden mensen die soms meer dan twintig jaar een huis in hun bezit hebben gehad eruit gezet omdat diezelfde banken zeer ongunstige en complexe financiële producten aan hen hebben verkocht.
Langzaam wordt duidelijk dat Moore zijn boodschap eigenlijk niet eens meer met humor had hoeven verpakken: de bewijzen van de destructieve kracht van het kapitalisme zijn alom. Het is een asociaal, antichristelijk systeem geworden, tekent hij op uit de mond van priesters en bisschoppen. Een humoristisch maar ook aangrijpend portret van een economisch en politiek systeem dat volgens Moore alle menselijkheid heeft verloren.