“In deze tijd van crisis wordt er voortdurend gedacht en gesproken over manieren om het geld te saneren. Want het is inderdaad de geldsector die de crisis heeft veroorzaakt en het is belangrijk daar aandacht aan te besteden. Maar het zijn de mensen die het moeten herstellen en mensen die er het slachtoffer van zijn. Vernieuwing is ondenkbaar zonder mensen.
In een wereld zonder mensen is natuurlijk ook geen geld nodig. De dierenwereld beschikt niet over geld. Natuurvolkeren beschikken niet over geld. Ze ruilen gewoon goederen en diensten. Uiteindelijk gaat het om de mens; mensen hebben geld gemaakt om welvaart en het welzijn te verhogen. Maar door het misbruik van geld is het welzijn verziekt.
Omwille van het herstel van het financiële tekort vallen er massa’s ontslagen. Mensen raken werkeloos en er is vernietiging van kostbaar menselijk kapitaal. Bedrijven raken verarmd door verlies aan deskundigheid, want ze verliezen deskundige mensen die ze nooit meer terugkrijgen.
Het bijzondere van deze tijd is dat het bedrijf dat in de mens durft te investeren, zelfs ten koste van financiële tekorten, meer kans heeft op herstel van het financiële tekort. Geld wordt door mensen gemaakt door hun inspiratie en energie en niet omgekeerd. Geld maakt geen mensen menselijker. Dáár zit het gevaar van de huidige sanering.
De sterkste kracht van de mens is gelegen in zijn diepste verlangen om meer menselijk te worden, meer mens voor anderen en met anderen, meer ‘Gemeinschaft’. Onze crisis is een crisis van het mens-zijn.
Waar sprake is van het degenereren van de mens tot een economische waarde, zal het bij een economisch verval ook komen tot een menselijk verval. De mensen raken verminkt is hun Mens-Zijn.
Herstel is enkel mogelijk door herstel van de mens, herstel van werk en inspiratie, herstel van menswaardigheid. En dat dit vaak gaat ten koste van economische reserves, is onderdeel van het genezingsproces dat we ‘op de koop toe’ zullen moeten nemen.”
Paul de Blot
Hoogleraar Business Spiritualiteit
Nyenrode Business Universiteit
Zou deze man bereid zijn om zijn mooie driedelige pak te verruilen voor een palmblad?
Deze lieve man heeft in Indonesië gewoond, is dorpshoofd van een woongroep geweest.. Dus je zit er niet ver naast Annie!
Goed zo, laten we dan allemaal een voorbeeld aan hem (en vele anderen met hem) nemen, dan komt het vast wel goed met die “crisis” 🙂
Ik zou af en toe ook wel eens met een palmblad willen lopen.. (en ik heb niet eens een driedelig aan..!)
De essentie van het verhaal is dat de verharding van de maatschappij doorgegroeid is in het bedrijfsleven / of andersom.
Kijk hoe hard en zakelijk het managementsysteem tegenwoordig is, op vele bedrijven kan er door de heren (die alles van bovenaf (veilig) bekijken) geen menselijk woord meer vanaf naar hun personeel.
Nee . . . hard moeten we zijn zodat we die muur om ons heen kunnen laten staan, zodat we maar niet mee hoeven te voelen hoeveel pijn het doet bij diegene die we als zoveelste persoon de deur wijzen.
Terwijl als we inderdaad meer energie in de Persoon steken, zoals een vriendelijk woord, een stimulerend kleinood of gewoon een schouderklopje, dit direct zal leiden tot een meer gemotiveerde groep mensen op de werkvloer.
Meer motivatie betekend vaak produktiever personeel, een grote “winst” dus voor iedereen.
Denk je eens in hoe goed je je kan voelen als je een ander eens een compliment geeft, doe het maar eens, je krijgt er zoveel voor terug!
@ rob: Goed verwoord, en waarom gaat dit niet in de huidige samenleving? Omdat alles om geld draait ipv om mensen, er moet winst gemaakt worden en de rest is bijzaak…ik wil hier het communisme niet verheerlijken, maar in ex-communistische landen merk je dat de menselijke maat (nog) veel meer aanwezig is…helaas is dit ook in rap tempo aan het veranderen…
@ guido, ik zou niets lever willen dan de hele dag met een palmblad omlopen, geen zorgen, geen geld, geen slaaf van je eigen bestaan…
Ow w8, even ombuigen in positieve taal 🙂
Ik zou erg graag elke dag met een palmblad omlopen, onbezorgd, financiel onafhankelijk, een vrij bestaan 🙂 mijn eigen kippen en geiten, groentetuin, een wereld zonder geld, leven in kleinere gemeenschappen, dat lijkt me echt geweldig…
Hmm, come to think of it: wat let me? 😀
Het is de kunst, om wat Paul de Blot schrijft, werkelijk helemaal op jezelf te laten slaan.
We kunnen elk mooi bericht vanuit een ‘zie je nou wel’-houding aan oude thema’s koppelen, zoals ‘stoute ondernemers’ en zo.
Maar laat die laatste zin eens helemaal op jezelf slaan:
“Herstel is enkel mogelijk door herstel van de mens, herstel van werk en inspiratie, herstel van menswaardigheid. En dat dit vaak gaat ten koste van economische reserves, is onderdeel van het genezingsproces dat we ‘op de koop toe’ zullen moeten nemen.”
Waarom blijf je bij een bedrijf waar de top blijkbaar bot is? Waarom ga je niet ergens anders werken, misschien wel voor minder geld ja.
Waarom blijf je in loondienst, terwijl alle regeltjes, en de debacles daarvan, zoals de pensioenfondsen, allemaal een one-package deal zijn als je in loondienst bent. Waarom ga je niet voor jezelf beginnen? Mogelijk omdat je dat een te groot risico vind.
Tja, daar komt dan dat herstel van menswaardigheid om de hoek kijken. Waar is je eigen waarde? Waar is de kracht van je eigen spirit?
Waarom je geld bij een bekende bank lenen, terwijl het ook via peer-to-peer kan?
http://www.basisinkomens.nl/index.php?pag=artikel&art_id=73&tel=0
Te eng? Vertrouw je je medemens niet?
Het zijn maar voorbeelden. Maar laat het artikel van Paul helemaal op jezelf slaan. Kom je er dan van in beweging of niet?
Prachtig gezegd Astrid! De essentie van de crisis van vandaag is het vertrouwen. Door onze opbouw van de maatschappij is vertrouwen in elkaars taken weggezakt, als vanzelfsprekend geworden.
Maar we zijn ooit in onze maatschappij gaan specialiseren, en konden dat alleen maar doen, toen DAAR VERTROUWEN AAN TEN GRONDSLAG LAG.
De specialist in het ziekenhuis kan namelijk alleen zijn werk goed doen, ALS HIJ WEET DAT HIJ STRAKS IN EEN VOLLE SUPERMARKT ZIJN BOODSCHAPJES KAN HALEN..!! Dit vertrouwen staat op de tocht. Door misbruik, door hebzucht, door onderdrukking, machtsmisbruik, ongevoeligheid, a-sociaal gedrag etc etc. De essentie zit inderdaad hierin, waar het lijkt om geld te gaan.. Het is toch de grootste waanzin, wanneer je een financiële crisis hebt, dat je dan je portomonnee trekt… (ook als overheid!)
Hoop dat morgen of overmorgen bij iedereen weer een miljoen op de bank staat en iedereen is vrolijk en de koelkasten zijn gevuld. Dat ieder kan kopen wat we willen. En het werk wat we willen doen. De pasjes overbodig zijn en niet gespioneerd of gebombadeerd wordt. Het nu nog om de ellende in de wereld maar als dat opgelost is word het snel uitgekeerd door de regering. En is ieder gelukkig en blij.