Advertentie

Een mooi verhaal over een Spaans zwerfhondenasiel!


Kun jij een bijdrage leveren aan dit Spaanse dierenasiel?

augustus 2011

x

Soms zijn er tussen het de grote zaken en alle omwentelingen in de wereld, hele wereldse zaken die een beroep doen op jouw en mijn medemenselijkheid. Eén van die gevallen willen we met dit artikel onder je aandacht brengen. Het gaat over een uiterst sympathiek initiatief van het echtpaar Piedy en Juan Carlos, een dierenasiel voor Spaanse zwerfhonden.De honden worden bij hen liefdevol opgevangen en verzorgd, tot zolang als er een baasje gevonden wordt die voor de hond in kwestie wil zorgen. Honden worden via een internationale service ook in andere landen ondergebracht. Wij van WantToKnow kennen iemand in onze nabije omgeving, die een schitterende kameraad uit dit asiel aan dit ‘avontuur’ heeft overgehouden. Het Nederlandse echtpaar Annerie en Ton Bogers uit Leidschendam zijn de contactpersonen voor het Spaanse echtpaar in Nederland.

Maar waar het nu over gaat, is dat er op dit moment hulp nodig is, om iets simpels voor elkaar te krijgen: een muur tussen het asiel en de openbare weg. Dit is een eerste noodzakelijke stap op weg naar een volwaardig asiel. Lees hieronder het hele verhaal.

Dit asiel ‘Los Mejores Amigos’ in Tobarra Spanje,  is een klein asiel met 60 tot 80 honden dat inmiddels zonder overheidssubsidie kan opereren. Het wordt geleid door het echtpaar Piedy en Juan Carlos die voor dit vrijwilligerswerk volledig afhankelijk zijn van donaties om hun werk te kunnen doen. Hun beleid is daarin simpel. Elke hond die bij hen in het asiel komt krijgt de nodige medische zorg, voedsel en bescherming. Daarna wordt hun karakter en gedrag beoordeeld. De honden die te getraumatiseerd zijn om ooit een adoptieplekje te vinden zullen voor de rest van hun leven onder hun zorg in het asiel blijven.
De honden die wel sociaal, mensgericht en een lief karakter hebben krijgen alle kansen om voor adoptie in aanmerking te komen. Het is deze groep die na een adoptie ruimte maakt voor nieuwe zwerfhondjes. Het asiel zit constant aan hun maximale aantal op te vangen hondjes waardoor het adoptieproces een absoluut noodzakelijk onderdeel is van hun dagelijkse werkzaamheden. Alleen hierdoor kan voorkomen worden dat zwerfhonden uit hun regio onnodig in een dodingsstation terecht komen.

Recent hebben ze van de gemeente Tobarra te horen gekregen dat hun asiel definitief mag blijven op de plaats waar het nu is gesitueerd. Dit betekent dat er dingen gerealiseerd kunnen worden die eerder wel noodzakelijk maar niet verantwoord waren. Een ervan betreft de realisatie van een muur tussen weg en asiel. Hieronder vindt u de beschrijving van dit project waar zij uiteraard alle hulp bij kunnen gebruiken die ze maar kunnen krijgen.

Huidige situatie
Het plaatsje Tobarra ligt in een gebied waar mensen over het algemeen niet zo vriendelijk zijn voor dieren. En honden zijn hier beslist geen uitzondering op.

Eén van de vele honden die opnieuw liefdevol onderdak gevonden hebben; deze prachtige 'Bruno' heeft een Nederlands gezinnetje gevonden.
Een van de windhonden, die geadopteerd werd door een gezin in Frankrijk en zo een mogelijke 'ontvoering' bespaard bleef..

Het asiel Los Mejores Amigos ligt met één zijde (van ca.100 meter) aan een zandweg. Hoewel het asiel afgelegen ligt, maken er dagelijks redelijk wat mensen gebruik van deze weg. Elke keer als er iemand het asiel passeert slaan de honden aan. Dikwijls worden de honden bewust opgestookt. Dit gebeurd door opzettelijk in de handen te klappen of naar de honden stenen te gooien. Het zal ongetwijfeld ook een reactie zijn op het blaffen van de honden maar dit is een probleem dat alleen maar erger wordt.
De beheerders Piedy en Juan-Carlos doen er alles aan om de honden rustig te houden en om vooral geen agressiviteit tegen mensen te laten ontstaan. Als dat eenmaal gebeurd is het vrijwel onmogelijk om zo’n dier ooit nog te laten adopteren. Onnodig komt zo een opvangplaats voor een zwerfhond in het asiel te vervallen.

Een ander aspect is het feit dat zodra er een windhond (of zoals dat in het Spaans heet: een ‘Galgo’) in het asiel rondloopt is dit te zien vanaf de weg. Dan wordt de kans groot dat deze galgo gewoon uit het asiel gestolen wordt, zoals eerder is gebeurd. De galgo wordt dan gebruikt voor de jacht.
En indien een hond hierna en goed leven zou krijgen dan zou je nog, afgezien van de schade aan de omheining,  kunnen bedenken:  ‘jammer maar goed laat maar’… Maar dit is niet het geval, want het is heel gebruikelijk in dit deel van Spanje om ná het jachtseizoen de jachthond te doden..! In het minst erge geval wordt hij opnieuw op straat gezet om wederom als zwerfhond door het leven te moeten gaan.

Oplossing
Daarom heeft hebben Piedy en Juan Carlos besloten om hier een oplossing voor te verzinnen, en die is natuurlijk niet zo moeilijk. Want om te voorkomen dat passanten en honden elkaar zien dient er feitelijk, over de volle 100 meter, een afscheiding gerealiseerd te worden. Deze voorkomt dus dat de mensen die op ‘zoek zijn naar een jachthond’, contact kunnen maken met de honden in het assiel!

Eerder is getracht een afscheiding te maken met ‘zeil tegen gaas’ maar dat is stuk gewaaid. Het weer vindt daar zijn uitersten en het kan daar erg hard waaien.  De enige mogelijkheid om dit voor elkaar te krijgen is door het plaatsen van een muur. Hiervoor zijn er verschillende varianten de revue gepasseerd maar om kostentechnische redenen is er één variant overgebleven. Het betreft een variant die uitgaat van betonplaten in staanders geplaatst op een fundering. De materialen zijn te zwaar om zelf te plaatsen en hiervoor is dus zwaar materieel nodig. Het betreffen namelijk betonplaten van 5 x 2,5 meter en 12 centimeter dik.  De plaatsing wordt derhalve door een gespecialiseerd bedrijf gedaan en het totale project kost € 15.000 en dient geheel betaald te zijn bij het betreffende bedrijf, alvorens men met de bouw kan beginnen. Dit is omdat de bouw ervan in één keer wordt gerealiseerd.

Het bewijs dat een geadopteerde hond, in dit geval hebben we het inderdaad over 'Duke', een beter leven heeft dan in het asiel..!

En natuurlijk hebben Piedy en Juan Carlos die € 15.000 niet even klaar liggen en vragen ze daarom onze hulp en van iedereen die hun vrijwilligerswerk in het asiel een warm hard toedraagt. Elke halve meter muur kost dus € 75,- ,wat betekent dat als ze 200 mensen kunnen vinden die een halve meter muur willen sponseren, ze de muur kunnen laten bouwen.

U kunt u donatie storten op:

rekening:               3058 0411 06 2720007356
IBAN:                    ES15 3058 0411 06 2720007356
SWIFT CODE:     CCRIES2A
Vermeld u aub :  ‘Project The Wall’

In Nederland wordt dit initiatief voor het zwerfhondenasiel gesteund door de Stichting Dierenmissies; zij bemiddelen ook als mensen geïnteresseerd zijn een hond uit het assiel naar Nederland te halen. Zij zijn bijzonder gecharmeerd door de bijzondere en intieme aanpak van de opvang, medische verzorging, observatie en behandeling van de dieren door Juan Carlos en Piety. Het is een van de reden dat de Stichting ook belangenloos, sinds begin 2011, adoptieplekken zoekt en adopties begeleidt. Voor verdere informatie over ‘Dierenmissies’ zie DEZE website. Je kunt ook mailen of bellen: dierenmissies@gmail.com en/of 06-22225271.

En mocht je liever via deze ‘Stichting Dierenmissies’ een donatie doen, omdat internationaal overboeken je wellicht wat moeilijk voorkomt, dan is dat natuurlijk ook mogelijk. In dat geval kun je de donatie overmaken op: rekeningnummer 6064802,  t.n.v. A. Bogers, onder vermelding van “Project de Muur voor asiel in Tobarra Spanje”.

Dank voor je aandacht en mogelijk voor je bijdrage in dezen! We houden je op de hoogte!

10 gedachten over “Een mooi verhaal over een Spaans zwerfhondenasiel!

  1. Jammer dat het nodig.
    Soms voel je plaatsvervangende schaamte wanneer je daar als mens tussen de hondjes staat. Honden die het nodige hebben meegemaakt door idioot menselijk handelen en toch zo vergevingsgezind zijn dat ze bij elke bezoeker opnieuw hun best doen om in de gratie te vallen….
    Is het dan te veel gevraagd om een beetje bij te dragen aan hun veiligheid tegen malloten …???
    Wij denken van niet en hopen dat velen het met ons eens zijn.
    Annerie en Ton
    Dierenmissies

  2. Ik denk ook aan de mogelijkheid om de “Hondenfluisteraar” Cesar Milan over te laten komen. Hij kan een roedel leren niet aan te slaan en individuele honden, hoe ze ook zijn mishandeld en beschadigd, hun waardigheid helpen hervinden. Veelal is adoptie van de meest onwaarschijnlijk lijkende honden, daarna mogelijk doordat het dier dan weer weet wie hij is.
    Kijk naar het programma “De hondenfluisteraar” dagelijks op National Geografic om 19 uur en op vrijdagavonden van 21 tot 24 u.
    Ik ben al langer dan vandaag onder de indruk van deze man. Hij reist uit Amerika ook naar andere landen om zijn schitterende werk te doen.
    Als hij naar het asiel in Spanje zou willen en kunnen komen, geef ik een donatie.
    Dag en groet van Myriam D.

    1. Is Martin Gaus ook goed? Misschien goedkoper voor het dierenasiel aangezien ze waarschijnlijk ook maar met de riemen moeten roeien die ze hebben. 🙂

  3. Geef uw hond geen vuurwerkpil. Mijn vorige hond was zo bang van vuurwerk gaf hem daarom met de beste bedoelingen een kalmerende pil bij de dierenarts vandaan.
    De angst bleef maar omdat hij gedrogeerd was kon hij niet alert reageren, het maakte het alleen maar erger. De hond die ik nu is helemaal niet bang van vuurwerk. Als pup ging ik met hem naar een hondenschool daar schoten ze af en toe met alarmpistolen eerst op flinke afstand zo wende hij aan harde knallen. Hij kijkt zelfs naar siervuurwerk en heb zelfs het idee dat hij er van geniet.
    http://www.omroepwest.nl/nieuws/27-12-2013/medicijn-tegen-vuurwerk-pakt-rampzalig-uit-voor-honden

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.