Zonder armen de hemel raken!

Jessica werd geboren zonder armen, door een aangeboren ziekte. Net als elk ander kind, begreep ook Jessica niet waarom ze geen armen had zoals de andere mensen. “Het anders-zijn was heel moeilijk.” Maar Jessica groeide op en nam altijd deel aan verschillende activiteiten, zoals turnen, dans, zang en had dikwijls grote optredens in deze activiteiten.

Maar vooral toen ze jong was, maakte ze zich voortdurend kwaad, omdat haar ledematen ontbraken. Maar dit niet tegenstaande: met al haar energie deed ze aan sport.

Voor Jessica werd haar fysiche handicap hierdoor de grootste uitdaging in haar leven, meer dan de nieuwsgierige blikken van de mensen.

“Ik ergerde mij dikwijls als de mensen op de straat mij bekeken of als ik at met mijn tenen. Maar ik heb geleerd het positieve te zien van deze situaties en ze geven mij de gelegenheid een voorbeeld te zijn van optimisme.“

Jessica geeft haar ouders krediet, doordat deze voor haar model staan voor haar gedrag; ze zijn haar steunpilaren.

“Mijn moeder is mijn voorbeeld en zegt me altijd dat ik mag doen wat ik graag doe. Mijn vader heeft nooit een traan gelaten omdat ik gehandicapt ben, want hij ziet mij niet als slachtoffer.

Toch is het volgens mij niet gemakkelijk de vader te zijn van een gehandicapt kind. Maar hij was voor mij een rots tijdens de moeilijke jaren en hij is het die mij gevormd heeft, zoals ik nu ben.”

“Wanneer ik voor de eerste keer leerde een auto te besturen, was het dank zij de speciale aanpassingen.  Maar nadat ik het goed heb geleerd, besloot ik de aanpassingen te laten wegdoen en nu heb ik het toelatingsbewijs om zonder beperkingen te rijden… Als ik onderweg de tank van mijn auto vul in het benzinestation heb ik nog veel beziens…”

“Ik heb een universitaire graad in Psychologie aan de Universiteit van Arizona behaald.

Ik kan 25 woorden schrijven per minuut, mijn haar drogen, mezelf maquilleren, contactlenzen plaatsen met de grootste gemakkelijkheid zoals gelijk wie. Jazeker, met mijn voeten!”

En inmiddels is Jessica met haar 26 jaar en 1,55 m groot, ook de eerste vrouwelijke piloot in de geschiedenis van het vliegwezen geworden, een piloot zonder armen. Dankzij haar ongelooflijke doorzettingsvermogen én haar geloof dat álles kan, is zij erin geslaagd haar vliegbevret te halen.

Deze bezielde vrouw, een heldin voor velen, straalt altijd geluk uit en heeft veel gevoel voor humor.  Vorig jaar met moederdag vloog ze alleen met op een spandoek over haar ouderlijke huis: ”Kijk mama en zonder handen!”

Tot op vandaag heeft ze zo’n 130 vlieguren genoteerd staan. Jessica vertelt: “Soms is de angst gebaseerd op gebrek aan kennis, angst voor het onbekende. Toen ik begon te vliegen, gaf ik me rekenschap van mijn angst omdat ik er niet veel over wist.

Er is een universele angst in de mens, het is de vrees van onbekwaamheid en tekort aan geloof in zichzelf.”

Dank aan haar vertrouwen, voorbereiding en ambitie heeft Jessica een lange weg gelopen om te zijn wie ze nu is.

Bovendien is Jessica een gemotiveerde spreekster en de laatste 5 jaar doet ze de begeleiding van gehandicapte kinderen, in een internationaal netwerk. Jessica Cox wil graag trouwen en kinderen hebben.

“Ik weet dat het moeilijk zal zijn een familie te stichten, maar ik zal een goede moeder zijn.”

Lachend zegt ze:

”Ik weet dat het moeilijk zal zijn iemand te vinden die mijn hand vraagt aan mijn ouders. Ik heb geen armen maar dat bepaalt niet tot waar ik kan gaan. Onze diepste angst is niet dat we gebrekkig zijn, we zijn buiten het gewone en kunnen meer. De mens moet slechte tijden doormaken in het leven om emotionele ogenblikken te beleven. Hoe groter de moeilijkheid, des te groter de glorie.”

Wat ontbreekt jou om de hemel  te raken?