We hebben geen houvast meer..

Het zijn bijzondere tijden; misschien is het woord ‘bizar’ ook op zijn plaats..! Het lijkt alsof de wereld om ons heen als het ware oplost. Maar misschien is het zo, dat het uiteindelijk neerkomt, op de volledige overgave van onszelf als mens. Maar waaraan dan.. Nou wat dacht je aan juist ONS-zelf…

De heftige tijden van vaccinaties en griep-epidemieën lijken alleen maar uiterlijke tekenen van dit proces. Gaan wij onze eigen kracht uit handen blijven geven, dan dienen we ook zelf de consequenties voor dit gedrag te dragen.. Raken we we nog verder ‘van streek’.

Nemen we daarentegen ons eigen lot daarbij in handen, dan ontstaan er volkomen nieuwe processen. Processen die we dus zélf creëeren; door in de eerste instantie naar onszelf te kijken. Vooral naar ons eigen functioneren, onze eigen wensen, onze eigen donkere kanten ook.  Het lijkt alsof we geen houvast meer hebben..!

Het is alsof we de profecy van de Hopi’s volledig kunnen plaatsen in de huidige tijd:

~~~~~~~~~~~

There is a river flowing now very fast. It is so great and swift that there are those who will be afraid. They will try to hold onto the shore. They will feel they are being torn apart and they will suffer greatly. Know the river has its destination. The elders say we must let go of the shore. Push off into the middle of the river. Keep our eyes open and our heads above the water. See who is in there with you and celebrate.

At this time in history, we are to take nothing personally. Least of all, ourselves. For the moment that we do, Our spiritual growth and journey comes to a halt. The time of the lone wolf is over.

Gather yourselves! Banish the word struggle from your attitude and your vocabulary. All that we do now must be done in a sacred manner and in celebration.

We are the ones we’ve been waiting for.

(The Elders Oraibi, Arizona Hopi Nation)

vertaling:.

Er stroomt nu een rivier, zeer snel. Hij is zo groot en snel dat er mensen zijn die bang zullen zijn. Zij zullen zich proberen vast te houden aan de oever. Zij zullen voelen dat ze uit elkaar worden getrokken en zij zullen ernstig lijden. Weet dat deze rivier zijn bestemming heeft. De ouderen zeggen dat we de oever los moeten laten. Duw jezelf af naar het midden van de rivier. Onze ogen open houdend en onze hoofden boven water. Kijk om je heen, naar hen die bij je zijn en vier dit samen.

In dit tijdsgewricht in de geschiedenis, moeten we niets persoonlijk opvatten. En in het minst onszelf. Want op het moment dat we dit doen, zal onze spirituele groei en reis tot stilstand komen. De tijd van de eenzame wolf is voorbij.

Pak jezelf bij elkaar! Ban het woord ‘worsteling’ uit je woordenschat en ook uit je houding. Alles wat we nu doen moet gedaan worden op een heilige manier en met viering.

Wij zijn degenen waarop we gewacht hebben.

~~~~~~~~~

Nu kun je zeggen dat het allemaal vreemde taal is, die voorspelling van deze  Hopi-oudsten. Maar kijk eens om je heen. Kijk eens goed naar het wereldbeeld. Kun je daar iets anders zien dan die ‘snelstromende rivier’..?

Professor Paul de Blot is hoogleraar Business Spiritualiteit aan de Business University Nyenrode in Breukelen. Hij heeft een leerstoel die zich op het snijpunt, de kruising bevindt van veel vakgebieden.

Lees zijn onderstaande relaas, zijn nieuw column over het huidige tijdsgewricht, en je zult herkennen wat de Hopi-voorman bedoelde met de snel-stromende rivier. Maar belangrijker: je zult herkennen dat ‘los-laten’ de enige wijze is waarop we kunnen handelen in deze tijden, waarin houvast nergens meer te vinden is; sterker nog: volledig ’tegen de stroom’ ingaat!

Het woord is aan Professor Paul de Blot

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

We hebben geen houvast meer.

16 November~2009

door Paul de Blot

Allen ondergaan we de gevolgen van de crisis. De grootste pijn is wel de grote onzekerheid op bijna alle gebieden. We zijn ons houvast kwijt en zijn niet meer zeker van onze baan, van ons inkomen, van ons pensioen, van onze toekomst? De stress slaat toe…

Crisis is vooral een schoonmaak van wildgroei en verouderde schijnzekerheden. We moeten groeien. Wat niet groeit, gaat dood en wordt opgeruimd. Na de schoonmaak groeien er nieuwe zekerheden die dieper geworteld zijn en beter houvast bieden aan de wisselvalligheden van ons leven. Ze zijn spiritueler.

Bij het beklimmen van een berg raken kunnen we verdwaald raken op de kronkelpaden. Dat maakt ons bang en onzeker. Maar als we aan te top gekomen zijn is alle angst weg want we kunnen alles overzien. In een crisis ervaren we eenzelfde proces. We lijken verdwaald en zijn onzeker totdat we op een zeker moment alles overzien vanuit een dieper spiritueel standpunt. Dat is onze innerlijke zekerheid van de geest.

Een moment van stilte kan ons van deze zekerheid bewust maken en doen beseffen waar het om gaat. Opeens ontdekken we dan waar het om gaat, wie we zijn en wat we eigenlijk graag willen. Dat is onze roeping. Het stilstaan bij onze diepste verlangens kan ons een gevoel geven van zekerheid en innerlijke rust.

Het is alsof we het leven innerlijk kunnen smaken en proeven. Er groeit een zekerheid die de situatie overziet zoals een bergbeklimmer vanaf de top van een berg het geheel kan overzien. Op dit niveau voelt een moeder aan dat haar kind ziek is, ofschoon de arts niets kan vinden. Pas later blijkt dat de moeder gelijk had. Zakenmensen voelen opeens aan dat er een kans is waar ze op ingaan en slagen. Het is een zekerheid van binnen uit die het hart kan aanvoelen maar niet verstandelijk te bewijzen is.

Ik geloof niet in het toeval, maar wel in het feit dat kansen mij toevallen. Op die kansen kan ik enkel JA of NEEN zeggen vanuit een innerlijke zekerheid. In mijn leven zijn al mijn serieuze plannen mislukt. Mijn successen heb ik vooral te danken aan dergelijke kansen die mij toevielen en waar ik JA op zei. Dat werd vaak mijn succes. Ik wist niet goed waarom ik het deed maar ik had succes. Dit intuïtief aanvoelen van mijn kansen noem ik onze roeping, dat zijn onze diepste dromen en sterkste idealen die een bron zijn van levensvreugde en innerlijke zekerheid.

Helaas hebben we het vaak te druk om even stil te zijn of in te gaan op die roerselen van onze ziel. Een plotselinge opwelling van geluk of nieuw inzicht laten we voorbij gaan en zoeken een rationeel antwoord erop zonder te beseffen dat dit kostbare momenten zijn die ons toevallen. Deze spirituele gevoeligheid komt niet vanzelf maar vereist oefening. Vaker een moment stil zijn en je afvragen wat je aan het doen bent kan ons van de zin en essentie ervan bewust maken. Regelmatig door de dag een moment stil zijn schept innerlijke zekerheid. Een korte dagelijkse bezinning of meditatie kan ons hierbij helpen.

~~~~~~~~~~~~~~~~

Dit is de site van Paul de Blot, HIER

Wat is en doet ‘Business Spiritualiteit’…?

“Business Spiritualiteit is een model waarbinnen realisme en idealisme een vruchtbare wisselwerking aangaan. Deskundigheid is daarbij van groot belang, maar samenwerking onontbeerlijk. Een succesvolle onderneming beschikt zowel over corporatieve deskundigheid als over corporatieve spiritualiteit”. – Prof. Dr. Paul de Blot SJ –

De door ten Have uitgegeven scheurkalender 2010 ‘Business Spiritualiteit’ met elke dag een spreuk en korte overweging kan eveneens goede diensten bewijzen. HIER te vinden.