Wat is er met de stem van mijn ziel gebeurd..?

‘Niet kennende de weg, ga ik de weg met geopende handen’.. Dát staat er op de site van Riet Scheers, een regelmatig bezoekster van onze site. Riet schreef het onderstaande artikel en stelt zich voor:

“Mijn naam is Riet Scheers (1950). Ik heb in het begin van mijn leven allerlei hobbels moeten nemen, die me al vroeg op het pad van bewustwording brachten. Rond mijn 30ste, kwam ik in het dieptepunt in mijn leven terecht; na een lange periode van aanpassen, inpassen en me ‘voegen’, kwam ik op een punt dat ik het belangrijkste kwijt was, dat een mens heeft: ‘Mezelf’..!

Ik besloot de buitenwereld een tijdje de rug toe te keren en de puinhopen in mijn innerlijke en uiterlijke leven onder ogen te zien en orde op zaken te stellen. Stap voor stap volgde de reis naar binnen; op een weg die ik zelf in eenzaamheid moest plaveien en slechts in gezelschap van mezelf kon bewandelen. Nooit heb ik spijt gehad van mijn besluit, ondanks de vaak moeilijke en stormachtige momenten die ik onderweg heb gekend.

Daar, van binnen, ontmoette ik verschillende, verwaarloosde en ontkende delen van mezelf; ze verdrongen elkaar om mijn aandacht. Stuk voor stuk zag ik ze onder ogen, bracht weer tot leven door ernaar te luisteren.. Als een schaduw volgden ze me en doken steeds opnieuw op, vaak op de meest ongelukkige momenten.

Het donker werd lichter in mij op het moment dat ik mijn licht (aandacht) erop liet vallen en durfde te kijken wat tot dan toe in het verborgene (schaduw) lag. Er kwam meer orde in de chaos, waardoor ik steeds meer begon te begrijpen van mezelf. Door de maskers die ik had opgezet, was mijn kijk op het leven verwrongen en onverklaarbare woede maakte zich soms van mij meester. En mijn tranen, ze bleven maar stromen.

Het verleden gaf langzaam zijn geheimen prijs en geleidelijk vond ik het kind in mij: de Bron van inspiratie. Door de jaren heen kwam ik steeds méér met mezelf in contact en ik zie het leven nu als een avontuur; problemen zijn uitdagingen die mijn kracht toetsen. Ik ontdekte op een bron aangesloten te zijn, waaruit ik onophoudelijk kon putten. Deze mysterieuze bron aanvaard ik als mijn spiritualiteit. Ik heb geen behoefte deze kracht te onderzoeken noch te ontleden, want voor mij is deze kracht het mysterie en in mijn verbeelding spreekt zij tot mij als een eeuwig bloeiende bloem.

Er waren en er zijn nog steeds perioden dat ik overstroom van inspiratie en creativiteit, maar ook perioden van stilstand en leegte. Ik zie dat nu als mijn levensritme. Ik voel me een nieuwe knop aan een tak; een knop die geboren is om zich te ontwikkelen, haar geur te verspreiden en haar hart te tonen en zo tot volle bloei te komen. Dit geldt volgens mij voor ieder mens. En vanuit dit gegeven is mijn wens geboren om mijn ervaringen te delen met anderen.

Het doel van mijn reis is nog steeds mezelf ontdekken en accepteren wat ik tegenkom, zowel het positieve als het negatieve, ofwel een ‘volledig mens worden’. Maar vooral:  ‘Tot leven komen’..”

* * *

x

Wat is er met de stem van mijn ziel gebeurt..?

© Riet Scheers – mei 2011

x

Wij vrouwen zijn ver van onze instinctieve natuur verwijderd geraakt. Het vrouwelijke is eeuwenlang onderdrukt geweest. Vrouwen waren gevaarlijk omdat ze onvoorspelbaar waren. Ze hadden weet van de mystieke zaken waardoor ze niet te volgen waren. Ze konden omgaan met emoties, gaven er vorm aan. Ze vertoefden in werelden die met name door het mannelijke niet begrepen werd en daardoor ontkent en onderdrukt moesten worden.

De angst voor vrouwen is altijd groot geweest, vooral voor sterke vrouwen. En nog. De instinctieve natuur is gevaarlijk, onvoorspelbaar en moet beheerst worden. Wij vrouwen hebben onze vrouwelijke natuur het zwijgen op moeten leggen om allerlei redenen. We pasten niet in het systeem van onderdrukking, van beheersing en machtsuitoefening van de gevestigde orde.

Maar op dit moment laat zij weer van zich spreken, ‘Zij die weet’.. Ze rommelt in de diepte van onze ziel en wil zich kenbaar maken. Ze wil haar zegje weer zeggen. Ze komt weer in beweging, ze begint weer te spreken, ze uit zich in boosheid, opstandigheid, passie en een intens gevoel van liefde, die indien niet opgeroepen door een minnaar, vanuit haar eigen diepte naar boven opwelt en alles omvat. Het leven omvat.

Zij is het onverwoestbaar zelf, het instinctieve, dat wel geschonden kan worden, maar nooit gedood. Zij zorgt ervoor dat er verandering en groei komt daar waar nodig. Wij vrouwen kunnen opnieuw naar haar luisteren, haar een stem geven, onze stem.

Wij kunnen met haar samenwerken, in plaats van tegenwerken. Wij kunnen aan haar kant gaan staan en ons uitspreken, haar kracht gebruiken om dingen te veranderen. Ons laten inspireren door haar. Wij kunnen haar een naam geven. Ze leeft in ons vrouwen en wacht erop gehoord te worden. Te worden herkent en erkent.

We zijn nog maar een aftreksel van haar doordat we zijn gaan twijfelen aan haar bestaansrecht en en daarom zien we ook niets terug van wat het vrouwelijke in wezen is. Open, ontvankelijk, koesterend en levengevend in plaats van levennemend. Krachtig, met een scala aan emoties, onvoorspelbaar, met scherpe nagels wanneer we worden aangevallen. Het recht om boos te worden, ruimte op te eisen, onze eigen ruimte te beschermen. We zijn door opvoeding en onze cultuur onderworpen aan de wetten van het mannelijke denken.

Hoe kunnen wij als vrouw zonder gevaar voor eigen leven aan de stem van ‘Zij die weet’, gehoor geven in een uitgeholde maatschappij die volledig in de ban is geraakt van structuren, geld en systemen waarin de mens, laat staan de vrouw al lang niet meer het middelpunt is waar het om draait.
In die mallemolen zijn we zo ver verdwaald van onze ware zelf. Viert de illusie hoogtij en worden mensen aan de lopende band opgeofferd. Het is een zichzelf vernietigend systeem die nooit kan overleven, omdat er geen in zit. Het gaat niet meer om levende individuen maar om dingen. Levenloze zaken die een eigen leven zijn gaan leiden.

Het gaat om geld, macht, gecreëerde behoeften en het vreet aan onze menselijkheid. Het gaat om het doosje, niet wat er in zit. Hoe brengen wij weer beweging in die ziekmakende toestand van z.g. welvaart. Wat kunnen wij als vrouwen, die het vrouwelijke vertegenwoordigen dat zo nodig is in deze wereld, bijdragen en op welke manier. Kijk naar moeder aarde, ze is het voorbeeld van wat er met ons vrouwen gebeurt is en nog gebeurt.

Gaan we in onze kracht staan, respecteren we onze eigen vrouwelijke natuur in plaats van er bang voor te zijn. Wie heeft ons wijs gemaakt dat zij niet deugd en waarom? Allemaal vragen die we onszelf kunnen stellen, die ik aan jou stel in de hoop dat je er over na gaat denken en een antwoord op probeert te vinden. En wanneer je niet meer weet wie deze ‘Zij die weet’ is, luister dan diep in jezelf. Zij maakt zich kenbaar in de spontaniteit, de passie, de emotie, de drang om te leven, echt te leven. Luister naar haar, geef haar een stem en laat zij jouw koers bepalen.

Je hoeft je eigen natuur niet te wantrouwen. Zoek haar in jezelf en wanneer je haar gevonden hebt en in jezelf tot leven gebracht zal zij je helpen je te bevrijden van de onderwerping van een te strenge opvoeding of de eisen van een te materialistische levenloze wereld.

Riet Scheers,

mei 2011

website: Bloesem4Free