Opvoeden in een gestoorde wereld..

Jan Nouwen en Eugenie van Ruitenbeek. Jan is consultant, coach en opleider, gespecialiseerd in bewustzijnsontwikkeling en organisatieontwikkeling en Eugenie is auteur, spreekster, adviseur en inspirator. In hun werkzame leven hebben ze samen meer dan 40 jaar ervaring in bedrijfsleven, maatschappelijke dienstverlening, zorg en educatie. Daarnaast zijn ze ook vader en moeder van drie kinderen. Ze vinden zich ook onderwijsvernieuwers en helpen ouders en professionals met advies, coaching en onderricht over opvoeden en opleiden vanuit liefde, waarheid en rechtvaardigheid. Daarnaast werken ze aan een nieuwe plek, midden in de wereld, waar opvoeden en opleiden weer bij elkaar worden gebracht om kinderen te leren hun eigen licht te zijn in een nieuwe wereld.

Eugenie van Ruitenbeek vertelt: “Drie jaar geleden, vrij kort nadat mijn vader overleed, begon ik met schrijven. Omdat we thuisonderwijzers zijn, schreef ik te pas en onpas over dit leerproces met de kinderen. Allemaal tussen de bedrijven door. En dat werden ineens honderden pagina’s met letters met schitterende informatie. Alleen.. volstrekt onleesbaar, omdat er simpelweg geen kop en geen kont aan zat. Niemand zou er op deze manier iets aan hebben, dat was me wel duidelijk..

Nu zijn we gelukkig van het type mens, dat niet alleen praat over noodzakelijke veranderingen, maar deze veranderingen ook meteen neerzet, daar waar mogelijk. En ‘mogelijk’ wordt dan met name bepaald door  het ‘wel of niet bereid zijn vast te blijven zitten in angst’. We hadden er schoon genoeg van een leven te leiden waarin we voornamelijk bezig waren de bank, de verzekeringen, de overheid en nog een aantal instellingen te financieren. We kozen ervoor om alleen nog dát te doen, waar we van houden. Mijn man Jan Nouwen, nam ontslag bij de Hogeschool en begon van de vele kilometers tekst die ik geschreven had, een boek te maken. En of dat lukte..

Hij boetseerde een prachtig boek. De zee van woorden werd geplaatst in vijf delen. Ons werk, onze opvoeding vindt haar roots in het werk van Barry Long en Eckart Tolle. De essentie van het boek is het oplossen van alle negativiteit in ons. Want als de liefde onze natuur is, hoeven we daar niet aan te werken. We hoeven alleen datgene weg te halen wat die liefde ‘overwoekert’. Voor ouders en opvoeders betekent dit dat we de negativiteit moeten weghalen uit onszelf, uit de relatie tussen man en vrouw en tussen ouder en kind, en uit de kinderen zelf.

Daarnaast gaat het erom steeds opnieuw de beste omgeving te creëren voor je kind passend bij de ontwikkeling van zijn bewustzijn. Het nieuwe boek geeft inzicht in de werking van dit soort processen en en hoe je dit praktisch aan kunt pakken in het dagelijkse leven. Want dat is ons wel duidelijk: Spiritualiteit heeft geen waarde als je het niet concreet en daadwerkelijk leeft!

Het boek is inmiddels klaar én gedrukt. En op vrijdag 15 november a.s. wordt het gedoopt, ik ben er nu al trots op! Ik wil je graag het voorwoord van het boek laten lezen; dat is geschreven door Marcel Messing! Maar vooraleerst wil ik je graag de motieven van al mijn schrijverijen uit de doeken doen. Kinderen zijn me té lief om je daarover niet te vertellen..!

x

* * *

x

Opvoeden in een gestoorde wereld..

x
2013 © Eugenie van Ruitenbeek (Freeskool)

x
Op allerlei vlakken in de samenleving zie ik de menselijkheid en haar fundamentele kwaliteiten afkalven en soms zelfs verdwijnen. Hoewel we als geheel rijker zijn dan ooit, worden de verschillen tussen arm en rijk steeds groter. Economische systemen wankelen en vallen om en ooit zo solide en zekerheid brengende instellingen als overheden en banken blijken bolwerken van fraude en bronnen van crisis en toenemend geweld. Zo is het netto jaarinkomen in 2012 van de honderd rijkste mensen alleen voldoende om de armoede in de wereld vier keer te kunnen beëindigen (Bron: Oxfam Novib) en stijgen de kosten voor oorlog als nooit tevoren.

Tegelijkertijd zien we dat deze instellingen met succes toewerken naar een toenemende centralisatie van de macht, waarbij de invloed van de wereldburgers op hun bestuurders maar zeker ook op hun eigen levens steeds verder wordt ingeperkt. Onze vrijheden nemen af en het controlesysteem wordt steeds krachtiger. Grote multinationale bedrijven hebben een bijna niet te stuiten drang om een totale invloed uit te oefenen op de fundamentele levensbehoeften van de mens, zoals energie, voeding, water en gezondheid. Dankzij de schimmige vermenging van overheid en bedrijfsleven lijken zij daarin te gaan slagen.

Je hoeft alleen maar te kijken naar de voortdurende wisseling van topposities bij gentechgigant Monsanto en de Amerikaanse Food and Drugs Administration en de verstrengelingen tussen de Europese Unie en het internationale bankwezen.

Daarbij komt dat de wereld waarin wij leven steeds onbestendiger is. Niets is meer zeker en zelfs dat niet. De veranderingen zijn groot en wisselen elkaar in hoog tempo af. Kijk maar naar de technologische ontwikkelingen op het gebied van internet en mobile telefonie. De computer waarop ik dit aan het schrijven ben is over enkele jaren antiek. En wie weet is dit boek een van de laatste die nog op papier gedrukt worden. Niemand weet hoe de wereld er over vijf jaar uit zal zien, laat staan over tien en 20 jaar. Zo is de wereld waarin wij leven en waarin wij onze kinderen moeten opvoeden tot… tot wat eigenlijk?

Tegelijkertijd zien we dat er een enorme bewustwording gaande is. Steeds meer mensen zijn bezig wakker te worden. Dat wakker worden gaat aan de ene kant over de wereld waarin we leven. Mensen beginnen in te zien dat de realiteit honderdtachtig graden omgedraaid is aan wat we altijd geleerd hebben. Steeds vaker wordt de beerput van de elites opengegooid en komen de schanddaden, snode plannen en meedogenloosheid van de machthebbers en hun systemen aan de oppervlakte. Wat eeuwen in het duister kon plaatsvinden, komt nu onverbiddelijk aan het licht. Systemen waarin we ons hele leven hebben geloofd, vallen door de mand als corrupt en onmenselijk.

Zo is het voor de katholieke kerk niet langer mogelijk gebleken om de enorme hoeveelheid  seksueel geweld dat onder haar vaandel is gepleegd in de doofpot te houden. Veel mensen hebben er genoeg van en zijn op zoek naar nieuwe manieren van samenleven en samenwerken. Manieren waarin de mens niet langer of consument en productiemiddel of nutteloze eter is, maar waarin de mens in zijn volle potentie tot wasdom kan komen, zowel individueel als collectief. Zij experimenteren met alternatieve economische en sociale systemen waarin geven en delen en het gezamenlijk creëren van waarde belangrijker zijn dan bezit en gemak. Er is een groot verlangen naar een leven waarin plezier, liefde, ontspanning en verbinding vanzelfsprekend zijn in plaats van dat we eerst moeten knokken voor ons bestaan, voor geld.

Aan de andere kant heeft het wakker worden voor veel mensen ook een spiritueel karakter. Velen hebben inmiddels diepgaande en transformerende spirituele ervaringen en inzichten gehad, waarin zij zicht hebben gekregen op onze ware aard, ons authentieke zelf. Zij beseffen dat de wereld waarin wij leven een reflectie is van onze binnenwereld en dat indien we werkelijk een nieuwe wereld willen, we in eerste instantie met onszelf en onze gedachten en emoties aan de slag moeten. Dit is de groep waarop we ons richten met dit boek.

Hoewel er een aantal krachtige oefeningen wordt beschreven, zijn we met dit boek niet speciaal gericht op de vraag hoe je dergelijke ervaringen en inzichten kunt krijgen, maar gaan we vooral in op de vraag hoe we de ervaringen en inzichten die we hebben gehad toe kunnen passen in ons dagelijkse leven. Ervaringen en inzichten, hoe diep ook, zijn in onze ogen zinloos als we ze niet leven. En andersom geldt dat als we radicaal leven wat we weten, dit ons naar steeds dieper weten zal leiden. De centrale vragen in dit boek zijn dan ook: hoe ziet ons leven eruit als de liefde op één staat en niets anders en hoe geven we van daaruit vorm aan ons ouderschap? Hoe ziet opvoeden en onderwijs eruit als we geen knieval meer maken voor de wereld, maar trouw blijven aan ons diepste weten?

Voor ons is de primaire opgave dat we ons te allen tijde blijven herinneren wie we zijn, in een wereld die er in alle opzichten op gericht is om ons te laten vergeten wie we zijn en die ons voortdurend aanspreekt en identificeert met wie we niet zijn: de persoonlijkheid, arme kleine ik, een speelbal, stuurloos op de grote oceaan van het leven. En om, zo goed als we kunnen, onze kinderen hierin mee te nemen. Het primaire doel van opvoeden en opleiden is in onze ogen dan ook om kinderen vanaf het allereerste begin te helpen herinneren wie ze zijn, en van daaruit verantwoordelijkheid te leren nemen voor hun leven. Maar wakkere kinderen vragen wakkere ouders. We hopen dat we met dit boek hieraan een bijdrage kunnen leveren.

Dit boek gaat over de fundamenten van het opvoeden. We schrijven over het menselijk bewustzijn en de ontwikkeling daarvan in het kind. We gaan niet in op de specifieke begeleiding van het kind. We zeggen niets over welk schooltype we het beste vinden of welke levensbeschouwing. Dat is voor de lezer zelf om uit te vinden. We geven wel een aantal inzichten en handvatten die in onze ogen van belang zijn voor educatie en maatschappelijke vernieuwing. Deze werken we verder uit in onze Freeskool Nederland, waarover meer te lezen is op onze website www.freeskoolnederland.nl.

Het is ons doel om kinderen te helpen een gezonde en niet-zelfzuchtige relatie aan te gaan met de wereld en om meester te worden over hun lichaam en energiehuishouding. Het accent ligt daarbij op het weghalen van negativiteit. Want als de liefde onze natuur is, hoeven we daar niet aan te werken. We hoeven dan alleen datgene weg te halen wat het overwoekert.

Inspiratie
Tijdens onze zoektocht hebben we uit veel bronnen kunnen putten voor inspiratie. Her en der in het boek worden zij met name genoemd. Hier wil ik een aantal van de belangrijkste wegwijzers noemen. Voor ons wakker worden aan de wereld zijn we veel dank verschuldigd aan Marcel Messing en David Icke. Hun werk heeft ons geholpen om de grote verbanden te gaan zien en heeft ons bevestigd dat de weg naar geluk een weg naar binnen is.

Op die weg naar binnen putten we onder meer veel inspiratie uit het werk van Eckhart Tolle maar onze belangrijkste gids is Barry Long. De invloed die hij op ons leven heeft gehad is enorm. Zijn werk kenmerkt zich doordat het buitengewoon helder en down to earth is en uiterst praktisch. Voor ons is het een continue herinnering en aanwijzing. We weten waar we moeten gaan en hebben onze plunjezakken gevuld met alles wat we nodig hebben op ons pad. Maar als we bij een splitsing in de weg komen, vallen of de weg kwijtraken, dan heeft de energie van deze in 2003 overleden man zo’n kracht dat we snel weer terug zijn op het spoor. Zijn manier van spreken is van een eenvoud en een directheid die op ons altijd het effect heeft dat we ons opgeruimd voelen en alles wat het losgeslagen denken ons probeert wijs te maken terstond kunnen laten vallen.

Een hart onder de riem
Nu er steeds meer licht komt op aarde wordt ook steeds meer duidelijk dat we leven in een gestoorde wereld. Dat is een bittere pil om te slikken. Veel mensen zullen om die reden moeite hebben met onze beschrijving van de wereld in deel 1. Hoe kunnen we deze realiteit in het gezicht zien zonder neerslachtig te worden? Wat ons betreft door ons in de eerste plaats te realiseren dat de werkelijkheid die er achter ligt, de aarde, van een ongekende schoonheid en rechtvaardigheid is. Daarnaast geeft het ons moed om ons te realiseren dat we een taak hebben en dat hoe klein we ook denken te zijn, ieder van ons een wezenlijke bijdrage kan leveren aan het realiseren van een nieuwe wereld.

Omdat er meer bewustzijn is dan ooit te voren zou het kunnen dat er een kritische massa bereikt wordt waarna de balans omslaat in de goede richting. Het is dus niet nodig dat iedereen verandert. Er is een bepaalde hoeveelheid mensen nodig die bewust zijn en durven te handelen. De kritische massa is het minimaal aantal mensen dat nodig is om een kettingreactie in het bewustzijn te genereren. Het bereiken van de kritische massa is van veel factoren afhankelijk. De fysieke toestand waarin mensen verkeren, hun omstandigheden, hun karma, hun stressniveau, de mate waarin ze drive hebben om wakker te worden, of ze moedig zijn of niet, noem maar op.

Ik heb geen idee wat de kritische massa precies is, maar wat er gebeurd als het wordt bereikt, kunnen we zien in de natuurkunde. Het woord kritische massa komt uit de kernsplijting. Daar staat het voor de minimale hoeveelheid splijtbaar materiaal die nodig is om een nucleaire kettingreactie op te wekken en in stand te houden. Dit is afhankelijk van een aantal factoren waaronder de hoeveelheid deeltjes die er gemiddeld door kernsplijting worden gevormd uitgaande van één deeltje. Bij kernsplijting ontstaan er uit bijvoorbeeld 1000 deeltjes 1010 deeltjes. Om deze toename aan deeltjes aan te geven gebruikt men de vermenigvuldigingsfactor k. In het voorgaande voorbeeld is de factor k groter dan 1, namelijk 1,01, want het aantal deeltjes neemt toe. Als k kleiner is dan 1 ontstaat er geen kettingreactie. 1000 deeltjes worden na fusie dan bijvoorbeeld 980 deeltjes. En die 980 deeltjes worden vervolgens 950 deeltjes en zo verder. Als er eenmaal een kettingreactie plaatsvindt, neemt niet alleen het aantal deeltjes toe maar ook het aantal kernsplijtingen. Het is dan een niet te stoppen proces.

Zo is het ook met ons. We kunnen vaststellen dat op aarde een soort kernreactie aan het plaatsvinden is. Er worden steeds meer mensen wakker en dit aantal neemt alleen maar toe. De toekomst zal uitwijzen wat er uiteindelijk gebeurt, maar op dit moment zijn wij het die dat bepalen. Iedereen is daarbij van groot belang omdat ieder individu bijdraagt aan het bereiken van de kritische massa. Dat maakt het opvoeden nu zo van essentieel belang. Ieder kind dat op aarde leeft en weet wie het is, is er één. Het is onze ervaring dat negatieve krachten geen weerstand hebben op het moment dat het bewustzijn er zijn licht op laat schijnen.

Aan ons de taak het bewustzijn van onszelf en onze kinderen te vergroten. In deze gestoorde wereld is dat een uiterst zinvolle en dankbare taak. En hoe vaardiger we worden des te heerlijker het leven wordt. Elk moment dat we in staat zijn om de negativiteit uit onszelf en onze kinderen weg te halen is een overwinning voor de liefde en ook hier geldt: alle momenten erna zullen structureel liefdevoller zijn dan de momenten ervoor.

Een andere voorbeeld van hoe het zou kunnen gaan, vinden we door de werking van effectieve micro-organismen te bestuderen. In de wereld van de micro-organismen is er een kleine groep dominante ‘effectieve’ micro-organismen en een kleine groep dominante ‘schadelijke’ micro-organismen en een overgrote meerderheid opportunisten, die nog beide kanten op kunnen. Er is een voortdurende strijd tussen beide dominante groepen om de macht.

De overige miljarden opportunisten wachten af wie van beide groepen de overhand krijgt en dan passen ze zich aan en volgen of imiteren de overwinnaar. Dit noemen ze het dominantieprincipe. Wellicht gaat dit principe ook op voor mensen. Op dit moment zien we dat een kleine groep mensen probeert zichzelf te verrijken en de massa te onderdrukken. Tegelijkertijd is er een kleine, maar groeiende groep mensen aan het ontwaken, die probeert de liefde op aarde te bewerkstelligen. De komende tijd zal helder worden wie de strijd om de macht gaat winnen en wie mogelijk de houding van de massa zal bepalen.”

x

* * *

x

VOORWOORD

2013 Marcel Messing

x

Over opvoeding zijn heel wat boeken geschreven. Opvoeden lijkt voor de moderne mens geen eenvoudige aangelegenheid te zijn. Dat ervoer in de achttiende eeuw de Franse filosoof, schrijver en componist Jean-Jacques Rousseau ook al. In zijn hoofdwerk, Emile ou de l’Education, houdt hij een pleidooi voor een ‘terug naar de natuur’ en voor een ‘natuurlijke ontwikkelingsgang’ van het kind. Hij prefereert een opvoeding vanuit het hart boven die van het verstand.

En ook al is hij er zelf niet in geslaagd zijn kinderen naar behoren op te voeden, met Emile heeft hij de aanzet gegeven tot de moderne pedagogie. Door de rivier der opvoedingsliteratuur is al enkele eeuwen een stroom van boeken gegaan. Dat geeft soms meer slib dan verfrissend water. Veel publicaties trachten het kind aan te passen aan het bestaande systeem, hetzij openlijk, hetzij op een verfijnde en soms zelfs sluwe wijze. Dat gold voor het verleden, maar ook voor nu.

Wij lijken getuige te zijn van ‘de ondergang van het Avondland’, ja, zelfs van een wereldbeschaving, zo je al van beschaving kunt spreken…

Terwijl chaos alom steeds groter wordt en allerlei krachten achter het wereldtoneel ons in een richting willen drijven die tegen het menselijke, het hart en onze diepere gevoelens ingaan, zijn er tegelijkertijd mensen die op allerlei gebieden naar harmonieuze wegen zoeken. Zo zijn Eugenie van Ruitenbeek en Jan Nouwen pioniers op het gebied van de opvoeding.

Het boek
In Opvoeden in een gestoorde wereld laten zij op indringende, speelse en tegelijkertijd ervaringsvolle wijze zien, dat er anders met kinderen kan worden omgegaan, dat opvoeding het hele kind betreft en dat het kind de juiste ‘voeding’ voor lichaam, ziel en geest nodig heeft. Juiste ‘op-voeding’ en juiste voeding hebben te maken met het herstel van de relatie tussen mens, natuur en kosmos, kortom met het mysterie van het bestaan. ‘Juist’ is al datgene dat bijdraagt tot onder andere harmonie, geluk, vrede, samenwerking, onzelfzuchtigheid, respect, vreugde, mededogen en levensenergie.

In een tijd van verstoorde en gestoorde relaties, hyperconsumptie, het alziend oog van big brother, de digitale snelweg met internet, facebook, iPad, gsm, games, twitter en andere interactieve systemen die de werkelijkheid simuleren en een enorme emotionele invloed op kinderen hebben, laten de auteurs op basis van ervaringen met hun eigen en met andermans kinderen de lezer kennismaken met nieuwe inzichten.

Hoewel er een aantal mooie beschouwingen in te vinden zijn over mens, spiritualiteit en maatschappij, is het geen theoretisch maar een praktisch boek, dat een concrete voedingsbodem heeft. Eigen worstelingen worden niet verhuld. Geduld, creativiteit en humor in de opvoeding kunnen kinderen tot zelfstandigheid brengen in denken en doen, waardoor ze zelf betekenis kunnen gaan geven aan hun leven.

De auteurs ontdekten de hypnotiserende kracht van de machten die deze wereld bepalen, waardoor de wereld steeds gestoorder wordt en reiken mogelijkheden aan om ons te verlossen van de hersenspoelingen, geconditioneerde opvattingen en werkwijzen die hier inherent aan zijn. Ze houden een pleidooi voor een verloskunde die al vóór de geboorte van het kind een klimaat schept waarin ouders en kind niet langer afhankelijk zijn van de al te eenzijdige (mannelijke) verloskunde, waarbij apparatuur, technologie en farmacie bepalend zijn geworden en die veel mensen in een wereld heeft gestort die steeds meer op de ‘brave new world’ van Aldous Huxley lijkt.

En de Griekse wijsgeer Socrates, zoon van een beeldhouwer en een vroedvrouw, stond al in de vijfde eeuw v. Chr. een geheel andere opvoeding voor. Hij wilde alleen maar een ‘vroedvrouw’ zijn voor de waarheid en de wijsheid, die ieder mens in zichzelf kan ontdekken omdat ze in potentie al aanwezig zijn.

Angst
Tijdens de ontdekkingstocht over wie en wat we zijn, mogen we ons nimmer laten leiden door angst. Juist door het aanwakkeren van angst (in de meest geperverteerde vorm via ‘terrorisme’) willen de verborgen krachten de mens tot slavernij brengen en zijn grootsheid en liefde onderdrukken. Dat dit een funeste invloed op kinderen heeft, moge duidelijk zijn.

Uiteindelijk is de mens zelf de enige echte ‘verloskundige’. Vanuit dat besef kunnen volwassenen kinderen helpen zich te bevrijden van heilloze gedachten, woorden en daden, die onze wereld op de rand van de afgrond hebben gebracht. De Boeddha bracht herhaaldelijk naar voren dat de enige echte ziekte ‘onwetendheid’ is…

Onwetendheid over de grote kosmische wetten, onwetendheid over geboorte en dood, onwetendheid over onze ware natuur. Onwetendheid ook over de heilloze werkingen van de onbeteugelde verlangens van het ik. Het ‘schuddebonkbeest’, de kracht van het door onze maatschappij steeds weer gevoede ikje, wordt door de auteurs blootgelegd, speels uitgedaagd en creatief benaderd, waardoor de ware natuur in het kind kan ontwaken: liefde, licht en vrede. Wij zijn meer dan het reptielenbrein, dat reageert vanuit aanvallen en vluchten, angst en bevrediging, controle en macht.

Dat werkelijke ‘verloskunde’ en een openhartige opvoeding tijd nodig hebben om tot ontplooiing te komen ligt voor de hand. Legt Eugenie de klemtoon op haar ervaring met de verloskunde en met verouderde opvoedingspatronen, Jan past de ontwikkelingsmogelijkheden van het bewustzijn toe op de opvoeding. Hij doet dit onder meer vanuit zijn praktijkervaring als organisatieadviseur en trainer/coach, mede geïnspireerd door de ideeën van de Amerikaanse psycholoog Clare W. Graves, die vooral door twee van zijn medewerkers, Don Beck en Christopher Cowan, zijn uitgewerkt tot een model dat ‘Spiral Dynamics’ wordt genoemd. Volgens dit model worden nieuwe inzichten in het bewustzijn geïntegreerd en vindt alles wat al in het bewustzijn is gerealiseerd een hoger (complexer) niveau.

De weg die onze dolgedraaide en gestoorde wereld is ingeslagen heeft de liefde geperverteerd en leidt op den duur tot vernietiging. In deze gestoorde wereld, waarin alles op zijn kop is gezet, is dit boek een verademing en verrijking voor hen die op een andere wijze met elkaar en speciaal met kinderen willen omgaan. Met veel plezier heb ik dit vernieuwende en uitdagende boek dan ook gelezen, dat de mens weer gevoelig wil maken voor zijn ware oorsprong, waardoor hij op een meer natuurlijke wijze met opvoeding kan omgaan.

Marcel Messing,

antropoloog-filosoof, auteur