x
x
‘Of ik mijn gevoelens wil delen’…
2014 © Tessa Koop
x
Ze hebben gevraagd of ik mijn gevoelens wil delen. Ergens ben ik daar huiverig voor. Ergens klinkt het namelijk zo overdreven, en als het op papier staat is het nog meer de realiteit. ‘Je ego heeft een toptijd,’ zou een goede vriend van mij zeggen. Het is waar. Mijn ego heeft een toptijd want het gaat rollebollend over straat met… zichzelf.
Wie dat gevecht gaat winnen? Precies: niemand. Beiden blijven we uitgeput liggen op de grond. Moe van het vechten. Moe van het zuchten.
Wat is het dan? Iets in mij wil vluchten. De handdoek in de ring gooien. Terugtrekken. Zich schuil houden onder een grote, dikke, vochtige steen. Niet in deze wereld zijn. Nu even niet.
Ik voel een waanzinnige, diepe heimwee naar iets van wat voelt als ‘Thuis’. Een plek waar de energie niet zo zwaar aanvoelt, waar de mensen begrijpen dat het zesde zintuig heel normaal is, waar de mensen de natuur met respect behandelen, waar mensen de onzichtbare wereld net zo omarmen als de zichtbare wereld, waar de godin in iedere vrouw geëerd en begrepen wordt, waar je meer doet door minder te doen, waar alles verloopt in het ritme van de natuur, een plek waar liefde IS, een plek waar ik me begrepen, gedragen en geliefd voel, waar ik me niet zo een vreemde voel.
Maar ik ben hier. IN mijn hart voel ik mijn innerlijke wereld. Steeds vaker lukt het mijn innerlijke wereld met de wereld ‘buiten’ mij te verbinden. Maar vandaag even niet.
Om een of andere reden ben ik hier naartoe gekomen om te groeien, te leren en om bij te dragen aan de nieuwe wereld die al bestaat IN onze harten. Ik voel hem, ik zie hem, ik ruik hem… Ik BEN deze nieuwe wereld. Maar vandaag even niet, en gisteren ook niet.
Ik kom er wel weer. Het is een afstemming en ik lig er nu even vanaf. Ik voel me even alleen, in de steek gelaten. Zijn er mensen die dit in Godsnaam herkennen?! Of ben ik de enige?! Ik kan NIET de enige zijn; dat kan niet.
Er is een nummer dat vanmorgen in mijn geheugen schoot. Ik weet: een teken van boven. Het is een nummer van Phil Collins. Ik heb niets met Phil Collins, maar vandaag even wel. Vandaag even heel erg . Hij bezingt hoe ik mijn voel: een sterrenvrouw, in een Aards jasje dat even te krap zit.
Het lijkt alsof dat benauwde jasje het enige is wat ik ben, wat ik kan dragen maar dat is een illusie. Ik ben Licht. Ik ben een van de vele helpers die moeder aarde helpen de ster te worden die ze is. Ik ben een van de vele mensen die sterrenlicht in sterrenstof trekken. Ik heb een diep respect voor alle mensen die zich dat bewust zijn. Het is namelijk niet altijd even makkelijk om met dat garen te spinnen.
Toen het nummer af was, keek in naar buiten. Ik zag een engel. Echt waar. Ik heb er een foto van gemaakt. Misschien ben jij ook zo iemand die er vandaag, of gisteren of morgen moeite mee heeft om sterrenlicht in sterrenstof te trekken. Iemand die het moeilijk vindt geduld op te brengen, omdat hetgeen wat jij wilt soms nog zo ver weg lijkt. Join the club, Je bent niet alleen.
x
* * *
x
‘You’ll Be In My Heart’
– Phil Collins –
Come stop your crying
It will be alright
Just take my hand
Hold it tight
I will protect you
From all around you
I will be here
Don’t you cry
For one so small,
You seem so strong
My arms will hold you,
Keep you safe and warm
This bond between us
Can’t be broken
I will be here
Don’t you cry
‘Cause you’ll be in my heart
Yes, you’ll be in my heart
From this day on
Now and forever more
You’ll be in my heart
No matter what they say
You’ll be here in my heart, always
Why can’t they understand the way we feel?
They just don’t trust what they can’t explain
I know we’re different but deep inside us
We’re not that different at all
And you’ll be in my heart
Yes, you’ll be in my heart
From this day on
Now and forever more
Don’t listen to them
‘Cause what do they know (what do they know)?
We need each other
To have, to hold.
They’ll see in time
I know
When destiny calls you
You must be strong (you gotta be strong)
I may not be with you
But you’ve got to hold on
They’ll see in time
I know
We’ll show them together
‘Cause you’ll be in my heart
Yes, you’ll be in my heart
[another version says: “Believe me, you’ll be in my heart”]
I’ll be there from this day on,
Now and forever more
Oh, you’ll be in my heart (you’ll be here in my heart)
No matter what they say (I’ll be with you)
You’ll be here in my heart (I’ll be there), always
Always
I’ll be with you
I’ll be there for you always
Always and always
Just look over your shoulder
Just look over your shoulder
Just look over your shoulder
I’ll be there always.
aah je bent er gelukkig weer eens, sorry nog voor mijn waanzinnige zwakzinnige frustie posting over hoe het allemaal wel en niet zou moeten, Welkom back Tesz, wat mot ik zonder, je schrijft uitzonderlijk lekker, aanstekelijk, om eindelijk weer eens uit en op mijn tenen diep te gaan, hopelijk geldt dat voor veel meer wtk gekkies, vast en zeker wel, de cirkel rond en de moon vol, het juiste momentum en het anti gravitatie agitatie antwoord tegen het lager dan laag struikrover gespuis. en dat minder meer is komt mooi uit met kreupel 2 vingers en een meester prikkebeen aanwijsstokkie op een 7 inch android knijp en veeg plankje gaat het niet zo hard, en de groene kobold klup heeft me onlangs weer eens in het kanaal gegooid dusz ben weer lekker alleen, net als vroeger, in het genesis begin van wtk, noodzakelijk waarschijnlijk om ongestoord uit de teentjes te kunnen schrijven. Anna heeft er alvast van genoten, kreeg van haar een seintje, over je nieuwe artikel, Tessie heb geschreven, nu maar hopen dat dit niet leidt tot nog meer seniele maligne korsakov kleuterschool feest en sky boek blokkades, schrijven over gevoel en zo, waar niemand veel sjoege van heeft op wtk, behalve Jenne, gefeliciteerd nog en hopelijk nog vele vele jaren ! Oh jah, voor ik het vergeet, zelfs antieke Jordan Maxwell heeft laatst toegegeven dat hij een Pleyadische connectie schijnt te hebben….
Meester Prikkebeen
http://www.youtube.com/watch?v=S7N7L-XlJO4
Dank voor dit artikel. Ik heb dit gevoel ook regelmatig…t gaat weer over dat wel maar blijft lastig. Fyn om te lezen dat er meer mensen zijn die er af en toe zo over denken, namaste..Wij zijn al(l)een!!
groetjes…..
Ik denk dat velen zich hier in herkennen, ik in ieder geval wel!
Heel herkenbaar en daarom goed om nogeens te doorvoelen waarom we hier zijn.
Wellicht geeft dit filmpje nog iets meer inzicht: “Lonely are the StarSeeds”.
https://www.youtube.com/watch?v=JQaIkS4OaVs
Ik voel dit ook
Dit gaf mij vandaag energie
http://denkmetjehart.blogspot.nl/2014/06/jezus-via-john-smallman-3-juni-2014.html
Ik hoop jou ook
Heel erg herkenbaar, alleen kan ik het niet zo mooi omschrijven, dank je wel lieve Tessa. Enerzijds ben ik blij dat ik dus niet de enige ben, hoewel ik me in mijn omgeving wel zo voel, anderzijds wens ik niemand dit vreselijke desolate gevoel toe.
Beste TESSA, je deeld hier niets, in deze monoloog geef je aan dat op de dag dat je dit schrijft, ben je niet zo in vorm, en wat je beschrijft is niet echt bijzonder, die momenten kennen we allemaal,
daar zijn we mensen voor, dat je een Engel ziet is wel heel bijzonder, misschien kan deze Engel je helpen de weg terug te vinden naar innerlijke rust, tevredenheid, en een beetje gelukkig zijn, of is dit gewoon een stukje van jouw roman, denk er om het is niet goed en ook niet eerlijk om de zwakken onder ons met een bedacht verhaal op het verkeerde been te zetten.
Verder in de Guardian van gisteren, een mooi artikel over Alcohol verslaafde schrijfster, de echte top schrijfster, afgedrukt voor mijn dochter die ook niet onverdienstelijk schrijft, het gebruik van stimulerende middelen, om de geest te vergroten, en op de schrijfstoel te blijven zitten, Vriendelijke groet.
Dank, ik ben gelukkig niet de enige.. en jij dus ook niet:)
Wat ontzettend prachtig en moedig dat je deze gevoelens met ons deelt Tessa. Jouw reactie inspireert me en maakt me blij. Dank je wel!
Lieve Tessa,
je vraagt of dat gevoel herkend wordt. Ja!
Ik herken het helemaal, behalve dat het bij mij anders voelt.
Zodra ik dat gevoel van anders dan anderen’te zijn krijg, of hoe kan ik dat nou goed zeggen, ze begrijpen het nog niet, gaan mijn gedachten naar een andere dimensie en meteen begin ik te stralen.
Ik heb dat als het ware altijd achter de hand, dat dát er is.
Of ik krijg zo’n beeld als jij van die wolk had of ik voel een zachte bijna-aanraking op mijn wang. Dat laatste is er al heel lang. Engelenenergie, heel dichtbij.
Maar inderdaad, soms lijkt alles even troebel en onrustig te worden. Gauw gronden!
Maar vermoeiend is het zeker! Ik accepteer het.
Nog even over jou: wat schrijf je toch mooi en wat ben je toch eerlijk en open en o-n-t-z-e-t-t-e-n-d moedig!
Lieve Tessa, Je vraagt of dit herkenbaar is…. jazeker, heel erg….. momenteel lijkt het wel of wij bengelen tussen de oude en de nieuwe wereld…. ook ik voel mij tegenwoordig leeg….. anders kan ik het niet omschrijven….. en door contact op fb. weet ik dat meer mensen die op dit punt gevoelig zijn hier last van hebben, daarom wil ik dit gedicht met jou en jullie delen: wat ik maakte in verbondenheid in mei 2011:
Laat mij Godin van de dageraad zijn
de dageraad van het Gouden Tijdperk
ik werk mee aan de grote verandering
dat besloten ligt in het Goddelijk Plan
de massale bewustzijnsverandering die
bezig is zich te voltrekken.
Mensen worden wakker
het bewustzijn ontwaakt
zodoende naderen we het prachtige
en belangrijke omslagpunt.
Positieve krachten bundelen zich
Harmonie, Vreugde en Vrede
aan dit alles wordt gewerkt
om Plezier, Geluk en Liefde
op Aarde te brengen.
Oude programma’s lossen op in het niets
daardoor verschijnt het Nieuwe paradigma
De geboorte van de Nieuwe aarde is aangebroken
Een geboorte vol van Schittering en Schoonheid
wij mensen kunnen ons hieraan spiegelen
en onze eigen schoonheid en schittering voelen
dat wat we altijd al waren
dat wat altijd al in ons verborgen zat
maar niet tot uiting kon komen
wij dwaalden angstig in de duisternis
ons voorgeschoteld door een macht
die zelf bang is voor het Licht.
Maar nu breekt de dageraad aan en de
verlossende geboorte kan niet worden gestopt
Veel mensen hebben er vol ongeduld op gewacht
en er altijd in geloofd dat het tij zou keren .
Wij wisten dat Aarde en Mensheid
hier niet voor bedoeld waren.
Manipuleren, leugens wat weer leidde tot oorlog.
Nu voorgoed verleden tijd
De Aarde en haar mensen zijn het zat
om geplunderd en voorgelogen te worden.
en dat eeuwen en eeuwen lang.
Er komt nu een eind aan
de overwinning van het Licht is groots
de duisternis zal nu wel moeten wijken
Het afgescheiden zijn was een illusie
NU de Dageraad gloort, zien we de werkelijkheid
de werkelijkheid die we nu met ons allen creëren
gaat ons verstand te boven
maar is deel van het mysterie.
Het mysterie, het Goddelijk Plan
dat eindelijk tot uitvoer kan worden gebracht
omdat het collectieve bewustzijn is beïnvloed
door de positieve gedachten van de mensheid
daardoor wordt de duisternis voorgoed verdreven
En Universeel klinken de woorden
Het is volbracht; “Het Licht schijnt overal!!!”
Liefs Aly
Bedankt Alice voor het delen van je prachtige gedicht. Fijn om te lezen dat dit herkenbaar is voor veel mensen. Delen maakt ook dat het lichter is om te dragen, maar ook zorgt het ervoor dat ik het spel met het leven weer voel. Dat het een hele mooie tijd is om in te leven, en dat het een tijd is vol beloften en groei en de mogelijkheden dromen om te zetten in werkelijkheid. We hebben een heel universum in en om ons heen dat ons daarbij steunt. X Tessa
Deze Hartekreet van je Tessa, valt heel mooi tezamen met een art. van De Star Elders via Aluna Joy met de titel: “And now what?” of “So now what?” Lichtvoetig, humoristisch en waar volgens mij. Ik denk dat je er geen spijt van zult hebben. Integendeel!
In dat artikel wat ik heb aan gegeven, en niemand heeft gelezen in the Guardian, over zwaar drinkende schrijfsters, blijkt dat veel problemen bij volwassenen toch komen door trauma’s uit hun jeugd, mijn vrouw en ik zelf kennen dit niet, we hebben natuurlijk ook onze veranderende gemoeds toestanden, en de nodige trauma’s uit onze jeugd, maar zij en ik wij waren heel gelukkig in onze jeugd, en toen wij elkaar leerden kennen op 15 jarige leeftijd, hebben wij altijd alles samen gedeeld en besproken, en soms over gekibbeld, en nu na 63 jaar samen doen wij dit nog steeds, maar met en door respect en liefde overwin je alles, en je kunt alleen altijd maar de helft van het geluk proeven, van wat je met zijn tweeën hebt, en kent.
Wauw, jenne, bofkont 🙂
Je hebt volkomen gelijk: in je eentje proef je steeds de helft van het geluk, want samen smaakt het dubbel zo goed. Maar schijn bedriegt. Toen ik na 25 jaar huwelijk werd ingeruild voor een jonger model, wist ik dat ik alleen zou moeten leren genieten van vakantie, heerlijk de markt afstruinen, eens zomaar iets heel lekkers koken, kleine dingen waar ik enorm opgetogen over kan zijn, of zelfs zomaar een ijsje in de tuin op een warme zomeravond… Ik moest leren met mezelf gelukkig te worden, zonder dat ik me daarbij laat afhangen van het plezier of waardering van een partner of goede vriend(in). Het begint me zowaar te lukken, maar ik blijf van mening dat een mens niet gemaakt is om alleen te zijn en plezier met z’n tweetjes gewoon veel leuker is. Ik wens jullie nog veel blije jaren in het verschiet, jenne.
Ja ik heb ook genoeg vrienden en vriendinnen, die helaas om de één of andere reden de handdoek in de ring hebben gegooid, ja ik schrijf mijn verhaal niet om anderen hier afgunstig op te doen zijn, maar om ze te helpen, en te vertellen dat dit kan, maar goed onze generatie was misschien naïver, en minder egoïstisch, dit is een veronderstelling, ja ik was een knappe man, maar vond het toch te gemakkelijk om mijn vrouw te bedriegen, misschien had ik het wel moeten doen, want o wat waren ze mooi, maar was altijd met mijn maat op stap, in alle landen om handel te doen, en we hielden elkaar altijd overeind, nu zit hij na een zware hersensbloeding in een rolstoel, kan alles behalve praten, we schrijven op het net, is de eniogste man waar ik mee in het zelfde bed heb geslapen, een hotel in Wales aan de kust, je hoorde de zee op de kiezels rollen, het hotel was koud en klam, dus in bed ruggen tegen elkaar om warm te worden, mooie herinerringen, daar doe ik het nu mee, ben jij afkomstig van de Franse antillen, of st Maarten, tweetalig, t’is wel zielig dat ze allemaal hun mooie eilanden verlaten, groet
Wel schattig dat je denkt dat ik van de Franse Antillen afkomstig ben, maar helaas 🙂 Gewoon Hollands bloed met een bijzondere affiniteit voor Frankrijk, niet in het minst omdat ik daar ooit een innige vakantieliefde heb gehad, toen ik nog jong en piep was 😉
Misschien is het wel een tijdverschijnsel, het uit elkaar gaan. Een relatie moet sterk en oprecht zijn en we weten door welke tijden van verandering we nu heengaan. Sommige hoofdstukken waren mooi, maar dien je af te sluiten. Voor mij is het goed zoals het is, geen vechtscheiding of zo, maar gewoon ieder onze weg gegaan en opnieuw op weg naar nieuw geluk.
Dank je wel voor het delen. Prachtig verwoord! Ik begrijp precies wat je bedoelt. En we zijn idd écht niet alleen! Soms even een moment in ons gevoel wel, maar toch niet écht 😉 In Licht en Liefde, Linda
lieve Tessa,
Je bent zeker niet alleen!Ook ik voel dat velletje af en toe zò krap zitten!Het liefdes-sterrenlicht delen, gewoon blijven doen! En die prachtige engel was daar op het juiste moment,speciaal voor jou!
veel liefs van Simone X
Wat is nu weer liefdes sterrenlicht? Wat een vreemde uitspraken hier zeg, zijn jullie wel helemaal in orde? En waar staat mn positieve opmerking aangaande de mooie net gezette tattoo op haar onderarm die ik gisteren plaatstse. Heerst hier een “wat mij persoonlijk niet bevalt plaats ik niet” mentaliteit? Bestaat dat nog?
Lieve Tess
Ook ik heb zoiets mee gemaakt ,een boodschap via een prachtige c.d van leona Lewis ,,spirit,, nou ik kan je zeggen ,vol met songs die een boodschap bevatten !!! Een boodschap van spirit !! Kan ik iedereen aanbevelen om de teksten / te horen / lezen !
Ik wens je het allerbeste ,we zitten met vele in het zelfde ,,schuitje,, op koers !!
Warme groet. Louise
Ontzettend bedankt voor de tip. Ik ga luisteren!
Tessa Koop, niet te veel Engeltjes gaan zien, want in dit mooie land, stoppen ze mensen die anders zijn, zo maar 3 maanden in een isoleercel, alleen met je zelf, en dit noemen ze dan genezen,
in 2013 is dit meer als 60 mensen overkomen, deze mensonterende behandeling, misschien kunt U hier iets over schrijven, en dan zonder zelf medelijden graag, Jenne
Eigelijk reageer ik niet meer. Ligt niet aan WTK, maar aan mijn eigen reis.
Tessa,
Al vanaf het begin van WTK bem je in mijn beleving aan het zoeken en ervaren. Opstaan en verder gaan. Geniet van je reis, maar sluit niet je ogen voor het innerlijke “ZIJN”.
Grt.
Marc
Delen is Helen 🙂
Dank je wel Tessa, dat jij dit gevoel hebt willen delen met ons; hierdoor voel ik mij niet meer zo alleen staan. Gelukkig komt er steeds weer na zo’n dip een moment van diepe verbondenheid en kan ik weer even dat geluksgevoel oproepen; dat ik zolang mogelijk tracht vast te houden. We zijn gelukkig niet alleen
Lieve Tessa,
Wat is het herkenbaar en intens!!!!!
Het erkennen zoals het nu in je is, is zo belangrijk.