x
x
Ziekte als verdienmodel.?? Een chirurg spreekt..!
2018 © WantToKnow.nl/be
x
Soms kom je hoopgevende berichten tegen, van mensen waarvan je het in eerste instantie niet zou verwachten.. Maar dát is natuurlijk volledig te ‘wijten’ aan een vooringenomenheid, dat geven wij volmondig toe. Maar als we al zó verschrikkelijk lang worden bedonderd en niemand uit het vakgebied waar dit specifieke bericht vandaan komt, ook maar iets laat weten over de manipulaties aldaar, dan krijg je inderdaad een soort vooroordeel over je. Dus, weer wat geleerd.
Samenvattend kun je dan zeggen: er zijn ook veel toffe mensen, die wel dégelijk snappen waar het over gaat en vooral wat er ‘speelt’..!! En zo iemand is kennelijk dus Emma Bruns (1986), chirurg dr. Emma Bruns, om preciés te zijn.
Ze blijkt actief als arts, schrijver en publicist. Ze kwam in Amsterdam geneeskunde te studeren, wat een verademing voor haar was, na 6 jaar streng nonnencollege in Antwerpen. Toch vormden de eindeloze uren Latijn en wiskunde aldaar, een belangrijk fundament voor de projecten die ze in Amsterdam opzette.
In tegenstelling tot de trend naar superspecialisatie in de geneeskunde probeerde Emma zich tijdens haar studie nu juist te verbinden met andere kennisgebieden, waarbij ze de grote voorbeelden als Da Vinci, Galenus en Darwin voor ogen had. Dat waren wetenschappers die hun nieuwsgierigheid cultiveerden tot ver buiten hun gebied van de expertise. Zo volgde Emma Bruns zelfs een vak kwantummechanica, maar was ze ook AIESEC-ambassadeur in Servië. Maar bovenal bleef de fascinatie voor het menselijk lichaam aanwezig en om die reden gaf ze anatomieles op de kille snijzalen van het AMC in Amsterdam.
Omdat ideeën slechts waarde krijgen wanneer ze omgezet worden in de praktijk, zette Emma haar interesse om in een aantal projecten. Zo was ze betrokken bij stichting M.O.E.T. (bouw technische school in Burkina Faso) en organiseerde ze verschillende symposia in Amsterdam. Ze schrijft ook met regelmaat voor NRC (Next en Handelsblad). Je vind een aantal presentaties van haar bij onder andere TEDx. Gedurende haar studententijd bleef het reizen voor haar een belangrijke manier om nieuwe kennis op te doen en mede daarom volgde ze stages in o.a. Duitsland, Peru, Curacao en Bolivia.
Bedenkingen, ernstige bedenkingen bij de manier van zorg..
Als arts ambieert Emma deel te nemen aan de wereld zodat ze de verschillende perspectieven zo goed mogelijk kan inpassen in haar wereldbeeld. Een manier om de pols van de maatschappij te blijven voelen, terwijl ze als schrijver probeert ze juist die wereld te observeren en beschrijven. En juist door meer afstand te nemen en het perspectief te veranderen, wordt het voor haar mogelijk oplossingen te vinden in andere werelden en experts ervan te overtuigen hun eigen dogma’s nog eens kritisch te bekijken. Zo ook haar perspectief op de zorg van vandaag de dag..
Zorg is een relevant onderwerp. Belangrijk, want wij willen allemaal dat er goed voor ons en onze dierbaren gezorgd wordt bij ziekte. Zorg is ook een sector die steeds duurder wordt. We weten niet hoe we alle pillen, alle operaties en alle chemotherapieën in de toekomst gaan betalen. Maar als onze eigen moeder ziek wordt, willen we de beste zorg van de wereld. Het zou daarom geen kwaad kunnen een creatieve geest los te laten op een wereld waar de pieper nog steeds het meest gebruikte instrument is. Maar komt het niet vooral doordat zorg een verdienmodel is van de krachten achter de zorg…? Hier is haar verhaal.
Fantastisch dat iemand van haar niveau, die de zorg van binnenuit kent, zich uitspreekt. Ik hoop dat haar voorbeeld doet volgen.
Zelf heb ik ooit in een grijs verleden eens als uitzendkracht in het Rijnstate-ziekenhuis in Arnhem gewerkt. Mijn functie was transportbroeder. Ik moest mensen van de ziekenzaal met hun bed naar de operatiekamer brengen. Wat mij opviel dat bij de ontvangst van die mensen bij de OK zij niet bij hun naam werden benoemd, maar bij het te opereren mankement.
Ik kreeg echt het gevoel in verkeerde film te zijn beland en te zijn terechtgekomen in film over garagebedrijven. De ontmenselijking van onze maatschappij laat zich het meest zien in de zogenaamde ‘gezondheidszorg’. Zelf heb ik dat mogen ervaren tijdens mijn werken in de ‘geestelijke gezondheidszorg’. Daar heb ik meerdere artikelen over geschreven.
Een ander punt is, dat ik nooit heb begrepen waarom heel vaak op de toch hogere ziekenhuisgebouwen er een oerwoud aan antennemasten staat. Daarnaast kunnen we over de voeding, die mensen in ziekenhuizen krijgen maar beter zwijgen.
Een ziek systeem produceert nu eenmaal zieke mensen.
https://www.wanttoknow.nl/inspiratie/arend-zeevat/een-ziek-systeem-produceert-zieke-mensen/
Arend.
Dat mensen niet bij hun naam genoemd worden wanneer ze op de OK aankomen maar bij het te opereren mankement lijkt mij nog niet zo verkeerd omdat er dan bijvoorbeeld gezegd kan worden dat het linkerbeen geamputeerd moet worden terwijl het het rechterbeen moet zijn waardoor er nog meer leed voorkomen kan worden wanneer men voortijdig een vergissing kan voorkomen.
Wat betreft al die antennes op ziekenhuisdaken lijkt het mij dat het ziekenhuis in contact staat met bijvoorbeeld de ambulance of andere vervoerders en betrokkenen die patienten brengen zodat het ziekenhuis zich kan voorbereiden wat niet uitsluit dat er mogelijk ook antennes staan die voor andere doeleinden gebruikt worden zoals antennes voor mobieltelefoon verkeer omdat het ziekenhuis een hoog gebouw is (UMTS) waarvan je je dan weer kunt afvragen of dat daar wel hoort en ook of het wel gezond is of juist niet.
Interessanter vind ik dat in de eerste video gezegd wordt dat de farmaceuten liever geld steken in het ontwikkelen van pillen (waar ze zelf flink aan verdienen) dan in onderzoek naar de daadwerkelijke redenen van ziekten (waar ze niet of minder aan kunnen verdienen).
In een ander artikel op WTK had men het laatst ook over geld verdienen door ziekte in stand te houden.Dit wordt ook door de overheden in de hand gewerkt door alles zo,n beetje in handen van bedrijven te geven die alleen winst op hun netvlies hebben staan in plaats van mensen genezen.Ook hier zien we weer dat vooral de grote farmaceuten hun zakken vullen en wanneer er “een tekort is” doen de particuliere zorgverzekeraars gewoon weer hun premies omhoog.
Vaak hoor ik mensen zeggen dat de grootste fout die de overheden hebben gemaakt is dat ze alles wat eerder collectief betaald werd uit bijvoorbeeld de afdragingen (belastingen) voor sociale voorzieningen nu in handen van bedrijven is gegeven die alleen maar zoveel mogelijk winst willen maken wat het helemaal onbetaalbaar heeft gemaakt.
We zien dat ook terug bij andere openbare voorzieningen zoals bijvoorbeeld het openbaar vervoer waar ook de bedrijven de winst samen met aandeelhouders opstrijken terwijl de tekorten door worden geschoven naar belastingbetalers.Ik noem dat gelegaliseerde criminaliteit.
Respect voor deze jonge vrouw, die als arts eerst het mens-zijn voorop stelt. Een waarlijk en prachtige verwoording van hoe zij haar taak in het leven ziet en voorstelt.
Een dame met een ‘ruggegraat’ zogezegd! En gelukkig zijn er meer zo, alleen je hoort en ziet ze niet!
De categorie medici, die als credo hebben “Hoogmoed krijgt de ruimte, die de domheid voor hem inruimt” is helaas nog dermate groot, dat het nog enige tijd op zich zal laten wachten voordat dit gezegde zijn bestaansrecht onder medici als voltooid verleden tijd gaat gelden.
Maar de opsteker van chirurg in opleiding/wording Emma Bruns getuigt van groot inzicht waarvoor mijn oprechte waardering en dank dit niet onder stoelen of banken te steken, maar goed argumentatief en eerlijk te onderbouwen.
Met immer vriendelijke en eerlijke groet uit Tukkerland,
Harrie
https://nos.nl/artikel/2241902-alle-14-tot-18-jarigen-krijgen-oproep-meningokokkenprik.html dit jaar zou het om 65 mensen gaan wordt geschreven.Vreemd dat Den Haag zich druk maakt over het welzijn van 65 personen terwijl de voedselbanken blijven groeien waar ze vanuit Den Haag geen aandacht voor lijken te hebben om het maar niet te hebben over gepensioneerden die alleen maar gekort worden of ouderen in verzorgingshuizen die niet de zorg krijgen waar ze wel recht op hebben.Er moet tenslotte verdiend worden nietwaar? Vooral om Big Farma en hun aandeelhouders tevreden te stellen.
Met verbazing stel ik vast, dat er weinig geschreven reacties komen op het artikel van Emma Bruns.
Zij opent op een nette en duidelijke manier deze deur en niemand, die de moeite neemt zijn/haar reactie te plaatsen. Duidelijke argumenten, die door een medicus worden afgegeven op een systeem, dat van binnenuit dagelijks wordt gevoed met oneerlijke informatie, waarvan de patiënt uiteindelijk de dupe wordt.
Zijn mensen dan allemaal zo gezond en geven we miljarden uit aan een systeem, dat perfect werkt en jaarlijks extra kost?
Zou het kunnen zijn, dat veel mensen in slaap zijn gesust en het allemaal overlaten aan anderen en zij daar ooit de vruchten van kunnen plukken?
Een typische NL-houding wellicht? Wel achter de rug om over zaken spreken, maar vooral niet in het openbaar kenbaar maken, want de mensen zouden eens een etiket op je hoofd plakken?
Nou van mij mag je zoveel plakken als je wilt, maar besef dan wel dat deze houding als een boemerang bij je terugkomt.
Zomaar een aantal vragen, die bij iedereen kunnen opkomen, toch?
Nou hoe je ook tegen de medische zorg aankijkt, een beetje meer sympathie voor iemand, die naar mijn bescheiden mening strijdt om de zorg leefbaar (letterlijk!), effectiever en financieel binnen de perken te houden, zou welkom zijn. Maar ja, als het vermanende Nederlandse vingertje wordt opgestoken (door bijvoorbeeld een altijd betwetende ‘(r)overheid’), dan zijn we als ‘onderdanen’ ineens stil.
Waarom? Omdat we bang zijn onze comfortzone te moeten verlaten?
De comfortzone van het ziek zijn of die van de zorg, die zoals door Emma Bruns in haar betoog aan geeft zieker is dan de patiënt?
Met immer vriendelijke en eerlijke groet uit Tukkerland,
Harrie
Mr Braam :
Het is geen typische NL houding… ik zie een algemeen verspreide houding in de landen van Europa. Mijn ervaring wijst uit dat het overgrote deel van de bevolking niet de minste interesse heeft voor de door Emma Bruns beschreven problematiek. Het overgrote deel vindt dit zelfs goed : hoe meer en duurdere behandelingen hoe beter??? Zeker als men er zelf niet moet voor betalen. De medische industrie maakt er dan ook dankbaar gebruik van. Vandaar ook dat de “preventieve geneeskunde” gericht op het voorkomen van medische problemen zo weinig succes heeft. Dit betekent immers dat men dient af te stappen van al de schadelijke verslavingen, en er een meer gezonde levensstijl dient op na te houden. Dit laatste is blijkbaar voor talloze een vorm van masochisme. Ik verwijs hier bv. naar de campagnes tegen het “roken…” Een belangrijk deel kruipt ervoor op de barricaden om hun gezondheid en ook deze van anderen te vernietigen, in naam van de “vrijheid en de mensenrechten”.(sic). Afgezien van de door Emma Bruns geschetste problematiek, zie ik vooral het belang van de preventieve geneeskunde… die natuurlijk voor de medische industrie niet winstgevend is. Eenmaal in deze “medische molen” is het m.i. te laat, gezien hier het motto geldt : “hoe meer zieken, hoe meer winst”. De dag dat er geen geld meer is, is een ander probleem, maar dit maakt momenteel het voorwerp uit van een “struisvogelpolitiek”.
de zorg was 30 jaar terug ook al ziek
nu ben je als patient alleen nog het middel om een duur onvriendelijk syteem in stand te houden
ziekenhuizen zijn meer scherm- dan patient gericht
heel erg kil en naar en ziekermakend
artsen en behandelaars luisteren ook niet naar de patient
ze kennen alleen hun eigen beperkte en dommige riedeltjes
het systeem is zieker dan de patient