Kristel is een enthousiaste bezoekster van WantToKnow en heeft het onderstaande artikel gemaakt. Een waardevolle reflectie over de waarde van ons verleden. Heel simpel gezegd zou je kunnen zeggen: ‘Het verleden is er niet voor niks’. Maar waarom dan al die pogingen van mensen, waaronder ook sommige therapeuten en psychologen om het verleden de rug toe te keren, om volledig in het NU te leven?
Een interessant artikel, met dank aan Kristel.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sta eens even stil en luister.
Veranderen = re-actie.
Begrijpen is de actie die tot verandering leidt.
Ik schrijf dit artikel naar aanleiding van het artikel van Bea van Wierst uit Spiegelbeeld (Juni 2004). Er stonden bepaalde zaken in die mij prikkelden om zelf een soort respons te gaan schrijven. En daarom ben ik Bea dan ook enorm dankbaar voor haar artikel!
Ja ik heb dat ook gedaan, maar ben er sterk van teruggekomen. Ik ben nog steeds ‘spiritueel” maar dan op een andere of gegrondere manier om het zo maar te zeggen. Vanuit m’n eigen ervaringen reageerde ik een aantal jaren geleden op dit artikel. Graag wil ik dat proces hier nog eens met jullie delen.
Niet alles is met het “gouden handje van Healing” te verhelpen of op te lossen, net zo min kun je je verleden vergeten of achter je laten door gerichte keuzes … Sommige mensen verliezen zich echt in spiritualiteit. Zweven noemt men dat ook wel.
Alles is aan verandering onderhevig, niets in onze wereld blijft hetzelfde en verandering op zich is de enige constante in het Universum lijkt wel. Soms is bepaalde (de als algemeen aangenomen geldende) informatie achterhaald of niet meer coherent. Licht op bepaalde zaken verandert al naar gelang het perspectief en de standplaats.
Bea zet een aantal dingen neer die ik graag vanuit een ‘ander perspectief’ zou willen belichten, temeer omdat het de lezer in de gelegenheid kan stellen om bepaalde sleutels te begrijpen en deze anders te gebruiken. Niet beter dus, maar anders. Mij heeft het althans enorm veel voordeel opgeleverd, wie weet wat het ook voor jou kan doen…
Enjoy and make up your own truth!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“HET VERLEDEN ACHTER JE LATEN”
Bea schrijft in haar artikel:
“Als je wilt groeien, neem dan nu het besluit, maak de bewuste keuze, om dat wat achter je ligt (het verleden) ook werkelijk achter je te laten. (…)… losmaken van je verleden,…”.
Ik ben het hier eigenlijk niet met haar eens, want voor mij is het verleden een deel van je dat je niet achter kunt laten, nog achter hoéft te laten!
Het geheim zit in de manier waarop je naar je verleden, dit deel-van-jezelf kijkt, en naar de intentie die er mee gepaard gaat. Ik weet dat sommige mensen proberen hun verleden achter zich te laten, door te proberen het te vergeten … om wat voor reden dan ook. Zoals ik het bekijk, vergeet je dan een “deel van Jezelf”… en wel een heel essentieel deel!
De bron van dit gedrag is Angst (afkeer) en het ontbreken van bewustzijn en het onvermogen van assimilatie -niet beseffen dat het kan-. Het is namelijk zo dat wanneer je je verleden ontkent, je in een illusie terechtkomt, in een vicieuze cirkel komt te leven. Je creëert dan een nieuw beeld van jezelf zonder een bepaald (pijnlijk) deel van jouw verleden … Maar verdwijnt hierdoor dat deel van jouw leven? > Nee. Je kan jezelf niet weggooien of achter laten. Het komt altijd naar je terug, want angst is namelijk de elastiek die het met je verbonden houdt.
De capaciteit om je verleden en je angst daaromtrend te assimileren zit in ieder van ons, Op een bewuste manier met je verleden omgaan.
Het is inzien dat hetgeen je meegemaakt hebt een functie heeft en nuttig te gebruiken is, dan hoef je er ook geen angst meer voor te behouden. Angsten creëren een bepaalde lading die ons kunnen verzwaren en belemmeren. je kunt mijns inziens angst niet loslmaken of achter je laten totdat je werkelijk begrijpt waar die angst om draait. Als je bereidt bent daar naar te gaan kijken ben je al een stap verder en ga je eigenlijk juist een verbinding met je verleden aan.
Daarnaast vind ik dat we altijd, ten alle tijden in alle situaties, groeien. Zelfs een betreurde handeling laat ons groeien, laat ons bewegen en geeft een actie, een besluit, een keuze. Ook al lijkt het of iemand steeds in hetzelfde cirkeltje draait, elke keer is het een nieuw cirkeltje dat ms wel veel lijkt op het voorgaande maar toch uniek is en uiteindelijk -vroeg of later- tot een reactie zal leiden.
EEN DETAIL
We kennen allemaal de gedachtes: “Ik ben daar niet goed genoeg voor!” en “Het wordt toch niks!”, etc…
Bea schrijft hierover: “…Het is een negatieve gedachte en een negatieve gewoonte…”.
Inderdaad, vaak worden deze gedachtes als negatief bestempeld, gedachtes die je los moet laten, weggooien, achter laten of moet veranderen. Ik vraag me af: Waarom? Is dat wel zo dat het een NEGATIEVE gedachte is? … Hierover zeg ik ‘Nee’!
Ik hoor vaak zeggen: “Leef in het Nu.” … Dit is welliswaar een goed bedoeld advies, maar voor de meeste mensen echter maar een half begrepen begrip, en daarbij wordt het toch vaak klakkeloos aangenomen. Ook met dit advies ben ik het daarom niet eens. Zoals mijn docent Frans vroeger altijd zei: “Het is Papegaaienwerk!”.
Het NU is slechts een deel – een detail – van het Geheel. Het Geheel wordt samengesteld door: Verleden ~ Nu ~ Toekomst. Een 3-Eenheid. Gooi je je Verleden weg, of laat je het achter (je) zoals o.a. Bea adviseert dan doe je dat als het ware met je Basis… Je koppelt je los van je vruchtbare grond! Want je verleden is je vruchtbare basis. Eender of jij hem nu bewerkt of niet, dat verandert niets aan de potentie die het heeft.
Kun je alleen leven in het Nu zonder “feet-back” en “back-up” informatie? *vert.: feed-back = voeten-(te)rug! en Back-up = rug-opwaarts!* Dus: Als je enkel in het NU leeft, dan zweef je net zo goed als wanneer je alleen maar in de Toekomst of in het Verleden leeft.
Dan ben je niet “gegrond”, dan kun je je niet voeden met je voeten en via je rug, omdat de 3 delen niet met elkaar verbonden zijn. Je leeft dan in een 3-een(zaam)heid, een 3 gedeeldheid en geen 3-heel-heid… Alles komt neer op een gebrek aan informatie. Daarom zeg ik: deze “Ik ben niet…”-gedachtes ‘ HOEF’ je niet los te laten, hoef je niet achter je te laten, want zij zijn NIET NEGATIEF: ze zijn Vruchtbaar!! Ze vertellen je eigenlijk presies wat je weten moet en waar je mee aan de slag kunt.
“Negatief” bestaat alleen maar als je het vermogen mist om er het vruchtbare van iets in te zien, het potentieel! Wat ik wil zeggen is dat om het geheel te zien en te Zijn, het nodig is om een “panoramische visie” *vert.= een vergezicht naar vele kanten* te hebben met (in)zicht op alle (3) Delen. Met de ‘Voeding’ uit het Verleden, de ‘Zaadkracht/Daadkracht’ of intentie uit het Heden en het ‘Vertrouwen in je Wezen’ of potentie naar de Toekomst. Integratie van deze 3 delen resulteert in een ‘Nieuw Inzicht’ en een ‘Begrijpen’ = Liefde.
Op deze manier kun je tegelijkertijd de aarde, de storm en het oog van de storm zijn, … de rust, de actie en het resultaat.
WEGWIJZER
Even praktisch : De “Ik ben niet goed genoeg”-gedachte is met reden in je verleden geplant om je Eigenwaarde te prikkelen.
Niets gebeurt zomaar. Wat is de reden? Waar komt die gedachte oorspronkelijk vandaan, wat is de bron? Door wie of wat? Allemaal vragen die net zoveel verwarring op kunnen roepen als het oorspronkelijke gedachtenpatroon op zich.
Zie deze gedachte als een gids, als een vriend. Op deze manier loop je er niet meer voor weg.
Nu heb je de Keuze : Wat doe ik met deze wegwijzer/prikkeling, pak je ‘m aan en ga je er mee werken, of niet? Zet je Zaadkracht om in Daadkracht? Is je intentie angst of liefde? … Snap je dat deze “Ik ben niet…”-gedachte nodig is/was om je iets in te laten zien. Een spiegel en een fantastische uitdaging. Deze gedachte is er ter ‘Bekrachtiging’ van jezelf!
Nu besef je dat alles wat op je pad komt, er is om van te leren en te groeien. Dit ‘Weten’ schenkt je vertrouwen en stelt je in staat om Alles met liefde (-volle open armen) te ontvangen. Dus … met de voeten in vruchtbare aarde geworteld, ben ik de intentie om te groeien in het Vertrouwen. Alles is positief in potentie!!!!
SCHADUW
Schaduw is absoluut niet iets om bang voor te zijn, toch roept het bij de meeste mensen enorme weerstand op. Schaduw wordt gekenmerkt door dingen die buiten ons wenselijk bereik liggen, waar we denken geen controle over te hebben, waar zich zaken bevinden die we liever vergeten …
Je verleden is als een schaduw. Het verleden verteld je wie je was, waar je was en op welk punt je dat was in vergelijk met het heden. Het is een situatiemap.
Je ‘ervaart’ alleen in het duister geen schaduw -Onwetendheid-, vandaar ook dat men zegt “Hij is de weg kwijt” en “Hij tast in het duister” van iemand die totaal niet meer weet wat aan te vangen op verschillende nivo’s in zijn leven. In het licht -in Wetendheid- zie je altijd een schaduw die je vertelt waar je staat want als je jouw schaduw bekijkt, leidt hij je altijd terug naar je voeten, je basis…naar wie jij bent. Het is een plattegrond, een gids, een goede vriend. Iets om trots op te zijn.
Dus, waarom zou je ooit nog bang zijn voor jouw schaduw, voor jou vergeten en soms ook nog steeds pijnlijke stukjes Jij die enkel op jou liggen te wachten, en zelfs in je dromen zenuwachtig aan je deurtje kloppen om eindelijk weer eens gezien te worden, herdacht te worden, begrepen en geliefd te worden. De simpele gedachte “Waar sta ik?” schept al bewustzijn, en een ander perspectief.
PLEISTER
Wat voorts mijn aandacht trok in het artikel “Leven vanuit je innerlijke zelf”, was dat deze tekst die de schrijfster schreef:
“Steeds als je jezelf op een oude, negatieve manier van denken of reageren betrapt, kies je opnieuw voor je nieuwe manier van denken en reageren. Je herhaalt dit zo vaak totdat deze nieuwe manier is ingesleten en past als een oude schoen.”…
Dit voelt voor mij aan als een geforceerde keuze, … want “Betrappen” verwijst naar iets wat niet mag, iets fouts, iets stiekems. Het gaat in mijn gevoel gepaard met een zware energie, evenals “herhalen tot het past als een oude schoen”! Het voelt aan als iets wat Moet … dus geen vrijwillige Vrije Keuze, en geen liefdevolle actie. Het is een keuze omdat je het idee aangenomen hebt dat het een Negatieve manier van denken en reageren is, ipv 1 die je hulp zou kunnen zijn. Dat is jammer. Dat is eigenlijk zelfs een soort ‘brainwashing’.
Wat me te binnen schoot toen ik het stukje tekst van Bea las, was dat het op deze manier niets Wezenlijks verbeterd… je verandert er niet mee dát je een wond hebt. Er wordt alleen een nieuwe, schone, andere pleister opgeplakt! Maar de wond blijft echter bestaan en helaas is deze wond (het verleden, de basis van je denken en reageren) nog steeds hetzelfde : open, pijnlijk en niet begrepen.
Alleen liefdevolle aandacht, -verzorging en -koestering bij de bron van die pijn en gedachtes kan je weer ‘Heel’ maken. In plaats van er van weg te willen kijken/lopen of van het te willen negeren/ontkrachten, zou je het ook een hand kunnen reiken … en ontdekken dat het je zal ondersteunen en zelfs kan en zal ‘bekrachtigen’ … Het je rijker zal maken. Samen ben je sterker.
SLEUTEL
Een algemene opvatting: “Als je wilt veranderen dan is alles wat je er voor moet doen, is je oude manier die niet bevredigend is, los laten en steeds weer voor een nieuwe manier kiezen.”
Ik zeg hier ook weer uit eigen ervaring “Nee” op! De “oude manier” is je sleutel die je nodig hebt om verder te komen. Je kan deze sleutel niet zomaar weggooien en een nieuwe pakken! De magie van de oude sleutel wordt geactiveerd op het moment dat je deze sleutel leert ‘begrijpen’ en je je bewust wordt ‘waarom’ deze oude manier in je bezit is … Dus een Oude Manier heeft altijd de potentie van bevrediging, groei en bevrijding.
Je kan niets zomaar “los laten”, want het is een deel van je essentie wat je wegstuurt, wat overigens altijd weer terug zal komen tot je zijn bedoeling snapt. In het nieuwe wat je kiest zal altijd (na verloop van tijd) de weggestuurde essentie terugkomen, hetzij in een ander jasje… tot het moment van omarming en (H)erkenning. Snap je ?
Wanneer je de Oude Manier begrijpt, wanneer je de les verstaat die hij je steeds weer voorhield, kun je hem dankbaar zijn en hem Lief hebben. Dan is er geen reden meer tot wegsturen. Je bent dan in staat om deze Oude Manier als een vriend/gids te zien die je geholpen heeft om verder te komen. Op dat moment versmelt dit deel van je essentie door kernreactie van liefdesenergie met je Wezen. Dan pas kun je waarlijk zeggen : ” Ik ben gegroeid!”
Een nieuwe sleutel past pas op een slot die achter de deur ligt waar je oude sleutel (je oude manier) op past.
Hierbij wil ik wel aangeven dat alles een tijd van rijping heeft, en dat het geen zin heeft om dingen geforceerd te doen … op welke manier dan ook. Respect voor JeZelf en voor het Proces op zich is heel belangrijk. Soms is het gewoon nodig om even een nieuwe andere keuze te maken, en zo even afstand te kunnen nemen van bepaalde zaken die anders te dichtbij komen. Soms is het nodig om even te kunnen zeggen “Nu niet, maar ik kom dadelijk of straks bij je terug” …
Parkeren. Het is een actie die je doet uit veiligheidsaspect en is een tijdelijke tussenfase maar nooit een oplossing. Je geeft iets niet op, je loopt niet weg, je houd jezelf niet voor de gek, je gooit het niet weg, … maar creëert alleen even heel bewust de benodigde ruimte waarin je net even weer op adem kunt komen of net iets sterker in je voeten kunt gaan staan.
Hierin kan uiteindelijk een vertrouwensband en een soort van symbiose ontstaan tussen je bewuste zelf en je onderbewuste zelf waarin Het weet dat je er ook echt op terug zult komen en je verantwoording zult nemen, niet omdat het moet maar omdat je graag wilt.
Sommige processen gedragen zich als natuurlijke gasbellen, ontstaan door compressie van diep weggestopte stukjes die uiteindelijk weer aan de oppervlakte zullen komen. Dus als je kiest, kies dan bewust … kies niet met oogkleppen op, maar met een totaalzicht op je geheel.
ONZE ESSENTIE
Je kunt pas HEEL worden als je alle Delen samenvoegt, accepteert, begrijpt en integreert … dan pas komen we tot onze Essentie: Het hele spectrum, in liefdevolle symbiose en co-existentie, van het ALLER-LAAGSTE tot en met het ALLER-HOOGSTE !!! Dit is het spectrum waarin we ZIJN. We ZIJN het Verleden, tegelijk met het Heden (Nu) en de Toekomst. Wij zijn in essentie Alles-Wat-Is.
Wij zijn de sleutel en het raadsel, wij zijn de wonde en de zalf of de pijn en de verlossing, de vrije ruimte alsook het opgeslotene, de leraar en de leerling, de (zich) verlorene als de (zich) verlichte, …
Onze queeste op Aarde is te ontdekken dat we AL-ZIJN… en dit met anderen te delen. Gun jezelf het mooiste kado wat er bestaat, en dat is vertrouwen en aandacht. Leer in alles het veilige van de potentie te zien en de mogenlijkheid tot groei. neem jezelf aan de hand en bewandel het leven zoals het zich ontwikkelt.
Deel je passie met anderen…en leef fijn met jeZelf .
Veel liefs, Kristel
Inderdaad, de mens is zijn eigen erfenis. Elke spirituele leer leert ons dit ook.
Boeken van Eckhart Tolle (en die een beetje voortbeduren op de eerdere leringen van Krishnamurti) kunnen mensen wel helpen zich los te maken van aspecten uit iemands verleden die hem/haar belemmeren verder te gaan. Soms blijven mensen hangen in het verleden en daarmee ontgaat het ze het NU en de toekomst. (het hangen van iemands persoonlijke grammafoonplaat)
Onze vergankelijke persoonlijkheden zijn inderdaad slechts aspecten van het Ene-bestaan. Altijd tijdelijk, want niemand is inderdaad één seconde langer precies hetzelfde. De Advaita Vedanta leert ons dat het Ene-bestaan drie onmiskenbare eigenschappen vertoont en dat is eeuwige Ruimte, (oneindigheid) eeuwige Duur (waarin verleden-heden en toekomst slechts aspecten van zijn) en eeuwige Beweging. (de cyclus van leven en dood en waarmee je dit gedachtegoed zo ver als mogelijk kunt doorvoeren tot aan de geboorte en sterfte van een keten van heelallen)
Lees het boek van Eckhart Tolle nog eens, langzaam en met volle aandacht.
Wat is waar Tolle ons door middel van dit boek de gelegenheid toe biedt?
Sorry, natuurlijk moet mijn laatste zin zijn:
Wat is het waar Tolle ons door middel van dit boek de gelegenheid toe biedt?
Alles wat er in je leven gebeurt zowel positief als negatief heeft een reden.
Leven in het NU, is leven vanuit het hart,en niet vanuit het denken.Als je NU leeft dan denk je niet,dan voel je.
Nee, denken kun je niet stoppen en voelen is altijd het resultaat van (on)bewuste gedachtepatronen. Eckhart Tolle schrijft ook nergens op dat we moeten ophouden met het denken, maar dat we ons bewust moeten zijn over hoe en wát we denken alsmede de invloed die dat geeft op iemands emotionele bestaan.
@Franciscus001
ik citeer;
Descartes ‘Ik denk,dus ik besta’
de meest elementaire fout het gelijkstellen van denken met zijn en identiteit met denken.
Het verstand gebruikt jou. Dat is de ziekte. Je gelooft dat jij je verstand bent.dat is de misvatting.Het instrument heeft je overgenomen.
Stoppen met denken dat kan ik niet!
Dan gebruikt het verstand jou!
Een entiteit heeft zonder dat je het weet bezit van je genomen.
Het begin van de vrijheid is het besef dat je niet de identiteit bent -de denker. Als je dat weet kun je de denker waarnemen.Een hoger bewustzijn wordt actief.Denken is niet meer dan een nietig onderdeel van de intelligentie
Eckhart Tolle
de kracht van het NU
@Lianne,
Het verstand gebruikt ons allemaal, inclusief jezelf. Simpelweg omdat het eigen denken een onderdeel is van jouw eigen identiteit en het mede vormt. Ook jouw eerdere reactie was een resultaat van eigen (on)bewuste patronen van gedachten. Daar is overigens helemaal niets mis mee en ik zou het denken daarom allesbehalve een ziekte willen noemen. Al deze opvattingen zijn een resultaat van het persoonlijke denken, daarmee dus ook de boeken van Eckhart Tolle.
Ik ben juist een groot bewonderaar van Eckhart Tolle en heb met veel plezier zijn beide boeken (meerdere) malen gelezen. Nogmaals, Tolle biedt een hulpmiddel die past binnen deze tijdsgeest en waarbij we overprikkelt worden door allerlei gedachtes van anderen, alsmede door het eigen denken. Denken an sich is niet dus slecht. Daarmee ook het rationele denken. Mits dit denken een hulpmiddel of instrument wordt. Want dan wint het aan kracht.
De meeste mensen zijn nog steeds een onbewuste slaaf van hun eigen gedachten. Maar dat maakt het denken of de denker niet slecht, het maakt ons enkel bewust van het feit dat wij het zélf zijn die kunnen bepalen hoe en wát we kunnen en willen denken, en hoe dit tevens van invloed kan zijn op onze directe omgeving.
God wat mooi, auw auw maar zo mooi, ik ben er helemaal stil van Kristel!
Stop toch eens met denken en voelen en de rest in apparte hokjes te stoppen … zucht.
We functioneren pas echt goed als we alle delen gebruiken en benutten. In een goede symbiose vloeien de voordelen uit alle eigenschappen en zijns-toestanden als vanzelf voort en kun je niet spreken over misbruik maken van.
Ja er zijn nog veel mensen die leven vanuit een innerlijke verdeeldheid en gedeeldheid. Als je je bewust wordt van je gedachtes dan kunnen ze je verder helpen. Ik ben het dan ook eens met Fransiscus zijn/haar laatste zin (alinea).
Het is een voorrecht vind ik om een persoonlijkheid te kunnen zijn, en een identiteit te hebben en tegelijkertijd eenheid met mensen en met de natuur en het leven te kunnen ervaren.
Sluit geen dingen in hokjes op … ook zij wensen vrijheid of bevrijding.
yeey Krispy!
@ Lianne
Als je je verleden behandelt met respect en aandacht (die het vraagt wanneer iets nog niet goed verwerkt is en pijn doet) dan schep je een brug vanuit je hart tussen het verleden en het heden.
Om zaken uit het verleden te kunnen integreren is creativiteit in denk en verbeeldingskracht nodig en actie en bereidwilligheid.
Door de symbiose van zowel het denken als het voelen als de actie is pas een echte transformatie moegenlijk.
Mensen die alleen maar voelen (zoals jij met je zin aangeeft) die leven maar half, vind ik.
het ware begin van vrijheid is beseffen dat alles mogenlijk is in SAMENWERKING.
@ Grace
😀 Dankje …lol… maar waarvoor …hahahaha.
@Krispy, twas applaus voor je reactie over verdeeldheid, hokjes en vrijheid. Kon me er erg in vinden en vond het mooi verwoord!
Yeey
Graag gedaan Grace 😀
Ik kan het niet anders dan een zijn met Kristel. Ik heb heel lang mezelf wijs gemaakt dat mijn verleden voorbij was en dat ik NU leefde en dat alles niet meer relevant was…totdat ik niet meer kon en mezelf ineens op de bank thuis terugvond met gedachtes en heftige emoties over zaken die wel 20 jaar geleden gebeurd zijn.
Ik heb besloten dit allemaal eens goed te gaan bekijken en te doorvoelen en te onderzoeken en uiting te geven aan mijn frustraties, verdriet en boosheid van toen…en pas toen ik dat gedaan had kon ik werken aan mijn overtuigingen en de daaruit ingesleten gedachtepatronen die niet meer voor mijn werkte te veranderen.
Voor die tijd was dat nooit gelukt, want die overtuigingen die ik had waardoor ik vaak gefrustreerd door het leven ging, kwamen juist voort uit het feit dat ik mijn verleden niet had aangekeken.
Je kunt dus pas “loslaten” als je het eerst doorleeft, accepteert en dán besluit het anders te willen.
Ik vond het dan ook zó geinig – ja niet voor die collega – toen hij zei: Sam ik zit ineens met dingen waarvan ik dacht dat ik dat allang verwerkt had..het is al jaren geleden en nu krijg ik er last van !
Niet goed doorleeft en weggedrukt dus…je verleden hoort bij je en als je het goed bekeken, gevoelt er er aan gesnuffelt hebt, dán kan je werken door in het nu te gaan leven.
En met het leven in het nu, versta ik, me niet druk maken om alles wat er allemaal kan gebeuren of misgaan of boos en gefrustreerd zijn over het verleden..maar nogmaals dat kan pas als je er goed naar gekeken hebt en het ook geaccepteerd hebt al deel van jezelf.
Iets anders:
Ik ben altijd erg goed in taal geweest, maar de laatste 2 jaar krijg ik er geen zin uit zónder schrijffouten….belachelijk gewoon.
gevoelD, gesnuffelD. doorleefD
alS, MIJ etc.
het is om te janken..ik lijk wel een analfabeet man !!
Ben ik nou de enige die daar last van heeft??
@Krispy/Franciscus
mijn reactie van 17.03 u is volledig een citaat uit het boek de kracht van het nu!
Mijn reactie; leven in het nu is van mijzelf. Voor mij is denken de innerlijke dialoog,
En dit kun je wel degelijk stop zetten. De innerlijke dialoog zorgt juist voor verdeeldheid en is
ego gerelateerd.
Als je innerlijke dialoog zwijgt(je bent) dan voel je, dan is er stilte, stilte is de weg naar verlichting.
Krispy voelen is niet half leven maar dubbel.Gedachtes brengen ze je altijd verder? En als je goed na denkt over je identiteit/je persoonlijkheid ben jij dat dan wel?
Vrijheid heeft helemaal niets te maken met denken,als je denkt ben je een gevangene van je gedachte,ZIJN is vrijheid!
@Sam
Ik ben het helemaal met je eens.
Het verleden is als de modder waarin de lotus geworteld is.
De voedingsbodem waaruit wij oprijzen tot wie wij kunnen groeien.
Wanneer men zijn verleden ontkent,
ontkent men een deel van zichzelf
dat juist de basis kan vormen waarop de bloem in ons kan groeien.
Het geeft je de richting, of door voorbeeld of door te weten wat je niet moet doen.
en het volgende wat je schrijft
is voor mij zo waar….
En met het leven in het nu, versta ik, me niet druk maken om alles wat er allemaal kan gebeuren of misgaan of boos en gefrustreerd zijn over het verleden..maar nogmaals dat kan pas als je er goed naar gekeken hebt en het ook geaccepteerd hebt als deel van jezelf.
Het is mooi te ontdekken dat na de vele verwondingen en trauma’s die je als mens opdoet in je leven de kern in jezelf altijd heel blijft.
Daar ben en blijf je onkwetsbaar.
Het houdt je in evenwicht door afweermechanismen en lichamelijke
klachten te produceren. Als je dit als waarschuwen kunt ervaren en leert luisteren, vind je altijd de weg terug naar de kern.
@ Sam
Hoe hoger je komt en meer je gewaar wordt des te moeilijker de stof om je heen wordt om verder in te functioneren, je bent niet de enigste, steeds meer mensen struikelen erover de laatste tijd, zelf heb ik daar ook steeds meer last van, vroeger was dat nog met 10 vingers blind op het toetsenbord, nu is dat nog met 4-6 vingers.
Gekke is dat ik ook steeds dezelfde tik fouten maak of dat ik iets geheel anders zie staan waarvan ik beproef, jeetje wat staat daar nou weer.
Woorden als daar veranderen steeds bij mij in dara, net als dezlefde en ga maar nog zo’n tijdje door, hoe meer je erop let om het niet fout te willen doen des te meer het doorgaat.
Net als dat je buiten op straat rode auto’s ziet rijden, rijdt heel Nederland in een rood autootje.
@ Riet
Ik wordt altijd zo vrolijk van je wel gevormde woorden, naast alle tekst barrier’es van anderen glijdt je tekst altijd zo verassend soepel over het scherm heen.
=Alles wat er in je leven gebeurt zowel positief als negatief heeft een reden.=
Dit vind ik nou typisch zo’n ego-gedachte (en geen waarheid) die ogenschijnlijk houvast biedt aan het mysterie van het bestaan. Het is ZO eng allemaal… maar als het nou maar allemaal en reden heeft, dan heeft het nog een beetje zin.. Wie zegt dat alles een reden heeft? En wat, als dat nou eens niet waar blijkt te zijn? Oei… klappertand..
=Leven in het NU, is leven vanuit het hart,en niet vanuit het denken.Als je NU leeft dan denk je niet,dan voel je.=
Stel je voor dat er alleen maar NU is, het verleden is dood, voorbij. Dan is dat NU gevuld met van alles: gedachten, gevoelens, bewustzijn, stilte.. dan klopt de bovenstaande gedachte opeens niet meer.. oei…
Al die dingen die mensen toch denken en geloven… en maar voor waar aannemen..
@ Sam
Nee hoor je bent niet de enige met schreiffouten ..lol… maar we weten/ik weet met mn hart wat je bedoelt en ik registreer de fouten niet eens, das toch ook wel weeer mooi.
Verder dank je voor je reactie, zo voel ik het ook en heb ik het ook ervaren. Juist mijn gevoelens en soms ook woede uit het verleden te bekijken en te leren begrijpen hebben mij verder en juist dichter bij mijn kern gebracht en ben er krachtiger door kunnen worden.
Ik weet NU dat elke gedachte, elk gevoel (hoe onplezierig soms ook) me uiteindelijk verder zal helpen. Soms kan ik zonder probleem de hand van mijn Verleden in de mijne nemen en soms is er een berg moed moeite en wilskracht voor nodig, maar ik weet dat mijn toewijding (naar elkeer toe-WIJ-ding) beloond zal worden en gevierd zal/kan/mag worden.
@ Riet
Geweldige woorden !
@ Lianne
Ook je innerlijke dialoog kan verheffend zijn en hoeft helemaal niet ego-gerelateerd te zijn.
Ik kan het helemaal niet eens zijn met wat je zegt, sorry … ik ervaar die dingen helemaal anders.
Ik ga er niet te veel op in want ik wil je in je waarde laten. Voor jou werken die gedachtengangen en gevoelspaden, en dat is prima.
JA ik ben mijn identiteit en mijn persoonlijkheid … ik ben een verzameling van frequenties en patronen … deels een creatie van omstandigheden en deels bewust in interactie met andere organismes … Ik ben een unieke samenkomst van factoren.
Ik ben niet “bezeten” zoals jij eerder aangaf dat jij het noemde, soms ben ik wel beïnvloed door andere energiëen en inteligenties die niet persee aan een lichaam hier op aarde gebonden zijn, ik spreek dan van BEZIELING : een gewenste uitnodiging om op een andere manier te communiceren met andere delen van het leven waar we deel van uit maken. Maar steeds ben en blijf ik in mijn kern Krispy/Kristel.
ieder organisme en elke mens heeft een unieke blauwdruk die zich manifesteerd in het mens-zijn (of in andere organismes hier en elders), zolang je jezelf niet verloren hebt en kwijt bent geraakt belichaam jij je essentie en je wezen(lijkheid).
Er zijn een hoop mensen die zichzelf op heel veel verschillende manieren zijn kwijtgeraakt door enkel maar een deel te zijn van wat men wezenlijk is … sommigen in drugs, sex, voedsel, macht, drank, geweld, verliefdheid, spiritualiteit, struisvogelpolitiek, etc …. Jezelf “verliezen” kan in elke richting en kleur (zowel in het getypeerde zwart als het wit)Als je iets kwijtraakt onstaat er een “ruimte” en die zal altijd opgevuld willen worden door de wetten van de natuur. Door teveel lege loze ruimtes zal of zullen andere aspecten van je wezen die gaan opvullen, en als dat niet bewust gebeurd dan neemt een andere afdeling het over. Dat is meer een “Wet Van Behoud” dan dat het iets “slechts” is (veel trauma’s volgen dit princiepe) want een opvulling -met wat dan ook- is “krachtbehoud van een structuur” en altijd beter dan een lege ruimte die een structuur zou verzwakken.
Wanneer je uiteindelijk de keuze maakt om te luisteren en weer te gaan voelen (innelijke communicatie) dan vind je -zoals RIET zo mooi zei- altijd weer de weg terug naar de kern.
(Wanneer je die keuze niet maakt zal een organisme, een structuur ineenklappen en verlaat je ziel uiteindelijk de wezenlijkheid van je lichaam … ga je dood.)
We zijn allemaal JEZUS > JEZ US !!! >> JA WIJ !!! >>> Alle delen die 1 geheel vormen zonder onderscheid in belangrijkheid en zeker zonder afscheiding of degradatie.
@ Eugenie
jij geeft aaan Alles wat er in je leven gebeurt zowel positief als negatief heeft een reden.=
Dit vind ik nou typisch zo’n ego-gedachte (en geen waarheid)
Wat mijn gevoel erover is en wat ik hierop wil zeggen is dat heel veel dingen in het leven vast staan en een bepaald lot is waar we doorheen moeten gaan. Dus is het zeker wél dat dingen met een reden gebeurd, niets is voor niets en is een deel van ons lot in het leven en dat heeft niets met een EGO-gedachte te maken en hoeft voor niet iedereen een waarheid te zijn.
Het leven is niet alleen het NU, het leven is zowel het verleden als de toekomst…wat ik veel heb gehoord is Geloven is Twijfelen en het Zekerweten….Het NU kan men ook net zo goed leven met het hart met bezieling van gevoel en kan men het verleden ook net zo goed achter zich hebben gelaten en de toekomst in bepaalde opzichten weten en soms ontkomt men er niet altijd aan om bepaalde afspraken te plannen, dus kijkt men ook beetje bij beetje naar de toekomst. toch ben ik ervan overuigd dat men dan ook zeker in het NU kan leven en niets met het EGO-gedachte te maken heeft
@ Eugenie
De simpele reden en uitleg waarom alles (tot op zekere hoogte) een reden heeft, is omdat DE NATUUR zo in elkaar zit. Onfuctionaliteit heeft niet genoeg draagkracht en draagvlak om reproduceerbaar te zijn en vervalt al heel snel of onstaat gewoonweg niet.
De kosmos = functionaliteit.
Iets kan evolueren en onstaan vanuit een energieveld gevoed door behoefte (morfogenetische velden noemen ze dat ook wel).
Nou is het niet de bedoeling dat je dit in extremiteit gaat zijn en beleven, want het staat een beetje raar als je bij elk zandkorreltje op de weg voor je schoen vraagt “Waarom ben jij hier en wat voor reden beteken jij voor mij of voor het universum?” … hahahaha 😉
Het mooie is dat zaken die we soms niet (in)zien gewoonlijk terugkeren op ons pad en dat hun symboliek gaandeweg steeds duidelijker word.
Mbt je laatste zin:
Jij neemt voor “WAAR” wat past bij de resonantie van je eigen wezenlijkheid, met een bepaalde vibratie maak jij een mooie klank die gelijk staat aan “Het klopt!” of aan een disonantie die gelijk staat met “Dat gaat er bij mij niet in!” …lol…
Dus jij neemt voor waar aan wat bij jou past, das pure natuurkunde 😉
Wordt ook wel de wet van Karma genoemd.
@ Paul
ja klopt maar ik wou het graag via een andere weg benaderen (de natuur, wetten en wetenschap) want Karma klinkt meteen weer zo spiritueel en dat trilt niet bij iedereen hetzelfde 😉 …lol…
Krispy
Nog even voor de duidelijkheid ik zeg niet dat je bezeten bent,dat zegt Eckhart Tolle,dat zijn niet mijn woorden.
Krispy je hoeft mij niet in mijn waarde te laten maar fijn dat je dat wilt doen. ik wil ook niet bewijzen dat ik gelijk heb,daar verlies ik alleen maar mee.
Ik denk alleen dat jullie mij niet begrijpen.(maar dat hoeft ook niet,het mag)
Wat ik bedoel met zijn, ik zal een voorbeeld geven;Heb je ooit voor de spiegel gestaan en naar je(zelf) gekeken, net zolang kijken totdat je voelt,niet meer denkt van wie ben ik, wat/dat ben ik, mijn haar zit niet goed. Maar je denken stop zet(dat is moeilijk en ik heb nergens geschreven dat ik dat constant kan) en voelt wie je bent. Dan ontvang je een glimps van zijn! Dan ben je je kern. Als kind zijnde heb ik dit meerdere malen meegemaakt,Ik moest (me)zelf zien om te kunnen aanvaarden dat ik op aarde was.
ik geloof dat de aarde waarop wij als mens zijn een grote letterbak is alles is verdeeld in hokjes dat is de dualiteit,dat is moeilijk te aanvaarden,wij zitten gevangen in het aardse bestaan. (in denken)
Krispy ik zal me heel kwetsbaar opstellen,IK weet/voel hoe het is om niet aards te zijn. Het speeltuintje de aarde waarop jij en ik zijn, het pretpark aan de andere kant ,that’s the place to be
Ik ben absoluut niet verheven of meer (Ik ben echtgenote/ huisvrouw/moeder/baliemedewerkster/hsp’r/Heb ME/ben niet dom maar ook geen intellectueel / niet fanatiek gelovig/zoekende/gewoon mens) dan elk ander mens op aarde, ik weet dat ik hier ben omdat ik hier nu moet zijn,maar ik ben niet thuis!
Lianne, maar jij haalt wel zijn woorden aan .. en dat staat voor mij toch wel gelijk aan dat je ze ondersteund anders had je er wel bij gezet dat jou visie anders was.
Beste Lianne, ik weet ook hoe dat voelt. Maar voor mij is er zekers de andere kant die ik kan voelen maar mijn keuze is om hier op aarde te zijn, te denken, te voelen en actie te zijn … en niet aan de andere kant want that is not the place to be for me as I am incarnated in this body and reality.
Ik vind het jammer dat je je niet thuis kunt voelen hier, ik weet als geen ander hoe dat is want tot 2 jaar geleden voelde ik me dat ook niet. De laatste 2 jaar heb ik me bewuster leren worden van hoe ik het hier op aarde veiliger kan maken voor mezelf en ben er zelfs van gaan genieten dat ik HIER ben en HIER dingen kan doen, het is geen MOETEN meer maar een MOGEN en een willen geworden. Ik zie nu de uitdagingen en potenties om hier te kunnen zijn. Ik wil niet eens meer weg, ik hoef niet eens meer weg. Ik voel de verbinding met andere kanten (ja degenlijk niet 1 kant maar meerdere kanten) terwijl ik toch hier ben, ik ben niet afgescheiden. Ik ben manifestatie, ik ben materie, gedachte en gevoel in symbiose met al-dat-is.
Ik wens je toe dat jij je ook veiliger zult kunnen voelen hier en het JE THUIS maken … want ook de sluier van afgescheidenheid is een illusie. Ik hoop dat je gevoel van MOETEN zal verdwijnen.
( Ik heb chronische vermoeidheid en nog andere dingen, ik weet hoe belemmering voelt. Succes meis.)
Dikke knuf xxx
Wat betreft de kracht van het nu.
Mijn ervaring is dat wanneer je in het nu aanwezig bent, dus niet in je denken over het nu of andere zaken dan communiceert de kosmos mee op zijn symbolische wijze.
Laat ik een voorbeeld geven.
Ik zat in de serre en samen met mijn vriendin die longkanker heeft en terminaal is waren we aan het praten over het proces waarin zij in zit. Ze moest stappen zetten om
dat wat ze in haar leven nagelaten had te doen. Ze kon niet tot leven komen. Plots ging er een vlinder op het doorzichtige dak zitten en met de vleugels wijd open ving ze de zon. Het voelde heel magisch.
Ik zag de vlinder en wees mijn vriendin erop en zij zei, ja dat ga ik ook maar eens doen. De zon opnemen. Ik zei tegen haar volgens mij ben je in dit stadium in je leven. Je mag nu even rusten en de zon opnemen om straks je vleugels uit te slaan. Ik had het nog niet gezegd of de vlinder vloog weg.
Het magische hiervan kan ik niet in woorden vatten. Voor ons was het de kosmos die spreekt in symbolen en als je in het nu aanwezig bent kun je deze taal leren verstaan.
Als je aanwezig bent dan zie je dat het spirituele in de materie zit, overal om je heen. Dat gebeurt er als je aanwezig bent.
Het is allemaal zo eenvoudig.
Dat magische gevoel is ook slechts te voelen door diegenen die gewaarzijn, voor anderen is het slechts een vlinder die op het dak van de serre zit.
Dat magische daar gaat het volgens mij om. Dat kun je slecht beleven, dat is de dimensie meer.
Zo hebben mijn vriendin en ik dat ervaren en overigens gaat het met mijn vriendin uitstekend.
Haar kanker is aan het wegsmelten.
Ze kreeg bericht dat haar ene long helemaal schoon is en de andere long waarin de kanker zit dramatisch is verminderd.
Niet door chemo, want dat werkte niet, maar door visualisatie, de problematiek achter de ziekte aanpakken, intuitief tekenen en schilderen, homeopathie en vele gesprekken voeren. En het allerbelangrijkste, die stappen zetten die nodig zijn
om iets recht te zetten in het leven. Ze is nu bezig het leven in haar een kans te geven. Hoe lang ze zal leven maakt niet meer uit, maar wel de kwaliteit ervan.
In het allerdaagse is wanneer je er voor openstaat veel meer te ervaren. Herkent iemand iets van wat ik hier heb beschreven?
Zou ik graag willen weten.
@Lianne,
Het komt op mij over dat je een scheiding hebt gemaakt tussen materie en spiritualiteit en dat doen veel mensen. Mijn ervaring is dat dat niet waar is.
Bovenstaand verhaal verduidelijkt dat.
Je zegt dat je weet dat je hier moet zijn. Weet je ook wat je hier te doen staat?
@paul
Het is prettig te horen dat
iemand vrolijk wordt van mijn woorden. Daar wordt ik nou weer vrolijk van.
@ Riet
Ik herken je verhaal over de vlinder heeeeeelemaal !!!
Zo sta ik ook in het leven.
Ik kan nu ff geen voorbeeld geven want we worden zo opgehaald om naar de Dutch-Desing-week te gaan hier in Eindhoven.
Maar als je gewaar bent als je openstaat dan communiceert de kosmos voortdurend met je op vele verschillende nivo’s.
Tot laters met wat voorbeelden 😉
Ik sta op het punt om te zeggen laat maar! maar dat is waar ik steeds over val,ik kruip terug in mijn schulp.
Het leven op aarde is in die zin spiritueel,dat je een afscheiding bent van het grote geheel,je hebt de spirit in je!! als je terug bent bij je spirit(voelen),maak je weer contact met het grote geheel. daar hoef je niet voor dood tegaan je hoeft alleen maar te voelen.
Het contact,de pluginn is spiritualiteit.
Ja ik weet wat me te doen staat,niet in mijn schulp kruipen, leven tussen twee “werelden” en proberen een schakel te zijn.
Wat ik overigens een beetje mis in de reacties is een evt. opvatting betreffende meerdere persoonlijke levens. (reïncarnatie en wedergeboorte)
Hiermee bedoelde ik eigenlijk mijn eerdere uitspraak dat de mens zijn eigen erfenis is. Door het weven van het eigen karmische lot zijn we verworden tot dit punt van bestaan. Vaak geeft het verleden binnen dít leven geen duidelijkheid betreffende sommige gevolgen die zich nú aandienen. Hierdoor schijnt het leven soms iemand onrechtvaardig toe, maar binnen een grotere context van meerdere levens, is dit natuurlijk niet zo. Het kan troost bieden in moeilijke tijden door te beseffen dat wat we zaaien, ooit zullen oogsten. Niet alleen binnen dit leven, maar ook binnen de komende levens van bestaan. Het verleden heeft dus wel degelijk een functie, als gids voor de toekomst.
@ Riet
Ik ben trug, dus ff een herinnering en voorbeeld uit mn databank ophengelen haha.
Een aantal jaren geleden een reis gemaakt naar Stonehenge en Glastonburry (thor). In die tijd veel met energetisch werk bezig en aardehealings-activaties. Eerst altijd afstemmen op de plaats van aankomst, in balans komen met de energieeen van die plek en bewust vragen/aanbieden een tool te zijn voor hetgeen er gebeuren mag en kan. Mijn vriend en ik voelden al bij het doorlopen van het toegangstunneltje dat we tegen de stroom van de mensen in moesten lopen en hij zij “let maar op straks lopen er meer mensen hier in tegenovergestelde richting”. Een paar mensen keken erg verbaasd omdat het normale en doodgewone ingesleten patroon ineens duidelijk werd en ze een bewuste opmerking deden. Het pad rondom de stenen heeft ook een richting die eigenlijk vast staat, en ook hier voelden we dat we weer niet rechtsom maar linksom moesten lopen. Typisch genoeg werden we er niet op aangesproken en werd ook niemand kwaad, men maakte zelfs ruimte voor ons. Heel grappig was dat een mmoeder haar zoontje daar ter plekke liet plassen tussen alle mensen op het gras hahahaha , dat voelde voor ons als een bevestiging van de nieuwe energie die vrijgelaten zou gaan worden … een inwijding net als champagne zou zijn lol, Jo en ik voelde ons daar werkelijk als het vrouwelijke en het mannelijke en dat jongetje was de manifestatie van het kind en van de nieuwe mannelijke energie die vrij mocht komen. Verder deden we enkele energie-oefeningen en chantings soms samen en soms tegenover elkaar met Stonehenge tussen ons in. We wisten dat het goed was toen er een groep kraaien hun instemming kwamen geven > de Kraai is altijd op zoek naar het juiste evenwicht. De Kraai doet dit door veranderingen in de atmosfeer met zijn vleugels aan te voelen en te beheersen. In spirituele en magische symboliek staat de kraai ook voor intelligentie, waakzaamheid, magie en een verband met een vorig leven.
Een mooie bevestiging van het energiewerk wat we gedaan hadden kregen we toen we weer opnieuw door de tunnel naar de andere kant wilden gaan. We hoorden een geluid boven ons van een vliegtuig dat in eerste instantie een cirkel beschreef in de oude richting, maar ineens makte hij een bocht en maakte een cirkel in de “nieuwe” richting !!! Dat was magisch ! En idd in de tunnel was het eerdere vaste patroon van richting (lopen) nu merkbaar zwakker en liepen de mensenzowat bijna door elkaar en niet meer netjes aan de geeikte kant…lol.. Bij de auto aangekomen kwam een grote kraaiachtige (raaf of roek ?|) afscheid van ons nemen op een paal en voor we wegreden zagen we ook een buizerd.
De volgende dag kwamen we aan bij de thor. We hadden eigenlijk een B&Bvoucher die we in konden leveren, maar het adres waar we eigenlijk heen moesten was vol. We zijn toen maar op goed geluk naar de Thor zelf gereden omdat het al vlug zou gaan schemeren wilden we haar nog even zo zien. Toen we de cirkelweg eromheen volgeden zagen we daar ook een B&B en hoopten erop dat hun ms plek voor ons zouden hebben, maar we verwachtten het niet omdat het zo dicht bij de Thor zelf was. Wonder boven wonder hadden zij nog een kamer vrij. Vlug ingechekt en daarna naar de bijne verlaten magische heuvel. Onderaan hebben we een soort van reinigings-en toegangs-ritueel aangevangen, elk Jo en ik afzonderlijk van elkaar. De weg naar de top bestaat uit een aantal trappen met plateau’s ertussen … elke plateau stond voor ons voor een nieuwe fase en initiatie. Daar werden wij 1 met alles om ons heen. Het is teveel om hier tot in detail te beschrijven, maar waar het op neer kwam was dat er bij elke fase die ik aflegde een proces van gevoelens of gedachtes aan gepaard ging, de treden van de trap waren de weg naar het eindpunt waarmee je dan klaar moest zijn voordat je de volgende fase tredes weer kon beginnen, als je DACHT dat je klaar was maar het niet was dan voelde je duidelijk weerstand en dan werd je je bewust van hetgeen er nog verder nodig was maar je moest zelf zoeken in jezelf je kreeg het niet cadeau. De geluiden om ons heen waren zo in symbiose en harmonie met wat wij doormaakten en heel typisch ook op een bepaald moment oa een uil die kraste en de sirene van een ambulance toen ik op een heel moeilijk emotioneel punt aangekomen was, en nog veel meer … Het klopte gewoon presies! Jo was al iets eerder boven als ik. Het was inmiddels donker. We voelden ons als ingewijden en bijna zoals Arthur en Guinevere. Op een gegeven moment zijn we in het torentje aangekomen en daar voelden we meteen een immense energie vanuit het middelpunt komen. We stonden eerst tegenover elkaar als geliefden en als gelijkwaardigen, Heilige verbinding voelende … Ik voelde dat ik tussen zijn gespreide benen moest gaan liggen, en daarna raakten we in een soort trance. Het voelde alsof ik los kwam van de koude vloer en zweefde (nee Hans Klok was er niet bij hahaha) Jo en ik vormde een menselijk kruis de eengeworden versmolten mannelijke en vrouwelijke heilige energie. Hij de verticale lijn en ik de zwevende horizontale lijn die het midden was van de mannelijke verticale lijn. De krachtige energie was zoooooo sterk !!!! Na deze ervaring gingen we samen op een puntig uitsteeksel staan, hij beschermend achter mij en we voelden de wind die ons streelde als een fluwelen hand vol dankbaarheid. We voelden ook dat wat we daar gedaan en ervaren hadden gelijk stond aan een orgastische gebeurtenis (energetische sexuele versmelting en eenheid) en dat het heel belangrijk geweest was ook al begrepen we het maar ten dele bewust. Toen voelden we de leylijnen, we konden ze bijna zien … vanuit egypte en vanuit en via de katharen in frankrijk en vele anderen (*krijg weeeer kippevel nu*) …
Verguld van onze ervaringen daalden we via een ander trappenpad weer af naar de B&B aan de voet van de heuvel. Daar vertelden we wat we tijdens onze traptreden-initiatie ervaren hadden en hoe de geluiden zo perfect op het moment daar waren bij de gedachtes of gevoelens die we hadden ervaren, ook al deden we het beiden afzonderlijk toch was de wereld voor ons een synchroniteit en een verlengstuk geweest … de wereld had met ons gecommuniceerd.
Na een hapje gegeten te hebben trokken we ons terug op onze kamer en voelden nog steeds de magie die aanwezig was. Ik besloot om mezelf nog een andere reiniging te geven en een lekker warm bad te nemen. Boven het bad was een raampje dat uitzicht gaf op de Thor ! Magischer kon het niet. Opeens was ik in trance en was ik weer aan de voet van de Thor, maar ditmaal mocht ik “IN” de Thor. Energieen die ik niet anders kan omschrijven als “elementalen” “wezens” meer kleur en enrgie dan materie, namen me mee en gaven me een 2e initiatie op een totaal ander niveau als het aardse. Onbeschrijfelijk mooi ! (kan geen details hiervan vermelden, hoop dat jullie dat begrijpen) Dat dit zo heeft mogen zijn bleek ook omdat ik blijkbaar de deur van de gezamenlijke badkamer op de gang niet op slot gedaan had, en blijkbaar had de huiseigenaar even een blik geworpen omdat er al zolang iemand op de badkamer was zonder geluid te maken … hij heeft me niet gestoord en respectvol laten liggen. Toen ik “wakker” werd en weer bij Jo op onze kamer kwam was ik verbaasd over de tijd die verstreken was en mocht ik hem mijn ervaring vertellen van mijn bezoek aan “de andere dimensie”… aan het magische heilige binnenin de Thor.
Leven is magie, en wij waren levende magische schakels …
Op dat moment ben je zo dankbaar en zo bewust, dan ben je in en in gelukkig … dan ben je Mani-fest- atie en Eenheid met Al-dat-Is.
Ik heb het ook vaker bij begrafenissen dat ik bepaalde dingen zie : een draaiende advedskrans, eerst linksom en daarna rechtsom en vervolgens weer muisstil hangen … zonlicht wat door 1 glas-in-lood-raam komt en op de kist schijnt en toen zag ik mijn opa feestelijk verwelkomt worden door zijn familie “aan de andere kant”, en nog veel meer van dat soort zaken die ik dan later tegen mn moeder vertel (als we samen naar een uitvaart gingen) en dan bleken achteraf onze ervaringen perfect en naadloos op elkaar aan te sluiten of elkaar aan te vullen. Deze momenten van Heilige Communicatie ervaar ik steeds meer en laat ik ook toe in mn eigen leven. Je VOELT en WEET wanneer zo een “moment” speciaal is, net als jij met die vlinder 😉
OP dat moment is er geen afscheiding. Ik denk -en hoop het ook- dat wij als mensheid elke dag zo zouden kunnen be-leven … synchroon-symbiotisch en heilig… als de tijd en de energiën er klaar voor zijn. Tot die tijd ben ik dankbaar voor het Instrument dat ik ben, de Schakel die ik ben, het Baken dat ik ben, voor de Mens die ik mag/kan en wil zijn en BEN.
Voor mij is spiritualiteit niet meer enkel magisch (zo ervaarde ik dat vroeger wel, hokje spiri en hokje aards) … Nu is het leven voor mij magisch en omarm ik alle aspecten die daarbij komen kijken en aandacht nodig hebben. En in plaats van naar heilige plaatsen op de wereld te gaan en daar energiewerk te doen en aandacht te geven, SCHENK ik nu mijzelf aandacht en energie en word mijn leven mijn heilige Tempel en word elk bovenkomend trauma dat zich uit in pijn, ongemak, verdriet, en soms ook boosheid een Nieuwe Heilige Initiatie.
(Heel even schiet het nu door mijn gedcahten en gevoel dat ik nu de levende Thor ben, whauw ! … ben even sprakeloos …)
Ik stop hier maar even want volgens mij is het weer een lange posting geworden *bloos* …
xxx
@ franse-is-kus 😉
Ja daar heb je gelijk in, dat voel ik zo ook.
Er zijn echter technieken die je in staat stellen zulke “ver(re)banden” bewust te worden. Het besef dat je persoonlijke patronen uit te werken hebt (vrijwillig) en dat er ook gezamenlijke patronen zijn .. denk bvb aan een zielengroep, maar ook de patronen gelinkt aan de familiegeschiedenis waarin jij als ziel geboren hebt willen worden … dit zijn allemaal zaken die meespelen. Je dit bewust te zijn geeft idd hoop en legt een mooie basis voor het creeren van meer veiligheid in je leven (acties-gedachten-gevoelens).
Hoe meer veiligheid, hoe gemakkelijker het begrip, des te minder de weestand en groter de overgave tot het ondergaan van het noodzakelijke.
Dank je wel voor je woorden.
De sluier van afgescheidenheid is geen illusie,we zijn wel degelijk afgescheiden. één van de sluiers wordt dunner. Het zien van geesten,verschijningen heeft niets te maken met de echte afscheiding.
Ook het onzichtbare heeft zijn hïerarchien.Het onzichtbare kent ook goed en kwaad.
reïncarnatie/karma is het steeds teruggeworpen worden in het aardse bestaan om lessen te leren, boetes in te lossen en afspraken(met je zielengroep) na te komen,dit kan(uiteindelijk) ook vrijwillig.
Bovendien kan het ook zo zijn dat je hier bent nu, maar tegelijk(splitsing) ook nog in een ander nu.(versnelt het reïncarnatieproces)
@ Lianne,
Waarom wilde je zeggen Laat maar?
Heeft dit iets met mijn vraag te maken? Of bedoel je dit in het algemeen.
Mijn vraag kwam voort uit belangstelling en het feit dat je je hier niet thuis voelt.
Ik heb me ook lang niet thuisgevoeld en dat kwam omdat ik in mijn jeugd verwaarloosd ben en met te zware problematiek op mijn nek leefde. Ik kon geen onbezorgd kind zijn. Ik werd niet gerustgesteld of getroost op de manier die ik nodig had. Daardoor was het leven lange tijd veel te zwaar voor me omdat alles wat van het leven gevraagd werd veel zwaarder woog doordat ik al met een behoorlijke last liep.
Nadat ik die last doorleefd heb en van mij afgeschud ben ik in staat om mijn ervaring te delen.
Ik weet niet hoe jij hier op aarde ben begonnen maar ik heb het gevoel dat het voor jou ook niet
makkelijk moet zijn geweest.
MIsschien herken je iets in mijn verhaal.
Waardoor heb je steeds de behoefte om in je schulp te kruipen Lianne?
Goed trouwens dat je dit nu juist niet hebt gedaan.
Lieve Lianne
Reïncarnatie is altijd vrijwillig.
Je doet nooit boete … wel maak je ooit keuzes bij een incarnatie dat je bepaalde dingen uit wilt spelen of veranderen.
Er is een soort sluier want als we hier op aarde zouden kunnen zijn wat we in andere realiteiten (of zal ik zeggen in andere totaliteiten?) zijn dan waren de aardse “lessen” geen uitdagingen meer en dan had dualiteit geen functie meer, daarom zijn we bepaalde dingen vergeten opdat juist Groei en het Ervaren een doel zijn van het deelnemen aan het aardse levensspel. Maar soms merken we dat we achter die schijnbare sluier kunnen kijken en dat we voelen dat we allemaal 1 zijn … dat magische gevoel van Al-Zijn, van Al-weten en Al-voelen.
Dus er is wel een sluier maar de afgescheidenheid is slechts een illusie om juist beter in staat te zijn het spel te spelen … sommige mensen kunnen heel goed het spel blijven spelen en werken aan lessen ook al voelen ze geen (constante) afgescheidenheid meer.
De pijnen van een dieptrauma zijn vaak alleen bereikbaar (berijkbaar) in het spel van 3D door ze werkelijk met lijf en ziel te ervaren en met je hart te leren begrijpen en door de materie in deze omgeving te veranderen.
Soms is het nodig dat ik me af laat glijden naar de diepste cathacomben van mijn weggestopte pijnen die zich in de verte als een dof en rommelend onweer hebben aangekondigt. Als ik dit doe met mijn Open en lichtwerkersdeel dan kan ik niet komen als wanneer ik als het vleesgeworden en menselijke wezen de reis aanga. Ik weet dat de pijnlijke reis altijd weer een parel opleverd, dus kan ik mij in vertrouwen laten zakken. Ook al lijk ik eenzaamheid te voelen, dat is even nodig want daarmee voel ik dat dat pijnlijke deel in mij eigenlijk werkelijk eenzaam is … en begrijp ik uiteindlijk (nu of de volgende keer) waarom ik mij zo voel en waar het vandaan komt. Dit heet communiceren met je innerlijk .. Ik vraag je: Ben je dan afgescheiden? NEE. Je richt je antennes naar binnen, naar je innerlijke wereld (net zoals je je antennes naar andere werelden, dimensies en hierarchienen kunt richten) AFGESCHEIDENHEID is wanneer GEEN ENKEL CONTACT meer mogenlijk is, niet naar binnen maar ook niet naar buiten.
Dus JA er zijn sluiers, maar NEE we zijn niet ECHT afgescheiden. En reincarnatie is altijd een vrijwillige keuze, net als alle lessen op je pad dat eigenlijk ook zijn, je “moet” niks .. niemand komt hier onder dwang of schuld.
Maar dat is weer een andere uitgebreid onderwerp waar een heel artikel over geschreven kan worden.
@fransiscus001
Ik heb van alles gelezen over karma, leven na de dood, spiritualiteit enz. Maar ik heb ook alles weer losgelaten.
Het kan voor mij allemaal waar zijn. Ik heb geen herinneringen aan vorige levens. Alles wat ik lees kan voor mij waar zijn, maar ook niet waar. Ik weet het niet. Wat mij betreft kunnen het dus net zo goed de patronen van mijn voorouders zijn waar ik mee te maken heb. Tenslotte heb ik hun genen georven en hebben ze mij geimpregneert met hun denkwijze en manier van zijn.
Uiteindelijk heb ik geen behoefte meer aan het uitpluizen hiervan en laat het mysterie voor wat ze is. Ik voel en dat maakt mij zeker in een soort weten. Beelden en woorden scheppen afstand.
Het kan allemaal waar zijn maar wat voor mij telt is het veranderen van de patronen en blokkades die ik in mij opmerk en die mij in de weg staan om het leven in mij volledig toe te laten.
Ik heb mijn verlichting als ik het zo mag noemen gehad in de liefde voor een aards persoon. Dat was een ervaring die niet in woorden is uit te drukken maar die mij de kracht heeft gegeven om verandering in mijn leven te brengen en die mij in contact bracht met een wijsheid waardoor ik begreep dat leven en dood zich afspelen terwijl je gewoon mens bent zonder dat je sterft.
Dat was een zeer diepe en bijzondere ervaring en die ervaring heeft mij een anker gegeven in mezelf op de bodem van mijn bestaan. Ieder vogeltje zingt zoals hij gebekt is en deze ervaring heeft mij al vroeg met het magische in contact gebracht in het gewone dagelijkse leven.
Het doet er voor mij niet meer toe wat er is na de dood, of er wel of niet reincarnatie bestaat. Ik voel die diepte in het nu en het zal altijd nu zijn.
Dat is mijn ervaring.
@ Krispy,
Wat een mooi verhaal. Ik vond het wel heel bijzonder dat ik terwijl ik las over de sirene van de ziekenauto ik tegelijkertijd de sirene van een ziekenauto buiten hoorde. Synchroniteit ten top.
Ik heb met genoegen je verhaal gelezen. Vooral in het laatste deel herken ik mijzelf.
Magie in het dagelijkse leven.
@Riet
zoals ik je al eens eerder schreef,ik ben iemand van weinig woorden! Dus een discussie is voor mij eigenlijk al een innerlijke discussie om een manier van uitdrukken te vinden.Riet ik weet wat ik voel alleen het omzetten in woorden is mijn manco. Zoals je ergens anders kunt zien(gevoelens en emoties) zit ik volledig in het voelen.
En ja, ook ik ben niet zo’n onbezorgd tiepetje,maar ik zie de dingen in mijn leven wel als zegeningen zowel de negatieve als positieve.
dank je Riet!
@Krispy
Ik wil je danken voor de discussie.Ik respecteer wat jij voelt,we hebben ook best veel raakvlakken,alleen zie ik het van een iets andere hoek.
liefs Lianne
@ Lianne
Geen probleem hoor 😉 Op zich is het mooi dat verschillende mensen verschillende stukjes van zichzelf als spiegels voor anderen kunnen laten zien, zodat die anderen zich in een proces kunnen herkennen en zich daardoor gesterkt voelen, of dat men een totaal andere kant leest/ziet/voelt waar men nooit bij stilgestaan heeft.
Samen zijn we de diamant die enkel juist schitterd door zijn vele facetten van licht en schaduw.
We hebben idd ook vele raakvlakken en das ook fijn.
Dank je wel voor je Zijn.
@Lianne
In plaats van discusieren hou ik ook meer van uitwisseling. Gewoon je ervaringen en meningen naast elkaar zetten. Discusieren heeft vaak met gelijk willen hebben te maken. Ik vind dat veelal zinloos.
@
Krispy
Zo zie ik het ook. We zijn samen die diamant. Mooi verwoord.
@riet, inderdaad zingt elk vogeltje zoals het gebekt is. Ik zelf hou overigens wel van een goede discussie, maar ik geef je gelijk dat een discusie kan uitmonden in een onnodig ja-nietus. Ik ben er dus een beetje dubbel in. Soms trek ik fel van leer binnen een discussie, (dan denk ik later, dat had ook wel iets anders gekund franciscus) maar soms krijg je hierdoor ook weer opmerkelijke reacties terug en is dit weer leerzaam te noemen.
Maar je moet nooit datgene doen waarvan je het gevoel hebt dat het tegen je eigen karakter ingaat. Hou je niet van discusseren, dan heeft het weinig zin je op te slokken binnen de emotie van een discussie. Soms zijn woorden helemaal niet nodig om iets te begrijpen en/of duidelijk te maken. Daarbij creëren we allemaal onze eigen hokjes van tijdelijke waarheden. Het definitieve gelijk of ongelijk heeft gelukkig niemand. (want dan zou het een saaie wereld zijn…)
In tekst en schrift kan je ook weer niet alles uitdrukken, inprincipe is het eigenlijk maar zeer beperkt aan het totale kunnen.
@ fransiscus001
Voor een goede discussie is het nodig dat je niet persoonlijk wordt. Dat is een kunst die maar weinigen beheersen.
Ervaring uitwisselen vanuit een onderwerp is juist heel persoonlijk
en houdt juist in dat je persoonlijk wordt, tenminste over jezelf.
Een kunde die ook maar weinig mensen bezitten.
Wanneer je woorden gebruikt dan kun
kunnen er snel misverstanden ontstaan. Er is een brug nodig die begrip en liefde heet. Wanneer die brug er is dan verstaan we elkaar pas echt.
Dan kun je elkaar pas echt ont (moeten). Dat gebeurt zelden.
@riet, discusseren blijft inderdaad een kunst. Belangrijk in een discussie is te luisteren naar elkaars argumenten. Indien het persoonlijke belang gaat overheersen (wat al snel gebeurd en ook heel menselijk is) verdampt de inhoud.
Ik hou zelf nogal van spelen met woorden, risico blijft natuurlijk dat een ander dit verkeerd oppakt, zoals ik soms opmerk. Maar dat kan ook in een gesproken gesprek gebeuren of via lichaamstaal. Blijven communiceren is een pré om elkaars opvattingen beter te kunnen begrijpen of elkaar te verreiken. Nogmaals, het is niet erg daar soms mee de fout in te gaan. Het kan zelfs heel leerzaam zijn. Het ligt niet in mijn karakter om weg te lopen voor evt. misverstanden, want dan leeft een mens té voorzichtig en ontgaat hem/haar een hoop. Maar nogmaals, karakters verschillen, dus ook deze opvatting.
Liefde en begrip zijn emoties vanuit het hart. Daar heb je geen woorden voor nodig. Maar dat is niet de wereld waarin we voortdurend leven. Zoals een ouder onvoorwaardelijk van zijn kind kan houden bestaan er natuurlijk altijd die momenten van miscommunicatie tussen beiden. Bijvoorbeeld binnen het opvoeden. Maar ook dat levert weer leerzame momenten op, voor zowel het ouder als het kind.
Het is daarom goed om in het NU te zijn en te leven…
@Moos:
Niemand leeft voortdurend in het NU want je bent voortdurend een resultaat van wat wás en wat zich in de directe toekomst vormt. De natuur staat nooit stil maar is voortdurend in beweging.
Het NU-gevoel kan wel een mentaal hulpmiddel zijn ter concentratie van de stilte van het moment. Zit je hoofd vol, wees hiervan bewust door dit NU te ervaren. Dan zie je inderdaad dat het vanzelf stiller wordt in iemands hoofd. Maar voor hoelang? Het is niet eenvoudig om altijd in het NU te leven.