Referendum: ‘Stem tegen de oorlog’..!

x

x

Verslag van de ‘Stem tegen oorlog’-lezing..

2016 © Joost Niemöller/deze versie © WantToKnow.nl/be

x

“Gisteren, 23 maart, hield ik, met Joram van Klaveren (VNL), een lezing in een bomvolle zaal in het stadhuis van Eindhoven. Over het Oekraïne-referendum. Het publiek bleek bijzonder goed geïnformeerd en stelde alerte, concrete vragen. Toch zal het referendum uiteindelijk niet gaan over de precieze ins en outs omtrent het associatieverdrag, maar over het onderbuikgevoel. Want mensen stemmen uiteindelijk altijd met hun onderbuikgevoel. Ze lezen geen programma’s, ze stemmen om één doorslaggevend item. Het item dat dan speelt.

Het nee-kamp moet hier rekening mee houden. Waar het ja-kamp simpelweg de haat tegen Poetin activeert, zal het nee-kamp niet moeten blijven steken in een complex, feitelijk verhaal over Oekraïne. Wat in Nederland namelijk niemand interesseert. Of zoals iemand in de zaal zei: Het nee-kamp is veel te lief. Het nee-kamp zal daarom een duidelijke boodschap moeten communiceren: Wilt u oorlog? Nee? Stem dan nee op 6 april! Hieronder mijn lezing met die strekking. Gelukkig kwam deze boodschap wel duidelijk over in de terugblik in het Eindhovens Dagblad vandaag.

Op 6 april wordt u gevraagd te stemmen voor een associatieverdrag met Oekraïne. Het is de vraag waar u dan precies voor gaat stemmen. U bent hier als bewust publiek. Maar verreweg de meeste mensen in Nederland zijn dit niet. Ze kregen afgelopen week die envelop in huis en hebben werkelijk geen idee. Oekraïne kennen ze als het land waar MH17 werd neergeschoten. Waar heel veel mensen op een plein stonden om bij de EU te willen.

En dit verdrag, zo denken de meeste mensen, zal dit bestendigen. Boeien. Het is een ver weg verhaal. Als de mensen tegenstemmen zullen ze tegen deze Nederlandse regering stemmen. Voor mij als nee-stemmer is het daarom gunstig dat deze regering steeds duidelijker de ja-stem communiceert. Zoals onlangs Asscher in Buitenhof. En er werd toen aangekondigd dat ook Rutte van zich zou laten horen. Hoe meer je erover hoort van deze regering, des te vaker zullen de mensen nee stemmen.

Het verbaast me overigens dat de regering nu toch iets van zich laat horen, want het is niet in de geest van de uitgelekte strategie van dit kabinet. Misschien zijn ze in de Trêveszaal erg geschrokken van die peilingen de laatste tijd, waaruit blijkt dat het quotum gehaald wordt en dat de nee-stem de meerderheid heeft. De twijfel van de potentiële ja-stemmer om überhaupt te stemmen, werkt ook niet in het voordeel van dit kabinet. Met name bij de ja-stemmer is dit een groot probleem, bleek uit een onderzoek van Maurice de Hond.

Een deel ervan heeft als strategie: Niet stemmen, zodat het quotum niet wordt gehaald. Het kabinet moedigt nu ineens aan wel te gaan stemmen. Mooi. Stemmen betekent namelijk nee-stemmen. Nee tegen dit kabinet; ook niet zo vergezocht trouwens. Want dit kabinet wil dit verdrag toch?

De Europese Grondwet; hetzelfde verhaal..
We zien hetzelfde patroon als bij het referendum over de Europese Grondwet.  Ook toen hadden heel veel Nederlanders geen idee. Maar ze wisten wel dat ze tegen Balkenende moesten stemmen. Hoe vaker Balkenende op de tv verscheen in het kader van dat referendum, des te luider werd de nee-stem.

Balkende probeerde nog weg te duiken en liet het verhaal over aan een van zijn staatssecretarissen. Het mocht niet baten. Nederland stemde met het referendum Balkenende weg. Al bleef Balkenende daarna gewoon zitten. Zo gaan die dingen in dit land.

En dan de EU. Misschien nog wel belangrijker. Een stem tegen het associatieverdrag zal voor een belangrijk deel een stem zijn tegen de EU, en de verdere uitbreiding daarvan.

Voor veel mensen zal dat een argument zijn om sowieso tegen referenda te zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Bij algemene verkiezingen gaat ook maar een kleine minderheid de verkiezingsprogramma’s lezen. Bij de vorige Kamerverkiezingen stemde men op de PvdA om de VVD weg te krijgen en op de VVD om de PvdA weg te krijgen en kreeg toen als bonus allebei.

Het zou natuurlijk prachtig zijn als mensen meer politiek bewust werden. Dat gaat volgens mij wel degelijk gebeuren wanneer je de mensen ook meer serieus gaat nemen. Laat ze hun eigen burgemeester kiezen. Hun eigen officier van justitie. Laat ze net als in Zwitserland vier keer paar stemmen voor een referendum over een belangrijk onderwerp, door henzelf gekozen.

Of, nog belangrijker: organiseer met regelmaat lokale referenda over onderwerpen die de bewoners van een gemeente direct aangaan. Zoals de omvolking door de komst van een AZC.

Een voorbeeld aan de Zwitsers
In Zwitserland, zo blijkt uit vele onderzoeken, is er geen kloof tussen ‘de politiek’  en ‘het volk’. Daar zien ze politici als volksvertegenwoordigers. De politiek is er voor het volk. Het volk is er niet voor de politiek. In Zwitserland stemt men genuanceerd, precies. Zeker, in grote lijnen voor een streng immigratiebeleid. En tegen de EU. En tegen al te grote zichtbaarheid van de islam. Denk aan het minarettenverbod. Maar voor een lidmaatschap van de VN.

Overigens: Eerst tegen. En, laatst, tegen het uitwijzen van immigranten na het opbouwen van een strafblad. Zwitserse kranten staan bij elk referendum vol met serieuze stukken waarin de meningsvorming wordt beargumenteerd. En Zwitsers lezen die kranten, weet iedereen die wel eens in het land was. Al in de 19^e eeuw, zo las ik laatst, waren er Nederlandse intellectuelen die het betreurden dat we niet net zo’n referendumsysteem als in Zwitserland hadden. Die stemmen werden door de autoriteiten ook toen niet gehoord.

Wat zijn de argumenten van de ja-stemmers?
Ik heb ze vorige week bij een ander debat gevraagd. Dan heb ik het niet over de beroepsmatige debaters voor een ja-stem, maar voor de mensen uit het publiek. Hun argumenten waren er twee:

1. Oekraïne is arm en moet geholpen worden.
2. Door EU invloed wordt de regio weer stabiel.

Dat laatste argument is eigenlijk een beetje raar, want de sprekers voor een ja-stem houden bij hoog en laag vol dat het associatieverdrag niet betekent dat Oekraïne lid wordt van de EU. Een leugenachtig argument overigens, want je hoeft er alleen maar de eerste 17 pagina’s van het verdrag voor te lezen; het is een en al voorkoken voor dat EU lidmaatschap. Bovendien: elk land dat EU lid werd, tekende eerst een associatieverdrag. Ja, zeker, ook landen die nooit lid zullen worden, zoals Zuid-Afrika en Israël, tekenden een associatieverdrag met de EU. Maar dat zijn flinterdunne verdragen, en die gaan alleen over handel.

Ook de handelsafspraken in het akkoord met Oekraïne staan in het teken van het opleggen van een EU regime. De opmerkingen eromheen geven de geest van het akkoord aan: Het gaat niet alleen om politieke integratie, ook over militaire samenwerking. Het is een politiek verdrag. En vooral een verdrag tegen Rusland. Rusland, de belangrijkste economische buurman van de EU, is nu net het land waar de EU geen associatieverdrag mee tekent. Integendeel: tegen Rusland voert de EU een politiek van economische sancties. De hele politiek uit Brussel is met dit associatieverdrag dus een anti-Rusland politiek.

Maar de gemiddelde ja-stemmer denkt dus dat er met  het verdrag meet stabiliteit komt in de regio en dat Oekraïne hulp krijgt.

De idee dat Oekraïne hulp krijgt is óók onjuist..!
Daarachter liggen twee andere veronderstellingen, die vaak gedeeld worden door het ja-kamp:

1. Oekraïne is een democratisch land. Na een grote oppositiebeweging, vergelijkbaar met de volksopstanden in Oost Europa en de Arabische lente, werd het land in westers opzicht democratisch.
2. Poetin is een bedreiging van de wereldvrede. Zijn raket schoot vlucht MH17 neer.

Nu, beide punten zijn niet waar.
Allereerst: Is Oekraïne een democratisch land? Ik vind dat je dat moeilijk kunt volhouden. Het huidige bewind kwam aan de macht door een coup. De zittende, en gekozen, president Janoekovytsj moest vluchten na iets wat in de Westerse pers wordt omschreven als een ‘volksopstand’. In werkelijkheid werd er door extreemrechtse elementen binnen die zogenaamd spontane volksopstand op het Maidan plein een massaslachting aangericht onder de politie en onder de demonstranten.

Daarover werd in de Westerse pers niets bekend gemaakt. Sluipschutters van dit rechtse blok, bevonden zich in enkele hoge gebouwen rondom het Maidan plein. Op 20 februari 2014 werden vanuit die gebouwen vijftig demonstranten doodgeschoten op het Maidanplein. De schuld werd in de schoenen geschoven van president Janoekovytsj. Door de toen ontstane volkswoede zat er voor Janoekovytsj niets anders op dan te vluchten. Het was een zogeheten False Flag operation.

Het zijn hoogstwaarschijnlijk dezelfde extreemrechtse milities geweest binnen het corrupte Oekraïense overheidsapparaat die vlucht MH17 neerschoten, waarna de schuld in de schoenen van de rebellen werd geschoven. Opnieuw een False Flag Operation. Wat een keer werkte, kon met gemak twee keer werken. En omdat er in het Westen ten aanzien van Rusland geen onafhankelijke, kritische pers bestaat, is dit nooit boven water gekomen.

Nu zullen de aanhangers van het ja-kamp, net als sommige aanhangers van het nee-kamp, zeggen dat ik een complot-gek ben, een Poetin lover, en dat ik me heb laten beïnvloeden door Russische propaganda. Door dat maar hard genoeg te roepen, wordt er genoeg sfeer geschapen om critici zoals ik de mond te snoeren. Ik kan dan nog zo vaak zeggen dat ik nog steeds op de eerste betaling van Poetin zit te wachten, dat maakt niets uit.

Hoogstwaarschijnlijk zijn dezelfde extreem-echtse milities binnen de corrupte Oekraïense overheid degenen geweest, die vlucht MH17 neerschoten. Om daarna de schuld in de schoenen van de rebellen te schuiven. Opnieuw een False Flag Operation.

Het lastige is dat daar het debat meestal ophoudt. Dit debat gaat namelijk altijd over emoties en niet over feiten. Het gaat dus over framing en over blikvernauwing. Het zal dus hard tegen hard moeten gaan. Daar hoeven we niet naïef over te wezen.

Wilt u wel honger hebben naar feiten en dus willen weten wat er echt gebeurde op 20 februari 2014, dan raad ik u aan een zeer doorwrochte wetenschappelijke analyse erover te lezen. Hij is tachtig pagina’s lang en reconstrueert naar aanleiding van een eindeloze hoeveelheid videobeelden, foto’s en berichten precies wie waar stond, wie schoot, waar de wapens vandaan kwam en wie hoe werd neergeschoten.

Deze analyse beschrijft ook hoe het nieuwe Oekraïense bewind het onderzoek naar deze massamoord in het drijfzand liet lopen (een conclusie die zelfde de westerse BBC journalisten onderschreven), en hoe er na alle snel gemaakte beschuldigingen in de richting van Janoekovytsj en Poetin door de zogenaamde oppositie, geen onderbouwing volgde. De nabestaanden van de slachtoffers, vaak goedwillende Oekraïense demonstranten, bleven zo ook in de kou staan. Precies wat nu ook gebeurde met de nabestaanden van de slachtoffers van MH17.

De bewuste paper is gemaakt door een doctor op de universiteit van Ottowa, Ivan Katchanovski, en is als PDF onder de titel The “Snipers’ Massacre” on the Maidan in Ukraine gratis te downloaden van het internet. (PDF)

Maar dat zijn dus een hoop feiten. Net zoals de feiten omtrent MH17. En de feiten rondom dit in juridische taal opgestelde associatieverdrag. Daar ga je de discussie in de media niet mee winnen. Journalisten worden daar heel moe van.

Laat ik dan alleen maar de conclusie citeren uit de tachtig pagina’s tellende zeer feitelijke analyse:

The study shows that concealed armed Maidan groups, which were based in particular in Music Conservatory and the Trade Union buildings, started the massacre in the early morning on February 20 by targeting Berkut and Internal Troops units on the Maidan itself with live ammunition fire, inflicting their mass casualties, and forcing them to retreat.

Then the armed Maidan groups, in particular the same ones, massacred the unsuspecting Maidan protestors from concealed positions. The analysis of circumstances, timing, and locations of specific killings of 49 protestors presents evidence that almost all of them were killed from the Maidan-controlled buildings and locations, in particular the Hotel Ukraine and Zhovtnevyi Palace.

This study presents direct evidence, such as videos, photos, and witness testimonies, concerning groups of the Maidan “snipers” in these buildings and their shooting from these positions in the directions of the protesters at the same time when the protesters were killed and wounded from these directions from the same caliber and types of weapons.

En dan MH17.
Dat is ook al een complex verhaal geworden waarover de Nederlandse journalisten nu zeggen: Gooi maar in mijn pet. Nadat eerst alle kritische noten werden genegeerd. Bijvoorbeeld die van mij, zoals ze neerlegde in mijn boekje MH17, de Doofpotdeal. Het simpele feit bijvoorbeeld dat het onderzoek naar MH17 werd uitgevoerd door de dader, Oekraïne, in slaafse samenwerking met Nederland.

Het feit dat Rusland met concrete kritiek kwam op het amateuristische, en conclusie gestuurde, rapport van de Onderzoeksraad voor de Veiligheid. En dat deze kritiek in de media alom genegeerd werd. Want: Russische propaganda. En: Feitelijk. Dus moeilijk.

Er is ondertussen geen enkel bewijs dat MH17 werd neergeschoten door een Buk-raket van/door de rebellen. Het hele zogenaamde bewijs op twee stukjes die gevonden zijn in een verder niet onderzocht lichaam van een piloot, en op een stukje dat al vier maanden in een raam zat. In de frontlinie. Minuscuul kleine stukjes, vervormd door verhitting.

Zelfs een chemisch onderzoek naar die stukjes bleef achterwege. En dan zijn er nog die videobeelden van vermeende Buk installaties die door separatistisch gebied gereden moesten hebben. Zelfs de Nederlandse geheime dienst geeft toe dat die Buk installatie niet meer operationeel konden zijn. Van die video’s is allang aangetoond dat ze door photoshop tot stand kwamen.

Ze zullen dan ook niet gebruikt worden in enig onderzoek. Maar ze hebben hun propagandistische werk al gedaan. En waarom wilde de Onderzoeksraad voor de Veiligheid niet die vele getuigen op de crashsite ondervragen die allemaal beweerden twee straaljagers te hebben gezien vlak voor de aanslag?

Enfin, zo kan ik wel doorgaan.
De raket kwam 100% zéker niet van Poetin en laten we zeggen voor zeventig procent is het zeker dat het ging om een gezamenlijke aanval met een air to air raket en een boordkanon vanaf een Oekraïense straaljager. Maar de Onderzoeksraad liet na om dit scenario te onderzoeken. Net zoals de Onderzoeksraad nalaat om werk te maken van het aanvragen van radargegevens en satellietbeelden.

Ondertussen wordt u gevraagd om een ja-stem uit te brengen voor ditzelfde Oekraïne. Want de EU brengt hulp en stabiliteit.

In werkelijkheid is de EU niets minder dan een apparaat in handen van de haviken in Washington, die zelf toegeven dat ze uit zijn op het isoleren van Rusland. Wat een levensgevaarlijke strategie is, die zal leiden tot weer een oorlog op Europees grondgebied.

(Lees en luister in dit kader vooral naar wat Amerikaanse neocons als Anne Applebaum en Garry Kasparov hierover te berde brachten in debatten, zoals vastgelegd in een onthullend boekje, ook in het Nederlands vertaald, onder de titel: Moet het westen de banden aanhalen met Poetins Rusland? (Zie hieronder bij BOL.com))

Maar dat zijn alweer feiten. En feiten zullen het verschil niet maken in het maatschappelijke debat over dit referendum. Wat wel het verschil zal maken is het luid en duidelijk communiceren van dat al  terechte onderbuikgevoel: stem tegen oorlog.”

* * *