Onderwijsvisie vanuit ‘de nieuwe mens’

Claudia Jansen is een bijzondere vrouw, die we hier graag aan het woord laten, vooral over haar passie: ‘onderwijsvernieuwing’.. Het is haar overtuiging, dat we in deze nieuwe tijd, een volledig nieuw onderwijs-‘systeem’ nodig hebben.. En of dat wel ‘een systeem’ zou moeten zijn.. Lees daarover genoeg in haar bijdrage aan deze column.. Maar eerst even voorstellen natuurlijk:

Claudia: “Nadat ik in 1993 afstudeerde aan de Pabo-Zwolle, ging ik enthousiast aan de slag in het onderwijs. Mijn eerste baan was meteen een uitdaging: helpen opstarten van een nieuwe school in een snelgroeiende wijk in Almere Buiten. Ik vond het heerlijk en kreeg meteen met alle facetten van het onderwijs te maken. Tegelijkertijd volgde ik de opleiding Speciaal Onderwijs aan de Katholieke leergangen van Tilburg. Want ik zag genoeg kinderen, die op de een of andere manier moeite hadden met leren. En daar wilde ik iets in betekenen.

Na een tijdje kwam ik op een school als IB-er (Intern Begeleider) te werken en zag ook hier weer veel kinderen voorbij komen die op de een of andere manier ‘vastliepen’. Daarbij zag ik als IB-er dat we vrij vaak méér-van-hetzelfde toepasten; dus nog meer oefenen, nog een keer uitleggen. Extra tijd besteden aan. Hadden we wel de goede sleutel bij de goede deur te pakken..? De deur die de ontwikkeling van dat kind zou openen. En waren er wellicht méér deuren? Een jongen uit mijn klas had zowel leer- als gedragsproblemen en ging naar een creatief therapeut..! En dát was voor mijn de eerste kennismaking met een andere benadering van kinderen en hun problemen. Ik stopte in het onderwijs en ging de opleiding tekentherapeut volgen.

Tijdens de zwangerschap van mijn dochter ging ik nadenken over hoe ik haar op wilde voeden. Dat bracht mij bij het concept ‘in vrijheid leren’. Het boek ‘in vrijheid leren’ van Rebeca en Mauricio Wild was thuiskomen voor mij. Aansluiten bij de natuurlijke ontwikkeling die een kind heeft. Maar tegelijkertijd ook het kind blijven uitdagen. Het resulteerde in het lesgeven op een school voor in Vrijheid leren. In diezelfde tijd richtten Eefke Eigensteijn en Bas Rosenbrand hun iederwijsschool. De school waar ik toen werkte en de Iederwijsschool van hen wisselden ervaringen uit waaruit later het Iederwijsnetwerk en meederde iederwijsscholen voort kwamen. Ik heb zelf ook een eigen iederwijsschool opgericht.

Iederwijs is een prachtige tijd geweest! We hebben ontzettend veel geleerd met en van elkaar. We hebben enorm veel plezier beleefd. Ik leefde in mijn ultieme droom. Dit was zoals het onderwijs werkelijk diende te zijn in mijn optiek. Hier was ik voor geboren. Dit had ik te doen in mijn leven. Ik was een gelukkig mens. We hebben ook gezien wat werkte en wat niet. Nadat onze eigen school dicht moest vanwege financiën (iederwijs was een particulier initiatief) en daardoor het gebrek aan betaalde leerkrachten moest onze school sluiten. Wat heb ik daar een pijn en verdriet van gehad! Hoe kon het zo zijn dat dit voor mijn gevoel mijn levensdoel was en dat het dan nu stopte?!

Na verloop van tijd kwam er een inzicht: Het is heel makkelijk om in je eigen perfecte omgeving te zitten. Je eigen ‘paradijsje’ maar het was de bedoeling dat dit type onderwijs voor meer kinderen toegankelijk werd. Dat het niet een uitzondering op de regel was, maar meer gemeengoed zou moeten worden. In elk geval geaccepteerd en bekostigd. En dat was niet het geval. Iederwijs werd maatschappelijk weggezet. Het was te vroeg had de minister van onderwijs gezegd. “Jullie zijn je tijd vooruit. Dit is toekomst. Over 20 jaar misschien”. Maar als je het nu al als je waarheid voelt dan wil je het ook werkelijk leven. Niet over 20 jaar!

Ik voelde wel dat ik terug moest naar het reguliere onderwijs en daar kennis en ervaringen delen. Elke verandering diende van binnenuit en van onderop te gebeuren; een verandering kan niet opgelegd worden! Dat werkt niet. Dus na een aantal jaren ‘Iederwijs’ besloot ik om met mijn kinderen weer richting een reguliere school te gaan. En dat deed me als moeder weer pijn, mijn kinderen af te zetten bij school, om ze ‘uit handen te geven’. Aan iets waar ik niet langer achter stond; een jaar heb ik gerouwd om het verlies.

Ik dook weer in de schoolbanken om me verder te ontwikkelen en ben toen energetisch therapeut geworden, deed aan healingen. Volgde diverse scholingen in communicatie en coaching en werd kinder- en gezinscoach. Daarna trainingen in het ‘leren leren’, meervoudige intelligentie en me gespecialiseerd in hersenwerk, het herstructureren van de hersenen. Dit laatste is met name gericht op de kinderen van deze tijd, zoals de hooggevoelige kinderen, kinderen met ADHD, PDD NOS, en aan autisme verwante stoornissen (ASS). Maar ook de hoogbegaafde kinderen en de beelddenkers. Mijn interesse ging heel erg uit naar nieuwe inzichten vanuit de (grens) wetenschappen, zoals de kwantumfysica, etherfysica, het verenigd veldtheorie en systeemwerken. Omdat ik zag dat het onderwijs bij deze inzichten veel baat zou kunnen hebben.

Ik heb al deze scholingen en opgedane inzichten en ervaringen met elkaar verbonden en vertaald naar een integraal visie en werkwijze waar ik nu voor sta. Uiteindelijk is het een intensieve persoonlijke zoektocht geweest; ’n proces van groeien in mijn eigen kracht. Gaan staan voor dátgene wat ik geloof, voel, beleef. Het gaat niet om dat ene diploma of het ene techniekje. Ik wilde mijn rugzak goed gevuld hebben en vond mezelf lange tijd ook ‘nog niet goed genoeg’. Zocht steeds buiten mijzelf allerlei oplossingen, kennis en technieken. En dát was nodig om te komen waar ik nu sta. 

Maar dat kon pas omdat ook de reis naar binnen werd gemaakt en die combinatie is nodig. Mijn BDE (bijna-dood-ervaring) was hierbij een kentering, nodig om mijn innerlijke waarheid te ontsluiten; mijn eigen weten te vinden. En om het grotere plaatje te zien. Contact met het Grote Bewustzijn. ‘Kennis’ is daardoor tot ‘Doorleefde kennis’ geworden. En dat.. Dat is nu wijsheid.

Ik ben er klaar voor. Het is mijn passie om al deze inzichten te delen met de kinderen, hun ouders en het onderwijsveld. Ik wil graag het onderwijs helpen van binnenuit en van onderaf. Mijn boek ‘De Ziel & de School’ levert hopelijk daartoe een wezenlijke bijdrage. Onderwijsvernieuwing is hard nodig om aansluiting te vinden bij de kinderen van deze tijd.”

x

* * *

x

Onderwijsvisie vanuit ‘de nieuwe mens’

2014 © Claudia Jansen

 x

Leven. Het blijft me bezig houden; hoe werkt het leven? En hoe leid ik een gezond en vervullend leven? Wat komt daar bij kijken? Wat moet ik daar voor doen? Of juist niet? En welke rol speelt onderwijs hierin? Speelt onderwijs hier überhaupt een rol in? En zo ja, welke dan? We zitten vast in een soort automatisch spoor. Het leven dat we nu kennen. We leren de kinderen op school: ‘zo IS de wereld. Dit is belangrijk. Zo moet je het zien. Zo moet je het doen.’

Dat vormt ons lesprogramma en dat houdt onze maatschappij in stand en zo leven we. En zijn we daar blij mee? Zijn we gezond? Gelukkig? Ervaren we zingeving? Is er nog wel een verbinding met iets of iemand? Laat staan het groter geheel?

We leven in een wereld waarin we alles hebben opgedeeld in vakjes. Op school leren we de dingen in vakken. Als je ergens buiten valt doen we ons best om dat weer in een vakje te plaatsen. Dat doen we om dingen te kunnen begrijpen en te hanteren. Maar daardoor is de heelheid van het leven verdwenen.

We zoomen zo in op details dat we het grote plaatje niet meer zien. We weten niet eens of er nog wel een groter plaatje is. We weten niet eens meer of we nog wel op de goede weg lopen. We hebben het overzicht niet meer. Het geheel en de verbinding is verdwenen. We lopen op deze manier juist vast. De kosten van de gezondheidszorg zijn nog nooit zo hoog geweest. En dat zou mooi zijn als dat betekende dat iedereen supergezond zou zijn. Maar dat is niet zo. En veel mensen zijn ongelukkig. Staan onder spanning en stress omdat ze het leven als een soort rat race ervaren.

Er is veel ongelijkheid en oneerlijkheid in de wereld. De verschillen tussen mensen zijn groot en ze lijken steeds groter te worden. En het gaat slecht met de aarde en met de natuur. We leven in een wegwerpmaatschappij die een keerzijde kent. Door de vervuiling en de uitputting van natuurlijke grondstoffen moeten we wel iets anders gaan doen. Maar hoe? En wat? Iedereen denkt binnen zijn eigen wereld en werkelijkheid aan nieuwe oplossingen.

Overview
Ik miste een soort overview. Een soort richting en visie voor het geheel. Want er is veel vernieuwing binnen de bestaande kaders maar is dat dan ook echt vernieuwing? Of is het juist verdieping binnen het bestaande? Nog meer in de detail gaan? Verder uitwerken. Volgens mij is er sprake van vernieuwing als je buiten de kaders gaat. Als je dingen kunt verbinden. Als je de delen weer samen kunt voegen tot een geheel.

Leidend in het zoeken naar mijn eigen heelheid stond het menszijn zelf en mijn eigen vraag centraal: hoe leid ik een gezond en vervullend leven? Ik heb gezocht in uiteenlopende wetenschappen en disciplines. Binnen het verbonden veld theorie, de kwantumfysica en de nieuwe cel biologie. De inzichten van epi genetica, informatie verwerking, bio mimicry, heilige geometrie, oude wijsheid tradities en dergelijke. En samen vormt het een mooi nieuw beeld.De nieuwe wetenschappen geven een hele nieuwe kijk op onze werkelijkheid.

Doordat mensen veel bezig zijn met persoonlijke ontwikkeling geeft dat ook een verschuiving in bewustwording, in onze beleving en ervaringen. Dat alles samen geeft een nieuwe kijk op de mens, de natuurlijke ontwikkeling, gezondheid en de plek en rol van de mens in het groter geheel. Het geeft een nieuwe kijk op leren en ontwikkelen. En dus ook op het verwerken van informatie. Deze inzichten hebben gevolgen voor wat, hoe en wanneer we leren.

Die inzichten moeten we vertalen naar de dagelijkse praktijk. Het gaat er vor mij niet om dat we deze kennis weer over moeten dragen, het gaat veel verder dan dat! We moeten het volledig implementeren in het onderwijssysteem zelf! Daar heb ik al veel over geschreven en ga ik nu middels deze blogs uitdragen. Om te beginnen met een omkering.

In plaats van de kinderen te leren hoe de wereld is, nodigen we hen nu uit: hoe zou je willen dat de wereld er uit ziet? Wat kun je daar aan doen? Wat is jou bijdrage? Als je dat kunt inzetten dan draagt dat bij aan je eigen zingeving en geluk. Want je bent betrokken en creatief. Het is uitdagend en opbouwend. En we doen het niet alleen. We doen het samen en dat geeft verbinding. We vormen samen een nieuw beeld van de maatschappij. Dat is onze richting. Onze gezamenlijke droom. En we dromen niet alleen, we gaan het samen doen! We zijn geen consumenten, we zijn mede vormgevers van onze werkelijkheid.

Het ‘cellenspel’…
Volgens mij is dat een logische volgende stap in onze evolutie. In het boek ‘De biologie van de overtuiging‘ heeft Bruce Lipton geschreven over de ontwikkeling van eencelligen in onze evolutie. Omdat cellen de kleinst werkende eenheden zijn. Toen de eencellige aan zijn eigen grens van informatieverwerking zat begonnen zij zich te verenigen om te overleven. Door samen te werken kwam er ook ruimte voor specialisatie. Binnen het samenwerking gingen cellen zich specialiseren. Kijk naar ons eigen lichaam. We zijn het eindresultaat van die specialisatie.

We kennen heel veel verschillende cellen met allemaal hun eigen functie. Nu zitten we wederom aan de grens van onze individuele ontwikkeling. Een maatschappij die van ik naar wij gaat. Dus nu moeten we wederom samenwerken en ons specialiseren. Nu doen we dat door elk ons eigen unieke talent te leven en bij te dragen aan het groter geheel. Dus niet meer allemaal hetzelfde leren en doen. Maar vanaf de start (geboorte) onze eigen ontwikkeling volgen en onze eigen unieke talent/ bijdrage verder ontwikkelen. Dat betekent voor een deel het einde van een soort gezamenlijke basis in leerstof. De heersende kerndoelen die gelden voor alle kinderen hebben hun langste tijd gehad.

Deze vorm is volgens mij nodig voor de overleving voor ons als soort. We kunnen niet doorgaan op de manier zoals we nu doen. Dat kan de aarde niet aan. Dat kunnen wijzelf niet aan. Het is gericht op de individu ten koste van een ander individu. Het is gericht op economie en niet gericht op de menselijke waarde. Aan alle kanten vallen zekerheden en systemen om. Alles wat niet in dienst staat van de mens in verbinding met zichzelf, de ander en het groter geheel zal omvallen.

Samen zijn we spirit, samen vormen we het groter geheel. Als een grote puzzel vormen we samen het grotere plaatje. Ieder mens is als een uniek puzzelstukje. Geen puzzelstukje is gelijk. Elke vorm en wat er op staat is uniek. Zo is dat ook met ons mensen. We zijn allemaal uniek. En zonder jouw puzzelstukje is de puzzel niet compleet. Dus het dient niet alleen jouw maar ook het groter geheel (en dus de ander) als jij je unieke puzzelstukje kunt bijdragen aan het groter geheel.

Iedereen is uniek, iedereen is ‘waarde-vol’..
Iedereen is dan ook waardevol. Gelijkwaardig. Niet meer, Niet minder. Maar wel gelijkwaardig en van waarde. Iedereen doet er toe. En wat je unieke bijdrage is maakt jou jou. Dat ligt opgeslagen in je ziel en in je hart. Dat uit zich in wensen en dromen. In verlangens en in je talenten. Het is je innerlijke potentie. Door je gevoel te volgen blijf je dicht bij jezelf en je innerlijke potentie. Dan kun je dat talent delen. Voor jezelf en het groter geheel. Dat maakt je tevens gezond en gelukkig. Dan doe je niet alleen jezelf een plezier, maar iedereen.

Het gaat er niet om om eruit te halen wat er in zit,

maar om te ontvangen en te delen wat je gegeven is…

x

x