Moeder Aarde en de inheemse volkeren..

Oorspronkelijke Amerikaanse burgers zijn activist geworden en protesteren al maanden tegen de aanleg van de Dakota Access Pipeline’. De politie is zelfs bezig, leugens als waarheid te verkopen over de demonstranten, om de publieke opinie aan hun kant te krijgen; vergeefs. De demonstranten worden gedemoniseerd, zoals dat destijds ook gebeurde bij de beweging van Occupy Wall Street.

Inmiddels is het werk stilgelegd aan deze US$ 3,7 miljard kostende pijplijn. Want op 10 augustus jl. was het Chief Standing Rock, die een noodverordening indiende bij de rechtbank, waarmee het werk stil kwam te liggen. Dat was de bedoeling en hopelijk ligt de aanleg lang genoeg stil om wereldwijd de steun te krijgen die de protest-beweging nodig heeft.

De aanklacht is dat de pijplijn het drinkwater van grote bevolkingsgroepen in dit pijplijngebied zou vervuilen. Breuken in oliepijplijnen vinden regelmatig plaats, met vooral ernstige gevolgen voor de drinkwatervoorzieningen in dat gebied. Bovendien is er door de lokale overheden helemaal niets geregeld met betrekking tot de vervuiling in het private gebied, die natuurlijk opgeruimd moet worden door de eigenaar van de pijplijn.

De stam van Standing Rock is al maanden aan het demonstreren en krijgt hulp van mensen en andere stammen uit de hele VS, wat weer leidt tot meer media-aandacht. Nabij de constructie-locatie, worden prayer-ins gehouden en alles leek vreedzaam te verlopen, totdat half augustus een tiental protesterenden werd gearresteerd, op grond van het betreden van verboden gebied, bij de constructie-zone. De ontwikkelaar van de pijplijn, ‘Dakotas Access LLC’, heeft bevestigd dat het een juridische claim gaat indienen tegen de demonstranten, zodat verdere blokkades van de pijplijnaanleg worden opgeheven. Kijk naar een impressie van de protesten en commentaar van de website Democracy Now van Emy Goodman.

Standing Rock Sioux leiders worden onder druk gezet door Tim Purdon, een advocaat, afkomstig uit North Dakota. Het bedrijf heeft wél laten weten dat het de aanleg van de pijplijn stil zal leggen, totdat de zaak is behandeld in een federale rechtbank. Het is dus inmiddels een juridisch gevecht geworden, waarbij de aandacht en sympathie steeds krachtiger bij de demonstrerende Amerikaanse Indianen komt te liggen.. De Wall Street Journal meldde een uitspraak van één van de rechters in het proces: “Wij moedigen de beide partijen aan, om elkaar met vertrouwen tegemoet te treden en het geschil rustig te houden, totdat een uitspraak is gedaan.”

Onderstaand artikel van Lauri Fransen over de ‘achterkant’ van dit conflict bieden we je graag aan. Lauri schreef HIER op de site al eerder een artikel over de aanslagen van Parijs. Over zichzelf zegt ze:

“Ik noem mij sjamaan. Het heeft lang geduurd voor ik dat durfde zeggen, maar ik was al sjamaan voor ik dat wist… In mijn jeugd was ik een gevoelig meisje; nog voordat ik kon praten nam ik van alles waar, waar ik geen woorden voor had. Ik nam de energieën in mij op van de mensen om mij heen zonder onderscheid – mijn vaste, eigen kern raakte zoek. Hoewel ik in een beschermde omgeving opgroeide, werd mijn gevoeligheid niet positief gewaardeerd. Het gevolg was dat ik mijn bewustzijn daarover wegstopte, ‘vergat’. Als volwassene hield ik mijzelf overeind door stoer en flink te zijn. Het duurde dan ook lang voordat mijn gaven zich konden aandienen.

Maar in feite deed ik wat een sjamaan van oudsher doet: verbindingen leggen tussen de werelden, met als doel de gemeenschap te dienen. Toen wij na vier heerlijke jaren weer terug waren in Nederland begon ik consulten te geven. Ook ontwikkelde ik met hulp van mijn gids een cursus om anderen te leren met hun eigen gids te communiceren. Een paar jaar later kwam de energie van Isis in mijn leven, zij die in het oude Egypte en ook in het voorchristelijke Europa als godin was vereerd. Ik werd een kanaal voor haar boodschappen. Daardoor kwam ik direct in contact met het goddelijk vrouwelijke. Het heeft mijn leven definitief veranderd.

* * *

x

x

x

x

x

Moeder Aarde en de inheemse volkeren.

2016 © Lauri Fransen | deze versie WantToKnow.nl/be

x

Het zijn altijd de inheemse volkeren van deze planeet geweest, die ons voorleefden hoe er met de heiligheid van de aarde moet worden omgegaan. Wij, blanke westerlingen, hebben daar slecht of helemaal niet naar geluisterd. Integendeel, overal op de aarde hebben wij de inheemse volkeren onderdrukt, uitgemoord en hun culturen proberen te vernietigen. We hebben hen hun land ontnomen, hun kinderen afgepakt en hun welvaart vernietigd. We hebben hen hun spiritualiteit afgepakt en hen ons geloof opgedrongen. Diegenen die zich niet wilden assimileren, hebben we in reservaten geplaatst alsof het zeldzame diersoorten zijn.

Tijdens de apartheid zijn in Zuid-Afrika de oorspronkelijke bewoners naar zogenaamde ‘thuislanden’ gestuurd, wég uit het zicht van de blanke bevolking. Dat alles en nog meer heeft de westerse ‘beschaving’ gedaan, zodat de grote ondernemers en de hun dienstwillige overheden de aarde konden beroven, openrijten, haar grondstoffen verwijderen, haar bossen kappen, haar dieren doden en de natuur vernietigen op alle mogelijke manieren. Alles uit winstbejag.

Zo is het eeuwenlang gegaan met alle inheemse volkeren, die door de patriarchale, kapitalistische machthebbers zijn gekoloniseerd. Laten we wel wezen: wij Nederlanders deden dat ook met de ‘inboorlingen’ in Indonesië, Papoea-Nieuw Guinea en Suriname. Wij Nederlanders waren in de 16^e en 17^e eeuw de meeste beruchte en wrede  slavenhandelaren ter wereld. Nog een voorbeeld: door de blanke kolonisten zijn in Noord-Amerika alleen al 100 miljoen mensen van de oorspronkelijke bewoners vermoord. Deze maken nu slechts 1 % uit van de totale bevolking van de Verenigde Staten.

Genoeg is genoeg..
En juist in de V.S. hebben de oude volkeren, die er het eerst waren – The First Nations – er nu genoeg van. Er is een andere tijd aangebroken. De tijd van ‘genoeg is genoeg’. Genoeg beloften zijn er door de blanke regering gebroken. Genoeg ellende en narigheid heeft men doorstaan. Genoeg vernietiging van de aarde heeft plaatsgevonden. Het is nu de tijd waarin de nazaten van de Eerste Naties zich herinneren wat respect betekent: respect voor de aarde, respect voor de grond, die in hun visie niemands eigendom is, respect voor de dieren en respect voor de mensen die de aarde bewonen. Zij noemen zichzelf ‘beschermers’, ‘hoeders’ van de aarde. Nu zijn zij uiteindelijk opgestaan om actie te ondernemen. En daar ga ik het in dit artikel over hebben.

Een visioen..
Dertien jaar geleden, ergens in het jaar 2003, ontving ik van Spirit een wonderlijk visioen. De aanleiding ben ik vergeten, maar het visioen zelf niet. Het was en is zo krachtig, dat ik het me na al die jaren nog tot in detail kan herinneren. Dit is het visioen:

Vanuit een vogelvluchtperspectief zie ik Noord-Amerika liggen, als een levende landkaart. Het hele continent is vervuild; de bodem is bedekt met een dikke laag zwarte olie. Er is geen leven meer, geen planten, geen dieren kunnen hier leven. Ook de hemel is zwart; het is donkere nacht.
Dan zie ik in het noorden, vanuit Alaska en Canada, mensen aankomen. Ze lopen in een lange lijn, over de hele breedte van het continent, ongeveer waar nu de grens is tussen Canada en de V.S. Het zijn de oorspronkelijke bewoners, de inheemse volkeren van Amerika.

Ze lopen daar met hun banieren en heilige voorwerpen opgeheven, in hun mooiste rituele kleding, mannen, vrouwen en kinderen, hele stammen. Ze dragen hun trommels en ze zingen. Een heldere doordringende zang, die diep in mij doordringt. Ze lopen in de cadans van het ritme. En achter hen, waar zij hun voetstappen hebben gezet, begint het gras weer te groeien, de bomen spruiten op, de zon schijnt stralend en het land is een schone en pure wildernis, zoals het ooit was.

Dan zie ik vanuit het zuiden, waar het donker en zwart is, ook mensen lopen. Het zijn blanke mensen, van wie de regeringen en de industrieën de aarde hebben bevuild. Waar ze vandaan komen weet ik niet, maar ze zijn wanhopig. Het zijn goedwillende mensen en ze willen de aarde redden, maar ze weten niet hoe. Ook zij lopen in een lange lijn over de hele breedte van het land. Noordwaarts. Tussen die beide groepen in zie ik een strook wit licht, een soort demarcatielijn.

Eerst is die strook heel breed, maar naarmate ze elkaar dichter naderen, wordt die strook smaller. Nu zie ik dat de blanke mensen hun armen uitstrekken over de strook heen, naar de inheemse volkeren. “Help ons!”, zeggen zij daarmee. Ze vragen de inheemse volken de leiding te nemen bij het redden van de aarde. Want zij die er het eerst waren, weten nog hoe dat moet.

Jarenlang heb ik over dit visioen gezwegen, niet wetende wat ik ermee moest doen. Tot in december 2014. Ik zag een filmpje op facebook over een demonstratie in New York, waar een heleboel mensen van de inheemse volkeren in meeliepen. Het was de Peoples Climate Mars van 21 september 2014. Hier is het filmpje:

Wat ik daar zag raakte mij tot in mijn botten.
Dáár zag ik wat ik in mijn visioen gezien had: mensen van de inheemse naties, gekleed in hun rituele kleding, met hun banieren en heilige voorwerpen opgeheven en ze zingen! En het lied dat ze zingen is hetzelfde als wat de mensen zongen in mijn visioen! Ik zag daar mijn visioen zich afspelen in real time! Het was niet alleen super-ontroerend en prachtig, maar het was ook nog eens iets wat ik in een andere vorm eerder had gezien. Dat visioen was blijkbaar een voorspelling! Opvallend is ook dat tijdens deze demonstratie duidelijk verband wordt gelegd tussen de mishandeling van Moeder Aarde en de onderdrukking van vrouwen. Iemand zegt: ”Violence against Earth means violence against women” en “Exploit the land goes with exploiting women”.  De bijgevoegde tekst luidde:

x

‘From the Amazon tot the Arctic, Indigenous Peoples are defending our climate

and teaching allies how extractive industries are directly connected

to sovereignty, colonization and violence against women.’

(vert.:)

Van de Amazone tot aan de Zuidpool, verdedigen de oorspronkelijke bewoners hun klimaat,

en leren hun bondgenoten, dat aantrekkelijke industrieën, direct verbonden zijn

met de soevereiniteit, de kolonisatie en het geweld tegen vrouwen.

x

Ik heb er in 2014 ook een stukje over geschreven op mijn blog en ik dacht bij mezelf: ‘Ik ben benieuwd óf en hoe dit verder gaat’. Nu zijn we in 2016, twee jaar later. Een paar weken geleden kom ik ‘toevallig’ een video tegen die mij diep raakt. De locatie is Noord-Dakota, een staat pal ten zuiden van de grens met Canada. Het speelt zich af bij de Standing Rock Reservation, het ‘thuisland’ van de Sioux-volkeren (Nakota, Lakota en Dakota). Duizenden leden van de First Nations zijn daar bij elkaar gekomen in een groot kampement aan de oever van de Missouri rivier.

Zij zijn daar om de aanleg van een oliepijplijn tegen te houden
De Dakota Access Pipeline, kortweg DAPL, die door vier Amerikaanse staten moet gaan lopen en die 570.000 vaten olie per dag moet vervoeren. Een deel van de pijplijn is gepland door heilig land dat rechtmatig aan de Sioux toebehoort en dwars door plekken loopt, waar hun voorouders begraven liggen. De pijplijn zal de rivier de Missouri meerdere malen kruisen. Als er lekkage optreedt, zal niet alleen het water van de bewoners van het Reservaat ondrinkbaar worden, maar zal ook de watervoorziening van 18 miljoen andere mensen in gevaar komen, die stroomafwaarts langs de rivier leven. Het gevaar van lekkage is zeker niet denkbeeldig: sinds januari 2015 zijn er al 54 pijplijn-ongelukken gebeurd in de V.S., waarbij enorme milieuschade is veroorzaakt!

Wat mij zo raakt is dat er onder de oorspronkelijke Amerikanen zo’n grote eenheid is ontstaan. Stammen die vroeger elkaars vijanden waren, staan nu zij aan zij in deze actie. Elke dag arriveren meer stammen op het Sacred Stone Camp: de Crow, de Comanche, de Gros Ventre, de Hopi, de Alaska Naties, zelfs Azteken uit Zuid-Amerika en Sami uit Noord-Europa presenteren zich op het terrein. Er is steun uit de hele wereld, van andere inheemse volken: de Palestijnen, de Maori, de Maya’s en noem maar op. Volgens sommigen zijn er nu meer dan 100 stammen bij elkaar in het Kamp.  Deze actievoerder noemen zich geen ‘protesters’, maar ‘protectors’, beschermers.

Meerdere malen weten ze de werkers aan de pijplijn te belemmeren in het uitvoeren van hun taak, zonder geweld, maar alleen door op die plekken te bidden, te zingen en te drummen. Ze worden aangevallen door honden die bijten, door veiligheidsmensen die pepperspray gebruiken en door staatstroepen die hen met geladen geweren arresteren. Maar ze wijken niet; al maanden houden ze stand. Hoewel de beweging strikt geweldloos is – wapens worden niet toegestaan – zien de autoriteiten van de staat Noord-Dakota hen als vijanden.

Journalisten zijn opgepakt, vrije nieuwsgaring is praktisch onmogelijk. Het laatste nieuws op dit moment is dat er vlak naast het Sacred Stone Camp een volledig bewapend militair kamp is aangelegd. Alle toegangswegen zijn afgesloten zodat er ook geen voedselvoorziening meer kan plaatshebben. Hoe dit moet aflopen? Kijk naar deze link, met foto’s van het kampement en de prachtige protectors/beschermers..! HIER

Elke keer als ik een video zie of een website lees over dit gebeuren, begin ik spontaan te huilen. De tranen lopen vanzelf over m’n wangen; ik kan het niet tegenhouden. Steeds als ik er aan denk, gebeurt dat opnieuw. Als ik ’s avonds in bed lig om te gaan slapen, huil ik m’n ogen uit. Als ik erover praat, kan ik dat niet met droge ogen doen. Dat gaat zo drie dagen door. Het huilen is niet te stoppen.

Onderwijl vraag ik me af: wat is hier aan de hand? Wat betekent dat huilen? Ja het is prachtig en ontroerend om te zien, die eenheid onder de mensen. Mooi ook dat er zich blanken bij hen aansluiten en hoe ze daar leven in dat kamp, volgens hun oude waarden van zorg voor elkaar. En dan hun leus: “Water is Life!” Zo wáár! Maar waarom houdt me dit zo bezig?

Dan valt het muntje: natuurlijk, dit is een andere versie van mijn visioen! Wéér zie ik het zich afspelen in de fysieke werkelijkheid: die enorme eenheid onder de inheemse volkeren, hun vastberadenheid om Moeder Aarde te redden, hun levenswijsheid en hun liefde voor het land. En nu begrijp ik ook wat de olie ermee te maken heeft, die zo’n grote rol speelt in het visioen: als dit niet gestopt wordt, komt het hele land zwaar onder de olievervuiling te zitten. Dan breekt de donkere nacht aan.

Maar ik zit toch ook met die ene vraag..
Waarom heb uitgerekend ik dit visioen gekregen? Ik heb geen contacten met indianen; ik woon ook niet in Amerika. En: wat moet ik er mee doen? Het is mij bekend dat de inheemse traditie voorschrijft dat je iets moet doet met een visioen dat je door Spirit is geschonken. Dan stem ik me af op mijn innerlijke leiding en krijg te horen:

“Jij hebt op zielsniveau een diepe verbinding met de oorspronkelijke mensen, de inheemse culturen. Je hebt dit visioen gekregen en je weet wat je ermee moet doen. Zoals met alle heilige visioenen is het niet voor jou alleen. Het is bedoeld om de wereld in te gaan”.

Daarom heb ik nu besloten naar buiten te brengen wat ik heb mogen ontvangen. In mijn ogen is dit visioen vooral bestemd voor de blanke mensen. Want het laatste deel  ervan is nog niet vervuld. Dat deel waar goedwillende blanken de handen uitstrekken naar de inheemse volkeren en hen om hulp vragen. Dat is heel belangrijk. Weliswaar nemen er wel blanke supporters deel aan de Standing Rock acties, maar het is een kleine groep.

Wij, in de westerse wereld, ook in Europa, ook in Nederland, zouden er van doordrongen moeten raken dat de inheemse culturen van over de hele wereld beter weten dan wijzelf hoe we Moeder Aarde weer schoon kunnen maken. We zouden deze volkeren moeten gaan eren om de wijsheid die zij in huis hebben. Maar het gaat om meer: het is niet langer voldoende om vanuit een soort ‘spirituele hype’ bewondering te hebben voor deze mensen en hun levenswijze. Het is tijd voor ons om te luisteren, om bescheiden te zijn en om hulp te vragen. Alleen zo kunnen wij beginnen om ons collectieve westerse karma op te lossen, dat wij hebben naar hen en naar de Aardemoeder.

Maar wat kunnen wij dan NU doen, hier, van deze afstand..?
Daarop geeft Little Grandmother, Kiesha Crowther een antwoord. Zij vertelt dat de ‘Elders’ gevraagd hebben wereldwijd te bidden voor Moeder Aarde en voor het water, om de heilige plekken te eren en ceremonies te doen:

“Velen hebben gevraagd wat te doen als er geen heilige plek dichtbij is. Het antwoord is simpel: maak er één. Ongeacht waar je woont, wie je bent, ongeacht je leeftijd en achtergrond, jij en ieder van ons hebben toegang tot Moeder Aarde. Als je geen heilige plek kunt vinden, maak er één. Vind simpelweg een plek buiten. Maak een plek waar je kunt bidden, waar je zegeningen, eer en dankbaarheid kunt geven aan je Moeder. Bid ervoor dat haar wateren weer gezond mogen zijn, haar schepselen beschermd en voor de mensheid om in liefde te leven.”

Lauri Fransen, oktober 2016

auteur van ‘Het Huis van Isis, een liefdesgeschiedenis’. (HIER)

Voor de hele Nieuwsbrief van Little Grandmother, zie: (HIER)

x

* * *

x

Het gedachtegoed van dit artikel is gevat ook in het indrukwekkende

13 Grootmoedersboek,

van Judith Moore en Sean Sands, getiteld:

– Visions of Wisdom-

dat is verschenen bij Dolphins & Whales publishing,
dezelfde uitgever die WantToKnow verzorgt.

Meer weten?
Klik op de cover voor meer informatie over dit boek.