‘Je zult me eeuwig dankbaar zijn’..

Reint Gaastra (1956) begon na zijn rechtenstudie in Utrecht aan een jarenlange loopbaan als manager bij Centraal Beheer Achmea en Kluwer. Uiteindelijk werd hij uitgever bij dit laatste bedrijf, waar hij  een ruime ervaring als communicatiespecialist opdeed. Hij was ook zeven jaar hoofdredacteur van het directeurentijdschrift ‘ELAN’. Daarvoor schreef hij veelal over zaken die mensen in beweging brengen, maar uiteindelijk was het zijn ‘missie’ en wens om zélf mensen ‘face-to-face’ in beweging te zetten. Dit deed en doet hij vooral in trainingen, workshops, begeleidingstrajecten en via ‘één-op-één’ gesprekken als coach. Inmiddels werd hij ook zelfstandig adviseur op het gebied van maatschappelijk betrokken ondernemen en is hij regelmatig dagvoorzitter van congressen en interim-manager.

Zelfstandig werkt Reint sinds 1997 in opdracht van diverse bedrijven en organisaties en is hij content partner van ‘FUERZA Trainingen’ in Arnhem. Maar hij is ook de uitgever achter uitgeverij ‘Follow Your Heart’ en de ‘Human Divinity Academy’ te Apeldoorn. Hij woont samen met echtgenote Gabriela Levin en hun dochter Natalie en hij heeft drie kinderen uit zijn eerste huwelijk. Samen met Gabriela verzorgt hij al weer sinds 1999 de doorgevingen van Jezus, Maria en Maria Magdalena. Tijdens de voorbereidingen en het bidden voor de maaltijd, presenteerden zich Maria, Jezus en Maria Magdalena aan Reint en Gabriela..

Zakelijk en spiritualiteit, de balans..
De informatie die zij op dat moment van deze lichtmeesters doorkregen, sloot aan bij de thema’s waar Reint en Gabriella toen vanuit hun beroepen midden in zaten; beiden gingen ze toen al met een breed spectrum van mensen om. De Meesters hielpen hen anderen te dienen en te helpen met allerlei thema’s. Later kregen zij ook oefeningen door, waarmee zij zich beter in staat waren te richten op de thema’s en onderwerpen die aan de orde zouden komen. Enige tijd later werden Reint en Gabriela gevraagd om de doorgegeven kennis en oefeningen op te schrijven en hiervan boeken te  publiceren.

Na ampel beraad was hun antwoord een volmondig: ‘Ja’.. In deze boeken wordt doorgegeven aan de wereld wat de nieuwe boodschappen zijn die Maria, Jezus en Maria Magdalena willen doorgeven. Als man en vrouw vertegenwoordigen Reint en Gabriela de mannelijke en vrouwelijke energie van de doorgegeven boodschappen. En met deze invulling van hun levensroeping begon voor Gabriella en Reint een intensief proces. Niet alleen was het ontvangen van de openbaringen een nieuw proces, maar ook de inhoud van de boodschappen en het zélf gaan doorleven, integreren in het eigen leven, van de inhoud van de openbaringen, was voor alles de grootste uitdaging; niets menselijks is hen natuurlijk vreemd.

Eén van die grote uitdagingen die er zijn is het onderkennen van onze scheppingskracht die we in de wereld neerzetten, en daarbij kan de mens ook scheppen met woorden. Alles wat we uitspreken aan woorden creëren we eigenlijk, zeker als er anderen naar luisteren. Het is belangrijk om je bewust te worden hoe je met je woorden omgaat. We roepen met de spirituele krachten van Maria, Jezus en Maria Magdalena liefde en mededogen op, en gaan de energie met woorden meer levendig maken. Binnen en buiten van ons wordt geactiveerd. Dit lijken twee verschillende energievelden maar ze zijn eigenlijk één.

Het is Reint Gaastra’s persoonlijke veldtocht om het zakelijk-financiële in evenwicht te brengen met zijn werk voor deze lichtmeesters. In zijn verhaal hieronder blijkt de puur menselijke kant van het afscheid nemen van een groep mannen, waar hij zich zakelijk, maar vooral heel persoonlijk mee verbonden had: zijn fitnessgroep. Een waardevol verhaal dat we je graag hier aanbieden.

* * *

x

‘Je zult me eeuwig dankbaar zijn’..

 2013 © Reint Gaastra

x

Ik heb er even over na moeten denken. Maar. Na maar liefst 22 jaar neem ik afscheid van mijn ouwe trouwe fitnessgroep. Vanaf 1991 heb ik met grote regelmaat de ‘Managers Ontbijt-fitness’ van Theo ten Tije in Apeldoorn gevolgd. Elke vrijdagochtend om 7 uur en ook in de winter..

Directeuren, ondernemers, leidinggevenden, allemaal mannen uit de lokale business scene, die in een vriendschappelijke sfeer onder leiding van een trainer stevig met hun lichaam aan het werk gingen om fit te blijven. En na de wekelijkse ‘afstraffing’ moe maar voldaan naakt in de sauna of het zwembad ‘sprongen’. Het prikkelende ge-OH en de obscene mop tijdens het ontbijt vormden het afsluitende ritueel, voordat iedereen opgeladen in het nette pak de Lexus, BMW, Mercedes of vergelijkbare bolide indook om weer aan de slag te gaan.

Initiatiefnemer Theo ten Thije, die later zijn landelijk uitgedijde toko aan Achmea Health Centers verkocht, stond in de fitnesszaal meestal zelf voor de groep en bleef na de verkoop van zijn bedrijf daar gelukkig ook mee doorgaan. We gingen mee in zijn energie en enthousiasme en wilden niet voor elkaar onderdoen. Toch bijzonder dat die mannen, die op de eigen zaak vaak de eerste viool speelden en het hoogste woord hadden in deze setting, in een fitnesszaal zo volgzaam waren. ‘Je zult me eeuwig dankbaar zijn’, was een regelmatig terugkomende gevleugelde uitspraak van Theo.

In 1991 belde ik, toen nog als hoofdredacteur van Kluwer’s ELAN – magazine voor directeuren en commissarissen, Theo op voor een interview over zijn voor die tijd unieke ontbijtfitnessproject. ‘Prima’ zei Theo, goede publiciteit kan geen kwaad, ‘maar op voorwaarde dat je meedoet’. Dat heb ik geweten. Na de training was ik kapot. Theo zei: ‘Waarom blijf je niet?’ Daar heb ik nooit spijt van gekregen.

Waarom dan toch stoppen?
De groep is veranderd. De tijden zijn veranderd. Twintig jaar geleden stonden mijn fitnessmaten nog volledig in het businessleven. Carrières werden gemaakt en ego’s speelden op. Er werd volop ‘zaken’ gedaan. Dat is nu anders; de groep is een stuk kleiner geworden en de sfeer is gewijzigd. Verslechterd? Welnee! Misschien zelfs wel ‘beter’. Op enkele uitzonderingen na werkt niemand meer. De haantjes zijn opa’s geworden. De zonen hebben de zaak overgenomen. Of ze zijn ‘gewoon’ met pensioen. Of de zaak is failliet. Of verkocht. Of ze hebben een heftige waarschuwing van het lichaam gehad en dienen het rustig aan te doen. Vrijdagochtend passen ze op de kleinkinderen. Of golfen ze. Of zijn ze met de boot weg. Of de motor. Ze zijn milder geworden, meer in hun hart ook. Mooi om dat te zien.

Er zijn inmiddels veel oudgedienden gestopt. Het fitnessclubje is wel heel klein geworden. De oude opzwepende energie van weleer is goeddeels verdwenen. De noodzaak om om 7.00 uur te beginnen is er niet meer. Er hoeft voor de meesten daarna immers niet meer gewerkt te worden. Hoewel het soms moeilijk te accepteren is, zaken, mensen, groepen, creaties, initiatieven gaan voorbij. Maar er komen ook altijd weer nieuwe terug. That’s life. En ik …. Ik ga nog lang niet of ‘nooit niet’ met pensioen.

Theo, Bert, Stan, Bernd, Hans, Jan, Victor, Gerard, Cees, Piet, Henk, Rein, Fred, Ton, Alex, Jurjen, Dick, Jan, Frits, Siem en alle andere anderen die eerder waren gestopt: ik heb van jullie genoten. Dank voor de vriendschappelijke sfeer, voor de mannelijke energie, voor de lol, voor de adviezen, voor de regelmatige schouderklop, voor de voorbeelden, voor de gesprekken, voor het samenzijn, voor het meerijden, voor de krankzinnige boottochten op de Loosdrechtse plassen en bij Giethoorn. De buikdanseres tijdens het nuttigen van boerenkool zal ik nooit vergeten.

Slik. Nooit meer gesprekken over het uitkiezen van je eigen ouders, het paasontbijt, het kerstontbijt, dezelfde fitnessmuziek, Selena die het ontbijt zo keurig regelde, ‘de koppakking lekt’, ‘The Lady in Red’ van Chris de Burgh als cooldown en Theo’s ‘Je zult mij eeuwig dankbaar zijn!’ Hij heeft gelijk gehad..!

 Reint Gaastra