Jan de Graaf is astroloog en docent intuïtieve ontwikkeling bij het Essence College, dat in het Evertshuis in Bodegraven is gevestigd. Hij heeft daar ook zijn praktijk als coach en adviseur. Zijn opleiding en ervaring omvatten management en marketing en diverse opleidingen en trainingen op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, waaronder de opleiding lichaamsgerichte psychotherapie.Als adviseur en coach werkt hij zowel voor particulieren als bedrijven. Daarnaast is hij als docent/trainer en supervisor sinds 1983 betrokken geweest bij verschillende opleidingen, waaronder Astrotherapie en Astrodrama en de beroepsopleiding tot TC-er (Trainer en Coach Persoonlijke Ontwikkeling). Hieruit kwam in 2003 de Opleiding tot Reader-Coach voort. Sinds 1986 is hij erkend lid AVN – de vakvereniging van astrologen).
De achterliggende overwegingen om deze brief te schrijven, liggen duidelijk in het onderstaande artikel van de hand van Jan de Graaf. Een fundamenteel verhaal over de relatie tussen homeopathie als middel in de mens, bekeken vanuit deze mens als een ‘chemische fabriek’ of als een ‘bezield wezen’.. Energie boven materie..?
* * *
x
x
x
Homeopathie:
x
‘Ben ik een chemische fabriek of een bezield wezen?’
2017 © Jan de Graaf | deze versie WantToKnow.nl/be
x
Ben ik een chemische fabriek of bezield wezen? De gangbare opvatting is dat we eigenlijk een soort fabrieken zijn waarin zich chemische processen afspelen. Dit is een metafoor die nuttig is om processen beter te begrijpen. De neiging bestaat echter om deze simplistische voorstelling letterlijk te nemen en zelfs de fabrieksdirecteur buiten beeld te laten. De geestelijke component, het wezen van de stoffen die we aan het werk zien, de alom aanwezige drang tot leven en overleven, het raadsel van bewustzijn, worden lastige bijverschijnselen die je maar het beste kunt negeren. Niet te bewijzen, dus het bestaat niet. Alles is immers ‘gewoon’ materie.
In de natuurgeneeskunde en de homeopathie is de mens bezield zoals alles in de natuur. Als je met kruiden en mineralen werkt maak je contact met het wezen ervan, de essentie. De gebruikte middelen werken zowel in op het lichaam als op de ziel, het wezen van de mens. Sommige middelen zijn zodanig verdund, dat ze geen ‘stof’ meer bevatten, alleen de geestkracht ervan is er in geconcentreerd.
‘Gewoon water!’ roept de criticus dan. Hij wil een chemisch middel dat inwerkt op het symptoom, niet iets dat helpt om ook op zielsniveau het evenwicht te herstellen. De mens is nu eenmaal niet alleen lichaam maar ook geest. Maar, zelfs in de zielkunde, de psychologie, is de ziel allang verdwenen.
Ziekzijn..
Wat ziekte is en hoe bijvoorbeeld het zelfhelend vermogen kan worden ingezet en ondersteund is eveneens een bron van misverstand. De natuurgeneeskunde ziet ziekte als een proces, dikwijls gepaard gaande met grote veranderingen in je leven. De klacht vraagt aandacht maar zeker ook het zielsproces dat zich hierin openbaart. De psyche krijgt emoties te verwerken, er wordt gezocht naar een nieuw evenwicht. Een ziekte is dan ook geen defect of zomaar een gevolg van een verkeerde leefstijl.
Natuurlijk zijn de meeste moderne middelen en ingrepen een zegen – maar als ze alleen het symptoom bestrijden leren we niets van onze aandoeningen en versterken we dus ook niet ons zelfhelend vermogen. Ook het denken in levensfasen en de bijbehorende rollen die we dan op ons nemen en de karakterontwikkeling die daarbij hoort is aan het verdwijnen. Elk mens is voor eeuwig jong en oud worden moet zo lang mogelijk worden uitgesteld. Ouderdom is een ziekte die genezen kan worden. Uit een artikel in de NRC met bovengenoemde kop:
‘Op dit moment zijn er genoeg farmaceutische bedrijven en wetenschappers die de ouderdom met allerlei middelen te lijf willen gaan, maar de regelgeving houdt hen tegen. De Verenigde Staten en Europa willen medicijnen alleen de benodigde licenties geven wanneer deze voor een specifieke ziekte worden ingezet. Zolang ouderdom geen ziekte is, kan deze dus ook niet behandeld worden.’
Nog even en oud worden wordt geweten aan een verkeerde leefstijl. De hoogleraar psychologie Douwe Draaisma laat in zijn boek ‘De Metaforenmachine – een geschiedenis van het geheugen’ – zien hoe alle theorieën over het geheugen, en dus over bewustzijn, proberen het geheugen voor te stellen als een concreet voorwerp of apparaat, zoals het wastablet, het boek, de grammofoonplaat, de computer. Dit is de machinemetafoor, die de mens voorstelt als een machine. De laatste uitwas hiervan is de slogan ‘wij zijn ons brein’ en de conclusie dat we ‘eigenlijk’ ‘gewoon’ robots zijn. intelligente robots, dat wel, maar uiteindelijk ‘gewoon’ machines.
De machinemetafoor..
Het wereldbeeld waarop deze metafoor berust mag je natuurlijk ook een mythe noemen of een paradigma, maar ‘geloofssysteem’ of ‘denkkader’ is ook goed. De wetenschapsfilosoof Thomas Kuhn beschreef hoe lastig het is om zo’n ingesleten geloofssysteem te veranderen.
‘Bij het toepassen van wetenschap komen steeds waarnemingen naar boven die niet in de bestaande paradigma’s passen. Gedurende enige tijd is het mogelijk om via kleine ingrepen de nieuwe waarneming een plek te geven, maar soms gebeurt het dat deze opeengestapelde aanpassingen het model steeds meer onder spanning zetten. Het wordt tijd voor een nieuwe theorie. Een revolutie, een paradigma verandering is ophanden.
Kuhn is niet optimistisch over de mogelijkheid dat verschillende richtingen met elkaar in gesprek raken. Hij gaat daarbij in tegen die andere beroemde wetenschapsfilosoof Karl Popper. Popper ziet de wetenschap steeds bezig met objectief en feitelijk onderzoek, niet alleen om theorieën te bewijzen maar liever nog om ze te ontkrachten, te falsifiëren. Kuhn stelt, dat de drang om bewijzen vinden die het heersende paradigma ondersteunen zo sterk is, dat geen serieuze falsificatie geduld wordt.
Als het denken een ommezwaai aan het maken is blijkt, dat tussen aanhangers van het nieuwe en het oude paradigma geen redelijke discussie mogelijk is. Een voorbeeld is momenteel de discussie over het klimaat. Opmerkelijk in dit verband is de opvatting van de filosoof Stephen Pepper. Hij stelt dat er vier wetenschappelijke basismetaforen of wereldhypothesen zijn die onontkoombaar met elkaar botsen. Ze leiden tot verschillende intellectuele circuits die elkaars resultaten niet accepteren. De wetenschappelijke wereld blijft daardoor hopeloos verdeeld. Wat niet strookt met je wereldbeeld heeft geen betekenis voor je en wordt afgewezen.
Als je wat van astrologie weet zijn in zijn beschrijving van de vier basismetaforen zonder veel moeite de vier elementen vuur, aarde, lucht en water te herkennen, die al in 500 voor onze jaartelling werden genoemd als ‘de wortels van de wereld’. De vierdeling van Pepper noemt hij Formisme, Mechanisme, Organisme en Contextualisme. Hierover verderop meer.
Loskomende emoties
Je ziet artsen en wetenschappers oprecht kwaad op wat ze steevast middeleeuws bijgeloof noemen of ‘gewoon’ iets wat thuishoort onder religie – misschien niet eens beseffend hoe ze godsdienstige mensen daarmee in een hoek zetten. Als je er naar vraagt blijken de critici vooral boos op een karikatuur van eigen makelij: ze zijn gaan geloven in hun eigen vijandbeeld. Soms lijkt het wel of met macht en kracht elke vorm van intuïtie moet worden uitgeschakeld, de witte jas moet smetteloos zijn, elk denkbeeld dat niet in het rationele kader past is taboe want niet wetenschappelijk.
Zoals Kuhn al zei: het is lastig om je te realiseren dat je in een denkkader zit, het vraagt veel relativeringsvermogen en dat heeft niet iedereen. Maar soms lijkt het wel of er een nieuwe kerk is gesticht, compleet met duiveluitdrijvers. De stichting Skepsis bijvoorbeeld, die kwakzalverij actief wil bestrijden. Voorzitter is een goede vriend van onze minister van Volksgezondheid. Lees Jung: je wordt wat je bestrijdt. Om het contrast tussen de denksystemen duidelijk te maken hierbij een uitspraak van de Amerikaanse fytotherapeut (herbalist) Stephen Harrod Buhner:
‘Als je een levend medicijn gebruikt en je geneest, dan voel je dat de wereld leeft en bewust is en je wil helpen. Mensen praten vaak over het redden van de aarde, maar hoe vaak maak je niet mee dat de aarde jou redt?’ (Sun magazine, april 2015)
Galileo Galilei en het dogmatisme
De verbeten strijd tussen religie en wetenschap wordt vaak teruggebracht tot de rechtszaak die door kerkelijke instanties werd aangespannen tegen Galileo Galilei. Deze astroloog (hij maakte horoscopen) werd er van verdacht het geloof te ondermijnen door de gangbare opvatting dat de Zon om de aarde draait te verwerpen. De wetenschap won: Galilei zou na zijn veroordeling in 1633 koppig hebben gefluisterd: eppure si muove’ – en toch beweegt zij – namelijk de Aarde om de Zon. Hij wordt vaak als held, als onverschrokken verdediger van de waarheid voorgesteld tegenover het vermolmde en volkomen belachelijke geloof in de kerk. Inmiddels kun je in de wetenschap tekenen zien van eenzelfde vermolmd en dogmatisch geloof.
Maar het is wel zo: de hiervoor genoemde opvattingen over natuurgeneeskunde lijken in onze westerse rationele en seculiere cultuur die is ontstaan volkomen belachelijk. Ook als belijdend Christen kom je deze houding tegen. Elke geloof is inmiddels verdacht. Een haast onoverkomelijk obstakel om het eens te worden is de aanname dat alleen waar is wat zintuiglijk waargenomen en vastgesteld kan worden. Stephen Pepper en anderen tonen aan, dat feiten niet kunnen bestaan zonder interpretatie en dat metaforen nodig zijn om iets te verklaren.
Wat we pure objectieve feiten noemen zijn altijd herleidbaar naar de vier hiervoor genoemde basismetaforen. Er is dus altijd een vorm van subjectiviteit aan te wijzen. In het dagelijks leven krijgen we hiermee te maken in contact met iemand van een andere bloedgroep. Het is prettig om te weten dat de ergernis en het onbegrip wat je dan voelt de schurende werking is van jouw wereldbeeld tegen het andere.
De robot is het archetype van de
Persona zonder ziel: de ‘Golem’
Organicisten zien samenhang
Een voorbeeld van zo’n basismetafoor is de vierdeling of quaterniteit, door Jung één van de krachtigste archetypen genoemd. Dus kent de natuurlijke orde vier windstreken, vier seizoenen, vier fasen van de Maan, vier levensfasen en vier evangelisten (elk met een eigen temperament, bijbehorend dier en element). De natuurkunde kent vier aggregatie toestanden; vast, vloeibaar, gas en plasma. Vier krachten: de elektromagnetische kracht, de zwaartekracht, en de sterke en de zwakke kernkracht. In de psychologie kent Jung vier basistypen; voelen, denken, intuïtie en gewaarwording. Vier basisvormen van intelligentie: analytisch, creatief, sociaal‑emotioneel en praktisch. Vier basis benaderingen van therapie: gedragstherapie, relatie‑therapie, psycho analyse en existentieel georiënteerde psychotherapie.
En zo verder en zo voort…
Als je dit soort verbanden legt, hoor je volgens Pepper tot de ‘organicisten’. Dat zijn denkers die de samenhang in alles zien en vaak de analogie van een levend wezen gebruiken: een organisme, een organisatie. Aan deze tak van kennis en waarheidsvinding zitten: het element water, het flegmatieke temperament, het gevoelstype van Jung, sociaal‑emotionele intelligentie.
Ikzelf hoor volgens dit schema natuurlijk bij de organicisten thuis. Mijn geestelijk voedsel haal ik vooral van de takken waar ik verwantschap mee voel. Maar ook binnen dezelfde discipline komt een dergelijke vier‑deling voor, wat tot vruchtbare discussies kan leiden of tot grimmige confrontaties. En zoals je uit het voorgaande hebt gemerkt bots ik het sterkst met de mechanicisten die elk geestelijk leven ontkennen.
Alchemie en astrologie: verwant aan de sterren
De chemicus gelooft in dode materie, de alchemist ervaart een bezielde kosmos. Hier komt natuurlijk de astroloog in mij om de hoek kijken. Ik werk met psychologische astrologie, gebaseerd op de inzichten van Jung, maar altijd spelen ook de alchemie en natuurgeneeskunde een rol. De verbeeldingrijke manier waarop sinds de grijze oudheid naar de natuur werd gekeken spreekt me erg aan. Ik werd ook geïnspireerd door de Vrije School waar mijn jongste dochter een mooie tijd had en de behandelingswijzen van mijn homeopathische huisarts.
Ik werk graag met planetaire metalen, goud en lood zijn de bekendste. Ook hier zie je vaak verwarring over de gebruikte metaforen. Het gaat natuurlijk niet letterlijk om de transformatie van lood in goud. Zie bijvoorbeeld hoe de alchemisten zochten naar manieren om het giftige Saturnale lood van de depressieve, zware pijn aan het leven om te zetten in het goud van het hart en van de Zon.
Kan lood omgezet worden in goud?
Van Jung heb ik geleerd dat je metaforen nodig hebt om iets uit te leggen en ook, om de werkzame metafoor te zoeken. Astrologie is daarvoor een geweldige bron. Saturnus en de Zon zijn metaforen voor levensfeiten die we allemaal kennen, ze geven een essentie weer die we in ons eigen leven dagelijks werkzaam is. Gouden momenten horen bij de Zon en raken het hart, het lood van Saturnus ervaren we in verantwoordelijkheden en verplichtingen, de ernst van het leven die soms zo zwaar op ons kan drukken. Lood omzetten in goud is daarom een levenslang proces. In dit streven ervaren we regelmatig een diepe samenhang, we voelen het sublieme, de essentie van dingen, gebeurtenissen, mensen.
De beleving van het sublieme raakt ons diep. We zijn in contact met een waarheid die zich achter de dagelijkse werkelijkheid bevindt en die zich voordoet als het mystieke zijn van de dingen buiten de tijd. In de diepe ontroering die dit contact oproept ervaren we de ziel, het meest wezenlijke van mensen, planten, dingen.
Vroeger werd de essentie, de wezenlijke kwaliteit van iets of iemand als heilig ervaren. Alles was bezield door een geest of een god. De Romeinen brandden een kaarsje voor hun genius. We noemen dit tegenwoordig een mythische of magische manier van kijken, zoals alleen nog gebruikelijk in kunst, in boeken en films. Wanneer je je in astrologie verdiept leer je om deze creatieve en imaginatieve manier van waarnemen eigen te maken. Daarbij speelt niet alleen de rationele linker maar ook de rechter breinhelft een rol.
We kennen dan de wereld zowel vanuit onze ratio, onze onderzoekende geest als vanuit onze intuïtie – het ‘innerlijk weten’. Onze cultuur is sterk gaan leunen naar links en wantrouwt alles wat via beelden, emotie en ‘gut feeling’ tot ons komt. Hoe vinden we daarin een middenweg? Ik zou zeggen: een dosis astrologie kan je uitgedroogde linker hersenhelft zodanig bevochtigen dat je denken weer in evenwicht komt en je het wonder van leven weer gewoon kunt waarnemen om je heen.
* * *
Website www.inspiratiesite.nl
[bol_product_links block_id=”bol_59ce408acc657_selected-products” products=”9200000045961356,9200000061328071,9200000061328113,666834147,1001004006831949,1001004007494490,1001004001807917,1001004004989226,666786528,1001004002059319,666827100,1001004005156936,666776828,666826546″ name=”jan de graaf artikel” sub_id=”trouw” link_color=”992417″ subtitle_color=”B84300″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”373499″ background_color=”FFF7B3″ border_color=”D2804A” width=”728″ cols=”3″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
GVD beste Guido.J. op deze planeet bevolkt door stervelingen, waar iederer één denkt onstervelijk te zijn, vieren de kwaden hun dagelijkse feest op de door hun gecreéerde slachtvelden, het onverstand wat over de volks massa’s heerst, speelt haar spel, in domme onwetendheid mee, dat handje vol bewuste slemielen, vechten hun dagelijkse gevecht tegen de bierkaai, in hun toegepaste zelf suggestie er van uit gaande dat de massa’s zullen ontwaken, ik ben het strijden moe, de geschiedenis leerd ons dat de mensheid niet ontwaakt, gewekt willen worden uit hun diepe lethargiese slaap, het is goed vertoeven aan de oevers van de Léthé rivier alle sins begoochelingen onder handbereik “” l’oubli peut-il être bénéfique ?, l’exemple du mythe de léthe une fine intuition de Grecs “” te lezen op ; revue-interrogations.org .
Er is al veel over geschreven, en gefilosofeerd, de groten onder ons hebben het al aangeraakt, maar niet wetende wat er verder mee te doen, ik bedoel de cq die bewust wording van de massa, als ze gaan gutst het hete heete bloed door de straten, uit naam van een kwade God, of opgezweepte leider, een rustige beslissing vol intellect is niet te verwachten, dus ik laat het hier bij, vriendelijke groet Jenne
Mooi en gedegen artikel trouwens, dank hier voor groet Jenne
In België is er : http://skepp.be/
Het volstaat de website te bekijken, om te weten welk vlees men daar in de kuip heeft.
Als ik de reacties uit die hoek bekijk, met een de verbetenheid, en zelfs met een razernij, dan stel ik mij steeds de vraag : Wat weten zij , wat wij niet mogen weten ??
Moest het “alternatieve e.d.” (sic) allemaal zo een klaarblijkelijk gelul zijn, dan was het niet nodig er zo storm tegen te lopen.
Uiteindelijk gaat het m.i. dan ook om kennis, die men wil verbergen, om welke reden ook, want kennis is macht, hier dan in de negatieve zin.
In dit verband is er het boek “The Philosophers’stone – Alchemy and the secret research for exotic matter” van Jospeph P. Farrell.
Een citaat op pagina 337 :
“World War II : An alchemical war to control the technology of Time ?
In a final piece of tantalizing information , Nigel Graddon states that :
“Writer Elisabeth Van Buren regards (World War II)as a colossal attempt by the darkside(sic) of humanity to harness the secrets of Time. Similary , Maurice Magré believed that the swastika symbolized the power of Time. Thor’s hammer, Mjolnir, is associated with de alchemical characteristics of the swastika, symbolizing the transmutation and origins of matter”
But if World War II was, in some sense, a war to create and control the technology of the manipulations of space-time, then in that sense, it was an alchemical war”(einde citaat).
Ik ben geen wetenschapper, maar misschien kan de schrijver van het artikel Jan De Graaf, dit op zijn juiste waarde inschatten. Op pagina 54 van het voormelde boek is er ook een hoofdstuk over het verband tussen astrologie en alchemie. Uit het boek kan ik echter wel afleiden dat in tal van gebieden men veel verder staat met wetenschappelijk onderzoek, dan tot hiertoe naar buiten gekend is.