x
x
De ‘Nationale Staat’: een sociale mythe..!
2015 © Hugo van der Zee/deze versie WantToKnow.nl/.be
x
In jaren zeventig veroorzaakte staatssecretaris en oud vakbondsleider Jan Mertens enige opschudding toen hij beweerde dat de werkelijke macht in Nederland in handen was van circa tweehonderd personen. Mertens sprak van een soort `good old boys` netwerk van hooggeplaatsten die elkaar goed kennen en elkaar frequent ontmoeten in verschillende colleges. Het is een `even deskundige, financieel sterke als beangstigende groep’, aldus Mertens destijds. De `tweehonderd van Mertens` werd een bekend begrip…
De invloed van dergelijke netwerken en organisaties is gedurende de laatste decennia toegenomen en steeds meer gecentraliseerd. Zo zijn er genootschappen en denktanken als de Bilderberg groep, de Council of Foreign Relations (CFR), de trilaterale commissie, en de `European Roundtable of Industrialists` (ERT). Deze laatste organisatie bestaat uit een vijftig tal directeuren van multinationals en financiële instellingen. De ERT was sterk betrokken bij het vormgeven van de EU, en is nog steeds zeer betrokken bij de besluitvorming van het Europees beleid.
De ERT komt gewoonlijk samen enkele dagen voordat er een open vergadering is. Ondanks dat dit alles geen geheim is (de informatie over deze groepen is toegankelijk en verifieerbaar) horen we er vrijwel niets over in de media. Toch groeit het besef dat de bevolking weinig meer in te brengen heeft. Meerdere studies hebben aangegeven dat veel Westerse landen, waaronder bijvoorbeeld de VS en Nederland, zowel theoretisch als praktisch gezien geen democratieën genoemd kunnen worden.
Volgens deze studies blijkt de huidige staatsvorm het dichtst bij een oligarchie te liggen. Een oligarchie is een staatsvorm waar de macht bij een kleine gesloten elite ligt die haar eigen belangen nastreeft. Het woord oligarchie komt van het Grieks oligos (weinig) en archein (heersen). In zijn werk Politeia (de Staat) beschrijft Plato een oligarchie als de meest negatieve bestuursvorm.
De werkelijk macht bij het volk..??
Veel mensen beseffen wel dat de werkelijke macht niet bij het volk ligt, maar men denkt niet zo snel aan een directe machtsovername. Over het algemeen denkt men dat er in meer of mindere mate sprake is van een externe invloed, van bijvoorbeeld lobbyisten groepen. Over de invloed van lobbygroepen lezen we in de media nog wel kritische berichten. We lezen bijvoorbeeld uitspraken dat de macht `dichter bij de regering zou moeten liggen`. Bij publieke debatten horen we de meest kritische geesten nog zeggen dat de regering eigenlijk `dit of dat zou moeten doen`. Zo wordt er heel wat energie gestopt in het debatteren en overtuigen op nationaal politiek niveau.
De vanzelfsprekendheid waarmee we steeds maar weer ons heil bij de staat zoeken is opmerkelijk. Afgezien de vraag of er sprake is van een machtsovername of externe invloed, zouden we ons kunnen afvragen of de staat nu werkelijk een geschikt instituut is om de belangrijke maatschappelijke zaken te regelen. Een logische vraag die hier aan vooraf gaat is te weten wat een staat eigenlijk is. Is een staat of natie een werkelijke vertegenwoordiging van de mensen? Hoe komt een staat tot stand? En hoe wordt een staat in stand gehouden?
‘De Staat’ is een relatief jong begrip..
De staat zoals wij die nu kennen is een relatief jong begrip. De Middeleeuwen kenden geen nationale staten in de hedendaagse betekenis van het woord. Er was nog in grote mate sprake van autonome regio’s. In de encyclopedie lezen we de volgende definitie over de staat: `Een in hoge mate soevereine organisatie die gezag uitoefent op de bevolking die binnen een bepaald afgebakend grondgebied woont`. De geschiedenis laat zien dat deze ‘afbakening’ hoofdzakelijk wordt gevormd door middel van achterdeurtjespolitiek en conflicten.
De landsgrenzen worden meestal bepaald aan een bureau, en zijn nauwelijks gebaseerd op natuurlijke, maatschappelijke of culturele grenzen. De afbakeningen zijn met name strategisch, en vaak de oorzaak van nieuwe conflicten en oorlogen. Het gaat hier zowel om conflicten tussen landen en staten onderling, als interne conflicten binnen de staatsgrenzen. We hoeven maar naar de conflicten in België of Catalunya te kijken om te zien hoe sterk dit de gemoederen bezighoudt.
Nationale en Collectieve identiteit
Een staat of natie is niet tot stand gekomen vanuit natuurlijke samenwerkingsverbanden zoals dat bijvoorbeeld bij steden, streken, taalgrenzen en culturen het geval is. De staat is bovenal een concept. Om deze reden moet het nationaal identiteitsgevoel constant gevoed worden, zo niet dan ebt het weg. Ondanks dat een staat een kunstmatige creatie is voelen mensen zich over het algemeen toch zeer sterk een lid van een staat of land. We koesteren bijvoorbeeld het `Nederlands zijn`. Maar in principe is dit niet veel anders dan je wanneer je meent bij een groep te horen omdat je in een bepaalde auto rijdt, of een bepaald kledingmerk draagt.
Het is nu eenmaal gemakkelijker een dergelijke collectieve identiteit aan te nemen dan een eigen identiteit te vormen. Het nationaliteitsgevoel kan juist heel sterk zijn. Veel sterker dan het identiteitsgevoel dat een merkproduct kan geven. De campagne van de staat is dan ook geen tijdelijke reclame campagne, maar een alles doordringende propaganda die door eeuwen en generaties heenloopt. De staat is het meester product, met de vlag als logo en de hoofdstad als affiche.
x
De grote prestige projecten in de hoofdsteden moeten de nationale identiteit nog verder belichten. Als kroon op de kunstmatige creaties staan de nationale iconen zoals de leden van het koningshuis of de sporthelden. Deze iconen kunnen zo nodig het nationale gevoel weer doen opkloppen. Zo kopten de Nederlandse kranten na de overwinningen van de Nederlandse schaatsploeg bij de Olympische winterspelen dat ‘onze helden binnen gehaald zouden worden’.
Dit is, met alle respect voor de prestaties van de schaatsers, van een kinderachtigheid die gênant is. Het doet denken aan een kind dat beweerd dat ‘zijn vader veel sterker is dan de jouwe’. Het zelfde ongemakkelijke gevoel kan je bekruipen wanneer Nederlandse militairen die aan de andere kant van de wereld dubieuze belangen verdedigen als ‘onze jongens’ worden neergezet.
Cultuur of Staat..?
Je zou hier tegen kunnen inbrengen dat een nationale identiteit toch heel duidelijk merkbaar is. We voelen ons toch Nederlander, een Duitser gedraagt zich toch wel als een Duitser, en een Fransman is toch vaak een ’typische’ Fransman. Dit kan kloppen, maar een dergelijk identiteitsgevoel hoort eerder bij een cultuur dan bij een staatsburgerschap. Een cultuur kent vele uitingen en rijkdommen. De staat weet een (misplaatst) identiteitsgevoel te creëren door de culturele rijkdommen in te lijven in het nationaal `patrimonium`.
Dit gaat op een zelfde manier waarop een staat na een succesvolle oorlog zich materiële rijkdommen toe-eigent, of een veroverd stuk land binnen haar grenzen opneemt. Wanneer men zich iets op deze manier toe eigent is er natuurlijk sprake van diefstal of roof. De staatspropaganda spreekt echter over ‘overwinning’, en tegenwoordig horen we vaker de woorden ‘bevrijding’ en ‘humanistische interventie’. De nationale geschiedenis bestaat dan ook voor een groot deel uit oorlogsverslagen..!
Het onderwijs en de media hameren er bij ons in dat dit alles een natuurlijke gang van zaken is. We leren het `vaderland` of de `moeder natie` te zien als een natuurlijke autoriteit waar we een bijna heilig ontzag voor moeten hebben. En we moeten natuurlijk trots zijn op `Hollands Glorie`, of dit nu om gewonnen oorlogen gaat of over het succes van onze grote nationale bedrijven (die in de meeste gevallen `multinationals` zijn).
Hoewel veel mensen de Nederlandse staat als iets vanzelfsprekends en onovergankelijks zien, is Nederland nog maar sinds het begin van de negentiende eeuw een staat. Na de onafhankelijkheid van Spanje in 1581 kreeg Nederland een gedecentraliseerd ‘regenten’-bestuur dat de Gouden eeuw in zou leiden. Deze tijd kende vele vernieuwingen en nieuwe organisatievormen waardoor de handel, kunst en wetenschap opbloeiden. Er was relatief veel vrijheid en verdraagzaamheid op godsdienstig en intellectueel gebied.
Vrouwen genoten in de Nederlandse Republiek aanzienlijk meer vrijheid dan elders in Europa. Er waren vele sociale instellingen, zoals de wees-, armen- en ziekenhuizen, en een geringe criminaliteit. Het was de tolerante cultuur die veel filosofen en wetenschappers naar Nederland deed verhuizen. Zoals bijvoorbeeld Descartes, die schreef dat er geen ander land was “où l’on puisse jouir d’une liberté si entière” (waar men een zo volledige vrijheid kan genieten).
Het is zeker waar dat Nederland in de Gouden eeuw ook haar duistere kanten had, denk bijvoorbeeld aan onze leidende rol in de wereldhandel in slaven, in en met onze wereldkoloniën. Maar de open en tolerante Nederlandse samenleving vormde een schril contrast met de absolute monarchieën in andere Europese landen. In deze landen heerste over het algemeen een uniforme cultuur, en de bevolking ging gebukt onder hoge belastingen en zware onderdrukking. Nadat Nederland een constitutionele monarchie werd, werden ook hier de vrijheden geleidelijk aan ingeperkt.
Veel Europese regio`s kennen een geschiedenis van strijd tegen nationale inlijving. Bijvoorbeeld de Spaanse regio Catalunya, die een eigen taal en cultuur heeft, en een van de oudste parlementen ter wereld (ouder dan het Spaanse parlement). Catalunya heeft het paradoxale ongeluk op een strategische positie te liggen, wat één van de voornaamste redenen is waarom de Spaanse staat nooit zelfbestuur zal toestaan. Tot in de negentiende eeuw kende het Italiaanse schiereiland onafhankelijke regio’s met eigen culturen, dialecten en locale economieën.
De Rothschilds en de ‘bevrijding van Italië..
Er was veel internationale druk op Italië, met name van Engeland en Frankrijk, dat Italië ook maar eens een ‘volwassen staat’ zou moeten worden. In een samenwerking tussen de Engelse regering, de Europese vrijmetselaars loges, de Rothschild bankiers en de regering van de Italiaanse regio Piëmont werd de ‘bevrijding’ van Italië voorbereid. Deze bevrijding, ook wel de ‘herrijzenis’ of in het Italiaans ‘Risorgimento’ genoemd gebeurde onder leiding van Garibaldi. Nu waren lang niet alle lokale Italiaanse vorsten geliefd bij de bevolking. Veel Italianen waren dus verheugd over de overwinning van Garibaldi.
Voor velen echter zou de bevrijding betekenen dat men van de regen in de drup kwam. De eenwording die op de bevrijding volgde werd uitgevoerd door de Noord Italiaanse regio’s, die een werkelijke plundering van de Zuid Italiaanse regio`s inzetten. Geld werd weggesluisd, banken werden gesloten en locale industrieën werden zodanig vernietigd of gesaboteerd dat men hier nooit meer bovenop is gekomen. Er volgden enorme immigratiegolven, en een situatie van wanhoop en armoede waarbij de georganiseerde misdaad voet aan de grond wist te krijgen.
Het ontstaan van de Maffia is direct met de Risorgimento verbonden. Hoewel onder één vlag gebracht is Italië altijd een zeer verdeeld land gebleven. Het resultaat is een cliëntelisme politiek waarbij corruptie een onvermijdelijk onderdeel is geworden. Niet lang na de eenwording van de Italiaanse staat kwamen de koloniale ambities. In een inhaalslag werden Eritrea, Somalië, Libië en Ethiopië veroverd en gekoloniseerd. De bloedige koloniale oorlogen in Afrika waren de basis van de oorlogsmachine waarmee het fascisme later de macht zou grijpen.
Tijdens de eerste wereldoorlog zou Italië Albanië en Joegoslavië nog annexeren. Nu is oorlogsvoering geen exclusieve staatsaangelegenheid. In de Middeleeuwen waren er ook conflicten, met name in Italië. Maar, zoals eerder al vermeld, zijn de kunstmatig bepaalde staatsgrenzen vaak de oorzaak van oorlogen. Verder zijn de enorme militaire industrieën en grote beroepslegers iets wat zich voornamelijk bij staten heeft ontwikkeld.
De staat is de afgelopen eeuw steeds meer een eenheidsstaat geworden, met een centraal bestuur en een complex ambtelijk apparaat. Deze complexiteit, en het feit dat de staat geen werkelijke vertegenwoordiging van de bevolking is, maakt de staat bij uitstek geschikt voor een machtsovername die op de achtergrond werkt, zoals Mertens dit al doorzag. Als er werkelijke vertegenwoordiging en betrokkenheid van de bevolking zou zijn zouden de mensen natuurlijk sneller aan de bel trekken wanneer er sprake is van wanbeleid.
De kloof tussen regering en bevolking..
Deze is zo groot dat de (toegestane) middelen van oppositie weinig kunnen uitrichten. We kunnen nog zo ons best doen, we kunnen petities tekenen, demonstreren, verhaal gaan halen in Den Haag of Brussel. We kunnen er voor zorgen dat de partij waar we van denken dat deze oprecht is de meerderheid behaalt. Maar het rigide staatsapparaat blijkt niet verenigbaar met de realiteit. Je zou de eenheidsstaat kunnen zien als een machine die structureel verkeerd gebouwd is.
Hoe goed de intenties ook zijn van degene die machine bedient, de machine kan eenvoudig niet goed werken. Wanneer op het drijfzand van de nationale staten zich weer andere autoriteiten vormen, bijvoorbeeld `supranationale` organisaties zoals de Europese Unie of de Verenigde Naties, dan kan dit ook niet anders dan desastreus uitpakken.
Het volk als apathische factor..
De machthebbers hebben groot belang bij een apathische instelling van de bevolking. Er wordt dan ook veel aan gedaan ons te doen geloven dat er geen echte verandering mogelijk is, dat de geschiedenis zich toch steeds herhaalt. Een opstand of revolutie zal slechts tot wanorde en chaos leiden, zodat we nog verder van huis zijn. Zo weet men de aandacht af te leiden van het feit dat het huidige staatsbestel juist een bron van wanorde is.
Ondanks dat de stelling dat `de geschiedenis zich herhaalt` behoorlijk kort door de bocht is, hebben de fatalisten en de pessimisten wel gelijk in de zin dat revoluties zelden tot iets beters hebben geleid. Er is dan ook meer nodig dan het eenzijdig bestrijden van een regiem. Om te beginnen moeten we weten wat er werkelijk speelt. Bewegingen als Occupy zijn er in geslaagd om bepaalde punten helder onder de aandacht te brengen.
Bijvoorbeeld het feit dat 99% van de bevolking de dupe is van het huidige systeem, en uiteindelijk de hele mensheid verliest. Niemand is natuurlijk gebaat bij oorlogen, vergiftige grond en vervuilde zeeën, om maar een paar voorbeelden te noemen. We zijn allemaal betrokken en de oplossing zal er een zijn van betrokkenheid en vereniging.
De Amerikaanse filosoof John Dewey schreef kort na de tweede wereld oorlog:
‘De bedreiging van onze democratie komt niet door het bestaan van totalitaire staten. Het is binnen onze eigen persoonlijke houdingen, en het zijn onze eigen mentale instellingen die de voorwaarden leggen waarmee de autoriteiten ons uniformiteit, discipline en onderworpenheid kunnen opleggen.’
Kennis van mens en maatschappij is essentieel voor werkelijke verandering. De geschiedenis is in dit opzicht een belangrijke leerschool. Wat waren bijvoorbeeld de krachten die het fascisme aan de macht konden brengen? Wat we vernemen via de bekende bronnen over het Nazi Duitsland is vrij eenzijdig. Hitler wordt over het algemeen beschreven als een krankzinnige despoot die vernietigd moest worden. Dit zullen weinig mensen weerleggen. Maar Hitler was ook de krankzinnige despoot die miljoenen mensen met zich mee kreeg.
Hoe kon dit nu gebeuren?
Hoe konden de mensen van het land van Bach, Beethoven en Mozart, van Schiller en Goethe, zo omslaan? Zolang wij dit niet doorgronden zullen wij ook niet voorbereid zijn als we weer in een dergelijke situatie belanden. De feiten wijzen erop dat we dezelfde richting zijn ingeslagen. De situatie in de Westerse landen is vandaag de dag niet wezenlijk verschillend van die in de jaren dertig van de vorige eeuw. Natuurlijk zijn de uiterlijke omstandigheden anders.
Er is geen sprake van een openlijk fascisme, maar wat er speelt is een `corporate` (bedrijven) fascisme dat zich diep in alle maatschappelijke gebieden heeft geworteld. Dit is wellicht een somber beeld. Aan de andere kant is het feit dat wij grotendeels zelf verantwoordelijk zijn voor het bestuur waaronder wij leven hoopvol. Wanneer wij zelf de oorzaak zijn, dan moeten we ook zelf verandering kunnen brengen.
Steeds meer mensen en organisaties zien in dat men het heft zelf in de hand moet nemen. Lokale gemeenschappen, regio`s en steden pakken de zaken steeds meer zelf aan. Men werkt aan praktische oplossingen vanuit eigen maatschappelijke realiteit. Organisaties en regio’s die zelfbestuur nastreven ondervinden uiteraard weerstand. De politiek en media spreken over ‘Euro sceptici’ en ‘separatisten’ die zich willen afscheiden en niet van samenwerking willen weten.
Het tegendeel is waar…
De realiteit is dat deze bewegingen juist zoeken naar samenwerking. Maar een samenwerking die wordt vormgegeven vanuit gelijke verhoudingen, niet door het opgelegd krijgen van regels van een centraal bestuur. Men wil autonomie op gebieden die logischerwijs zelf bestuurd kunnen worden, maar men zoekt zeker geen afzondering. De oplossing ligt juist in het `verenigingen`. Juist dan kan er gezonde culturele en economische uitwisseling zijn. Een utopie!, horen we al gauw van de media en de autoriteiten.
‘The Story of Utopias’
In dit opzicht is het interessant om het boek `The story of Utopias` van de socioloog en geschiedkundige Lewis Mumford te lezen. Dit boek is een zeer grondig en mooi werk waarin een groot aantal Utopieën worden beschreven, waaronder Plato`s Republica, Thomas Moors `Utopia`en Valentin Andreae’s ‘Cristianopolis’. Mumford ziet een utopie niet als een idealistisch ontwerp dat niet te verwezenlijken is, maar als een bron van inspiratie.
Mumford beschrijft verder dat er ook valse utopieën (dystopieën) bestaan die juist een destructieve werking hebben. De staatsvorm zoals die zich in het Westen heeft ontwikkeld is een dergelijke dystopie. Mumford beschrijft, grondig beargumenteerd, dat de nationale staat een `sociale mythe` is, en een sterke anti-sociale werking heeft.
Vele creatieve denkers en hervormers hebben zich bezig gehouden met het onderzoeken van nieuwe bestuursvormen. Men ziet in dat voor een gezonde maatschappelijke organisatie werkelijke vernieuwingen nodig zijn, geen estafette van politieke partijen. De Franse filosoof Montesquieu stelde dat werkelijke hervorming nooit vanuit politieke besluiten en nieuwe wetten kan komen.
Ook de politicus en filosoof Alexis de Tocqueville kwam tot de conclusie dat de idealen van de Franse revolutie (Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap) zich nooit kunnen verwerkelijken binnen een centraal geleid bestuur. Volgens Tocqueville moet men geen model volgen, maar zeker ook geen nieuwe held of politiek kopstuk. De tijd van de Garibaldi`s en Willem de Zwijger`s is voorbij. Voor een nieuwe en gezonde samenleving is actieve deelname nodig.
Rudolf Steiner: ‘Pas op voor centraal geleid staatsapparaat!’..
Ook Rudolf Steiner stelde dat een centraal geleid staatsapparaat in de moderne tijd een zeer schadelijke werking heeft. Steiner legt de bron van het abstracte staatsbestuur bij het positivisme van de Franse filosoof August Comte. Volgens het positivisme is alles binnen mens en maatschappij te verklaren volgens natuurwetenschappelijke (materiële) wetten.
Hieruit volgt dat al het maatschappelijke berekenbaar en voorspelbaar zou zijn. Dit materialistische wereldbeeld heeft er toe geleid dat onze staatsbesturen zich voornamelijk bezig houden met het berekenen en plannen, hetgeen zich afspeelt in de vele kantoorpanden. De sturing komt dus niet vanuit het maatschappelijk leven zelf, maar wij worden geacht ons te voegen naar politieke programma`s die gebaseerd zijn op statistieken en abstracte analyses.
Als antwoord op de maatschappelijke vragen van deze tijd bracht Steiner het idee van de ‘Sociale Driegeleding`. Dit is een natuurlijke samenwerkingsvorm die het maatschappelijk leven in drie autonome `levenssferen` zoekt te (her)ordenen. Zo zijn er veel bewegingen die zoeken naar nieuwe samenwerkingsvormen. Wat deze bewegingen gemeen hebben is dat men werkt aan `levende` samenwerkingsvormen, welke, net als de natuur en mens zelf, gezond en veerkrachtig kunnen zijn.
Bronnen:
The Story of Utopias – Lewis Mumford
The City in hisotry – Lewis Mumford
Edith Boeke – Vrijheid, Geljkheid, Broederschap
Sociale toekomst – Rudolf Steiner
mises.org/library/myth-national-defense-essays-theory-and-history-security-production
wikipedia.org/wiki/Jan_Mertens_(vakbondsman)
corporateeurope.org/news/roundtable-goes-full-conquest
wikipedia.org/wiki/Gouden_Eeuw_(Nederland)
Alle Europese leiders voeren het beleid uit dat hen door bankiers en industrielen verteld wordt dat zij moeten doen daarom moest er vanuit Brussel over Europese landen beslist kunnen worden want dat is makkelijker dan dat je ieder land apart moet regeren en het is ook makkelijker aan te sturen door de elite want geef de orders aan Brussel door en zij dragen er zorg voor dat het uitgevoerd wordt en luistert een land niet dan geef je maar een boete of voer je sancties in.
Het grote voordeel van dit systeem is dat de Nederlandse regering bv geen verantwoording aan het Nederlandse volk hoeft af te leggen omdat het nu eenmaal door Brussel is beslist.
In Brussel leven 25 000 Lobbyisten van de grootste industrien en ondernemingen, die zich bezig houden met allerlei vage wetsontwerpen en wetsvoorstellen, die de EU politici er dan door mogen drukken. Met de komst van al deze paracieten is tegelijkertijd ook het prostitutie probleem in Brussel gestegen. Geen wonder dat het volk zich genaaid voelt.
Sw Anand Coen.
In het EU parlement zoals dat zo mooi genoemd wordt zijn figuren geinstalleerd die niet door de bevolking van Europa gekozen zijn maar die wel kunnen bepalen wat er moet gebeuren wat tevens het bewijs is dat in welk land dan ook kiezen geen zin heeft omdat zij het beleid bepalen en nergens verantwoording af hoeven te leggen.
Wij leven dus niet in een democratie maar in een dictatuur vanuit Brussel geleid door de elite.
@arnold
De europese Unie bestaat uit 5 organen, waarvan de leden van het Europees parlement nu juist wel direct door de Europese Burgers gekozen kunnen worden. Dit Europees parlement kan in overeenstemming met de europese commissie (28 Eurocommissarissen) bepalen of een wetsvoorstel wordt aangenomen of niet. Deze wetsontwerpen en voorstellen komen helaas veelal niet van de nationale politiekepartijen, als vertegenwoordigers van hun Volk, maar van de 25 000 lobbyisten die betaald worden door de industrie en grote ondernemingen. Na 5 jaar in het parlement te hebben gezeten, krijgen deze leden dan plotseling een topbaan bij de onderneming die ze hebben gesteund.
Sw Anand Coen.
Volgens mij komt dat precies op het zelfde neer Neem bv maar TTIP dat komt toch ook van de multinationals af en de niet gekozen marionetten van deze lui mogen ervoor zorgen dat het er door komt en wat betreft de leden zij zijn ook veelal op de hand van Brussel waardoor ze te weinig tegengas geven.
quote/ Er is geen sprake van een openlijk fascisme, maar wat er speelt is een `corporate` (bedrijven) fascisme dat zich diep in alle maatschappelijke gebieden heeft geworteld. /end quote ??
Kijk eens naar Oekraïne, proeftuin voor de NWO
Kennelijk zijn wij allen goed in staat te constateren.
Maar wat is de remedie?
Met betrekking tot de slavernij in het verleden door ‘dit land’ uitgevoerd, zou ik willen opmerken dat net zoals ons is ingegeven dat ‘de nederlanders’ in voormalig Ned. Indie ook niet zulke lieverdjes waren, dat het STEEDS het kapitaalelite is geweest wat zich op grove wijze schuldig maakte aan wandaden! Wandaden zoals de welbekende deportatie van ontelbare negers uit west-Afrika hebben WIJ als Volk niet op ons geweten!!!
Het is de bekende kliek die daar verantwoordelijk voor is! Niet als dat diezelfde kliek ook verantwoordelijk is voor de ronduit foute koloniale oorlog in de jaren 1946-1950 in Indie! Diezelfde rotkliek heeft zich jarenlang succesvol weten te verschuilen achter de term,’wij Nederlanders’. Laatst tijdens een bezoek aan Suriname, in het Kruythuis in fort Nieuw Amsterdam een tentoonstelling gezien over slavernij waarbij steeds prominent het woord THE DUTCH in grote wit afstekende koeieletters werd gebruikt om het toen nog bestaande Nederland collectief de schuld te geven van die wandaden.
Meneer Rayman, initiator van deze misselijkmakende tentoonstelling heeft niet begrepen dat de gemiddelde bewoner van de lage landen van destijds nauwelijks in staat was om verder te komen dan de eigen omgeving, laat staan met schepen erop uit te gaan om te moorden, te plunderen en te ontvoeren zoals de kapitaalkrachtigen en de geprivilegieerden dat destijds ruimschoots hebben gedaan. Ook de gewone man uit de de lage landen was in de lage rangen ook een slaaf van de Heeren van Holland.
Mijn voorouders uit de buurt van Leiden, waarvan de naam voor zover terug gaat tot 1500, hadden part nog deel aan deze misdaden waarvan wij op de lagere school al moesten…. leren dat het iets was VAN ONS ALLEMAAL! Niet dus!!!!!!!!!
De foto welke hoort bij de opening van het Rijksmuseum heeft de tekst “I am Amsterdam”
Hoe fout is dit!!????
Ten eerste; de vieze eigentijdse gewoonte om echt overal die verfoeilijke illuminati-taal door het Nederlands te kneden is zum kotsen (da’s dan weer Duits)
Hoe kun je nu iets wat zo verschrikkelijk lands eigen is aanduiden in een vreemde taal???
Mij valt trouwens op dat mensen die beweren een afkeer te hebben van de werken van de verborgen hand, illuminatie of anderzijds sociale versleuteling met kennelijk doel te komen tot een wereldtaal onder de dwang der geleidelijkheid, het allemaal erg hip schijnen te vinden om letterlijk overal dat vieze Engels door te smeren. Zonder besef van eigen bloed en bodem glijden we op eigen kracht makkelijker af naar de gehaktmolen van de eenheidsworst.
Rob, bedankt, je hebt helemaal gelijk. Dat is een mindcontrol techniek, dat mensen zich identificeren met ‘hun’ land. Maar het land is helemaal niet van de mensen, maar idd van een wereldelite, omdat er over de laatste eeuwen heel veel geld (bewust?) is geleend van banken en mensen, en dat moet terug. Berlijn heeft een schuld van 60 miljard!, alleen Berlijn.
Ik heb gisteren opnames van een man uit Zwitserland gezien, die helemaal gehakt maakt met de stichters van la Suisse. Hij zegt dat deze families zich hebben geïntegreerd (inname van sleutelposities)en zich onder het ‘volk’ hebben begeven, dat ze afstammen van de farao’s in Egypte en zich als de tempeliers hebben verspreid (en dat geloof ik, want als je een piramide van boven naar beneden drukt, dan krijg je het tempeliers kruis, en de Zwitserse vlag). Er staan er zoveel huizen van oude families, in de Zwitserse steden dat de herkenningstekens aan de huizen zitten ingewerkt. Zoals piramides, driehoeken, zonnesymbolen, pilaren, vruchtbaarheidssymbolen etc. dat met toen nog kon herkennen, ja, hier woont ook iemand van ‘ons’. Al de rijkdommen zijn naar Zwitserland gebracht. Daarom ook nu nog zoveel banken. Hij weet ook dat de regering zich door ‘adviseurs’ van buiten af laat adviseren en daardoor volgen ze allemaal dezelfde agenda. De rest van de mensen, die niets met deze bloedfamilies te maken hebben, worden als slaven gehouden.
We zijn eigenlijk allemaal slaven, onder deze ‘heersers’.
Jammer, dat men zoveel tegenslag krijgt, van juist de ‘medeslaven’ alleen omdat men zegt, ‘hey, je hebt een ketting en ik weet van wie’ dat word je niet altijd in dank afgenomen. 😉
Rob, op de site the V.T. is te lezen onder, Slave Trade, wie de werkelijke slaven handelaren waren, en dit van ouds her !, ook in Europa en in Slavische landen waren ze zeer actief, nou mijn voorouders waren heel druk met de handel en zeevaart, van uit Friesland, mijn familie dan uit Noord Friesland,
de laken handel bloeide van af +/- 800., de noord Africanen waren toen al op mensen roof uit, alle zuid Europese kusten hadden hier onder te lijden.
De handels compagnien, hielden zich niet met slaven handel op, wel aanverwante groepen.
Ja en de Nederlanders waren geen engeltjes, met goedheid kon je toen en nu niet staande blijven.
Mark Rutte en Samson zijn er na dagen uit wat betreft het vraagstuk over de toestroom van vluchtelingen zeggen ze.
Dat ze dus echt niet begrijpen waar ze mee bezig zijn moge wel duidelijk zijn.
Rutte heeft gezegd dat er alleen in vijf grote steden opvang blijft voor enkele weken en in die weken moeten de vluchtelingen eraan mee werken om terug te gaan naar het land van herkomst want anders stopt de opvang voor hen.
Asscher zegt dat hij ze in deze opvang perspectief bied wat de grootste onzin is dat je maar kunt bedenken want als ze niet meewerken aan hun terugtocht is er verder geen keuze voor deze mensen.
Dit is duidelijk weer een staaltje bedrog van het volk want hoe je het ook draait of keert de uitkomst zal zijn dat deze vluchtelingen naar het land terug gestuurd worden waar ze nu juist gevlucht zijn vanwege welk gevaar dan ook en dit kabinet wil ze gewoon de ellende insturen zolang ze er hier maar vanaf zijn.
Samengevat komt het er dus op neer dat er geen keuze is voor de vluchtelingen en dat zelfs gemeenten die wel opvang(dus nog gevoel en een hart in hun lijf hebben)bestraft zullen gaan worden door boetes of subsidie kortingen opgelegd te krijgen.
Dit is dus gewoon VVD beleid waar SAMSON dus weer mee ingestemd heeft zolang ze maar kunnen blijven zitten.
Met voorgaande bedoel ik dat de mensen die het gelukt is naar hier te komen die moeten we onderdak verschaffen en bad en brood natuurlijk want anders gaan ze inderdaad overal rondzwerven.
Maar om ze dan onder dwang terug te sturen naar het land van herkomst waar het mogelijk niet veilig is kan niet vind ik maar misschien dat ze onder bescherming van militairen in het land van herkomst wel een veilige plek kunnen krijgen en tevens zouden ze de vluchtelingen die daar in bootjes de oversteek willen gaan maken bv daar ook in tentenkampen kunnen opvangen onder bescherming van militairen.
Het is nu eenmaal zo dat wij als klein land niet voor iedere vluchteling kunnen zorgen hoe graag we dat ook zouden willen.
Maar als ze onder bescherming tijdelijk in tenten opgevangen kunnen worden en er wordt een oplossing gezocht voor de problemen in hun land lijkt mij dat een goede optie.