x
De Kracht van onze vermogens.
Waartoe zijn wij in staat..?!
2012 © Marieke Pril
x
Tot voor kort was de algemene filosofie die ten grondslag lag aan de behandeling van ziekten het idee dat genezing het beste bereikt kon worden door het natuurlijke, lichaamseigen mechanisme van zelf herstel te versterken. De visie van de hedendaagse, westerse geneeskunde echter heeft de focus verschoven van het versterken van het menselijk lichaam naar het kunstmatig reguleren ervan; en van het genezen van het menselijk lichaam, naar het vernietigen van de binnendringende lichamen van specifieke (ziekmakende)organismes.
Misschien is dit, met mate, een wijze en passende tactiek voor onze tijd, een tijd waarin het menselijk immuunsysteem voor onoverkomelijke uitdagingen staat en komt te staan. Maar durven we zo roekeloos en onbedachtzaam af te stevenen op het compleet afschrijven van de krachten van ons eigen lichaam?
Het lichaam beschikt over een oneindige wijsheid en grote ‘legers’ die ziekten kunnen overwinnen, het leven kunnen verlengen, tegenspoed kunnen overwinnen, en wonderen kunnen verrichten. Hoe is het de mens ooit gelukt zoveel woeste aanvallen van ziekten, epidemieën, honger en ontreddering te doorstaan zonder de hulp van moderne medicatie, geschoolde artsen en geavanceerde chirurgie?
Als wat in de Bijbel staat kan worden aangenomen voor waarheid, dan strekte de levensduur van individuen in die tijd zich uit tot ver voorbij onze hedendaagse concepten hierover. Zeer recente gegevens tonen tevens aan dat ‘primitieven’ die niet ten prooi vielen aan roofdieren of natuurlijke rampen een veel hogere levensverwachting hadden dan de Moderne Mens (heeft).
Het verloren natuurlijke instinct..!
Wat hebben we verloren toen er door beschaving eisen werden opgelegd aan ons natuurlijk instinct? Wat heeft de mensheid vergezeld tijdens zijn miraculeuze reis van een bestaan in de bomen, tot de randen van de wereld en naar de overkant van de Savannen? Ons hoogontwikkelde brein en het vermogen zijn fysiologische zijn te beïnvloeden; dat is onze zegen.
In dit opzicht zijn mensen uniek. Alle levensvormen zijn toegerust met immunologische systemen die overleving van de soort verzekeren. Alleen de mens is twee keer gezegend als bezitter van een brein dat in harmonie kan samenwerken met lichamelijke functies en deze kan sturen, fenomenen die slechts zelden erkend of begrepen zijn.
Maar de wonderlijke krachten van de geest, hoewel in staat aangewend te worden om virale en bacteriële indringers te bevechten, daarbij energieën oproepend vanuit de diepste labyrinten van de geest, kunnen tevens op een dwaalspoor raken en stress, depressie en ziekte veroorzaken.
Zelfheling en zelfvernietiging
De dualiteit van de menselijke aard werd duizenden jaren geleden al erkend evenals de enorme krachten van zelfheling. Door de eeuwen heen zijn we helaas, stukje bij beetje, deze kostbare wetenschap kwijtgeraakt.
Dat we in staat zijn tot zelfheling en zelfvernietiging is een waarheid die werd gebruikt en begrepen door filosofen, religieuze leiders, dokters en zelfs kwakzalvers. We zijn zowel begunstigde als slachtoffer van dit unieke vermogen.
Hippocrates sprak vaak over de rol die artsen kunnen spelen door samen te werken met de natuur. Hij merkte op dat ‘dokters slechts de spalk aanbrengen; de natuur heelt de gebroken botten’.
En zoals Plato observeerde: ‘De grote fout in behandeling van het menselijk lichaam is dat artsen onbekend zijn met ‘het geheel’. Want een deel kan nooit gezond zijn als het geheel niet gezond is.’
Sigmund Freud sprak over het conflict binnen de menselijke aard, de levenskracht verstrengelt in een constant gevecht met de doodskracht. Hij bestempelde deze als: Libido en destrudo.
Zij, en anderen die hun visie deelden, waren in staat de waarheid te begrijpen die de moderne wetenschap nu ook langzaam maar zeker begint te erkennen, dat lichaam en geest niet gescheiden zijn, maar reageren op elkaar, positief en negatief. We hebben het vermogen onszelf ziek te maken. We kunnen ons zelf ook genezen. We hebben dynamische, onbewuste krachten tot onze beschikking.
Hoewel slechte eetgewoonten, een schadelijk milieu, en blootstelling aan infecties onze fysieke weerstand kunnen verminderen, kunnen de vermogens van de geest en hun invloed op de fysiologische processen beslissend zijn. Dit is geen onconventioneel concept bedoeld om de waarde van de wetenschappelijke ontwikkeling te denigreren. Artsen uit de antieke wereld kenden en praktiseerden dat wat we nu psychosomatische geneeskunde noemen. Het is dus geen nieuwe wetenschap, maar een die te vaak genegeerd is.
Oude opvattingen met betrekking tot helen
Genezers uit het verleden, die het aan krachtige medicijnen ontbrak, werden gedwongen meer tijd te besteden aan het overdenken van de kwalen van hun patiënten. Ze ontdekten tevens dat fysieke ziekten nauw gerelateerd waren aan emoties en persoonlijke relaties.
Voor een goede gezondheid, zo geloofden ze daarom, was het dus nodig dat mensen met zichzelf en hun omgeving in harmonie leefden. Gezond zijn is in staat zijn veranderingen en tegenspoed het hoofd te bieden met een positieve en uitdagende instelling. Deze waarheden werden goed begrepen, maar werden vaak gekoppeld aan religieuze, occulte of esoterische rituelen waardoor de patiënt nog sterker in de waarschijnlijkheid van de genezing ging geloven.
In vroege beschavingen werd algemeen aangenomen dat pijn of ziekte kon worden veroorzaakt door geesten of demonen. Vandaag de dag geloven veel mensen dit nog steeds. Wanneer genezingen, remedies gerealiseerd worden, zijn er krachten aan het werk die een combinatie zijn van geloof en overtuiging. Hoe de blinden weer geïnspireerd werden te zien, verlamden om weer te lopen en stervenden geïnspireerd werden weer in het leven te komen bezien sommigen met cynisch ongeloof, maar deze wonderen zijn gebeurd en blijven voorkomen waardoor wetenschappers hebben erkend geloof te hechten aan de mogelijkheid dat het lichaam zichzelf kan genezen.
In het oude Griekenland vertrouwden Tempels van Genezing op vasten, bidden, slaap en psychologische suggestie om genezing te realiseren. Veel van die ideeën vinden hun tegenhanger in moderne concepten van holistische geneeskunde die gebruik maken van de modaliteiten van voeding, biofeedback, hypnose, acupunctuur en psychoanalytische therapie.
Helaas zijn de ontdekkingen van de Grieken en andere verlichte samenlevingen uit de oudheid uiteindelijk weggevaagd in een afgrond van onwetendheid tijdens de duistere middeleeuwen, toen wetenschappelijke rationaliteit in onbruik raakte.
Er waren echter geïsoleerde ‘eilanden’ van wetenschap in de 12e eeuw, zoals het werk van Maimonides, de Hebreeuwse arts en geleerde die de relatie onderzocht tussen ziekte en emotie. Zijn verhandelingen over astma ten gevolge van emotionele stress zijn gelijk aan vele van de moderne proefschriften.
De opkomst van wetenschappelijke psychosomatische geneeskunde
De 19e eeuw luidde een kortzichtige denkwijze in; men stond erop dat als een ziekte niet kon worden bestudeerd onder een microscoop of in een testbuisje, deze niet bestond. Pas rond 1890 verschenen er mensen ten tonele die een verband legden tussen ziekten die niet konden worden geconstateerd en emotioneel conflict.
Pioniers op dit gebied waren Jean Martin Charcot, en Sigmund Freud. Hun werk zou uiteindelijk leiden tot de opleving van antieke concepten die tot de moderniteit gebracht werden als psychosomatische geneeskunde (psycho-geest; soma-lichaam).
In de jaren dertig van de vorige eeuw gaf een nieuwe groep van pioniers opnieuw een boost aan deze ideeën en begonnen met onomstotelijke bewijzen te komen dat psychisch conflict de voorbode kon zijn van lichamelijke ziekte. Onder hen bevonden zich o.a. Howard Dunbar en het vooraanstaande team van English en Weiss.
De nadruk, tot omstreeks 1950, lag op de formule dat mentaal conflict leidde tot somatische ziekte. Tijdens die periode werd er een bescheiden maar monumentaal werk gepubliceerd die generaties van wetenschappers zou omleiden richting andere aspecten van de psychosomatische geneeskunde.
Het boek met als titel ‘De wil om te leven’, geschreven door Dr. Hutschnecker blies de concepten van Freud over de dualiteit van de menselijke aard nieuw leven in, en suggereerde dat binnen in ons een constante worsteling plaatsvindt tussen de wil om te leven en de wil om te sterven. Hutschnecker ging zelfs nog een stukje verder, hij toonde aan dat we de wil tot leven kunnen aanwenden om onszelf te drijven tot een goede gezondheid, om ziekten te overwinnen en ook om gebruik te maken van de juist gerichte levenskracht om succes te bereiken in ons dagelijks leven.
Wij kunnen onze ziekten selecteren; Ook zijn we in staat de tijd waarop we sterven te selecteren, zo gelooft Dr. Hutschnecker. Sindsdien zijn er vele studies verschenen die deze theorie bevestigen; kankerpatiënten, voor een groot deel, voldoen aan dit profiel, evenals slachtoffers van maagzweren, patiënten met diabetes, hartpatiënten en een breed scala aan invaliden, wiens ziekten psychosomatisch begonnen en zich vervolgens ontwikkelden tot bonafide rampen.
Zelfheling: Meer dan een theorie
De medische wereld geeft toe dat ongeveer 50% van alle ziekten, wanneer met rust gelaten, uiteindelijk uit zichzelf zullen genezen. Zeer tot hun eigen verrassing getuigen kankerspecialisten van een aanzienlijk aantal patiënten die ‘in remissie gaan’ of kankervrij zijn of wiens klachten voor zeer lange tijd verdwijnen. Moeten we onszelf ermee tevreden stellen deze gevallen van zelf heling te beschouwen als slechts mysterieuze gebeurtenissen, of kan de mogelijkheid dat er hier Vitale Krachten aan het werk zijn serieus worden overwogen?
Liefde en licht!
Marieke Pril
Zolang ik word tegengewerkt door macht, geld, hebzucht, verdeel en heers, brood en spelen heb ik niets aan de kracht van onze vermogens. In een matrix dat mij blind maakt, dom houdt, arm maakt en ziek houd heb niets aan woorden.
Mij inziens heeft u van uit uw ogen gelijk. Maar dekt het voor mij persoonlijk de lading niet! Het is natuurlijk mooi dat mensen van uit hun matrix dat gegeven kunnen beamen, terecht door u vermeldt bewustwording is een groot goed. Maar weten dat je die kracht van vermogens hebt is niet het zelfde dat je het met goede intentie kan gebruiken. En hoe doe je dat zullen velen zoals ik afvragen? Zelf ontdekken of bij iemand in de leer gaan. Ik doe geen van beiden. Wat niet op mijn pad komt daar begin ik gewoon niet aan! Als iets bij mij past dan is het gewoon vanzelfsprekend dat ik dat kan eerde niet. Als ik over mijn eigen voeten struikel weet ik dat het mijn eigen voeten zijn. Ik wil liever niet over andermans voeten struikelen dan weet ik niet of het nu mijn eigen voeten waren of van iemand anders!
Verder was het verhaal duidelijk nog bedankt!
In een matrix dat mij blind maakt, dom houdt, arm maakt en ziek houd heb niets aan woorden.
U laat u dus blind maken, dom houden, arm en ziek maken door een matrix waar U in gelooft, niet mijn matrix.
Ik geloof dat ik dit in ieder geval voor mijzelf en mijn naasten geheel kan ombuigen, gewoon omdat ik dat wil. Gedachten zijn krachten.
Wet van aantrekkingskracht. Mijn wil is wet in mijn leven. Wonderen bestaan…
@ martijn
je bent me even voor ,en hebt ( volgens mij) helemaal gelijk.
Beste Lezer,
Bedankt voor uw reactie op mijn artikel.
Uiteraard kunnen we niet altijd iets doen aan de externe, negatieve invloeden die ons bereiken, echter kunnen wij er voor kiezen hier op een positieve en constructieve manier op te reageren waardoor dus een positief pad gecreëerd wordt om te bewandelen. Negatieve reacties leveren ook een negatief resultaat op. Er staat ook dat onze vermogens ons positief maar ook negatief kunnen beïnvloeden. Zodra wij ons hier echter van bewust worden kunnen we deze vermogens gaan aansturen en er gebruik van maken.
@Martijn en Marcel
Ik denk dat, aanvullend aan gedachtenkracht, de kracht van de eigen energieën verder onderzocht zou mogen worden. Door aan je gedachten een kleur(energie) te verbinden, vergroot je de kracht en actieradius ervan.
Zie ook mijn post 15 in “Van woede naar kracht”
@ anelle
Is het koppelen van een kleur aan een gedachte niet ook een gedachte en derhalve aan de zelfde wetmatigheid onderhevig? Ik bedoel eigenlijk dat alles wat je bedenkt uit jezelf komt en dus “gedachtekracht”is. Als je dus zegt een kleur koppelen aan een gedachte, is dat zeg maar een conditionering van jezelf zeker wanneer je daar een grote werkzaamheid aan bedenkt.
@ lezer,
Je zegt dus eigenlijk dat je bewust negatief bezig bent. Dat suggereert dus dat je je niet positief WILT instellen, niet dat je het niet kunt. Dat is dus jouw bewuste keuze, negatief gepolariseerd. Dit KUN je zelf veranderen als je WILT. Wanneer je een bepaald bewustzijnsniveau hebt bereikt. Maar dat lukt niet als je er niet in gelooft; ‘Mensen geloven niet in wat ze niet kunnen zien, en ze zullen niet zien wat ze niet geloven.’
@Martijn, helemaal met je eens.
Goed artikel.
@Marcel 1.5
Gedachten kunnen abstract zijn. Een gedachte, gekoppeld aan een beeld en een gevoel, klank ook, kortom alle zintuigen ingeschakeld, geeft vorm aan die gedachte waardoor de focus en de kracht vergroot. ’t Is hardop denken hoor, maar in mijn ogen een niet oninteressante piste.
Anelle,
daarom heb ik uiteindelijk niets meer nodig dan te weten:
ik ben Licht, ik ben Liefde, ik ben Vreugde, ik ben Vrede, ik ben Kind van God.
Al mijn denken, gevoelens en daden zijn daarop gebaseerd.
En dan ben ik echt wie ik wil zijn.
Meer uitleg kan ik je niet geven! Hoe meer ik uitleg des te verder ik van de waarheid af komt te staan. En jou daarmee op een dood spoor brengt. Daarom kunnen meer woorden van anderen je niet altijd verder op weg helpen!
Daarom eerst ervaren (emperisch) dan daaraan betekenis voor jezelf aangeven.
En wanneer je pas achteraf ’toevallig’ daar over leest en het (h)erkent wordt het jouw waarheid. En als het jouw waarheid is, roep je het uit: dat wist ik altijd al! Dat is vanzelfsprekend, ik deed nooit anders! Succes! (Of wist dat al? 😉 )
Samenvattend:
Kracht=Energie=Licht=Liefde=Vreugde=Vrede=God=Eenheid=Schepping=Leven
vult u zelf verder in. Allemaal woorden voor hetzelfde! En dat noemt men Transformatie.
Anelle 1.7
Door Lezer’s post herlas ik de mijne en merk dat het in feite over materialisering heb. Het vermogen om letterlijk scheppend te denken.
@Lezer
Ervaring gaat idd vooraf aan kennis en wijsheid.
dank je Marieke.
En voor de jongens van wtk. Iets wat ik negatief kan benoemen is voor mij niet onbewust. Dus daarom kan ik juist dat negatief in iets positief tranformeren(net zoals jullie) en daar heb je actie nodig en geen woorden! That’s all folks!
@ lezer,
@ lezer
Je zegt dus eigenlijk dat je bewust negatief bezig bent. Dat suggereert dus dat je je niet positief WILT instellen, niet dat je het niet kunt. Dat is dus jouw bewuste keuze, negatief gepolariseerd. Dit KUN je zelf veranderen als je WILT. Wanneer je een bepaald bewustzijnsniveau hebt bereikt. Maar dat lukt niet als je er niet in gelooft; ‘Mensen geloven niet in wat ze niet kunnen zien, en ze zullen niet zien wat ze niet geloven.’
@Martijn, helemaal met je eens.
Goed artikel.
Mark blijkbaar snapt een vrouw mij beter wat ik bedoel!
Een man controleert en wil daardoor beheersen(matrixdenken).
Een man gebruikt meer zijn verstand dan gevoel (matrixdenken).
Zie Mark ik heb 2 eigenschappen van de matrix weergegeven! Kunt u mij een voorbeeld geven van een matrixgevoel. Volgens mij bestaat dat niet, want in de matrixwereld is gevoel van ondergeschikt of helemaal niet van belang! De matrix heeft louter met verstand te maken. En dat is een halve waarheid. Alleen als je verstand met gevoel verbindt kun je de eenheid evaren.
Maar dat wil nog niet zeggen dat ik van mijn negativiteiten af ben! Eerst benoem ik mijn negativiteiten en dan kan ik die negativiteiten omzetten in iets positief.
Negativiteiten in mijzelf kan ik gewoonweg niet ondrukken of wegdenken! Die maken deel van mij uit. Anders krijg ik te maken met explosiegevaar. Als ik pas bewust ben van mijn negativiteiten en ik weet welke dat zijn. Dan kan ik daaraan werken.
Ben ik onbewust van mijn negativiteiten dan is er kans op explosie zonder dat ik weet waarom! En iets wat ik niet weet (onbewust) kan ik ook niet veranderen!
Aristoteles zei ooit kent uzelf. Cappice! Succes!
Trouwens alleen verstand gebruiken is altijd halve waarheid!
@ anelle
bedankt voor je zienswijze , een overdenking waard!
Mooi artikel.We vergeten vaak onze zelfhelende krachten en leggen ons vertrouwen in handen van anderen, terwijl die in eigen hand hoort. Enerzijds is dit artikel een mooie belichting op zelfgenezende kracht, maar er zit voor mij een gat tussen dit en de huidige medische orde.
We leven nu eenmaal in een vervuilde wereld en als je om wat voor reden dan ook een overload hebt gescoord aan chemische belasting met alle gevolgen van dien, waar moet je dan je aansluiten?????? Bidden dat het overgaat? Denk ik niet positief genoeg? Naar de dokter voor een pil? Een regendans met meditatie? Alles wat geneest is voor mij goed. Ik ben chemisch overgevoelig geworden en velen met mij. (velen beseffen het nog niet en zonder te weten ontstaat er nog meer schade iedere dag).
Dit item is in alle gevallen onderbelicht. Een lotgenoot met MCS zei tegen mij; als ik met DownSyndroom geboren wordt en hoe hard ik ook positief denk, ik blijf maar mijn Downsyndroom houden. De samenleving en dokters weten precies wat jij moet doen en hoe positief je alles moet benaderen, maar praktisch klopt het niet.
Gif is een zaak die alles naar een ander plan helpt. Als je genoeg polonium achter de kiezen hebt ga je snel. Andere giffen werken langzaam. Welke cocktail van gif heb je binnen? Waar ligt je ontgiftingscapaciteit? Individuele verschillen zijn groot. Ik word er wel een beetje moe van, iedereen die weet als je maar positief genoeg denkt, dat dan alles overgaat.
We hebben kennis en besef nodig van wat er echt speelt. Hoe kun je meten en testen wat er gaande is en hoe kun je individueel, maatwerk aanbrengen om te detoxen en ondersteunen? Alleen bidden is niet genoeg!
Voeding is de medicijn die niet vergeten mag worden. Lees een paar artikeltjes over hormoonverstoorders, GMO, transvetten etc.en God kan ons behalve geestelijke bijstand hier geen oplossing in bieden.Ik droom van heelhuizen waar je weer op de rails wordt gezet met het juiste pakketje benodigdheden. En als rasechte optimist, denk ik daar zeker goede bijdrage aan te kunnen leveren.
zie de onbetwistbare vinding van een echte arts…
http://www.gnm-nl.be
en verder alle goeds.
Ik ga helemaal mee in deze visie.
Zelf pas ik het toe in de grondgedachte: wij moet leren om anders te gaan denken en na het lezen van deze filosofie ben ik nog meer overtuigd van het nut deze “wijsheid”te doceren op de scholen vanaf het prille begin dus reeds in de basis van de opvoeding van de mens.
Ik ben het helemaal met Simons P. eens. Deze filosofie is voor mij ook waar. Als ervaringsdeskundige kan ik beamen dat wij onszelf zeker kunnen genezen. Dit gegeven, deze wijsheid, zou idd moeten worden toegevoegd aan het lesprogramma van scholen.
Een goed artikel.