x
De dood, een verkenning
© Douwe Beerda, september 2011
x
De dood, wellicht het meest interessante verschijnsel wat we in het leven kennen. Door velen gevreesd, ongeliefd, vaak zeer onbegrepen en soms zelfs gezien als het ultieme kwaad. Echter het is zeer de vraag of we zonder de dood überhaupt waarde aan het leven zouden toekennen. Zonder de dood zou het leven met al haar diversiteit al snel volledig vastlopen, de dood is dan ook minstens net zo een belangrijk onderdeel van het leven als de geboorte.
Ieder mens heeft zich wel eens de ‘grote vragen des levens’ gesteld. Wat gebeurt er met ons als we doodgaan, is daar een belangrijke van. Een gelijkwaardige vraag die veel minder gesteld wordt is waar we waren voordat we werden geboren. In een groot gedeelte van de wereld gelooft men in reïncarnatie (Latijn: carne = ‘opnieuw in het vlees’). Dat denkbeeld beantwoordt beide vragen.
Bij ons in het Westen hadden de overheersende religies hele andere denkbeelden. De dood werd hier vooral gebruikt als pressiemiddel om mensen te laten gehoorzamen. Als je niet leefde zoals de kerk het voorschreef liep je het risico voor eeuwig in het hellevuur te branden. Van de andere kant als je netjes deed wat de kerk wilde, of voldoende geld aan ze gaf om aflaten te kopen, ging je juist een ultiem plezierig leven na de dood tegemoet in de hemel. Dit beeld van de hemel en de hel heeft ondanks afnemende macht van de kerk nog steeds een grote invloed op het beeld van de dood van veel mensen hier. Velen zien de dood nog steeds als iets wat gevreesd moet worden.
Wat zou er echter gebeuren als we geen angst voor de dood zouden hebben? Als er geen angst voor de dood is valt eigenlijk elke bron van angst weg omdat alle angsten hun kracht ontlenen aan de angst voor de dood. Een bevolking zonder angst voor de dood is moeilijker met geweld te controleren. Hoe kun je zonder angst mensen nog in gehoorzaamheid dwingen? Zonder angst voor de dood is er ook geen reden meer om angst in het leven te hebben.
Gelukkig is de tijd dat het Westen gedomineerd werd door de kerk afgelopen en hebben we inmiddels de beschikking over de wetenschappelijke methode. Laten we deze methode eens gebruiken om de dood en haar verschijnselen te verkennen. En is er vanuit de wetenschap enige ondersteuning te vinden voor een denkbeeld als reïncarnatie?
Als we ons afvragen wat er eigenlijk met ons gebeurt na de dood, over wie of wat hebben we het dan eigenlijk?
Dit is een andere vraag des levens waar ook nog geen volledig antwoord op gevonden is. Maar laten we beginnen met wat we wel al weten. We hebben in ieder geval ons lichaam, laten we daarmee beginnen.
1. Ons lichaam wordt samengesteld door het continu opnemen en inbouwen van materie.
Dit doen we door te eten en te drinken en te ademen. Als we doodgaan wordt het lichaam wat we tijdens ons leven hebben opgebouwd weer afgebroken. Het wordt hierna als bouwmateriaal gebruikt voor andere organismen. Eigenlijk transformeert ons lichaam na ons overlijden dus in vele verschillende andere nieuwe levensvormen. Ons lichaam voedt een boom, waar een rups weer van eet. En als die rups wordt opgegeten door een vogel vliegt wat eens ons lichaam was nu in de vorm van een vogel de wereld over. Als we aannemen dat we alleen ons lichaam zijn, dan is reïncarnatie een feit en ook wetenschappelijk en rationeel volledig te begrijpen.
Het lichaam reïncarneert in vele verschillende nieuwe vormen van leven. Sterker nog deze transformatie is zelfs tijdens het leven al volop waarneembaar. We bouwen continu ons lichaam op en gebruiken materialen om cellen te vervangen. Ook nemen we in het leven continu afscheid van onderdelen van ons lichaam. Denk hierbij aan ontlasting, afgeknipte nagels, haar, etc. Zo bekeken zijn onze lichamen continu in een soort stroming of flux waarbij we continu materie uitruilen met andere organismen die zo ook hun eigen lichamen onderhouden. Vanuit dit standpunt bekeken is er dus continu leven, zowel voor de geboorte van ons lichaam, tijdens ons lichamelijke leven, en na het overlijden van ons lichaam. Ons lichaam is slechts tijdelijk een onderdeel van deze continue flux tussen levende organismen. Ter illustratie van dit denkbeeld is The Fountain is een film die de dood vanuit verschillende hoeken belicht. Onder andere vanuit de Maya mythologie waarbij de dood als een creatief proces voor het scheppen van nieuw leven wordt gezien.
2. De informatie van het bouwplan van ons lichaam.
Naast de materie waaruit ons lichaam bestaat bevat ons lichaam nog een andere belangrijke component; de informatie van het bouwplan van ons lichaam. Dit bouwplan is vastgelegd in het DNA. Deze informatie van het lichamelijke bouwplan kan voor de helft worden doorgegeven aan een volgende generatie door onszelf voort te planten. Ook zien we ons eigen lichaam hierdoor in een ander licht. Als we terugkijken waar ons eigen lichaam vandaan komt zien we dat dit een gift is van vele generaties voorouders. We hebben ons lichaam te danken aan alle levende wezens voor ons die vanaf het begin van het leven continu hun bouwplan (gedeeltelijk) hebben doorgegeven. Continue aangepast aan de omstandigheden en over vele generaties getest is daar het unieke bouwplan van ons lichaam uit voortgekomen.
Enige dankbaarheid lijkt hier op zijn plaats ongeacht wat we zelf van ons lichaam vinden. Interessant aan DNA is dat de informatie en complexiteit van het bouwplan van een lichaam continu kan doorontwikkelen over generaties. De bouwmaterialen van het lichaam zelf worden continu gerecycled maar de informatie van het bouwplan blijft als het succesvol genoeg is om voort te bestaan behouden en wordt doorgegeven. Als het leven daadwerkelijk uit 1 punt is ontstaan dan zouden we kunnen zeggen dat alle biodiversiteit die we kennen een grote waaier is met hetzelfde beginpunt.
In een bepaalde zin zou je voorplanting dus als een vorm van reïncarnatie kunnen zien. Met de informatie van het bouwplan wat je doorgeeft kan er weer een heel uniek nieuw lichaam worden samengesteld. Ook in deze definitie is reïncarnatie dus wetenschappelijk te bewijzen en rationeel goed te begrijpen.
Tot zover het lichaam. Als we geloven dat we alleen ons lichaam zijn kunnen we met de hierboven gebruikte definities reïncarnatie zien als een duidelijk beredeneerbaar en wetenschappelijk te bewijzen fenomeen. Maar sommige mensen geloven dat we meer zijn dan allen ons lichaam, laten we proberen wat verder te kijken dan ons fysieke lichaam.
3. Ik denk dus ik ben. Wij zijn onze ideeën.
Op de vraag wie of wat wij precies zijn, zijn er mensen die geloven dat we ons denken en onze ideeën zijn. Wat gebeurt er met ons denken en onze ideeën als we sterven? Ideeën kunnen tijdens het leven goed worden doorgegeven. En zelfs na het leven is dat nog mogelijk als je je ideeën bijvoorbeeld op kleitabletten, papier of video hebt gezet. Als mensen je ideeën interessant genoeg vinden nemen ze deze over en zou je kunnen zeggen dat je ideeën reïncarneren in die mensen. Als die mensen hetzelfde idee vervolgens ook weer communiceren kunnen ze zo nog verder worden verspreid. Eigenlijk lijkt de kringloop van ideeën een heleboel op de kringloop van de materie in ons lichaam. We nemen de hele tijd ideeën over uit onze omgeving en geven ook weer ideeën door aan anderen. Ook hier zit dus een soort continue stroom in met verbinding tot andere wezens.
Ook lijken ideeën gedeeltelijk op ons DNA. Ook op ideeën vindt een selectie plaats, daarnaast kunnen ze worden versmolten om zo een complexer of beter nieuw idee te vormen. Er lijkt dus ook bijna een soort evolutie in te zitten.
Samenvattend kunnen we zeggen dat een gedeelte van onze ideeën tijdens en wellicht ook na ons leven zal reïncarneren in anderen. Een ander gedeelte zal wellicht ophouden te bestaan op het moment dat wij niet langer in staat zijn ze naar anderen te communiceren.
4. De Ziel
Sommige mensen geloven dat we meer zijn dan ons lichaam en onze ideeën, zij geloven in een soort zelfstandige kern die hier los van staat, ook wel bekend als onze ziel. Wikipedia geeft de volgende definitie: “De ziel is in de meest gebruikte betekenis de niet-materiële, spirituele component van de mens. In een andere (esoterische) opvatting is het de drager, de uitdrukking of het voertuig van het ego of de (eeuwige) geest.”
Ook lijkt de traditionele definitie van reïncarnatie zich vooral met de ziel bezig te houden. Het is hierbij de vraag of onze ziel opnieuw geboren zal worden in een nieuw lichaam. Het is per definitie moeilijk deze vraag op te lossen met de wetenschappelijke methode omdat de wetenschap zich juist met materiële dingen bezighoudt omdat die objectief meetbaar zijn. De definitie van de ziel is juist dat ze niet materieel van aard is. Daarbij is wetenschap een methode van kennisvergaring waarbij communicatie tussen mensen nodig is om gegevens en experimenten te kunnen verifiëren.
Zelfs al zou er iets los kunnen staan van een lichaam, het zal toch een lichaam nodig hebben om dat te kunnen communiceren naar andere mensen. Dit zijn twee zaken die het onderzoek hierin sterk beperken of wellicht zelfs buiten het vlak van de wetenschap plaatsen.
Toch is er wel degelijk wetenschappelijk onderzoek gedaan naar een kern/ziel/bewustzijn dat onafhankelijk van het lichaam kan bestaan. Dit is namelijk precies wat het boek: ‘Honderd jaar onderzoek toont aan, de dood is niet het einde.’ geschreven door Ian Currie (ISBN 9032501194) heeft gedaan. De methode van onderzoek en de resultaten zijn zeer interessant. Hij heeft vooral systematisch observaties van mensen verzameld die te maken hebben met verschijnselen rond de dood. Het gaat hier onder andere over zaken als sterfbedvisioenen, bijna dood ervaringen (BDE), herinneringen van kinderen en volwassenen aan vorige levens, etc.
Ook momenteel wordt er nog veel wetenschappelijk onderzoek rond dit soort verschijnselen gedaan. Pim van Lommel is hier een goed voorbeeld van, hij is een Nederlandse arts die veel te maken heeft met mensen die succesvol gereanimeerd zijn na een (zware) hartaanval, hij legt deze mensen vragenlijsten voor over of zij bijna dood ervaringen (BDE) hebben ervaren en verzamelt zo waardevolle gegevens over hoe vaak dit verschijnsel voorkomt en wat voor aspecten een BDE allemaal kan hebben, en bij wie welke verschijnselen wel en niet voorkomen. Hierover publiceerde hij een uitgebreid artikel in o.a. het vooraanstaande wetenschappelijke blad the Lancet.
Van Lommel schreef ook een boek over dit onderzoek, inmiddels is het boek wereldwijd een bestseller aan het worden. Het boek heeft de titel: ‘Eindeloos bewustzijn’ Hierin concludeert hij:
“Een ‘bijna-dood ervaring’ is een authentieke ervaring die niet is te herleiden tot fantasie, psychose of zuurstoftekort. Het verandert mensen blijvend. Volgens Van Lommel is de heersende, materialistische visie van artsen, filosofen en psychologen op de relatie tussen hersenen en bewustzijn te beperkt om het verschijnsel te kunnen duiden. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen: het kan ook los van ons lichaam ervaren worden.”
Dit soort publicaties laten ons met een nieuwe blik tegen zaken zoals de dood en de oorsprong & aard van ons bewustzijn aankijken. De wetenschap levert nog zeker geen duidelijke antwoorden, maar ze maakt wel heel duidelijk dat er nog een hele wereld openstaat om meer onderzoek in te gaan doen. Wie zich met een open vizier en een nuchter verstand inleest in de beschikbare literatuur gebaseerd op wetenschappelijke experimenten staat in ieder geval in voor een interessante en leerzame reis.
Wat ook interessant is om eens over na te denken is wat voor consequenties ons beeld van de dood voor ons in het leven heeft. Stel dat we erachter komen dat we daadwerkelijk een ziel hebben die losstaat van het wel of niet hebben van een bruikbaar levend lichaam. Kortom we kunnen weten, inplaats van “geloven of denken”, dat we eerder hebben geleefd en ook na dit leven mogelijk terugkomen. Zou dit onze levensinstelling veranderen? En zo ja, op wat voor manier zou het ons leven beïnvloeden? Worden we luier omdat het altijd nog in een ander leven kan, of gaan we ons leven met minder angst en met meer verantwoordelijkheid tegemoet?
En wat doet het met ons wereldbeeld? Als we geloven dat we alleen ons lichaam zijn is voortbestaan wellicht het meest logische wereldbeeld. Echter als onze ziel “onsterfelijk” is valt dat idee eigenlijk weg. Als reïncarnatie van de ziel bestaat lijkt het leren van levenslessen een betere verklaring voor het feit dat we hier op aarde zijn. Als we toch meerdere keren op aarde kunnen terugkomen zouden we dan kunnen zeggen dat we als het ware met zijn allen op dezelfde ‘Earthschool’ zitten waarbij we elkaar helpen bij het leren van onze lessen? ‘Life is the school, Love is the lesson.’
‘De angst voor de dood, is slechts een rookgordijn voor de angst voor liefde’
– Byron Katie (citaat uit Losing the Moon)
Een oefening in zelfregressie.
Het leven als een plek om lessen te leren om zo verder te groeien spreekt mijzelf in ieder geval aan. Maar goed ik ben me er zeer bewust van dat het niet meer is dan een interessant denkbeeld. Als we realistisch blijven moeten we inzien dat een wetenschappelijke basis voor het bestaan van de ziel en voor reïncarnatie momenteel niet is aan te tonen. Dat betekent echter niet dat mensen hun geloven of ideeën hierover dienen op te geven. Eerder roept het op om deze ideeën zo goed mogelijk proberen te onderwerpen aan een grondig onderzoek en te zien wat er overblijft. Het is uit het wetenschappelijke werk wat tot nu toe is gedaan duidelijk dat er systematische patronen in de verschijnselen rondom de dood te vinden zijn.
Het is de uitdaging om met de wetenschappelijke experimenten hier een verklaring voor te vinden. Voor de mensen die zichzelf afvragen of je eerdere levens kunt herinneren kan de volgende oefening waarin je zelfregressie kunt doen uitkomst bieden. Ook dit kan interessante observaties opleveren die als vele mensen ze hebben er patronen in ontdekt kunnen worden waar de wetenschap mee aan de gang kan.
Samenvattend
Het is bijna paradoxaal om te zien dat juist de mensen die geloven dat ze niet meer dan een lichaam zijn, het meest zeker kunnen zijn van reïncarnatie. Al zou transformatie van het lichaam in andere levensvormen wellicht een betere term zijn. Daarnaast vereist het succesvolle voortplanting om het bouwplan van het lichaam te laten reïncarneren. Ook mensen die geloven dat we onze ideeën zijn hebben weinig reden om te vrezen voor de dood aangezien ook ideeën continu reïncarneren in anderen.
Deze vormen van reïncarnatie zijn wetenschappelijk te bewijzen en rationeel goed te begrijpen. Voor de mensen die echter geloven dat er “meer is tussen hemel en aarde” is er in de wetenschap nog geen bewijsmateriaal voor dit geloof. Wel is de wetenschap druk bezig met onderzoek rond zaken als de dood en bewustzijn en is er voor iedereen met interesse hierin een schat aan informatie te vinden. Ter afsluiting dan ook een concreet voorbeeld hiervan. Klik op de link naar YouTube, daar staat deze documentaire van de BBC over BDE’s, bijna-dood-ervaringen met de titel “The day I died“.
Vera Legata, 22-04-2009
@Soline, juist ik begrijp.
Uhmmm Guido, je plaatst een artikel waarvan een zekere Douwe Beerda claimt dat hij e.e.a uit eigen duim heeft opgeschreven in September 2011.
Echter zoals Selene terecht opmerkt, claimt: Auteur: Vero Legata: “Het leven is de school, liefde is de les” – 22-04-2009, Via: http://www.mensenrechten.org/opinie.php?oid=20 dat zij het al in 2009 opgeschreven heeft ?
Diee Douwe vertel eens, schrijft die wel meer artikels die 1 op 1 eerder door anderen geschreven zijn ? Want dan laat ik Douwe voortaan mijn Toto formulieren invullen.
@Charles 🙂
Charles zit niet zo te mutsen man. Gaan eens naar het strand en A D E M..!! Pffff..
@Guido #1.3
Guido in gesprek met zijn spiegelbeeld:
“Charles zit niet zo te mutsen man. Gaan eens naar het strand en A D E M..!! Pffff..”
Hi Selene
Kan het zijn dat je verO LEgata bedoelde ?
Om even op te helderen, Vero Legata is een Esperanto pseudonym waar ik lange tijd onder geschreven heb. Dat artikel waar naar wordt verwezen is dus ook van mij. Oftewel Douwe Beerda = Vero Legata. Ik heb het artikel recent sterk uitgebreid dus vandaar dat ik het Guido het artikel nog een keer heb aangeboden omdat het wellicht interessant is voor lezers van want to know.
Ik hoop dat mensen er iets mee kunnen en opbouwende kritiek is zeer welkom. Ik vind het zelf een fascinerend onderwerp en hoor graag hoe andere mensen over de dood denken en wat hun visie hierop is.
Mvg,
Douwe Beerda
Mmmm Douwe betekend dit nu dat ik mijn Toto formulieren zelf moet blijven invullen ? 🙂
De dood is slechts ontwaken uit de droom die leven heet.
Ha, Douwe, je bent nu herkenbaar. Dank voor de uitleg.
Ik vond het al jammer dat het niet in orde leek.
Fijn onderwerp trouwens. Ik heb hier thuis ellenlange discussies over wel of niet een leven na de dood.
Ik meen dat we gewoon nooit kunnen sterven. Mijn man is er van overtuigd dat er hierna niets is. Je begrijpt, daar komen we nooit uit.
Het valt me wel vaak op dat als mensen niet geloven in een oneindig bestaan ze daar ook verder niks over willen weten. Mijn man wil nog wel eens tegenbewijzen geven. Maar bij de meeste mensen is er gewoon onwil lijkt wel om ook maar te overwegen dat het hierna niet afgelopen is.
Vroeger werden er veel grapjes gemaakt over hoe we terug zouden komen. Dat hoor je nu veel minder.
Misschien komt het juist door dat men begint te geloven dat er meer is tussen hemel en aarde dat men er iets minder lacherig over doet.
Doodgaan is tenslotte héél serieus. Dood zijn is een stuk eenvoudiger lijkt mij. 🙂
@ Charles, ik vrees van wel, geen helderziendheid van mijn kant iig 🙂
@ Selene, ik heb vaak hetzelfde met mensen, mensen lijken sterk verdeelt te zijn op dit gebied en vaak ook sterk emotioneel. Ik vind het zelf juist de uitdaging zo rationeel mogelijk te blijven en te beredeneren wat we nu al kunnen weten als feiten, wat interessante verschijnselen rond de dood zijn die we nog moeilijk kunnen verklaren en wat eventueel onzin is. Als mensen echt geloven dat het hierna afgelopen is dan zeg ik altijd dat ze dus zeker zullen reincarneren hun lichaam iig. Meestal kunnen ze dat moeilijk ontkennen als je uitlegt dat hun lichaam door andere organismen weer wordt gebruikt. 🙂
Deze waardevolle artikellinks er maar even bijplakken, voor hen die ze niet gezien hebben.
http://www.wanttoknow.nl/inspiratie/de-dood-in-de-doofpot/
en vooral deze mag er zijn:
http://www.wanttoknow.nl/overige/een-enerverend-bezoek-aan-het-rad-van-wedergeboorte/
Het blijft fascinerend, de dood. Als je dit soort informatie krijgt wordt het allemaal een stuk gemakkelijker. Ik denk dat het angstige van de dood ook niet zozeer het doodzijn is, oftewel eeuwig elders levend?, maar meer het proces van hoe het gebeurt, afscheid etc.
Ook een prachtig verhaal van Anita Moorjani, vast al bij veel van jullie bekend maar toch. Ik vond het erg mooi en past erg goed bij dit artikel.
http://youtu.be/tjLouLHH-_I
en dan deze vrouw van 101
http://youtu.be/N3MJS2iOmx8
Bedankt voor de links, beide zijn idd zeer interessant. De eerste om te kijken wat er na de dood eventueel gebeurd en de tweede al voor in het leven 🙂
Douwe , ik weet niet precies hoe ik dit wil zeggen dus ik begin gewoon maar ergens . Heb je zelf wel eens over het randje gekeken ? Al die theoretische kennis over doodgaan en opnieuw geboren worden die zoveel mensen aanbieden , waar komt het vandaan ? Zelf zat ik een keertje op het randje en ik kan je vertellen dat het geen grappige vredige belevenis is als je net 40 bent . Niet de angst voor de dood , maar het besef dat ik niet echt geleefd had , nooit werkelijk mezelf geweest was in dit theater liet mij vechten en kiezen voor het leven . Op dat moment wist ik ook wat het alternatief was en hoe dat zogenaamde dood zijn voelde .
Ook de spraakverwarring over lichaam , ziel en geest vind ik vaak lastig , ok; lichaam, duidelijk ziel of geest hmmmm. Als geest bewustzijn is ( spirit ) dan behoort de ziel bij het lichaam , het is immers de bezieling van iets , een hond , een steen , een project en niet het bewustzijn ervan (geest , spirit )
Nou dat is duidelijk , ik heb er zelf wel een duidelijkachtig beeld van , maar om anderen in hun gedachten te volgen over deze onderwerpen is af en toe wat lastig , gezien die twee termen constant kruislings worden gebruikt .
Is incarnatie wel zo vrijwillig als de hele new-age kerk ons wil laten geloven , volgens mij niet . In deze matrix soep waarin we leven is het eigenlijk spiritueel overleven , een soort russisch roulette of je in dit leven je ware identiteit sowieso nog weet te herinneren in plaats van het spiritueel groeien waar men het zo graag over heeft ( kom een cursus doen , 375 euro Yeah ) . Deprorammeren is misschien een betere optie , maar dat is weer geen universele optie omdat niet iedereen op dezelfde schaal van vergeetachtigheid zit .(MAYA)
To the point ( im getting lost up my own arse now ) Is dit allemaal feelgood info of heb je het gestaafd , beleefd , noem het maar . Is het rad van geboorte en wedergeboorte een vrijwillig proces ? Is dit een beperkte waarheid binnen het 4dimensionale energieveld waar we in zitten , en geldt dit voor iedereen ?
Is een bijna dood ervaring niet hetzelfde als een bijna score ervaring voor een voetballer ? Een neurochemisch proces .
Dit zijn gewoon een paar vragen die in me opkomen , en ik weet dat één dwaas meer kan vragen dan tien wijzen kunnen antwoorden . Hope you take this the right way .
Ik heb zelf nooit over het randje gekeken maar wel een paar keer met mensen gesproken die dat wel hebben gedaan die ik volledig vertrouw. Deze man zei mij bijvoorbeeld dat toen hij de BDE had dat het hele leven van hem voorbij kwam en dat elke moeilijkheid die hij in het leven ooit had gehad weer voorbijkwam maar nu kreeg hij de oplossing erbij. Hij zei dat er niet zoiets is als goed en kwaad, er is alleen maar begrip en dat was enorm gestegen na zijn BDE. Hij is daarna ook een totaal ander leven gaan lijden en heeft nog lange tijd geprobeerd zijn belevenis opnieuw te krijgen d.m.v. yoga, etc.
Daarbij vind ik het zelf vooral interessant om er over na te denken, wat weten we nu al zeker, wat zijn interessante verschijnselen en wat kunnen we nu al uitsluiten.
Er is ook een theorie die zegt dat er eigenlijk overal bewustzijn in het universum is, echter wij kunnen bewustzijn slechts waarnemen vanuit onze positie in het lichaam of de vorm die we op dat bepaalde moment hebben. Het bewustzijn is in bepaalde mate dus gelimiteerd aan de voertuigen die het hier kan vinden, afgesneden van het all bewuste. Dit is express gedaan omdat als je volledig bewust bent je niets kunt leren. Juist in een incarnatie in een lichaam van een dier of een mens kan je lessen leren vanuit dat beperkte maar daardoor ook unieke gezichtspunt. Een ego heeft dromen en angsten en doelen. In de “originele reïncarnatie theorie” voor zover daar over te spreken is, reist bewustzijn van materie tot telkens complexere vormen. Het begint dus wellicht als materie en wordt complexer via kristallen, planten, dieren en ook de mens. Als je genoeg ervaring hebt opgedaan ga je ook weer verder en kom je niet weer terug als mens. In een bepaalde mate zouden wij dit als verlichting kunnen zien en zien veel oosterse religies dit ook zo, immers je zit niet langer vast in de geboorte sterven cyclus van de aarde.
Echter deze verlichting wordt eerder als een soort nieuwe school gezien dan als een einde. Zelf vind ik dit idee wel aardig aangezien het een menselijk lichaam niet per se als heel bijzonder ziet maar meer als een stapje in het hele proces. Ook gaat het hier om lessen en niet om beter of minder, dus de ervaring die een kakkerlak opdoet is niet minder of beter dan de ervaringen die een mens opdoet, het is een ervaring en daarin zitten de lessen. In het westen denken we vaak ook nog vrij hierarchisch en bekijken we de natuur ook zo, maar hoewel zo een blik voor een groepsdier als de mens wellicht nuttig is, is het in zoiets als het zien van de dood een vrij onbruikbaar concept.
Vanuit dit gezichtspunt heb je dus nooit te weinig of te veel lichamen, alle lichamen die er zijn van plant tot mens zijn mogelijkheden voor het all bewustzijn om ervaringen op te doen. God die zichzelf droomt in vele vormen zeggen andere stromingen juist weer maar volgens mij komt dit op precies hetzelfde neer.
@Douwe, een oude man zei een keer: ik ben niet bang voor de dood want zolang ik er ben is de dood er niet en als de dood er is ben ik er niet meer. Simpel. Zelf heb ik mij ook lang afgevraagd waarom mensen bang voor de dood zijn, immers als je niet gelooft in een leven na de dood hoef je niet bang te zijn, want dan houdt alles op, en als er wel leven is, waar ben je dan bang voor? En er zijn nog plenty mensen bang voor de dood, kijk alleen maar naar de vrijwillig te nemen vaccinaties en welke therapie mensen volgen als ze ongeneeslijk ziek zijn om het leven te verlengen. Dan is er geen vertrouwen of overgave in het “hiernamaals” zoals het genoemd wordt.
Zelf noem ik het geen dood, ik vind het een “dood” woord, ik noem het overgaan. En waar dan naar toe? Zelf denk ik sterk dat het veel te maken heeft, of eigenlijk alles, wat je eigen gedachten hierover zijn. Hoever ben je gekomen in je leerproces?
Wanneer je de moed hebt, de muur van je angst te naderen,
veranderd die in een poort, Ga door die poort, ik wacht op je aan de andere kant. regels van Paul Ferrini.
Angst voor de dood heeft veel te maken met, zoals jezelf ook al concludeerde, met angst voor alles, dus eigenlijk met angst voor het leven. Het dogmatische geloof heeft, en nog, mensen bang gemaakt voor de dood. Het oordeel, veroordeel, of straf van God als berechter over je leven, of nog erger de Hel was en is afschrikwekkend. En hierin komt ook weer naar voren “we zijn geschapen als Gods evenbeeld, ” de kerk en haar volgelingen hebben een mens en persoon van God gemaakt. En een mens oordeelt, straft en berecht. En omdat we dat zo zijn gaan zien, God als een persoon, benaderen we alles met menselijke begrippen, zo maken we alles wat groot is klein.
Op deze manier ontgaat ons het wonder. Daarom zijn mensen zo bang voor God en de dood geworden. Maar God is Liefde, wij zijn idd naar Gods evenbeeld geschapen, wij zijn zoveel meer dan we met onze gewone zintuigen kunnen waarnemen. Ons bewustzijn/geest/ziel reikt veel verder, hiervan getuigen ook deze regels in het gedicht van Marianne Williamson: Onze diepste angst,
is niet dat we onmachtig zouden zijn, onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht,
Niet de duisternis maar het licht in ons, is wel het meeste wat we vrezen, enz.enz.
De gewone wetenschap kijkt ook niet verder dan het meetbare en zichtbare, maar we leven in het veld van de oneindige mogelijkheden, deze term is van de universiteer geschoolde arts Deepak Chopra en wordt ook gebruikt door de kwantumwetenschapper Ervin Laszlo. Einstein heeft gezegd: logica brengt je van A. naar B. maar fantasie brengt je veel verder.
Het is maar wat je durft toe te laten. Zelf denk ik dat je fungeert als zender en ontvanger. De hersenen behoren bij het lichaam, en dat is “slechts” een voertuig, maar je bent veel meer dan dat. Vandaar dat je contact hebt met het collectieve bewustzijn, (C.G. Jung) Evolutie ontstaat en vindt plaats door gedachtenkracht, daar werken we dus allemaal aan mee. Dit positieve collectieve bewustzijn wordt groter, meer mensen worden verlicht, raken angst- en oordeelvrij en dan is er geen doodsangst meer.
Het is fijn als het geloof is overgegaan in weten dan kan je alles daaraan toetsen. Persoonlijk vind ik innerlijk weten enorm belangrijk, zo niet het allerbelangrijkste in je leven, dit is het contact met je ziel ook wel genoemd hoger bewustzijn. Er is alleen het NU, en NU is altijd en eeuwig, dan is voor mij dood of leven niet belangrijk meer, ook niet hemel of aarde want alles is één. Dan klopt ook de term “tussen hemel en aarde” niet want dan is er geen tussengebied. Alles zit in jezelf.
Hartegroet Alice
Hallo Alice, hartelijk dank voor je uitgebreide reactie. Erg interessant en leerzaam voor mij. Het laatste wat je zegt over dat er alleen het nu is en dat dit er eeuwig is en dat het leven en de dood dus eigenlijk niet verschillende zijn. Dit komt heel erg overeen met veel materia die ik van Byron Katie heb gelezen en gezien. Ik snap er gedeelten van en anderen voel ik wel een gedeelte maar snap het nog niet helemaal. Ik zal me hier nog wat verder in verdiepen en mee bezig gaan houden. Als je op dit vlak nog tips hebt om het innerlijke weten te kunnen vergroten hoor ik dat graag!
Ĝis Revido Douwe
@Douwe, fijn dat je wat aan mijn reactie hebt. Verdere richtlijnen zijn moeilijk, dit schreef ik een keer op:
Ieder heeft zijn eigen weg te gaan. De mysterie van het leven is een persoonlijk iets. Om je ware zelf te zijn; hier is geen dogmatisch geloof voor nodig. Dit werkt zelfs tegen omdat het geen ruimte geeft, regels door een ander opgelegd beknot je in je vrijheid, vrijheid die nodig is voor zelfrealisatie en die ruimte is nodig om zelfrespect en je eigen verantwoording te vinden.
Volgens mij is eerlijkheid naar jezelf toe het allerbelangrijkste om bij je innerlijk weten te komen en ik weet niet hoe jij tegenover dromen staat, maar ze komen vanuit je onderbewustzijn en hier kun je, tenminste zo werkt het bij mij, veel wijzer van worden. Want je dromen immers; persoonlijker kan niet. Er is natuurlijk ontzettend veel aanbod op esoterisch gebied, heel veel inspiratie kan je opdoen, het ligt er maar net aan wat bij jouw eigenheid past. Ook ik lees veel, o.a. op het gebied van de metafysica, uit nieuwsgierigheid en ik laat me hierdoor inspireren, maar ik hoef niet te weten wat een ander weet, als ik mij maar herinner wat ik zelf weet.
De manier waarop we de onzichtbare wereld ervaren kan verschillend zijn, net zo verschillend als de manier waarop we “onze” buitenwereld interpreteren. Ieder trekt zijn eigen wijze naar zich toe, zoveel mensen zoveel denkwijzen, toch leidt het allemaal naar het eenheidsbewustzijn, waar wij en alles met elkaar zijn verbonden, er bestaat geen afgescheidenheid.
Douwe veel plezier op je reis die Leven heet, Hartegroet Alice
Douwe, ook ik kreeg de behoefte te reageren en dus hier volgt mijn reactie:
De dood door velen gevreesd, door velen gebruikt als machtsmiddel. Net als Alice vind ik het woord dood niks/niets, overgaan of naar huis toe gaan gebruik ik. Thuis is waar je ziel is, HIER en NU. Ik ben in de gelukkige omstandigheden dat ik mijn vorige levens mag herinneren, mag weten waar en wat ik allemaal geweest ben. Dat ik weer heb mogen voelen hoe het is om een steen te zijn, ongelooflijk echt helemaal ZIJN. Dat ik me mag herinneren hoe ik zelf gekozen heb weer te reïncarneren. Vrijwillig, maar onder liefdevolle druk van mijn geliefden Boven in dit leven ‘gesprongen’ ben. Dat ik heb mogen voelen met hoeveel humor/blijdschap en vreugde een leven als een zandvlo gekozen wordt… woorden schieten hiervoor te kort… dat ik heb mogen herinneren en voelen hoe mijn lichaam als een zijden jurk van mij afgleed en ik onderweg naar huis toe “vloog”.
Toch heb ik de eerste 40 jaar van mijn leven heimwee gehad, heimwee naar thuis. Ik miste mijn vrijheid, mijn geliefden, mijn hele zijn, ik zat hier op de Aarde met de deuren en de ramen dicht gegooid. Ik wist vanaf heel jong dat ik meer was dan dit lichaam, maar ik kon niet bij de rest van mij komen. Na mijn 40ste zijn de ramen en deuren open gegaan, ik had de lessen die ik mezelf had opgelegd geleerd en ik mocht me weer gaan herinneren wie ik werkelijk helemaal ben.
Overgaan… misschien vinden velen van jullie dit raar of stupide, maar ik was altijd jaloers op mensen die mochten overgaan. Zij mochten naar huis, weer zijn wie ze helemaal zijn. Al hun geliefden weer zien en alles weer kunnen… begrijp me goed ik ben niet voor zelfdoding, ik weet namelijk dat je de lessen die je zelf wilt leren, geleerd moeten worden. En is het niet in dit leven, dan wel in een volgend… en ik wilde niet nog een keer en dus is zelfdoding nooit een optie geweest. Maar de pijn van heimwee wordt daardoor niet minder. Gelukkig zijn de onwetenden, alhoewel er heel veel mensen rondlopen die voelen dat er iets mist, maar niet weten wat.
Innerlijk weten/voelen hoe het spel is, hoe ieder zijn spel speelt, maakt de overgang van leven naar dood tot niets. Na de dood gaat alles gewoon door, de lessen, werken, verdriet, lachen, liefde, emoties, hulp geven, kind zijn van, moeder/vader zijn van, geliefde zijn van, vriend/vriendin zijn van, oma/opa zijn van… alles gaat gewoon door – alleen dan kan je weer alles–. Ook hier op aarde ben je heel, ben je helemaal wie je werkelijk bent, maar door de unieke Moeder Aarde dichtheid, ervaar je een bepaalde geslotenheid/afgesloten zijn van, die echt uniek is en nodig is voor alle lessen die wij graag willen leren. Eenmaal een les op Moeder Aarde geleerd, vergeet je die nooit meer. Gelukkig veranderd de dichtheid van Moeder Aarde en dus ook van ons, maar dat is een ander onderwerp.
Overgaan is als een rups die in een vlinder verandert. En bewijs voor wat er is na de dood… Hoe kan je een innerlijk weten, een gevoel wetenschappelijk bewijzen?
XXX
Anneke, mooi om ook jouw reactie te lezen, i.v.m. de rups en vlinder voeg ik dit hier nog aan toe:
De bloem heeft de vlinder nodig
Sterven zoals jij dat ziet
is uitsluitend de grens overschrijden
Dood of niet leven bestaat niet
De vlinder gaat haar eigen weg
en neemt een andere vorm aan
dansend naar het licht
waar jouw ogen haar niet volgen
alles leeft voort in verbinding.
en ik ben het met je eens; innerlijk weten is niet wetenschappelijk te bewijzen.
hartegroet Alice
Anneke, hartelijk dank voor je reactie. Ook dit is erg leerzaam en het resoneert op bepaalde plekken heel sterk in mij. Op een soort onbewust level lijk ik best wel dingen te weten maar ik ben nog heel erg op zoek om mijn eigen innerlijke hierin te versterken. Dit soort ervaringen en eerder gegeven links van mensen in reacties helpen heel goed op die zoektocht dus heel hartelijk dank daarvoor en als mensen nog meer informatie, persoonlijke verhalen of interessante links hebben rond dit onderwerp dan hoor ik dat heel graag.
Heeft iemand verder tips hoe je vorige incarnaties kun leren herinneren? Is therapie goed om te doen of is dit ook iets wat vanzelf zal komen als je eraan toe bent? Of sluit het een het ander niet uit?
@Douwe: er zijn veel mogelijkheden voor het herinneren van vorige levens. Je kunt naar een regressie-therapeut, maar feitelijk doet die niets anders dan jouw focus dáár brengen, waar de ‘gegevens’ van die levens zitten; in je DNA..! Jouw DNA is een ‘recording-device’, dat in staat is licht (=informatie) op te slaan. Ik raad je aan eens te kijken bij het werk van Lee Carrol en Kryon over DNA in dit verband. Misschien nog eens goed kijken naar de (Ned.ondertitelde) YouTube, hier op WantToKnow m.b.t. het veranderende DNA. HIER
Er zijn hierin voor jezelf ook methodes om terug te gaan, via een soort vraag/antwoord-spel, naar vorige levens. Vorige week heb ik een paar lieve mensen gesproken, die dit zich eigen hebben gemaakt. Het was indrukwekkend om te zien en voelen! ‘Gewoon’ je focus op jezelf, jezélf de vragen stellen; daar komt het op neer. De technieken daaromheen, zoals ademhaling, dat hierin zoals zo vaak een trigger kan zijn, zijn natuurlijk ook belangrijk.
Zoekt en ge zult vinden. Wellicht is DIT een begin..?
Guido, hartelijk dank voor de tips en links!
Het is wel mooi vlinders en zo, maar bij dit onderwerp zinloos om aan te voeren.
Insecten hebben niets uitstaande met gewervelde dieren, insecten zijn 100% geprogrameerd, en beschikken niet over een ego.
Wij hebben het hier over incarnatie van de geest, de ziel, die echt plaats vind, maar voor ons stervelingen, een tast gevoel zal blijven, je kunt hem voelen, maar er niet over beschikken.
Toch zal hij je helpen via je intuïtie, als je daar naar luisterd natuurlijk.
Angst voor de dood is cultuurgebonden. Natuurvolken die zich één met het AL voelen en ernaar leven kennen dit soort angst niet.
Ons is deze angst ingepeperd, niet in het minst door de onvoorstelbare wrede manieren die werden bedacht om iemand van het leven te beroven. Het is déze angst die gaan domineren is. De angst voor een vreselijke dood, die de ziel zwaar getraumatiseerd en verward achterlaat, zodanig dat zij gaat dolen en de weg naar het Licht niet kan vinden of gewoon niet herkent. Dààr zit de échte kern van onze angst voor de dood.
Komt daar bovenop ons materialisme, bij de ene meer aanwezig dan bij de andere. Maar allemaal kennen wij een zekere mate van gehechtheid aan bezit. Ook bezit heeft vele gradaties. Voor de arme is een dak boven het hoofd, eten en wat beschermende kleding het hoogst haalbare en voor de rijke kan het nooit genoeg zijn. Vooral voor wie erg materialistisch ingesteld is, betekent de dood zonder meer een ramp. Want dan moet hij zijn bezit afstaan!
Angst voor de dood bestaat enkel in onze lagere 3D, waar alles een tegengestelde heeft. Leven vs dood. Licht vs donker. Goed vs kwaad. Koud vs warm enz…
Ascensie laat deze polarisering verdwijnen en daarmee ook angst, voor wat dan ook.
Wat is de waarde van reïncarnatie als je het vorige leven niet herinnerd?
Wakker, je vorige levens, van je voorouders zijn latent aanwezig in je DNA en je intuïtie, je kunt ze veronachtzamen of koesteren, dat is aan elk EGO om dat te beslissen, Réne Descartes zij ; de/je waarheid en weten komt voort uit je intuïtie, dus luister daar na, dat komt je ten goede, zij hebben het beste met je voor, dat is mijn bescheiden mening.
Des te beter Wakker dan heb je meer ‘vrijheid’ voor wie je wil zijn.
Noem reïncarnatie onverwerkt verleden dan ben je gezegend met geen sores uit het verleden.
Ik denk dat velen je zullen benijden.
Groet.