Is pijn essentieel voor persoonlijke groei..?

x

x

Is pijn essentieel voor persoonlijke groei..?

x

2013 © lan Ljubincic

2013 vertaling © WantToKnow.nl/Guido Jonkers
x

x

Is het nodig dat we pijn voelen om verder te kunnen groeien? Of het nu gaat om fysieke of emotionele pijn, de pijn is een onderdeel van de ‘menselijke ervaring’. Alle emoties die pijn veroorzaken, van schaamte tot schuld, en van boosheid tot opgewonden zijn, tonen ons ervaringen, die onze ‘groei’ begeleiden. En het is net als bij positieve emoties, dat emoties ons dieper bij ons werkelijke ‘Zelf’ kunnen brengen en tot een dieper begrip van de wereld om ons heen. Pijn is één van de grote leraren van ons leven, waarvan we niet de lessen willen of kunnen accepteren op het moment dat die pijn er is..

De pijn is er echter niet alléén in de vaardigheid om ons te prikkelen in onze spirituele verlichting. Om het beste uit deze lessen te halen, zouden we de pijn eigenlijk moeten ‘omarmen’, inclusief haar meer prettige kanten. Het geheim van persoonlijke groei ligt verborgen in het besef van beide paden, op het moment dat we pijn accepteren, evenals het uitreiken van onze liefde en een dieper zelf-gewaarzijn cultiveren. Persoonlijk groei kan soms pijnlijk zijn, maar altijd met een diepere reden, en niet altijd op deze manier.

Pijn is een ‘natuurlijke leraar’..
Groei-door-pijn gaat via twee afgetekende fases. Allereerst lijken we passieve lijders met een pijnervaring, waarvan we onbewust leren. Tijdens onze jonge jaren, zijn we niet uitgerust met het begrip van situaties waarom bijvoorbeeld een knie stukvallen onplezierigis, of waaróm we ons onplezierig voelen, als we afgescheiden worden van iemand waarvan we houden. We wéten gewoon dat we het niet plezierig vinden en dat we ons dat gevoel in de toekomst liever bespáren. We leren hoe we gevaar in alle vormen kunnen vermijden en hoe we ons gedrag kunnen wijzigen, om plezierige emoties te triggeren.

Als we ons ontwikkelen, gaan we ook pijn op steeds intensere manieren beleven.We leren van fysieke pijn door ziekte en ongelukken, die ons ’tonen’ hoe tegenspoed ons helpt om moed en vastberadenheid te kweken. We leren van emotionele pijn, bijvoorbeeld door conflicten met vrienden en het geconfronteerd worden met ongemakkelijke situaties, waarbij vooroordelen en afgebekt worden, bijvoorbeeld een rol spelen. Dat leert ons hoe we het best met de mensen om ons heen kunnen omgaan. We leren over pijn-buiten-ons, door gebeurtenissen die bijvoorbeeld met terrorisme of oorlog te maken hebben en met politieke conflicten.

Daaruit leren we hoe gemeenschappen kunnen leren van pijnlijke ervaringen. En we ontmoeten pijn dichter bij huis, via bijvoorbeeld ziektes in de familie, scheidingen met geliefden, die ons leren over de natuurlijke balans van ‘goed’ en ‘slecht’.. Dit gebeurt allemaal op een natuurlijke wijze, zonder enige geleide focus.. Net zoals kleine puppy’s leren om niet in een braamstruik verzeilt te raken, en een moeder poes haar kittens op hun donder geeft, als ze zich misdragen, zo leren mensen van de wereld, door het leven ‘simpelweg’ te leven. En naarmate onze ervaringen ingewikkelder worden, zo veranderd onze reactie op pijn en de kracht van het ‘voorbijgaan’ ervan.

Pijn is de sleutel naar zelf-bewustzijn..
Uiteindelijk kunnen we ervoor kiezen om onszelf te openen voor het idée van zelf-expansie. Door dit gevoel, kunnen we begrip ontwikkelen voor het idee dat pijn daarbij een leerkans behelst. We kunnen het idee van de YinYang omhelzen, het oude spirituele symbool, waarin de kleine punten van het ‘tegenovergestelde’, de ‘tegenovergestelde kleur’ worden behelst door elke helft van het symbool.

Dit is de symboliek voor het gegeven dat tegengestelden altijd gezamenlijk dienen te bestaan. Het positieve met het negatieve, het gelukkige met het verdrietige. Ongeacht de pijn in een bepaalde situatie, die specifieke pijn kan niet bestaan, zónder een klein onderdeel van het tegenovergestelde. Dit is het geschenk dat pijn ons biedt; het geschenk is besloten in het gegeven dat er altijd een kans is op groei en dat er altijd een diepere bedoeling in is opgesloten.

Veel Oosterse filosofieën tonen ons de merites van het ‘leren van pijn’. Voor Boeddhisten zijn alle objecten die binnen ons universum bestaan ‘tijdelijk’, of ze nu fysiek of mentaal zijn. Als je deze wijze van denken volgt, dan is dit een relatief simpele manier van tegen de zaken aankijken. Het betekent dat je pijn in de ogen kijkt en haar bestaan onderkent. De volgende stap is de wortel van de pijn trachten te duiden en de emoties die deze pijn hebben gecreëerd. En dan komt de laatste en meest belangrijke fase; het accepteren dat pijn onderdeel was van het beleven van die emoties en dat daar lessen in besloten liggen. Of zoals de Boeddha het prachtig verwoordde: ‘Pijn is onvermijdelijk; lijden is een optie’..!

Voor Hindoes is pijn verbonden aan het karma van een persoon en is het de consequentie van acties ‘uit het verleden’, acties die in zekere zin onwelvoegelijk waren… Pijn is niet zomaar een optrendend verschijnsel, en is niet bedoeld als straf of iets dergelijks. Het creëert balans en ‘betaalt de rekening van een transactie uit het verleden’. Deze waardevolle filosifie leert ons dat pijn dus eigenlijk altijd aanwezig zal zijn op het pad van de/een Ziel, tótdat.. Totdat deze een perfecte staat heeft bereikt en klaar is om de circel-van-leven-en-dood te verlaten. Het proces doet nieuwe lessen geboren worden, het test de ziel en kan aldus een positieve ervaring zijn, wanneer deze gebruikt wordt om ‘vorderingen’ te maken o[p het spirituele pad van bewust-zijn.

Groei zónder pijn..
Pijn is een waardevol instrument voor zowel natuurlijke alswel gestuurde persoonlijke groei, maar is niet het enige instrument voor ons, dat hiervoor beschikbaar is. Élke emotionele ervaring draag de potentie in zich om onze lering te sturen en te bemoedigen. Wij worden geboren met de capaciteiten om te evolueren en hoeven niet op de wereld om ons heen te vertrouwen om ons die evolutiekansen aan te reiken. Het wordt voor individuen steeds meer gemeengoed om nieuwe en voor de individuele situatie betere manieren te vinden, om persoonlijke groei te triggeren.

De sleutel voor persoonlijke groei blijft altijd een verschuiving in het denken. Naar dát punt waar alle emotionele ervaring, pijnlijk of hoe dan ook, van waarde worden geacht. We moeten onze eigen hogere gedachten erkennen, onze continue aandacht erop richten, om er een diepere, gecultiveerde gewaarwording in te ontwikkelen in onze geest en ziel.

Als ons gewaar-zijn sterker wordt, zijn we in staat onze emoties te cultiveren en onszelf te openen voor liefde en compassie. En beseffen dat situaties van afwijzing en een gebroken hart, feitelijk omhelst zouden moeten worden, wanneer deze optreden, omdat dit de onvermijdelijke consequentie is van het leven vanuit het hart.  En hoe meer we in staat zullen zijn, ons hart en geest uit te reiken naar het accepteren van élke ervaring, en naarmate we dieper in onszelf zoeken naar de betekenis van élke ervaring, des te verder we kunnen groeien en des te eerder we ons volle spirituele potentieel zullen ont-hullen.

x

* * *

x

Over de auteur
Milan Ljubincic is psycholoog en spiritueel leraar. Zijn werk kent wereldwijde waardering, waarbij hij zijn medemensen oproept om het leven vanuit het hart te be-leven. Daarbij hen helpen helen, die heling nodig hebben; anderen begeleiden op hún pad der verlichting, spiritueel ontwaken en bewustzijnsgroei. (Kijk evt. verder: www.Ljubincic.com)