Het lijkt er steeds meer op dat we gaan vinden waar we op zoek naar waren. We komen steeds meer bij onsZelf uit! Niemand buiten ons kan datgene doen óf bieden wat het beste voor ons is. Het beste zit al in onsZelf. Bijvoorbeeld jezelf genezen; dát is nou precies de essentie van de geneeskunst. Geen dokter kan jou beter maken, hij helpt je op jouw weg van zelfgenezing.
En dan is er ‘De grote spirituele zoektocht’.. Die brengt ons verder in bewust-zijn. Maar de vraag is natuurlijk: ‘Welk bewust-zijn”?’. Simpel antwoord is dan weer: ‘Ons Eigen bewust-zijn’. Bewust-zijn is dus een staat van ‘Zijn’ en niet een zelfstandig naamwoord, waar je naar op zoek kunt.. Jan Smith is een zeer gewaardeerd vertaler hier op WantToKnow en hij schreef in dit kader, vandaag het onderstaande stuk. Jan is gestopt met zoeken..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
X
“Ik ben gewoon gestopt met zoeken!”
Jan Smith © december 2009 / WantToKnow.nl
Ik hoor zo vaak zeggen dat mensen en zielen op zoek zijn naar bevrijding en dat maar zelden of in het geheel niet kunnen vinden. Die inspanning kost veel energie, zo weet ik inmiddels.
Mijn zoektocht is teneinde, omdat ik op enig moment wist en voelde dat er niets is om naar op zoek te zijn.
Natuurlijk ben ik ook zoekende geweest. Ja, je leest het goed: GEWEEST.
De ontdekking aan het eind van mijn zoektocht, dat er helemaal niets te zoeken valt omdat het hier allemaal in volle Goddelijke glorie aanwezig is, heeft me doen besluiten te stoppen met zoeken.
Het is juist het voortdurende zoeken naar “de bril op je hoofd” dat zo inspannend is en mensen uitput tot op de bodem – er hopeloos in verdwalen en bij wijze van spreken gek worden dat het antwoord uitblijft.
Ik zeg vaak tegen mensen: “Kijk toch eens om je heen en geniet van alles dat passeert”. Ook fenomenen als rassenhaat, rellen, honger en oorlog, natuurrampen, de graaicultuur en het toenemend egoïsme zijn er om ons te helpen inzien dat het zo niet langer kan. En ze zijn allemaal, dat is een grote geruststelling, van voorbijgaande aard. Het zijn ook stuk voor stuk tekens aan de wand dat er een grote verandering op komst is. Als dat soort signalen zou uitblijven, veranderen we nooit..!
Kijk dus met mededogen naar alles dat gebeurt en voorbijtrekt, zie er de Liefde van de Oneindige God in die probeert je wakker te schudden. Dankbaarheid is dan op zijn plaats. En natuurlijk stuit dat een heleboel mensen tegen de borst, verslijten ze me voor een mafkees die de weg kwijt is. Maar het tegendeel is waar; mijn pad (als er al sprake is van een pad) verloopt in een rechte, maar vloeiende lijn, met aan weerskanten mooie, geurende bloemen die het waard zijn te worden bekeken met ogen die alleen maar liefde kunnen ontdekken.
Toen ik ‘mijn bril’ terugvond (dat is nog niet zo gek lang geleden), werd ik voor een moment vervuld met heel veel ontroering en mededogen. Tranen rolden over mijn gezicht en ik dacht voor een moment dat ik nooit meer zou kunnen ophouden met huilen. Tranen van vreugde zijn warm en vol erbarmen. Die energie voelde ik op dat moment over mijn wangen stromen en mijn hart vullen en ik wilde eigenlijk niet meer stoppen met huilen, het voelde zo goed.
Het stopte natuurlijk toch, dat zul je begrijpen. Later realiseerde ik me dat er in plaats van de onrust van al dat gezoek, nu een weldadig en overvloedig gevoel van berusting in mij was neergedaald.
Dit kon niet anders voor mij betekenen dan dat mijn zoektocht was volbracht.
Er rest mij nu niets anders dan alles dat bij me binnenkomt te aanvaarden als de Goddelijke Leegte die zo ontzettend vol is van allesomvattende Liefde.
Ik hoef niet meer te zoeken en die vaststelling vervult mijn hele wezen met een diep gevoel van vertrouwen dat Alles goed is. ALLES is goed. Er valt niets te zoeken, want ALLES is hier al. In uitbundige overvloed. Die herkenning, dat weten en kennen, werkt zeer bevrijdend.
Discussies hierover zijn voor mij niet meer zo interessant, hoewel ze ook behoren tot de realiteit van het Al. Discussies zijn een teken van ketenende dualiteit, van voor en tegen, van ja of nee, van consensus en tegenstelling, van zwart en wit. Dualiteit is de gevangenis waarin veel mensen zich nog bevinden zonder te beseffen dat ze daardoor gevangen worden gehouden.
Juist de afwezigheid van alle tegenstellingen werkt bevrijdend. Die bevrijding, met name die van de Ziel, is dat waarnaar we ons hele leven zoeken. En dat wordt overbodig wanneer je beseft dat jij al zo vrij bent als een vogeltje in de lucht. Wij zijn altijd vrij, zeker wanneer we in staat zijn onze onjuiste en door onszelf geprojecteerde begrippen los te laten. Die bevrijding is onze natuurlijke toestand, in de zuiverste eenvoud.
Ik begrijp natuurlijk best dat we hier met zijn allen nog steeds vastzitten in de nog in zwaarte toenemende dichtheid van deze dimensie. Emotioneel is het ook voor mij af en toe best heftig. Veel plotselinge ontroering valt mij de laatste tijd ten deel, maar ook schier ontembare opwinding, heftige emotionele opwinding over met name mensen in mijn omgeving waarvan ik zie, ruik en merk en voel dat hun strijd tegen die verdichting ze tot wanhoop drijft, met als gevolg dat ze bij voortduring negatieve energieën ontwikkelen en uitzenden die de hele omgeving besmetten en vergiftigen.
Ik heb als healer in het verleden vele mensen onder mijn handen gehad die zwaar in de negativiteit zaten en over het algemeen kon ik ze na verloop van enige tijd toch goed helpen zichzelf weer op de rails te zetten.
Maar de laatste tijd ontmoet ik toch meer wezens die er kennelijk lol in scheppen een negatieve sfeer te creëren, zich wentelen in hun negativiteit en triomfantelijk reageren als mensen in hun omgeving door die negativiteit worden beïnvloed.
Het toeval wil dat me dat een uur of wat geleden, voor het schrijven van dit stuk, overkwam en ik ben weggelopen. Weg uit dat vernietigend aura van verdichte stof dat als een giftige walm door de ruimte rondtrekt, op zoek naar slachtoffers. Ook dat is natuurlijk van voorbijgaande aard en zulke wezens verdienen meer dan wie ook onze liefdevolle aandacht, dat begrijp ik. Maar dit keer vanaf een afstandje.
Aan mijn aura geen polonaise, zal ik maar zeggen.
Daarom zit ik nu hier, alleen achter mijn toetsenbord, in alle rust dit stukje te schrijven in de hoop anderen een handvat te bieden. En zo meteen zal ik me toeleggen op het geven van een afstandshealing aan iemand die het op dit moment hard nodig heeft. Ik zal daarbij alle energie die is vrijgekomen door het ophouden met mijn zoektocht ombuigen tot de meest liefdevolle lading universele energie die een mens zich maar kan wensen.
Natuurlijk ben ik me er heel erg van bewust dat aan alles dat een begin kent, ook weer een einde zal komen. Maar dat is van later zorg.
Ik ben.
Jan Smith
Blue Magnetic Monkey, Kin 131
@Jan
overgave en genade!? wauw!
groetjes Lianne
White Overtone World-Bridger kin226
@ Jan
Mooi verhaal,
Het lijkt alsof je het over mij hebt.
Ik herken mezelf zo in jouw verhaal.
Heb het al vaker meegedeeld. Lang gezocht
door veel te onderzoeken.Ik werk ook nog steeds met mensen, niet als healer, maar de ander leren zichzelf te helen.
Ik heb geen praktijk maar het leven zet telkens mensen op mijn weg die de kwaliteiten die ik heb nodig hebben.
Ik volg mijn eigen weg daarin al zo’n 30 jaar. Vertrouw op de kosmos en ken het gevoel wat jouw is overkomen.
Fijn om te lezen. Dank je Jan voor je openheid.
Gefeliciteerd!
Jan, dank je voor het delen van je Licht! Ik herken er veel in. Uit eigen ervaring weet ik dat door het toelaten van mn verdriet emoties, ik deze kan loslaten, waardoor er steeds meer licht en waarheid verschijnt in mezelf. Die tranen van ontroering werken zo helend en geven veel rust om te accepteren wat ik nu nog niet kan veranderen.
Ik heb deze week het gevoel dat ik “negatieve” zaken (mensen, situaties)door een andere bril zie: de bril van geloof in hun andere goede kant. Dat neemt niet weg, dat je soms toch gevoelig kunt zijn voor de negatieve lading. Ik ben de ene keer krachtiger dan de andere keer.
Dank je Jan voor t delen van je ervaring tot zelfbevrijding
heel herkenbaar “there’s only one of us here””
Heerlijk die overgave aan je zelf erkenning Jan, eindelijk de tijd om eens helemaal je zelf te zijn wie je werkelijk bent !
Yellow Lunaire Warrior, Kin 236
Mooi om te lezen, geeft veel rust om alles los te kunnen laten.
Dat gaat hier aan deze kant nog niet gebeuren helaas, ben er niet toe in staat.
Dank je Jan
voor je bericht
Open je hart zoals een bloem zich opent voor de zon.
wit planeet scheet
Wat zal ik hier op zeggen..
Een prachtstuk! Rakend en ontroerend @this very moment:)
Ik ben.
Iris
White Cosmic Dog, Kin 130
@emancipashaun
als je wil…….?
http://www.starroot.com/cgi/daycalc.pl
Bedankt voor je verhaal. We zouden allemaal moeten stoppen met zoeken en om ons heen naar onze Zelven kijken….
Sikke
White World Bridger Galactico
Lieve Jan,
Man en vrouw verenigd in één mens, Godman en Godvrouw verenigd in één Ziel. Ontelbare dualiteiten verenigd in één Collectief, in Liefde, Mededogen, Broederschap, Wijsheid en Vrije Wil.
Dat heb ik in jouw prachtige woorden mogen lezen. Hoopgevend voor iedere op, in en boven deze Aarde levende ziel, die zich, in nog onbewust zijn, al worstelend voortstuwt doorheen het Chaospunt op zoek naar het Al/Niets om aldaar aangekomen te kunnen zeggen: “Ik Ben Dat, Ik Ben Dit, Ik Ben…..”
Drievoudig dank, Namasté Jan en Liefdevolle groet.
Anne Helena
Gooi je paarlen niet voor de zwijnen Jan, succes!
Blue Crystal Eagle, kin 155
@lianne, nee, als jij wil: white planetary wind, k62
with a Vonnegut twist = wit planeet scheet
Dag Jan,
Naast al die lovende woorden toch wat relativerends.
Wat is het Jan, dat je zo geraakt wordt door iets wat je negatief noemt. Waar komt dat oordeel vandaan? Wat is dat in jou, wat zo geraakt wordt, dat je wegvlucht?
Misschien toch nog iets wat je nog niet gevonden hebt?
In Liefde en Licht,
Bram
Zolang je nog moet weg-vluchten voor deze ‘vernietigende verdichte stof’ die jij interpreteert alszijnde ‘een vergiftigende omringende walm die ook nog liefde en aandacht behoeft’ heb je mijnsinziens nog veel te leren! Dit blijft de bekenste spirituele valkuil!
@Bram
Hallo Bram.
Bedankt voor je mooie relativerende woorden.
Ik denk dat iedereen nog in toenemende mate te maken gaat krijgen met de verdichtende energieën die op dit moment op de planeet rondhangen. Ook ik ben maar een gewoon mens, weliswaar een oude ziel, maar ook oude zielen – of moet ik zeggen, juist oude zielen – zijn vatbaar voor negatieve invloeden. Zowel van buiten als van binnen. Het feit dat we (en ik dus ook) dit steeds beter kunnen waarnemen, neemt niet weg dat we(en ik dus ook) daar soms voor terugdeinzen. Ik denk ook niet dat er sprake is van vluchtgedrag, maar meer van het in bescherming nemen van jezelf. Het bij jezelf onderkennen van de aanwezigheid van dergelijke negatieve emoties bij anderen is in ieder geval een mooie start om van daaruit heel veel liefde naar de ander te sturen, in de hoop dat het zal bijdragen aan de ascensie van de ander. Daarvoor zijn we hier allemaal bezig: anderen helpen mee te gaan naar de volgende dimensie(s). Dat zulks af en toe pijn veroorzaakt is ok, als je tenminste moedig genoeg bent dat te willen inzien en er zelf, voor jezelf, ook aan te werken. Het is in ieder geval allemaal heel helend; het zijn allemaal lessen en die zijn er om van te leren. Ook negatieve reacties werken helend, als men bereid is dat zelf te erkennen. Het zijn stuk voor stuk waardevolle ‘eye openers’. En wie ben ik om niet nog te willen leren. We zijn pas volmaakt als we een eindje verder zijn opgeschoven, toch?. 😉
Het komt allemaal goed!
In liefde en licht,
Namasté, Bram
Jan
@franciscus001
Hartelijk dank voor je commentaar.
Als je eenmaal goed hebt leren zien, zul je bij anderen – maar nog meer bij jezelf- steeds meer onvermoede valkuilen tegenkomen. Die zijn er om van te leren. Soms heb je naderen nodig -zeg maar: de spiegel – om het in te zien.
Lees verder maar wat ik aan Bram heb geantwoord. Het geldt voor ons allemaal.
Namasté, beste franciscus.
Jan
@Jan, valkuilen zullen er altijd zijn. Juist mededogen kunnen tonen aan het ‘negatieve’ inplaats er voor weg te hollen is inderdaad een eerste (maar tevens een zeer moeilijke) stap. Ik val liever honderd keer op mijn gezicht (en geloof me ik ben al vaak gestruikelt) dan dat ik uit voorzichtigheid nooit zou vallen. Want dan leer je niks. Natuurlijk moet hier niemand een oproep in zien door het dan maar bewust op te zoeken (wat natuurlijk dwaas zou zijn) maar ik denk werkelijk dat het lijden uiteindelijk een zuiverende werking zal hebben en waardoor een ziel ‘groeit’. We spelen allemaal een eigen rol op dit aardse toneel van bestaan én met een reden.
@Lianne, Riet, Pien, Wilma, Sarah, Paul, Karin, Marie, Emancipashaun, Iris, Sikke, Anne-helena, Jerry, Bram en Franciscus
Lieve allemaal. Bedankt voor al jullie mooie, ontroerende en rake commentaren. De eenheid die eruit spreekt sterkt me in de gedachte dat we allemaal één zijn.
Ik hou van ons!
Namasté allemaal,
Jan
Lieve makker Jan: toch niet in plaats van kerstkaarten hè? HUG@